Schager Courant
Geestelijk Leven.
Een klein beetje
doet heel veel.
Zaterdag 4 September 1926.
69ste Jaargang. No. 7906.
Tweede Blad.
Feuilleton.
Geen geweten.
U behoeft maar o zoo
weinig Erdal te gebrui
ken om Uw schoenen
in goede conditie te
houden.
Erdal is zeet spaar
zaam in het gebruikj
en daarom zoo
goedkoop.
Gemengd Nieuws.
Twee menschen. De één staat in een sohuifc. Tel
kens plonst hy den zwaren beugel, aan do lange
stok bevestigd, in het water, buigt zich wat voor-
Ha^ÉHÉi
-olgende beweging wordt de zak met ^gehaaide De wemigen, met wezenlijk vorstand,
4.1 Die dwaas genoeg hun vol hart nie
Roman van REINHOLD ORTMANN.
4.
Edith had hem, terwijl hy sprak, langzamer
hand haar gelaat weer toegekeerd. Van de opwin
ding, die de komst van den doator eer3t haa vjer-
oorzaakt wiuj nu dank zij haar herkregen zelf he
li oersolring1 in haar öohoone trekken niets meer
te lezen.
„AJa de inkomsten, die je nieuwe positie je ver
schaft, zoo slecht zijn, hoe wil je 't dan klaarspelen
daarvan te leven m
Doctor Artois wierp hoofd in den nek en
glimlachte overmoedig. „Ik heb daarover nog niet
zoo zeer nagedacht, maar aangezien ik mij op dit
punt nog steeds door alle moeilijkheden heb veten
heen te slaan,zal zulks mij ook nu wel gelukken.
Do hoofdzaak is dat ik hier ben en dat wij elkander,
als wij willen," nu dagelijks kunnen ontmoeten. Je
kunt niet gelooven, lieve Edith, hoezeer ik naar je
verlangd heb in mijn treurig verbanning^**
„Heb je je reeds door bindende afspraken
bonden?"
„Zeer zekeri Tiet is nieo de gewoonte van
doctor Giersberg schriftelijke contracten op te ma
ken; maar hij neeft mijn toezegging en omtrent
iedere bijzonderheid Zijn wij het eens geworden."
„Desondanks bestaat er toch nog wol een moge
ïyklieid om de overeenkomst te verbreken niet
waar?"
„Wanneer er zich plotseling wat beters yordeed
misschien! Maar ik durf nxuwolij*ks_ hopen,
dat je iets dergelijks als een blijde verrassing voor
mij Tin voorbereiding hebt."
«iNeenMaar toch verzoek ik je dringend deze
betrekking niet aan te nemen. Wij kunnen nu juist
1U55..°I). dezelfde plaatsleven, Siegnmnd!"
Hij richtte Zich uit zijn gemakkelijke houding
<>P en boog zich voorover teneinde haar beter in
het gelaat te kunnen zien.
„Wij kunnen niet? Hoe moet ik dal
Wat is er dan voorgevallen, dat ons zulks #ou
kunnen verhinderen?
opva
zulks
attenr
"Als .je sléchts 24 uur later uit Frankfort was
vertrokken, dan zou je het geweten hebben. Ik
neb gisteren aan je geschreven om je mede te doe
len, dat ik mij verloofd heb"
Doctor Artois bleef gedurende een paar seconden
onbeweeglijk: toen leunde hij weer achterover in
de kussens en kruiste de armen over de borst. Een
onaangename, hoonende trek vertoonde zich op
zjjn gezucht.
sPr''k bij op gerekten toon. ,Dus dat
m net. Fin daarom deze zonderlinge ontvangst?
n>an moet ik je toch werkelijk heel ongelegen ge
niet verheelden,
non in hun grevoeT van zwakheid als steunsel niet
Ite kunnen missen.
Dit gebrek aan waardeering voor do geestelijke
werkers vindt zijn oorzaak in de te geringe be-
teekenis aan het geestelijk leven in 't algemeen,
I toegeschreven. Ik vind dit dom.
I Ik weet zeer goed dat (lichamelijke, zelfs ma-
I chinale arbeid moet worden verricht. Zonder deZen
I arbeid is hot .menschbestaan onmogelijk. Daarom
i ben ik vol waardeering van dien arbeid en betreur,
dat deze vaak zoo weinig voldoende wordt beloond.
Maar in welk een nacht van duisternis, in welk
een rampzaligen toestand zouden wij leven als er
geen denkers en zoekers, d.i. geen geestelijke ar
beiders waren geweest!
Wie hebben ons verlost van het geloof inf spoken
en daemonen, in heksen en kollen F
Wie hebben den geest vrij gemaakt van onge
rijmde voorstellingen, die vrees en angst hebben
gebracht over de menschen?
Wie hebben de begrippen van goed en kwaad ge
zuiverd
Wie hebben de menschen verlost van slaafsch-
heid en hun gevoel van eigenwaarde geschonken?
Wie?
0~, ~- ~r-_vr~%v,. Zij die den moed hebben bezeten om te denken,
over, schraapt met korte rukjes langs den bodom zich tot het uiterste hebben durven inspannen
onder het water. Met do knoestige **atte handen en.... wier loon is geweest de hoon, do smaad, de
wordt do stok neergedrukt, lan opgetrokken naar hrondafefmAT hef kruk
boven. Danga de zijde van de schuit stuurt de hier onwillekeurig aan het woord dat
Stok omhoog, totdat de beugel boven waterkomt, Goethe door Zijn'doctor Faust tot Wagner laat
dan buigt zich het sterke mannenlur iets voorover, «irre]ceiji:
vast wordt do stok omklemd en met een daarna I y
rende beweging wordt
tder in de schuit uittJ w
wordt met voorwaartsche gooi, waarbij -de stok
vlug door de natte handen glijdt, de beugel weer
in t. water geplonsd. En dat gaat z:x> door, 1'ang
achtereen, totdat de schuit tot zinkens toe gevuld
is. Dan wordt zij weggevaren naar do plaats, waar
de versche specie op het land zal worden neer-
gepetst.
Do andere mensch zit op zijn studeerkamer aan
Zijn schrijftafel. Om hem- hoen rijen de boeken
zich .in de open kasten. Met 't hoofd Ln de hand
buigt hij zich over een opengeslagen deel, dat
voor hem ligt. Ingespannen leest hij. Dan richt
hij zijn hoofd ob en staart voor zich uit, peinzend
'over wat liij las. Hij staat op en haalt een boek
uit do kast, zoekt, bladert daarin zotf zich weer
uantafel' om eenige aantoekeningen te maken. Zoekt
weer een ander boek. Kijkt ou.de aanteokrfningen
in. Daarna zet hij zich tot schrijven. Heel lang
zaam gaat 't, met horten én stooten. Telkens moet
er weer iets worden nagezien. Minuten lang wordt
schijnbaar niets gedaan, omdat 't goede woord
maar niet wil komen, en de juiste uitdrukking niet
is te treffen. En zoo zit deze mensch eenige uren
per dag
Het groote publiek ziet hen beiden. En hvafc
^Kjfk'dien kerel eens werken, roept het uit, ais
het den baggerman bezig ziet, welk een arbeid
wordt door hem veracht! Merk op, hoe zwaar
het is en hoe vermoeiend!
Wat lieoft die kerel een leventje, zegt het, met
Zonder een tikje van afgunst, als het lét op den
man van studie. Dat zit lekkertjes in een mooie,
gezellige kamer een boetje te lezen en te schrij
ven, heeft geen last van weer en wind, behoeft
zich niet in te spannen, noch te vermoeien!
Hiermede heb ik tegenover elkaar gesteld den
werker met de hand en den werker met/ het hoofd
en tevens gewezen op het oordeel, dat de groote me
nigte, of anders gezegd de doorsneemetüsoh over
beider arbeid vélt.
Ik heb dit gedaan, omdat ik dit oordeel ten op-
zachte van den geestelijken werker zoo onbillijk
vind.
Zéér vélen hebben er niet het minste begrip van
dat ook hij, die geestelijken arbeid verricht, vaak.
heel hard moet werken. Er wordt gewoonlijk niet
aan gedacht, als men een boek leest, hoe or go-
rtloetcró. is door den schrijver, hoeveel moeite hij
neeft »rehad om de gedachten, die in
hom leefden, te ordenen en om zijn gevoelens onder
woorden te brengen. Mem geeft er zich geon reken
schap van. wat liet bcteekent diep door te denken
over zedelijke en religieuse vraagstukken, deze
toetsend aan do rede. Geen flauw begrip hebben
zelfs de meesten van de inspanning, die het denken
alleen reeds kost. Zij moeten maar eens een proef
nemen en trachten vijf minuten lang zich bezig te
houden, geheel en al, met één onderwerp, Zonder
af te dwalen! Daarom is er zoo*jee! onlogisch in
do menschen, in hunne voorstellinge en begrippen.
Daarom vinden wjj bij hen zoo ontzaglijk veel tegen
stellingen en blijit er zoo droevig veel geestelijke
ballast in hen aanwezig. Hierbij komt, dat de mees-
ten niet durven donkefi, niet alleen omdat de in
spanning hun te zwaar valt, m iar ook omdat zij
vreezen, daardoor te zullen verhezen* wat ze mee-
Aan 't plebs hun voeTen en hun denken mededeelden
Heeft men van ouds gekruisigd en verbrand.
Veel schrijvers doen door middel van hun boe
ken en artikelen een poging om .de lezers tot
geestelijke zelfwerkzaamheid te prikkelen.^ Want
alle vooruitgang, alle werkelijke stijging tot* ^sohoo-
ner leven is daarvan afhankelijk.
O! ik weet wel, dat velen geneigd zijn om de op
merking te maken, dat Zij voor hunne geestelijke
ontwikkeling geen tijd hebben. Ik beschouw dit
als een uitvlucht-, waarachter zij hun gebrek aan
verlangen naar deze ontwikkeling verbergen. Hier
geld zéker het bekende: waar een wil is, daar is
ook een weg. Zoii er voor iedereen niet een aantal1
uren per week daarvoor beschikbaar zijn? Oók
weet ik. dat er rijn. die beweren: als de economi
sche omstandigheden, de stoffelijke levensvoorwaar
den eenmaal maar goed zijn, dan zal ook! het gees
telijk leven een hoogere vlucht nemen, dan zal
de mensch belang gaan stellen in kunst en
wetenschap, in zedelijke en religieuse vragen! Welk
een dwaasheid om hierbij te vergeten, dat aan eco
nomische veranderingen altijd geestelijke verande
ring moet voorafgaan! - - --
Zoo menigeen droomt van luilekkerland, maar eenkomst getroffen tot wijziging van enkele be»«.iig-
denkt er niet aan, dat om dit land te betreden, eerst i rÜ^e betalingen in het plan-Dawes.
do rijstebreiberg moet worden doorgegeten. Dit verandering komt, naar Wolff meldt hierop
beteekent, dat niet zonder geestelijke msparming neer, dat in plaats van de 500 millioen die als extra
een betere toekomst wordt veroverd. betaling in den winter 1927 28 afgedragen moest
Een nieuwe maatschappij wordt er geroepen! worden, van October>1926 af 300 millioen betaald zal
- hebben we noodig. Lk ben hot or mee eens, j wordm in 12 maandelijksche termijnen, die van 18
maar.... die nieuwe maatschappij komt niet zonder millioen tot o4.8 millioen zullen oploopen Deze beta
den nieuwen mensch. En die nieuwe mensch wordt hngen zullen met geschieden in baar, doch in goede-
- - ren. Het bedrag zal geheel besteed worden aan be
stellingen bij Duitsche fabrieken. Een verdere verbe
tering voor Duitscbland is, dat de inkomsten uit de
verpande douanerechten en verbruiksbelastingen
melding maakten, is, zoo meenen de Engelscbe bla
den, een knap staaltje van roof. vermoedelijk door
een amateur-dief verricht. Men gelooft dat hier geen
beroepsdief aan het werk is geweest, al heeft de
dief dan ook handschoenen aangehad om geen vin
gerafdrukken op het glas der vitrine achter te laten
omdat de kans om een wereldberoemd antiek hor
loge als dat van Cromwell althans in Engeland aan
den man te brengen vrijwel uitgesloten is, en het
zilverr wanneer het reeds gesmolten is, niet méér
waard zou zijn dan van het eerste het beste horloge.*
Men is dan ook van meening» dat een particulier
verzamelaar, die zijn begeerte om het kostbare voor
werp in zijn bezit te hebben niet kon bedwingen,
zijn slag heeft geslagen. z
B gaan thans stemmen op, om de bewaking der
musea ook in verband met den diefstal, die on
langs in het Kensington Museum heeft plaats gehad
waarhij oude munten werden gestolen te verscher
pen.
WIJZIGING IN HET PLAN-DAWES.
Volgens de Vossische Zeitung hebben het Duitsche
departement van financiën en Parker Gilbert, do
agent-generaal voor de herstel-betalingen een over-
geboren niet zonder smart, zonder moeite. Die
nieuwe mensch wordt geboren alleen in den zwa
ren str^d des geestes. Want hij leeft oi>, als er
moedig wordt gedacht, als onvervaard het oude
komen zijn, mijn arme Edith! Is het misschien on
bescheiden naar den naam van den gelukkige te
informeeren, wien het gelukt is mij te verdringen?"
„Laat ons niet op dezen toon over dit onder
werp verder sproken SiegmundAls je mijn brief
gelezen luid, dan zou je nu weten, welk een strijd
net» mij gekost heeft!"
.Mt'i kon het de spreekster aanzien on hoorde
het bovendien uit den klank harer stem, dat rij
do waarheid sprak.
Dat scheen hem evenwel niet op te vallen, want
hfj ging op denzelfden hoonenden toon voort: „O,
dat geioodf ik graag, zonder meer! Jullie vrouwen
zijn altiM heldinnen, wanneer je tot hot gewich
tige besluit komt een man te verraden. Ik twijfel
er geen oogenblik aan, dat je allerbelangrijkste
redenen hebt gehad, een ander in mijn i>laats te
doen treden. Maar ik heb er toch wel eenig reoht
op zyn naam te vernemen."
Edith klemde kaar lippen op elkaar. Eon minuut
verliep, alvorens zij aniwoordcie. Toen echter sprak
zij kortaf cn met bijna ruw klinkende stem: ^,Het
Is professor Wallroth."
Doctor Artois kon eon uitroep van verbazing nau
welijks bedwingen.
„Aha! Ik feliciteer je! Over het feit, dat ik ten
minste niet, voor den eerste den beste ben opgeofferd,
mag ik mij dus niet beklagen. Weliswaar zou hij
veel beter jo vader kunnen zijn; maar een echte
en hartstochtelijke liefdq vraagt niet naar zulke
kleinigheden zooals een groot verschil in jaren. En
tot je eer mag ik toch zeker wel aannemen, dat je
hem liefhebt".
Zij keek hem recht in hét gelaat en haar oogen
schoten vonken: „Ik zal je in 't geheel niet meer
antwoorden, wanneer je voortgaat op deze wijze tot
mij te spreken. Jé toorn mag ik dan verdiend hebben
niet echter dezen tergenden hoon. Dat. ik niet tot
de vrouwen behoor, die tweemaal in haar leven kun
nen liefhebben, weet je goed genoeg."
Hij stond op en zijn donkere wenkbrauwen trok
ken zich samen, terwijl hij dicht voor haar ging
staan.
„Dan heb jo je dus aan hem verkocht, Edith! En
je meent je tegenover mij te kunnen rechtvaardigen
door,mij dat te bekennen?"
„Ja! Want als ik mij gisteren niet aan hem ver
kocht had, dan zou ik morgen of overmorgen, mis
schien gedwongen geweest zijn, mijn lot aan dat van
een onwaardige te verbinden. Ben je niet in staat
dat te begrijpen?"
„Niet geheel en al! Er zijn meisjes, die onder nog
slechter omstandigheden jarenlang gewacht hebber
op de vereeniging met den man, wien haar liefde
toebehoorde."
„Zeer wel mogelijk, hoewel ik vermoed, dat dezt
heldhaftige meisjes in hartroerende novellen on ge
dichten heel wat vaker voorkomen, dan in het wér
kelijke leven. En ie mocht van mij niet verwachten
dat ik zoo'n noveüenmeisie tot voorbee^ nam. In-
wordt'Wö«5djn iet nieuwe, .het betere. Wi™,».!". .,44
meer redelijke wordt aanvaard. Vrijheid wordt
or gebazuind. vrijheid hebben we noodig, vóór
alles economische vrijheid, dan eerst zal' -het leven
goed en schoon zijn. Alsof de geestelijk in slavernij*
dat de afdracht van het daarvan verschuldigde per
centage pas 45 dagen later geschieden zal.
FABRIEKSBRAND.
Een hevige brand heeft, naar de „Matin" meldt,
voricporr*ido> ooit rieh d« pofwtmW'hé vrirhoid m ^en uevige orana neen, naar ae „jvaaun rneicu,
veroveren! economische vnjneia zou gewoed te Straatsburg, waar een groote suikerfabriek
li ken de mensahen zoo'n -beetje, meen ik. Daar j tóoO*kfi£' suiker, die üereed ter ver-
F"11™ 4'° s?1Ia2.e4_44-S4i044e!S zending stonden, werden door de hitte als het ware
h j .'vï tot caramel gebrand, de totale schade wordt op cm.
Gods water over öods alAor Ioopon en aj voelen Tijl millioen traacs geschat.
n™ Ln deel der driehonderd werklieden zal waar-
5E?sSrtS2£-fïrt..Zïachijnlijk werkloos worden.
ecu toel kaarton' dan naar een goed boek en
lozen liever het gemengde nieuws dan een degelijk
artikel, -waarbij ze hunne hereenen noodig hebben.
Daar is, helaas, een groep van menschen, die geen i r Qrt
besef hebben van de nooge genieting, welke geesfce- j 'y^n U
EEN REKENSOMMETJE.
Een Brusselsche medewerker schrijft aan
de N.
lij ke groei kan geven.
Op de lagere school hebben we in onze jeugd allen
het vraagstuk te behandelen gekregen van den trein.
S). moe nv^an maar degra-deeren tot gees-na ig71 de Fransche oorlogsschatting aan Duitsch
ötijK onmonaigen. land moest overbrengen. De Belgische jeugd zal thans
Maar zij, diei dit niet wilien, die hunkeren,maar op school een actueeler vraagstuk mogen oplossen.
•Artr_moTior.n 71,171 Wfi7 rrn oti lonreno IWIoerem hoi/1 o o TV
v, - v- i- uitgeven van 20 millioen preferente aandeelen van
zaam werken on denken hebben voortgebracht, niet 500 frs. en 10 millioen gewone aandeelen van 100 frs.
om het slaafs t<ï aanvaarden en na te praten, maar Nieuwsgierige menschen en liefhebbers van statistie-
om het zelfstandig te overpeinzen en te gebruiken ken hebben reeds berekend, dat die uitgifte een berg
voor aen opbouw van eigen geestelijk leven. -
ASTOR.
papier vertegenwoordigt van ongeveer 6000 M. of iets
hooger dan den Mont-Blanc en twintig maal hooger
dan den Eiffeltoren. Verbijsterend wordt het als men
bedenkt, dat ieder aandeel ten minste één hand-
teekening met de pen moet dragen. De twintig admi
nistrateurs krijgen dus elk 1.500.000 handteekeningen
nrtnnnpennnnipv neer te schrijven. Gesteld dat zij 6 handteekeningen
DOODGESCHOTEN. per minuut zetten en 8 uur aan een stuk doorwerken.
Gisteren hielden te Berlijn twee politieagenten ie- dan zal het werkje toch nog 500 dagen in beslag
mand aan om zijn identiteit vast te stellen. Omstan- nemen. De titels samen moeten overigens een
ders keerden zich tegen de agenten, die door acht 15.000 Kg. wegen....
man werden aangevallen. Om zich te verweren,
maakten zij van hun revolvers gebruik en schoten
den man, dien zij aangehouden hadden, neer.
ERNSTIGE BRAND.
VLIEGTUIG GEVALLEN.
Een Wolff-telegram uit Praag meldt, dat gistermor
gen door onbekende oorzaak het vliegtuig A 1210
van 1200 meter hoogte bij Bernisch naar beneden ge-
Naar uit Durban wordt gemeld, heeft op suiker- stort is. De bestuurder en de waarnemers werden
plantages der Illovo Sugar Estates in Natal een gedood,
vreeselijke brand gewoed, waardoor ongeveer 1800
acres totaal verwoest werden, terwijl 21 kaffers, in
gesloten door het vuur, levend verbrandden.
Een plotseling opkomenden storm wakkerde het
IN
DE TOENEMENDE MILITAIRE UITGAVEN
POLEN.
MaaJschalk Pilsoedski heeft doorgezet dat niet al
vuur aan, dat in enkele minuten een geweldige om- leen de oflicierstractementen aanzienlijk worden
vang aannam. Volgens ooggetuigen moet het een verhoogd, maar ook die der onderofficieren. De mi-
indrukwekkend doch vreeselijk schouwspel geweest nisier van Financiën heeft zich eerst verzet, maar ten
zijn. Op verren afstand zelf9 was de hitte ondraag- slotte toegegeven. Door een en ander is een abnor-
lijk en het geraas en gebulder van den brand en den male verhouding ingetreden tusschen de salarieering
storm deden donken aan het helsche lawaai van een van militaire en civiele ambtenaren. Het iractement
veldslag.
Twee blanken, die door het vuur waren ingesloten,
van den premier is thans minder dan dat van een
divisiegeneraal; van een gouverneur van een provin-
konden door een schuilplaats achter een muur te cie minder dan van een overste, van een Landraad
zoeken, ontkomen.
HET HORLOGE VAN CROMWELL.
minder dan van. 'n eersten ^luitenant. Typeerend voor
de richting- van de nieuwe financieele politiek is,
dat de premfer de eischenvan het spoorwegpersoneel
De diefstal van het horloge van Oliver Cromwell tot verhooging der salarissen heeft afgewezen,
uit het Londen Mpseum, waarvan wij dezer dagen Tot dusver bedroeg de militaire begrooting onge-
lien ik wat anders voor je had kunnen doen, iets
grQotsch, iets geweldigs, geloof me, dat ik zonder
aarzelen daartoe bereid zou zijn geweest. Een vrij
willig, langzaam wegkwijnen onder de ellendigste,
'»nverdratigiijkste omstandigheden echter is geen of
fer, zooals men dat van een meisje als ik ben mag
verlangen".
.,Het valt jou, naar ik zie, tenminste niet al te
inoeilijly, je geweten gerust te stellen".
„Bespot mij maar gerust! Ik mocht tenslotte ook
niet verwachten, dat je edelmoedig gestemd zou
zijn, daar het je zoo gemakkelijk valt mij door het
bewijs van je verachting te straffen".
Schouderophalend wendde Artois zich af. „Het is
onbegonnen werk met een vrouw te redetwisten, die
laar zónden wil verontschuldigen! Het zou mij zelfs
niet verwonderen* dat je mij tenslotte overtuigde, dat
ik alleen hier de schuldige was. Jo ziet, dat ik zoo
rustig en vers:andig ben, als je het maar eenigszins
wenschen kunt. Ik zal geën scène maken cn ik denk
er niet over mijn medeminnaar met vergif of dolk
uit den weg te ruimen. Kun je van een man, die zich
in zijn levensgeluk bedrogen ziet, nog meer verlan
gen?"
„O.'je weet heel goed, dat je me niet zwaarder kunt
treffen, dan juist door deze gehuichelde onverschil
ligheid. Maar hoe zou ik je eon verwijt mogen ma
ken? Antwoord me slechts op één vraag: Zul je het
contact tusschen jou en Dr. Giersberg verbreken?"
Artois antwoordde niet onmiddellijk. Hij was weer
gaan zitten, het rechter been over liet linker gesla
gen en scheen met veel aandacht de lakneuzen van
zijn laarzen te bestudeeren.
„Misschien!" antwoordde hij toen en na eenige
oogenblikken herhaalde hij nogmaals: „Misschien!"
„Ik dank je Siegmund! Maar ik wist wel, dat
je het zou doen! Ik reken mij niet tot de zwaksten
van mijn sekse; de gedachte evenwel, jou juist nu
in mijn onmiddellijke nabijheid te weten en de voort-
lurende vrees je hier of daar onverwacht en onvoor
bereid te ontmoeten, zou ik stellig niet hebben kun
nen verdragen"'.
„O, ik ben overtuigd, dat je een veel te geringen
dunk van je zielssterkte koestert. En ik zou het le
vendig betreuren, indien het anders was; want je
hebt mijn antwoord een eenigszins verkeerde betee-
kenis gegeven. Indien ik mijn functie bij Dr. Giers
berg niet zou aanvaarden, dan geschiedt dat stellig
niet, omdat ik van plan zou zijn de hoofdstad te ver
laten. Integendeel".
Hij zei dit zeer vriendelijk; maar op Ediths ge
laat vertoonde zich desniettegenstaande een hevige
schrik.
„Niet daarom? Maar op welke gronden dan an
ders?"
„Omdat ik misschien zal hesluiten, de academische
richting in te slaan en mij als privaatdocent aan
de universiteit te verbinden. Nog geen uur geleden
zou ik dit denkbeeld zelf voor den grootsten onzin
hebben gehouden, want ik ken de omstandigheden
maar al te goed om te weten, dat men zonder zeer
sterke protectie er tamelijk zeker van kan zijn, in
deze loopban langzaam te verhongeren. Nu evenwel
is het e'en geheel ander geval; professor Wallroth
staat aan onze Hooge School als een zeer invloedrijk
taan bekénd en zijn intieme relaties moeten tot in
de allerhoogste kringen reiken".
Met groote, niet-begrijtpende oogen staarde Edith
den spreker aan.
„Wat wil je daarmee zeggen? Wat voor beteeke-
nis zouden professor Wallroths relaties voor jou
kunnen hebben?" stamelde zij.
Doctor Artois lachte overmoedig. „Tegenover een
dame mot zulk een practisch combinatievermogen
als jij, behoef ik mij toch niet duidelijker te verkla
ren. Op de warmte van jouw voorspraak zal het aan
komen, hoe groot de deelneming van den professor
in mijn toekomstig lot zal zijn en aangezien je zoo
juist nog bereid was, iets grootsch en geweldigs voor
mij te doen, daar zul je mij zuik een onbeteekenenden
vriendschapsdienst stellig niet willen weigeren".
Edith drukte beide handen tegen haar slapen.
Bijna als eon wanhoopskreet klonk het, toen zij ant
woordde: „Maar dat kan je immers geen ernst zijn
je wilt alleen maar wat den spot met mij drijven!
Wat je daar van mij verlang zou onmogelijk zijn
dut zou ongehoord zijn!"
„En waarom onmogelijk?" vrong hij, zonder zich
door haar ontzetting ook maar eenigszins in zijn
bijna vroolijke rust te laten storen. „Heb je den
professor soms iets verteld van de betrekkingen, die
er tot aan je verloving en eigenlijk ook nog daarna
tusschen jou en mij bestonden?"
„Ik zou dwaas geweest zijn, indien ik dat gedaan
had; maar juist daarom
..Juist daarom zal het het beste zijn. wanneer wij
tegenover hemi geen geheim maken van onze oude
jeugdvriendschap en in zijn nabijheid geheel onge
dwongen verder met elkander omgaan. Ik heb na
tuurlijk in 't geheel niet de bedoeling je de een of
andere onaangenaamheid te bezorgen. Een ander in
mijn' plaats zou zich misschien gedrongen voelen,
op onedele wijze wraak te riemen en den professor al
les te openbaren. Maar van mij heb je zooiets niet
te vreezen. Ik zal je voorbeeld volgen en hei warme
kloppen van mijn hart trachten te onderdrukken om
met de gegeven omstandigheden rekening te houden.
Jijzelf hebt mij immers geleerd de waarheid van de
moderne grondstelling te erkennen, dat alles voor
maferieele vöordeelen moet wijkon."
Edith was doodsbleek en haar gelaat vertoonde
niet alleen de kleur, maar ook de strakheid van een
marmeren standbeeld.
„Ik weet niet of dat alles slechts scherts is. of dat
het je werkelijke meening is." hernam zij, „maar hoe
het ook zij. ik vind het in heide gevailen laf van je
en ik zal je daarop dan ook niet verder antwoorden"
„Waarom zou je eraan twijfelen, dat ik niet ?n
ernst sprak? En wat is natuurlijker dan dat ik je
verzoek ook mij van de gunstige verandering in je