Bezoekt Zondag 29 Augustus het GROOT NATIONAAL CONCOURS
Woensdag 25 Augustus 1926.
69ste Jaargang. No. 7900.
UitgeversN.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen,
Parijs in den Zomer.
Uit en voor de Pers.
Yan Harmonie- en Fanfarecorpsen in den MUZIE&TUIN Ie SCHAGEN. 'Hiyj
Feuilleton.
Eenmaal Voet aan boord
Dit blad verschijnt viermaal por wookDinsdag, Woensdag, Dondcr-
dd{( i,n Zaterdag. BIJ inzending tot 'o morgens 8 uur, wordon Ailvor-
tontlöu nog soovool mogolljk In hot ooEstuitlcomond nummor geplaatst.
POSTIUÏKCNÏNG No. 68330. INI. ÏUUtK. no. 80.
Prijs por 8 monndon 11.05. Losso nummors 0 cont AD VERTEN.
TI8N van 1 tot 5 jrogels 1140, lodoio rogol moor 00 cont (bowljsao.
mbosropon). Gïooto lettors wordon naar plaatoruimlo borokond.
Het gedeelte van de Boulevard H&ussmaim tus
schen de Boulevard des Italiena en de Rue Scribe
gelegen is in herwording.
Eindelijk zal er door de Republiek eens iets tot
VAN RIJSWIJK'S
SCHOENHANDEL. SCHOENMAKERIJ.
UITGEBREIDE KEUZE.
PRIJZEN UITERST BILLIJK.
drinken, zonden de politie op don hals te krijgen,
zooals thuis. mi
Naast mij zit een Amerikaansch echtpaar. Zij
trachten een lemon squash to krijgen, maar het ge
lukt hun niet zich verstaanbaar to maken. Dit is do
schuld van.de Fransche kellners, die alles op zijn
Fronach uitgesproken willen hebbed. Vrouwelijkkwinkslagen, doch verdwijnt spoedig: stille verklik-
Amerika wordt ongeduldig: We won the war etcl Ikkerij zit in de lucht. Daar krijgen we een soort op-
voel mijn iaihartig, neutraal gemoed open gaan. Au- ioOpj0 voor ons. Eene Ajnorikaansche dame heeft
den geest gekregen en wil niet alleen van een Ja
panner Japansche parelen, maar ook van twee Tur
ken Turkscho tapijten koopen. Do zaak met Japan i
is doorgegaan, de zaak' met Turkije „hangende", daar
komt een „stille" en Terwijl do Japanner verdwenen
is, worden de Turken weggeleid.
Turksche ponden flauw I
Op 15 Juli, den dag na Frankrijks Nationaal Feest,
heeft elk Parijzonaar, die zich zelf respecteert, èn
weg kon, Parijs verlaten. Boor allerlei omstandighe-"
den, niet het minst de verlengde zitting van de
werkelijke verfraaiing en verbetering van Parijs ge- les, maar in vredesnaam, buiten den oorlog' blijven!
daan worden en het is wel eeno merkwaardige coin- Dus: kan ik U soms van dienst zijn? In vlot Ame-
cidentie, dat die verfraaiing, die verbetering juist rikaansch, dat do Amorikaan Sbakespeariaonsch-
geschiedt met die Boulevard, die don haam draagt Engelsch. maar ik achtorbuurt-Engolach noem, wordt
van den bekwamen en artistieken steden-architect, mij verteld wat mon wil drinken. Ten einde chicanes
van Napoleon III den Elzasser Hauasmann. te voorkomen, vooral buiten den oorlog blijven
Wanneer de verbinding Boulevard Haussmann on herhaal ik het gezegde, toets het'nog eens hier en
Boulevard des Italiens gereed zal zijn. dan zal hier daar en breng de wenschen der Amerikanen over
werkelijk eene groote verbetorlng tot stand gekomen aan den Franschen kollner. Het succos is onorm.
zijn Thans tusschen afbraak en'opbouw is het nog Amerika (that won the warotc.) is tevreden, zoo te-
geen groot genot om dezen verkeersweg te gebruiken, vreden, dat men hoopt, dat ik' eens naar Amerika
al geeft de nieuwe Taverne Haussmann reeds een zal komen. Daar ik juist een whisky soda van 12 j Chamhre des Députés en van den Senaat cn de lage
denkbeeld van hetgeen de toekomst zal brengen- Die fr. (84 ct. Hollandsch geld en wel bestaande uit keu- frank waren er nog velen thuis gebleven. Nu een
Taverne Haussmann ligt tegenover aflbraak, de rig soda-water en een groot quantum pure whisky, i maand later, op 14 en 15 Augustus, volgen de ach-
straat is daar nu geprojecteerd gelijk de geheele kom er in Holland maar eens om), verorber en sa- terblijvcrs. Zij' haasten zich bijzonder, want 16 Au-
Boulevardi Hausmann, breed cn toch gezellig. j voureer, antwoord ik, dat ik met allo waardeering gustus worden de spoorwegtarieven met 30 procent
Reeds heeft de nieuwe Taverne zijn eigen clièntéle, voor Amerika, bang hen: voor een droog Amerika. Deverhoogd.
Franschen en vreemdelingen. Do vreemdelingen be-1 man who won the war etc vat vlam en zegt I Reeds zijn dé.tarieven belangrijk! duurder geworden'
hooren voor het meerendeel tot de T,Neven over hotdadelijk: wanneer U in Amernka komt, kunt U drin- want ik heb een kaartje, waarop gedrukt stond 120
Water" tot het Amerikaansche volk en het is wel de ken wat U wilt. Ik denk aan de discussie in het En- francs met 220 francs moeten betalen. Het is nooit
moeite waard die Amerikanen te bestudeeren. Zon-gelsche Lagerhuis over vergift-whisky uit geheime eon gunstig teeken. wanneer spoorweg- en posttarie-
der uitzondering voelen zij rich bijzonder op h.un branderijen, en, inplaats van te antwoorden, sip ik Ven verhoogd worden. Wij weten dat in Nederland
gemak, onverschillig of zij de taal van Frankrijk iets aan mijn niet clandestien lekkoro glaasje whisky, uit ervaring en ik ben overtuigd:, dat. indien men do
of heelemaal niet machtig zijn. Op het masker, zoo soda en dank den hemel, dat ik maar een arm ge-1 tarieven van spoot- on post in Nederland nog wat
typoerend voor -den Amerikaan, ligt do uitdrukking worden Nederlander inplaats van een rijk geworden kon vonninderx, dit den handel en, nijverheid zeer ton
diep gegrapbeerd: We won the war, we saved this Amerikaan ben. goede zou komen on eene opleving zou bevorderen,
country! i(\VJj wonnen den ooriog, wij redden dit Het Fransche publiek langs de (Boulevards is ook De straten van Parijs worden, zooals gewoonlijk,
land.) echt het zomer publiek. De werkelijke Parijzonaar is door de duizenden taxi's onveilig gemaakt. Aan het
Amerikanen, die gedurende do periode van 1914 tot verdwenen do Franschen op de Boulevards zijn de fluitje van den verkeersagent heeft de chauffeur een-
1918 en daarna niets anders gedaan hebben dan geld provincialen, die hun vacantie gebruiken om naar de j voudig maling en ik heb dan ook oen verkeersagent
geweldig hooren vloeken. Hetgeen de verkeersrege-
alaan uit den oorlog, onverschillig of zij' vriend, Vijand
of neutralen hot vel over de oor%en haalden, hebben
zich gedurende de reis van „Gods own Country"
Metropolis te i^izen. i®
Verder bemerkt men, dat de handelsreizigers, die Ung echter niet ten goede kwam. Het individualisme
thans Parijs bezoeken, zich heele helden gevoelen, I van den Franschman is de grootste vijandin van een
(God's eigen land Amerika) naar Europa, ver- i meer Parisien dan die provinciale Franschen, al geregeld verkeer.
•trouwd gemaakt met het idee, dat zij persoonlijk stond des hondelsreizigersjvieg in Meppel of Vonlo. j Het groote aantal char-A-bancs met toeristen
verantwoordelijk zijn voor het succes der geassocieer- Men pikt de Hollanders er onmiddellijk uit, de da- vreemdelingen en Franschen wijst op het zomer
den, mes meestal met hot costuum of liever met den soizoen van Parijs.
Hoe meer ik den Amerikaan bestudeer, hoe meer mantel, waarmede zij. volgens do juffrouw van Ger- j Een uur in oen snikheete coupé bracht miji naar
ik mij verheug over het feit. vertrouwd te zijn met zon of do Vries .altijd netjeB" zouden zijn. Wanneer j Versailles, waar het evenmin ideaal was als ini Pa-
de boeken van Gusitave Aymard, Herbert Cooper en j ik zeg „netjes", dan bedoel ik liet goed hoor, nl. datrijs. Het vacantie-seizoen is vol eigenaardigheden,
de spoorwegloctuur over den Meester-Verkennerj zij er altijd netjes mee zouden uitzien. Dat doen zij; Ik kom trouwens in Versailles altijd in opstand te-
(hierin komen heelemaal geen Germanismen voor)dan ook, honderden, duizenden brave compatriotten gen dien ingebeelden Lodewijk XTV, wiens portret of
Buffalo Bil! en dus to beseffen, dat bij ieder Amcri- zien or keurig netjes, maar oer-simpcl uit en ver- statue men in elke zaal ziee.
«.wwi xninstervs een klein druppeltje bloed door do spreiden een toon van verwezen degelijkheid en nieti De romantiek van Petit Trianon, het intieme pa-
aderen stroomt, dat hem in zijne beste Amerikaan-1 te overwinnen verveling. leisjp van Marie Antoinette, gaat verforen door het te
sche oogenblikken doet snakken naar den scalp, de Er zijn trouwens niet veel Hollanders in Parijs, groot aantal bezoekers en het opgedreun- van het
portemonnaiu en het, vuurwater van den Europeaan, i Terwijl lk bij Paillard op de Boulevard des Italiens i lesje over pendules en ameublement door den sup-
hot echte bleekgezicht vergeleken bij; hem tanigon een kopje koffie dronk, flaneerde Albert Vogel wel poost. Typeerend was het optreden van een Zuid-
Amerikaan. l 10 keer langs. Hij keek niet naar"* Duitsche familie, moeder met tweo jongens, van 12
Aha. wat hebben die bleekgezichten een dubbele binnen, niet naar links, niet naar rechts, iemand zoo en 14 jaar. Die drongen overal vooraan en waren
van Marie. Antoinette, la Princesse de Lamballe en
anderen.
In Grand! Trianon verdwijnt met bet zomer toeris
ten publiek allo herinnering aan Lodewijk XIV en
aan Napoleon I en men wordt bijna opstandig tegen
die mede-kijkers, die U beletten terug to denken
aan de dagen van Frankrijks glorie.
's Avonds naar vWortlier",de opera van Masse-
net. Weinig" kon die opera mij bevredigen. Goethe s
meesterwerk ,.Wertiier's Leiden" heelt den schrij
ver en den componist van dit muziekdrama ge
ïnspireerd, maar do Duitsohe romantiek en de Fran
sche componist hebben elkaar niet gevonden en
alles doet zwaar en somber aan, zonder gloed to
verwekken. Het meerendeel der bezoekers waren
vreemdelingen en Provincialen. Velen gingen reeds
na het 2e Bedrijf weg, ik had niets beters te, doen
en bleef tot het scherm na het 4e bedrijf viel ern
moest een kopje koffie op een der Grands Bjotulo-
vards drinken om weer in balans te komen.
Den volgenden avond naar het Athénóe, waar
„Ia folie Nuit" gegeven werd. Het is vrij schuin
en speelt in de 18e eeuw. Er was heel weinig
publiek. De vreemdelingen, die er waren verstonden
het niet en gingen weg, aoodat het ten slotte wel
een onder onsje Ioek.
Wellicht zou bij een volle zaal met een Fronsch
publiek er meer gang, en animo geweest Zijn, nu
viel het niet mee.
Niets veel mee in Parijs I
Wie Parijs wil zien, vermijde den zomer. Zeker,
Parijs is altijd mooi .Wanneer je op de Place du
Carouseel gaat staan; zult go gemeten van het
Louvro, van den Jardm des Tuiïerioa, van do Placo
de Ia Concorde, van de Champs Elysée's .met don
Aro de Triompne.
Wanneer ge naar St. CToud gaat, zult U genieten
van het mooie park en den bötooverenden olik op
Parijs» op Panthéon, Notre Dame, Palais de Justioo;
Dome des Invalidee, Eiffeltoren, Trocadóro. on
in de verte het smoest links, hoog en wit, de Saeró
Coeoir op Montmartre.
Wanneer ge 'e avonds loopt van de Boulevard des
Capucdnos. langs de Madeleine, door de Rue Royale
naar de Place de Ia Concorde, dan is 't zelfs niet
noodig, die soort oerei>oort van duizenden lichtjes,
waarmede Poincaré de Parij'zenaara opwekt te snij
den voor den frank om te Zoggen: Paris, lra Viüfci
Lumièro. Was kort na den oorlog Parijs oen don
kore stad geworden, thans is hot weer de Villo
Lumièro en blijft dat, ondanks dat het zomer ssa
Parijs in den zomer Parijs niet is.
tongl Vragen ze in Parijs 12 francs voor een whisky- beroemd kijkt niet. doch wordt bekeken en.... be-
soda, met zooveel whisky, dat het alle droogleggerij wonderd. Wanneer ik niet geweten had, dat bet Al-
in Amerika belachelijk maakt. bert Vogel was. die daar passeerde, dan had ik toch
18 Franks, hoe durven die bleekgezichteii dat te 1 dadelijk gevoeldi: daar gaat een beroemd man, buig
vragen, het staat gelijk met 16 dollarcents, dat is fei-1 eerbiedig uw neus in uw kopje koffie en neurie het
telijk cadeau, maar toch 12 francs is 12 francs, hetWien Neerlands Bloed, ter eere van het lintje, dat
most niet maggen, waarom vragen die Parijsche uit 'smans knoopsgat puilt,
bleekgezichten niet éen frank, dan kon men zich nog! Daar komt de man, die een aapje aan een touwtje dwenen, men kan zich inet den besten wil niet te
veel goedkooper- en pettiger een stuk in den kraag verkoopt, hij verkoopt geen aapje, maar wel eenige rugdenken in de dagen dor Bergères et Begórettes
lastig. Onwillekeurig dacht ik aan bet feit, dat de
bevolking van Amerika voor 70 pet. uit Duitschland
afkomstig is.
Het was werkelijk kostelijk de gezichten der Ger
manen to zien, toen rik plotseling in het Duitsch ver
zocht niet te dringen.
Om Petit Trianon heen is ook alle romantiek ver-
„Utp. Dagblad" vestigt de aandacht op de
mhaffiijg i
Tuchteloosheid kweeken.
net
gevaren gelegen ïn de opheffing van hot 7e leerjaar
en de bepaling der Arbeidswet, die werk in dan
ain der wet vóór het 11e jaar verbiedt.
Men moest er zich'eens even rekenschap van ge
ven, wat dat beteekent. Het beteekent in de eer
ste plaats, dat het geleerde gedurende zes sShooI-
jaren verloren gaat, maar het beteekent ook, dat
kinderen, die met worden opgeleid Voor eenig om-
door A. S. M. HUTCHINSON,
Voor Nederland bewerkt doo?
W. J, A. ROLDANUS Jr.
51.
Het goheole lezende publiek kende natuurlijk Mr.
Iloward's toewijding aajq deze kostbare lieveling. Er
bestond nauwelijks eeri portret van Mr. Howard,
waarop Abisag uiet naast hem stond. De diefstal
had Maandagavond plaats gehad. Zooals men weet,
had Mr. Howard eenige weken gelogeerd bij zijn
moeder in Sussex Gardens. Hot was zijn gewoonte
geweest, lederen avond om negen uur hot park rond
lo wandelen, voor hij "nog drie uur aan Amy Mar
tin ging werken. Tijdons zijn wandeling placht
Abisag in hot park to 6luipen on dan als haar
meester het park rond gewandeld had, weer mot hem
naar binnen te gaan.
Ovoreonkomstig zijn gewoonte had Mr. Howard
Maandagavond die wandeling gemaakt. Hij geloof
de, dat hij misschien iets langzamer geloopen kon
hebben dan gewoonlijk, daar hij in diep gepeins vor-
zonken was over zijn slot revisie van Amy Martin, j
Maar bij zijn terugkomst was de kat niet to vinden.
Veronderstellingen, vermoedens, onderzoekingen,
vlie reeds gedaan waren, volgden. De „Daily" bewees
ten duidelijkste, dat de kat niet weggeloopen was,
maar gestolen door iemand, die goed op do hoogte
was mot Mr. Howard's avondwandeling; wees er op',
dat deze tweede diefstal aantoonde, dat niemand, die
oen kostbare kat bezat, veilig was voor do machina
ties van een vermetele bende; yroeg: Waar is de
politie? en besloot, met het hoofdje:
AANBOD VAN DE DAILY I
De „Daily" loofde terwille van het geheele lezende
puMiek van Groot Brittanniö, de Koloniën, Amerika
de vele continentale landen, in welker taal Mr.
Howard's roman's waren overgezet, 500 pond uit aan
dengene, die de teruggave van Abisag, de Sun&mi-
tische, zou weten te bewerkstelligen cn daardoor den
vrede teruggeven aan het hart van Engelands eer-
r9manschrijver, wiens nieuw werk, „Amy Mar
tin don volgenden Maandag in de „Daily" zou
beginnen.
IV.
Iïet goudblonde hoofd en het kastaujobriiino hoofd
kekon gelijktijdig van de courant op; staarden naar
Bill, die rookend op en neer liep.
Heerlijke mogelijkheden flitsten door- George's
brein; maakten zijn stem heesch. „Bill", vroeg hij, ge
loof jij, dat deze kat Vivian-Howard's Abisag is?"
Bill knikte wezenloos. Zijn gedachten waren ver
weg Hij overwoog dez!e situatie. „Kijk naar de be
schrijving", zeide hij. „Kijk naar do kat. Zij kent
haar naam, is het niet? Ik heb een levensgroot por
tret gezien van Abisag. Het is absoluut zolcer."
George liet zich op de sopha vallen; ook zijn ge
dachten snelden ver weg.
Heerlijke mogelijkheden dansten een wildon dans
in het mooie kopje van zijn Mary; deden haar stem
beven. „O, Mr. Wyvern", smeekte zij, „wat beteekent
het? wat beteekent het voor ons?"
Bill antwoordde niet.
Mary liot zich naast haar George op do sópha val
len; naar de z^ne snolden haar gedachten.
Dan wierp Bill zijn sigaret weg; koek George aan.
Mts. Major#<moet deze kat. gestolen hebben, George"
zeide hij langzaam. „Maar hoe heeft zij die gekregen?
Zij is do laatste weck op Hcron's Holt geweest".
Mary koek oven op. „O, Mr. Wyvern, zij is van
Maandag op Dinsdag in do stad geweest".
Bill sloeg 'n hand op tafel. „Ik zal jo zeggen wat
hot is, George. Ik geloof, dat zij die kat eerder ge-
zion heeft; wist, dat zij op de Roos leek, on van plan
was die zelf aan den ouden Marrapit aan te smeeren,
om hem daardoor te dwingen haar weer terug te
nomon. Margaret heeft mij alles in verband mot haai*
wogsturon verteld. Ik wed er mijn leven onder, dat
het zoo is. Ljieve hemel, wat een bof voor de „Daily" 1"
on bij dit heerlijko denkbeeld stond de jonge' man
met stralende oogen op.
George raakte schuchter de kasteelen, die hij ge
bouwd had, aan: „Bill, wat heb ik wat heeft
Mary van dit alles te verwachten?"
Bill sloeg zijn handen in elkaar. „Maar beste, oude
jongen, zie je dat niet? Besef je dat niet? Jullio
krijgt dio vijfhonderd pond".
„Runnygatel" barstte George uit; omvatte zijn
Marv in een stevige ofmhelzing.
„Runnygate!" klonk hét van Mary's lippen, terwijl
zij haar gezicht tegen hem aandrukte.
Toen zij elkaar weer loslieten, werd mijn blozen
de Mary plotseling bleek.
„O, maar u, Mr. Wy
yvern u hebt de kat in wer-
kel'ijikheid gevonden".
„Goen quaestio van," verztekeardo Bill'; jullio hebt
haar, gevonden. Trouwens ik zou de belooning niet
kunnen krijgen. Ik behoor tot de redactie". Hij her
haalde die mooio woorden. „Tot de redactie".
2ij wilden hem bedanken. „Bovendien", viel hij
haar in de rede, „sla ik er toch een'aardig slaatje
uit. Ik zit er warmpjes in. De baas was erg ingeno
men met de manier, waarop ik dat zaakje van de
Roos van Saron behandeld heb. Natuurlijk is dit een
twee maal zoo groote zaak, omdat Vivan Howard
erin gemengd is. Bedenk eens wat een prachtige
reclame het voor de courant isl Zoodra Howard bij
ons kwam, liet de directeur de Roos als een hoete
kool vallen; greep deze aan on belastte mij er mee.
Nu heb ik het zaakje voor olkaar; je hoeft niet te
vragen, hoe blij hij zijn zall"
„Bill", zeide George, „ik kan er niet over spre
ken. Mijn hoofd duizelt. Ik geloof dat het een droom
is".
„Dan zal ik je gauw uit den droom helpen!" riep
Bill.. „Ga regelrecht mee naar het bure.au; Neem do
kat moe. Ik zou daar om twaalf uur den baas oc
Vivian Howard ontmoeten".
George sprong op. „Ga meel" riep hij. „Bill, als dat
fijn Abisag niet is, als hot oen vergissing is, dan
zal ik zal ik G, Mary, bouw je vorwachtingon
niet te hoog, lieve moidl"
„Zal ik meogaan, Goorgio?"
George aarzelde. „Beter van niet. Ik zou het niot
ovor mo kunnen vorkrijgen, jo gezicht to zien, als
Vivian Howard zegt, dat hot zijn kat niet is".
Met oon bleek gezicht, tusschen huilen en lachen,
wuifde zijn Mary vanuit hot raam, toen George, roet
do kat ondor zijn arm, mot Bille don hoek omsloeg.
HOOFDSTUK IX.
Excursies in een courantenbureau.
In oon rijtuig reden zij van Battersea Park naar
Fïeet Street.
„George", zeide Bill, „we moeten er den baas niets
van vertellen, dat jij gemengd bent in die zaak met
de andere kat.. Dat zou lastig kunnen zijn."
George verlegde de hand. dio Aisag stevig vast
hield, drukte den kop van hot dier met zijn arm tegen
zich aan; voegde met zijn zakdoek zijn transpiroe-
ronde handpalmen af.
„Het zal lastig worden, vervloekt lastigI Dat zie
ik heel goed in. O, BillI" hij krounde.
„Houd den moed er in. Dit is een zekerheid. Zoo
vast als een huis",
„Allemaal goed en wel voor jou, BilL Het schijnt
dat ik de vorige week één reusachtigen leugen ga-
loofd heb."
„Dat heb je", stemde Bill toe. „Maar nu niet meer.
Jij hebt deze kat niet gestolen. Je hebt die gevonden
precies zooals ieder ander die had kunnen vinden.
Alles wat ik je zeg, is dit: Spreek met geen woord
over do Roos. Of liever, doe je mond heelemaal
niet open. Laat het zaakje maar aan mij- over.
II.
Bill klopte op Mr. Bitt's deur; stak na het; „Bin
nen!" zijn hoofd om de deur; gaf mijn bovenden
George, oen wenk om te wachten; stapte over den
drempel.
Mr. Bitt zat achter een groote tafel; voor hem lag.
diep weggedoken in een fauteuil, Mr. Vivian Howard
een sigaret te rooken.
„Ah, Wyvern!" zeide Mr. Bitt» „Mr. Howafd, mag
lk u voorstellon Mr. Wyvern, een van mijn scherp
zinnigste redacteuren?. Van heden af neemt hfj de
zaak in handen." Mr. Vivian Howard stond niet op;
stak een blanke hand naar Bill uit.
Het is mij eon groote eor kennis mot u to makon,
Sir", zeide Bill tegen hem.
„U bont onlangs in de journalistiek getreden, zooals
Mr. Ilitt mij vertelt", zoido Mr. Vivian Howard. „Dat
is do oersto stap naar de litteratuur. Vergeet dat
nooit. Ik zal uw loopbaan met de grootsto belangstel
ling gadeslaan".
„Ja, ja", viel Mr. Bitt eon bootje ongeduldig in de
rode, „maar wo moeten ons nu bij de zaak houden.
Mr. Howard is zoo vriondolijk ons een dagoUjksch
interview t.oo to staan, Wyvern, tot de feuilleton bo-
gint of tot do kat gevonden is. Het zal het beste
zijn
Bill dood eon stap terug; keek hen beiden aan.
„Niet noodig", barstte hij uit. „De kat is govondon!"
De sigaret viel van Mr. Vivian Howard's lip op zijn
vest. Hij sprong op on riep: „Gevonden! gevonden!"
Mr. Bitt stond tegelijkertijd op. „Gevonden?" riep
Mr. Bitt.
„Ik heb den vinder hier", zeide Bill tot hem; deed
een stap naar do deur.
Me£ knikkende knioën kwam mijn zenuwachtige
George nader.
Mr. Vivian Howard doed drie stappen naar George:
nam do kat. „Abisagl" riep hij in oxtase. „Abisag!'
Op zoor soraboren toon zeide Mr. Bitt: „Ik sta paf!
Ik sta paf! Is hot uw kat?"
Mr. Vivian Howard knikte met zijn hoofd, dat hij
ovor zijn Abisag boog.
Wordt vorvolgd.