Mnrttmii- LamUoivtlil
BUIKBANDEN
TUBERCULOSE
Woensdag 9 Februari 1927.
70s1e Jaargang No. 7996.
Eerste Blad.
Feuilleton.
ALS EEN MAN EEN
MAN IS
aad J
■x JanwJ
opent dJ
«icter *3
iuuui w»
jn de
iw-secie
SCHAGËR
urd.M
Was]
ader
mins bom
gohuucltg
ken.
tludealing
Jgeu mg
vqj.
i© bands-
Qsohaiyfe
Pit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Dondor-
ht en he dag en Zaterdag. Bi] inzending tot 's morgens 8 uur, vorden Adver-
Ujjtiön nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
Le kosta
^®ur QQ
öi'hoogajj
dat de
daar-
nen. Hij
-woj.
verga,
het
zioh
der T(j.
nut va»
besb
op fit
ïun hoo
can wqj.
liet mes
laten fc
'ken, 4
)aajr Ei
de nii
f 5»
j&aij
I
later
bep
COURANT.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 0 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grooto letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
gn wat er voor gedaan wordt in de
gemeente Barsingerhorn.
Docxr K. DE BOER, Kolhom.
De interessante artikelen in de Schager Oourant,
^schreven door den beer Kooij'mau over t.b.q.-
Bestmding en wat er voor gedaan wordt, heb ik
met belangstelling' gelezen en herlezen en waren
deze artikelen oorzaak, dat bij mij den onveerstaan-
baren drang naar voren kwam, te trachten onder
Dovenstaand opschrift een artikeltje te schrijven.
Het zal mij waarschijnlijk moeilijk valleen, hierin
geheet onpartijdig te blijven, daar mijn eigen gezin
hiar.Ji' do hoofdrol moet spelen. Allicht kan ge
dacht worden, dat het te doen is om eigen finan-
cieeien toesband te verbeteren of in het openbaai'
zfii nood te klagen. Dit is echter in geen geval
elijkhi
ingon
Dit
no
ht WON
tvo&ria
igst v<
■ddo va
.45X
begrai
len.
et vo<
*lem<
H.
en dot
nu w«
v. Do
wenk
J2M
de:
f 16
is ee
l.F
an de:
ook h
rt mo
is.
:-klotl
ivraa
mijn bedoeling. Het hoofddoel is, alle weldenken
de en -voelende lezers in deze omgeving eens een
kijkje te laten nemen wat er niet gedaan wordt
voor de tbc.-bestrijding Ik hoop door onderstaan
do regelen te bereiken, dat mijn treurige lotgenoo-
ten, die na mij', hulp zullen noodig hebben- op be
tere en meer menschwaardiger manier zuilen wor
den geholpen, dan dit met mij; is geschied.
Ik zal daarom dan. ook trachten mijn eigen
ondervinding op dit punt, Zoo duidelijk mogelijk
op papier naar voren te brengen. Aangenamer had
ik het gevonden, en beter was het wellicht voor
mij zalf geweest, wanneer een ander dezen laak
op zich had genomen, doch de mogelijkheid, dat
ik naar aanleiding van dib schrijven nieuwe moei
lijkheden zal moeten ondervinden, .kan mij niet
weerhouden, deze regelen te schrijven, met de
vaste overtuiging dat heb anderen ten nutte zal
zijn. Al zou ik alleen maar bereiken, de personen
ia wiens macht het ligt. iets voor de fc.b.o.-patiénben
te doen een oogenblik tot nadenken te brengen, zal
dit my reeds tot tevredenheid ."temmen, nl. te
weten, ook iets te hebben gedaan, waar zooveel
mooós en goeds gedaan kan worden.
Om echter te beginnen over het bovenstaande
opschrift, het volgende:
In den loop van Februari 1925 heb ik door totale
overspanning en uitputting, mede door een zeer
ernstig gebrek aan mijn oogen, mijn werk moeten
opgeven. Na een geheel jaar te hebben rond'goloo-
niathoudend, enz., waarbij1 mij1 de lust en de
it totaal ontbraken, om weer aan ©enig werk
tg beginnen, .is in Februari 1926 komen vast te
staan, dab ik t.b.e.-patiënb was. Voorwaar geen
aangename mededeeling, wanneer men 38 jaar oud
is, vader van 3 kindereu en bovendien door jaren-
langen tegenspoed in Zijn gezin., reeds totaal uitge
put is. Mijn winkel, welke eertijds vol' was, was
bjjna geheel ledig en leverde deZe mij ongeveer
zooveel op, dat ik hiervan de huishuur kon vol
doen. Dan ontving ik van het Alg. Burg. Armbe
stuur een ondersteuning van f8.per week en
f8.88 invalidibedtsrenfce, be zamem dus -f 11.88. Wat
moest dienen voor voeding en kleeding van man.
door HAROIJ) BELL WRIGHT.
Voor Nederland bewerkt door
C. F. VAN DER HORST.
18.
ir dw8
harti
nooit
ervoD-
ACHTSTE HOOFDSTUK.
Van da Brandmerken.
paar dagen na het avondbezoek van Jim
Rötd aan den Deken hielden, twee cowboys van
da Diamand-aind a-half op hun weg naar Cherry
Lreek stil aan de hoeve, om daar een middagmaal
- alom bekende, ongedwongen gastvrijheid van
KtQ llaldwinB lokbe menigea voorbijtrekkend©!! rui-
.vani ten grooten dalweg naar de tafel
■van de Kruis-DriehooL Daar was altijd, overvloed
ig voedsel, voor man en paard en' ook een bed
w>or die in. den avond, kwamen, en alles
Jökruid door een hartelijk w«lköm van den Deken
'Qpn aangenaimen kout onder de noteboomen. Tot
ui 'den otfnbrek was ar wel geen cowboy die
niet op het1 v©8 van den Deken' met evenveel be
nigs telling ©n zorg lette, als op de dieren die het
meric vair Zijïi eigen meester droegen.
j S^béurde het dat deZe ruiters uit het land
vart dg Lonte-flats den Deken vertelden, dab zij1 bij
wc ved van die Kruis-Driehoek dat in Toohegl
&wam drinken, verscheidene gevallen van1 wormziek
te gez.en hadden.
»,Wjj behandealen een paar van de ergste en wij
merkbm een kalf voor u," Zeide Muars.
trtft ij. "Wiffwél, Bert Wilson, voegde er aan
als tot zijn verondsohuldig.ng, „wij1 konden
niet langer blijden, omdat wij vóór dén volgenden
morgen!},^ wheeler moesten zijn."
dT rvY j-elui zeer, jongens" antwoordde
ua Heken en vervolgde, als altijd gereed te sohert-
-imrit "puul toch wel met het goede
^iiden niet voor Tailholt-farm," zeide.
c droogweg, terwijl allen lachten .bij de vrat*..
vrouw en 3 kinderen, neep. 11 en 12 jaar. Do
mn behandelende Dr. Bosch te Winkel, gaf mij
echter do verzekering, al zijn best te zullen doen
mij in een Sanatorium te doen opnemen. De dokter
heeft daar veel moeite voor gedaan; is nl. ter
bespreking van dit doel bij Burgemeester Breebaart
(.als hoofd der Gemeente en voorzitter Armbe
stuur), bijl den heer Klare (Lid van heb Armbe
stuur) en bij zijn collega Dr. Boeleer (adv. lid dor
afd. Barairgerhorn en lid van het Hoofdbestuur
van Hot Witte Kruis) geweest, van welke hij de
mededeeling heeft ontvangen, dat zander onder
zoek aan oen Consultatiebureau opname in een-
Sanatorium niieb mogelijk was.
Van het bestaan van .een dergelijk Bureau wasi mij'
als leek op dit gebied niets bekend. Dus dan maar
besloten naar Alkmaar te gaan. Maar hoe? Als men
totaal verzwakt en uitgeput ziek te bed ligt met
een veel te hooge temperatuur, dan is het wel moei
lijk op reis te gaan. Burgemeester Breebaart was
echter zoo welwillend mij' 'met zijn auto daar heen
be brengen. Na oen zeer grondigi onderzoek van
Dr. Winklier werd mil gezegd, dat ik geruimen tijd
rust zou moeten houden, doch over opname in ©en
Sanatorium (dit was mij ai doel van den reis)
werd niets gezegd. Wel werd mij aangeraden, een
ligtentje te vragen aan het Bestuur van het Wit
te Kruis. Een schrale troost voorwaar, wanneer
men in oen verslag van oen Witte Kruis-'vergade
ring van Barsingerhorn kan lezen, dat Dr. Beeker
op een vraag van den heer Blaauboer waarom dg
ligtenten zoo weinig worden gebruikt, antwoordt,
dat deze niet aan de daaraan gestelde eischen vol
doet, doordat meestal niet aan den voorgeschre
ven regel wordt gehouden.
Den volgenden dag, uitgeput van de Alkmaar-
sche reis, kreeg ik bezoek van d'e Wijkverpleegster,
tevens aangesteld voor de t.b.c.-bestrijding (voor
waar een zeer goede combinatie te noemen, wan
neer dit 'werk in ernst en met liefde wordt o]
vat) en kwam als vanzelf de ligfcent ter
en deelde ik haar mijn teleurstelling^ mede," haar
tevens te kennen gevende, niet veel zin te hebbein
in jeen bent te gaan liggen, terwijl ik haar tevens
mijn vrees mededeelde, dat het werk, dat aan een
patiënt die buiten in een tent verpleegd moert wor
den, verbanden is,N voor mijn vrouw te bezwaarlijk
Zou zijn. (Later zal blijken, dat .mijn vrees niet
(ongegrond was.)
Na nog ©enige bespreking over het een en ander,
waarbij gevoegd de geruststellende mededeeling
van de Zuster, dat ook zij al haar best voor mij zou
doen, nl. te trachten het Armbestuur te bewegen
mij wat extra voeding te versohaffen. Ik kreeg in
middels van dit bestuur 1 ons vleeSoh en 1 liter
melk, besloot ik: wat kan ik .anders, met de eenige
wapens goede voeding, rust en zuivere lucht, den
'strijd op leven en dood te aanvaarden, aanvankelijk
met weinig hoop op de overwinning in deze; immers
er waren reeds een broer en een zuster tengevol
ge van deze verschrikkelijke ziekte vroegtijdig graf
waarts gegaan.
Doch liet 'bewustzijn, al zou heb dan ook niet
bot herstel mogen lijden van mij' zelf, dan wias het
toch noodzakelijk om het besmettingsgevaar voor
de kinderen zoo klein mogelijk te doen zijn, reden
waarom ik besloot in. de tont te gaan liggen. Het
nemen van ieen besluit en heb ten uitvoer brengen
hiervan gaat meestal niet gelijk. Zoo ook hier weer
moeilijkheden, t.w. het volgende: vanaf .heb tijd
stip dat de ziekte geconstateerd werd, ging een
mijner kinderen des nachts bij oen familielid sla-
KU, zoodat mijn vrouw bij het andere kind te bed
n gaan, en £k alzo© het bed alleen voor mij. be
schikbaar had, doch ook hieraan moest een einde
komen, doordat een familielid,welke afwezig wa«,
weer thuis kwam, en maatregelen moesten worden
van den Deken.
BH die woorden van den cowboy zag Pabohes
tot Zijn verwondering de lachende geziöhten ver
anderen en een uitdrukking van woede aannemen.
„Heb je onderweg onlangs nog, iemand ont
moet?" vroeg do Deken kalm.
In het oogenblik van stilte dat volgde, baken
de aanwezigen twijfelend van het gezicht van Pat-
ohes naar den Deken en daarop naar Phil. Einde
lijk zeide Hhonty: „Wij vonden een paar pas ge
merkte kalveren ©n Dub Stillwell zegt dat er heel
wat vreemd© dingen zjjin in do buurt van Dl."
Er volgde weer een veelbeteekenend stilzwijgen.
Pabcbes scheen het de doodsohe stilte di8 soms
den storm voorafgaat. Hij had die vragende blik
ken van de bezoekers .opgemerkt:, maar dé b©bee
ltenis daarvan begreep hij1 niet. Hij kon alleen
zich verwonderen en afwachten, want hij' voelde
instinkbmatdg dat hij' niets moest zeggen. Hij had
heb gevoel, alsof deze mannen die hem zoo edelmoe
dig tegemoet waren gekomen, hem nu buiten hun
kring plaatstan, nu zij zaken gingen behandelen,
die voor hen het hoogste belang waren.
„Jongens," zeide de Dieken, als wensohte hij
dit onderwerp te laten varen, „ik .ben al heel wat
jaren in de veeteelt en ik heb er allerlei mensohen
in zien opkamen en weer verdwijnen, maar ik heb
nog nooit gezien dat iemand het ver bracht, zan
der dat hi^ betaalde voor wat hij ontving.
Vroeg ©r laat, op de een© of andere manier,
of hij ©r op verdacht is of niet,, maar betalen
moet hij."
„Die wet is toch alleen van toepassing op de
zaken in vee, wel meneer Baldwin?" Het was
Patohes die dat eide en toen zij zijn gezicht
z igen, was het "thans hunne beurt am verwonderd
te zijn.
D© Deken1 keek recht in de donkere oogen, waar
uit 'Zooveel smartelijk© herinneringen1 spraken. „Wat
bedoelt u?"
,,Ik bedoel,"zeide Batches, verlegen, alsof
hy onwillekeurig gesproken had, dat wat u daar
zeide voor alle leegloopers geldt, voor allen die
geen nuttig werk doen en ook voor wie in zaken
oneerlijk zijn of die met opzet stelen... Meent u
dat ook niet?"
D© Deken antwoordde langzaam: „Wel zeker
meen ik dat, ÏToe meer je er over denkt, hoe
meer je inziet dat het zoo moet zijn.... Een man
d e neemt wat hij niet verdiend heeft, meet dat
vroeg of laat toch betalen."
Toen het middagmaal was af'geloopen en de
getroffen!, dat mijn oudste dochter weer thuis kon
slapen Maar hoe? Hierover die Zuster geraadpleegd,
of die wellicht kans zag ons tijdelijk van een bed
©n dekens te voorzien, Vanwege heb Armbestuur,
'Witte Kruis of anderszins. Hot ging toch moeilijk,
dat in een dergelijk ziektegeval man en vrouw de
bedstede samen deelden. D© Zuster wisit echter
Jhiierop geen raad, doch zij' kwam mij' dien volgenden
dag medcdealenDr. Boeker heeft mij' gezegd, dlat
het geen bezwaar was, dat man en viouw bij
elkaar gingen slapen, aangezien' besmetting van
de vroiiw door den man of andersom, bijna nooit
voorkwam. Een meening waar ik als leek absoluut
niet mee accoord ga, en velen zijner jongere collle-
ga's zeker ook niet. Doch met dat al waren wij'
niet geholpen. liet besluit om in de tent te gaan
liggen, was genomen. Deze arriveerde, vergezeld
van een ledikant met staaldraadmabras en 3 stroo-
matrassen, afkomstig van het Witte Kruis. Het
ren te winnen.
daar wat nu? Nu kwam aan de beurt het ver
delen van het beschikbarei beddegoed en dekens,
doch alweer rees de moeDijkheda met het bed.
Wie jmoest dit toegewezen worden, mijn vrouw
of mijr Enfin, ik besloot tenslotte maar, het op
de stroomatras te probeeren en nfijju vrouw het
bed te daten behouden. Bij de bespreking over het
bod maakte de Zuster nog de opmerlong tegen
mijn vrouw: Maar al' gaat je man in de tent
liggen, dan kan jij1 het bed toch niet zóó ge
bruiken, dan moet dit. eerst ontsmet worden. Alle
maal raadgevingen om over na te denken.
Stel n voor: Het was geen bezwaar, dat mijn
vrouw het bod met mij deelde, doch wanneer ik
„CONVENABLE"
geheel uit zwaar elastiek, in alle maten voorradig,
In prijzen vanaf f 10.75.
Elastieken Kousen, Elastieken Windsels,
Elastieken Kniekappen, Breukbanden,
Rechthouders.
„Convenable" Maandgordels, Houtwolkussens, enz. enz.
't Best en tolllUkst tolj
Centraal Drogist HET GROENE KRUIS,
Hootfzijde E 27 - Schorten.
i paarden gingen halen, vroegen ri,
Bob: „wia is hEP"
van aa Kxuis-Briehoak schudden
1 bezoekers hun jpaardèn gingen halen, vroegen rij
aan Ourly
D© mannen
hathoofd.
„Op een moeien dag hier binnen komen waaien
en de Deken heeft hom dadelijk aangenomen,"
zeide Bob.
Ho bnzcekers bestogen hun paarden en zagen
met afgunst naar de slanke gestalte vanPatchestoen
hij Za op ©enigen afstand voorbijging op rij'u weg
naai* de schuur.
,,Ik vind," zeide Sborty, „dat hij als een
schoolmeester praat," „Hij is tenminste geen jon
gen van ons vak," meende Bert.
„Neen, maar ik durf wedden dat hij er een war-
dan zal," zeide Curly
„Wij zullen hem dit najaar op de proef stellen,"
lacht© ©en ander en allengs verdwenen1 zij-
Den volgenden morgen voor het ontbijt, zeide
Phil tot Patches: „Neem Snip vast en geef hem ©en
portie graan, Vandaag ga ga je met mij mee.
Toen Patehes zoer verwonderd keek, legde hij
hem laohend uit: „Ik geef mijn school een kleine
vaoantie en Ooan Wil vindt dat heb tijd wordt dat
je vrij kexmti^uit den kindertuin."
La ter,toen zij het groot© grasveld kruisten in
de richting van het Zuiden, deelde de opzichter hem
mede, dat zij de eerstvolgende weken een grooten
tocht zonden rijden.
„Mag ik vragen waarom?" vroeg Patches, aange
moedigd door het optreden van den cowboy.
Heb was ©en1 van zijn eigenaardigheden dat hij
zich zelden mengde in de gesprekken van zijn
nieuwe vrienden, wanneer hun werk het onderwerp
daarvan was. En nooit vroeg hij iets, behalve wan
neer hij alleen was met Phil of' met den Deken,
en dan nog alleen., wanneer zij1 hem daartoe aan
moedigden. Niet 'dat hij trachtte Zijn onwetend
heid to verbergeni, maar zijn terughouding .scheen
meer het gevolg van een eigenaardig schaamtege-
/oel, dat hü in het geheel niet gemeen had met
leze mannen, wier leven aan nuttigen arbeid ge
wijd was... En dit, wanneerhij het geweten had,
.vos een van de dingen waarin zij met hem. verwant
varen. Mensohen die eiken dag in zoo nauwe aan
raking leven met de allereerste werkelijkheden van
iet leven tin die diardoor een zekere degelijkheid
;n bescheidenheid verwerven, hebben in hun hart
geen plaats vcor ovetdreven gevoeligheid.
Met d^n noodigen takt vermeed Phil zelfs te glim
lachen bij die vraag en hij an twoord le op den t ion
van iets dat van zelf sprak: „Wij moeten naar
haar dit liet behouden!, wafl höt hoogst gevaarlijk
dit te gebruiken'. Voor de rest was voorzien doooa
het in bruikleen ontvangen van een wollen deken
en een peluw. Mijn dochter kon weer thuis blij
ven: wij konden slapen.
Doch stel je voor, een t.b.e.-patiënb4 op een stroo
matras, bestaande uit .3 doelen, welke natuurlijk
bij de minste beweging zeer onaangename onge-
lijkhiedem veroorzaakte, maar ik had rondom mij1
ruim© voorraad lucht om te happen, in afwachting
van het resultaat wat de Zuster zou hebben bij heb
Armbestuur, om meerdere voeding. Hoe bitter
moest ik echter 'ervaren, dat de beloften prachtig,
de vooruitzichten schitterend ©n het resultaat ni
hil' waren. Al' zeer spoedig wist de JZusiter ziöh
van haar beloften te ontdoen,, om m'ijtn vrouw, die
toch al zooveel' had ba doen', aan te raden1, zelf
maar naar den Burgemeester te gaan. Dit is ech
ter niet gebeurd, daar mijn vrouw door een lang
hand, geen oogenblik
durige ziekte van heb
weg kooi. Toen is door
Bosch een adviee ge
schreven, om nogt een ions' vleeöoh en twee eieren
per dag, doch dit is zonder meer terzijde ge-
WB
legd en afwijzend beschikt. Heb Armbestuur meen
de in deze genoeg gedaan te hebben
Enfin, ik lag 22 April in de tent op mikt stroo
matras en had allen tijd om na te denken over
het vraagstuk, waarom ik hier moest leggen en
waarvoor al' die mooie inrichtingen als sana
toriums enz., waar ik al zooveel' goeds Van had
gelezen en gehoord, voor zijn. Hoe mooi toch wor
den deze dingen beschreven in een boekje dat mij
toevallig in handen kwam, uitgegeven door hot
Dag. Bestuur der V.C.V., onder redactie yan O.
Dekker Sie*n\-penningmeester, van April 1914, dus
ruim 12 jaar geleden. Ongetwijfeld ziijn. nadien nog
(verschillende inrichtingen gesticht, verbetaringen
aangebracht en bij de doctoren nieuwe inzichten
ontstaan. Ook heb verslag in de Schager Courant
'van 13 Nov. over de gehouden tentoonstelling te
Winkel, waarbij' door Dr. Vos een lezing werd ge
houden. over i.b.c. geeft ons een zeer goeden in
druk van' allen, 'die zich op dit gebied verdien^
sbelijk maken.
Mijn vraag is echter voor wie dit alles?
En als ik dan moe van het denken, voor een groot
vraagteeken kom te staan, dan neemt bij mij het
denkbeeld dat er maar twee redenen bestaan, waar
door opname in een sanatorium voor mij niet mo
gelijk was, steeds vasteren vorm aan, t.w. vergevor
derdheid der ziekte, zoodat herstel niet meer mo
gelijk is, of door het ontbreken der benoodigde gel
den, oftewel onvoldoende medewerking der betrok
ken personen welke hiervoor zijn aangewezen.
Dan verdiep ik mij in het vraagstuk wat is in mijn
geval de oorzaak? Wederom is het resultaat een groot
vraagteeken. Er is echter nog een andere oorzaak,
waar ik wel eens aanheb gedacht n.1. dit: Hebben de
personen die hierop invloed kunnen uitoefenen, mis
schien het standpunt ingenomen, wanneer aan een
patiënt geld wordt besteed, dan kunnen wij mis
schien weder een bruikbaar persoon uit het sanato
rium terug ontvangen, dan is dit geld goed besteed.
Doch deze persoon b 1 ij' f t, al zou hij volkomen
hersteld uit het sanatorium terug keeren, nog in
valide, gelet het gebrek aan zijn oogen. En hebben
deze zich wellicht de vraag gesteld: Is deze man het.
repareeren wel waard? Ik durf het bijna niet den
ken, doch er aan toevoegen, dat ook een invalide, al
Is het leven voor hem zelf niet zoo rooskleurig, toch
ook gaarne voor de zijnon wil blijven leven. In bo
venbedoelde boekje wordt dit punt op zulk een mooie
wiize beantwoordt.
(Onwillekeurig dringt zich de vraag op, of al dit
geld goed besteed mag worden geacht, of de resul
taten die de sanatoriumvorpleging geeft, die uitga
ven wettigen. Het antwoord kan zeker bevestigend
luiden. Niet ieder, die in het Sanatorium komt, vei>-
wormzieken gaan kyketn, en hier ern daar oen kalf
merkan en do waterputten open houden."
„En meen Je," vroeg Patohos met den noo
digen twijfel, „dat ik! dam met je nnoe moet gaan?"
„Zeker. Zie je, Oom Will vindt, dat je te goed
bent om je tiid t© verdoen m©t kleine werkjes bij
het huis en daarom moet ik Je opleiden .voor de
oampagne van dit najaar."
Deze woonden hadden -een zonderlinge uitwer
king. Een diep rood kleurde hot aangericht van
Patches icn er straalde vreugde uit zijin oogen, to-en
hij zijn metgezel aanzag,„En wat denk jij er
van, Phil P" vroeg hij hem.
De cowboy lachte om de haastigheid van den an
der. „Ik? Ik denk er over net als ik er aldoor
over gedacht heb, sinds je dien dag Merbinnen
/kwam ion om ewrk vroeg."
Patohes Faalde diep aden^ en onbewegelijk in
zijn zadel rittende, keek hij d© ruimte in naar
den Granietberg, terwijl Phil hem met belang
stelling gadesloeg en iets van een vriendelijk mede
lijden "in zijn hart voelde met dezen man, die zoo
sterk schoen te verlangen naar het werk van een
man en naar een plaats onder de mannen.
Daar kwamen een'ge runderen voorbij die daar
aan het grazen waren in de vlakte. Zij reden er
heen, Phil nam zijn riem en Patches keek hem
vragend aan.
„Wij konden eigenlijk hier wel beginnen,"
zeide de cowboy. „Zie je iets bijzonders bij dien.
troep?"
Paches teujde en tuurde vergeefs.
„En rie je iets aan dat kalf daarginds?" vroeg
Phil, terwijl hij de lus van zijn lazzo gereedmaakte,
„Ik bedoel dab zesmaandskalx met zijn witte kop."
Patches aar'Zelde steeds.
Phil hielp hem op weg. „Kjjk eens naar zijn
oor en."
„Zij zijn niet gemerkt," riep Patohes uit.
„En hoe moesten zij dan gemerkt zijnP" vroeg
de onderwijzer.
„Als hij aan de Kruis-Driehoek hoort, met een
spleet in rijn oor. Hij heeft ook geen gebrand merk.
Phil glimlachte goedkeurend. „Diab is Zoo, en wij'
zullen dat even in orde brengen eeir een ander ons
voor is." Onder heb spreken richtte hij Zijn paard
langzaam naar het vee.
Wordt vervolgd.