SCHEMERAVOND
Bijvoegsel der Schager Courant van Zaterdag 14 Augustus 1926. No. 7894.
PANTOMIME
RADIO»
I
Even Lachen.
ge
pen
aeri
een
Het
Uk,
tuk
pro
isj
hot
een
l \M
.k
de;
00-
aUj
vos
5 tO
oor
la-
zal
ge-
het'
dej
ion
ibi-1
»g, I
1-n
nst
de
PAGEHAARI
Maanden, had ze rondgeloopen
Met d'r pageharen-plan,
Ieder kwiek-moctern mevrouwtje
Keek haar zoo minachtend anl
Ze was hopeloos ten achter
Bij den nieuwsten nieuwen tijd,
Korte haren, korte rokjes
In gepaste zedigheid!
„Mannie" was er nog op tegen,
Och, die mannen zijn soms dom,
W eifelend en achterdochtig
En ze weten niet waaroml
„Mannie" had haar uitgelachen,
Maar hij was inwendig kwaad,
Want hij sprak van „malle fratsen"
En van „mannelUke staat"
Met een vastbesloten vaart-je,
Ietwat innerlijk ontsteld,
Is ze op een goeien morgen
Naar den kapper toegesneld.
Stralend kwam ze weer naar buiten,
Zeer verjongd en opgeknapt,
Wrant de schaar van haar coiffeurtje
Had behoorlijk toegehapt!
let.
ist.
pen
net j
>en j
bü
«ft
cr-
1
en,
er-
wil f
bei j
ten i
ing
iog
oo
ft*
ry-
Daarna gauw naar d'r vriendinnen
„O, maar zeg, het staat je goedl'"
„Draai es om en laat es kijken,
„Kind, je hebt een leuke toetl"
„O, je lijkt wel jaren jonger,
„Nou, wat heb ik je gezegd?"
„En zoo keurig hijgeschoren 1"
„Zoo op eens maar? Hè, wat echtl"
Popelend zat ze thuis te wachten
Met de middagboterham
En ze schudde fier haar manen,
Toen d'r mannie binnenkwam.
Gek. dat ie zoo niets ging zeggen
En er nóg geen erg in had,
Want hij dronk z'n kopje koffie
En las kalm z'n ochtendblad!
Eindlijk kuchte ze verlangend,
Vol opmerkelijk geluid,
Maar hij proestte, wat een engerd.
In een zware lachbui uit!
„Lieve schatje", hijgd'ie hikkend,
„Wist je 't van die moedervlek
„En die welgedane wratjes
..In je opgeruimde nek?l"
Toen is 't vrouwtje stil gaan huilen,
O. haar smart was diep en echt,
Want zo snakte naar d'r vrouw-zijn
En haar ouwe, trouwe vlecht!!
Augustus 1928. KROES.
Alle rechten voorbehouden!
Vrij naar een Engelsch gegeven, door Sirolf.
Nadruk verboden. Alle rechten vootrbehouden.)
PRECIES OP TIJD!
Heerlijk, als je net aan het shampoo-igste gedeelte gedeelte van je haarwasscherij bent en je consta
teert, dat ze intusschen de hoofdkraan van de waterleiding hebben dichtgedraaid.
2. Daardoor is er ook geen gevaar voor hooge
positieve roosterspanningenf dus toepassing van ne
gatieve roosterspanning is ,niet noodig.
Wel is het van belang om de versterkings
factor zoo groot mogelijk te doen zijn. Bij deze wijze
van versterken toch zijn de verliezen niet gering. Hoe
grooter de plaatspanningsvariaties (plaatstroomva-
riaties) zijn, veroorzaakt door de (kleine) rooster-
spanningsvariaties, zooveel te grooter zal de verster
kingsfactor van de lamp zijn.
Een zekere plaatspanningsveranderipg roept een
plaatstroomvariatie in het leven. Deze plaatslroom-
variatie is echter weer op te heffen door het doen
optreden van een, dan bepaalde roosterspanningsver-
i andering. De verhouding tusschen deze spanningen
(uitgedrukt in Volts) wordt de versterkingsfactor
van de lamp genoemd.
Uit de karakteristiek is deze factor weer op te
maken; 'n voorbeeld ontleend aan de karakteristiek
der Philips B 406 lamp (fig. 8) zal dit duidelijk maken
Bij een plaatspanning van 40 Volt en een rooster
spanning van 0 Volt is de anodestroompl.m. 2 m.A
Bij vërhoogig der plaatspanning tot 80 Volt wordt
de anodestroom pl.m. 7 m.A. Voor het terugbren
gen van de plaatstroom1 tot 2 m.A., maar met be
houd van dè 80 Volt plaatspanning, is een negatieve
roosterspanning noodig van pl.m. 6/4 V. (de gestip
pelde lijn bij b), 6/4 V. negatieve roosterspanning
heeft dus denzelfden invloed op de grootte van den
plaatstroom, als 40 Volt plaatspanning. De verster
kingsfactor g is dus: g 40GK 6.
De B 406 is dus niet de aangewezen lamp voor h.f.
versterking; er zijn ook lampen in den handel met
een versterkingsfactor g 10.
Voor de lampen, als detector gebruikt, geven de
karakteristieken geen voldoende gegevens. Als regel
zijn tevens geschikt voor detectorlamp de h.f. lam
pen en* 1.1. lampen, welke niet hekend staan als
„eindlamp". Slechts miniwatt-lampen van eerste klas
fabrikaat kunnen goede resultaten geven als detector
lamp; ook deze zijn echter nog zeer verschillend.
Het beste nog is als detectorlamp te gebruiken een
helgloeiende lamp.
De avond viel. Uit alle hoeken en donkere gaten
cwamen de schaduwen aangeslopen, onhoorbaar en
stil als de nacht, dien zij voorafgaan,
i Toen h0t nauwe straatje insloeg, schenen zij in
nog grooter getale aan te komen sluipen, ze sche
nen te .'luisteren en me na te zweven, me te Willen
,*es omvatten en mee te nemen, als hun gevangene, om
poe nooit weer los te laten.
Het was een heel oud en donker straatje. Er ston-
pen twee rijen donkere havelooze huizen. Het leek
Jwel of er niemand woonde. Wlant er weerklonk hij-
ia geen geluid. En tusschen al die donkere huisjes,
ie staroogig met 'hun vuile vensterruiten als blin-
en to staren stonden, was daar het winkeltje. Het
vas bijna het laatste- huis van de straat. Een eindje
perder doerft.de een hoog, somber gevaarte in het
duister op. Dat was de kerk. De kerk, die te midden
o.st 6011 grooi ruim kerkhof te droomen stond. En
nar het kerhof wachtte, wachtte.
er~ In het venster van het winkeltje lagen kris kras
dooreen hoópen oude tijdschriften en vergeelde boek-
in- fes zonder kaft.. Daar waren stuiversromans en
jy- raadselboekjes en ook een boekje met 100 vroolijk'e
moppen. Dat boekje deed wel heel vreemd in dat
feombore .winkeltje, dat spaarzaam1 verlicht werd door
een ouderwetsch olielampje. Maar er was nog meer,
"o ja. Er waren nog planken, waarop boeken ston
den. Sommige waren omgevallen, als waren ze te
moe. om langer rechtop te blijven staan. En over dat
:Tles lag een dikke laag stof. Hoe vreemd het ook
Jkt, toch was het, alsof hier in dit winkeltje waar
n lampje brandde, de schaduwen van den avond al
len tezamen waren neergestreken.
Toen ik door 'n wonderlijken drang gedreven, het
vinkeltje binnentrad, rinkelde er een belletje, schor
üs de stem van een heel oud mannetje. Wat gestonv
nel als van onzekere^ tastende voetstappen! Dan
rwam een verschrompelde man uit het duister van
Ie woning, hot winkeltje binnen. Het was een heele
nagere man, mot een groote bril op zijn smalle
teus. Wat was die man mager en wasbleek! Er lag
en flauwe glimlach om; zijn mond, toen. hij mij
goeden avond wenschte en vroeg of ik iets zocht.
Daarbij schenen zijn oogen te staren naar iets, dat
n§iast of achter mij stond. Waren het de schaduwen
van den nacht? Wat zag die vreemde, verschrom
pelde man?
Ik liet rfiijn oogen gaan over de rijen stoffige, oude
boeken, staand lof omgevallen^ sinistere boekjes meest,
van vergeten en door niemand betreurde schrijvers,
vunze promannetjes, die zich voor hun eigen ellen
dig bestaan schenen te schamen, verfomfaaide oude
schoolboeken, afgedankte gestempelde hoekjes uit een
vierderangsleesbibliotheek. Ik kon niets bedenken,
dat ik zou willen koopen, Ik kon toch niet zeggen,
dat de schaduwen van den avond mij hierheen ge
dreven hadden. Ii'ij zou me niet begrijpen. „Heeft ,U
ook oude muziek", vroeg ik eindelijk.
Ik zag dat zijn bleeke melankolieke gezicht be
trok. „Het spijt me," zei hij, een beetje schor, „maar
die heb ik niet meer, al lang niet meer. Nadat mijn
vrouw gestorven is, heb ik die niet meer verkocht.
Al zes jaarzes jaar.... Maarheeft u mijni
boeken wel eens goed bekeken? Ja. ja. dat is wel de
moeite waard, nietwaar? Ziet U daar die prachtwer
ken, van'Hugo en van Zola en van Shakespeare, in
die prachtige banden, met goud op snee?" vroeg hij
met een blijden lach om zijn bloedelooze dunne lip
pen, terwijl hij op een stapeltje havelooze. ingebon
den jaargangen van een onbekend krantje weea „Ja,
ja, nu zal het wel heter gaan. Ik heb den laatsten tijd
wat gewaagd, een beetje geld in mijn boeken gesto
ken, wat uitgebreid. O, ik zal spoedig meer ruimte
noodig hebben, ja, ik zal wel' spoedig moeten ver
huizen, als het eerst maar: wat heter loopt. Ziet U die
prachtbanden wel?"
Verbijsterd keek ik naar de stapels, die hij mij
wees. Niets dan oude waardelooze vuile jaargangen
van krantjes, vieze romannetjes en detective-ver
haaltjes zag ik. In den heelen winkel was geen be
hoorlijk boek te vinden. Het was een allerjammer-
lijkst bijeengedreven hoopje wrakhout. Toen keek ik
den man eens goed aan. Hij scheen.het niet te mer
ken. Zijn oogen staarden maar naar de schaduwen
naast en achter mij. Ik huiverde toen ik zag, dat die
oogen mij niet zagen. De man was blind.
„Och, het is tot nu toe niet zoo best gegaan," ver
volgde hij, „maar dat zal nu wel anders worden. U
ziet zeker wel, dat de étalage er nog al aantrekkelijk
uitziet, niet? Ik heb er mijn beste dingen in uitge
stald, pas gekocht van een boekenliefhebber, die me
wilde helpen, zooals hij zei. Allemaal aardige, vrij
wel nieuwe boekjes, van bekende en populaire schrij
vers. JCijkt U maar eens".
Ik voelde dat er een prop in mijn keel kwam, toen
ik naar het schamele, stoffige hoopje waardelooze
rommel keek. j
„Ja, nu zal de zaak wel spoedig grooter vlucht ne
men, en als het dan goed gaat, dan ga ik verhuizen.
grooter wonen, veel grooterO, nu zal het vast en
zeker veel heter gaan. Ik zit hier wel een beetje ach
teraf, ziet U".
Ik had een gevoel of de schaduwen van den nacht
mij wilden verstikken, me smoorden'in hun on
zichtbare omhelzing. Ik moest weg, weg van die na-
melooze ellende.
„Wat kost. dit hoek," vroeg ik, terwijl ik een ge
scheurd, oud kookhoek opnam.
„Hoe heet het .meneer, als ik vragen mag, ik zie
niet zoo best, ziet U?" vroeg de man.
De verzamelde meesterwerken van Hugo", loog ik.
,4
„Zou één vijftig te veel zijn?" aarzelde de man.
„U vergist U", zei ik, „dat prachtboek is minstens
tien gulden waard, en ik wil'het graag hebben. Kijk,
hier is een tientje."
En met mijn gescheurde kookboek onder den arru
onrvluchtte ik het winkeltje, op de hielen gevolgd
door de schaduwen, die mij poogden te grijpen. De
magere, bleeke man bleef .alleen, natuurlijk droo-
mend van zijn groote zaken en zijn spoedige ver
huizing, grooter wonen, veel gTOoter
Een paar weken later kwam ik toevallig weer in
het straatje, terecht. Weer omstreeks den tijd, dat de
schaduwen .aangeslopen komen, onhoorbaar en stil,
uit alle hoeken en donkere gaten. Toen ik aan het
winkeltje'kwam, lag daar het'venster leeg en sta
rend, als het oog van een blinde, de boekon en
oude tijdschriften waren verdwenen. Tegen de ruit
was een papiertje geplakt, waarop stond: Gesloten
wegens sterfgeval. Verderop doemde de donkere
kerk op, te midden van het kerkhof, dat
wachtte, wachtte.
Toen ik dat zag, wist ik, dat die bleeke, verschrom
pelde man verhuisd was, grooter gaan wonen, veel
grooterEindelijk.
KLEINE BIJZONDERHEDEN.
17.
In aansluiting op het behandelde in het# vorige ar
tikel, wat betreft den*3den eisch, te stellen aan de
l.f. versterkerlamp, kunnen wij nog het volgende op
merken.
Gedurende het in werking zijn van de lamp is er
een zekere „gemiddelde" spanning op het rooster.
Deze spanning moet dus negatief zijn. De spannings
variaties zijn nu eens negatief ten opzichte van de
„gemiddelde" spanning, dan weer positief. Er moet.
voor gezorgd warden, dat de „gemiddelde" spanning
opgeteld bij de grootste positieve spanningstoenam©
niet boven 0 Volt roosterspanning in totaal komt.
Voor de eerste l.f. trap zullen de spanningsvariaties
liggen tusschen -4 Volt en 0 Volt, aan de 1ste l.f. ver
sterkerlamp, dient dus eer" negatieve roosterspan
ning aangelegd te worden van pl.m. 4 Volt.
De tweede lamp, indien gebruikt, moet weer meer
negatieve roosterspanning hebben, omdat in - die
lamp grootere roosterspanningsvariaties optreden.
Voor deze lampen is het zeer moeilijk de negatieve
roosterspanning te bepalen, daar zeer veel verschil
lende merken in den handel zijn, die met min of meer
recht den naam „eindlamp" of „krachtlamp" dra
gen. Probeeren en de juiste waarde zal zich zonder
veel moeite laten vinden.
De karakteristiek van de hoog-freqnentie
versterkerlamp.
Deze lampen verwerken slechts kleine h.f.
stroompjes. Ze zijn zeer nuttig als In de antenne
slechts zwakke stroompjes geinduceerd worden. Om
dat de bekrachtiging slechts weinig in grootte ver
andert, de roosterspanningvariaties zijn niet groot
is het niet van1 belang, dat deze lampen:
1. Een rechte karakteristiek hebben, daar dat
deel van de karakteristiek, hetwelk gedurende de
werking der lamp gebruikt wordt, slechts heel klein
is, dus practiscb gesproken altijd recht zal zijn.
De Fransche schilder Jacques Gringonner heeft de
speelkaarten uitgevonden in de veertiende eeuw,
naar men zegt. om den koning Karei VI, die krank
zinnig was, te amuseeren.
In 1925 zijn er te Amsterdam 183 tweelingen ge
boren.
De hijbeis,x door de British and Foreigp Biblo So
ciety in 1925 in omloop gebracht, waren in 579 ta
len gedrukt.
Een citroenboom brengt in doorsnee 8000 vruchten
voort.
Een naald ondergaat 22 verschillende bewerkin
gen, alvorens .zij voor den verkoop gereed is.
De cocon van de zijderups levert ongeveer 800 me
ter zijden draad.
In Ahstralië veniielen de wilde konijnen jaarlijks
voor een bedrag van ongeveer 200 millioen gulden
aan de veldgewassen.
De straatcollectes worden steeds veelvuldiger. In
1925 vónden er te Amtserdam gemiddeld drie j>er
week plaats.
De naam Jehova of Heere komt in den bijbel 6855
naai voor.
Het menschel ijk lichaam verdampt 'per dag bijna
1 liter water. M.
EEN ZUID-AFRIKAANSCHE MOP.
Een schoolopziener in ZuicfAfrika, noodigde de
jöngens uit, met hem in een plas te gaan zwemmen,
De jongens keken met hoopvolle gezichten, hoe de
schoolopziener zich uitkleedde en juichten, toen hij
zich in het water begaf. Maar geen van hen, begaf
2ich in het water. Na een half uur kwam de opzie
ner uit het water en zei:
„Jullie waren zeker bang om met een schoolopzie
ner te gaan zwemmen, hè?"
„Dat niet" zei een der zwarte knapen, maar we
zagen gisteren in deze plas drie groote krokodillen!"
EEN MODERNE.
Dienstbode (tot een maand veroordeeld wegens
ciefstal: „En wat zijn mijn uitgaansavonden?"
DAT WAS ZOO.
„Woont Mr. Jansen hier?" vroeg iemand aan de
raeid aan de deur.
„Neen, mijnheer!"
„Woont hij hier in de straat?"
„Ja, mijnheer!"
„Weet u ook het nummer?"
„Neen, mijnheer, maar dat staat op de deur".
