Courant
Zaterdag 25 September 1926.
69ste Jaargang. No. 7918.
7,
t,
Tweede Blad.
H
11
Aan de Kivièra.
Binnenlandsch Nieuws.
Uit het hart Yan Holland.
Reisindrukken en beschouwingen van
N. J. C. SCHERMERHORN.
via
ïet opschrift is veranderd. Eerder dan on9 liet
verlaten we helaas, het heerlijk Florence, om
B naar do Fransche Rivier a te begeven, waar we
loe tot tijdelijke residentie hebben gekozen. En
io gebourt het, dat wij 's morgens heel vroeg opr
dn, om met don trein van zeven uur over Pisa
Genua naar Niee to trekken. Niet zonder wee;1
oecl verl'aent we de stad aaai de Arno, waar Wij
oveel hebben genoten, waar wij in aanraking zijn
iweest met geestelijke heroën, die door hunne
lachtige werken tot ons hebben gesproken.
Dat wordt oen reis! Tot Genua toe gaat hot,
aar dan.... de tram WognumBehagen is een
Dosemtrein vergeleken met den boemel, waarmede j
e naar Nico hobbelen, 't Is .een geluk, dat wij
i Genua een paar uur oponthoud hebben, dut geeft
ns gelegenheid om wa.t te eten en ons to vertreden, j
aders waren we geradbraakt in Nice aangekomen, j
Iet is togen middernacht, als we er eindelijk zijn,1
q onzen intrek nomen in hotel' Terminus. Ik zal
oen poging doen u opnieuw ©en denkbeeld te geven
an het grootsche der natuur in deze paradijsstreek
k wil me bepalen tot het'verhaal van een tweetal
ochten, welke we hier hebben gemaakt en die zeer -
nteressant zijn geweest. De eone tocht voerde ons
aar de Gorges au Loup, do andere naar de oilan-
on St. Honorat en 8t. Marguerite.
Voor het maken van dergelijke uitstapjes bestaat
Kn ruime gelegenheid. Nu eenmaal de auto de gan-
lolu> wereld heeft veroverd, kan mon letterlijk over- I
ld komen op do allearbohageljjkbte wijze.
Ook wij makon van dit moderne vohikel gebruik.
r',n wo geven ons vol vertrouwen over aan den j
chauffeur, die hoer en meester is over ons leven,
wolang we in den wagen zittten. Als we naar Gor-
fee du Loup gaan voel'en wij liet gezelschap
«staat uit 10 menschenh -e dit letterlijk waar is.
lén fout in de stuurinrichting, één onoplettendheid
an den man aan het rad en we znn verloren en
[ien N. Niedorp nooit meer terug. Op dezen tocht
aan we langs zulke gevaarlijke wegon, dat we soms
liet kunnen nalaten elkander beteekenisvol aan te
jjken. We doen net alsof we niets vreezen, .maar
iep in ons is een griezelig gevoel, als we in de
ïgDte vlak naast ons neerzien.
Korst gaat 'b prachtig. De breed» weg langs de
ust. geert ons, niettegenstaande met groote snelheid
rordt gereden, een gevoel van absolute veiligheid,
laar dan! We gaan het Noorden in. We komen
in een vrij onherbergzame streek. De weg wordt
smal en kronkelt en draait en windt zich en kringt
zich langs de rotsen omhoog. Diepe kloven aan de
oone zijde, steile wanden aan don anderen kant. Op
oukolê plaatsen is de weg; in de rotsen uitgehakt
en gaan we onder een dreigend sfceengewelf door.
Heerlijke uitzichten boeien ons en telkens
ve verrast tengevolge .van de wend» ngen,
maken over een nieuwen kijk op het
ante berglandschap. .Begroeide berghellingen
Hfeelon af met naakte rotswanden, dio soms doen
denken aan geweldige beton massa's. Een klein
sommige plekken bouwvallig muurtje van
mgeetopelde stoonen is de scheiding tusschen
cn den afgrond. Maar we worden zoo sterk
>eid door wat onze oogen te genieten krijgen,
we ton slottedaaraan niet meer denken,
'anneer wij even vóór we de Gorges du "Loupl bo
lken een bocht maken, wijst de chauffeur op een
re steile rots tegenover ons. Als een onneembare
ht rijst die rots omhoog en boven op zien we
ge. gebouwen staan. Daar ligt her, oeroude
aatsje 'Gourdon, als een arendsnest gebouwd op
ion onbereikbare plaats. Straks zullen we daa.r aan
komen. Hoe dit zal' gebeuren, is ons nog een
raadsel. We zien geen enkelen weg, die ons naar
die plek zal. voeren. We onderscheiden er enkel
buizen, die één schijnen met de rot^-zelf en een
kerktoren gpitst er boven uit de lucht in.
Voor we er Atomen langs zig-zag opkronkelénden
weg, doen we eerst de Gorges du Loup aa.n en
krygen daar eenig oponthoud. De Loup is een
borgstroom die hier, zijn mooiste en .Wildste ge
deelten heeft. Een klein qafétjo is er gebouwd; waar
de dorsr.igo bezoeker lafenis kan krijgen. Wie van
woest natuurschoon "houdt, kan hier profiteerem
Bruisend, schuimend, bulderend stort hier het hel-
HMratar van om hoog.Hoeve, e eeuwen zijn ernoodig
geweckt voor het water om zich dezen weg te banen
door kloven en spleten? Hier is het tooneel geweest
van geweldigen strijd tusschen do immense krach
ten der natuur, hier is geworsteld' tusschen het kol
kende water en hot massief-sterke gesteente en het
watier heeft gctriunifcerd. en jaar in. jaar uit davert
door do eenzaamheid van net majestueuste land
schap zijn overwiunnarszang. Hoe aangrijpend moet
hier hot schouwspel zijn, wanneer in heb voorjaar
de sneeuwmassa's der bergen gaan smolten, wanneer
de regens vallen en duizenden kubieke meters wa
ter door dezen stroom moeten worden afgevoerd
naar de Hiddellandsche zeo!
Wanneer wé van deze plok vertrekken brengt de
ftuto ons met inspanning van ai' zijn krachten, naar
het. hoog» arendsnest Gourdon. 'Daar aangekomen,
bevinden we ons in een kléin, zeer oud plaatsje.
[Een oud kasteel, een oude kerk, oude huizen. Alles
ec- ijnfc-hier oud. stokoud. Hoe ter wereld zijn de
menschen er ooit toe gekomen zich hier te vestigen
«c staan.op den rand van de rots en kijken naar
beneden, in de diepte, waar do chauffeur ons de
oenste maal op Gourdon wees. We voelen ons mijlen
L ver van do bewoonde wereld. IIoo guur en onhpr-
!>ergzaam,lioe verlaten en vergeten .ijiocfc het- hier
!u don winter zijn! Wat kon in vroeger dagen
en kasteel to bouwen?
lover vüandon ?En waar
Langs de rotshellingen
ïjazen schapen, die de magere grassprietjes eten.
Aiaar er is toch meer noodig.dan schapenmelk en
sonatoanvlfeesoh! Hoe kwam die kasteelbewoner en
toe kvamen do andere menschen aan alles wat zij
voor het ïevqn behoefden? liet leven voor die andere
bewoners moet wol vrees olijk zwaar zijn geweest,
liongs moeilijk begaanbare bergpaden hebben zij
gezwoegd in do tijden van hot teodaQsme, toen zb
nog de hoorigen waren van den machtigen kasteel-
neer.^Ln hun eenige troost was de kerk en de
■me'\ deze hun voorspiegelde!
We hebben ook het kerkje bezocht, 't Was kl'ein,
somber en armoedig. In mijn verbeelding heb ik de
menschen van dit verlaten oord 'er in zien zitten
fn u gevoeld met hen. Mair tegel-ijker-
wju heb ik de. gedachte voelen opkomen, dat deze
aeerntó .mmschien geheel misplaatst was. Die men-
en nebben hier van ouder op ouder gewoond,
uot zij hebben dat plekje lief, zooals ieder liefheeft
at k.eine stukje van de gToote wereld, waa-r hij
waar hij* zijn jeugd hoeft doorleefd,
5ïï5.n y v?r "v^.de bewoonde wereld, wellicht nog
enter aan hun plaats gehecht zijn dan wij, die zoo
ons verplaatsen? Zonden zij, overge
bracht naar volle, druk bevolkte steden en dorpen,
geen heimwee kragen naar de eenzaamheid in de
hoogte, waar in den mens'ch wei bóven alles moet
opkomen een gevoel van huiverenden eerbied voor
het overweldigende der natuur? Hier zou ik niet»
willen wonen voor goed, mtjar ik zou hier graag een j
f>aar weken willen vertoeven, om diep op me te
aten inwerken het- majestueus© om mij hoen. Het
zou me sterker maken. Hier zou ik dan willen lezen
in de profetieën van Jeremia of met vol begrip, me
indenken in dat treffende evangelische verhaak
waarin verteld wordt van het 40-daags verblijf van
Jezus in do woestijn.
Van Gourdon gaat het steeds dalende naar GraS-
se, de bekende stad der parfumerie-fabrieken. Een
benauwd oogenbiikje is het, wanneer we op. den
smaden weg een troep soldaten met muildiere*
e* kanonnen moeten passoeren. We zijn dankbaar
als we deze zonen van Mars voorbij zijn en ons
nog veilig op den weg bevinden. i
In Grasse stopt de auto voor een der grooto fa.-
brieken. Een dame. employé© dor firma, neemt ons i
mot een vriendelijken glimlach onder haai- hoede.
Do gujiseke fabricage vaai de parfums wordt ons I
uitgelegd. Bij duizenden 'kilo's komen hier de ver- I
Boho bloemen,- ze verwelken en worden als vuil J
opgeruimd, maar hun heerlijke geur is opgevangen
en vastgelegd in de essences, welke in do verschil-
lende reukwateren, zeepen en andere tuiletartiko-
Ion worden verwerkt. De door ons bezochte fabriek i
is ingericht in een voormalig© roomsche kerk. Typi-
sche gedachte. Waar vroeger de wierookgeuren Iun-1
gen, a.aar zweeft thans het heerlijk aroma van do
bloemen, welke Zuid-Frankrijk in zoo kwistigen
overvloed biedt.
Onze chauffeur is een man van de klok en precies
op tijd vertrekt onze wagen uit Grasse en in v±ug
tempo gaat het langs kronkelende, maar nu niet
meer sterk hellende wegen naar de kust. Een zwen
king linksom on voort spoeden we ons naar Nico
met aan de linkerzijde "het bergland en aan de rech
terzijde de zacht-deinande zee.
Die zacht-deinende zeel Die verraadster! Met haar
zacht-geplooid, maar heel even rimpelig gelaat nood-
de zij ons zóó vriendelijk tot een bezoek, dat het
niet mogelijk was te weigeren. Maar wat heeft zij j
ons gefopt!
Wij zullen oen bezoek brengon aan de bekende
eilandjes San Marghérite on St. Honorat. Ze liggen'
niet ver van de kust. De tocht van den vasten wat I
daarheen is ongeveer een half uur. 1
Eerst rijden we van Nice naar Cannes on daar ligt
do motorboot klaar om ons over te brengen. De zee
ia nici zoo rustig als gewoonlijk. De zachte plooien
en rimpeltjes zijn geworden tot diepe groeven en'
greppels. We zien elkaar vragend aan: zou het mot,
te hard waaien? Die witte schuimkopjes voorspellen j
niet veel goed9. Och kom, 't zal wel meevallen.
Maar het viel niet moe!
Als we In Cannes van de auto naar de boot gaan.
bemerken we tot onzen schrik, dat de boot geheel
open is, een soort van sloep dus. We nemen plaats
op de achter elkaar geplaatste banken en ten getale
van ongeveer zestig, menschen zitten we in bonte
dooreenmengeling. Druk giegelende meisjes en kal
me burgermenscheri, twee pastoors, een paar deftig
uitziende hoeren, jongelui met dandy-manieren, een
verliefd stelletje vormden met ons de bevolking van
do sloep.
Zoolang we nog in do haven zijn, gaat het; wol
is er veeJ beweging in de schuit, maar zij is niet I
van die kracht, dat we ons angstig maken. Maar o
wee! Nauwelijks zijn we de havenhoofden gepasseerd
of daar begint 't lieve leventje. We liggen dwars
voor den wind. Pet3, daar slaat de eerste zware golf
over ons heen. Algemeen gegil. De jonge meisjes-
worden minder vroolijk. Wij- maken de wonderlijk
ste bewegingen en 't is soms of we water 'zullen
scheppen. Nu eens staat de boot op zijn kop, dan
weer is 't of hij uit de zee wil opsteigeren. En ieder
oogenblik is 't maar pets, pets, pets! en kletst 't water
op ons neer. We maken geen enkele bukbeweging meer
om het water te ontloopen. Sommige meisjes begin
nen bedenkelijke geluiden voort te brengen, gevolgd
door iets anders, wat minder smakelijk is. Wat. een
bedorven toiletjes. De hoeden en jassen van de
-pastoors glimmen. Maar daar is niet veel aan ver
beurd. Wat zagen dio hoeren er armoedig en sjovel
uit. Trouwens dat heb ik in Frankrijk en Itaüë meer
opgemerkt De geestelijken daar zien er heel anders
uit dan hun Hollandsehe collega's. Hier welvarend,
netjes, goed verzorgd, maar daarl Ik heb er gezien
die een schooiersindruk maakten.
Hei kost veel moeite om aan te leggen. Tot twee
maal toe worden wij van den steiger weggeslagen en
pas de 3e keer gelukt 't onzen kapitein om aan wal
te komen. Er. gaat een verademing op uit de passa
giers en eenmaal van boord, is allo angst, vergeten.'*
Het eenige merkwaardige op het eiland San Mar
ghérite is een oud fort, hoog op de rots gelegen met
een uitzicht over de zee naar het vasteland in de
zeventiende eeuw gebouwd door den staatsman Ri
chel ieu.
Hierin bevindt zich hef vertrek, waar jaren lang
de geheimzinnige man met het ijzeren masker heeft
gevangen gezeten (16871698), en waar ook Bazaine
word opgesloten,
1 'Het geheel met dennenbosschen begroeide eiland
heeft een oppervlakte van 212 hectaren. We blijven
er kort en dalen na het historische fort bezocht te
hebben, weer af naar de aanlegplaats, waar do ka
pitein van do sloep a! op ons wacht. Hij zal ons nu
naar bet andere der twee eilanden brengen, naar St.
Honorat. De gezichten staan niet vroolijk als we
weer in ons vaartuig zijn; de wind is tot oen kleinen
storm aangegroeidl Maar op San Marghérite kunnen
we ook niet blijven! In vredesnaam en in vertrouwen
op de bevarenheid van den kapitein vooruit maar!
Ik verbaas er me over. dat die bootjes zoo vast, Jigr
gen. Wo schommelen op-een geduchte manier
worden weer opnieuw nat, maar behouden bereiken
we St. Honorat.
Dit eiland is heel wat kleiner dan San Marghérite.
Het is maar 1550 Meter lang en heeft een breedte van
410 Meter. Hier hebben we langer tijd en daardoor
de gelegenheid om het, gansche eiland over to wan-
i delen. Er is zon en wind en we zijn spoedig droog
gewaaid.
Wij gaan eerst vlak langs do kust. O. nu is hot
een genot, io zien naar die golven, welke zooeven
ons hebben beangstigd. Mot een vervaarlijke woede
stormen zij op het eiland los en slaan zich te pleiter
in millioenen druppels, die 'hoog worden opgeworpen,
door den stormenden wind. Het is een prachtig ge
zicht die geweldige rotsblokkon te zien. sommige tot
ver in zeè, welke het opstandige water tarten. Een
tijdlang staan we in bewondering voor don giganten-
strijd. welke zich voor onze oogen afspeelt.
Dioor het dennenbosch trekken we van de zuidpunt
naar het tegenovergestelde gedeelie, waar een oud
klooster staat een der oudste en beroemdste van
Frankrijk. Naar den stichter van dit klooster, den
heiligen Honoratus, draag? het oiland zijn naam. Op
©enigen afstand van het, klooster staat op oen klei
nen uitlooper van hot eiland in de zee. een groot oud,
uit grijze steen gebouwd kasteel. Dit is er indertijd
gebouwd om het zéér rijke klooster to beschermen
togen de zeeroovers. De geschiedenis van dit klooster
is niet zonder afwisseling. Er is een tijd geweest dat
het. bloeide en machtig was, maar ook heeft het ver-
vtl en verkwijning gekend. Door paus Pius VI wordt 't
ogeheven. In 1869 trekken er monniken van de
Cisterciënser-orde in on zij bouwen naast het oude
kloos'er een nieuwe abdij on een weeshuis met
werkplaatsen. Enkele gedeelten van het eiland wor
den door de monnikken in cultuur gebracht. We za
gen eenige boomgaarden en tuinen. Verder bereiden
deze geestelijke heeren likeur. De aanleg bij het
klooster is heel mooi; een breed pad voert naar den
ingang. En dit pad is ter weerszijden omzoomd door
prachtige palmen en reusachiige aloës. Men waant
zich in een oase en verwacht eerder een mohame-
daansche moskee, dan een christelijke kloosterkerk
te zien. Toch is het niet de halve maan, maar het vaffigen schroom en diepen g-roet zullen voorbijgaan
kruis da: aan het einde van het pad boven den kerk- ook wanneer het grootste oorlogsbelang eischt, dat
ingang staat. zij het schenden. Er rijn menschen, die_ dat- niet
Met de vrijmoedigheid aan vreemde bezoekers gelooven kunnen en wien dat geloof niet in to
eigen bezien we alles. We treden zelfs een binnen- gieten is, hoe mooi de vaandels ook geborduurd zijn
plaats binnen. Toen waren de poppen aan het dan- van de aanhangers van die meening, noe hard er ook
sen of liever toen kwam er onrust bij do vrome broe- op veie trommels geslagen wordt, hoe geestdriftig
ders! Nauwelijks heeft een tweetal van hen ons op- men de kinderen ook de Internationale laat zingen,
gemerkt, of ze krijgen bijna een zenuwtoeval. Non! maar ook zijn er menschen, heel, heel veel, die
non! non! pas de dames! (Neen, neen, neen, geen da- zich laten overtuigen door zooveel gekleurd dook,
mes!) wordt ons toegeroepen. Dat was dus de oor- zoo veel muziek, zoo veel gezang en vooral zooveel
zaak van den schrik. Het is ten strengste verboden menschen. De optocht had ongeveer vier uur noodig
vrouwen toe te laten! om voorbij te trekken^ en de kop was dus al lang,
Een eigenaardig bestaan toch dat van deze kloos- aangekomen bij het eindpunt, toen de laatste be-
teiiingen. Behalve een klein restaurant bij de aan- toogers nog niet van Houtrust vertrokken waren,
legplaats, staat er geen enkele woning op St. Hono- Ook dat lange staan immers wie eenmaal ergens
rat. Het gebeele eiland behoort hun toe. Zij leiden zich heeft opgesteld om oen optocht te zien, gaat
daar hun leven van vrome overdenking, afgewisseld niet spoedig naar huis, wanneer de heele stoet niet
door tuinarbeid cn bereiding van likeur. En zij wo- voorby is brengt- velen ertoe, alles to aanvaar-
non daar, jaar in jaar uit. Maar zij wonen prachtig, den, wat de optocht beweert tc zeggen. Ook de
Wanneer men achter de kloostergebouwen aan de hypnotiseur zorgt er voor, de lieden, die hy onder
kust der zee staat en don blik richt naar het ver- suggestie brengt, eerst naar den geest af te matten,
weerde, grijze, thans onbewoonde kasteel, waarvan Velen zullen na zoo'n langen tijd staan en kijken
ik zooeven sprak, dan moet men wel zonder alle ge- naar telkens andere vlaggen en vaandels en het
voel voor schoonheid wezen, indien men niet getrof- vijftig, zestig maal aankooren van het zelfde lied,
fen wordt door wat dan ie zien is. Links de zee, met meer in staat zijn geweest, kritiek te oefenen
rechts de dennenboomen, vóór de massieve steen- op de bewering, dat we het best ons land van
klomp en daarachter en daarnaast weer de zee. Een vreemde overheersching kunnen redden door aan
symfonie van kleuren. Blauwgroen de zee; heerlijk die overheersching niets in denkweg te leggen. Aan
goudbruin en glanzend de dennestammen, waarbo- den anderen kant zullen er duizenden en nog eens
von de dongergroene naaldonkronen, grauw-grijs duizenden den stoet hebben aanschouwd Zonder
met, donkere en lichte nuances het kasteel on daar- goed ,te weten, wat hij eigenlijk zeggen wilde. Men
over heen een hemelkoepel van het heerlijkste, zui- wist heb: een socialistische betooging ^en trouwens
verste blauw dat men zich kan denken. 'Een zonson- hadden .de inrichters van het feest zeiven 't zoo
dergang hier moet wél be'hooren tot het allerschoon- gewild. Immers niet alleen voor de ontwapening
ste wat de natuur kan bieden. Ik bob getracht me word er betoogd, maar voor een aantal zaken, die
voor te stellen hoe alles dan in een wonderbaren daarmee niets te maken hadden: medezeggenschap,
rossen gloed zal siaan en hoe daarin al de verschil- behoud van den aohturendag, kortom voor alles wat
lende tinten met elkaar zouden vormen een kleuren- de socialisten op hun program hebben. De Vrijzin-
weelde van niet te beschrijven pracht. nig-democraton, die ai deze wensehen, zooals onge-
Als een curiositeit wil ik nog vermelden dat dit veer heel het program met de socialisten deden,
eilandje in zijn geheel eens het eigendom is geweest werden ook bij deze gelegenlieid door de roode broe-
van een Fransche tooneelspeelster. Zij kocht, het in deren ton^©enenmale verloochend,
de merkwaardige dagen der groote revolutie, toen Omtrent don tweedon stoet is al' opgemerkt, dat
do goederen der kerk tot staatsgoed worden ver- hij ook dit jaar, als steeds na hot uitbreken van
klaard en tot stijving der schatkist werden verkocht, den grooten oöHiog, een soberder karakter droeg
Wanneer het uur van vertrek is aangebroken, moe- dan in de jaren voor don oorlog, maar ook toen
ton we de zee weer over. De wind is niet minder roods kon men niet spreken van overdreven praai,
geworden, maar wij hebben hem nu in den rug. De waarmee dq Koningin zich naar do Ridderzaal'Be-
kapitein verzekert dengenen, die hem vragon of er geeft ten einde de gewone zitting van de Staten-
geen gevaar is, dat wo veilig zullen zijn onder zijn Generaal te openen. .Dun groots ton luister moeten
leiding en voegt er lachend aan toe, dat ook hij geen 'd'0 paarden daaraan bijzetten en we vragen ons af,
lust. heeft om te verdrinken. hoe hot gaan zak wanneer het paard voor goud als
Toch voelen we ons verlicht, wanneer wl] goed en trekdier Beeft afgedaan en er voroonigiutrca zullen
wel in Canuos aan land gaan. om straks weer In del riin; zooals thon« roods dio tegen net gebruik van
icto te stappen, die ens naar Niee terugbrengt. t den hond ala trcKJier. wow» her paard op dczalfdo
Het is een dag van emotie geweest, een schade-1 Y^'ZCt. T1?®11 feössk^nnen. zq'>u.i.t het met aa^gaaty
postjo voor onzo garderobe. Maar we zouden niet'dat hot hoofd van staat zich aan zoo ietsiscii ui-
graag dit uitstapje hebben gemist. Zooveel schoons dijg! maakt. Misschien is hot niet onmogelijk, om
genieten is een paar klecren waard. Buitendien is do gouden- on andere staatsiekoetsen to vorbou-
de schade meegevallen. Een beleefde Franschman wen tot automobielen, maar plechtig kan ik mij
gaf ons den raad om met frisch zoet water de zee- toch hot voortbewegen van een rijtuig niet denken,
watervlekken te behandelen en die raad is goed ge-zonder de hulp van paarden, desnoods dan van
weest. Een klein beetje moeite en werk na de thuis-1 menschen, maar in elk geval van levende wezens,
komst. Voila toutl In machines heeft mon tot dusver nog niets plech
tigs kunnen leggen. Hoe langzaam en glijdend een
auto zich ook voortbeweegt, hij is en blijft in
onze oude on oudorwetscho oogen een soort groote
j en ombovalljge naaimachine, een practisch, proza-
I isch ding. Hert is mogelijk, dat jongere generaties
NOODLOTTIGE BOTSING. j dat anders zien, maar zelfs de jongste schilder
Donderdagmorgen kwart vóór zeven hoeft op het j heeft hot nog niet aangedurfd, zijn inspiratie to
fietspad in do Rosestraat te Rotterdam, ter hoogte j zoeken in een of andoru machine. In mijn stoutste
van pand 222, een aanrijding plaats gehad tusschen verbeelding kan ik mij geen wapenschild denken,
twee fietsrijders. De eeno fietser kwam zijwaarts te waarop paarden of éénhoorns zouden vervangen
vallen en sloeg met het hoofd op straat, tusschen zijn door auto's.
voor- en achterwiel van een melkauto van de melk- Neen, we kunnen vooreerst de aolit paarden voor
inrichting Aurora. He? achterwiel ging hem over de koets van de Koningin, de zes paarden, de' vier
borst en kaak, de geheele borstkas werd ingedrukt., j paarden, de twee paarden voor do andere koetsen.
en do jonge man was onmiddellijk dood. die aan den stoet deelnomen, en waarin do versohil-
De andere fietser, die niet bepaald schuld aan het lende lxoogwaardigheid«j>ekleedors zitten, die elk
ongeluk had. heeft zich haastig verwijderd en is on-zooveel paarden hebben als mot hot gewicht van
hekend gejileven. bun ambt overeenkomt, nog lang niet missen, oven-
Alles was zoo snel in zijn werk gegaan, dat do 1 min als de huzaren en do kleurige uniformen Yan
bestuurder II. dc R. van den vrachtauto niets van j do officieren en hofbeambten.
do botsing gezien had en pas door het schokken van Maar voor het overigo is die stoot \zoo volkomen
zijn auto bemerkte, dat hij iets of iemand overreed. 1 1 - T
Op het lijk zijn geen identiteitsbewijzen gevonden.
I ZIJPERSLUIS.
De heer F. Buijl, gewezen pontwachter alhier is
1 overgeplaatst naar St. Maartensvlotbrug als knecht
bij de vlotbrug aldaar.
AARTSWOUD.
j In een gehouden vergadering van de afd. van den
1 Bond van Staatsburgeressen werd besloten tot
opheffing van de afd-, behoudens referendum.
W ARMENHUIZEN.
Dezer dagen vergaderde de afd. Warmenhuizen van
de N.H. Vereeniging Het Witte Kruis. Aanwezig wa
ren 7 bestuursleden en 5 leden.
1 Na opening en voorlezing der notulen worden ver
schillende ingekomen stukken behandeld welke tot
geen opmerking aanleiding geven,
j Verder wordt "medegedeeld, dat tot magazijnmees
ter van de afd. is benoemd de heer N. Slot.
Wat betreft de inrichting van het magazijn, wordt
besloten om hiervoor eeno geldlecning aan te gaan
1 en zal hot bestuur pogingen in het werk stellen
i van ieder Jaar 10 aandeelen zullen uitloten^
De agenda voor de algemeene vergadering van de
J Hoofdverecniging wordt zonder op- of aanmerkingen
I behandeld en worden tot afgevaardigden benoemd de
'.hoeren Ds. G Hornstra en J. Swan.
Uit het verhandelde in de Raadsvergadering is
thans .gebleken, dat do Raad. medo naar aan
leiding van con gezonden adres van de afdeeling
heeft, besloten om een gedeelte van een paar poelen
in de kom der geraeonte te dempen en te verbete
ren. De vergadering wordt daarna gosloten.
WARMENHUIZEN.
Over Augustus is aan dc veiling aangevoerd 486750
K.G. aardappelen, 142100 K.G. roode kool, 72000 K.G.
witte kool, 9400 K.G. gele kool, 69700 K.G. zilveruien,
11535 KG. slahoonen, 24150 K.G. gele uien, 61975 K.G.
gele nep, 600 K.G. bieten en 64910 stuks bloemkool.
De omzet, bedroeg in Augustus 1926 f 39274,64, tego.n
(48840.46 In 1925.
WARMENHUIZEN.
Van de lichting 1927 worden toj gewoon dienst
plichtigen bestemd: G. Rijpraa, CT van Wonderen,
P. D. Sevenhuijsen, J. Ligthart, J. M. Commandeur,
en N. Jonker; tot buitengewoon dienstplichtigen C.
Stot, J. N. Kossen, J. RoozendaaJ, A. J. Reinders, N
Jonker, P. de Jong, J. E. Bleeker, T. Paarlberg,
J. Mosch, S. Houtkooper en C. Damiaans.
hetzelfde, het ©ene jaar ,alis het andere, en is er
eigenlijk zoo weinig bizondors aan to zien, dat men
de groote drommen monsohen, die er elk jaar op
nieuw naar komen kijken uit den omtrek van Den
Haag en niet eens uit don aïl'ernaasfcen omtrek, on-
mogel'iik hóuden kan voor nieuwsgierigen alleen.liet
is duidelijk, dat zij aangetrokken worden door de
neiging, getuigen te zijn van een gpwiohtigt doen,
van een gebeurtenis, dio elk jaar opnieuw den
Nedorlandschen staatsvorm symboliseert, de consti
tutioneel© monarchie, de samenwerking, tusschen
het in de Staten-Generaal vertegenwoordigde volk
en den souvorein, die de zitting opent en daardoor
al!s h,et ware rijn goedkeuring nocht aan hun deal1
aan heb werk, dat zij in het belang hebben; te doen,
terwijl in de troonrede wordt gezegd, mot welke
zaken ongeveer de Kroon hen zal bezig houden.
Velen achten het noodig, iets van de plechtigheid
te zien en dan alleen natuurlek dat deel, dac door
ieder te zien is, namelijk dm rit naar her. Binnenhof
langs don zeer korten weg van het koninklijk paleis
het Noordeindo daarheen. Ook officiéél' wordt heb
noodig geacht, dat de Nederüandsche staatsburger,
althans do Hangsohe, de bewoner van do hofstad.
exi £tu xxijx uuniuui m otouvu aiuuiius uu xxiwigsuui:, uu wvyuuüi vuu uu mnsuiu,
om rentelooze aandeelen te plaatsen arl f 10.waar- dat doof van de plechtigheid bijwoont; en zelfs al
won i,'i,'iflr innv 10 ,l<ltlrll>olon /llilart V.lllrtloYV Ar, vaai* lil,,mmmnh nllna-n io
.Twee optochten. Een zeer, zeer lange, luidruch
tige en kleurige, een kléine, eenvoudige, sobere.
De eerste diende tot defcs, waartoe geen optocht,
geen muziek, geen liederen, geen vlaggen dienen
kunnen, namelijk om do juistheid te bewijzen van
enkel'e beweringen, de tweede had geen ander doel
dan een gewichtige handeling te doen vergezeld
gaan van zekeren luister, met dat gewicht in over
eenstemming.
►De eerste was He uit ongeveer tachtig duizend
deelnemers bestaande stoet, die Zondag van Hout-
rust af door een' deel', van'de stad trok met hon
derden vaandels» vele muziekgezelschappen, zangors
en zangeressen, om den menschen te toonen, dat
Nederland het "best doet, zich weerloos te makon
opdat de zeer weerbare vijanden dat zóó aardig van
I do bravo Hollanders zullen vinden, dat zij hun geen
kwaad zullen doen en hun grondgebied mot angst-
op zeeir jeugdigen leeftijd, immers niet» alleen is
de derde Dinsdag in September een vaoantiedagi
voor do departementen van algemeen, bestuur,
maar ook voor de schoten en het zijn niet. anders
dan vitters, die beweren,dat zulke vakantiedagen!
worden geschapen ter wille van do onderwijzers,
meer dan tor wille van de Ieerlingon.
Buitengewone aandacht is door do pors gewijd
aan do omstandigheid, dab thans, voor het eerst
de openmgspfechtighoid in de Ridderzaal is 'Irij-
?owoond ook door de socialistische Kamerléden.
Ien hoeft, er op ge'.er, hoe zij gekleed waren, hoe
en waar rij gingen zitten on or ze wel behoorlijk
opstonden, toon de Koningin kwam en ging, kort
om, of zij zich wel fatsoenlijk gedroegen, hoewel
niemand natuurlijk had verwacht, dab rij zich on
fatsoenlijk gedragen zouden.
Ook het fedt zelf, dab de socialisten in het
jaar 1926 voor hot eerst, geen bezwaar hadden tegen
het bijwonen s*an de opening, hooft vele pennen in
beweging gebcraeht en vooral ia van verschillend o
zijden opgemerkt, dat de redenen, die zij daarvoor
opgaven, namelijk, dat in alle andere landen, waai
het parlement door een gekroond hoofd wordt ge
opend, de socialisten geen enkel' bezwaar hebben
tegen het bijwonen van do plechtigheid, dat de Ko
ningin niet anders doet dan do grondwettig voorge
schreven plicht en zoo voort, allemaal redenen zijn.
die vroeger jaren even goed golden als nu..
Daarbij heeft men heb voornaamste voorbijgezien,
namelijk, dat de socialisten hun hoofd- of eigenlijk
hmi ©enige overweging niet in het openbaar k irlen
uitspreken, deze namelijk, dat de be rokkenen zelr
eigenlijk nooit iets tegen het bijwonen van de ope
ning hadden, maar dat ze het niet durfden jegens
hun voOfeers, dio zij dag aan dag voorhielden, dab
er geen enkele gemeenschappelijkc handeling mo
gelijk was tusschen de vertegenwoordigers van heb
proletariaat en die van de bourgeoisie, welke mode,
neen, in de voornaamste plaats werd ver e gen w or-
digd door het hoofd van staat. Langzamerhand i»
men die volgers voor vol gaan aanzien, althans»
voor een zoo groote mate van volheid, dat ze die
dingen niet meer noodig hebben. Dab hebben de
socialisten verzwegen en allen, dio erover te. schrij
ven hadden, hebben mede gedaan, of zij er niet aan
dachten. Maar ieder, die met het openbare reven
meeleeft, begrijpt., dat. de eenigevraag, die do
Kamerchib behandelde tnaar aanleiding1 van deze
aange'egenheid. deze was, of heb al veilig kon wor
den gewaagd zonder dat te veei' socialisten zouden
over o open naar de communisten.
Het werd nu veilig geacht.
