Hoest en
Abdijsiroop
MM- [II [[HEI:
Brieven uit Rome.
'hjuJudL
Papieren Rozen
Tweede Blad.
Feuilleton.
steken in de zijde
Schager Courant
Zaterdag 16 April 1927
70ste Jaargang. No. 8034.
O-n het. vijfjarig bestaan van het fascisme glans
rijk te vieren zijn. niet minder dan 8D.000 jonge
zwarthemden, die de noodigo voor-oefeningen ge
d run had dein (do zoogenaamd© jVvanguardiede
t or 'waardig gekeurd een gowcor te ontvangen
.•n oen dip! ma, daarvoor beloofden zij van hun
kant trouw aan het Facisme en aan het vader
land, do naam van den Koning wordt bij' zoon
plechtige gelegenheid «niot genoemd en -diens do
curatieve figuur hooft dan ook jritoba uit te staan
met dez'f niet geringe taaniajnie van de militaire
m cht in zijn rijk. e
Maar waa? kanton toeh eigenlijk de^ 80 milüoen
lire vandaan die elk jaar noodig rijh voor het
onderhoud en de volledige uitrusting van de „Mi-
liria Nationale"?
Er wordt oen militaire natie van) Italië gemaakt,
oen oud hoofdofficier vain hiet Nederlands oh le
ger, was vol bewondering over de houding der
soldaten, met veel belangstellnig Zag hu 0e oefe
nen, 'en hij constateerde, dat_ het militair hier
«en veel gedisciplineerde!' en flinker ngnur maak
te dan het Fransohe; hij oordeelde dab het fee
gor hier niet minder goed in elkaar s&fc dan
het Duitsoh© van vóór den oorlog.
Bij gelegenheid van de fascistische parade de
fileerden voor den Duce alle Ballila's van Rome,
dus een vijfduizend jongens van tot l> jaar;
d. ze kereltjes moeten eiken Zpndagochten - «eeren
ti.ve.'ceeren inplaats van de Mis te gaan bywonon,
en hiervan maakt do geestelijkheid in hun hart
den Duce een verwijt want dozfc aoefeningen Zui
den cw ongoed op een ander tuur gesteld kunnen
w rd:n. Het is een weemoedig gezicht die lange
rijen van kinderen te zien die al zoo jong sol
daatje leerde spelen: ze moeten vroeg_g9dresseerd
w rden om binnen afzienbaren tijd Frankrijk te
lijf te kunnen gaan en van Zijn koloniën in te
pikken, dan kan andermaal het monumenti voor
don onbekenden soldaat geopend worden en een
tweede kist boven de eerste gezet worden,frissche
kransen a.angedragon en de moedors der gevallenen
met handgeklap begroet worden....zooals dat hier
de gewoonte is.
liet noodlot wil dat Italië een militaire natie
wordt en wanneer het zich met onnoemelijke offers
omhoog geworsteld heeft wordt het door haar ja-
loersche zusters van den berg af gegooid waarop
het (meende zich een wachtpost te kunnen ver
overen De Italiaan is een gebaren vechtersbaas;
waar zijn, in de tijden die achter ons liggen, zulke
„Oondotfciori" geweest als op deiaen bodem? Het
standbeeld, da.t zij in der tijd voor Giovanni di
Medici, bijgenaamd: de Kapitein van1 de Zwarte
Bonue, in zijn vaderland Florence opgericht heb
ben terwijl hij toch de stad aan deni koning, van
Frankrijk verraadde, dit eereteaken voor een man
die tot een der grootste monsters behoorde di©
ooit hier geleefd hebben, is een bewijs van de
wondering die men hier voor den soldaat heeft.
De roman van een Circusmeisje
uit het Engelsch van
RYBY M. AYRES.
Verlttald door J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden.).
7.
Je moet liier uitstappen. Hij lachte haar
bemoedigend toe.Ik geloof niet, dat Sherny
of iemand anders aohtea-dooht zal hebben;, wij
zijn nog geen anderhalf uur bij1 elkaar geweest.
Kijlc luiet zoo bedrukt, Rosalie, dib is de laatste
dag van het oude_ leven. Vergeet vooral niet wat
ik je gezegd heb; je moet de woonwagens verlaten,
heel vroeg in den morgen, zoodra het licht wordt.
Ik .zal hier met de auto op je wachten en dam
gaan wij recht door naar Londen. Tegen den
i tijd, dat ze je missen, zijn ^wy allang buiten hun
bereik en dan....ademde hij1 diep en keek over
haar heen naar de groep blaaerlooze boom en, waar
achter liet ouide hui» stoaid, waarvan hij1 noodt
meester zou zijn.... en dan zullen wij een nieuw
leven -berinnen....
Hij stak haar zy'n. hand toe. Heb je geen
glimlach voor me? vroeg hij' moe. Geen glimr
lach voer.... je man?
E>n diepe bis kwam over haar gezicht; haar
0 gen stenden vol tranen.
O, ben je er wel zeker van heelemaal
zeker, dat het je nooit zal berouwen? vroeg Zij
schuw. He ben zoo'banigt. Je bont iemand uit
een deftige familie en ik, wel....
De jonge Briton lachte.
Kom, ik ben immers niet veel meer dan
een bed e n ar, - zei hy miet gedwongen vroolijkheid.
hu ik wil niet hebben, dat mijn vrouw Zoo
gering oyor zichzclve denkt. Hij! schudde haar
vroclyk heen ien weer. Ik bani er trotsch op,
'dat je zooveel vertrouwen in injj' gesteld hebt, je
zult er nooit berouw van hebben, Rosalie. Wij zul
len heusch heel goede maatjes worden. Wacht maar,
morgen heb ik je al heelemaal voor mijzelf.
Maar zij lachte niet Twee dikke 'tranen rolden
haar .wangen op haar armoedigen mantel,
blik 0111 a,an me^ dohjédlspellenids in haar
ik eoat denk, dat heb je spijt,
t- f dab' je je voor mij
s~h amt, maak ik een ©inde aan mijn leven.
Do ©rnst ui haar stem, de vaste wil, die uit
haar blik sprak, maakten diepen indruk op Bribon
Zoo 'mag je niet pralen, daarvoor heb ik
1 lmmers aanleiding gegeven. Ik...maar la-
t n we aan zooiets niet denken op onzen trouwdag.
Laat my je ring nog eens zien, mrs. Briton.
liy nam haar hand, een kleine, bevende hand,
waaraan de trouwring zat.
Terwijl de jonge Briton ernaar keek, voelde hij
v,i£wLen 'ZBlf!re"Vlt Wat had hij gedaan? Wat
;oor Bron van eondelooze zorg- en ongeluk had hii
J", f00" van v<»dwaaed ejoisnie voor zdch-
zeil en haar geopend?
Het leek hem of duizenden stem-
H-Ti'nÜ ™prd toasohreeiuwden, hij beet zich
S? -w. "PP00'hlJ wgnsohte zijm ooren te Ifunnen
slUitrn VOOT de spottende kreten. Plotseling liet
Ar band van zijn vrouw los.
r kxIam zii spontaan op hem toe; ze
ging op haar teenen staan en legde met een lief
Giovamni was een woesteling wien de perverse lust
om te dooden zóó in het bloed zat, dat hij geen
andere voldoening, geen ander begoereu kende, dun
op du wieedste manier «ijn medwmensohen te la
ten lijden. Als er ooio een ïuau hier geooren
werd wiens naam een schandvlek ie voor het huis
Medici en voor do kunstzinnige stad aan den
Arne, dan is heb dez8 gevreesde Lapdtana ger
woest. En toch aarzelde i©en rijk gcUiustreerd week-
biaa niet jiu zjjji vierjn>ndai-djaaigen sterfdag te
herdenken en tal van portretten te geven van den
goaegJEUïcexdcn, wiens giu.pendwreect geaLht aan
ten Joop van een hyena doeo denken, xvlaar alles
van Italië moet tegenwoordig verheerlijkt worden.
Bij de gelegenheid van De Bioaiedi/s vliegtocht
waren affiches op de muren geplakt, daar lazen
we: „ItaJjaansche machines, itahaansohe energie,
italiaansche genie zet de geheel© wereld in verba
zing". Er waait een wind van huogmoad door
de landen die ons bezorgd maakt; hev schijnt wel
dat 'ze hier mees geleerd heboon van bet snoe
vende: „Duitschiand ubter alles" l, Heb natiunaii-
tedtsgevóel moet op allerlei manieren aangewakkerd
worden. Met reusachtige letters lezen we op mooi
gekleurde s.trooken papier: „De vlag van Italië
wapperde op den Noordpool en wordt nu door
geheel do wereld gedragen."
De stad Rome sRot met Amerika een léening
van 20 millioen dollar om de Urba ruim aan1 te
te leggen, de gebouwen, het oude imperium moe
ten opgedolven worden, en zoo al meer. De anti
fascisten grijpen angstig naar hun beurs, ze we
ten dat de belastingen steeds stijgen....
En terwiji heb militairN vertoon in de straten
van Rome toeneemt, staat de Sb. Pieber met zijn
glanzende koepelals een giroobe lichtbel boven
de woelige stad en had er in heb Vitikaan een
indrukwekkende plechtigheid plaats op den dagi.
dat Paus Pius XI de heldhaftige deugden van den
zalig gespreken priester Den Bosce prees. Toen
deze eenvoudige geestelijke voor 40 jaar stierf,
liet hij, door den omver moei dj en arbeid van geheel
zijm leven, duizende schulen, stichtingen', hospitalen,
met alleen in Italië maar over geheel de wereld
achter vereeniginged di© hij oprichtte of die in
zijn geest opgericht werden om jonge arbeidsters
en arbeiders tob goede Christenen op te voeden
waar zij leeren hun ledige uren op nuttige wijze
door te brengen waardoor tallooso velen afgehou
den worden van het kwaad, dab hen vroeger in de
gevangenissen bracht. Terecht mocht de Paus zeg
gen dat zulke mensohen als lichte meboeren zegen
en .geluk brengen aan ons voorbij"1 gaan, zooals
andere ellende en verwarring verspreiden. Dood
eu vernieling bracht Gievanni di Medici waar
hij met zijn Zwarte Bende voorbij1 trok, barmhar
tige liefde voerde Don Bosoo tob! de mensohen
daarom liet deze een zoo lichtend spoor achter;
overal bracht hy schoonheid en Hefae waar hü
heenging om zijn jonge vrienden met raad en
daad te steunen. En toien wij' vanaf-de Pinoio die
duizend© knapen als eem groot© zwarte^ .telang
zich zagen voortbewogen om den Duce hun hulde
te brengen, welde het als oen gebed in ons hart
op: onecht do gedachte aan. Dan Boe co dien
weldoener der mensohheid, hen leeren het leven
als een heilig goed to beschouwen en hen afkeerig
maken van daden die voeren tob moord en ver
nieling..
E'. F.
Doos30"^0,Tube 80ct. Bjj.-Apoth.en Drogisten.
gebaar haar handen op zijn schouder.
Wat er ook gebeiurt, zei zo langzaam,
ik zal altijd blij zijn, dat je ma gebrouwd hebt.
En zfij kuste hem.
Er kwamen tranen in de oogen van den jongen
Briton. Hij voelde zich beschaamd, vernederd maar
ook geroerd.
Ik wil zoo graag goed voor je^ zijn, sta
melde hij met jongensachtige impulsiviteit; hij' buk
te zich en kuste haar ook.
De regen had opgehouden, toen hij' alleen door
het dorp terugreed,- een bleeke zonnestraal kwam
door de wolken gluren en tooverde gouden schit
teringen in de kleine plassen op <fen weg, een
troep snaterende ©enden vlagen op naar den kant
van den, weg.
Sootb, de herdershond, kwam hem door de op
rijlaan tegemcefcrennen; Blunt stond in de open
deur.
Mr. Fergerson wenscht u te spreken, Mr.
Rorie.# Hij zegt dat heb heel belangrijk is.
Rori© werd bleek, het was zy'n plan geweest
aan den ouden Fergerson te schrijven wat hij'
gedaan had, hoe hij de lij©1* van Zijn leven voor de
toekomst afgebakerd had. Heb zou gemakkelijk ge
weest zijn te schrijven, maar het scheen hem vrij
wel onmogelijk alles mondeling te verklaren.
Is hij in de bibliotheek?
Ja, mijnheer, hij kwain juist, nadat u weg
was, mijnheer, eu zei, dat hij zou wachten.
Rorie hing zijn jas op en voegde zorgvuldig
zijn schoenen op de mat af; ze waren wel hee
lemaal niet vuil, maar hij moest tijd winnen. Blunt
wachtte op he.n.
Heb je dien gebrekkigen kerel nog gezien?
vroeg Rorie onverschillig. Hij was er heelemaal
niet nieuwsgierig naar, maar zij'n zenuwachtigheid
zocht een voorwendsel om wat te zeggen'.
Blunt fronste het voorhoofd.
Hij slenterde vanmorgen weer om heb huis,
mijnheer, en nadat u uitgegaan was, *Mr. Rorie,
was hij zoo brutaal om aan de voordeur naar
te vragen. Zei, dat het van groot belangi. was.
Aha./ lachte Rorie. Wat heb je ge
zegd?
Ik zei hem dat u uitgegaan was mr. Rorie.
Hij zei, dat hij dat wist. Hij had u zien
gaan ©n wou graag we ben wanneer u terugkwam
en waarheen u gegaan was, zoo'n brutale kerel.
He heb Sciotb op hem afgestuurd en daarna heb
ik hem niet weer gezien. Wat zal ik tegen1 Jbtom
zeggen als hij weer komt, mijnheer?
Rorie aarzelde, er kwam een grimmige trek in
zij'n oogen.
Zeg hem, zei hij, dat ik morgenmiddag
naar 'Australië vertrek.
Mr. Roriel Mijnheer!...Het blozende gezicht
van den ouden Blunt Averd bleek; hij stond zijh
meester met open mond aan te kijken. Maar
dat meent u toch niet, mr. Rorie?
Toch wel, zei deze. Hij draaide zich om
en liep naar de bibliotheek, Blunt verbijsterd aohr
fcerlatend
VI.
Roderiok bleef een oogenblik in de gang staan
mot feijn hand op de kruk van de gesloten dour
van de bibliotheek, rijn ha,rt klopte hem in de keel.
Hij voelde zich heelemiaial niet op tijn gemak;
de _oucle Fergerson had zulke doordringend© o. gen.
Hij' wist heel goed dat de oude heer zich heftig
zou k^n^m teen zijn huwriijk.
Toen Rorie ebtdelijk de deur opende en de kar
mer binnentrad, deed hij" dat met het hoofd uitr
zijn 't gevolg van een ver
waarloosde verkoudheid en
waarschuwen U voor het
naderend gevaar van borst-
aandoening. Gebruik daar
om nog vandaag de beproefde
Benige weken geleden Zijn er oen paar mede-
deelingen gedaan over ©en uitvinding van een
voorbehoedmiddel tegen mond- ieni klauwzeer onder
koeien.
Thans heeft de uitvinder, dr. W. G. N. van
der Sleen te Haarlem, oetrooi op dit middel aan
gevraagd.
Dr. van der Sleen was nu bereid nog eemge na
dere miededieelingen te doen.
De verzorging van de koe is zoo Zei hij!
onA oldoende. Vergelijk eens een koe met een wilden
buffel. De geweldige kracht, .oerkracht werkelijk,
die de groot© wilde run dersoor ten ons toonen,
waar is die bij ons vee gebleven? Bovendien kent
men onder de buffels geen mond- en klauwzeer,
Latèn wij niet trachten van ons vee weer wild©
bisons te maken, dat zou ik onz© melkmeisjes
niet willen aan doen^ 'maar laten wij1 ons wel
afvragen: Geven wij dit dier, ons kostbaar bezit,
allee wat het toekomt? Zyn voedsel en andere
omstandigheden vergelijkbaar met de levenseisclien
van oeros, buffel en biisan. -of van de prachtig©
wilde antilopensoorten in de Afrikaansoh© steppen?
En dan valt de vergelijking voor ons vc© slecht
uit. Natuurlijk is de vraag één. of twee koeien
per hectare van overwegend belang; voor onze
veeteelt; wij hebben nu eenmaal niet de onme
telijke prairie, het niemandsland tot onze beschik
king. Met de oppervlakte moet worden gewoe
kerd. Maar hoe staat heb jmiet het voedsel? Krijgt
uns vee die stoffen, die voor zyn leven noodza,-
kely'k zijn en ontvangt het die in voldoende mat©?
Hot antwoord op deze vraag kan op verschillende
wijzen gezocht worden, maar iedereen zal begrij
pen, dat hier dierkunde en plantkunde hun rol
spelen, maar ook de aardkunde, daar do planten
■da© heb voedsel vain hot vee vormien, zich zelf uit
d© bestanddeelen van aarde en lucht opbouwen.
Nu is de laatste tientallen jaren voor verbete-
teriug van onze landbouwproducten heel wat ge
daan en iedereen weet, dat dit naast meer zorg
bij de keuze van het zaaizaad ook voor een zeer
groot deel te danken is aan de besmettingsleer. En
nu is er niets, dat dan1 reiziger in yerre streken
zoo sterk opvalt als de enorm© plantengroei, die
wij gewend zijn met den naam oerwoud, maar
ook steppe of prairie te bestempelen. De reden,
dat deze maagdelijke gronden nooat uitgeput raken,
ligt voor de hand. Het gras, dat er groeit, sterft
er en vergaat er en bestanddeelen, die voor den
opbouw aan den bodem Zy'lnl onttrokken keeren
weer in dien bodem terug. Een geweldig dieren
dagend in den nek de 'man in deii groeten
gemakkelijken stoel bij het vuur moest wel den
indruk kry'gen van ©en schooljongen, die Zijn straf
in ontvangst kwam nemen en die zich groot wilde
houden. De advocaat stond op en kwam hem te
gemoet met een vriendelijken" glimlach.
Wel Roderick?
Rorie ging op de leuning van een stoel zitten
met iden ,rug naar het licht; hy1 haalde tastend
zijn sigarettenkoker voor deni dag ©n presenteerde
Mr. Fergerson. Ik ben blij' dat u gekomen bent,
zei hij met een vaste sten)., die weinig in over-
eenstemmingf was mot Zijn innerlijke gevoelens.
Ik had u juist vanavond, willen schrijven. Hü
Werkelijk? glimlachte Mr. Fergerson.
Roderick veelde zich geïrriteerd door dien glim
lachten ging haastig voort: Ik had u willen
schrijven, dat ik morgen met een van de Oriënt-
booton naar Australië vertrek. Het is volkomen
doelloos voor mij' om tnog langer hier te blijven.
Ik moet. zien, dat ik mij op ..een of andere manier
door^ het leven sla....
ITy (dacht wat de oud© Fergerson wel zou Zeg
gen, als de woorden, die hem verder op de lip
pen lagen, eenmaal uitgesproken zouden zijn; maar
de oude Fergerson liet hem geen gelegenheid het
sensationeele nieuws te vertellen, want hij' viel
hem in de red©:
Eien tamelijk plotseling besluit, vindt j© niet,
'Roderick P -
Och, kykt. u eens, nadat heb testament van
,mij'n vader bekend was, had ik mij voorgenomen
'om niet in Engeland 1 te blijven. Ik nam.drie di-
gen geleden passage. Wel, waarom zou ik mij' de
zaken 'mooier voorstellen dan Zn zijn? Hier in
Engeland hdb ik afgedaan. Ek heo meer schulden
dan ik ooit kan terugbetalen. Hr zal geen enkelen
meer overhouden/nu ik zoo goed als een' bede
laar ben. Ik ken de mensohen. Ik zelf Zou anders
zyn maar wel laten wij er niet verder over
En Miss FaneP....
De vraag van den ouden' advocaat werd heel
rustig gesteld. De jong© Briton' werd vuurrood.
Hij oliet. zijn sigaret op den grond vallen.
Zy heeft mij don bons gegeven, zei hij a.b-
rupt.^En gelijk had ze. Ik jniaak er haar geen
verwijf van. Zij is niet gewend aan armoede en
bovendien waren we nog niet officieel verloofd.
Zij Was geheel vrij' om te doen wiat zyi .wilde.
Zoo, zoo. Stilt©. Miss Fane Zou wel met
je getrouwd Zy'n, als je vaderis testament anders
geluid had?....
Roderick fronste het voorhoofd.
Ik veronderstel van wel. Maar ik maak er
haar geen verwijt van, viel hij eensklaps uit.
Waarom zou Zo met ©en bedelaar trouwen?
Hoe (meet ik haar onderhouden? öc kaai' nog
niet eens voor mezelf zorgen.
En dus ga je naar Australië?
Ja
Toch ben je ier nog niet, Roderick.
De jonge Briton bleef voor zich uit staren'; hij
lachte schamper.
Ik dacht wel, dat u mij niet zoudt willen
gelooven. U dénkt zefcor, hy is toch niet genoog
ronn om zich in een' vreemd land een bestaan^ te
gana schoppen, is 't nietP? Hier, is mijn reisbiljet,
overtuigt u zich maar.
Hij haalde eenige papieren uit zyh! zak en
wierp die op de tafel, maar greep Ze dtreet woei-
óorug. Hij had er zoo gauw niet aan gedacht,
dat hy twee plaatsen besproken had. Wel be
schouwd was er heelemaal geen xeden> waarom
leven verbergt zich in den weelderigen planten-
groöi, tn/iet alleen de revwen óls olifanten en bL
wxw, meur cuk de in gewicht v©pl belangrijker hon
derden kleine zoogdieren, duizenden v^ul» eu tien
duizenden insecten. Maar dat allee keert weer tot
de aarde terug. Allee sterft waar het geleefd heeft
en bevrucht daardoor weer d©n bsodeon, die het
voedde.
En nu bij ons. De landbouwer heeft het al ge
leerd. Die weet welk gewas ohilis al peter en welke
grond superphosphaat noodig heeft. En het be
rooide arme Drenthe is bezig zich te ontwikkelen
tot een onzer belangrijke landbouwprovinciesMaar
de veeteelt is nog niet zoo ver. Heo gras wordt als
hooi of ,als groen voer door bet vee naar binnen
gewerkt, ©en beetje mest, dus voor heb vee onbe
langrijke bestanddeelen en wat kalk worden wel
eens toegevoegd, maar 'daar houdt het gewoonlijk
ook mee op. En de ko© gaat gedeeltelijk naar den
slager, gedeeltelijk naar do lijm,- en gelatine, of
beendermeeltabriek, misschien maakt men uit de
ingewanden nug varkensvoer en vergeet dan niet,
wat aan melk, boter en kaasproducbeu van het
koeienliohaam d<ftr het voedsel moet worden ge
leverd...
Wfj kunnen dus de samenstelling van cerboech
on oerbodem met die onzer weilanden gaan ver
gelijken; ook -de bestanddeelen, vervalt in 'ons
gras, ly'nmeel, oliekoeken of wat dan ook, met die
samenstelling van- de planben afkomstig van oer-
boech -of alpenweide, waarbij1 do onderzoekingen
onzer landbouwproefstations een' schat van kennis
hebben opgeleverd.
En dan kunnen wij' ons afvragen, welke do be
standdeelen Zijin waaruit hct# koieacnliohbaam is op
gebouwd len -of die allen in voldoend© hoeveel^
hedd in het gegeven voer aanwezig zijn. Iedereen
weet, welke prachtige resultaten bereikt zijn met
wat kalkyo-edering in de weilanden van Maas en
Waal en in deze richting moet de verbetering wor
den gezocht. Naast die kunstmest moet kunstveevoer
een groote ro-1 gaan spelen. Aan het gewonevoer
moeten chemikaliën worden toegevoegd, die in ons
gras en Iynmeel enz. ontbreken of niet in voldoen-1
de hoeveelheid aanwezig zijn en zoodra #wij dit
doen,_ begint het vee er beter uit te zien. De
houding is beter, de dieren zyn tieriger, de huid
verkrijgt of herkrijgt den mooien glans, dien de
boer zoo graag ziet, omdat .het een bew-y's is van
den goeden gezondheidstoestand van zij'n vee. Ook!
is overal daar, waar de stoffen waar blijkbaar
hot bieest behoefte bestaat, zijn gevoederd, het
gevreesde mond- en klauwzeer tot nu toe wegge
bleven, niettegenstaande rondom de proefdieren
hoen 'menig weiland het .bekende bordje met op
schrift droeg.
Dr. van der Slcon is zoo vertelde hü ver
der nu met zyn onderzoekingen zoover, aat hy
meent met het in den handel brengen van rijn
voederzoutenmengsel niet Janger te mogen wach
ten. Eerst mo©b in de grove fouten van onze
tegenwoordige voedermethode worden voorzien. 'Dan
zullen wij ons nog, verdér moeten gaan aanpassen
aan dé plaatse! ykc toestanden en zal voor elke
landstreek apart moeten worden nagegaan wat in
bepaaldo gevallen nog ontbreken kan.o Maar als
det grove fouten rijn weggenomen, zullen groote
opidemiön, zooals mond- ©n klauwzeer jaren, niet
moer voorkomen, evenmin1 als wij tegenwoordig nog
weten van scheurbuik, van nokken, van pest, al
thans in ona^ gezegende Holland, yaarvanuit al
menige belangryke verbetering op landbouw en vee-
teeltgebied haar zegetocht door de wereld is be
gonnen..
E-en belangrijk ding is nog, dat die sohemikaliën,
al© moieben- worden toegevoegd, zoowel door maïs
meel als door lijnkoeken of ly'nmeel vermengd in
den handel zullen worden gebracht" en, en dat is ook
zeer belangrijk, dat d© prijs der zoo bereide voe-
aenniddelesn slechts weinig hooger zal zijn- dan
do marktprijs dezer waren zonder toevoeging. Met
een .of twee gulden per honderd' kilo zal hier
al veel te bereiken zijin. i
hy den oudén Fergerson het nieuws van zy'n hu*
welyk zou vertellen. Het Zou alleen maar aanlei
ding geven tot een lonverkwikkelytfce discussie on
hoicgstwaarschyinlyk 'Zouden Ze elkaar na morgen
nooat weer terugzien. Hij Zou het hem wel echry-
ven. Hy stak dé papieren wedr in zyn zak; ook
zijn trouwakte was er bij', viel hom in.
De boot vertrekt om vyf uur, zei hy ver-
.Maar j'e izult ©r tniet mee vertrekken, zei
Mr. Fergersöiy glimlachend.
De jonge Briton hooide de schouderrs op.
Ik kan u natuurlijk niet dwingen om heb
t© gelooven, Zcd hy soherp.
ötond op van de stoelleuning en liep naar
hot raam. Het wns ©en zoauiigo namiddag; de
wolken ©u de regen van dien morgen waren v(jr-
dwenen; oen merel zat to fluiten in de hooge
bcomen. Onwillekeurig zuchtte Rorie; het was n;g
r1?- vor0ni tol1 hem doorgedrongen, hoe
sterk hy tooh wel taajn dit huis gehecht was, hoe
prachtig het toch wel was.
O, als hij tooh eens kan ontwaken om tot bet
besef t© komen, dat hij1 gedroomd had, dat alles
->en nachtmerrie was geweest het lezen van
dat onbillijke testament de brief van
Fane zijn huwelyk vanmorgen in de kleine
schemerige kerk wakker te worden en weer
ryk en gelukkig te zijn en vrienden te-hebben.
Roderick f....
In elk geval moest d'e oude Fergerson niet mor-
Icen, dat hem eigenlijk allemaal zx> aan het hart
ging. Hy zou Lchend en uitdagend zijn billing"-
^chap" dragen. Hü ging terug n iar den haard.
De oude man keek hem met glinsterende orjgen
g©n aan.
Veronderstel eens, zei hy plotseling, dat er
"©n ander testament gevonden wordt waardoor jij
heer en meester van dén heelen boel hier bleet,
Roderick. Dan Zm- je niet méér over Australië
praten, denk ik.,
Roderick lachte droevig.
Veronderstelwaartoe dient het to veronder
stellen? Dit is geen kindersprookje1 of een goed
koop romannetje.
- Koen, - «ei de oude Fergcson mi geheel
ernstig Het is de zuivere waarheid. En soms is
de werkelijkheid nog romantischer dan de ver
beelding, Roderick.
De j.ongo Briton koorde zich langzaam- om. Ilij
had un li©t A-uur staan te staren.
Wat bedeelt u eigenlijk P
"Ck bedoel, dat ik toch nog een ander en
later testament onder je vaders papieren gevon
den heb. Roderick, waarbij hy alle vroegere beschik-"
kmgen hoiuoept en j© tot ecnig erfgenaam maakt.
Er viel ©en tastbar© stilte.
Dc jonge Briton stond met naar voren gebogen
hoofd, doodsbleek en met verbijsterde oogen naar
den ouden advocaat te staren.
Is is het^waar?....stamelde hy heesch
Houdt....houdt u.'niy niet voor d.on gek?
Mr. Fergerson stemd op en lei zijn handen ver
trouwelijk Op dé schouders van den jongen man.
i8 de waarheid, Roderick, de zuivere
waarheid. Het testament werd niet door mij op
gemaakt, maar het is absoluut wettig, wijst jou
als ©onig erfgenaam aan. J© vader is altyd een
eigénjuyrdige man geweest, men kon nooit weten,
'wat hij van dén conan_ dag op den anderen Zou
doen. Gelukkig, dat hij' tenslotte het eenig juiste
gedaan heeft
^K^leriok wankelde een paar schreden' achteruit,
ITy leunde togen de tafel, nog steeds ongeloovig
voor zich uitstarend.
Wordt vervolgd.