Mnrttmii- LamUoivtlil BUIKBANDEN TUBERCULOSE Woensdag 9 Februari 1927. 70s1e Jaargang No. 7996. Eerste Blad. Feuilleton. ALS EEN MAN EEN MAN IS aad J ■x JanwJ opent dJ «icter *3 iuuui w» jn de iw-secie SCHAGËR urd.M Was] ader mins bom gohuucltg ken. tludealing Jgeu mg vqj. i© bands- Qsohaiyfe Pit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Dondor- ht en he dag en Zaterdag. Bi] inzending tot 's morgens 8 uur, vorden Adver- Ujjtiön nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. Le kosta ^®ur QQ öi'hoogajj dat de daar- nen. Hij -woj. verga, het zioh der T(j. nut va» besb op fit ïun hoo can wqj. liet mes laten fc 'ken, 4 )aajr Ei de nii f 5» j&aij I later bep COURANT. Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 0 cent. ADVERTEN- TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno. inbegrepen). Grooto letters worden naar plaatsruimte berekend. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. gn wat er voor gedaan wordt in de gemeente Barsingerhorn. Docxr K. DE BOER, Kolhom. De interessante artikelen in de Schager Oourant, ^schreven door den beer Kooij'mau over t.b.q.- Bestmding en wat er voor gedaan wordt, heb ik met belangstelling' gelezen en herlezen en waren deze artikelen oorzaak, dat bij mij den onveerstaan- baren drang naar voren kwam, te trachten onder Dovenstaand opschrift een artikeltje te schrijven. Het zal mij waarschijnlijk moeilijk valleen, hierin geheet onpartijdig te blijven, daar mijn eigen gezin hiar.Ji' do hoofdrol moet spelen. Allicht kan ge dacht worden, dat het te doen is om eigen finan- cieeien toesband te verbeteren of in het openbaai' zfii nood te klagen. Dit is echter in geen geval elijkhi ingon Dit no ht WON tvo&ria igst v< ■ddo va .45X begrai len. et vo< *lem< H. en dot nu w« v. Do wenk J2M de: f 16 is ee l.F an de: ook h rt mo is. :-klotl ivraa mijn bedoeling. Het hoofddoel is, alle weldenken de en -voelende lezers in deze omgeving eens een kijkje te laten nemen wat er niet gedaan wordt voor de tbc.-bestrijding Ik hoop door onderstaan do regelen te bereiken, dat mijn treurige lotgenoo- ten, die na mij', hulp zullen noodig hebben- op be tere en meer menschwaardiger manier zuilen wor den geholpen, dan dit met mij; is geschied. Ik zal daarom dan. ook trachten mijn eigen ondervinding op dit punt, Zoo duidelijk mogelijk op papier naar voren te brengen. Aangenamer had ik het gevonden, en beter was het wellicht voor mij zalf geweest, wanneer een ander dezen laak op zich had genomen, doch de mogelijkheid, dat ik naar aanleiding van dib schrijven nieuwe moei lijkheden zal moeten ondervinden, .kan mij niet weerhouden, deze regelen te schrijven, met de vaste overtuiging dat heb anderen ten nutte zal zijn. Al zou ik alleen maar bereiken, de personen ia wiens macht het ligt. iets voor de fc.b.o.-patiénben te doen een oogenblik tot nadenken te brengen, zal dit my reeds tot tevredenheid ."temmen, nl. te weten, ook iets te hebben gedaan, waar zooveel mooós en goeds gedaan kan worden. Om echter te beginnen over het bovenstaande opschrift, het volgende: In den loop van Februari 1925 heb ik door totale overspanning en uitputting, mede door een zeer ernstig gebrek aan mijn oogen, mijn werk moeten opgeven. Na een geheel jaar te hebben rond'goloo- niathoudend, enz., waarbij1 mij1 de lust en de it totaal ontbraken, om weer aan ©enig werk tg beginnen, .is in Februari 1926 komen vast te staan, dab ik t.b.e.-patiënb was. Voorwaar geen aangename mededeeling, wanneer men 38 jaar oud is, vader van 3 kindereu en bovendien door jaren- langen tegenspoed in Zijn gezin., reeds totaal uitge put is. Mijn winkel, welke eertijds vol' was, was bjjna geheel ledig en leverde deZe mij ongeveer zooveel op, dat ik hiervan de huishuur kon vol doen. Dan ontving ik van het Alg. Burg. Armbe stuur een ondersteuning van f8.per week en f8.88 invalidibedtsrenfce, be zamem dus -f 11.88. Wat moest dienen voor voeding en kleeding van man. door HAROIJ) BELL WRIGHT. Voor Nederland bewerkt door C. F. VAN DER HORST. 18. ir dw8 harti nooit ervoD- ACHTSTE HOOFDSTUK. Van da Brandmerken. paar dagen na het avondbezoek van Jim Rötd aan den Deken hielden, twee cowboys van da Diamand-aind a-half op hun weg naar Cherry Lreek stil aan de hoeve, om daar een middagmaal - alom bekende, ongedwongen gastvrijheid van KtQ llaldwinB lokbe menigea voorbijtrekkend©!! rui- .vani ten grooten dalweg naar de tafel ■van de Kruis-DriehooL Daar was altijd, overvloed ig voedsel, voor man en paard en' ook een bed w>or die in. den avond, kwamen, en alles Jökruid door een hartelijk w«lköm van den Deken 'Qpn aangenaimen kout onder de noteboomen. Tot ui 'den otfnbrek was ar wel geen cowboy die niet op het1 v©8 van den Deken' met evenveel be nigs telling ©n zorg lette, als op de dieren die het meric vair Zijïi eigen meester droegen. j S^béurde het dat deZe ruiters uit het land vart dg Lonte-flats den Deken vertelden, dab zij1 bij wc ved van die Kruis-Driehoek dat in Toohegl &wam drinken, verscheidene gevallen van1 wormziek te gez.en hadden. »,Wjj behandealen een paar van de ergste en wij merkbm een kalf voor u," Zeide Muars. trtft ij. "Wiffwél, Bert Wilson, voegde er aan als tot zijn verondsohuldig.ng, „wij1 konden niet langer blijden, omdat wij vóór dén volgenden morgen!},^ wheeler moesten zijn." dT rvY j-elui zeer, jongens" antwoordde ua Heken en vervolgde, als altijd gereed te sohert- -imrit "puul toch wel met het goede ^iiden niet voor Tailholt-farm," zeide. c droogweg, terwijl allen lachten .bij de vrat*.. vrouw en 3 kinderen, neep. 11 en 12 jaar. Do mn behandelende Dr. Bosch te Winkel, gaf mij echter do verzekering, al zijn best te zullen doen mij in een Sanatorium te doen opnemen. De dokter heeft daar veel moeite voor gedaan; is nl. ter bespreking van dit doel bij Burgemeester Breebaart (.als hoofd der Gemeente en voorzitter Armbe stuur), bijl den heer Klare (Lid van heb Armbe stuur) en bij zijn collega Dr. Boeleer (adv. lid dor afd. Barairgerhorn en lid van het Hoofdbestuur van Hot Witte Kruis) geweest, van welke hij de mededeeling heeft ontvangen, dat zander onder zoek aan oen Consultatiebureau opname in een- Sanatorium niieb mogelijk was. Van het bestaan van .een dergelijk Bureau wasi mij' als leek op dit gebied niets bekend. Dus dan maar besloten naar Alkmaar te gaan. Maar hoe? Als men totaal verzwakt en uitgeput ziek te bed ligt met een veel te hooge temperatuur, dan is het wel moei lijk op reis te gaan. Burgemeester Breebaart was echter zoo welwillend mij' 'met zijn auto daar heen be brengen. Na oen zeer grondigi onderzoek van Dr. Winklier werd mil gezegd, dat ik geruimen tijd rust zou moeten houden, doch over opname in ©en Sanatorium (dit was mij ai doel van den reis) werd niets gezegd. Wel werd mij aangeraden, een ligtentje te vragen aan het Bestuur van het Wit te Kruis. Een schrale troost voorwaar, wanneer men in oen verslag van oen Witte Kruis-'vergade ring van Barsingerhorn kan lezen, dat Dr. Beeker op een vraag van den heer Blaauboer waarom dg ligtenten zoo weinig worden gebruikt, antwoordt, dat deze niet aan de daaraan gestelde eischen vol doet, doordat meestal niet aan den voorgeschre ven regel wordt gehouden. Den volgenden dag, uitgeput van de Alkmaar- sche reis, kreeg ik bezoek van d'e Wijkverpleegster, tevens aangesteld voor de t.b.c.-bestrijding (voor waar een zeer goede combinatie te noemen, wan neer dit 'werk in ernst en met liefde wordt o] vat) en kwam als vanzelf de ligfcent ter en deelde ik haar mijn teleurstelling^ mede," haar tevens te kennen gevende, niet veel zin te hebbein in jeen bent te gaan liggen, terwijl ik haar tevens mijn vrees mededeelde, dat het werk, dat aan een patiënt die buiten in een tent verpleegd moert wor den, verbanden is,N voor mijn vrouw te bezwaarlijk Zou zijn. (Later zal blijken, dat .mijn vrees niet (ongegrond was.) Na nog ©enige bespreking over het een en ander, waarbij gevoegd de geruststellende mededeeling van de Zuster, dat ook zij al haar best voor mij zou doen, nl. te trachten het Armbestuur te bewegen mij wat extra voeding te versohaffen. Ik kreeg in middels van dit bestuur 1 ons vleeSoh en 1 liter melk, besloot ik: wat kan ik .anders, met de eenige wapens goede voeding, rust en zuivere lucht, den 'strijd op leven en dood te aanvaarden, aanvankelijk met weinig hoop op de overwinning in deze; immers er waren reeds een broer en een zuster tengevol ge van deze verschrikkelijke ziekte vroegtijdig graf waarts gegaan. Doch liet 'bewustzijn, al zou heb dan ook niet bot herstel mogen lijden van mij' zelf, dan wias het toch noodzakelijk om het besmettingsgevaar voor de kinderen zoo klein mogelijk te doen zijn, reden waarom ik besloot in. de tont te gaan liggen. Het nemen van ieen besluit en heb ten uitvoer brengen hiervan gaat meestal niet gelijk. Zoo ook hier weer moeilijkheden, t.w. het volgende: vanaf .heb tijd stip dat de ziekte geconstateerd werd, ging een mijner kinderen des nachts bij oen familielid sla- KU, zoodat mijn vrouw bij het andere kind te bed n gaan, en £k alzo© het bed alleen voor mij. be schikbaar had, doch ook hieraan moest een einde komen, doordat een familielid,welke afwezig wa«, weer thuis kwam, en maatregelen moesten worden van den Deken. BH die woorden van den cowboy zag Pabohes tot Zijn verwondering de lachende geziöhten ver anderen en een uitdrukking van woede aannemen. „Heb je onderweg onlangs nog, iemand ont moet?" vroeg do Deken kalm. In het oogenblik van stilte dat volgde, baken de aanwezigen twijfelend van het gezicht van Pat- ohes naar den Deken en daarop naar Phil. Einde lijk zeide Hhonty: „Wij vonden een paar pas ge merkte kalveren ©n Dub Stillwell zegt dat er heel wat vreemd© dingen zjjin in do buurt van Dl." Er volgde weer een veelbeteekenend stilzwijgen. Pabcbes scheen het de doodsohe stilte di8 soms den storm voorafgaat. Hij had die vragende blik ken van de bezoekers .opgemerkt:, maar dé b©bee ltenis daarvan begreep hij1 niet. Hij kon alleen zich verwonderen en afwachten, want hij' voelde instinkbmatdg dat hij' niets moest zeggen. Hij had heb gevoel, alsof deze mannen die hem zoo edelmoe dig tegemoet waren gekomen, hem nu buiten hun kring plaatstan, nu zij zaken gingen behandelen, die voor hen het hoogste belang waren. „Jongens," zeide de Dieken, als wensohte hij dit onderwerp te laten varen, „ik .ben al heel wat jaren in de veeteelt en ik heb er allerlei mensohen in zien opkamen en weer verdwijnen, maar ik heb nog nooit gezien dat iemand het ver bracht, zan der dat hi^ betaalde voor wat hij ontving. Vroeg ©r laat, op de een© of andere manier, of hij ©r op verdacht is of niet,, maar betalen moet hij." „Die wet is toch alleen van toepassing op de zaken in vee, wel meneer Baldwin?" Het was Patohes die dat eide en toen zij zijn gezicht z igen, was het "thans hunne beurt am verwonderd te zijn. D© Deken1 keek recht in de donkere oogen, waar uit 'Zooveel smartelijk© herinneringen1 spraken. „Wat bedoelt u?" ,,Ik bedoel,"zeide Batches, verlegen, alsof hy onwillekeurig gesproken had, dat wat u daar zeide voor alle leegloopers geldt, voor allen die geen nuttig werk doen en ook voor wie in zaken oneerlijk zijn of die met opzet stelen... Meent u dat ook niet?" D© Deken antwoordde langzaam: „Wel zeker meen ik dat, ÏToe meer je er over denkt, hoe meer je inziet dat het zoo moet zijn.... Een man d e neemt wat hij niet verdiend heeft, meet dat vroeg of laat toch betalen." Toen het middagmaal was af'geloopen en de getroffen!, dat mijn oudste dochter weer thuis kon slapen Maar hoe? Hierover die Zuster geraadpleegd, of die wellicht kans zag ons tijdelijk van een bed ©n dekens te voorzien, Vanwege heb Armbestuur, 'Witte Kruis of anderszins. Hot ging toch moeilijk, dat in een dergelijk ziektegeval man en vrouw de bedstede samen deelden. D© Zuster wisit echter Jhiierop geen raad, doch zij' kwam mij' dien volgenden dag medcdealenDr. Boeker heeft mij' gezegd, dlat het geen bezwaar was, dat man en viouw bij elkaar gingen slapen, aangezien' besmetting van de vroiiw door den man of andersom, bijna nooit voorkwam. Een meening waar ik als leek absoluut niet mee accoord ga, en velen zijner jongere collle- ga's zeker ook niet. Doch met dat al waren wij' niet geholpen. liet besluit om in de tent te gaan liggen, was genomen. Deze arriveerde, vergezeld van een ledikant met staaldraadmabras en 3 stroo- matrassen, afkomstig van het Witte Kruis. Het ren te winnen. daar wat nu? Nu kwam aan de beurt het ver delen van het beschikbarei beddegoed en dekens, doch alweer rees de moeDijkheda met het bed. Wie jmoest dit toegewezen worden, mijn vrouw of mijr Enfin, ik besloot tenslotte maar, het op de stroomatras te probeeren en nfijju vrouw het bed te daten behouden. Bij de bespreking over het bod maakte de Zuster nog de opmerlong tegen mijn vrouw: Maar al' gaat je man in de tent liggen, dan kan jij1 het bed toch niet zóó ge bruiken, dan moet dit. eerst ontsmet worden. Alle maal raadgevingen om over na te denken. Stel n voor: Het was geen bezwaar, dat mijn vrouw het bod met mij deelde, doch wanneer ik „CONVENABLE" geheel uit zwaar elastiek, in alle maten voorradig, In prijzen vanaf f 10.75. Elastieken Kousen, Elastieken Windsels, Elastieken Kniekappen, Breukbanden, Rechthouders. „Convenable" Maandgordels, Houtwolkussens, enz. enz. 't Best en tolllUkst tolj Centraal Drogist HET GROENE KRUIS, Hootfzijde E 27 - Schorten. i paarden gingen halen, vroegen ri, Bob: „wia is hEP" van aa Kxuis-Briehoak schudden 1 bezoekers hun jpaardèn gingen halen, vroegen rij aan Ourly D© mannen hathoofd. „Op een moeien dag hier binnen komen waaien en de Deken heeft hom dadelijk aangenomen," zeide Bob. Ho bnzcekers bestogen hun paarden en zagen met afgunst naar de slanke gestalte vanPatchestoen hij Za op ©enigen afstand voorbijging op rij'u weg naai* de schuur. ,,Ik vind," zeide Sborty, „dat hij als een schoolmeester praat," „Hij is tenminste geen jon gen van ons vak," meende Bert. „Neen, maar ik durf wedden dat hij er een war- dan zal," zeide Curly „Wij zullen hem dit najaar op de proef stellen," lacht© ©en ander en allengs verdwenen1 zij- Den volgenden morgen voor het ontbijt, zeide Phil tot Patches: „Neem Snip vast en geef hem ©en portie graan, Vandaag ga ga je met mij mee. Toen Patehes zoer verwonderd keek, legde hij hem laohend uit: „Ik geef mijn school een kleine vaoantie en Ooan Wil vindt dat heb tijd wordt dat je vrij kexmti^uit den kindertuin." La ter,toen zij het groot© grasveld kruisten in de richting van het Zuiden, deelde de opzichter hem mede, dat zij de eerstvolgende weken een grooten tocht zonden rijden. „Mag ik vragen waarom?" vroeg Patches, aange moedigd door het optreden van den cowboy. Heb was ©en1 van zijn eigenaardigheden dat hij zich zelden mengde in de gesprekken van zijn nieuwe vrienden, wanneer hun werk het onderwerp daarvan was. En nooit vroeg hij iets, behalve wan neer hij alleen was met Phil of' met den Deken, en dan nog alleen., wanneer zij1 hem daartoe aan moedigden. Niet 'dat hij trachtte Zijn onwetend heid to verbergeni, maar zijn terughouding .scheen meer het gevolg van een eigenaardig schaamtege- /oel, dat hü in het geheel niet gemeen had met leze mannen, wier leven aan nuttigen arbeid ge wijd was... En dit, wanneerhij het geweten had, .vos een van de dingen waarin zij met hem. verwant varen. Mensohen die eiken dag in zoo nauwe aan raking leven met de allereerste werkelijkheden van iet leven tin die diardoor een zekere degelijkheid ;n bescheidenheid verwerven, hebben in hun hart geen plaats vcor ovetdreven gevoeligheid. Met d^n noodigen takt vermeed Phil zelfs te glim lachen bij die vraag en hij an twoord le op den t ion van iets dat van zelf sprak: „Wij moeten naar haar dit liet behouden!, wafl höt hoogst gevaarlijk dit te gebruiken'. Voor de rest was voorzien doooa het in bruikleen ontvangen van een wollen deken en een peluw. Mijn dochter kon weer thuis blij ven: wij konden slapen. Doch stel je voor, een t.b.e.-patiënb4 op een stroo matras, bestaande uit .3 doelen, welke natuurlijk bij de minste beweging zeer onaangename onge- lijkhiedem veroorzaakte, maar ik had rondom mij1 ruim© voorraad lucht om te happen, in afwachting van het resultaat wat de Zuster zou hebben bij heb Armbestuur, om meerdere voeding. Hoe bitter moest ik echter 'ervaren, dat de beloften prachtig, de vooruitzichten schitterend ©n het resultaat ni hil' waren. Al' zeer spoedig wist de JZusiter ziöh van haar beloften te ontdoen,, om m'ijtn vrouw, die toch al zooveel' had ba doen', aan te raden1, zelf maar naar den Burgemeester te gaan. Dit is ech ter niet gebeurd, daar mijn vrouw door een lang hand, geen oogenblik durige ziekte van heb weg kooi. Toen is door Bosch een adviee ge schreven, om nogt een ions' vleeöoh en twee eieren per dag, doch dit is zonder meer terzijde ge- WB legd en afwijzend beschikt. Heb Armbestuur meen de in deze genoeg gedaan te hebben Enfin, ik lag 22 April in de tent op mikt stroo matras en had allen tijd om na te denken over het vraagstuk, waarom ik hier moest leggen en waarvoor al' die mooie inrichtingen als sana toriums enz., waar ik al zooveel' goeds Van had gelezen en gehoord, voor zijn. Hoe mooi toch wor den deze dingen beschreven in een boekje dat mij toevallig in handen kwam, uitgegeven door hot Dag. Bestuur der V.C.V., onder redactie yan O. Dekker Sie*n\-penningmeester, van April 1914, dus ruim 12 jaar geleden. Ongetwijfeld ziijn. nadien nog (verschillende inrichtingen gesticht, verbetaringen aangebracht en bij de doctoren nieuwe inzichten ontstaan. Ook heb verslag in de Schager Courant 'van 13 Nov. over de gehouden tentoonstelling te Winkel, waarbij' door Dr. Vos een lezing werd ge houden. over i.b.c. geeft ons een zeer goeden in druk van' allen, 'die zich op dit gebied verdien^ sbelijk maken. Mijn vraag is echter voor wie dit alles? En als ik dan moe van het denken, voor een groot vraagteeken kom te staan, dan neemt bij mij het denkbeeld dat er maar twee redenen bestaan, waar door opname in een sanatorium voor mij niet mo gelijk was, steeds vasteren vorm aan, t.w. vergevor derdheid der ziekte, zoodat herstel niet meer mo gelijk is, of door het ontbreken der benoodigde gel den, oftewel onvoldoende medewerking der betrok ken personen welke hiervoor zijn aangewezen. Dan verdiep ik mij in het vraagstuk wat is in mijn geval de oorzaak? Wederom is het resultaat een groot vraagteeken. Er is echter nog een andere oorzaak, waar ik wel eens aanheb gedacht n.1. dit: Hebben de personen die hierop invloed kunnen uitoefenen, mis schien het standpunt ingenomen, wanneer aan een patiënt geld wordt besteed, dan kunnen wij mis schien weder een bruikbaar persoon uit het sanato rium terug ontvangen, dan is dit geld goed besteed. Doch deze persoon b 1 ij' f t, al zou hij volkomen hersteld uit het sanatorium terug keeren, nog in valide, gelet het gebrek aan zijn oogen. En hebben deze zich wellicht de vraag gesteld: Is deze man het. repareeren wel waard? Ik durf het bijna niet den ken, doch er aan toevoegen, dat ook een invalide, al Is het leven voor hem zelf niet zoo rooskleurig, toch ook gaarne voor de zijnon wil blijven leven. In bo venbedoelde boekje wordt dit punt op zulk een mooie wiize beantwoordt. (Onwillekeurig dringt zich de vraag op, of al dit geld goed besteed mag worden geacht, of de resul taten die de sanatoriumvorpleging geeft, die uitga ven wettigen. Het antwoord kan zeker bevestigend luiden. Niet ieder, die in het Sanatorium komt, vei>- wormzieken gaan kyketn, en hier ern daar oen kalf merkan en do waterputten open houden." „En meen Je," vroeg Patohos met den noo digen twijfel, „dat ik! dam met je nnoe moet gaan?" „Zeker. Zie je, Oom Will vindt, dat je te goed bent om je tiid t© verdoen m©t kleine werkjes bij het huis en daarom moet ik Je opleiden .voor de oampagne van dit najaar." Deze woonden hadden -een zonderlinge uitwer king. Een diep rood kleurde hot aangericht van Patches icn er straalde vreugde uit zijin oogen, to-en hij zijn metgezel aanzag,„En wat denk jij er van, Phil P" vroeg hij hem. De cowboy lachte om de haastigheid van den an der. „Ik? Ik denk er over net als ik er aldoor over gedacht heb, sinds je dien dag Merbinnen /kwam ion om ewrk vroeg." Patohes Faalde diep aden^ en onbewegelijk in zijn zadel rittende, keek hij d© ruimte in naar den Granietberg, terwijl Phil hem met belang stelling gadesloeg en iets van een vriendelijk mede lijden "in zijn hart voelde met dezen man, die zoo sterk schoen te verlangen naar het werk van een man en naar een plaats onder de mannen. Daar kwamen een'ge runderen voorbij die daar aan het grazen waren in de vlakte. Zij reden er heen, Phil nam zijn riem en Patches keek hem vragend aan. „Wij konden eigenlijk hier wel beginnen," zeide de cowboy. „Zie je iets bijzonders bij dien. troep?" Paches teujde en tuurde vergeefs. „En rie je iets aan dat kalf daarginds?" vroeg Phil, terwijl hij de lus van zijn lazzo gereedmaakte, „Ik bedoel dab zesmaandskalx met zijn witte kop." Patches aar'Zelde steeds. Phil hielp hem op weg. „Kjjk eens naar zijn oor en." „Zij zijn niet gemerkt," riep Patohes uit. „En hoe moesten zij dan gemerkt zijnP" vroeg de onderwijzer. „Als hij aan de Kruis-Driehoek hoort, met een spleet in rijn oor. Hij heeft ook geen gebrand merk. Phil glimlachte goedkeurend. „Diab is Zoo, en wij' zullen dat even in orde brengen eeir een ander ons voor is." Onder heb spreken richtte hij Zijn paard langzaam naar het vee. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1927 | | pagina 1