Schager Courant Belangrijke Memoires. VADEK PEK. Zaterdag 31 Juli 1926. 69ste Jaargang. No. 7886. Derde Blad. Staatsloterij. Een zonnestraal viel door het venster in de kleine blauwgeverl'de kamer en wekte de afgestorven kleu ren van het gordijn van vader Pers' bed tot nieuw leven op. In hetzelfde oogenbiik werd een magere, knokkige hand uitgestrekt, welke het gordijn terug sloeg. Even later kwamen een paar dunne beenen in dikke graffe wollen sokken gestoken, te voorschijn en dan zat vader Per op den rand van het bed en knipperde met zijn rood omrande oogen tegen het zonlicht. bpoeaig daarop had hij zich gekleed op zijn schoe nen na. Terwij. hij de boel opruimde, liep hij op zijn sokken rond. Hij aacht er aan, hoe dezelfde schoenen zijn oude voeten de laatste maal pijnlijk gedrukt hadden, toen hij ze aangehad had. Maar ten slotte vatte hij toch moed; hij trok ze aan en maakte een paar passen om te probeeren, waarbij hij vaststelde, dat ze in dien tusschentijd niet be-" paald ruimer geworden waren. Toen trok hij zijn oude muts over de grijze haarvlokken, nam de knoestige eikenstok van de deur en sloop stilletjes naar buiten. Binnen lagalles nog in diepe rust. De klok op de trap wees nauwelijks vier uur aan en men was niet gewoon voor zes uur op te staan. De huishoudster had echter een bordje pap voor vader Per in de keuken neergezet en met korte, driftige bewegingen slurpte hij eenige lepels vol daarvan naar binnen en stapte toen den tuin in. Hier stond hij een oogenbiik stil, als om zijn ge dachten te .verzamelen, veegde zich rillend den mond en verdween door de poort op straat. Boven in de populieren tjilpten de vogels hun mor genlied en aan de overzijde in Jan Petersens stal rammeide men reeas met de melkemmers. Het klonk luid en scherp door de stille morgenlucht. Maar vader Per hoorde niets. Zijn gedachten waren ver weg; zij snelden ver vooruit; zij waren reeds daar boven bfj den bescheiden grafheuvel van Karen Maria en een stil lachen van ingehouden vreugde ging over zijn gelaat. Het was alsof de gedachte daaraan hem nieuwe krachten gaf. Zijn voeten voel den niet meer de nauwe, harde schoenen en hij zette zijn eikenstok met steeds grootere stevigheid op de lünd3traat neer. Vader Per moest een goede mijl loopen, en wan neer men zooals hij over de negentig is, zoo is dat een aardig stukje. Daarbij was hij niet getraind, aan gezien hij op zijn dagelijksche wandelingen nooit bui ten de allernaaste omgeving van zijn huis kwam. Meestal zat hij stil in de oude rieten stoel, die voor hera in den tuin wasnee rgezet, en liet zich door de zon beschijnen. Maar eenmaal per jaar maakte hij deze lange wandeling, en wel op zijn trouwdag, den 5den Juli. Op dezen dag strompelde hij moei zaam naar het kerkhof, om, ja, waarom eigenlijk? Geen mensch had ooit gezien, wat hij daar deed, ja, het was zelfs een toeval, wanneer men ten slotte ontdekte waarheen zijn jaarlijksche wandeling hem leidde. Maar op dezen dag kon niets hem weerhouden. En zoo had door den tijd zijn jaarlijksche wandeling iets van haar oorspronkelijke belangstelling verlo ren. De overige bewoners van het dorp meenden dat het een gril van hem was. Zijn weg voerde langs jonge aanplantingen, en wanneer doze bereikt waren, kwam er iets aarzelends in zijn gang. Tenslotte bleef hij heelemaal staan, en terwijl hij op zijn stok steunde, keek hij naar alle zijden in het rond. Dan ging hij langzaam een voet pad op. Het was zoo in-stil hier tusschen de stammen der pijnboomen; geen enkel geluid verstoorde de rust. Een paar vogels bewogen zich tusschen de takken, ondeis was er geen levend wezen te bekennen. Hij vervolgde zijn weg dieper het bosch in. Voorzichtig tastte hij met zijn stok naar de boomwortels, het was zoo donker onder de boomen, toen bereikte hij na een korte wandeling een kleine boomlooze plek. Weer zag hij rondom zich, toen begon hij den bodem met zijn stok te onderzoeken. Behoedzaam zocht hij tusschen het hooge gras en bukte zich zoo die'\ als ziji) oude stijve rug hem dat veroorloofde, maar on danks dut, vond hij niet, wat hij zocht. Door het in spannende kijken werden zijn oogen vochtig en on geduldig'veegde hij ze telkens ai. Maar dan gleed een stil lachje over zijn lippen. Voorzichtig bukte hij zich neer en plukte met bevende hand een klein blauw bloempje: Met korte rukken richtte hij zich weer op, wischte het zweet van zijn voorhoofd en stond een oogenbiik stil met gesloten oogen; ja, hij was niet meer de jongere: Toen werd het hem zwart voor do oogen, hij kon zijn eigen polsslag hoo- ren, snel en onregelmatig, maar spoedig daarna her stelde hij zich weer. Niet zonder eenige bitterheid keek vader Per naar het kleine bloempje, dat hem zoo groote inspanning gekost had, om te plukken. Toen ging hij den zelfden weg terug, en toen hij de landstraat weer bereikt had, vonden zijn oude beenen het oude marschtempo weer terug. Het bloempje had hij. zorgvuldig ingepakt in zijn zak gestopt. En vader Per herinnerde zich de eerste maal dat hij dit kleine bloempje geplukt had. Hij wist niet, hoe het heette; hij bekommerde er zich ook niet om. Hij wist slechts, dat, toen hij ze vele, vele jaren gele den voor Karen Maria geplukt had, deze de bloemp jes gekust had. En toen zij begraven werd, had ze een bosje ervan op haar borst meegekregen. Toentertijd ging het heel wat gemakkelijker ze te plukken. Zoowel toen hij ze de eerste maal plukte, als ]a.ter, toen hij het bosje voor haar laaste reis verzamelde. Ja, want tusschen deze beide keeren lag niet zooveel tijd. Slechts twee jaren. Wel is waar twee, doch rijke en van geluk vêrvulde jaren. Twee jaren, die de levensinhoud van vader Per uitgemaakt hadden; twee jaren, die reeds zoo lang, lang verstre ken waren, en toch stonden ze hem nog levendig voor den geest, als ware het slechts kort geleden, dat hij Karen Maria in zijn armen gehouden had. Zij hadden dikwijls daarover gesproken, dat het wel voor elkaar zou komen, wanneer hij maar vol hield. Want hij was reeds een oude kerel geweest, over de veertig, toon hij de kleine Karen Maria voor het eerst zag. En zij was toen nauwelijks acht tien jaar ge woest. En om hem een genoegen te doen, zeide zij altijd, dat zij God weet het bepaald vóór hem zou sterven. Dan lachtte hij een stille wee moedige lach en hield zich verder bezig met de vraag, wat er na ziin dood van haar zou worden. Maar toen was het gekomen, dat zij gelijk gekregen had. Als- een vlam, die uit gebrek aan voedsel uitdooft, zoo scheidde zij stil van het leven, terwijl hij nog vele, ach veel te veel jaren hier achter bleef. Maar op den 5den Juli, op den dag, dat hij voor de eerste maal het kleine blauwe bloempje voor haar geplukt had, ging hij elk jaar naar het kerk hof en legde het onbekende bloempje op haar graf, ten teeken, dat hij haar nog niet vergeten had. reeds in zijn zak tastte en behoedzaam de teero bloem te voorschijn haalde. Hij hield stil en streek de gedrukte blaadjes glad. Toen trad hij stil het poortje van het kerkhof binnen, terwijl hij nog een maal omzag. Hij nam den weg langs den muur, maar spoedig daarop bleef hij staan en veegde zich het zweet van zijn gezicht, dat in groote droppels langs zijn voorhoofd liep. Hij strompelde naar een graf steen en trachtte het opschrift te lezen, maar het ging niet. Dan liet hij zijn blik weer over het open graf gaan, dat er naast lag, en dat hem in de war gebracht had. Maar neen, dat kon toch piet waar zijn, hij was verkeerd gegaan. En over de uitgegraven aarde heenkiauterende, ging hij naar he| graf aan den anderen kant. Ja, nu wist hij het weer, daar was een witte duif op de grafsteen uitgebeiteld, ja, nu was er geen twijfel meer mogelijk, zij hadden Karen Maria's graf opgeruimd. Hij wankelde als een besclyjnkene, zijn borst ging wild op en neer en tranen rolden over zijn ingeval len wangen. Het kleine blauwe bloempje was hem uit de hand gevallen. Zoo wankelde hij weg, vervult van deze eene gedachte: weg- te komen van hier, ongezien, opdat niemand iets van zijn geheim zou ontdekken. En met onzekeren tred, schreed hij door de kerkhof poort op de straat. Daar zakte hij in elkaar en viel in de goot. Toen hij weer blijkwam, lag hij in zijn bod in het kleine, blauwe kamertje. Een voerman had hem gevonden en op zijn wagen naar huis gebracht. De oude dokter, die gehaald was, zat naast hem en hield zijn hand vast. Hij betwijfelde of hij er door komen zou. „Het is het hart", meende hij. Vader Per fluisterde iets en de dokter boog zich over hem heen, om beter te kunnen hooren. Dan keerde hij zich naar de omstanders en schudde het hoofd. „Hij spreekt van eenige blauwe bloemen", zei hij Dat echter was het laatste, wat men van vader Per hoorde. Deze wilde in Cam bridge examen doen in Ou»- 11726 11810 11824 11829 11891 11892 910 918 959 tereche talen. l>e nacht vóór het examen droomde, 11990 12072 12073 12097 12151 12156 12195 12220 12.330 hij, dat hij examen moest doen, niet in een ge-' 12389 12499 12510 12582 12590 12605 12816 12655 12700 wone kamer, doch in een schuur in den turn. Er 12712 12718 12810 12911 12919 12972 12994 13001 —005 verscheen een gedaante, die nem een manuscript13017 13061 13078 13138 13161 13219 13230 13253 13277 overhandigde. Hj ias in zijn droom, dat het over j 13-318 13347 13351 13440 13510 13524 13660 13672 13701 Demonoiogy handelde en werd met schrik wakker, 13859 13913 13948 13969 13998 14018 14135 14238 14242 want hij.bedacht, dat nj juist dit met bestudeerd j 14269 14305 14310 14319 14326 14492 14534 14550 145^7 haa. Hj stond op en ging .ijverig Demonoiogy 1 14648 14665 14715 14792 14889 1-1900 14913 14941 119-4 sbudeeren, ontoeet vervolgens en ging naar de acu- i 15002 15139 15195 15197 15243 15287 15340 15403 15431 üemie. Öteit u zijne verbazing voor, toen bleek, dat j 15443 15462 15G40 15643 15644 156->7 1572/ 15759 15/o5 er geen kamer in de academie zelf vrij was, dat j 15790 15909 16009 16079 16081 16088 16132 16149 16172 een proxeosor hem meenam naar een sonuur m 16290 16340 16349 16466 16533 16538 16620 16647 16713 Do kerk lag in de verblindende morgenzonneschijn en haar toren weerkaatste de gouden stralen. En vader Per vertraagde zijn schreden, terwijl zijn hand V. in 1891 was Grenfell met verlof gegaan en deed een kuur te Homwirg. in Homburg woonde in dUe dagen de weduwe van Keizer Erederik 1 van Duitsoliland, zooals men zich ziai herinneren i een dochter van Koningin Victoria en zuster van Koning Edward Vii Grenieii en zijne vrouw werden door de Keizerin 1 te dejeuneeren gevraagd. crreni'eii zat links van de gastvrouw, die hem o.a. sprak over de Dngeische en Duitscne vioot. en j die met elkaar vergeleek. Grenfell vond dit niets grappig, <i pxr er t eracneidene Diutsohe of Beieren n.fln tafel waren, die scherp toeluisterden, j Toen een prachtig ijskasteel rondgediend werd, trachtte de Keizerin te vergeefs van het- geweldig mooie koksproduct een ktuk af te snijden. Gren- 1'ell bood zijne diensten aan en... daar glibberde de I geheeie van de schotel op de taf el en in de ;>choot van de Keizerin. Grenfell* schaamde zien J diep en bood zijn excuses aan, de Keizerin lachte en zei dat het niets was. De andere gas oen kenen strak op hun bord en Grenfell voelde, dat ze hem uitlachten. Na tafel nam do Keizerin Lady Gren fell ter zijde en stortte haar hart uit over naar verdriet sedert den dood van haar gemaal. Grenfell had do onvoorzichtigheid om naar do gezondheid van haar zoon Keizer Wilhelm II te informeeren, daar die volgens de couranten zijn knie bezeerd had. De Keizerin werd dadelijk zeer koel en zei, dat zij niet op de hoogte was van het doen en laten van haar Zoocn. Grenfell laat duidelijk merken, dat de verhouding tusschen moeder on zoon slecht «was en "Haat zich uit 9ver Keizerin Erederik als een allerliefste, •zeer ontwikkelde vrouw, maar ook als iemand, die to loslippig was voor de positie, waarin zij zich bevond. Dit is vooral interessant omdat Grenfell een uitmuntend EngeLsch patriot was, die zich niet gauw over een Engelsohe prinses zou uitlaten. Het is trouwens een publiek geheim, dat de Kei zerin Erederik hot groote gebrek had haar pro- Engelsche gevoelens niet onder stoelen en banken te steken. Het is toch wel eigenaardig, dat deze vorstin, die eigenlnk zuiver Duitsch bloed in zich had, Koningin Victoria was een prinses van Han- nover, haar gemaal Prins Al bert, een Saksen- Coburger, zoo absoluut pro-Eng olsch was. Er zit in het Engelsche volk en in het EngeE sche land iets, dat bijzonder aantrekt.. In Egypte teruggekeerd trof Grenfell den Khe- dive Tewfik Paska, waarmede hij. zoo lang aan genaam samengewerkt had, zeer ziek. Het duurde niet lang óf hij word verzocht aan 't sterfbed van den Khedive te komen. In de kamer naast die, waar de stervende vorst lag, hield heb Ministerie zitting en wachtte op het einde. Grenfell bleef eveneens wachten, eindelijk nadat men uren geze ten had, steeds sigaretten rookende en onder den invloed van het geluid der jammerklachten van personeel, dat uit .andere gedeelten van het gebouw tot hen doordrong, kw<im een doctor melden, dat het einde gekomen wak. De President van den Ministerraad hield daarop een korte rede en ver liet met. zijne ministers heb paleis. Tegelijk met ons verliet de Weduwe-Khedive het gebouw, ge volgd door haar hofstoet en passeerenae haar per soneel, dat luid jammerde en zich voortdurend zand op het hoofd wierp. Nadat heb Hef vertrok ken was, verlieten ook do jammerende eunuchen en andere ondergeschikten het paleis, hetwelk al> dus zoo verlaten was, dat Grenfell order gaf om politie te zenden, ben einde het paleis te bewaken. Kort daarop kreeg Grenfell eene zeer eervolle benoeming m Engoiand en besloot Egypte vaar wel te zeggen. Kitchener werd zijn opvolger als Sirdar. Toen Grenfell vertrok, werd hem door de Britsche vloot, d.e voor Axexandrië lag, een saluut gebracht. Grenfell werd door die eer, hem bewe zen, zeer geroerd en bedacht hoe hij in 1882 als Luitenant-Kolonel haar Egypte gekomen was en het in 1892 tien jaar later als Generaat- Majoor verliet. Egypte was inderdaad heb land; van belofte voor Grenfell1 geweest. Het kon natuurlijk niet uitblijven, of Grenfell moest in zijn vadorland belangrijke personages pnt moeten. Zoo vertelt hij van Lord Salisbury, Glad stone, Campbell-Bauriernan, Joseph Chamberlain den hertog van Devonshire. Hij vertelt niet zonder verbazing, hoe g^enoegeljk verscheidene van deze groote staatslieden, zooals Salisbury en Devonshire.- in slaap konden vallen, terwijl1 in hun buurt druk geconverseerd werd. Hj hield veel. van Campbell-Baunernan en ver telt hoe graag die Eransohe romannetjes las en dal zelfs in zijn ministers-kamer deed. Aan Lord Rosebery had Jij te vertellen, hoeveel angst hj uitgestaan had, toen diens moeder, .de hertogin van Cleveland, Egypte bezocht had en deze oude dame in de zeer vroege ochtenduren op een ezeltje en slechts vergezeld door den Egypti- schen Ezeldrijver, groote tochten maakte. Grenfell was >de gast aan een diner van jour nalisten, Lord Burnham, was gastheer, terwjl on der de gasten waren. John Morley, Burnand (van de Punch) Balfour, Pinero, Lord Lansdonne, Irving en Harry Lawson. Balfour en Morley kregen een dispuut over den mvloed van couranten op de politiek. Morley 'be weerde, dat die invloed heel groot was, terwjl Bal four het tegendeel1 volhield. Een der grappige oogenblikken was, toen Lawson beweerde. dat iemand, die op school of universiteit uitblonk als journalist nooit iets presteerde. Grenfell vertelt ons een zeer eurieuse droom van den bekenden Engelschen Egyptioloog Dr. Budge. den tuin, die geheel oeantwoordde aan het lokaai uit zjn droom en dat men hom als; vraagstuk op gaf; Demonoljogy. Dr. Badge verwierf oom laude zjn „sohoJarship" (beurs). Grenfell ontmoette den Duitsch en Keizer (Wil helm Ll) en deze ga-t lucht aan tairjae grieven, rij was o.a. niet erg te spreken over heb reit, dat men nimmer aan de Britsche Ambassade te Berljn een man naar des Keizers smaak oenoemde, noch ais Ambassadeur, noch ais Militair attaché. Ver der hield de Keizer lange vertoogen over militaire zaken en bieeh een groot voorstander van cava lerie en een tegenstander van bereden infanterie. Grenfell vond den Keizer een energiek en intel ligent mensch, met zeer aangename "manieren. Het is weer opvallend, hoe de Keizer altijd kans gezien heeft om de Engelschen, die hj ontmoette, onder zjn charme te brengen. Men moet bjv. ook Lord ilaldane niet vergeten, wiens vredesideeën een tjdiang den keizer zeer sympathiek waren. Het zag er in die dagen uit, alsof Duitschland en Enge- ianu naar ontwapening streefden. neiaas kwamen er <*uerlei Kinken in den kabel en zuchten wj nog onder de gevolgen van den Wereldoorlog!. In 1'ebruari 1896 hadden de Derwisehen de Jttar I liaansohe troepen zoodanig getuchtigd, dat 't En- j gelsohe ministerie op eigen behoud bedacht, 'b j Egyptische leger naar Dongola wilde zenden, ten einde de Italianen te helpen. Het ministerie noodigde Grenfell uit een zitting bj te wonen en Lord Salisbury, de Premier, Lord, Landsdowne en andere ministers vroegen zajne m- z- 14941. meening, omtrent heb bestrijden der Derwisehen. Do plannen van Lord Salisbury konden absoluut geen genade vinden in de oogon van den expert j ËJriJrJpr' VwlPrilTHtfïPriJl/JÏ Grenieii en men hoort, hoe de heeren ministers 1 U1UOA II Il>I lajlljOl lï QOI prachtige kaarten van Egypte, deix Soedan en Ab- j besynië voor zien hadden, doch er voor zaten als AT - ^tv-i xr a apen voor een bijbel. Men krijst niet den indruk O1 «/Peering van Dijkgraaf en Heemraden met dat Grented erg boog tegen Hord Salisbury op- Hooidmgelanden, op Woensdagmiddag 3 uur, on- zag en is van hem te hooren, dat hj, noewel aia van n ?"r.¥-aa?- Behalve de conservatief zeer ingenomen met een conservatie! Heemraden, waren aanvankelijk slechts 3 ïnge- ministerie, toch de lioerale ministers grootere be- jfhden present, doch tydens de voorlezmg der no- u:\vaamneid uoeachx jt't. voorai Dampeii-Baunermun t^.en ^7a^en17^e ^.ïo d® keeren R. Bakker, P. acht hj een uitmuntend minister, cue veel vóór En- Grin, B.. K. Kaan, P. Visser en Jb. Bakker ter geiand gedaan heeft en beter voor heb leger zorgde r8r§am rl\rfj eer?r^j Waiboer en de Hoofdmge- cian de conservatieve ministers. Iand f *\?n,deü h^ddenr benoht van verhindering Toen lij de Ka.binetezitting verliet, zat er een gezonden. Ook de heer J. A. Bakker was afwezig, referendaris, een kennis van hem, als een schild-1 IN aar aanleiding der notulen deelt dp Dijkgraaf wacht voor de deur, ten einde 't heilige huisje !me,\ Donderdag de sluis gereed zal komen, te bewaken. Grenfell dineerde na afloop der ver- ®x>dafc de schippers V rjdag er door kuirnen. De gade ring met de Uhaui beriaius en had lange <ii&- raming komt dus goed _uit, wat den tjd van klaar cussiee met Joseph Chamberlain, die .Minister van betreft. Do sluis is hersteld op een manier, rvolonicn was en beweerde, dat de kolonisten feite- waarover we tevreden kunnen zjn. Het maken van ijk zelf voor de bestrijding van oproerige inboor-v-0 schoeiing bljrt nog over, terwjl het volledig 11 ngen moesten zorgen. Grenfell waa daar niet voor j herstel van den boyenmuur uitgesteld zal worden en zei, dat indertijd Nabal verloren gegaan zou jaar. Hoewel de rekening nogniet ge- 16823 16&76 16891 17912 17029 17040 170u7 1/081 1709/ 17141 17156 17193 17197 17199 17258 17256 17320 17373 17423 17425 17434 17442 17169 17542 17574 17639 17685 17780 17792 17842 17870 17902 17907 17963 17972 18063 18074 1P169 18209 18214 18240 18273 18408 18420 1841-0 18470 18486 18499 18536 18546 18584 18684 18700 18701 18734 18772 18797 18816 18837 18865 18931 18971 18997 19011 19061 19074 19143 19159 19273 19282 19289 19299 19312 19511 19556 19594 19612 19620 10644 19793 19825 '19896 19960 20129 20145 20154 20191 20215 20240 20264 20355 20458 20465 20532 20536 20549 20579 20604 20616 20624 20671 20672 20740 20723 20853 20791 20839 20891 20896 20924 20931 20944 20990 20994 Trekking van Dondei le Klasse. 4e No. 13386 f 1000. Prjzen van f 20. 97 4346 7216 9723 12507 14282 16422 19169 276 4864 7223 9980 12606 14409 16773 19609 327 5165 7599 10069 12796 14442 16798 19614 523 5173 7724 10124 1314" 15047 13997 19883 1216 5466 8166 10197 132)1 151J6 17225 20054 1630 5639 8432 10243 13332 15631 17290 20069 2099 6051 8440 10448 13458 15558 17345 20351 2165 6488 8692 11054 13744 15731 17716 20425 2646 6733 8929 11295 13843 16069 18160 20446 2708 6771 9167 11928 13879 16080 1S461 20581 2979 6976 9209 11986 14097 16279 18532 20892 4155 6779 9692 12012 14257 16339 18847 20930 4339 7212 9702 In de vorige Ijst stond: 5005 m. z. 5050; 14951 heel bekend is,' zal toch de raming ad f 1850 wel niet worden overschreden. Wordt medegedeeld, dat het lossen en varen van grint weer is opgedragen aan schipper Hoep op dezelfde condities als verleden jaar, nl. 60 cent voor lossen en f 1.37Va voor het varen. Van den Rjksarohivaris is bericht ontvangen, dat zjn, indien men geen 'Britsche troepen gezonden nad om de Zoeloes te bekampen. Uhamberiain meende, dac de Zoeloe-oorlog best vermeden had kuunnen .worden en verweet bir Bartie Erere diens verkeerde optreden. Men was indertijd 200 weinig over bir Bartie tevreden, dat de toenmalige Prins van Wales, de latere Koning uvy.mu Edwardj gedwongen werd hem zijne vriendschap de klosten van binden enz. van het 2e gedeelte vaai op te zeggen. Daar de Prins erg veei van fchr portie ket archief f 225 zullen bedragen, ineid, was dat een groote slag- en een groot offer,flet -Dag. Bestuur heerb bereids opdracht gegeven hetgeen hj bracmt. het werk te doen uitvoeren. weer woonde Grenfell een diner bj van voor- j In verband met het onderzoek naar den aard aanstaande mannen, zoowel staatslieden aia schrij- ?n ^ekte der boomen, is van den Plantenziekten- vers. Balfour, Morley, Dockwood, de hertog van kundigen dienst te Wageningen bericht ontvan- Aberoom, Pineio, Lord Lansdowne, Arnold, Ir-1 £en' deze ziekte benoorden Amsterdam nog niet ving, jLiawson e nühailee Beresford, de later zoo I 13 voorgekomen; omtrent oorzaak en bestrj\ bekende admiraal. Men spraü over politiek en po-1 ^ï11® men n°g" ih bet duister. Van genoemden litici, o.a. over Gladstone, Dizzy (Disreaii, de latere Lord Beaconsfieidj, Dord Kimberiey en Doru Lybtelton. xiLoriey zei van "Dizzy, dat hj zjne reputatie te danken had ^»an epigrarus, niet aan rhetorica. Gladstone en Lytteiton worden geprezen ais ken ners der klassieke ieüteren.'b Is in Engeland altijd een groot voordeel' geweeot voor een politicus, om een groot kenner der klassieke letteren te zjn. Vandaag nog hoort mon in het Engelsche Parle ment gaarne naar een spreker, die Homerus, Plato Virgilius en anderen aanhaalt. In den laats ten tjd met de vele werkmansafge- vaardigden, gaat het er wel wat uit, maai- in de dagen van Gladtsone en Disreaii was - het bijna noodig voor iemand, die een rol in de politiek wddè spelen om te kannen citeeren uit tle jcia>sieken. Men had het op 't diner ook over de ïersche quaestie .en o.a. over Tim lieal'y, die men zeer respecteerde en voor wien men betreurde, dat hj zjn vermogen verloren had. Men achtte Healy, indien lij! niet in een brutale bui was, een. goed spreker. Dezelfde Tiin Healy is nn de vertegenwoordiger des Koning-s in Zuid-Ierland en heeft dus nog. be leefd, dat zjn geliefde Ierland, althans gedeelte- Ijk, Home Rule gekregen heeft. De oude heer is, naar ik meen, de eenige der veteranen onder dë lersche Home Rul'ers, dio nog leeft. Men ziet, dat Grenfell heel wat menschen van beteekems ontmoet beeft. In de memoires van den bekenden sohrjver Sir 11. iuder liaggard, die een vriend van Dr. Budge was, komt 00K deze geschiedenis voor. Trekking van Woensdag 27 Juli. ie Klasse. 3e Ljst. No. 20555 f 1500. Nos. 42uu 5760 15633 f 400. hos. 7176 18145 f 200. Nos. 2094 4321 4391 5345 10330 10421 11326 13132 15884 17898 18788 elk f 100. Prijzen van f20. 7 125 222 223 285 494 501 524 561 596 642 664 692 765 785 813 821 836 941 944 997 1017 1048 1098 llf>6 1115 1143 1153 1160 1170 1304 1310 1344 1377'1383 1448 1538 1624 1635 1786 1788 1805 1931 2017 2030 2175 2190 2323 2405 2469 2533 2574 2595 2654 2680 2700 2706 2785 2789 2826 2885 3165 3255 3271 3442 3474 3486 3512 3523 3569 3595 3621 3640 3653 3693 3715 373 83761 3848 3860 —93 3904 39U 3941 3967 4016 4036 4094 4111 4252 4292 4294 4308 4394 4454 4559 '4575 4579 4803 4827 4852 4891 4905 4922 4955 5050 5114 5117 5131 5137 5242 5254 5263 5290 5296 5502 5595 5613 .5640 5687 5712 5739 5782 5879 5907 5991 6020 6075 6122 6192 6231 6248 6252 6314 6378 6408 6516 6524 6540 6611 6649 6769 6801 —66 6875 6913 6924 6929 6934 7059 7157 7168 7205 7213 7214 7335 7371 7516 7620 7672 7777 7809 7916 7948 7986 7995 8071 8086 8130 8146 8209 8227 8233 8268 8269 8281 8314 8393 8498 8708 8712 8729 8748 8769 8771 8783 8843 SS92 8901 8958 8977 8993 9006 9082 9150 9164 9269 9361 9394 9418 9497 9502 9588 9619 9640 9661 9760 9870 9907 9945 9952 9957 9967 10071 10074 10190 10261 10351 10391 10403 10420 10460 10495 10555 10643 10740 10827 10870 10940 10969 10995 11043 11056 11059 11084 11192 11216 11273 11306 11330 —349 t-368 —427 11432 11445 11451 11471 11491 —608 647 —659 11673 dienst zjn een paar boekjes toegezonden, aan de hand waarvan men hier tot.de conclusie is geko men, dat het geen Iepziekte is geweest. De boomen zien er trouwensook al weer beter uit. Namens den Minister wordt door het Prov. be stuur onder de aandacht gebracht voor eventueele werkzaamheden het eerst die menschen to nemen, die door de droogmaking der Zuiderzee werkloos zjn geworden. Ook is ingekomen het jaarverslag van de N„V. ,Swor (Tram)weg Wieringen-Schagen. Van den Pensioenraad is bericht ontvangen, dat tarief C is gewjzigd. Van de oorspronkelijk be rekende inkoopsommen moot Vs worden betaald voor die ambtenaren, die op 1 Juli 19jE> nog niet gepensionneerd waren. Dit komt .hierop neer, dat door den Polder Wieringerwaard 'ie veeï is betaald f 2516.65, welk bedrag in mindering kan worden 5ebracht van de eerstvolgende storting, alzoo voor ezen polder een verbljaend verschijnsel. Verder, dat door den secretaris geen inkoop is verschuldigd. Dan deelt voorzitter mede da,t er eindelijk eeuig teeken van leven is gekomen in do zaak-wentmk id.. dat het Gerechtshof to Amsterdam den Polder Wieringerwaard in het ongeljk heeft gesteld. De Polder kan nu wel weer cassatie aanteekeueu, doch na breedvoerige .discussie wordt besloten de zaak hii maar .als afg-odaan te beschouwen. Door Ged. Staten wordt in. verband met de droog- makmg Wieringermeer de zienswjzo gevraagd van 1 6 Gemeentebesturen en Waterschappen, die be lang hebben bj de indijking van den Wieringer- meerpolder. Eventueele wenschen of bezwaren Kun nen ken baar gemaakt worden Dijkgraaf zegt, dat de Schager Courant een nuttig werk heeft verricht door het afdrukken van het kaartje en de toelichting, waardoor aiies dui- dexijk wordt voorgesteld. \oor den Polder Wieringerwaard zjn vooral 8 punten van belang, ten le. dat de door net boezem- meer getrokken weg zoodanig door een vaste brug of duiker zal worden gemaakt, dat de afwatering van onzen Polder voldoende blj'ft; ten 2e. dat aan de N ieuwesluis" een flinke op slagplaats gemaakt kan worden; ten 3e. dat de weg die loopt van den Oever door den nieuwen polder zal aansluiten op den Siuizer- weg bj het café Breed. Elierbj wordt lang en breed gediscusseerd of dan daar een coupure gewensoht is, of kluften. Voorzitter zegt nog, een conferentie te hebben gehad inot het bestuur der Zuiderzeewerken en 'dat dit bestuur het wel op prjs zal stellen, zooveel mo gelijk in overleg te treden met de betrokken bestu ren en waterschappen. ?,0°r den heer P. J. Blaauboer wordt verslag uit gebracht van de gehouden vergadering van de N.V. bpoor(Tram)weg WieringenSchagen. De heer C. J. Blaauboer vraagt of in verband met de nieuwe regeling en goedkooper tarieven nog Verbetering is te Bespeuren. Voorzitter zegt, dat de resultaten nog niet bekend - .raoet afgewacht worden. De Vennootschap heeft zich nogal offers getroost. Hoofdzaak is, dat we Zullen slagen ons 'lijntje te behouden, het is d® bedoeling ae concurrente het hoofd te bieden. Ten slotte zegt Djkgraaf, dat hij zelf afgevaar digde is geweest naar de vergadering van de Ver- eeniging van Noord-Hollandsche Waterschappen, waarvan men het verslag reeds in de couranten heeft kunnen lezen. Uitvoerig wordt gememoreerd de groote onbilljkheden, die kleven aan het wets ontwerp op de wegenbelasting. Bj de rondvraag wordt door den heer C. J. Blaauboer de bemalingskwestie der Oostputten ter 6prake gebracht. Wanneer de machine maalt, gaat

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1926 | | pagina 9