Schager Courant Geestelijk Leven. Een klein beetje doet heel veel. Zaterdag 4 September 1926. 69ste Jaargang. No. 7906. Tweede Blad. Feuilleton. Geen geweten. U behoeft maar o zoo weinig Erdal te gebrui ken om Uw schoenen in goede conditie te houden. Erdal is zeet spaar zaam in het gebruikj en daarom zoo goedkoop. Gemengd Nieuws. Twee menschen. De één staat in een sohuifc. Tel kens plonst hy den zwaren beugel, aan do lange stok bevestigd, in het water, buigt zich wat voor- Ha^ÉHÉi -olgende beweging wordt de zak met ^gehaaide De wemigen, met wezenlijk vorstand, 4.1 Die dwaas genoeg hun vol hart nie Roman van REINHOLD ORTMANN. 4. Edith had hem, terwijl hy sprak, langzamer hand haar gelaat weer toegekeerd. Van de opwin ding, die de komst van den doator eer3t haa vjer- oorzaakt wiuj nu dank zij haar herkregen zelf he li oersolring1 in haar öohoone trekken niets meer te lezen. „AJa de inkomsten, die je nieuwe positie je ver schaft, zoo slecht zijn, hoe wil je 't dan klaarspelen daarvan te leven m Doctor Artois wierp hoofd in den nek en glimlachte overmoedig. „Ik heb daarover nog niet zoo zeer nagedacht, maar aangezien ik mij op dit punt nog steeds door alle moeilijkheden heb veten heen te slaan,zal zulks mij ook nu wel gelukken. Do hoofdzaak is dat ik hier ben en dat wij elkander, als wij willen," nu dagelijks kunnen ontmoeten. Je kunt niet gelooven, lieve Edith, hoezeer ik naar je verlangd heb in mijn treurig verbanning^** „Heb je je reeds door bindende afspraken bonden?" „Zeer zekeri Tiet is nieo de gewoonte van doctor Giersberg schriftelijke contracten op te ma ken; maar hij neeft mijn toezegging en omtrent iedere bijzonderheid Zijn wij het eens geworden." „Desondanks bestaat er toch nog wol een moge ïyklieid om de overeenkomst te verbreken niet waar?" „Wanneer er zich plotseling wat beters yordeed misschien! Maar ik durf nxuwolij*ks_ hopen, dat je iets dergelijks als een blijde verrassing voor mij Tin voorbereiding hebt." «iNeenMaar toch verzoek ik je dringend deze betrekking niet aan te nemen. Wij kunnen nu juist 1U55..°I). dezelfde plaatsleven, Siegnmnd!" Hij richtte Zich uit zijn gemakkelijke houding <>P en boog zich voorover teneinde haar beter in het gelaat te kunnen zien. „Wij kunnen niet? Hoe moet ik dal Wat is er dan voorgevallen, dat ons zulks #ou kunnen verhinderen? opva zulks attenr "Als .je sléchts 24 uur later uit Frankfort was vertrokken, dan zou je het geweten hebben. Ik neb gisteren aan je geschreven om je mede te doe len, dat ik mij verloofd heb" Doctor Artois bleef gedurende een paar seconden onbeweeglijk: toen leunde hij weer achterover in de kussens en kruiste de armen over de borst. Een onaangename, hoonende trek vertoonde zich op zjjn gezucht. sPr''k bij op gerekten toon. ,Dus dat m net. Fin daarom deze zonderlinge ontvangst? n>an moet ik je toch werkelijk heel ongelegen ge niet verheelden, non in hun grevoeT van zwakheid als steunsel niet Ite kunnen missen. Dit gebrek aan waardeering voor do geestelijke werkers vindt zijn oorzaak in de te geringe be- teekenis aan het geestelijk leven in 't algemeen, I toegeschreven. Ik vind dit dom. I Ik weet zeer goed dat (lichamelijke, zelfs ma- I chinale arbeid moet worden verricht. Zonder deZen I arbeid is hot .menschbestaan onmogelijk. Daarom i ben ik vol waardeering van dien arbeid en betreur, dat deze vaak zoo weinig voldoende wordt beloond. Maar in welk een nacht van duisternis, in welk een rampzaligen toestand zouden wij leven als er geen denkers en zoekers, d.i. geen geestelijke ar beiders waren geweest! Wie hebben ons verlost van het geloof inf spoken en daemonen, in heksen en kollen F Wie hebben den geest vrij gemaakt van onge rijmde voorstellingen, die vrees en angst hebben gebracht over de menschen? Wie hebben de begrippen van goed en kwaad ge zuiverd Wie hebben de menschen verlost van slaafsch- heid en hun gevoel van eigenwaarde geschonken? Wie? 0~, ~- ~r-_vr~%v,. Zij die den moed hebben bezeten om te denken, over, schraapt met korte rukjes langs den bodom zich tot het uiterste hebben durven inspannen onder het water. Met do knoestige **atte handen en.... wier loon is geweest de hoon, do smaad, de wordt do stok neergedrukt, lan opgetrokken naar hrondafefmAT hef kruk boven. Danga de zijde van de schuit stuurt de hier onwillekeurig aan het woord dat Stok omhoog, totdat de beugel boven waterkomt, Goethe door Zijn'doctor Faust tot Wagner laat dan buigt zich het sterke mannenlur iets voorover, «irre]ceiji: vast wordt do stok omklemd en met een daarna I y rende beweging wordt tder in de schuit uittJ w wordt met voorwaartsche gooi, waarbij -de stok vlug door de natte handen glijdt, de beugel weer in t. water geplonsd. En dat gaat z:x> door, 1'ang achtereen, totdat de schuit tot zinkens toe gevuld is. Dan wordt zij weggevaren naar do plaats, waar de versche specie op het land zal worden neer- gepetst. Do andere mensch zit op zijn studeerkamer aan Zijn schrijftafel. Om hem- hoen rijen de boeken zich .in de open kasten. Met 't hoofd Ln de hand buigt hij zich over een opengeslagen deel, dat voor hem ligt. Ingespannen leest hij. Dan richt hij zijn hoofd ob en staart voor zich uit, peinzend 'over wat liij las. Hij staat op en haalt een boek uit do kast, zoekt, bladert daarin zotf zich weer uantafel' om eenige aantoekeningen te maken. Zoekt weer een ander boek. Kijkt ou.de aanteokrfningen in. Daarna zet hij zich tot schrijven. Heel lang zaam gaat 't, met horten én stooten. Telkens moet er weer iets worden nagezien. Minuten lang wordt schijnbaar niets gedaan, omdat 't goede woord maar niet wil komen, en de juiste uitdrukking niet is te treffen. En zoo zit deze mensch eenige uren per dag Het groote publiek ziet hen beiden. En hvafc ^Kjfk'dien kerel eens werken, roept het uit, ais het den baggerman bezig ziet, welk een arbeid wordt door hem veracht! Merk op, hoe zwaar het is en hoe vermoeiend! Wat lieoft die kerel een leventje, zegt het, met Zonder een tikje van afgunst, als het lét op den man van studie. Dat zit lekkertjes in een mooie, gezellige kamer een boetje te lezen en te schrij ven, heeft geen last van weer en wind, behoeft zich niet in te spannen, noch te vermoeien! Hiermede heb ik tegenover elkaar gesteld den werker met de hand en den werker met/ het hoofd en tevens gewezen op het oordeel, dat de groote me nigte, of anders gezegd de doorsneemetüsoh over beider arbeid vélt. Ik heb dit gedaan, omdat ik dit oordeel ten op- zachte van den geestelijken werker zoo onbillijk vind. Zéér vélen hebben er niet het minste begrip van dat ook hij, die geestelijken arbeid verricht, vaak. heel hard moet werken. Er wordt gewoonlijk niet aan gedacht, als men een boek leest, hoe or go- rtloetcró. is door den schrijver, hoeveel moeite hij neeft »rehad om de gedachten, die in hom leefden, te ordenen en om zijn gevoelens onder woorden te brengen. Mem geeft er zich geon reken schap van. wat liet bcteekent diep door te denken over zedelijke en religieuse vraagstukken, deze toetsend aan do rede. Geen flauw begrip hebben zelfs de meesten van de inspanning, die het denken alleen reeds kost. Zij moeten maar eens een proef nemen en trachten vijf minuten lang zich bezig te houden, geheel en al, met één onderwerp, Zonder af te dwalen! Daarom is er zoo*jee! onlogisch in do menschen, in hunne voorstellinge en begrippen. Daarom vinden wjj bij hen zoo ontzaglijk veel tegen stellingen en blijit er zoo droevig veel geestelijke ballast in hen aanwezig. Hierbij komt, dat de mees- ten niet durven donkefi, niet alleen omdat de in spanning hun te zwaar valt, m iar ook omdat zij vreezen, daardoor te zullen verhezen* wat ze mee- Aan 't plebs hun voeTen en hun denken mededeelden Heeft men van ouds gekruisigd en verbrand. Veel schrijvers doen door middel van hun boe ken en artikelen een poging om .de lezers tot geestelijke zelfwerkzaamheid te prikkelen.^ Want alle vooruitgang, alle werkelijke stijging tot* ^sohoo- ner leven is daarvan afhankelijk. O! ik weet wel, dat velen geneigd zijn om de op merking te maken, dat Zij voor hunne geestelijke ontwikkeling geen tijd hebben. Ik beschouw dit als een uitvlucht-, waarachter zij hun gebrek aan verlangen naar deze ontwikkeling verbergen. Hier geld zéker het bekende: waar een wil is, daar is ook een weg. Zoii er voor iedereen niet een aantal1 uren per week daarvoor beschikbaar zijn? Oók weet ik. dat er rijn. die beweren: als de economi sche omstandigheden, de stoffelijke levensvoorwaar den eenmaal maar goed zijn, dan zal ook! het gees telijk leven een hoogere vlucht nemen, dan zal de mensch belang gaan stellen in kunst en wetenschap, in zedelijke en religieuse vragen! Welk een dwaasheid om hierbij te vergeten, dat aan eco nomische veranderingen altijd geestelijke verande ring moet voorafgaan! - - -- Zoo menigeen droomt van luilekkerland, maar eenkomst getroffen tot wijziging van enkele be»«.iig- denkt er niet aan, dat om dit land te betreden, eerst i rÜ^e betalingen in het plan-Dawes. do rijstebreiberg moet worden doorgegeten. Dit verandering komt, naar Wolff meldt hierop beteekent, dat niet zonder geestelijke msparming neer, dat in plaats van de 500 millioen die als extra een betere toekomst wordt veroverd. betaling in den winter 1927 28 afgedragen moest Een nieuwe maatschappij wordt er geroepen! worden, van October>1926 af 300 millioen betaald zal - hebben we noodig. Lk ben hot or mee eens, j wordm in 12 maandelijksche termijnen, die van 18 maar.... die nieuwe maatschappij komt niet zonder millioen tot o4.8 millioen zullen oploopen Deze beta den nieuwen mensch. En die nieuwe mensch wordt hngen zullen met geschieden in baar, doch in goede- - - ren. Het bedrag zal geheel besteed worden aan be stellingen bij Duitsche fabrieken. Een verdere verbe tering voor Duitscbland is, dat de inkomsten uit de verpande douanerechten en verbruiksbelastingen melding maakten, is, zoo meenen de Engelscbe bla den, een knap staaltje van roof. vermoedelijk door een amateur-dief verricht. Men gelooft dat hier geen beroepsdief aan het werk is geweest, al heeft de dief dan ook handschoenen aangehad om geen vin gerafdrukken op het glas der vitrine achter te laten omdat de kans om een wereldberoemd antiek hor loge als dat van Cromwell althans in Engeland aan den man te brengen vrijwel uitgesloten is, en het zilverr wanneer het reeds gesmolten is, niet méér waard zou zijn dan van het eerste het beste horloge.* Men is dan ook van meening» dat een particulier verzamelaar, die zijn begeerte om het kostbare voor werp in zijn bezit te hebben niet kon bedwingen, zijn slag heeft geslagen. z B gaan thans stemmen op, om de bewaking der musea ook in verband met den diefstal, die on langs in het Kensington Museum heeft plaats gehad waarhij oude munten werden gestolen te verscher pen. WIJZIGING IN HET PLAN-DAWES. Volgens de Vossische Zeitung hebben het Duitsche departement van financiën en Parker Gilbert, do agent-generaal voor de herstel-betalingen een over- geboren niet zonder smart, zonder moeite. Die nieuwe mensch wordt geboren alleen in den zwa ren str^d des geestes. Want hij leeft oi>, als er moedig wordt gedacht, als onvervaard het oude komen zijn, mijn arme Edith! Is het misschien on bescheiden naar den naam van den gelukkige te informeeren, wien het gelukt is mij te verdringen?" „Laat ons niet op dezen toon over dit onder werp verder sproken SiegmundAls je mijn brief gelezen luid, dan zou je nu weten, welk een strijd net» mij gekost heeft!" .Mt'i kon het de spreekster aanzien on hoorde het bovendien uit den klank harer stem, dat rij do waarheid sprak. Dat scheen hem evenwel niet op te vallen, want hfj ging op denzelfden hoonenden toon voort: „O, dat geioodf ik graag, zonder meer! Jullie vrouwen zijn altiM heldinnen, wanneer je tot hot gewich tige besluit komt een man te verraden. Ik twijfel er geen oogenblik aan, dat je allerbelangrijkste redenen hebt gehad, een ander in mijn i>laats te doen treden. Maar ik heb er toch wel eenig reoht op zyn naam te vernemen." Edith klemde kaar lippen op elkaar. Eon minuut verliep, alvorens zij aniwoordcie. Toen echter sprak zij kortaf cn met bijna ruw klinkende stem: ^,Het Is professor Wallroth." Doctor Artois kon eon uitroep van verbazing nau welijks bedwingen. „Aha! Ik feliciteer je! Over het feit, dat ik ten minste niet, voor den eerste den beste ben opgeofferd, mag ik mij dus niet beklagen. Weliswaar zou hij veel beter jo vader kunnen zijn; maar een echte en hartstochtelijke liefdq vraagt niet naar zulke kleinigheden zooals een groot verschil in jaren. En tot je eer mag ik toch zeker wel aannemen, dat je hem liefhebt". Zij keek hem recht in hét gelaat en haar oogen schoten vonken: „Ik zal je in 't geheel niet meer antwoorden, wanneer je voortgaat op deze wijze tot mij te spreken. Jé toorn mag ik dan verdiend hebben niet echter dezen tergenden hoon. Dat. ik niet tot de vrouwen behoor, die tweemaal in haar leven kun nen liefhebben, weet je goed genoeg." Hij stond op en zijn donkere wenkbrauwen trok ken zich samen, terwijl hij dicht voor haar ging staan. „Dan heb jo je dus aan hem verkocht, Edith! En je meent je tegenover mij te kunnen rechtvaardigen door,mij dat te bekennen?" „Ja! Want als ik mij gisteren niet aan hem ver kocht had, dan zou ik morgen of overmorgen, mis schien gedwongen geweest zijn, mijn lot aan dat van een onwaardige te verbinden. Ben je niet in staat dat te begrijpen?" „Niet geheel en al! Er zijn meisjes, die onder nog slechter omstandigheden jarenlang gewacht hebber op de vereeniging met den man, wien haar liefde toebehoorde." „Zeer wel mogelijk, hoewel ik vermoed, dat dezt heldhaftige meisjes in hartroerende novellen on ge dichten heel wat vaker voorkomen, dan in het wér kelijke leven. En ie mocht van mij niet verwachten dat ik zoo'n noveüenmeisie tot voorbee^ nam. In- wordt'Wö«5djn iet nieuwe, .het betere. Wi™,».!". .,44 meer redelijke wordt aanvaard. Vrijheid wordt or gebazuind. vrijheid hebben we noodig, vóór alles economische vrijheid, dan eerst zal' -het leven goed en schoon zijn. Alsof de geestelijk in slavernij* dat de afdracht van het daarvan verschuldigde per centage pas 45 dagen later geschieden zal. FABRIEKSBRAND. Een hevige brand heeft, naar de „Matin" meldt, voricporr*ido> ooit rieh d« pofwtmW'hé vrirhoid m ^en uevige orana neen, naar ae „jvaaun rneicu, veroveren! economische vnjneia zou gewoed te Straatsburg, waar een groote suikerfabriek li ken de mensahen zoo'n -beetje, meen ik. Daar j tóoO*kfi£' suiker, die üereed ter ver- F"11™ 4'° s?1Ia2.e4_44-S4i044e!S zending stonden, werden door de hitte als het ware h j .'vï tot caramel gebrand, de totale schade wordt op cm. Gods water over öods alAor Ioopon en aj voelen Tijl millioen traacs geschat. n™ Ln deel der driehonderd werklieden zal waar- 5E?sSrtS2£-fïrt..Zïachijnlijk werkloos worden. ecu toel kaarton' dan naar een goed boek en lozen liever het gemengde nieuws dan een degelijk artikel, -waarbij ze hunne hereenen noodig hebben. Daar is, helaas, een groep van menschen, die geen i r Qrt besef hebben van de nooge genieting, welke geesfce- j 'y^n U EEN REKENSOMMETJE. Een Brusselsche medewerker schrijft aan de N. lij ke groei kan geven. Op de lagere school hebben we in onze jeugd allen het vraagstuk te behandelen gekregen van den trein. S). moe nv^an maar degra-deeren tot gees-na ig71 de Fransche oorlogsschatting aan Duitsch ötijK onmonaigen. land moest overbrengen. De Belgische jeugd zal thans Maar zij, diei dit niet wilien, die hunkeren,maar op school een actueeler vraagstuk mogen oplossen. •Artr_moTior.n 71,171 Wfi7 rrn oti lonreno IWIoerem hoi/1 o o TV v, - v- i- uitgeven van 20 millioen preferente aandeelen van zaam werken on denken hebben voortgebracht, niet 500 frs. en 10 millioen gewone aandeelen van 100 frs. om het slaafs t<ï aanvaarden en na te praten, maar Nieuwsgierige menschen en liefhebbers van statistie- om het zelfstandig te overpeinzen en te gebruiken ken hebben reeds berekend, dat die uitgifte een berg voor aen opbouw van eigen geestelijk leven. - ASTOR. papier vertegenwoordigt van ongeveer 6000 M. of iets hooger dan den Mont-Blanc en twintig maal hooger dan den Eiffeltoren. Verbijsterend wordt het als men bedenkt, dat ieder aandeel ten minste één hand- teekening met de pen moet dragen. De twintig admi nistrateurs krijgen dus elk 1.500.000 handteekeningen nrtnnnpennnnipv neer te schrijven. Gesteld dat zij 6 handteekeningen DOODGESCHOTEN. per minuut zetten en 8 uur aan een stuk doorwerken. Gisteren hielden te Berlijn twee politieagenten ie- dan zal het werkje toch nog 500 dagen in beslag mand aan om zijn identiteit vast te stellen. Omstan- nemen. De titels samen moeten overigens een ders keerden zich tegen de agenten, die door acht 15.000 Kg. wegen.... man werden aangevallen. Om zich te verweren, maakten zij van hun revolvers gebruik en schoten den man, dien zij aangehouden hadden, neer. ERNSTIGE BRAND. VLIEGTUIG GEVALLEN. Een Wolff-telegram uit Praag meldt, dat gistermor gen door onbekende oorzaak het vliegtuig A 1210 van 1200 meter hoogte bij Bernisch naar beneden ge- Naar uit Durban wordt gemeld, heeft op suiker- stort is. De bestuurder en de waarnemers werden plantages der Illovo Sugar Estates in Natal een gedood, vreeselijke brand gewoed, waardoor ongeveer 1800 acres totaal verwoest werden, terwijl 21 kaffers, in gesloten door het vuur, levend verbrandden. Een plotseling opkomenden storm wakkerde het IN DE TOENEMENDE MILITAIRE UITGAVEN POLEN. MaaJschalk Pilsoedski heeft doorgezet dat niet al vuur aan, dat in enkele minuten een geweldige om- leen de oflicierstractementen aanzienlijk worden vang aannam. Volgens ooggetuigen moet het een verhoogd, maar ook die der onderofficieren. De mi- indrukwekkend doch vreeselijk schouwspel geweest nisier van Financiën heeft zich eerst verzet, maar ten zijn. Op verren afstand zelf9 was de hitte ondraag- slotte toegegeven. Door een en ander is een abnor- lijk en het geraas en gebulder van den brand en den male verhouding ingetreden tusschen de salarieering storm deden donken aan het helsche lawaai van een van militaire en civiele ambtenaren. Het iractement veldslag. Twee blanken, die door het vuur waren ingesloten, van den premier is thans minder dan dat van een divisiegeneraal; van een gouverneur van een provin- konden door een schuilplaats achter een muur te cie minder dan van een overste, van een Landraad zoeken, ontkomen. HET HORLOGE VAN CROMWELL. minder dan van. 'n eersten ^luitenant. Typeerend voor de richting- van de nieuwe financieele politiek is, dat de premfer de eischenvan het spoorwegpersoneel De diefstal van het horloge van Oliver Cromwell tot verhooging der salarissen heeft afgewezen, uit het Londen Mpseum, waarvan wij dezer dagen Tot dusver bedroeg de militaire begrooting onge- lien ik wat anders voor je had kunnen doen, iets grQotsch, iets geweldigs, geloof me, dat ik zonder aarzelen daartoe bereid zou zijn geweest. Een vrij willig, langzaam wegkwijnen onder de ellendigste, '»nverdratigiijkste omstandigheden echter is geen of fer, zooals men dat van een meisje als ik ben mag verlangen". .,Het valt jou, naar ik zie, tenminste niet al te inoeilijly, je geweten gerust te stellen". „Bespot mij maar gerust! Ik mocht tenslotte ook niet verwachten, dat je edelmoedig gestemd zou zijn, daar het je zoo gemakkelijk valt mij door het bewijs van je verachting te straffen". Schouderophalend wendde Artois zich af. „Het is onbegonnen werk met een vrouw te redetwisten, die laar zónden wil verontschuldigen! Het zou mij zelfs niet verwonderen* dat je mij tenslotte overtuigde, dat ik alleen hier de schuldige was. Jo ziet, dat ik zoo rustig en vers:andig ben, als je het maar eenigszins wenschen kunt. Ik zal geën scène maken cn ik denk er niet over mijn medeminnaar met vergif of dolk uit den weg te ruimen. Kun je van een man, die zich in zijn levensgeluk bedrogen ziet, nog meer verlan gen?" „O.'je weet heel goed, dat je me niet zwaarder kunt treffen, dan juist door deze gehuichelde onverschil ligheid. Maar hoe zou ik je eon verwijt mogen ma ken? Antwoord me slechts op één vraag: Zul je het contact tusschen jou en Dr. Giersberg verbreken?" Artois antwoordde niet onmiddellijk. Hij was weer gaan zitten, het rechter been over liet linker gesla gen en scheen met veel aandacht de lakneuzen van zijn laarzen te bestudeeren. „Misschien!" antwoordde hij toen en na eenige oogenblikken herhaalde hij nogmaals: „Misschien!" „Ik dank je Siegmund! Maar ik wist wel, dat je het zou doen! Ik reken mij niet tot de zwaksten van mijn sekse; de gedachte evenwel, jou juist nu in mijn onmiddellijke nabijheid te weten en de voort- lurende vrees je hier of daar onverwacht en onvoor bereid te ontmoeten, zou ik stellig niet hebben kun nen verdragen"'. „O, ik ben overtuigd, dat je een veel te geringen dunk van je zielssterkte koestert. En ik zou het le vendig betreuren, indien het anders was; want je hebt mijn antwoord een eenigszins verkeerde betee- kenis gegeven. Indien ik mijn functie bij Dr. Giers berg niet zou aanvaarden, dan geschiedt dat stellig niet, omdat ik van plan zou zijn de hoofdstad te ver laten. Integendeel". Hij zei dit zeer vriendelijk; maar op Ediths ge laat vertoonde zich desniettegenstaande een hevige schrik. „Niet daarom? Maar op welke gronden dan an ders?" „Omdat ik misschien zal hesluiten, de academische richting in te slaan en mij als privaatdocent aan de universiteit te verbinden. Nog geen uur geleden zou ik dit denkbeeld zelf voor den grootsten onzin hebben gehouden, want ik ken de omstandigheden maar al te goed om te weten, dat men zonder zeer sterke protectie er tamelijk zeker van kan zijn, in deze loopban langzaam te verhongeren. Nu evenwel is het e'en geheel ander geval; professor Wallroth staat aan onze Hooge School als een zeer invloedrijk taan bekénd en zijn intieme relaties moeten tot in de allerhoogste kringen reiken". Met groote, niet-begrijtpende oogen staarde Edith den spreker aan. „Wat wil je daarmee zeggen? Wat voor beteeke- nis zouden professor Wallroths relaties voor jou kunnen hebben?" stamelde zij. Doctor Artois lachte overmoedig. „Tegenover een dame mot zulk een practisch combinatievermogen als jij, behoef ik mij toch niet duidelijker te verkla ren. Op de warmte van jouw voorspraak zal het aan komen, hoe groot de deelneming van den professor in mijn toekomstig lot zal zijn en aangezien je zoo juist nog bereid was, iets grootsch en geweldigs voor mij te doen, daar zul je mij zuik een onbeteekenenden vriendschapsdienst stellig niet willen weigeren". Edith drukte beide handen tegen haar slapen. Bijna als eon wanhoopskreet klonk het, toen zij ant woordde: „Maar dat kan je immers geen ernst zijn je wilt alleen maar wat den spot met mij drijven! Wat je daar van mij verlang zou onmogelijk zijn dut zou ongehoord zijn!" „En waarom onmogelijk?" vrong hij, zonder zich door haar ontzetting ook maar eenigszins in zijn bijna vroolijke rust te laten storen. „Heb je den professor soms iets verteld van de betrekkingen, die er tot aan je verloving en eigenlijk ook nog daarna tusschen jou en mij bestonden?" „Ik zou dwaas geweest zijn, indien ik dat gedaan had; maar juist daarom ..Juist daarom zal het het beste zijn. wanneer wij tegenover hemi geen geheim maken van onze oude jeugdvriendschap en in zijn nabijheid geheel onge dwongen verder met elkander omgaan. Ik heb na tuurlijk in 't geheel niet de bedoeling je de een of andere onaangenaamheid te bezorgen. Een ander in mijn' plaats zou zich misschien gedrongen voelen, op onedele wijze wraak te riemen en den professor al les te openbaren. Maar van mij heb je zooiets niet te vreezen. Ik zal je voorbeeld volgen en hei warme kloppen van mijn hart trachten te onderdrukken om met de gegeven omstandigheden rekening te houden. Jijzelf hebt mij immers geleerd de waarheid van de moderne grondstelling te erkennen, dat alles voor maferieele vöordeelen moet wijkon." Edith was doodsbleek en haar gelaat vertoonde niet alleen de kleur, maar ook de strakheid van een marmeren standbeeld. „Ik weet niet of dat alles slechts scherts is. of dat het je werkelijke meening is." hernam zij, „maar hoe het ook zij. ik vind het in heide gevailen laf van je en ik zal je daarop dan ook niet verder antwoorden" „Waarom zou je eraan twijfelen, dat ik niet ?n ernst sprak? En wat is natuurlijker dan dat ik je verzoek ook mij van de gunstige verandering in je

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1926 | | pagina 5