Mnnniit- Lailmllii
Maria Boodschap te Grotta Ferrata.
Weer thuïs van Ceylon
70ste Jaargang No. 8026.
Eerste Blad.
Uit en voor de Pers.
Vraagt Uw Winkelier!
Zaterdag 2 April 1927.
SCH1GER
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woenrdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, vorden Adver-
teni.iön nog zooveel mogelijk in hét eerstuitkomend nummer geplaatst.
UitgeversN.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 8 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10,' iedere regel meer 20 cent (bowijsno.
inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT ZES BLADEN.
WO breien de fijnste kousen
zeer netjes voor U aan.
Ook voor nieuw werk xljn wij speciaal.
DepbtsSchagen J. BALK, Alkmaar J. v. THIJN, Snaar-
manslaan 64, Mej. BEUDEKER—Tepel, Hofplein.
KAPITAALVERLIES.
(Ds.) J. A. B(ruins). de hoekjesman van de „Voor
waarts besluit een artikeltje aldufl:
Een klein zinnetje in een buitenlandsch blad
geeft echter meer inzicht dan lange artikels
over de Chinee9che quastie.
Het ware gele gevaar in China Is het goud
van het Ehiropeesche kapitaal.
Als er in China niets te krijgen was. zouden
de vreemde mogendheden in China ook niet aan
een krijg denken of voor een krijg vreezen.
T>at is geschikt om misverstand te doen voortbe
staan. dat toch al te veel onheil aanricht, schrijft
het Hdbld.
„Het kapitaal" is een zondebok, die met heel wat
schuld is heiaden. als de sociaal-democratische pers
het de woestijn harer minachting instuurt.
De simpele vermelding van het woord1 op den
juisten toon. in hot luiste verband, verzekert den
öutrekor in de volksvergadering, dien echlrijver in
een volksblad een succes.
Wie evenwel niet met een oppervlakkigen indruk
tevreden is. zal zich moeten afvragen, wat .het ka
pitaal" uit China verwacht.
Het antwoord is dan: een afzetgebied. Men wil
er de producten der Westersche nijverheid, waar
aan 'China steeds meer behoefte krijgt, slijten, slijt-
ten met winst. En men wil er grondstoffen koopen
en bewerkte en halfbewerkte artikelen, die China
alleen of goedkooper dan andere op de Westelijke
markten kan brengen^
Wijl zijn in dat opzicht bijl anderen vrijwel ach
teraan gekomen en doordien de nationale overwe
ging zich' bij ons veel minder doet- gelden dan bij
anderen, hebben wiji zelfs een veel geringer aandeel
in den Chineeschen handel dan wiji hadden kunnen
hebben als onze handel, ons bankwezen en onze
scheepvaart, voor zoover wij zaken doen op China,
elkaar de hand haddien gereikt, zooals dat bijl onze
Oostelijke buren vooral, maar ook bijl de Zuidelijke
en- de Westelijke geschiedt.
Daar begrijpt men, dat ..het kapitaal" op die wij
ze werkgelegenheid helpt scheppen. In' de Twent-
ische katoentjes om ons slechts tot een voorbeeld
te bepalendie naar China worden geëxporteerd,
zit een vrij: hooge loonfactor. Die katoentjes
moeten worden vervoerd! per spoor en boot, In die
transportkosten daarop, in de financiering zitten
loonfactoren.
Hetzelfde geldt van al de Ned'erlandsche en Indi
sche producten, die China koopt in grooter of
kleiner mate.
AJls „het Nlederlandsche kapitaal" dus probeert
een deel van den handel op China te behouden of
te heroveren, dan dient het daardoor naast zijn ei
gen belang nog wel andere ook.
Het verlies van het Ohiineesche afzetgebied zou
door anderen dan door kapitalisten worden meege-
voeld. China kocht In 1920 voor 3.757.383 taeis uit
Nederland en voor 10.565.203 uit Ned.-IndiS, in een
tijd toen de tael gemiddeld 8 Bh. 9Y> d!. deed!ruw
gerekend dus voor een kleine 15 millioen uit Ne
erland en ruim 40 millioen uit Indië. In 1922 waren
deze bedragen de zilverkoers was sterk terugge-
loopen ruim 17 en ruim 31 millioen. in 1924 even
45'en ruim 45 millioen. d'ank zij verhoogde Neder-
landsche activiteit.
Voordat het verlies van een dergelijk afzetgebied'
wordt goed gemaakt, zou er heel wat loon minder
worden verdiend hier en in Indië.
E!n nu gewagen wiji nog niet eens van den export
uit China, die ook voor Nederlaudsoh-Indiö in 1924
bijna 22 millioen taais (v. j. 220 ong.) beliep.
Ook daarvan profiteert niet alleen Jhet kapi-
taahH
Het is 25 Maart en Maria Boodschap. Reeds een
maand geleden werd er tegen mij gezegd: Denk er
om, op dien dag naar Grotta Ferrata te gaan en
daar ik ten slotte dien dag alleen met de Italiaan
sche dienstbode in de villa te Castel Gandolfo zat
en ik, wilde ik goede vrienden blijven met deze
zeer yerdienstelijke dame, wel gedwongen was haar
te laten gaan om eenige inkoopen voor den tuin to
doen, ging ik ten slotte mee. Het had gisteren den
geheeleii dag gestormd en geregend, vannacht was
ik wakker geworden door een geweldigen donder
slag, doch de ochtend bracht weliswaar wind, maar
buitendien prachtigen zonneschijn.
Wij trokken er op af. Ondanks mijne begeleidster
die er met baar even ge-rouge-de lippen en wan
gen., haar bruine tint, pikzwart haar, donkere oogen
en felwitte tanden tr typisch Italiaansche uitzag,
worden wi) °P wefe> naar de tram toch voor Inglesi
'Engelschei!) gehouden endaarom aangebedeld.
ïn dit katholieke land is het moeilijk niet to geven.
Het is nu eenmaal gewoonte de b ijde üitgangen
der kerken gepostee.rde bedelaars en bedelaressen
wat te schenken cn dat schijnt grooten invloed te
hebben op het feit, da* een katholiek zelden een
aalmoes zal weigeren. Zélfs een gewezen 'katholiek
behoudt die gewoonte. Ik ken in Italië een gewezen
katholiek, die eiken dag wanneer hij naar zijn bu
reau gaat aan een op een bepaald punt gestatio-
neerden bedelaar iets geeft. Toen ik dat bemerkte
en hem vroeg: waarom doet gij dat/zooiets is toch
typisch on-IIollandsch, was het antwoord: Zoo
maarl
Ik dacht echter onwillekeurig aan zijn geboorte
plaats in het zuiden van ons land.
Natuurlijk gaven wij ook wat aan de lollige kin
doren. Op rnijn vraag: wat doet gij er mee, was on
middellijk het antwoord: ik geef het aan moeder.
Van alle kanten kwamen de zwartoogige snaakjes
aan, sommigen met hune kleine baby-broertjes of
zusjes, op den arm, en het valt mij altijd weer op
hoe intelligent dit Italiaansche volk tbch is en hoe
dat reeds merkbaar is bij de kleinste kinderen.
Natuurlijk moeten die ook een paar soldi hebben
en ze kijken zóo hegrijpend, dat men graag twee
soldi geeft, die nu de waarde van óen cent Hol-
lansch hebben. Wat is het toch zonde en jammer,
dat de katholieke overhecrsching steeds getracht
heeft de Italianen dom te houden. Het succes is
groot geweest, want tan-ijk zijn de analphabeten.
Het strekt inderdaad de katholieke kerk weinig
tot eer, dat zij in „domhouden" haar groote kracht
moet zoeken en .dat men zelfs in een zoo noordelijk
gelegen, maar katholiek land als België nog 8
analphabeten telt. Van de honderd Belgen kunnen
er dus acht lezen noch schrijven Het protestan
tisme maakt dan toch een beter figuur en kan met
trots op Nederland en de Scandinavische landen
wijzen, waar al sedert tien-tallen van jaren geen
analphabeten meer te vinden zijn.
We moeten even op de tram, die ons naar Grotta
Ferrata zou brengen, wachten. Grotta Ferrata' is
beeldig mooi gelegen op een der hellingen van de
Albaansche bergen met een prachtig vergezicht op
Rome en de Agro Romana, de Romeinsche laag
vlakte. terwijl de Tyrrheensche Zee dei) achtergrond
vormt. Linkt ziet men Marino1 en zelfs de koepel
van de kerk te Castel Gandolfo liggen, achter ligt
Rocca d'. Papa op de helling van de Monte Cavo. en
rechts ligt Frascati duidelijk zichtbaar, terwijl Ti-
voli juist even te zien is.
Grotta Ferrata heeft eene interessante geschiede
nis. Volgens de overlevering had hier Cicero zijn
zomerverblijf. Dichtbij, ofschoon dichter hij Fras
cati, ligt Tusculum, dat gesticht heet te zijn door
Telegonus, zoon van Odysseus en Circe, Tusculum
waar de oudere Cato geboren werd en waar de
reeds genoemde Cicero zoo gaarne vertoefde
Grotta Ferrata zelf heeft eene historische beteekenia
gekregen door hot feit, dat Sint Nilo, een calabrische
abt, in 1104 hier. oen Grieksch Orthodox klooster
der Basilianen stichtte en dat de naam feitelijk
komt van Crypta Ferrata.
In het Zuiden van Italië, b.v. bij Brindisi, vindt
men veel moor vroegere stichtingen van Grieksche
monnikken en verscheidene crypten in de rotsen
uitgehouwen.
De tram kwam aan en we klommen naar boven.
Wat een prachtig uitzicht aan beide zijdon, het
Albaner Meer mét in den achtergrond de bergen,
dicht met bosch begroeid en bekroond door den
Monte Cavo, we zien het groote Capucijnerklooster
als verscholen achter statige cypressen, wit tegen
het er achter gelegen bosch afsteken, meer links
ligt Palazzola, in de 13e eeuw als klooster gebouwd,
thans zomerverblijf dor Schotsche Seminaristen,
Hot ziet er meer uit als een cud roofridderkasteel
dan als een verblijfplaats van een voor Roomsch
priester studeerende jongelingschap.
Hoog boven op den Monte Cavo was in de Mid
deleeuwen ook een klooster, maar later toen de
menschheid en dus ook de monnikken eenerzijds
celibatairs leven der kloosterlingen acht gaf, werd
meer verwijfd en anderzijds meer kritisch op net
het langzamerhand verlaten.
Daaronder ziet men Rocca di Papa liggen. Draaien
wij ons om, dan ligt de Campagna, de Zee en Rome
beneden ons. De koepel van de St. Pieter steekt
uitdagend boven alles uit.
We moeten in Marino even'wachten op een tram,
die wisselen moet. Even er uit opi een slokje van
den heerlijken wijn van Marino te drinken. Wel
wat koppig op den vroegen ochtend. Ik vind, dat
Marino en de bevolking er onguur uitziet en hoor,
dat hier gauw naar het mes gegrepen wordt. Daar
zien de Marineezen me wel naar uit, Toch is de toe
stand veel verbeterd sedert er dank zij verscherpte
bepalingen en beter toezicht minder gedobbeld
wordt. Natuurlijk wordt er toch gedobbeld, want de
Italiaan kan het dobbelen niet laten. Wanneer ik
door Castello loop, dan zie ik dikwijls meisjes van
814 jaar om soldi dobbelen. Het doet mij aan de
Calvinistische Veluwe denkon, waar in een der
fraaie, maar zeer afgelegen dorpen de dominee
tusschen 12 en 3 uur en na 5 uur van 9.30 tot 12
on van 3 tot 5 preekte hij de dobbelende mannen
en jongens uit de heggen ranselde. Toch waren die
zelfde lieden eiken Zondag twee maal onder zijn
gehoor.
Van Marino ging het nu naar Grotta Ferrata, na
even het station voor overstappen naar Rocca di
Papa te hebben aangedaan. Het werd druk langs
den weg. Automobielen, rijtuigen, de typische twee
wielige wagentjes'der hoeren uit de Campagna met
Ie snelle dravers, ruiters te paard, ruiters op muil-
iieren, ruiters op ezels en taliooze voetgangers
hadden allen éen richting, die naar Grotta Ferrata
en naar .dè -Madonna della Conversina. Arme
muildieren, arme ezels! Terwijl de paarden slechts
éen liter te dragen hadden, waren de muilen der
ezels bepakt en bezakt en daarop zaten nog eens
twee personen, soms nog met één of meer kinde
ren. GeduHig torst zoo'n goedig wezen de onmoge-
en vandaar mede genomen de fijnste Theefin
van den NIEUWEN OOGST, vol geur en smaak,
waarvan de filrma C. KEG de heerlijke KEG's
THEE mengt.
lijke vracht, wordt doodmoe, maar geeft niet op.
Schilderachtig is het geheel. De boerenvrouwen
allen met kleurrijke shawls en hoofddoeken, de
mannen met de pellerlns. rie ze. zooaJs slechts een
Italiaan de kunst verstaat te doen, om hun schou
ders slingeren. De groote hoed op den bruinen kop,
de pellerin in fraaie plooien om schouders on rug
geven iets heel bijzonders aan de mannen, die daar
door juist weer zoo mooi harmonieeren met de vrou
wen en kinderen, waarnaast b.v. iemand in sport-
costuum belachelijk zou wezen.
Te Grotta Ferrata was het geweldig druk. Met
moeite bereikten wij de kerk, .waar reeds sedert de
vroege ochtenduren zich eene groote menigte ge-
loovigen verdrong ten einde te mogen profiteeren
van het mirakel der Beata Vergine. Tot 's avonds
laat zou dat zoo doorgaan. Ik vond het onverdraag
lijk in de volgens de Italianen prachtig versierde
kerk, overal hingen kleurrijke lappen, terwijl slin
gers van kunstbloemen en olijftakken een naar
mijn smaak pijnlijke disharmonie vormden. Het
ergste was de lucht van een opeengepropte menigte
vermengd! met wierook en walm van kaarsen.
Gelukkig is mijne gezellin van dezen dag heel
erg los van haar geloof en was zij heel blij dat ik
wilde opstappen. Nu gingen wij naar de markt. Dat
was aardig en schilderachtig, vooral do.or de kleuren
rijkdom der kleeding van de 'boerenbevolking.
Het was een echte Italiaansche jaarmarkt.
Men kon er van alles koopen, paarden, muilezels,
ezels, koeien, schapen, geiten, varkens, kippen,
ganzen, eenden, duiven en wat al niet meer.
Wij zochten en vonden wat wij hebben wilden, nl.
jonge erwten- en boonenplantjes en groenten- en
bloemzaden. Ik had daar zonder onze brave dienst
bode niet van terecht gebracht. Die wist echter hoe
ze met de lui moest omspringen, zoodat ik werke
lijk pret had gedurende die inkooperij.
Wanneer Santa. z,oo heet onze gedienstige, afdong
dan werd ihet die comediö. eerst den blik naar bo
ven geworpen en dan een vloedgolf van welspre
kendheid. Maar Santa gaf ze van katoen. Neen
maar. de lui van het Amstelveld kunnen hier nog
een lesje nemom
We gingen de kennis eens bekijken. Er waö een
circustent, er waren schiettenten, koekkramen, speel
goedkramen en dobbel kramen. We werden al gauw
doodmoe in het gedrang en zochten naar een goed
heenkomen.
Waarheen kon dat anders zijn, dan naar een
wijnkelder. Santa ia zeer matig, maar ik- liet müi
mijn hal ven liter lichten land'wiln. die ïY» lire. dus
pl.m. 18 cents kostte, goed smaken.
Wij' hebben hier in de buurt van den winter een
soort ty-phus-epidemie gehad, maar hoe kan dat
ook anders, wanneer men ziet hoe vrouwen en kin
deren gewoon snoepten van de gekochte rauwe
groenten. Rauwe, ongewasschen groente, kan men
zich iets gevaarlijker» voorstellen. Ge had) eens
moeten zien. hoe die zwartoogigekinderen rauwe
spinazie verslondenl Ze kregen er een f linken slok
wiin biji en dat zal. iaten we het hoopen. de bac-
cillen gedood hebben.
'De wijn was zeer licht, zoodat het den kinderen
geen kwaad gedaan zal hebben: al geef ik gaarne
toe. dat hot verkeerd- is aan. kinderen alcohol te ge
ven. Maar het was immers1 feest, de Heilige Maagd'
word: vereerd op dezen zeer bijzondéren dag. dus
weg met alle muizenissen! Vroolijk. doch ordelijk
was de talrijke menigte en in de beste stemming
verliet ik het feest en zochten wij onze tram op.
We reden tot Marino, daar hadden we V* uur
oponthoud. We hekeken een heel interessanten ge*
vel. toen ik opeens mijn naam hoorde roepen. Hol
landers uit Rome! Heb je het al gehoord, het Ver
drag is verworpen met 33 tegen 17 stemmen! Ik had
niets gehoord en was eerst stom van vreugde. Toen
barstte ik los en nam ze allemaal mee naar een
wijnkelder en bestelden wat wijn en we klonken op
Nederland, op ons 'lieve vaderland, waarop wij.
dtank zijl 33 Éérste Kamer-leden weer echt trotsch
mogen zijn. Onze vreugde-uitingen waren kort en
krachtig, want de tram. waarop de onze had moe
ten wachten, was aangekomen en daarmede gingen
de kennissen door en ook onze tram stond op ver
trekken. Op de tram zei Santa tegen mij: ik dacht.
