t
VOOR DE KINDEREN.
5T?
mm y»
ir
Het Dagboek vaa Hansje Teddybeer en Mimi Poesekat
Voor de Kinderen.
Het Geheim van het oude
Horloge.
I
«loef? den vuist van den kerel op ilf. Maar te laat.
Het achot ging net at. Eén van inljn agenten bad het
gezien. Pareon, in de rossning, dat de agent hem voor
den moordenaar en Inbreker nou aanzien, rendo weg
Ofachoon hij eigenlijk inet het heele gevat nleit te
maken bad. IltJ wae alleen binnengekomen om te
waarechuwen, deenooda te redden, nottom kreeg al
leen maar oen ecbampechot en wae dadelijk weer bij.
lllj had gezien, hoe Parson den vuist op zij hag ge-
•lagen en hem due eigenlijk het leven had gered.
HU wilde hom een groota belooning gevon, Ja soo
lelt ala f 10.000. HU Hat den agent onmlddellUk op
zoek naar Pareon gaan. De agent rende Pareon ach
terna. Maar Pareon zette bet op een loopen. De
agent heelt hem niet moor kunnen Inhalen. Al die
Jaren heeft hij wearechljnlljk In de veronderetelllng
geleefd, dat wU hem van moord verdachten, terwUI
do eenlge bedoeling om hom lu te halen, wae, hem
de belooning van f 10.000 uit te betalen...."
Jtm keek op en recht In de oogen van den man,
die zijn pols vaethleld. Deze, blijkbaar een doktor,
zei: „Daar bont U goed afgekomen, meneer Stanfurd,
alleen een flinke buil op Uw hoofd." llm etaarde den
vreemde man aan. Kr kwamen monKhen binnen. Het
wat de kamer, waar de Keralboom atond. Jtm'e lip
pen prevelden wattwaalf Jaren.... twaalf
Jaren.... voor nleta, mezelf begraven, een leven ala
een hel gehad, twaalf Jaren..voor nleta".
Piotteling barette hij- In entkkeu uit.
Twee zaohte armen vouwden ilch om >Un halt, en
twee lippen, «acht alt bedauwde rozenblaren, drukten
zich op zijn mond. „Niet zeggen, Jtm, dat niet zog
gen", emeekte Wlnnle, terwUI haar do tranen over
de wangen Hepen.
En een aympathleke mannenstem het wat com-
mtsearle Scherp sprak: s.Wel, meneer Parson, de
belooning le nog altUd voor U, hoor, U moet wel vree-
«elljk geleden hebben, die Jaren..maar wie weet
misschien ie dat hit geluk wel waard, dat U nu
waoht,..."
„Ja, Ja", ui Jlm «arht, aan helt rozen oortje, „ruim.
echoots, ruimichoolil"
llulten speelden de klokken van een carillon: „Stil.
le nacht. Heilige nacht"!
I' 'Hl'
»uw
Jö-
«n
die
«p-
vet
>rk
c«b
DT-
fX>
'lor
1LQ
fttf
li,"
m
711
Piet komt nu van de tafel gevldgem
en met «ijn kleinen edherpen «navel prikt
bij eerst Mimi en dan mij ln de hand. En
kijk, dadelijk daarop worden we klein ge
noeg om op zijn rug te kruipen.
785
Piet en de wolk waarop we ritten, heb
ben nu de lucht boven 't -land verlaten
en we zweven hoog boven de groote ree,
Brrr, wat onstuimig klosten die groote
golven onder on».
782.
Dun vliegt hij met ons het raam uit?
«n de wijde wereld in. Hó, wat heerlijk
hoog komen wol Zoo'n vojgél is toch maar
gelukkig tmet 'n paar sterke vleugels,
denk ik.
786.
En opoons bogint het to onwoeren, to
bliksemonen en te stortregenen 1 Groote
bliksemfiltson schieten langs ons heen,
wo worden drijfnat, en 't' is heusch
geen wonder dat wo rillen van angst!
783
Maar Plot is geen vrachtjes op zijn rug
gewerid. "En al» hij «on eindje boven ons
een imooi wollig wolkje riet, rogt hij:
„wacht, daar gaan we op af, dat is juiiK
wat ik roekl"
784
787 „Stil mawe", zegt Piet, „lk zlo daar oon
troepje meeuwen; die ral ik wol even
-aanroepen. Niet huilen, Mlmll Kijk, re
komen al naar on» toe^ roo, nu rijn wo
aanstonds beschut.
788
Het wolkje is wol bereid ons op zijn rug
to nemen. Plet spant zichzelf er voor en
roo trekken we heerlijk door de blauws
lucht. „Fijn h4, Mimi?" „O Han», hbtr-
•ukr
En ja, do vriendelijke meeuwen gaan
met gespreide vleugels recht boven ons
vliegen; roo blijven we droog op onrs
wolk. En nu lachen w« alweer!
lat
Keratmlil
Zoo is »r voor ons al MJna vlér aan Jaar voorbijga,
gaan. Wat gaat dat toch vlugl Wat lijkt pas kort
geloden, dat lk Jullie 't vorige Jaar schreef over Kerst
mis en .Nieuwjaar!
In de dagen, die nu komen, de kortate dagen,, de
donkere, sombere dagen, gaan de menechen dikwijls
stilletjes ln een hoekje zitten..., pan denken ze na
over alle, wat er ln het bijna afgeloopen Jaar ge
beurd ie, over prettige en droevige dingen.... Van
alles gedenken wel
Bi) den Kerstboom gezeten, gedenken we de verha
len van Jezus' geboorto in Bethlehem, de verhalen
van de drie wijzon uit het Ooeten en van de aftelen-
de eter.
Wij hangen kleine geschenken onder de brandende
kaarsjes, kleine dingen, waarmee wo vader of moe
der, broers of zuster» plezier mee kunnen doen. In
ons hart gedenken we alla lieve menechen, die om
on» heen zijn.
Zeglaten we óók een» eventjes denken don one
selvenl Ja? Zijn wij altijd zoo geweest, als we moes
ten zijn? Hebben we altUd precies gedaan, wat we
moeien doen? Zijn wo altijd wel vriendelijk en be.
hulpzaom geweest?
Ik geloof, dat niet leder van Jullie daar volmondig
„Jal" op kan antwoorden.
Is 't niet zoo?
Laten we dan proheêTen, om nog vriendelijker, nog
behulpzamer te zUn, don we al warenl
Goed?
Dan vraag ik Jullie over een jaartje weer opnieuw
wat ik nu ook vraag. En hoe zal dan 't antwoord zijn?
Nieuwe avonturen van Bram Vingerling,
door L. Roggeveen,
.Vervolg.
Vertaling van 't lied, gezongen door Yvonne Du-
rieux, de zangeres:
Hoog uit de golven «teeg de wind,
Riep luid: „Weg nevels; plaats..,, gerwindl"
Be zeilen geheschon! De nacht 1» voorbij".
„A wind came up^o of the sea,
And said: O miste, make room for me!
„It halled the shlps and criod: „Sall on,
Ye anariners, the night Is gone".
Doodstil luisteren de bezoekers. Dof klonk van bui
ten 't ruischon van do roe....
„Wat oon toepasselijk lied", fluisterde de oude me
vrouw Lindeboom' tegen haar dochter,
„Stil toch, mama" fluistorde Emilie,haar dochter
terug.
De zangeres zweeg....
»Is 't al uit!" vroeg mama weer,
„Ze heeft zeven maten rust", antwoordde Emilie.
'De pianist speelde door zacht, ruischend.
„Je hoort ido zoo in de muziek", zei Emilie,
„Je kunt 't hom aanzien" merkte mevrouw op, „dat.
hij van de ree speelt, 't Is of de wind om hem heen
blaast. Kijk...."
Meteen viel 't muziekboek vnn de piano.... de ha
ren van den pianist fladderden woest over rijn ge
zicht, snel gleden zijn witte handen over de tootsen,
al sneller en sneller....
Verwonderd keek de rangeros haar 'begeleider aan...
„Wat gebeurt er7" vroeg mama» „Kan hij 't niet
vordert"
„Ik.... woet 't nlot", antwoordde Emilie.
De pianist spoeldo als een razende de zesdo maat
de zevende maat.. De zangeres zette weet in, maar
de pianist bad zoo'n vlug tempo gonomen, dat het
eind van het lied hopeloos ln de war liep.
Twee slotakkoorden: boem.... boemll 't Lied was
uit.
Donderend applaus! Met een bleek gezicht stond do
pianist op en boog, evenals de zangore*, voor 't pu
bliek. Een zaalwachter bracht eon boa prachtige an
jers. De zangeres nam ze aan, en gaf er eon aan haar
begeleider. Juist, toen deze de bloem ln lijn knoops
gat wilde doon, vloog de anjer met een wijde boog
uit zijn handen.... op don grond....
Een oude man spande al zijn krachten ln, om zijn
kar mot bananon on sinaasappels over den Wagen-
brug to krijgen. Dat was een toer! Maar opoóns....
daar rolde de kar vanzolf over do brug hoon, on voor
de oude koopman goed besefte, wat er gebeurde, was
hij al twintig meter vorder....
„HIJ leek wel zoo licht als een veertje", zei hij later
tegen z'n vrouw, „ik geloof warempel, dat ik weer nèt
zoo sterk ben als vroogerl"
„En? Nog nieuws?" vroog de commlzsarlz van po
litie aan brigadier Pleterzon.
„Drie stadsklokken loopen een half uur voor", ant
woordde Pletersen.
„Wat zog Je?"
„Een half uur", rel Pletersen. „Ik liep op don Be-
ruldenhoutachen wog «n daar rag lk telf, dat de groo.
te wljrer van de klok met schokjes vooruit schoof,
do halve wljrerplaat over.,,,"
„Merkwaardig", tel do commissaris. „En de oor-
raak j
„Onbekendl"
„Stonden or veel menschen om de klok heonf"
„Wel oon paar honderdl"
„Onderzoekon, brlgnitlor, en rapporteeronl"
„Zal gebeuren, commissaris!"
Natuurlijk «tonden de kranten er vol van. De „Ex
press" gaf een extra-edltle.
I
VREEMDE VOORVALLEN IN ONZE STAD.
KEN AARDBEVING? ELECTRISQHE STORINGEN?
INVLOED VAN ZONNEVLEKKEN?
Onre lorors rullen op de hoogte rijn van do vroemdo
voorvallen die ln onre stad de laatste dagen hebben
plaate gevonden. WIJ herinneren aan do plotseling
wegrijdende tram; de eigenaardige, gelukkig door
weinig betoeker» opgemerkte, gebeurtenis op ds Pier;
de vóórloopende stadsklokken; de wegrollende boe
renhoed; en do ejaal in het Haagsche boecb,
Het eigenaardige van al doro gebeurtenissen is, dat
de slachtoffers (als wij dit groote woord mogen go-
brtuken) allen een sterken wlndstroom meenden te
voelen, hoe onverklaarbaar dit ook laek. De pianist,
In 't PlerpavlIJoen verklaarde verdort „Mijn vingers
bewogen rlch plotseling als rasenden; Ik MOEST roo
vlug mogelijk spelen,
OF IK WILDE OF NTETI
Verder voelden alle „slachtoffers", behalve den eter-
kei: wlndstroom, een soort prikkeling in hals en
polsen, eonlgszins gelijkende op hot prikkelende ge
voel, dat men heeft ala men aan een rwakken F.LEC-
THISCHKN stroom ls blootgesteld.
WAT IS DE OORZAAK?
Hot mctoorologlech instituut te De Bilt registreerde
eergisteren een lichte aardbeving. Kan dere aardbe
ving oorzaak zijn van lichte electrische storingen, ln
den dampkring? In dit verband wijzen wij ook op
de vele, door prof. Clarko te Greenwlch waargono.
men zonnevlekken. Deze hobbon ook dikwijls allerlei
storingen ln de atmosfeer veroorzaakt.
Eigenaardig la bet echter, dat alleen ln don Haag
vreemde gebeurtenissen waargenomen zijn.
Is «r wollloht een andere oorzaak?
WIJ hobben on» gewond tot onzon natuurkundigen
medewerker Dr, Chaudpled. Doze zal alles onder
zoeken, en 't rezultdat van zijn bevindingen zoo
spoedig mogelijk bekend maken.
I
NIEUWE GEBEURTENISSEN
lo, In 't scheersalon van don barbier Van Snor-
ronburg vlogen, zonder merkbare oorzaak, kammen,,
borstels, fleschjes, handdoeken, ja zelfs paraplu's oh
ook een koekoekklokje door de opstaande ramen naar
bulten. Een klant van den barbier, een onzer beken
de doktoren, zet Jpizt onder het mes, om geschoren
te worden. Plotseling vloog ook het achtiim van dok
ters gelaat naar buiten Do dokter stond op, on con-
stateorde met groote verbazing, dat zijn gezicht zoo
glad wat
AU EEN SPIEGEL
Allo stoppels waren vordwononll
2o. De bekende marktventer Isnüc Takkenbos, die,
bejaard alt hij ls, steeds groote moeite had, om zijn
zwaren vruchtenwagen do hoogo Wagenbrug over to
krijgen, ondervond plotseling oen krachtige modower-
klng van onbekende oorzaak, die hem don wagon do
brug over hielp zonder de minste inspanning zij-
norzljds. De kracht wat zóó sterk, dot, al» hij niet ge.
rcmtl ltttd, door zich achtor den wagen to laten ilee-
pon, hij mot al zijn sinaasappelen en 'bananen in do
spiegelruit van het bekende melksalon „Melk doet
leven" wae terechtgekomen.
8o. Een plano, die door do firma Schleppor, Stein-
weg on Co. naar een tweede ótngo getakeld mooet
worden, bleek zóó zwaar to zijn, dat de werklui het
lnetrumcnt mot tnepannlng van nl hun kinchton voot
eon val kondon bewaren. Op een gegovon oogonbllk
echter zchoon, het gowlcht voel minder te worden.
Toon hadden de werklieden geen moeite moor, do
piano naar de plaats van bestemming to brengen.
éo. Maar «en van de vréémdste gebeurtenissen fs
zeker wel de volgende:
Twee metselaars, J. van dar Kalk en P, Troffelman
De Redactie toekende hierbij aan:
WIJ conatateeren, dat een soort „eloctrlscl
kracht" ln onzo stad bozig ls, zijn togen, of rnedowe
klng te vorloonon. Alle pogingen worden oangewei 1
om de bron van deze kracht op 4e sporon. Totnut
1» er niets gevonden.
In ons ochtendblad van morgen zullen wo de mtjp,
nlng van onzen natuurkundlgon medewerker
'Chaudpled pubJIceoron.
Wordt vervolgd.
werkten gisteren aan de binnenkort te opem
echoot op 't Spul, De klok eloog twaalf Oudergewoonl
wierpen de metselaare de eteonen en gereedschap]
die zo julzt In de hand hadden, weg, om te gi
schaften. Twee steenon echter vielen niet reebtsireel
op den grond, maar bezebreven eon groota boog
kwamen terecht op den hoogen hoed van een voorbl
gangor. Eon troffel belandde bovenop den bljwagi
van lijn 9.
De voorbijganger, de heer 8. van Beverzteln, bei
fenlsdionaar la niet gewond. Alleen aljn boog. boi
|s vernield.
WIJ vernemen, dat bij een elsch lot schadeloossti
ling tegen de metselaars beeft Ingediend. Deze ws
geren echter hem de achada te vegroeden, daar ze b
weren, dat de «teen ntet .gewoon" gevallen la, rooa I-
andore ateenen plegen te doen.
De kantonrechter moet deze zaak maar ultzoeke
n
t
Jl
Un
JA—NEB.
Om Iets te Tadenl En om er achter te koman do
da antwoorden „Jal" of „Neet" Of 1 moeilijk 1
Kijk maar eens!
Ik donk: een appel.
Jan vraagt: Kan je 't zien?
Ik zeg: Jal
Jan: Is 't groot?
Ik: Neel
Jan,: Is 't van hout?
Ik: Neel
Jan: Is *t levend?
Ik: Neel
Jan: Ié 't vnn papier? Van vleeech? Van....
Ik: Neel
Jan: Kun Je 't eton?
Ik: Jal
Jan: Ia 't zoot?
Ik: Neel
Jan: li 't zuurt
Ik: Jal
Jan: I'.cn sinaasappel?
Ik: Nool
Zoo kun Je er achter komen. Soms gaat 't vlug.
somt duurt 't ook erg lang.
Bodenk maar eonvoudlge dingen, h.v, een afga
een potlood, een glas, een schaar, eon met 1
Uitslag van de prijsvraag over 't documont
prof. Sttiyvesant komt volgende week.
Brieven zondun naar L. ROGGEVEEN MARETj
STRAAT hé, DKN HAAG.
Vit
-•'
in
