Altenten Wiens-
H OKI EU.
Woensdag 30 Maart 1927.
Eerste Blad.
Feuilleton.
ALS EEN MAN EEN
MAN IS
Gemengd Nieuws.
SGHAGER
70ste Jaargang No. 8024.
COURANT.
Mmitmit- Laiilmlim
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. BIJ inzending tot 's morgens 8 uur, vorden Adver-
tentiön nog zooveel mogelijk in hot eerstuitkomend nummer geplaatBt.
UitgeversN.V. v.h. TRAPMAN H, Co., Schagen.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEE. No. 20.
Prijs per 8 maanden fl.65. Losse nummers 8 cent. ADVERTEN-
TIÖN van 1 tot 5 regols f 1.10, iedere regel meer EO cent (bowJJsno.
inbegrepen). Groote letters" worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
28 Maart 1927.
't Is toob zoo lastig, dat ik familieleden heb. aan
getrouwd on eigen, di'e er verzot o® zijn om te spe
len in dStatsloterij» en er dan op aandringen, dat
ik moe zal doen aan een twintigje, of een tientje.
Natuurlijk kan ik dat uit (beleefdheid niet weigeren-
Maar misschien wordt onze Staatsloterjj eindelijk
wel eens opgeheven, en kan ik mijn geld in mi.;n
zak houden, en niet meer besteden aan eclL. -ia-
imaak staatsloten, die. in mijn geval, altijd uit-L aai
en op eer niet. meestal op den laatsten dag van de
vierde week van de vijfde klasse, 't Moet dus' gezegd
worden, dat ik gewoonlijk waar krijg voor mijn geld
Onze buren aan de overzijde van de Noordzee
hebben ook hun Staatsloterij gehad. maar. deugd
zaam als de Engelsche. natie is. en een afkeer als ze
heeft van alles, wat naar kans zweemt, wedden en
dergelijke dingen vooral niet uitgesloten, heeft ze
deze loterij al oneer dan honderd jaar geleden afge
schaft.
De laatste trekking had plaats op den ISden Qc-
toibcr van het jaaT 1820.-Ik herinner me nog zeer
goed. dat ik verloden, jaar in October hierover had1
willen schrijven. Door een of andere oorzaak, die
ik me evenwel niet herinnen is daar toen niets
van gekomen. Maar ditmaal ia tan uitstel geen af
stel gekomen.
De Engelsche staatsloterij was (misschien wel van
Hollandsche oorsprong. iZiji werd althans ingesteld
tijdens de regeering van Koning-Stadhouder Willem
III. maar inhoeverre de koning of zijn Hollandsche
raadgevers schuldig, waren aan haar ontstaan, heb
ik niet kunnen ontdekken. (Zooveel schuld had' de
koning er in elk geval aan. dat het de door hem
gevoerde oorlogen waren, die de nitadurimna nood
zakelijk (maakten
Dit was in het Jaar 1694. Het Britsche Parlement
•had ©en millioen pond sterling noodia men re
kende in die eenvoudige tijden nog bij millioenen
als men oorlog voerde, jnplaats van bU milliarden
en besloot die los te kloppen uit de zakken der
goegemeente door aandeelen of loten te verkoopen
van 10 pond.
Niet dat deze loterij- de eerste loterij was dn En
geland. Zij' was slechts de eerste staats loterij. En
zooals in andere landen, wenschtp de staat, toen ze
eenmaal begonnen was. het spelletje alleen in han-
■dey te hebben en verklaarde dus alle andere loterij
en uit den booze en onwettig. Wat hard was voor
die andere loterijen, die ai zoo lang bezig waren ge
weest met haar trekkingen, en zich er gelukkig! en
tevreden bij hadden bevonden,
Wenneer die allereerste loterij, in Engeland werd
gehouden, is ook bekend. Zij werdl uitgeschreven
zes jaar vóór de Watergeuzen Den. Briel innamen,
en getrokken drie jaar later. Voor degenen, die even
goed jaartallen kunnen onthouden als ik. wil ik dit
nog eens herhalen met de getallon zelf: 1508 1,569.
't Was een „zeer rijke loterij", zooals de aankon
diging er van luidde. De eerste prijs was vijfdui
zend pond sterling, waarbij we niet moeten verge
ten. dat vijfduizend pond1 in het jaar 1566 minstens
gelijk was aan vijftig duizend' pond! heden. Even-,
wel. de gelukkige winnaar van dezen prijs, zou hem
(niet in zijn geheel in baar geld ontvangen. Drie dui
zend pond) zou worden neergeteld in geld'. £even-
Lij wachtte een oogonblik om hum dfl gelegen
heid te geven do veile beteekonis -van zijn iwoonde®
to verwerken. Toon herhaalde hjj heb geval.
„Zooals do zaak nu staat hebben wij' tegen jnië-
mairud oen bewijs. In do eerste plaats kan heb niet
bevecsan worden dat heb Wlf niet bob eigonikxaoi
was vaai Nidk). IJ eb kan evenmin bowdzan wor
den wio het schob heeft afgevuurd. Dab kan Yavar
pai Jog geweest rij®» of ook ieder ander» uvc®
goed als Nick. Pliii zelf heeft ta snel zijn gevolgd
trekkingen gemaakt on Idaiardoar aan heb spel van
dezen' man een einde geemjaakb, juist todn! Patohejs
den oeruigen weg insloeg om Nick's schuld te be
vestigen. Wanneer Phil niefc orp dab oogeinblik hier
Was gekomen, of wanneer hij niot zoo haastig oveir
tujgd was 'geweest van de sohuld van dezen pmnj
omdat er geen enkele sohjjh; togiem heen was, dan
hadden wy een volledig berwijè in handen gehad
peggen Yavapiaji Joe ©n dlam hadden wijl tegen; de
I&uholt farm behoorlijk kunnen optreden. Zooals
biet nu staat., tzijn twij) Jnert zoo ver als wy te
voren waren. Wat denken jelui nu aan te vangen?"
mannen lachten min of mee® verlegen, maar
waren bhjide dat het treurspel verijdeld was. Zij
waren or volstrekt piet van overtuigd dat Patoh.es
niet schuldig was, maar zij' dagen toch de moge-
lykheid van een verassing in dien toestand.
a« V <w Öëken do vergadering ver
daagd heeft, zca.de ex een.
„Kloont meel" ridP een ander. „Late® -<wy
opstappen I"
Toen do laatste man fin1 het bosc vesdwenoin!
was, whschte 0Jo Déken heb stwioet va... aüj'n gelaat
en zag l atches lernstig ajainl. Toen kwami er Ben
vonkje van goedkeuring in' rijn! «blauwe oogen, die
kortte voren nog Zoo koud - Wlreiigemxf waren
geweest.
door HAROLD BELL WRIGBT.
Voor Nederland bewerkt door
C. F. VAN DER HORST.
'honderd pond in «ouden en zilveren voorwerpen en
de rest in geweven behang.
Een eigenaardig idee. zal men zeggen. Ik veomood,
dat de veriatingscoimraiissie zat opgescheept met ©en
aanzienlijke hoeveelheid van dergelijke waar. en
daar zoodoende op een goed© manier al wilde ko
men. Of zou ze gedacht hebben: Stel je voor.d at een
arm mensch den hoofdprijs wint. Geven we hem
vijf duizend pond in handen, dan weet bili niefc. hoe.
hij daararede zijn nieuw tehuis zal «aan inrichten-
Wdj. zetten hem nu al vaat in zijn «oud en zilver,
en niet te vergeten zijn kostbare geweven behangt
seis, en dan paat de reet zich daar vanzelf wal bij
aan.
Dit laatste zal waarschijnlijk wel' de yerfdaring
zijn. Immers, verlotingen worden gehouden ten ge
rieve en ten bate van de loten nemende menigte.
Wik in onzen tijd. zijn daarvan natuurlijk; ten vol
le overtuigd, maar bet schijnt, dat men in de jaren
1566—1569 in Engeland1 hiervan nog niet geheel door
drongen was. Immers, hoe zouden we anders kun
nen verMaren. dat de verloting maar heel langzaam
aftrek vond', en nogal pressie moest worden uitge
oefend) vóór de loten werkelijk geplaatst waren?
Trouwens, alle begin is moeilijk. Maar toen de zaak
eenmaal aam het. rdllen en dó eerste loterij! gehou
den was, liep dó Volgende heel wat vlugger van sta
pel. Ja. het aantal na maselfs met groote snelheid
toe. en meermalen bleek, dat de houder van een lo
terij wel een beetje al te veel de belangen van zijn
eigen portemonnaie in het oog hield
Toen dan ook to het jaar 1694 d'e regeering de
zaak in handen nam. schreef ze spoedig daarna een
heslist verbod' uit om particuliere loterijen te hou
den. omdat zekere personen op deze wijze „on
rechtmatig on met bedrog groote sommen «elds in
handen kregen, afkomstig van da iktodetren en be
dienden van verscheidene hoeren, handelaars en
kooplieden, en andere onnadenkend1© personen, wat
de ondergang en verarming met zich meesleepte
van vele gezinnen.n z
De loting van 1694 Was klaarblijkelijk een succes
voor den staat. In 171Ö schreef de regeerina op
nieuw een verloting uit. ditmaal een van anderhalf
millioen pond;, en daarna Ktog ze er tamelijk gere
geld mee voort.
Particuliere loterijen hielden- niet geheel en al op.
Natuurlijk zullen ze wel eens in ©enigszins besloten
kring in 't geheim gehouden zijn. maar deze loterij
en bedoel ik niet Er werden er ook «ehouden met
toestemming van het Parlement, wanneer dit van
meening waa. dat de verloting werkelijk oen goed
dool beoogde. Zoo werd er oon goedgekourd voor 't
Bri tóch Museum, en een andere voor dén houw van
Westmtoster Bridge.
In de zeventiende eeuw, den tijd, toen wij Hol
landers ook lang niet wars waren van' speculatie
op elk gebied, bereikte de loterij zucht in Engeland;
haar hoogtepunt. Toen begon men ook met „twin-
tigjeS". Dat wil zeggen, do dure loten werden
stukje® en brokjes geknipt, om te maken, dat ieder
er van kon profiteeren. De minste prijs van een lot
was acht stuivers.
Om te maken, dat alles eerlijk to zijn werk ging,
werden de loten getrokken door jongens, de zooge
naamde Blue-coat boys van Christ's Hospital. De
ze jongens mochten zich verheugen in een reputatie
van onschuld. Maar het bleek, dat zelfs de onschul
dige Blue-coat boys voor omkooptog vatbaar waren,
In 1775 bekende een van de jongens, dat hij oneer
lijk te werk was gegaan bij hot trekken van de lo
ten. waarna strengere (maatregelen voor bet ver
volg werd ©ogenomen.
Na dien tijd namen protestentegen deze staats-
veriotingen echter gerégeld toe. Eindelijk word be
sloten, dat to 1820 aan de staatsloterij' een einde ge
maakt zou worden. Belanghebbenden stelden alles
iii het werk om dit te voorkomen. Da verkoopers
van de loten verhoogden de prijzen er van. om het
te laten voorkomen, alsof er geweldige vraag naar
«Kom. i'
we gaan anti
blijven."
zeide har hartelijk!, „Laten
i» Stella zal niet weten waar wy
ZESTIENDE HOOFDSTUK.
IDe Horizont.
Vóórdat hun niet al te vroegtijdig .ontbijt ge
ëindigd was aan de Kruis Driehoek farm, kwam
Hielen Mannin# over. de Weilanden in het dal om
bij het huishoudelijk wede behulpzaam' te zijn.
Jiiijnmiy had haar gebracht, en toen rij' zag dat
men haar werkelijk noodlig had en dat moeder
BaJdwto. blijde zou rijn neb liaar hulp, Zcdde ri
Jjinmy ,dat rij den goheelen dag zou blijven. Ito
do Deken beloofde «dat iemand van do Kruis Drie
hoek haar ®aar hujs zou bffangc®, wanneer rij:
gBreod was.
De namiddag was bifna te® einde, toen .Ouxly
van hot lag»® einde van het dal tenugkwaml rcuefc
oen vrouw die moedor Baldwtin zou helpen in het
huishouden, en aangezien haan tegmiwoordigheid nu
niet lange® taood% was, zeide Hplen dom Deken
dat rij' wenschte teuugp. te gaan naar het huis van
de familie Benid.
handje hebt willen helpen....het is oen groote steun
geweest voo® Stella en Kifcty.*
,.Toe, meneer BaJdwin, jmaaib! geen ocmslaig' met
ïc rijtuig. Hf zou veel lieve® iwillen wandelen.
Maar ik zou het heel prettig vinden als meneer
Patches met mü mee wou gaan dan zou ik my
vxukoliik veiliger voelen,^zeide rij met een
Moedeer BaJdwtïm sliep en Kitty waakte bij' Phil,
ön zoo ring de Deken een «todweétal nnet Helen
en Patches mede, toen die beiden hun tocht door
de weilanden begonnen. Toen Helen afscheid had
genomon van den Deken en hem beloofd had dat
rif don volgenden morgen terug zou komen, zeide
ril tot haar tochtgenoot: „O, Larry, ik «bén zoo
bly met de®0 gelegenheid. Ik wensohte ollocö
te spréken en ik Wist aielt hoe ik d'at zou aan^
Leggen. Ik heb je iets to zeggen. Larry, iets dat ik
je moot zeggen en je moet beloven dat je
mij rustig zult aanhooren.
„Weet je wat er vanmorgen gebeurd is?" vroeg
was. Een vraag, die to werkelijkheid' niet bestond.
Want de verlotto», die in Juli gehouden had moe
ten worden, werdl uitgesteld tot October, en ook toen
waron lang niet alle lot en verkocht.
Wan zijn wh to^h anders aangelegd. Probeer maar
eens een staatslot te pakken te krijgen een paar
weken, nadat de verkoop begonnen is. Alles schoon
uitverkochtl
DRIE JAAR ONDER DE ONBEKENDE ESKI
MO'S.
Een Eskimo, die lederen dag de zon hoven de on
metelijke JJszee zag opkomen, werd eens door stam-
genooten, onder wie hij de aanvoerder was, be
praat, om toch eens een jachtgebied, moer naar
het Westen op te zoeken. Hij gaf toe en zoo trokken
zij steeds meer westwaarts, totdat ze de zon niet
meer boven de zee, maar boven het land zagen op
komen. Nu scheen het den ouden aanvoerder, dat
aan gene zijde de aarde ophield, dus beval hij. oogen-
blikkelijk terug te keeren. In de oude legerplaats
teruggekeerd was zijn eerste werk de zon te begroe
ten. Hij ging haar tegemoet en boog diep tot aan
den grond. Toen hij niet meer verscheen gtogen zijn
vrienden hem zoeken en toen zij hem vonden bleek
het, dat hij dood was. De vreugde had een einde aan
zijn leven gemaakt.
Deze legende der „Eskimo's" zoo verklaart de be
kende Noorweegsche ontdekikngsreiziger, onder de
Eskimo's, Christiaan Leden, „verbergt al de wonde
ren van het Noordelijke landschap; 'n eenzame onein
digheid, hot licht en de zielsdiepte van de aldaar
wonende menschen, de menschen, die zich voor. de
eenige werkelijke houden. Wij' blanken zijn voor de
Eskimo's half dier, half mensch. Volgens een van
hunne legenden stammen wij van een Eskimovrouw
en een poolhond af. Daar de poolhond van de wol
ven afstamt en de wolf het zinnebeeld van de valsch
heid is, zoo verwachten zij niet veel van ons.
Christiaan Leden heeft viermaal de landen in het
Noorden Van Canada bezocht. Tweemaal leed hij
bij deze tochten schipbreuk. Den eersten maal dwong
de verantwoording over zijn metgezellen hem terug
te keeren. Ook zijn laatste reis, waarbij hij, drie
jaren op de ijsvelden van Kiwatin doorbracht, be
gon met een volkomen verlies van rijn uitrusting.
„Do Eskimo's van Kiwatin zijn groot en slank",
,'ervolgfc Loden,, „en gelijken moor op Indianen. Do
grens tusechen de beid© volken is de plaats, waar
de boomen ophouden te groeien. Geen Eskimo zal
het wagen zuidelijk van deze grens zijn legerkamp
op te sLaan".
Het doel van Leben's tochten was niet zoozeer
het'bepalen van de geografische ligging der landen
dan wel het doen en laten der Eskimo's te bestu-
deeron.
Hij is tot nog" toe de eenige, die de muziek der
Eskimo's langs phonografiechen weg heeft vastge
legd. Die muziek is een en al uitdrukking en oplos
sing der spanningen van het Eskimoleven. Zij be
zingen hun liefde, hun land, hun leven.
Zes onbekende stammen, die nooit te voren, met
uitzondering van twee Amerikanen, die niet meer
terugkeerden, door een blanke ontdekt waren, wa
ren de levensgezellen van Leden gedurende zijn
driejarig verblijf in Kiwatin. Hij leefde als zij en
deelde hun tent en hun leger. Volgens de mooning
van Leden is er geen volk, dat op hot punt van
liefdezoo rein on zoo natuurlijk denkt ais de Es
kimo's. Iedere vrouw en iedere man moet trouwen.
Een goed Jager hoeft zóóveel vrouwen, als hij on
derhouden kan. Een enkele jonkvrouw had de ont
dekkingsreiziger tijdens zijn driejarig verblijf loe
ren kennen, die ongehuwd was, on wel, omdat haar
haren te kort waren. Het bobbed haar zou den Es
hij ernstig, want hy, maakte rilt haar wootrdeöa
op dat rij müsschien toevallig iets gehoord; had
va® eon mouwen aanslag, die ctaoffl da achtardoolx
tige farmers beraamd zom zijn.
„Hiot is vieirschilkkelük hot is ontzatfceend,
Larry, waarom heb je hem niet gezegd wie ie
bent? Waarom heb je het) zoo ver lafcemkömear"
Zn Jéo® niet verder spreke®.
Hy' Iqokte 'even. „Het zou een onvergefelijke
verkwisting van woorden geweest Zijn- Kun ia
gelooven dat ik moeite zou doen die mannen zoo n
sprookje te late® gelooven m nog wel in zulke
omstandigheden P"
Een poosje wandelden zij zwijgend verderr. Toen
vroeg hy: „Had ie my wille® spreke® over die
verdanktog vu® Jim ReddP"
„Noem. Larry, dat niet, over Kitty...."
„O....
Kitty heeft mtf vandaag allee verteldfc" var-
volgde Hele®, „het animo kind) is byna wanho-
~v®emd."
Bii sprak niet. Holen zag hom aan, zoaals Be®
moede® haar kind ioanziet,
„Heb je haaa zoo innig liet, Larry P Zag hafa nrij
oprecht..,.'"
Kabohes kom en drirfde haar niet aanried.
„Zeg mij," herhaalde rij! met vriendélyke®
aandrang, ,Jk mOet het wete®. Heb je Kitty
lief zooals een ma® zijin vrouw behoort lief te
hebben?"
Hij antwoordde met oen stom bijna onhoorbaar
e® bevende va® aandiening: „Waarom! doe Jij) mij
zulk eeto vraag? Je weet toch het antwoord'. Waar
om dwing jet mij to zegge® wat jö reeds weet?
dat ik jou liefheb de vrouw van een andere®
man?"'
Helen's aangericht werd bleek. In haar be«ocrg<ï
heid voor Kitty had rij dazJem toestand niet voor
zie®' waarin rij dJoor haar vraag gekomen was.
„LarryZeide rif scherp.
„Je edschte tooh dat ik' jo de waarheid zo®
zegge® I"' antwoordde hy hartstochtelijk.
„Ja, d:e waarheid van Kitty...
„Niu, dam weet je alles" aèida hy! snal.
„O, Larry,7" zdide rij weemoedig, „hoo
ko® je oen vrouw die je niet liefhébt, vragen jö
vrouw to wordenP Hoe kon je dat doem Larry? En
ik_ was nog wal zoo trofcsoh op je on Zoo
blij dat jo jezeJven gevondeffl hadfc...."
Kitty e® ik rijn goede vrienden," amt
kimo-mannen dus allesbehalve welgevallig zijn.
Leugen en bedrog kennen zij niet Wie liegt óf be-
driegt, ia volgens de bewoners van Kiwatin door
het kwaad aangetast en men moet -hem doodon, oi>
dat het kwaad niet overslaat op de anderen. Niet
als straf, maar als redding voor den bezetene is
hier de dood gedacht.
Het geloof aan de bezetenheid van het kwade is
ook de oorzaak geweest van den dood der hiervoor
genoemde twee Amerikanenen. Mr. Radford en zijn
metgezel Street. Tengevolge van hun onbekendheid
met de taal kwam het vaak tot oneenigheden tus-
schen hen en do Eskimo's, die ze vergezelden. Eens
op een morgen, toen naar de meening der Eskimo's
verder trekken door een naderenden sneeuwstorm
onmogelijk was, trachtte 6treets met behulp van
zijn karwats zij® wil om verder te trekken, door te
drijven, Deze uitbarsting van toorn namen ae Eski
mo's als een toeken van bezetenheid op. Overeen
komstig hun geloof doodden zij de l>eide Amerika
nen.
INBRAKEN OP BESTELLING.
D'at inbraken worden geënsceneerd om da verze
keringspolis uitbetaald to krijgen, is geen bijzonder*
heid. maar dat tenen bij een „firma" terecht kan. die
van dergelijke zaakjes uitsluitend haar werk maakt
moet, dunkt ons. toch wel een unicum wezen, ij
Zulk een agentuur voor inbraken, was de firma
Hund en Co. te Berlijn.
Als mijnbeer Hundi of een zijner medefirmanten
zakenlui' hoorde klagen, dat de tijdlen zoo slecht wa
ren en het geld zoo schaarsch. dan maakte bij1 hun
een offerte voor een inbraak, een prima gegaxan»
deerde inbraak, met bet indrukken van ruiten, en
zonder vingerafdrukken. Waren tot ieder van te vo*
ren over overeengekomen bedrag, iedere gewoaachtö
kwaliteit en kwantiteit werden weggehaald.
Dó tapytenbandelaar X. stond voor het bankroet
Reeds lang had hU verschillende wissels terug laten
gaan. In dien hoogsten nood reikte Hund hem Üa
reddende hand. In een gunstdgen nacht werd het ta*
pijitenmagazün leeggehaald en de opbrengst fcus-
schen Hund en Ca en den eigenaar verdeeld. Deze
laatste gaf die inbraak zoowel bil de Politie saüss bil
de verzekeringsbank aan# en delaatste betaald©
heem 23000 mark uit
Niet goo gelukkig was de winkelier Bchneïdor.
Ook hij stond on springen, toen on een goeden dag
Hund en Ca bi) hom aanlien en bom bet eenige
imidd'el aoa de band dood om bet hoofd boven water
toe houden, Do Inbraak gelukte volkomen. De fia>
imanten Hund) haalden bet magazijn van den winke
lier compleet toog en verdoolden ónder elkaar da
opbrengst con 4000 Mark. Maas toen Schneidor mei
de tobraakpolifl bij rijn verzekering kwam. word
hem daar da ontouchterendo xnededeeltoa gedaan,
dat hij de laatste premie niet voldaan had1, zoodat
bij; op geen i^badervorgoeditog öianspraak kon omkom
IDó zaken gtogon voor bet consortium intuascben
naar wensch. De klandizie groeide met don dag.
Het gebeurde, zelfs da top één nacht meerdere .In
braken" moesten worden afgewerkt. In een stillere
periode werd een inbraak uitgevoerd bil de moeder
van een der subagenten, welke den volgenden dag
baar verzekeringsmaatschappij -voor 12.596 mark
schadevergoeding aansprak. Maar de politie had
lont geroken zo adviseerde de verzekering- met uit
betaling enkele dagen te wachten: intuascben was
baar tor oore gekomen, dat denzeifdon avond oen
coiffeur zich aan de „operatie-Hund" zou onderwer
pen. En toen do kapper prompt den volgenden dag
zijn inbraakpolis op het verzekeringskantoor pre-
senteerde, werd1 hij eena onder banden genomen»
Op bet kruisvuur van de knapste Borlijnscho re
chercheurs niet verdacht, moest do man al spoe
dig toegeven, dat do inbraak slechts gefingeerd was
en nu zaten de boeren Hund on Co. binnon enkele
uren ocher slot en' grendel, Xntusscben moest de po*
litie toegeven, dat door de «inbreker»'* ©orete-klan
woordtin hij op doffe® too® „da allerbeste ka
meraden. Li heb affejeloopc© jaar bon ik'veel va®
haar gaan haudan.-..iar ja vcol harmonie tussolic®
ons. Ik kan liaar heb low®; gaven dat rij! varlanigtij
heit lierve® dat met 'hnajs aanlog avoKWnstemt.
Ik zal haar trouw rii®—-ik ^1 alles too® haar
rijn wat een ma® voor rija vrouw moet wezen.'"
„Nee®, J^any," zjeddo ri* aaoht, ontroerd door
de wanhoop die er in zyn etein klonlc, want hij wist
te goed dat rito 3to»!uig om zlnto verloving met
Kitty te roohtvaardigen vorgieefsoh was geweest.
„Nee®, Larry, jij kunt too® Kitty niet pilos rijn
wat een man voor rijn vrouw moet w< Zen. Zonder
liefdo kun je geen echtgenoot voor haar zyn-,"
Wede® gtogon rij een candwoegs zwijgend vorder.
Toen vroeg! Helen„En bon jo or zakor van, Larry,
dat Kitty va® jo® bo®dv\...ik bedoal, zooals aan
vro®^ van haar man behoort ito houden?"
„Ik bo® haar niet gevraagd hobbon mijn vrouw
te wille® woerden als ik dat auot geloofd had."'
tMl je idaanmtido ze«ge® dat Kitty niet va#
mij zou houden, Helen
„Ik woot dat rif Phil Acfco® liefheeft, Larryj
Ik las hot op haa® gozacht, toon wij1 hoordon dat
hy gewond was. En vandaag heeft het arme mms je
het mij 'bekend, ri" heaffc hem altijd liefgehad,
Larry, al# sands dlan tijid', toanl rif samen kinderen!
warm. Zif heefffc haar biest gedaan om! béiqr hart
het zwijgen op to leggen, oom a®de®e dingen bo
ven haar liefde to stellen, maar rij weet nu dat
dat haar onmogelijk is. Het is een geluk voor
jelui bedden, dat ri tot dat inzicht gekomen is
vóórdat ri" niet allee® haar eigeö' leven, maar ook
het jouwo bod'orven had."
„Maa® boe kon rij beloven mijh vrouw te war eten,
wanneer zij Phil lief had?"' vroeg hij!.,
„En- hoe kon jij haar vragen, wanneer jij...."
antwoordde Stelen snel, zonder aan riohzelve te
denken. Toe® antwoordde zij dapper, aichzolve ver
loochenende, in haar poging hem to overtuigen: „Jij
hebt haar in verzoefing gebracht, Larry. Jo hebt
hot misschien niieb vZoo bedoeld,maar je hebt het
toch jgjedaa®. Jö hebt haaJB in verzoeking gebraoht
mot je rijkdom, snoeft al wat je haar er toe ge
bracht die ditnjgf® hooger to stoTLen dan de liemc.
Ik weet dat. Larry, omdat ook ik die verzoeking
gSékeod heb." Wordt vervolgd.
