iliiitti 'Bitlis- Mmintit- Luilinllü. Muziektuin. Zondag speelt de Amsterdamsche Postharmonie en zingt Alkmaarsch Dubbel Mannenkwartet - Jonker. Donderdag 29 Juli 1926. 69ste Jaargang. No. 7805. Uitgevers s N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen. Eerste Blad. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. Uit en voor de Pers. Feuilleton. Eenmaal voet aan boord Dit blad verschijnt viermaal por wook: Dinsdag, Woonsdag, Donder dag on Zaterdag. Dij inzonding tot 'h morgens 8 uur, j|ordon Advor- tontlrtn nog zoovool mogulljk in Kot oorstuitkomond nuu^Jor geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. no. 20. Prijs per 8 maandon fl.05. Losso nurnmors Q co~t. ADVEIÏTEN- TIöN van 1 tot 5 regels f 1.10, lodoro ragol moor 20 cont (bawljano, inbogropon). Grooto lot tors wojcdon naar plaataruimto borokond. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. Zitting van Dinsdag 27 Juli 1925. Uitspraken van de zitting van Dinsdag 20 Juli 1920. J. F. Praat, Alkmaar, verduistering, 3 maanden gev. voorwaardelijk met 3 proefjaren. Bate de Boer, Lonneker, landlooperij, 1 dag hech tenis en 9 maanden opzending. Voor den Politierechter. EENVOUDIGE BELEDIGING. Guurtje Visser uit Egmond aan Zee, heeft aldaar op den 29sten Mei de huisvrouw van Krap een niet nader te noemen titel gegeven, welke voor deze nu niet bepaald vleiend, ja zelfs beleedigend was, Guurtje, die schitterde door afwezigheid, moest des wege heden terecht staan en wordt wegens eenvou dige beleediging veroordeeld tot f5 boete of 5 dagen hechtenis. ONVERZETTELIJK. Joh. Zendveld, een 24-jarige fabrieksarbeider uit Egmond B#men, heeft in Juni van dit jaar, toen de rijksveldwachters Kramers en Miné hem daartoe be leefd uitnoodigden, zijn onverzettelijke wil getoond en niet voldaan aan die uitnoodiging om mede te gaan. Er zijn nu eenmaal van die uitnoodigingen, die men niet kan weigeren. En wanneer je tenslotte niet wilt en toch moet, dan bedragen de kosten f15 of 15 dagen. UITGESTELD. De. zaak tegen Gerrit en Chris v. d. Berg, terzake mishandeling, wordt wegens het niet opkomen van een getuige én beklaagde Gerrit, uitgesteld tot den 24sten Augustus. STRIJB EN STRONT. Wordt voortgezet de zaak tegen Strijbis te Ha renkarspel. wegens mishandeling van Stroet op den 20sten Mei van dit jaar. De zaak heeft reeds eer der gediend, maar aangezien nog een tweetal ge tuigen gehoord moesten worden, indertijd uitgesteld. Er kon toen niet uitgemaakt worden of Strijbis zijn tegenstander bij de keel dan wel bij de borst te pak ken had gehad. In de dagvaarding werd de keel genoemd, maar Strijbis houdt steeds vol, dat hij zich tot de borst van Stroet beperkt beeft. De beide opgeroepen getuigen Scboorl en Prins brengen niet veel licht in de zaak, zoodat de O. v. J. requisitoir nemende, tot vrijspraak van beklaag de moot besluiten, aangezien het in de dagvaarding ten laste gelegde niet kan worden bewezen. De uitspraak is eensluidend. Strljb kan du9 terugzien op oen met succes gevoerd proces, maar we zullen hem hoogstwaarschijnlijk nog eens terugzien, want bij zijn vertrek gaf hij te kennen dat hij nu tegen Stroet een aanklacht zal indienen wegens mishandeling die hij van Stroet op zijn erf heeft ondervonden. Auf Wiedersellen! EEN BOFFERT. Joh. Hoogland, oud 29 jaar, te Oudkarspel, heeft op den 23sten Mei te Allernaar den heer Hollander, toen die zijn motor, welke hij aan een broer van be klaagde in huur had afgestaan, kwam terughalen, omdat de betaling wat lang uitbleef, enkele klap- pen op diens hoofd gedeponeerd. Getuige Hollander, die niet verschenen is, schijnt echter met deze kloppartij begonnen te zijn. Beklaagde, die anders geen raensch kwaad zal doen, wordt tenslotte wegens gebrek aan bewijs vrijgesproken. DE HIT VAN MEESTER, j Cornelia Pancras, geboren te Harenkarspel en echt- vriendin van Corn. Moester te Heerhugowaard, komt thans haar opwachting bij de heeren Rechters ma ken. Niet uit eigen beweging natuurlijk, maar om dat zij op den lOden Juni van dit jaar bij Heijmans te Heerhugowaard een stuk hout door de ruiten wien De zaak zit namelijk zoo: De hit van Meester loopt bij Hijmans in de wei, maar toen Meester op ge noemden datum z'n havermotor uit het land meende te halen, was deze verdwenen en moet Hijmans ge- zegd hebben dat hij de hit niet af wilde geven. De I zaak belandde via de Meester bij diens echtvriendin, I maar deze had al niet veel meer succes dan Meester zelf. Volgens het zeggen van Hijmans en dien zwa ger, getuige Mak, moet Cornelia toen in haar op gewondenheid een stuk hout opgeraapt hebben en dit linea recta in de ruiten van Hijmans hebben gedeponeerd, iets wat door Cornelia ten stelligste wordt ontkent De O. v. J. vindt dat de bewijzen zeer zwak zijn en vraagt f 10 of 10 dagen. De Politierechter vindt echter, dat het wettig be wijs wel, doch het overtuigend bewijs niet geleverd is, zoodat beklaagde wordt vrijgesproken. MET HET JUK. De 29-jarlge Bergenaar Adrianus Johannes van Wonderen, heeft op 8 Juni zijn neef Apeldoorn de VAN RIJSWIJK'S SCHOEN HANDEL. SCHOENMAKERIJ. UITGEBREIDE KEUZE. PRIJZEN UITERST BILLIJK. hardheid van een juk doen loeren kennen, doch Apeldoorn was van een dergelijk experiment niet ge diend en diende een aanklacht in met dit geyblg, dat Janus voor genoemd experiment een boete opliep van f20 of 20 dagen de pot in. DE VROUW IN 'T SPEL. Dirk Kuiper en Klaas Hollander te Callantsoog, resp. 23 en 24 jaar oud, hebben in den nacht van 13 op 14 Juni aldaar den 20-jarigón P. J. Kooij uit Schagerbrug, toen deze zijn meisje huiswaarts go-1 leidde, terdege onderhanden genomen, zoodat Piet's oog alras de traditioneele kleuren begon aan te t hemen. Minnenijd was hier de oorzaak, want Kuiper had van te'voren met Piet's meisje gedanst en Hollan der heeft gemeend zijn vriend in de ure des gévaars niet in den steek te mogen laten. De President vind het niet manhaftig en de beide vrienden knikten bevestigend, blijkbaar volkomen bewust van hun schuld. Ze werden veroordeeld tot een geldboete van f20, te vervangen door 20 dagen hechtenis. HET SCHOT IN DE LUCHT. Gerrit Corn. Kater uit Callantsoog staat te recht, ter zake dat hij op 12 Juni den hond van zijn buur man Kuiper, toen deze zich op het erf van zijn va der in de kippenren bevond, te hebben doodgescho ten. Beklaagde Kater vertelt, dat de bpwuste hond reeds vele malen op het erf kwam en dan een groote opschudding in de ren veroorzaakte, zoodat reeds enkele kuikens gesneuveld waren. Om het beest nu schrik aan te jagen, had hij een schot hagel in zijn richting afgevuurd, maar ongewild had het doel ge troffen. Tenminste, de hond is jankend weggeloopen en in den Zandweg dood neergevallen. Ofschoon dit niet de bedoeling van Gerrit was, wordt hij wegens dierenmishandeling tot f 20 boete óf 20 dagen hechtenis veroordeeld. Hot geweer, waarmee het noodlottige schot gelost was, was ter trechtzitting aanwezig, doch zal weer aan den eigenaar worden teruggegeven. DE KOPSTOOT. Jan Langeris, een net heertje, in blauw costuum, zijn woopplaats hebbende op de Zeedijk te Am sterdam, bracht 12 Juni een bezoek aan Hoorn, al waar hij tegen den avond met Corn. Roemer en diens verloofde Joh. Keizer, een straatje omliep. Op het Dal passeerden zij den vijftigjarigen Van Enk, welke, nog onbewust van hetgeen zou gebeuren, kalm zijn weg ging. Plotseling werd hij echter door Langeris aangevallen, die hem een kopstoot gaf. Nu is een kopstoot,w anneer hij door een geoefend man wordt toegepast, geen prettige gewaarwording. Dit moet Van Enk ook gedacht hebben, toen hij dat ondervond, echter niet wetende waaraan hij deze vriendelijkheid te danken had. Joh. Keizer, als getuige aanwezig, zegt van een kopstoot niets gezien te hebben, zoodat de O. v. J., ofschoon hij de vaste overtuiging heeft, dat beklaag de schuldig is, dezen, bij gebrek aan bewijs, zal moe ten vrijspreken. Overeenkomstig de eisch luidt de uitspraak. DE FINANCI6N DER GEMEENTEN. De a. r. „Standaard" noemt de waarschuwing ■door Minister Kan tot de Ged. Staten der «onder-, scheidene provincies gericht in verband met den weinig rooskleurigen toestand, waarin zdoh finan cieel verschillende gemeenten bevinden, hoognooclig. De gezamenlijke uitgaven der gemeenten klom men in 20 jaren tyds van. rond 110 millioen tot rond 1000 millioen per jaar; eene stijging alzoo tot het negenvoudige. Een en ander wijst op een toestand, die tot heel ernstige bezinning Sommigen zijn met hun therapie dadelijk klaar. Verhoog de uitkeering aan de gemeenten met enkele millioenen, zoo roepen ze. Alsof dat niet een ver schuiving van de laste ware met minder waarborg voor een gepaste zuinigheid l Ons dunkt dat het Rijk, alvorens nieuw geld ter beschikking te stel len, eerst eens zousmoeten vorderen, dat de ge meenten in hare huishoudingen gelijksoortige be zuinigingen tot stand brachten als het Rük zelf bereids deed. Vele gemeenten leven er' in dat op zicht nog zoo maar wat op los, geven zelfs aan belastingverzwaring de voorkeur boven toepassing van geoorloofde en mogelijke bezuiniging. Natuurlijk is daar niets .tegen te doen. zoolang een gemeente zorgt voor een behoorlijk financieel beheer. Do ingezetenen der gemeente Mezen hun eigene gemeentelijke Overheid ,en dragen een last, dien zij' zichzelf Oplegden. Anders staat het evenwel met gemeenten, wier budget niet siltdfc en die om extra .hulp komen vra gen. Daarvoor kunnen zeer goede gronden aanwe zig zijn, een gemeente kan economisch zoo zwaar getroffen zijn, dat het ondoenlijk blijkt om zelfs op de eenvoudigste wijze in de behoeften van de open bare diensten te voorzien. Dan is extra hulp volkomen gewettigd. Maar het komt ook Wel voor, dat men vastzit 37. door A. S. M. HUTCHINSON, Voor Nederland bewerkt door W, J. A. ROLDANUS Jr. Goorge rilde over al! zijn leden. Dat er .een de tective aan te pas zou komen, had hij niet voorzien. Zij waren bij de voordeur. Hij legde zijn hand op Mr. Marrapifs arm. .,0, neen, geen detective. Neem er geen detective bij." „Zoo noodig neem ik veertig detectives. Ik zal de omstreken bevolkenmet debectivos." .Een warme rilling liep nu over George's ledön. „Oom laten we de zaak onder ons liouden. Ver trouw op mij. Ik zal uw kat vinden." „Den tuin in!" riep Mr. Marrapit. „Voeig; je by de zoekers. Ga voor, oeziel, moedig aan." „Haalt u er dan geen detective by Mr. Marrapit antwoordde niet. Hij had de halldeur geopend. Mr Fletcher kwam gemelijk naderbij. Mr. Marrapit stak eon hand uit. „Terug! Terugl' schreeuwde hij heesch. Moe gaf. Mr. Fletcher antwoord. „Het dient ner gens voor, Mr. Marrapit. Ik hen voor en achter ge weest. Ik heb hier gekeken, daar gekeken; naar bo ven, naar beneden gekeken. Ik ben duizelig van het kijken." Hij kwam voor hen staan. „Jij bent ook dadelijk ontmoedigd!" riep Mr. Marra pit.. „Terug, zwakkeling. Geef het nooit opl" De zwak keling veegde zijn transpireerend voorhoofd af. „Maar ik geef het wel op. Ik geef het op, Mr. Marrapit; ik dank ervoor om nog langer te blijven kruipen en klimmen en sissen. Het is hard vervloekt hard. Ik ben een tuinman, geen slang". IVft'. Marrapit sloeg de deur dicht. George haastte zich weg; ging in don moestuin zitten, om te denken. Hij was bang. Tot dusverre had het plan geen suc ces. Detectivesl Hij zocht zoogenaamd een uur; toen hij het huis weer binnen ging, voelde hij zich veel kalmer. Door gebracht in overpeinzingen, gaf dat uur hem de koel bloedigheid van den nacht terug. Eerst was hij ze- nuwachtig geweest, maar nu had hij zich vermand. Hij omgordde zijn lendenen voor de rol, die hij spe len moest; met nieuwe vastberadenheid en 'zelf vertrouwen ging hij naar binnen. II. Dien ochtend werd er óp Heron's Holt niet ontbeten. Toen George zich gekleed, gebaad, geschoren had, ging hij zijn oom zoeken, dien hij in de studeerka mer vond. De onthutste oude man liep met een dicht be schreven blad papier in zijn hand te ijsberen. Hij wendde zich tot George. „In het uur van mijn beproeving ben ik ook ge bukt onder den last van vroegere smarten. Giste ren is er een noodlottige scène tusschen ons geweest. Vloeken zijn over je lippen gekomen". „Vergeet bet, Sir, vergeet hetl" „Dat is mijn verlangen. Het ongeluk jammert door de gangen. Laten we in zijn tegenwoordigheid particuliere verschillen begraven. In deze angstwek kende catastrophe is alle hulp vereiselit. Jij hebt jeugd, manlijkheid, jouw hulp zou onschatbaar zijn". „U kunt op mijn hulp rekenen", antwoordde George, „Ik zal niet rusten voor de Roos aan u te ruggegeven is." Dat was volkomen waar, r.ooals hij merken zou. „Zeer prijzenswaardig", zeide Mr. Marrapit. Nu deze recrüut gewonnen was, sloeg Mr. Marrapit in plaats van een smeekenden, weer een bevelenden toon aan. „Terwijl jij zocht, heb ik plannen ontworpen". Hij wcos op het blad papier, dat hij in zijn band had. „$lior zijn ze. Lees ze door". George las, gaf het papior terug. „Indien deze re geling de Roos niet teruggeeft," verklaarde hij, zal niets dat doen. Ik zie, dat u mijn naam niet ge noemd hebt". Ik ben bang, dat u aan mijn hulp ge twijfeld hebt. Ik geloof, dat ik mij zal voegen bij de de hij keek naar het papier „de buiten- muursche zoekers. Ik ken de streek goed. Ik kan ver en vlug loopen." Mr. Marrapit hechtte er zijn goedkeuring aan. „Ont bied het huishouden", beval hij. George riep Margaret; samen voerden zij het be vel uit. In een halven kring groepeerde het huishouden zich om het hoofd, en wel in deze volgorde: Mrs. Ar- mitage, Clara, Ada, Mr. Fletcher, Frederick, Mary, Margarei, George. Met het papier in zijn hand keek Mr. Marrapit hen aan. Hij wees op Frederick. „Die jongen züigt op een walgelijk stuk pepermunt. Spuw uit". Blij om die afleiding richtten allen hun blik op den schaamteloozen jongen. Hij werd vuurrood, streed, slokte, slikte uit zijn oogen stroomden tranen. „Stijfkop!" donderde Mr. Marrapit. „Spuw uit, heb ik .gezegd. Je wordt beheerscht door je snoeplust; je buik is je God". „Ik heb ook heelemaal geen ontbijt gehad", ant woordde Stijfkop woest. „En je krijgt geen ontbijt, voor de Roos terug is. Hartelooze. Hoe kan je aan eten denken, terwijl zij misschien van hónger omkomt?" De booze man wendde zich tot allen. „Dit zijn de plannen om haar terug te krijgen. Leent het oor. Jij, boosaardige jon gen, gaat onmiddellijk naar de boerderij en bestelt daar zooveel melk als Mrs. Armitage je zegegn zal. Mr. Armitage, jij met je cjienstboden Fletcher, jij met je jongen, zijn de binnenmuursche werkers, de werkers binnen de muren. George, Margaret, Miss .Humfray de buitenmuursche. Mrs. Armitage, zorg, dat iedere kop e'n schaal met melk gevuld wordt. Fletcher, zorg, dat die op tusschenruimten van der tig voet langs den muur gezet wofden. Als onze ver dwaalde in de buurt is, zal zij daardoor aangetrok ken worden. Margaret en Miss Humfray naar het dorp. Verzamelt een leger dorpsjongens. Beschrijft onze Roos. Laat hen in den geheelen omtrek naar haar zoeken. Doet zelf aan dat zoeken mede. Laat den roep van: ,Roos! Roos!' in iedere laan weer klinken. George, jij zoekt ook wijd on zijd. Stuur mij inmiddels een rijtuig van het station. Ik zal naar het postkantoor rijden om een detective te tolephonceren. Ik heb nog niet besloten welke detective. Het is een gewichtige zaak. Aan het werk. Laat ijver, laat liefde voor de verlorene ieder aansporen om do in spanning der aiideren te overtreffen! Fletcher, zet bet raam open. Die stinkende jongen hoeft de lucht hier verpest". HOOFDSTUK V. Een detective op Heron's Holt I. Mr. David Brunger, particulier detective, had aijn kantoor in Bolt Buildings, Westminster. Naar de bovenste verdieping van het reusachtige gebouw geschoten in een electrische lift, afslaande naar links en in overeenstemming met de instruc ties van den liftjongen vijf treden op, stond de cliënt I voor drie deuren. Op de eerste stond: DAVID BRUNGER (klerken). Op de middelste: DAVID BRUNGER (Privé) En op de derde: DAVID BRUNGER (Kantoor). Deze teekenen van een groot personeel én bloei ende zaken waren in harmonie met de pakkende ad vertenties, die Mr. David Brunger nu en dan in de couranten liet opnemen. „Ga uw vrouw na", luidden deze bijvoorbe.eld, ter wijl zij or in een kleinen lettertype, dat aan een ge fluister deed denken, aan toevoegden: „David Brun ger zal haar nagaan". „Wat houdt uw echtgenoot lang op zijn kantoor?" gingen zij voort. „David Brunger zal er achter komen. Geheim onderzoek van iederen aard, vlug èn goedkoop uitgevoerd door David Brunger's grooten staf van geschoolde detec- tiven (mannelijke en vrouwelijke): David Brunger heeft nooit gefaald. David Brunger heeft duizenden ponden gestolen eigendom, tallooze vermiste ver wanten teruggebracht. David Brunger, 7 Bolt Build ings, Strange Street, S. W. Tel. 0000 West". II. Terwijl Mr. Marrapit op Heron's Holt aan zijn óm hem 'gegroepeerde huishouding zijn bevelen omtrent het zoeken naar de Roos van Saron gaf, trad Mr. David Brunger in Bolt Buildings de- deur, gemerkt „David Brunger (Privé)" binnen. Een telephoon, een gaskachel, een lessenaar, een bureaustoel, een fauteuil, een klein tafeltje en een stoel met houten zitting vormden het meubilair van het appartement „Voor mijzelf boud ik van eon strenge en een voudige omgeving", placht Mr. David Brunger in den bureaustoel tegen zijn cliënt in den fauteuil te zeggen. „Voor mijzelf en hij knikte met zijn hoofd naar de muren met een air, dat een buitensporige woelde in liet meubilair van „(Klerken)" en „(Kantoor)" scheen te kennen te geven. Toen Mr. Brunger binnentrad, ontsloot hij de les senaar, ontdekte het peukje van een half opgerookte sigarette, stak het aan en begon de sportbladen na te lezen, om to zien welke paarden hij dien dag op de races moest spelen. Om tien uur stroomde de groote staf geschoolde detectiven (mannelijk en vrouwelijk), genoemd in Mr. Brunger's advertenties, de trap op, klopte op de deur en marcheerde in de kamer. Zijn naam van den staf) was Issy Jago, een Joodscho jongeling van ze ventien jaar, wiens uiterlijk in de hoogste mate de be wijzen leverde van de groote sommen, die hij be- j steedde aan kappers en toiletzeep. Mr. Issy Jago ging op den stoel met houten zit ting voor de kleine tafel zitten; bewerkte de nagels van zijn vingers met den rand van een omnibus- kaartje; bestudeerde daarna de rubriek „Rechtsza ken" in de „Daily Telegraph". I Het was zijn werk, wahneer hij klagers of be- klaagden vond, die gebruik zouden kunnen maken van Mr. David Brunger's diensten, dezen Mr. David Brunger's kaartje te zenden met een collectie ge- I heel ongevraagde referenties, door Mr. Brunger voor die gelegenheid samengesteld en gedicteerd. Ook was het zijn werk cliënten to ontvangen. Wanneer men op „David Brunger (Klerken)" hoor- I de kloppen, sloop Mr. Issy Jago uit „David Brunger (Privé)" naar het kleine kabinet, waartoe de deur, gemerkt „David Brunger (Klerken)", toegang gaf. Door die deur glijdend op eon wijze, dat de cliënt geen blik naar binnen werpeu kon, placht hij den cliënt met een vertrouwelijk knipoogje te zeggen: „De quaestie is, dat we daar een cliënt hebben een zeer bekende persoonlijkheid, die liever niet wil weten, dat hij ons raadpleegt". De geimpressionneer- de cliënt werd dan in „David Brunger (Privé)" ge bracht. Tusschen „David Brunger (Privé)" en „David Brun ger (Kantoor)" bestond er daarentegen geen verbin ding. In werkelijkheid was er geen kamer achter „Kantoor)": de deur gaf toegang tot het dak. Wan neer derhalve een aarzelende cliënt op „(Kantoor)" verkoos te kloppen, dook Mr. Issy Jago uit „(Privé)" en fluisterde: „De quaestie is, dat*daar een belangrijk particulier consult gehouden wordt Scotland Yard raadpleegt ons". En de geimpressionneerde cliënt werd dan in „David Brunger (Privé)" gebracht. In beide gevallen placht, als de cliënt binnenge loodst. was, Mr. Issy Jago naar „(Klerken)" te gaan en daar op het kabinet te gaan zitten tot Mr. Brun ger's bel hem weer riep. Voor hét privilege om de waardigheid van zijn kantoor te verhoogen door zijn naam op het kabi net en de uitgang naar het dak te hebben, be taalde Mr. Brunger dertig shilling extra per jaar.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1926 | | pagina 1