Dien Kerstnacht
Denkt om Uw gezondheid.
Even Lachen.
De Wereld der Vrouw
campagne t© bespeuren, die eich tot doel «tolt: twee
auto's voor elke familie! Het wordt dan ook werke
lijk tijd, dat aan (le tegenwoordige ruinighetd een
einde gemaakt wordt. Wanneer de heer des buizes
's morgens In de familiewagon naar zijn werk gaat,
dan moet de beklagenswaardige echtvriendin zich
maar 'tevreden stellon met de doodgewone tram of
zolfs te voet gaan. Dat kan langer zoo niet voort
duren. Daarom de algemeone uitroep: twee auto's
per familie! De statistiokon hebben reeds aangege
ven. dat, or binnen 15 jaar dubbel zooveel automo
bielen in Amerika zullen zijn als thans, dus rond
40 millioen. De automobielfabrieken zullen ondanks,
wanneer dat aantal .bereikt zal zijn, evongoed nog
voldoende work hebbon, omdat alle jaron 4 millioen
'auto's worden afgedankt, waarbij komt dat or aan
het uiterlijk steeds hoogere eischon zullen wardon
gesteld. Een fabrikant maakte nog kortelings do
opmerking, dat dan ook do vrouwen oen hartig
woordje zullon mee beginnon te sprokon. De smaak
dor dames doet zich op de markt meer ©n moor gol
den. Terwijl do manlijke afdoelldg zich alleon inte
resseert voor aantal PK.'s en andore mechanische
voordooien dor verschillende merken, zullen de da-
mes-koopers ovorwegond naar de verschijning dor
wagens, do bekleeding en de kleur v*n de carosserie
kijken. De Invloed hiervan zal de productie zeer ze
ker sterk beïnvloeden, C&rosserieün in allt mogelijke
kleuren zullen op de markt gebracht worden om
het doodsche zwart uit de aAnvangsperlode der auto
mobielindustrie te verdringen en de kwaliteit van
pluche, waarmoe het innerlijke van de automobiel
bekleed is, zal dan misschien moor gewicht in de
schaal loggen dan elk snelheidsrecord.
HAAK KERSTWEN30H.
(Brief van een oude moeder aan haan jongen.)
M'n lieve kind, je moet met Kerstmis komen
En, toe, dan, neem je jonge vrouwtje mee,
Ik zal m"n best doen hartelijk te wezen,
Ik zorg heel goed voor jullie alle twee.
Dan mag je op je oude kamer slapen,
Met. uitzicht op ons tuintje en de schuur
En al die plaatjes uit je jongensjaren,
Die hang ik net zoo voor je «aa den muur!
Ons huisje is nog altijd net als vroeger,
Toen jij er speelde in'den ouden tijd,
Toen we er Sinterklaas en Kerstmis vierden
En jij zoo hield vah de gezelligheid!
Je oude speelgoed ligt nog in het kastje,
Je bouwdoos waar geen steentje aan- mankoert,
Het eerste boekje met die groot© letters,
Waaruit ik jou nog liezen heb geloerd,
i
M'n kind, ik zal oen Kersthoorn voor Je koonan,
Die zal weer op het oude plaatsje staan,
Daar hang ik al jo jeugdherinneringen,
Die sierseltjea uit vroeger dagen aan!
De slingers met die mooie zilv'ren ballen,
Dat klein© klokje met z'n lieve stem
En dan dat and're, wat je nooit wou missen,
Je weet wel, 't stalletje van Bethleheml
i
Je oude moeder heeft Je nu zoo noodlg,
Nu Kerstmis met haar groot© liefde wacht,
Nu alles van heel vroeger gaat herleven,
Zing zachtjes nog eens voor me: „Stille nachtP'
Ik wou zoo graag nog eenmaal bij je zitten
In 't lichte uurtje als de Kerstboom brandt
En als in lang voorbijgegane dagen
De warmte voelen van je jongenshand.
\Tn lieve kind, je moet met Kerstmis komen,
Al schrijf ik 't onbeholpen in eon brief,
Daar is wat zelfzucht in m'n vreemde woorden,
Ik htfb je meer soms nog als vroeger lief!
Ik weet het wel. ik moet je langzaam missen,
Daardoor blijft jou •herinn'ring sterker bij,
Leef jij maar voor je vrouwtje en het heden.
Maar, toe kind, leef één avond nog voor mijll
i
Kerstweek 1926. KROES.
Alle rechten voorbehouden!
Het Overladen Menu.
Ja, ik bedoel precies, wat ik zeg! Ge kunt het
overal constateeren, bij iederen huiselijken maal-
tij ii, waer do mon9chen aanzitten en (soms) eer
bied igUJk donken voor de nabijheid van hun ergsten
vijand. Als go de moeite eens wilt nemen, bij oen
z.g. familie-dinertje cle verschillende gerechten te
tellen, dan zult go een tien- of vijftiental geweldige
gerechten zien verschijnen, dio hun uitdaging uit
schreeuwen naar de magen, die reeds lasl hebben
van slechte spijsvertering.
Eetlust, hoewel niet groot en die lijdt door aller
lei soorten onmatigheid, is toch een heerschzuchtig
móester, dis zonder medelijden regeert en slaat
De mensch, dio zijn eetlust in bedwang weet to hou
den is een hold, dio een modaillo waard is. Ik maak
te eens oen visite bij een patiënt, die op grooten af
stand van mijn huis woonde; hoj was winter - de
temperatuur eonigo graden onder nul. Ik werd uit-
'gonoodigd doel te nemen aan den middagdisch met
de familie en, half tegen mijn zin moost ik het aan
rent on, waiit ik was bang voor het „gezellige mid
dagmaal." •Verheeld- u mijn verbazing, toen ik het
volgende op tafel zag staan: oen goed gaar stuk
roastboef, een-flink doorbakken brulnbrood, eon
schaaltje gebakken aardappels en bij ieder bord eon
half flesolijo licht bior. Ik geloof, dat we tomaten
soep vooraf kregen cn hot oen of ander toe ik
weet do rest niet precies meer.
Doch de eenvoud van dit maal maakte zoo'n in
druk op me, .dat ik het nooit heb vergeten. Het was
oen familie mot ruime geldmiddelen. Nooit had een
dor familieleden last gehad van indigestie of van
slechte maagwerking. En wat het hier betreft, dat
is uitstekend aan tafel.
Dc gezonde man of vrouw, die gezond wenscht to
blijven, heeft niet moer dan twee of drie soorten
voedsel* aan eon maaltijd noodlg en hoe eenvoudiger
klaar gemaakt, zooveel te beter is het.
En hoe verder wij van het goede pad afdwalen,
des te plotselinger vallen wij in den afgrond.
HET NET VAN RADIO.
„Wel kerel, verveel JIJ Je niet, nu Je vrouw zoo'n
tijd op pels is?"
„Nou wat zal lk zeggenl Bedden opmaken en vaten
wasachen valt niet mee, maar ala lk avond» den
loudepeaker aaniet, dan mie lk baar heelemaal niet.'
DAT WA» ZIJN ONGELUK GEWEEST.
Vrouw, na een huiselijken twlet: ,,'t Lijkt me toe
alsof wlf al hondsrd Jaar getrouwd zijn. Ik knn mij
niet meen herinneren, wanneer lk Jou 't eerst ont
moette"
HIJ: „O, dat woet lk wol. Dat was aan eon dlnor,
waar we met 'dertienen aan tafel waren."
DIT HET UWEN VAN EEN BEROEMDEN
PROFESSOR.
De professor Is bezig aan een ornattgo operatie, ter
wijl een assistent de narcose toedient.
Professor tot assistent: .Leeft de pattent nog?"
Assistent: „Aan mijn kant wel, professor!"
DAT PLEITTE VOOR ZIJN SPEL.
Mijnheer Krasser,- riep de kamerverhuuriter aan
de trap, wat veert u boven toch ultT
Niet» Juffouw, riep de nieuwe huurder naar
beneden, ik ben aan het vlooi spelen.
O, sprak de. Juffrouw gerustgesteld ik dscht
dat n de poes aan het plagen was en dat wil ik. vol
strekt niet hebben.
MOEDERS EN HAAR KINDEREN.
Een SpeelQoedraam.
Een Moeder «egt:
„Een kruipende en rond krabbelende baby zal een
heele boel pleizier hebben met een flink stevig ver
ticaal raam, ongeveer 60 C.M. hoog, waaraan men
zijn meest geliefkoosde speelgoed kan ophangen aan
kleine.haakjes, die men in den dwasbalk van het
raam geslagen heeft. Men ka» het raam zoowel bin
nen ede bulten zetten, naar gelang het weer, en men
kam er de grootst mogelijke verscheidenheid van
„attracties" aan hangen, die dikwijls veranderd
kunnen worden. Als baby grooter wordt, kan men
zijn tastzin en handigheid trainen door hem zelf de
verschillende dingen te laten ophangen. Gekleurde
ballon van wol, die hij mag ophangen of loshaken,
nadat hem de klour gozogd is, zullen er zeer toe
bijdragen zlja gevoel voor kleuren spoedig te oilt-
wlkkelom.
PARIJSCHE MODE".
Een Nttmlddagjapon voor „Tusschen-
golegenheden."
•Deze charmante namiddag-Japon le Juist wat men
noodig heeft voor „tueechengelegenhoden", zooals or
zoovele zijn goduronde dezen tijd van het Jaar. HIJ
wordt gemaakt van robljn-roode georgotte on heeft
een tamelijk nauwsluitend lijfje met een nieuwe
taillolljn, waaraan het rokje-geplooid Is. Ds mou
wen zijn van elleboog tot pols zeer wijd en onder
aan, bij ds hand worden zi] gesloten door middel
BLAMEER END.
„Vrouw, waarom heb Je zulke groote hemden voor
me gekocht?"
Vrouw: „Ja, lk zal me ln don winkel blameeren,
dat lk met zoo'n klein ventje ben getrouwd."
NET VADER.
Kleine Wlmple doet de eerste looppassen, een
boetje waggelend en nog onzeker. Vader en moeder
hebben er schik in.
„Och", zegt de vrouw, „hij lijkt nou net z'n vader
ale die 'e avonds uit de sociëteit komt."
t
LEVENSWIJSHEID.
„Vader", sprak oon boerenzoon, „lk zou graag gaan
trouwen."
„Noen mijn Jongen", eprak-de vader, „daar ben ]e
nog nlot verstandig genoeg voor".
„Rn als lk verstandig gonoeg ben?" vroeg de zoon.
„Dan kom je met dien wensch niet meer", zei de
vader nucbter,
OOK GEEN SLIMMERD.
Vrouw (tot haar man, die op een haas heeft ge
schoten, Juist ale er een fabrieksschoorsteen opge
blazen wordt): O, Piet kijk nou eens wat Je gedaan
hebt.
F.«n Kerstgeschiedenis door Sirolf.
(Vrij naar een Engelsch gegeven.)
Nadruk verboden. Alle rechten voorbehouden!
Et heerschte op dien Kerstavond ln het groote buis
op de voorname gracht, die eigenaardige, half-
plechtige, half feestelijke stemming, die aan dien
donkereten avond des jaars zoo'n buitengewone be
koring van lieflijkheid en goedenavil-jegens-elkaar
geeft Door het heele huis hing een fijne geur van
dennen, afkomstig van den enormen Kerstboom, die
in ds groote salon te geuren stond. In de keukens
waren de meiden druk benig de laatste hand te leg
gen aan het Kerstmaal'.
In één van de kamers van het groote huis zaten de
heer cn mevrouw Stepford, méneer ln onberispelijke
,rok en witte das, met een klein takje mistletoe ln
het knoopsgat, mevrouw heel deftig en Statig in haar
donkere avondjapon, ln afwachting van hun gasten.
Want aan hun Kerstdiner zouden, behalve hun doch
ter frêle donkerblond meisje, met prachtige don
kore oogen cn lango wimpers eonigo Intieme ken
nissen deelnemon; waaronder ook Jim Parson. Jlm
Parson, de manj die zich bodenavond met 'hun Wln-
nle zou verloven. Een dubbel feest was het 'dus. Jlm
Parson.... tja, heel veel wlston ze eigenlijk niet
eons van bom. Familie had hl] niet. Het eonlgste wat
Ze van hem wisten, was, dat het een ernstige, flinke
jongeman was, niet zoo heel Jong meer, die jaren
lang in Indié was geweest, administrateur, of zoo
Iets en dan,,., dat Wlnnle dol veel van hem hield.
Dat was wol het voornaamste. Hij scheen andere we!
lang gedraald te hebben, om haar hand te vragen.
van «en strik van robijn rood fluweel. Dezelfde
kleur fluweel dlont tot garnoering aan den hals en
drie fluweelen bandjes langs den zoom van don rok
rragen bij tot de aantrekkelijkheid van het geheel.
Men kan ook bleck-groen of korenbloem-blauw
klozon ln plaats van rood on men kan crêpe noraon
in plaats van georgette, vooral Indien men een min
der voyanten indruk wenscht to zien.
Knippatronen zijn vorkrljgbaar ln de maten
42(4—46ig, onder opgave van No. 1217. Koeten
8b cent
Rad hl} tets ts verbergen? O? wse het, omdat 1
goed als geen geld bezat, alleen die vrij probl i
scbe positie ln dat warme verre land, Indlé?
Wlnnle was ln de kamer ernaast bezig, de 1
hand Is leggen aan den Kerstboom, Ze vers
hier en daar een slinger, peuterde wat geheim
aan eon paar pakjes, die in een duliter hoek)
der den boom verscholen lagon. Het wa» halfd
ln de kamer, Slechts een schemerlampje brandt
verder alleen een paar kaarsen van don Kerell
die ze ontstoken had, om beter te kunnen zlun el
nl vasst oen klein ideetje te krijgen van do pracl
hij zoo metgon zou vertoonen als alle kaarsen
den hrandon on zij zij belden daar bij den K
boom zouden staan, verloofd,... De flukkei
kaaiponllc.htjot weerkaatsten ln hoor peinzende o
die vochtig glansden.
Zo hoorde niet, hoo beel zacht eon deur open
Maar plotseling voeldo ze zich omvangen door
paar sterke mannenarmen en eon stom.,., o,
beelo bekende stom, fluisterde zocht aan hot
oortje: „dag, mijn kleine meisje!"
„O, Jlmrnle," zuchtte ze verrukt, „wat hen ik
dat Je er bent, het leek wel of het een eeuwig
duurde. Je bent de eerstel"
„Zoo", zei hij, „en wie komen er nog meer allema
„O, meneer en mevrouw van Deursen, Je weet
die bankier, en dan meneer Donders, het Kamerli
menser 8cherp, da commissaris'van politie, enne,
„Wis zei Je", vroeg hl] snel, „wat waa die ,mei
Scherpen?"
„Scherp", verbeterde Wlnnle, „de commissaris
politie".
„Zoo", zoi hij, kort en er kwam een harde trek
zijn mond.
Ken Je hem?" vroeg Wlnnle bevreemd. Jtmmie
geen antwoord, keek als ln gedachten, somber
zich uit. „Ken ]8 hem?" herhaalde Wlnnle.
„Wat zeg je, ik, o, nee, nee, lk ken hom nlot"
hij gejaagd, uit zijn gedachten opgeschrikt. Wl:
keek naar hem, met iets angstigs in haar blik,
ze wilde hem juist iets vragen, toen een bedie
kwam aankondigen, dat men aan tafel ging. De i
ten waren allen aanwezig. Haastig wipte Wlnnle
deur uit, haar Jim met zich meetrekkend. Maar
voelde, o, bijna onmerkbaar, hoe hij zijn hand w
losrukken. En het was met -een beetje verschrikt
zlclft, en zoekende oogen, dat Jim de helder verlli
eetsalon binnentrad. De gasten stonden ln troe]
met elkaar te praten. De heer Stenford kwam op
tweetal af en zei: „Maak dat Je weg komt, Win
voorloopig leg ik beslag op Jlm om hem aan de
ten voor te stellen".
Jlm glimlachte. Maar er lag lols wrangs in
lach on iets rusteloos ln zijn blik. Meneer Stanl
nam hem moe, stelde voor: „Meneer Pareon, mei
Donders..,, meneer Parson, mevrouw van Deur
meneer van Deursen, ah, en daar hebben we Q
strenge commissaris, de bewaker van orde on elg
dom in onze goede Stad, meneer Scherp".
De aangesprokene, die zich Juist ln gesprek w
begeven met'een der andere gasten, keerde zich
jiet hooren van zijn naam om. Reeds klonk met
Stanford's prettige oude-heeronstem, die zei: „1
lk Je even vooretellen, Scherp, mijn sanstaa
schoonzaon, Jim Parson-,
De commissaris stak zijn hand uil Maar tot
stomme vedbazlng bleef de Jongeman, wiens na
hem juist genoemd werd, stokstijf staan. Jlm:
staaTde den commissaris aan. met een donkei
somheren blik, ln zijn oogen. Hij was doodsbleek
worden. Hun oogen ontmoetten elkaar.
Plotseling was het, of ook de commissaris een scl
kreeg. HIJ deed een «top nader en zei: .Meneer p
son, ls U niet de man, die op dien Kerstnacht..,."
Luist," zei Jlm, met een ijskoude stem, „die m
ben lk, meneer de commissaris. Maar toch vergiet
zich. Ik deed het nletl"
Dit laatste schreeuwde hij bijna uit, heesch, i
een wanhopige, gejaagde blik in Zijn oogen. Dan h
stelde 'bij zich eenigszlns. Alle gasten hadden zich
ter den commissaris geschaard, keken met angst
oogen toe. Meneer Stanford keek stomverbaasd
den een naar don ander. Wlnnle stond togen de st
van haar moeder geleund, keek met groote ang
oogen, vol tranen, toe. Haar keel werd dichtgesnoe
Ze kon niets ulthrengon. Wat was er toch met Jli
Met eon1 snelle beweging was Jim Parson bij 1
raam. Bliksemsnel had bij één der openslaande
man geopond, Tot aller ontzetting sprong hij op
vensterbank, en draalde zich dan om:
„Meneer de Commissaris,- dit oogonblfk heb lk
door gevrsssd, Ik wist, ik moest weten, dat hot éi
maal zou komen. En hij al wat mij heilig ls, lk zwi
U, dat ik het, niet deodl Twaalf Jaar long heb
onder dio vreeselijke verdenking geleden. Heb lk i
verborgen Jn de rimboe van Sumatra, om veilig
zijn voor Jelui speurhonden, 'die me doodjoegi
voor lete, wst ik niet deed! Ja, Jelui gelooven, me tof!
niet, lk weet het wel, maar lk hen onschuldig 11'
deed het niet, lk deed hst niet!"
Wlm'e «tem-brak.
„Jimmlel Mijn Jtmmie", snikte Wlnnle en sulld
naar hem toe.
Jlm vermande zich. Blijf daar", «el Jlm, mei Ie
hards ln zijn slem, „blijf daar, Wlnnle. Jelui g'
looft me toch niet. Niemand gelooft me. Maar cv0
geven doe ik me nooit! Hoor, monoer do rofflmli»
ris, hoor, Jelui allemaael hlerl Met één slag ls B" all'
voor mij vernietigd, al mijn werkon, mijn hoop, ml,
geluk..,. De Justitie Jaagt me weer achterna, 'Ie hm
don' worden weer op het epoor gezet, do slrtto Degel
opnleuwl Maar lk zeg het Jelui voor de laatste mm
lk deed hot nletl Ik hen onschuldig! RIJ al wat mij.
Midden In zijn zin «laakto Jlm plotselnlg oen rnuv
gil. HIJ wankelde ln dé vonsterhank on «loeg achls
over, naar beneden. Van de eerste vordleplng.
Toen hij de oogon opsloeg, met een vrnemd zwsi
gevoel ln zijn hoofd, hoordé hU flauw de etem vi
don commissaris, die ln het vertrok ernaast ond
doodsche stilte sprak:
Ja, het was ook op Kerstnacht, eens kljke
het zal twaalf Jaar geledon zijn. Er word lngebroki
bij den rijken van Bottom. Parson verrestte ze, «x
hij, opmerkzaam geworden door een flauw schijnt
bij hot passeeren van Bottom's woning, onwlllekt
rlg het hek van de villa binnenging, om te zien w
er nan hand we- Ja, llij 1 'Tuin van Tlnttom, 'll
was de vriend van zijn "directeur. De deur stond opi
Parson ging ook naar binnen, zag nat, dat één d
Inbraken «en revolver op Bottom richtte. Perl
