Hiikh Bitlis- Mminiif- UiilHiiM Donderdag 9 September 1926. B98t<i Jnnrgaug. No. 7909. llityKVurs i N.V. v.ta, TliAl'MAN Co., Scliagen. Eerste Blad. Gemengd Nieuws. Feuilleton. Geen geweten. keg'8 thee. Laat ook Uw wiukelboekje op elke bladzijde spieken van KEG's THEE, in prijzen van: 48-42-39-37-32 en 30 ets. per ons. Dit blad verschijnt viermaal por wook: Dinsdag, Woonsdag, Donder dag ori Zutox\lag. Dij inzonding tot 's morgens 8 uur, worden Advor- toutlftu nog zoovool nu.golijk lil hot ooretuitkoim>nd nummer gi>i»luutat. POSTUKKKNïNG No. 2:m0. INT. TICUCF. no. 20. Prijs por 3 muandon fl.05. Looso nummora fl cent. ADVEIITEN- TloN vuil 1 tot 5 regels f 1.10, iodoro rogol meer 20 cent (howljsfio. mljogropon). Crooto lot tors worden naar plaataicuimto liorokond. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN NOG EEN UITBRAAKPOGING YAN DEN MOOR DENAAR SCHRöDER. Do betaamde moordenaar Schröder, die den boekhouder Helling te Maagdenburg van het} leven beroofde, zit in afwachting van de openbare be handeling der zaak, in do gevangenis te Maagden burg. Samen met oen andoren gevangene, Schulz genaamd, hoeft hij Zondag, zoouls reeds gemeld, een poging tot uitbraak gedaan on daarbij een ge vangenbewaarder levensgevaarlijk verwond. Na oen avontuurlijke jacht over het dak der gevangenis, werd Sciiröder weer gevat en onder verscherpte bewaking gesteld. jj Reeds voor geruimen tijd had Schröderv zoo wordt nu nader gemeld, zich tegenover den bew aker mt>- gelaten, dat hij zijn leven moe was ea\ er nog vóór do openbare behandeling van het proces een einde aan zou maken. Deze bekentenis werd; aan den voor zitter van de rechtbank, die zijn proces in behande ling beeft, dr. LöwenthaJ mc-dogodeold on op diens ordei, werd, zooals in de, iyke gevallen meer ge beurt, een vertrouwd gevangene in de cel van Schröder gebracht. Zulk een „vertrouwensman"' is steeds een gevangene, die zich door goed gedrag heeft onderscheiden, en die tegen pogingen tot ont vluchting of tot zelfmoord van zij n, medegevangene heeft to waken. In Schröder's cel had men een zekeren Schulz ondergebracht, een dominee s .zoon, die wegens kroegruzies een-straf had uit te booten. Na eenigo dagen roods stond Schulz geheel on der Schröder'e invloéd. Hij werd weerspannig en op de vragen der gevh.ngeiu.s-beambten Schröder tegenover hem van zemnoordplanne nliad gespro ken, gaf hij mokkend ontwijkende antwooraen. Zondagvoormiddag tusschen 11 en 12 uur bracht een bewaker den buren—gevangenen hun eten. Do beambte, opperwachtmeester Blanke, had in ölke hand een etensnap en daar hij1, op niets kwaads ver dacht was, had hij zijn karabijn aan een riem over den schouder gehangen. Op het oogenblik dat hij de nappen wilae neerzetten, sprong Sohulz hem. op don rug, trok hem tegen den grond en drukte hem met beide handen de kool dicht. Schröder ontrukte den reeds bewusteloozen wacht meester zijn karabijn on sloeg hom er vijf- of zes maal met allo kracht mee op heb hoofd, zoodab de man voor dood bleef liggen. De overval' had zich in weinige seconden afge speeld, zoodat de beambte geon enkelen kreet had kunnen uiten. Schröder, van wien blijkbaar het ontvluchtingsplan was uitgegaan, ontnam Sm den gewonde zijn sleutels, zijn geid en zijn karabijn en verliet mot Schulz ao cel'. Van Sohulz had hy een vrij nauwkeurigen plattegrond van de gevangenis gekregen en stoutmoedig gingen thans beiden de trappen af en naar de groote poort. Juist wilde Schröder deze met den sleutel1 van don boambto openen,-toen een bewaker de vluchtelingen ontdekte en 't geheelo gebouw alarmeerde. Schulz. wien op het laatste oogonbük de moed in de sonoenon zonk, liet zioh oogenblikkolyk zon der tegenstand weer gevangen nomen. Schröder vloog de trappen weer op, klom door een raampje o» het dak en nam dekking achter een schoorsteen. Toen zijn vervolgers voor net raampje verschenen, nam hij de karabijn in aanslag en riep: „terug, of ik schiet." Zoo hield hij dezen in bedwang. Intusschen was de hoofdwacht van de politie ge waarschuwd en in twee auto's snelden de agenten den gevangenbewaarders te hulp. Langs verscnii- lende zijden wisten ze het dak der gevangenis te bereiken on Schröder met getrokken revolver te naderen. Zoodra deze zulks merkte, wierp hy zijn karabijn weg en trachtte op een nabijgelegen dak to komen. Den drie meter hoogo gevel versperde hom echter don weg, hij werd omsingeld en hoewel hij nog weerstand poogde te biècjen, weldra overmeesterd. In. zijn cel teruggebracht, word hij geboeid, om nieuwe ontvluchtingspogingen to voor- :omen. Toen men hom na zijn mislukt^ ontvluch- vJ 11_— wiens aar- VAN RIJSWIJK'S SCHOENHANDEL. SCHOENMAKERIJ. UITGEBREIDE KEUZE. PRIJZEN UITERST BILLIJK. Roman van RE1NJHOLD ORTMANN. Leopard was dichter naar de werktafel gegaan cn snom met achterovergebogen hoofd op zeer op vallende wijze. '„Verschrikkelijk! liet is warempel geen wonder, wanneer de klerken boven ofc> mijn bureau zich de neus dichtknijpen. Je verpest niet dat hclscfce brouwsel de heele woning". Zijn verwijtende woorden klonken weliswaar zeer grimmig; maar zij schenen intogendeel op Düring- hoffen absoluut geen indruk te maken. „Dat is nu weer een van uw dichterlijke overdrij vingen, vader Leopard merkte hij onverschillig op, „maar wacht u nu nog maar ecu oogenblikjo, ik ben zoo klaar'. „Klaar, om dan misschien wel met nog iets slim- m<'is te beginnen, niet waar? Ronduit gezegd, jonge m;tu, Jat gaat zoo niet langer!" Düringhoffeiv dompelde zijn reageerbuisje in een bakje met water en hield het daarna tegen het licht. Een glimlach van tevredenheid speelde ohi zijn lippen. „Selutterend!" ontsnapte hem onwillekeurig. „Maar het heeft waarachtig ook 'lang genoeg ge duurd De reus, die na zijn laatste ontboezeming een w^deling door do kamer, was begonnen, bleet W°tsding verstomd «taan. „oohitlcrend Seg je? Wil je me soms voor oen gek houden? Ileb ik niet 't reaht to eischen, mijn huurder rekening houdt met onze neu zenr Over de mijne wil ik nog niet eens spreken. ®aar myn vrouw en mijn dochter zijn er toch ook nog en dan de menschen, die op mijn bureau komen. ~v°vendien beschouwen de meesken een deurwaarder ais een halven duivel moeten zij in dit gelood' nog versterkt worden door die helsohe atmosfeer, uie mij omgeeft? Daarom 1zonder omwegen: wanneer je deze kamer, die ik! je als een keurig gemeubileerde salon verhuurd heb, als oeu schei- kunxng laboratorium of zoo iets wilt gebruiken, aankun je daar ook voor betalen. Vanaf vandaag r/f ?e55e„ kamer hot dubbele "ziezoo, dat is mijn jncomng. woiÜI.,l/1ÖW)?fen den sprekor met do grootste erbazing aan, die donkerrood geworden was als eon gekookte kreeft. tiiigspoging! meedeelde, dat hij den bewaker, w Verwonding, hoewel zeer ernstig, niet lovensgev lijk bleek, bijna had gedood, antwoordde Schrö der in allo gerustheid: t Is me totaal' onverschillig, j met mij wordt toch korte metten gemaakt; zijn koelbloedigheid ia niet meer aan het wankelen te brengen. Zijn rekening is intusschen met een poging tot moord en een poging tot uitbraak'verzwaard. Vol gende, week Donaordag zal hij voor de rechtbank van zijn geheele schiula verantwoording hebben af te leggen. Schröder is voorloopïg tot 28 dagen! zware kerker straf op water en brood veroordeeld^ Hij blijft aan handen en voeten gebonden. De toestand van den cipier, die Schröder neergeslagen heeft, is nog stcods ernstig. 1 De rechtbank besloot voorts den industrieel. Haas, den chauffeur Reuter en den typograaf Fischer, Bij kalme zee bladerde de zeeman in de oude scheepsjournalen Bij elke reis las hij den naam KEG en sinds 1832 nam het aantal vervoerde kisten KEG}s THEE steeds toe Dat spreekt boekdeelen voor SINDS 1832. „Vader, Leopard dat is toch zeker maar een grap.' „Om don drommel' niet, rio ik er soms .uit als eeu grappenmaker? YV at jJq daar verlang, is nieta (hui recht on billijkheid. En aangezaon je tochoen solide jonge inau mot een vaste .positie bont, zul het je wel niet voel uitmaken om mij deze dubbele huur nu direct voor de volgende maand vooruit te betalen." Met ernstig gezicht schudde de jonge ohemiker het hoofd. „Daartoe ben ik helaas niet in staat. Het bedrag, dat er van mijn maandsalaris overblijft, wanneer ik mijn verplichtingen nagekomen ben, is daarvoor lang niet voldoende en dan nog geheel afgezien van het feit, dat ik dan letterlijk vier weken iang geen sou zal bezitten." „Zoo?" vroeg Leopard op gerokten toon. ,Jó verplichtingen? Dat zal me wat fraais wezen! Weet je wel, dat zooiets altijd verdacht is bij oen jongen mart?" „Nu, wat dat betreft kunt u zich wol geruststel len! Mü.n verplichtingen bestaan etinvomiig Hier in. dat ik voor do aflossing van oen oude schuld alles aan mijn mooder mout zonden, wat ik maar eoaigsrins missen kan. En op dezen grond, ge.ichto heer Leopard hoe hard 't mij ook zal vahen mij van uw gezin on deze mij lietgoworden plokjes te scheiden voor zulk een hoog bedrag, kan ik de kamer onmogelijk houden." De reus mot de snorrebaardon pufte geweldig en gedurende oenige oogenblikken verdwton hij geheel on al achter de grijze wokken, die hij met de longenkracht van éen iocomotiefsclioorstêen uit zijn Ilollandsche pijp zoog. „Mijnheer," klonk het toon eindelijk van, uit den nevel, „denk jo dat ik do man ben om een arme woduwo te bestelen? Als je jo geul met slechter besteedt blijf dan in vrodesn iam maar weer voor den ouden prijs en boderf de menschete op mijn bureau dan ook verder maar de lacht zjpveoi ais je wilt. Zonder dat zeg ik je: ik heb er genoeg van meer dan genoeg „Maar in hemelsnaam, vader Leopard wat is u dan toch overkomen, dat u vandaag zoo geheel uit uw humeur bent? Hebt u soms bij uw auifce- lijke werkzaamheden dc een of andere ergernis gehad?" „Of ik ergernis gehad heb ik een deur waarder? Nu, men kan toch wel zien, dat je nog- een echte look bent, omd.it je zulk een vraag kunt stellen. Kun je "jo voorstelen, hoe het. een eerlijk man te-moede is, die buiten zijn schuld ge haat en gevreesd wordt, alsof hij de slechtste en onbarmhart.gste kerel van d& wereld was? Ik heb als onderofficier en later als wachtmeester by do dragondere drie oorlogen meegemaakt en toen hub ik toch waarachtig wel wat te -«ion gokre gen, waarbij Jo hort haast zou stiLtaan. Maar daar gold de spreuk: leer om loer on do eeno vnand staat daar tegenover don andore 1. Maar wat ik .nu dag in dag uit moet. doen is duizendmaal ergor. Want do menschen, bij wie ik met mijn aktentasoh en mot mijn blauwe zegels in huls val als de wreedc verstoorder van hun geluk, hebben mij nooit een stroo breed in den weg gelegd on heb is op mijn woord een ellendig gevoel, als je zoo de deur bin nenkomt en olie gezichten b.eek ziet worden, alsoi ie op den voet gevolgd wordt door een Iegor van geesten. Als schrijver op de griffie' heb ik van dat allee niets geweten en ik wou, dat ze me daar maar gelaten hadden met jny'n klein jnkomen en mijn tevreden hart. Men kan nu weli gemakkelijk zeggen, dat du meesten van lien, die ik een bezoek breng, heelema^l geen medelijdon verdionen, omdat het lichtzinnige schuldenmakers zijn, die hun .onge luk zelf bereid hebben. Maar 't is tooli hcei wat anders, of men in zijn warme kamer achter een kop koffie het explioic in elkaar zet, ot' dat men do ellende van aangezicht tot aaiigozichtaamchouwt en zijn plicht moot vervullen ondanks smeekbeden •en tranen, ondanks wanlioop, Zjekte en nood." „Maar vader Leopard, u. wordt bepaald „De duivel' moge 111c halen, maar wat to veel is, is te veel'. Ik zou je uit mijn practijk geschie denissen kunnen vertellen, die een 6teen zouden doen jammeren en ik liegv niet, al.s j.k zeg. dat ik nog! geen enüel aan genaam, uurtje heb meegemaakt in dezq vorwensohte betrekking. Gouden bergen zou het mij opleveren. Wapteer dat ik bij een arme Vrouw het laatste ellendige stuk weghaal, eer enfin,, ik wil ca* ver der n.et over praten; want ik heb van de vrouwen hier in huis al' genoeg verwijten daarover moeten hooren. Maar ik zeg nogmaals: Ik heb er genoeg van en ik houd hot niet lang meer uit, als ik niet zeil tot den bedelstaf wJ komen dom* dit z.g. winstgevend bedrijf." „Ja, dan moet'u wel van. de nood een deugd maken „Vandaag is me weer zoo'n zaak overtomen uitzetting wegens achterstallige huur; de liui^eige; naar is een. van de allerergste, inwendig en uitwen dig zoo taai als leer en daarbij een piepjong ventje. Achter op een binnenplaats op de vierde verdieping huisden de arme bewoners. Een sbeeoidrukker, die door zijn work een borstkwaal' heeft opgeloopen en die nauwelijks nog k in kruipen. Dtaaroij een teer, zwak vrouwtje en tijf levendige kinderen. Ak ze op straat gezet worden, gaan ze allemaal onherroe- die in de zaak Helling betrokken waren, van rechts vervolging te ontslaan. De rechtbank kende hun het recht toe schadeloosstelling te eisonen daar zij resp. 7i/s, 3 en 2 weken voorloopige hechtenis hebben ondergaan. EEN VUURBOL. In geheel zuid-oostelijk Engeland is eergisteravond aan den hemel een vuurbol waargenomen, die snel in zuidelijke richting verdwenen is, maar die het land ongeveer zes seconden in feilen gloed heeft gezet, zoodat het leek of do zon scheen. Het observatorium te Greenwich deelde mee, dat het een gewone meteoorsteen is geweest, maar, van zeidon voorko mende grootte en daardoor lichtgevend. DE MACHT VAN EEN FAKIR. De „Loc." geeft het volgende merkwaardige re laas van hetgeen overkomen is aan den heer v. B. te Semarang, toen deze. gezeten voor zijn paviljoenka- mer in een der groote pensions van genoemde stad, om 5 uur n.m. daar nog te werken zat. - Hij kreeg bezoek van een Br.-Indiër. Deze, een jonge man, van omstreeks vijf en twin tig jaar, gekleed in zwarte jas. lichte broek en met do roode fez op het hoofd, vroeg den tK-er <:i hij hem de toekomst zou voorspellen. De hoer v. B. antwoordde ontkennend en ging door met werken. Plotseling voelde hij, aldus vertelde de heer v. B„ een lichte duizeling in het hoofd, hij legde den pen- houdor neer en stond op. De Britsch-Indifrr koek hem in de oogen en de-heer v. B. was geheel on der zijn invloed gebracht en moest eenvoudig uit voeren, wat de geheimzinnige bezoeker hem haval te ,doen. „Go to your room", was het eerste bevel. De heer v. B. deed het, op den voet gevolgd door den 'Hindoe. Deze draaide daarop den sleutel in het slot om. De heer v. B. voelde toen, dat de zaak niet in orde was en maakte een beweging naar de deur welke echter werd onderbroken door een handgebaar van den Britsch-Indiër, die zeide: „U behoeft geen moei te te doen, niemand kan die deur openen, noch van binnen, noch van buiten." Vervolgens beval de Oosterling den heer v. B. óm zijn kast open te maken. Weer aarzelde deze. Doch het bevel werd herhaald, met de toevoeging: en vlug! En de heer v. B. kon niet anders doen dan uitvoeren wat hem gezegd werd: Hij1 heeft nog ge tracht om hulp te roepen, doch het geluid bleef hem in den keel steken. Vervolgens word den heer v. B. gelast, om don Britsch-Indiër eenig in de kast liggend gold te over handigen, bonovens eon overhemd on een aantal das sen. Alles ging in een taöch, welke de griezelige gast hij zich droeg. De Oosterling nam zelf ook een aantal voorwor pen op op deed deze in de tasch en In de binnenzak kon van zijn jas. Het is eigenaardig dat de heer v. B. wel deze wegnemende beweging heeft gezien, doch zich niet de voorwerpon kan herinneren, die werden meegepakt. Ten slotte was de tasch vol. Hierna ontving de heer v. B. het bevel zijn schoe nen uit to trekken, waaraan deze gevolg gaf. De Britsch-Indiër trok toen, dood op z'n gemak, zijn eigen schoenen uit en paste de schoenen van den hopr v. B., die hem echter te klein bleken, zoodat zo niet in aanmerking kwamen.... Vervolgens voorspelde hij don heer v. B. dat deze hem nog oonmaal zon ontmoeten, in ide straten van Semarang en nam afscheid met de woorden: „I am a fakir!" Ten slotte gelas'te de Britsch-Indiër aan den heer v. B. om, „aan don mijnheer met het baardje", een der andere pensiongasten te gaan vragen of hij hom de toekomst mocht voorspellen. pelijk te gronde. Enfin, het was natuurlijk i mijn plicht geweest dat te doen; maar ik kon het j niet over mijn hart verkrijgen en» ik ging naar den huiseigenaar Innick heet hij on deed eon goud woordje voor die arme mqnBohou. Jo had eens moeten ziqn, hoe dat kereltje me aangaapte met zijn schelViflchoogon, alsof ik oen wonderdier was. Toen ik zoo tegouover don' man stond, had ik- geen andoren wonsoh - dan nog eenmaal gedurende vierentwintig uur onderofficier to wezen en dat I ik hem onder mijn ^commando nad als recruutl ^Weliswaar was het vontie voel te min geweest om s keizers wapenrok te dragen. Enfin, eindelijk liet hy zioh tot 'een edelmoedige daad overhalen. Nog een vol etmaal wilde hij wachten en als dan de huur betaald was met allo kosten en interesten, dan kondon zy wat hem betreft nog tob den vol genden termijn blijven wonen. Vijftien daalders bedraagt de heele achterstand, als ik mijn eigen kosten niet meereken. Maar nu vraag ik jo, waar zal ik binnen vierentwintig uur deze vijftien daal ders vandaan halen?" JJ, vader Leopard?" vroeg de jonge chemikcr. „Wilt ge dan het geld uit uw eigen zak betalen?" De reusachtigo uitvoerder der gerechtigheid mat den vrager met een bijna veraehtelijken blik. „Meen je soms ,dat zo zoo maar uit den hemel ztill'en vallen of dat de steendrukker voor morgenavond in oen loterij zal winnen, waarin hij heelemaal geen Iet heeftrWioandere zal het dan betaien, aas' ik 't niet doe? De steendrukker is een eerlijk man daarop kan ik een eed doen' en hü zal het geld terugbetalen. Op dat punt ben ik oen menschen- kenner. Val'entiri Düriiighoffen glimlachte en 'fc was weer die goedhartige, vriendelijke glimlach, die zijn' ma ger gericht zulk een merkwaardig knappe uit drukking gaf. Ergens zal het n stellig terugbetaald of ten minste aangerekend worden, vader Leopard," zeide hij, „en hoewel ik u helaas! niet met 't voiie bedrag kuil helpen, kan ik misschien toch een gedeelte - „Waar denk je aan? Wil je 't aan je arme moeder onttrekken om het aan een wildvreemde te geven? Neen,_ neen, houd die paar groschen maar! Wan neer je echter bereid bent mij te helpen die arme menschen te redden, dan kun je dat misschien op een andere manier doen. Er is hier iemand in huis, die het gield gemakkelijk zou kunnen geven, als hy maar wilde." Met een beteckenisvol oogknipje en met voordch- tig gedempte stem had hy deze toespeling gemaakt. Düringhoffen knikte begrijpend. „Juffiouw He- leen, meent u! Kan zy van haar verdiensten wer-

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1926 | | pagina 1