CH. H. TH. SCHMALZ SCHAGEN tretten. dl» htf holle «n kille lokaal zoo klsurïg stoffseren. Onwillekeurig het 1» Oudejaarsdag, niet waar raakt ik aan het mUmeren en ik fan taseerde me ©en heele geschiedenis bU die portret ten. KUk, dacht ik. die menechon zijn nu misechlen al meer dan honderd laar dood en toch tien hun eerbiedwaardige gestalten neer op iedere raadszit ting. alsof ze er hun zegen op steven. Hoevaak zal een raadslid, in Hot vuur zllnor rede zich opwindend# nog Juist bijtij/!» een onvertogen, woord hebben bin nengehouden. wanneer toevallig zijn oog viel op dat indrukwekkend portret. Een oude burgemeester*. een verdienstelijk'burKer, ik weet niet. wien het voor stelt. maar in r.lk geval iemand, wiens beeltenis do herinnering terugroept naar een waardig en loffehJk. voorbeold. Kan men chicaneeren ot intrigoore». wan neer men r.ich in gezelschap weet van een nobel on verdienstelijk menaoh. ook al is deze men solt dan ■Ier,hts ln c.ontorltoitael aanwezig? Kijk. zoo dsont ik. ze loven nog. deze man on die vrouw op de belao /amJltepor'tretton; ze behouden hun achting en in vloed. en misschien la hun weldadige werking op de omgovlng zelfs grooter na hun dood dan ftldona hun leven". „Dat la ln dit geval buiten kljfl" llot <J>ans de bur gemeester zich hooren. „Je hebt daar. zondor dat je Hik gemaakt met ziln «klif en tumult. In zijn glo rietijd zat de stad ln eeuwge procedures en verwik kelingen. want (loze regent moet een booeeardig ta lent hebben gehad om alles In de war te achoppen. Mlsschen had btl de oen o? andere kwaal, Ulo hem verzuurde, maar zUn bumèur moet ondragelijk zijn geweest,..." „Maar hoe hangt hij dan in Hemolenaam hier in do raadzaalt", vroeg do notaris verhljsterd. „Ik zei Je al; hij had geld. Eü hij vond zichzelf bijzonder gewichtig. Daarom Hot 'hi| door eon be- roorpd meester zich in olieverf schilderen. Ik ben op het gebied van de kunst natuurlijk een look, maar hoeveel experts en kunstkoopers. Ik hier al niet bij mo gohad hob. zelfs van over do grenzen. liet moet, als kunstwerk, oen meesterstuk zijn." ,.Ja. dat in het; dat heb ik er dadelijk ingezioa", be aamde de dominee. ..Ja. dat prachtstuk hing bil hem in huis. en toon onzo potentaat goed en wol dood was. had niemand van do familie lust. hot /.leb toe to eigenen. Want ook mot al zijn familetodcn had Mijnheer ruzie en hun stemming werd er niot gunstiger op. toen htl bij testament geheel zijn vermogen aan een instelling ergens in hét buitenland bleek to hebben vermaakt. Wat mooston zo toen mot do't famiiloportret? Een ,„Z1Ju vrouw?!," antwoordde de burgwmeosfcer. „Dacht je,, dat zoo*n ffaUJare driftkop een vrouw hooft ifol:ad? Ze zou reeds Jeu eersten dag van heb huwelijk echtscheiding hebben aangevraagd. Voor zoover ik weet U onze potentaat nooit gebrouwd geweest. „Maar het peut'lapt dan, dat vrouwwn^rtret hoe komt men diuifiuiiir' „Dat ik ju vertellen. Zoo Ik «ri, wae»' tsr een wethouder op het idoo gekomen# liet oude fami lieportret in de raadszaal to /mngon. Natuurlijk xnoést dat gaat zoo ln kloino stadjes xi-la dit# het nieuwe gomoentehuis feestelijk worden ingo- wijd. En do burgerij diende .een sboi'folijk blijk te geven van do goede vOTstandhoudlnzg btuMohen haar m hot g-emewitobustuur. Nu w/t-> gemxuiule wet.- lioud "j* toevallig ook ponnmgmcodQr van. do ijwolub on, omdat hot in, vijl jaar niet voldoende gevroren luid, om wedstrijden uit to «ohrijvon, ww* do kim van do ijsölub overmatig' gevuld. jT>e ijsolub besloot, op voorstel Van iiarctn peamlngtyooetar, derliaivo aan heb feesboomitó ««nj gratinoatue te verefcrokken, waaruit deztt oon kunsfeviorworp zou kun mm koo- pon tor opliuistermg' van het nieuwe raadhui». 'Waar ra dit kunstvoorwerp moest bemfcaun, ook nioram- rant had du wethoiidcavp<umiaig,mouttter roods oen „t Ie oen srekke gedachte," mtfmerde Mevrouw „dat je »oo 11a je dood naast een vreemd au mijn heer in een statig3 saai te pronk komt te staan en iedereen denkt, dat je bd elkaar hoort. Xk heb dit ook altijd gedacht# tot je jna dit verhaal hebt ver teld." „Iedereen denkt het, eri 't Is maar goed dat het fcogienwoordigo raiaoht mot moer weet, hoe de vork in dfrn steel alt- Niet iedor is. BooaJ* ik, oen ge- fchiedvorevher. Ho is 't zoo etgvrnUJk niet aardig? Wat kond lu t er ten slotte op aan, wat je «swéeib buut# wal) Ie beat, is 't voornaamste. En uit eer waardig echtpaar in de s batige raadzaal' hoedt, »x> als het nu# op het oosrenblik is, portret en als mitfodaehtoni», rood* monigreon mot paeuse govoo- fotw bezield. Zooals Jij er vanmiddag1 van onder don indruk was, £iviert> Boa wordt iedereen op znu tijd door dozen aanblik tot eerbied wstoma; do portretten geven rollof aan onzo verguderlng' van Burgemeester on Wtthoudars; 00 brengen ontzag in dun gemcontorauAl nu eo treffan, den bozoukar Val vreemdeling door hun kooi» voornaamheid." „J)e gang van Hoven on dood i» boolt yrpemd," miomprfidio de dominoa, «tofl1, rlo<»r d oc.uwen •aanigolosan, houdt Jiutwl Fdo grai bewaard.... ,d'urdon, em graf ln onze raadzaal nog niot!" CONFECTIE EN MANUFACTUREN LAAGZiJDE B 49 Zondag 2 Januari a.s. mag ondergeteekende den dag herdenken, dat hij 26 |aar aan het hoofd van zijn zaak staat. Het was op dien datum in 1902 dat hij de Manufacturenzaak van den heer W. Vader Dz. overnam. Deze had in de van ouds bekende Apotheek des heeren Hazeu zijn Manufacturenzaak ondergebracht en daaraan verbonden een Confectie-afdeeling Heerenkleeding. Al spoedig nadat ondergeteekende de zaak had overgenomen, bracht de vooruitgang mee, dat uitbreiding moest volgen en werd het aantal etalages vermeerderd, terwijl de woongelegenheid bij de winkelruimte werd getrokken, en boven dien al spoedig een groot magazijn voor Slaapkamsr-moubolen, Ma trassen, Dekens en Tapijten moest worden bijgebouwd. Zoover was alles naar de eischen van dien tijd ingericht toen met Kerstmis 1913 door een brand alles werd verwoest en het perceel tot den grond toe afbrandde. Onder architectuur van den heer Leguit van Alkmaar en als dage- lijksch opzichter de heer Chr. Dekker, thans architect alhier, en door de Firma Overtoom alhier gebouwd, is de tegenwoordigs moderne zaak verrezen en in Juni 1914 geopend. Aansluiting werd verkregen met de oomblnatle Gebr. Bervoets, om een groote uitbreiding aan de afdeeling Hoeren-, Kinder- en Werk- mans-Confeotie te kunnen geven, zoowel als aan de afdeeling Klee ding naar maat onder leiding van de beste coupeurs. De afdeeling Heeren Mode-artikelen en de speciale afdeeling voor Dames-Mantels, Japonnen, enz. enz. werden geheel naar de eischen des tijds ingericht en verzorgd. En het spreekt vanzelf, dat ondergeteekende, dankbaar voor zijn voorspoed in zaken, zijn clientèle bij de herdenking van dit jubileum harte lijk wil bedanken voor den velen steun en medewerking, die hij van hen heeft mogen ontvangen. Er begint voor zijn firma thans een nieuw tijdvak en het is met vol vertrouwen, dat ondergeteekende dit tegemoet gaat, daarbij Inroepende den zelfden steun, dezelfde hulp in zaken, die hij in de afgeloopen 25 jaar In zoo ruime mate mocht ontvangen. Gaarne geeft hij van zijn kant de ver zekering, dat wederom alles zal worden gedaan om het groote vertrouwen, hem tot dusver geschonken, waardig te blijven, onverzwakt als zijn streven er op gericht zal zijn aan alle moderne eischen te voldoen. Tevens zijn hartelijkste Geluk- en Zegewenschen voor het Nieuwe Jaar. Hoogachtend, Uw dw. dr., Ch. H.- Th. SCHMALZ. t lelt wist, een merkwaardige (teschledenls aanue- i-oerd, Evertl Maar, of ze een argument voor Je be- ktooff oplevert, betwijfel ik. Ik zal je vertellen, hoe not met <jie twee oude familieportro'tten eigenlijk zit. iJle eerbierwaardlge, verdienstelijke burger, dat Roede voorbeeld voor 't nageslacht, zooals jo hein Doerat. Is een man. van wien onze gemeente wel Dieor last heeft gehad dan van wien, harer overige burgers van vroeger en later. Een voorbeeld?! Wan neer de raadsleden van tegenwoordig dien sinjeur gin gen navolgen, bleef ik geen oogenblik meer burge meester. Ik zou he*. niet harden, evenmin als mijn voorgangers het met hem hebben gehard. Drie bur gemeesters heeft hij vergeef me het onparlemen taire woord, maar ik weet er goen beter. heeft hij weggepest. Het was een querulant, een onmogelijk}© driftkop tegenwoordig zouden we hem een zenuw patiënt noemen, maar een zenuwpatiënt dan in den alïerergsten graad. Ik heb van bejaarde burgers, die door hun ouders nog over hom hebben hooren vertellen, krasse staal tjes gehoord. Die man "moet geweldig gehaat zijn ge- geest, gehaat en.... gevreesd, want hij had geld. «ij heeft hier ons Stadie gekoeionneerd en getrei- l0rd; hij heeft alle redelijke voorstellen en plannen gedwarsboomd; hij heeft de raadszittingen onraogei- familieporlret verkoopen, daartegen verzette zich hun gevoel van kleschhoid. Ze gaven het aan de ge- meonto cadeau. Dit'was de beste oplossing yoor hen. Maar wat kan do jfomomUo ca- moo? Hot lie&ifc zou me© do gedachtenis aan don gehaten quoruhint zoo gauw mogelijk vorgoton. Tooh voelden do vroede vaderen zioh mot heb huldeblijk vereerd, on het stuk saag er, in zijn zwaarvergulde, gebeeld houwde lijst» to duur uit om op den .rommolhoiop bo worden geworpen. Langen tijd lieofb heb op den zolder van ae secretarie, waar hob goen ergernis kan verwekken, tu.seohen aLlerliei arehlef-stnikkiecn ver borgen gelogen. Toon oohier,. hob was juist ©em paar jaar voordat ik hier burgemeester word, hob nieuwe raadhuis werd gebouwd on men don Inventaris van heb oude, vervollen gebouwtje verhuisde, kwam hot prachtige olie verf stuk uit het stof dor vergetel heid to voorschijn. L© monsohon van toen wisten niet meer, wien dit portret voorstelde, een paar ouden van dugom uitgezonderd, on die bemoeiden rsich er uiteraard niot moo, en zoo kwam oen Hor wethouders op do godaohbe, dat dit snhildorij een passende decoratie voor de raadzaal zou zijn." „Maar hoe kwam men aam het portret van zijn vrouw?" vroeg de notaris. plan bedaoht, By den antiquair op den hoek stond oen oud vrouwenportret, dat prabhtig als pon- damfe van, hob andere zou kunmon dienon. 1}© anti quair wild© heb, daar hij heb al jaren in huid had zonder een koopor te vindon, voor oen rode- lijkon prijs afstaan cm voor hob rosteerunde geld zou hij hob in oen 'lijst zobbon, even zwaar verguld en even kwistig gebeeldhouwd als die van heb an dere schilderij. Zoo waren alle partijen geholpen; de ijsalnb, het toost-oomitd en de raadzaal." „Wie «telt dit twoede portret voor?" vroeg de dominee. „Dat is tot op den huidigen dag onbekend geble ven. Do antiquair hooft heb natuurlijk ergens op gescharreld, £n ©on erfhuis of uit oen faillieten boedel. God mag weten, waar hij 'b vandaan heeft gehaald. Wie liet voorstelt? Wio zal het Uitmaken? Do oen of andere praotische vrouw. Of zo ge trouwd is geweest en wat haar goöohiedenis is. we zullen ©r nooit achter komen. Maar nu hangt zo vredig en waardig al vier en jfcwtntig jaar Haast den yeerbarstigen burger, dien zo tijdens haar Teven noodt heeft gekend en die van haar bestaam evenmin ooit iets heeft geweten, llefc vol gend jaar zullen ze, als portret, hun zilveren brui loft kunnen vieren." protesteerde de burgemeester. „Maar overigens heb jo gelijk, on .ik jnocfc mijn broor den notaris op merken, dab de gestorvenen in zijn hemel1 on hei dor herinnering wel' vreemd door elkander wor den gesmeten on dab liel. daar met do rechtvaar digheid tooh evenmin noolemitol .Ia den haak! sehynb to zlin aln hier in de maateohappij van de 'levenden. „Wio weet, wat ze met onze portretten nog doen honderd jaar later. Misschien iiouden ze jou om- dab je nu zoo'n voortreffelijk burgemeester bent, dèn wel voor don een ol andoren spitsboef....'* „Als hot zoover komt," viel Mevrouw angstig ln, „hoop ik toch niet, dat ze jou ook nuafsb ecu wild-vreemde dame zullen" t*uit<><>iis'boLUm. Men zou waarTyk bang worden, zich to laten schilderen...." „Musohien," moraliseerde de domino? leert, dit geval ons, dat wc ons tooh niot to «tork moeten hechten aan hetgeen tijdens ons leven. IwgrUpejif- kerw'lfs op den voorgrond staat: de bolaugriildund van ons persoonlijk bestaan. Uier (p aarde nlthans bTykt de tijd met onzo natuurlijke begeerte tot zelf behoud wroedaardig te spotten." Hier onderbrak hem do klok van twaalf, en "bui- ton op den toren bliezen hoornblazers het: Uren, dagen, maanden, jaren.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1926 | | pagina 3