tul UK VAN HEINDE EN VEHÜE Binnenlandsch Nieuws. M vanen, en ofschoon de beek niet diep -was, had hij zich wegens zijn beschonkenheid niet uit het water kunnen oprichten. Gina stond midden tusschen de menschen. Menige blik trof haar gezicht, want men wist, dat Moll haar dikwijls vergozeld had. Zij perste de lippen op elkaar en keek stilzwijgend naar den doode, daar in het gras. Geen trek van hetgeen in haar omging, was op haar gezicht te bespeuren. Zij vroeg het een en ander, waarop men haar antwoord gaf. Daarna wendde zij zich af en ging rustig haar weg, door de poort in de richting van het veld, waar zij haar werk had. In diezelfde week liet zij Raneck naar een gekken huis overbrengen. Na enkele weten was zij moeder ziel alleen met haar kinderen. De jaren vloeien heen. Weldra werd zij grijs en ge bogen, en haar lippen, dio dun en zeer bleek waren, trokken menigmaal krampachtig samen, als moes ten ze een moeilijk in te houden geheim uitschreeu wen. Deze lippen echter zwegen, gelijk ze nog een maal gekust hadden, nadat Raneck tot waanzin nigheid vervallen was. En Gina Raneck leefde het leven van den een- voudigen menschh tot het einde toe, een hol en een tonig leven tusschen arbeid en slaap. VUILNISSORTEEREN GEEN KINDERWERK. Eenigen tijd geleden circuleerde in de pers te Gro ningen een bericht, dat twee kinderen van onge veer 14-jarigen leeftijd ziek waren gewordon door het proeven uit een blikje waarin een restantje ge conserveerd vleesch, dat zij hadden gevonden bij het sorteeren van vuilnis op de gemeentelijke asch- belt alhier. De directeur van den Gezondheidsdienst gaf echter na enkele dagen de officieele tegenspraak dat de kleinen de ziekte (typhus) wel zouden heb ben kunnen bekomen alleen door het niet wasschen der handen. Daardoor werd echter wederom de algemeene aan dacht gevestigd op het feit, dat sedert geruimen tijd bij het sorteeren van vuilni9 van de gemeente-reini ging alhier een aantal jeugdige personen te werk ge steld is. Over deze kwestie zijn Maandag jL in den gemeenteraad eenige harde noten gekraakt. Reeds bij de behandeling der begrooting werd er van de zijde der S.D.A.P. op gewezen, dat deze tewerkstel ling van jeugdige personen de meesten hebben den 16-jarigen leeftijd nog niet bereikt loondruk in de hand werkt. B. en W. hebben toen toegezegd een nieuw loonreglement te zullen ontwerpen, dat ter goedkeuring aan den Raad zou worden voorge legd. Deze maatregel is echter thans overbodig ge worden. daar het hoofd van de Arbeidsinspectie van het negende district, naar wij vernemen, den direc teur van de gemeente-reiniging heeft laten weten, dat deze kinderarbeid in strijd is met artikel 4 van het Arbeidsbesluit en derhalve niet kan worden toe gelaten. dat deze kinderen lompen en andere vuil- nia sorteeren, zoolang zij den leeftijd van zestien jaar niet hebben bereikt., hetgeen voor een zeer groot deel der tegenwoordige functionarissen niet het ge val is. Reeds vroeger hac'. de inspectie een onderzoek naar deze aangelegenheid ingesteld, doch aangezien de kinderen niet den geheelen dag te werk zijn ge steld, is destijds geen overtreding vastgesteld. Thans echter is komen vast te staan, dat de kinderen ver boden arbeid verrichten. Derhalve zijn maatregelen getroffen, om onverwijld aan dezen toestand een einde te maken. Na Zaterdag a.s. zullen dus geen arbeidskrachten beneden zestien jaar voor het ge noemde doel worden toegelaten. DIEFSTAL VAN EEN KOSTBAREN RING. Eenige weken geleden vervoegde zich bij een ju welier te Nijmegen een jongmensch, dat voorgaf be stuurslid te zijn van de Vereeniging voor Toon kunst. Hij noemde dan ook de namen van andere bestuursleden en wenschte eenige bekers uit te zoe ken. Later verzocht hij den juwelier even te mogen telefoneeren en deze wees hem het telefoontoestel in een achter den winkel gelegen kamer. Den volgen den dag vermiste de juwelier uit de kamer een ring van f1000, die daar met nog andere kostbare voor werpen op tafel had gelegen. De verdenking viel op den jongen man, die werd gearresteerd en zekere H. S. uit Amstrdam bleek te zijn. t<«n hü het; van schrik verwrongen vrouwengezLcht ssag hij het licht van eeui straatlantaarn; het wat; T^lian Fane en de man hü boog zich wat naar voren om te zaefn of geen nachtmerrie hem. be droog de doode man was Barlett Qnrene, de Amcxikaainsche milliomnair. HOOFDSTUK XVI. Nadat hij van dr. Myers afscheid had geno men, slenterde Rodoriok mistroostig terug naar zijn club. Zijn besluit om naau hét buitenland te gaajoi bleef onwrikbaar; hü had .genoeg van .Londen en te veel van het buitenleven. Hij kon zich niet meer oorstellen dat er nog maar zoo kort geleden 'n tyd was geweest, dat, hü bevrediging gevonden had in het leven der Londensohe society en de kostbare buitensporigheden van dat leven. Nu had hij meer geld dun hü1 zou kunnen verteren, terwül hü' vroe ger er nog wel eens moeilükhoden mee had gehad, maar het feit, dat hü rn^ar onuitputbelüke cheques kon schrijven, Bohe n Belis geen bekoring voor hem te hebben; de heelo wereld leek hem stam-, anerui dig stom vervelend. Af en toe vroeg, hü zioh af, of hü rioh met veel gelukkiger zou hebben ge veeld met zijn derde klas passage naar Australië, die hü toen in de eerste opwelling had afbesteld. Een paar hoeren, die lusteloos in groote stoe len by' net vuur weggedoken zaten, keken oj>, toen Rorie binnenkwam en knikten. Ze waren juist tot do conclusie gekomen, dat Rorie zonderling deed den laatsten tijd en schreven dit toe aan de ver-1 loving van Lilian. Rorie ging zitten, nam een krant op en bestelde een whisky'-soda. Hij had heelemaal geen trek in whisky en liet het glas onaangeroerd staan. Hij spelde de krant van begin tot eind, maar toen hü klaar was, zou hü niet in staat geweest Zyn om één letter na. te vertellen van wat hij' gelezen had. Een blik op de klok deed hem echter tot de ont dekking komen dat de middag tenminste voorbü voorbij was; liet was zes uur. Iemand, die bü het vuur had zitten slapen, werd wakker, kwam geeuwend overeind en slen terde naar Rorie toe. Hallo, oude jongen. Rori^ keek den jongen man tamelijk onverschil lig aan. Hü was tniefc zoo bijster gesteld op Halsham: het was een personage* dat leefde van geleend geld, dat hü met de grootste vrijmoedig heid en zonder eenig excuus nimmer teruggaf. Halsham zag er verboemeld uit. Hü sliep te weinig en dronk te veel. De uitdrakking op rijn gezicht verried, dat hü overwoog of hü met eenige kans op succes den tegenwoordig onuitputtelü'ken Briton zou kunnen aanpompen voor tien pond. wel had'hü nog geen uur geleden rijn geluk be sproeid en met sucoes bij een nieuw lid der tdub, dat zyn reputatie neg niet kende en een oogst v:n vijftien pond binnengehaald, maar dat was geen bezwaar om, als het moment gunstig was, te trachten zün bezit te vermeerderen. Roaerick snoed^ hem echter den pas af door te vragen wat hH dien avond ging doen. Halsham haalde de schouders op. Niets bij zonders. Ik heb een uitnoodig'ng voor de party by Fane om tien uur, maar ik heb niets gen zin. Ga jü er heen? Noen. Laten we samen gaas eten. In den Gister had hij zich voor do rechtbank te Amster dam te verantwoorden. Hij bekende het feit en gaf toe in Amsterdam reeds herhaaldelijk dergelijke dingen te hebben uitgehaald. Na het getuigenverhoor eischte de oficier van Jus titie twee jaar gevangenisstraf. HET NIEUWE SPOORBOEKJE. De Officieele Reisgids der Nederlandsche Spoor wegen voor den op 15 dezer ingaanden zomerdienst is verschenen met de reeds op de klokken der sta tions aangebrachte nieuwe tijd-aanduiding, volgens welke de dag niet meer in twee maal twaalf, maar in vier en twintig uren verdeeld wordt Bij troinen welke na middernacht loopen, is het uurcijfer voor het tijdvak van middernacht tot 1 uur 's nachts aan gegeven als 0. Op 15 Mei zal tevens de zomertijd worden ingevoerd, volgens welken .11.00 u. Amster- damsche wintertijd 12.00 u. Amsterdamsche zomer tijd 11 u. 40 VVest-Europeesche zomertijd (België, Frankrijk en Engeland) 11. u. 40 Midden-Euro- peeschen tijd (DuitschlancO- HET ELECTRICITEITSVERBRUIK IN AMSTER DAM. De directie der gemeentelijke electriciteitswerken schrijft aan de N. R. Ct: De stijging van het electriciteitsverbruik in Am sterdam heeft ook in het eerste kwartaal van dit jaar aangehouden. In dit kwartaal werd n.1. in to taal bijna 52 millioen KW. verbruikt, tegen ruim 48 millioen in het eerste kwartaal van 1926; een toe neming dus van ongeveer 7 pet. Ook nu is deze toe neming weer voor een groot deel te danken aan de stroomlevering voor huishoudelijke doeleinden, die, inclusief het nachtstroomverbruik, steeg van. onge veer IQ millioen KW. in het eerste kwartaal van 1926 tot ongeveer 12 millioen K.W. in het eerste kwar taal van 1927; een vermeerdering dus van 20 pet. De nachtstroom blijkt vooral voor de bereiding van warm water in een behoefte te voorzien. Het totale nachtstroomverbruik in het jaar 1926 bedroeg ongeveer 600.000 KW., en dit verbruik is in de eer ste drie maanden van 1927 reeds bijna even groot, n.1 .ongeveer 540.000 KW. VERDRONKEN. Bij het bouwen van de fabriek aan het Griendts- vecnkanaal te Hoogeveen is gistermorgen een pas uit Duitschland gekomen monteur te water geraakt in een achter de fabriek aanwezige sloot en verdronken. Men meent dat hij aan toevallen leed. TE 'S-GRAVENHAGE IS EEN MILLIOEN GESTO LEN. In den nacht van Woensdag op Donderdag is door opensluiting der straatdeur ingebroken in een wo ning aan de Cartesiusstraat. Een geldkistje met bankpapier werd medegeno- Een gulden voor die kaas? Kun je-er voor een collega niet wat afdoen? Ben je dan ook kaas koop man? Neen, ook oplichter! regel ontweek hij Halsham, maar hij1 was op het ocgenblik in eecn stemming om elk gezelschap voor lief te nomen. Rorie bestelde de diners en een flesch cham pagne. IIü Meld niet zoo heel veel van champagne maar hü wilde zich in zün verlatenheid iets fees telijks suggereeren. En Halsham had niet het min ste bezwaar... hü zou zeker geen aanstalten ma ken' om Rorie de betaling van zijn aandeel in 'het festijn aan te bieden. Het was ruim acht uur toen ze klaar waren, met eten. Rorie's eetlust was niet buitengewoon groot geweest en hii was bly dat hü kon opstaan. HÜ stelde voor een loge te nemen voor de nieuwste operette en Halsha.ni had alweer niet het minste bezwaar Ze verlieten de club. Toen ze de stoop afgingen kwam er een krantenjongen op hent af met een extra blad. Halsham kocht een krant en bleef onder de eerste de beste lantaarn staan om ze in te kyken; hü had zwaar gewed op een paard in de drie uur rao9, zoodat hü rij» nieuwsgierigheid nauwelijks kon bedwingen. Hy sloeg met zenuwachtige vingers de bladen om en keek vluchtig naar de hoofden van de ver schillende berichten. Ik heb zoo'n idee dat ik verloren heb... Alle machtig, Briton, kijk eens.... Zy'n stem verried groote ontsteltenis; hü duwde Briton het blad onder^ den neus. Met één oogopt- slag was het fatele bericht tot hem doorgedrongen: By een heftige botsing tusschen twee auto's werd hedenavond de bekende Amerikaansche- financier, Mr. Barlobt B. Querne, gedood. Zyn verloofde, Miss Lilian Fane, die zich in zün gezelschap bevond, bleef ongedeerd. Rorie zei do eerste oogenblikken niets. Hij kon liet schokkende nieuws niet zoo gauw verwerken. Eindeüjk zei hü hoesoh: - Verschrikkelijkarme kerel. Hy kende Querne oppervlakkig en afgezien van de mededinging naar de hand van Lilian had hü hem altyd een aardig mensch gevonden met zijn eenvoudige marnieren en prettige eerlijkheid. Verschrikkelük,t herhaalde hü. Leeüjk voor Lilian, merkte Halsham op. Merkwaardig, daaraan had Briton in de eerste olltstelbennis heelemaal niet gedacht. Ja, dat is waar ook, daar had ik zoo gauw geen erg in, erg voor haar. Op het gezicht van Halsham kwam een flauwe glimlach; stelde Rorie z'oh nu alleen maar aan of liep het met die verliefdheid van Lilian niet zoo'n vaart als de lui_ beweerden? Den volgenden morgen stonden de kranten vol Van het sonsatkxneele nieuws. Zy wijdden kolom men aan het leven van den bekenden millionair en schreven sentimenteel over de arme Lilian Fane. Eenige bladen brachten een groot, geflatteerd, portiet van haa.r in avondtoilet. Rorie betrapte zich er op, dat hy* het zonder veel emotie bekeek hy vroeg zich af of ze al op de hoogte zou-zy'n van het tweede testament en hoe zy zich wel voe len zou als ze tot het besef kwam hoe dubbel fali- kant haar yornuftige speculatie met den milli onair was uitgekomen. Wordt vervolgd. men. Het kistje bevatte n.1. een millioenDuitsche marken, welke in 't geheel geen waarde meer heb ben. DE IJSHEILIGEN. Het drietal ijsheiligen, dat sinds eeuwen verant woordelijk wordt gesteld voor de jaarlijksche tijde lijke inzinking van het opbloeiende voorjaar, spookt evenals by ons, ook danig in Duitschland rond. Do bladen maken bijv. melding van vijf graden vorst en hevigen sneeuwval in het Reuzengebergte. Men vreest, dat het nog wel twee tot drie dagen zal du ren, vóórdat het voorjaar er weer „bovenop" komt. VERKEERSONGEVAL. Gisteren is de wagen van den melkrijder C. van de Ee uit Zeist op den Utrechtschen weg onderstboven gereden door een autobus van den ondernemer Le- loup. De melkwagen werd vernield en Van Ee werd met eenige blessuren en een gecompliceerde been breuk naar het ziekenhuis gebracht. De chauffeur van de autobus en de drie passagiers kwamen met den schrik vrij. De autobus moest buiten dienst wor den gesteld. BOSCHBRAND. Vermoedelijk door vonken uit een locomotief is gis termiddag voor den tweeden keer deze week brand ontstaan in de mastbosschen naast de spoorlijn Til burgBreda, in het z.g. Zand. Ongeveer 2 H.A. bosch en schaarhout werd vernield. De Tilburgsche brand- HET TESTAMENT. De publicatie van het testament, dat in Enge land gebruikelijk is. heeft het voordeel, dat geen en-' kei, zich zelf achtend man, het zich veroorloven kan, het leven op dit aardsche tranendal vaarwel te zeg gen, zonder een zeker bezit aan goederen of geld of minstens origineele werken te zijner nagedachtenis achter te laten. Zoo heeft een onlangs gestorven rechtsgeleerde zich de zekerheid willen verschaffen, dat zijn vrienden hem na zijn dood minstens eenmaal per jaar zouden herdenken. Om dit doel te bereiken, stelde hij in de allereerste plaats een lijst samen waarop al de nanoen van zijn goede vrienden voor kwamen en daarna maakte hij een zorgvuldige be rekening van de ko9ten vön een luxieus diner. Ver volgens zei deze menschkenner: Een gastheer wordt altijd herdacht, ook na zijn dood. Het testament stelde derhalve een som vast. van welker introsten do aanzienlijke vrienden van den gestorvene zich jaarlijks eenmaal te goed konden doen. Hoe meer nu echter door do jaren hoen het aantal vrienden door den dood wordt verminderd, des te schitteren-, der wordt het feestdiner! en des te hartelijker do dankbare ontroering, waarmee de gasten den groot moedigen gever herdenken. Tenslotte behooren ze allen op één na tot het land der gelukzaligen. Deze laatste nu behoeft niet meer het jaarlijksche diner te gebruiken, doch mag over de schenking naar eigen vrijen wil beschikken. En dit zal waarschijnlijk"'wel do dag zijn. waarop de eens gestorven rechtsgeleer de zal worden vergeten. DIK OF DUN? Smaken zijn verschillend. Zoo houdt zich Italië op het oogenblik' met de vraag bezig, die de gan- sche wereld beroerd. Het gaat hier niet om het probleem, het Colosseum b.v. naar een andore plaats te doen verhuizen, ook niet over de pooclamatie van de opperheerschappij des nachts. Een veel gewichti ger vraagstuk brengt de Italiaansche gemoederen in opschudding: zijn de dikken boven de ma- geren te verkiezen of omgekeerd? Een vraagstuk, dat wanneer men de historie nagaat, in een enkele ademtocht opgelost kan worden. Opge- lust. zou kunnen worden vooral in Italië, waar men zich aan de pompeuso Godinnen der klassieken of aan de duizenden ronde wonderen van vrouwelijke schoonheid vn Michelangelo. Tizian en Giorgione, kan spiegelen. Maar men wil nu eenmaal in het mo derne ver Engelschte en ver Amerikaniseerde Italië modern zijn. en tiaar het Tiziaansche type voor an tiek doorgaat, zoo heerscht er een sterke strooming die ook in Italië de ma'gere vrouw wil. Msar, de door een Italiaansch blad gestelde vragen geven een antwoord, dat voor do modernen, de slankheid vernietigend is. Hieronder eenige uitdrukkingen uit brieven die dit blad uit zijn lezerskring, het fashionabelste milieu van Rome. werden toegezonden. „Onbegrijpelijk, hoe vrouwen zoo dwaas kunnen zijn. het schoonste, hun door de natuur verleend, de gratie hunner vormen, zichzelf door sport enz. te ontrooven." Een ander op schrift: „Was Phrymo zoo mager geweest, zooals zekere dames van het huidige Rome. de rieten pop pen in de etalage gelijk, dan had ze minstens een jaar kerkerstraf gekregen", Een heel enkele neemt het voor de mageren op. Bijvoorbeeld: .De dikken bevallen alleen aan de onwaardigen. die gaarne een spekmassa in de armen houden". Verder: .De ma- geren vertegenwoordigen het leven, de liefde. Zij zijn ...bocconi da re" (lekkere hapjes). De dikken hebben alleen een historische waarde". Een ander zegt: .Donne magre! donne magre! (magere vrouwen) met geschilderde oogen en lippen en korte haren Bleek als standbeelden en knokkig, die onder de ha* merslagen der liefde kraken (!!-)" Een zeeman houdt zich eveneens aan de mageren. omdat zü. ook wan neer ze reeds vele lente's achter den rug hebben, toch gratieus en lenig blijven .gelijk een ronddrij- vendde kotter". Een vraagt er: ..Hoe kan men nu schoonmoeders en matróne's omarmen, wanneer ze door een dikke laag vet omgeven zijn. (Alsof er ook geen slanke schoonmoeders en matróne's waren!) Wat minder resoluut drukt zich de volgende uit: „De magere is altijd lustig en vol humor. Aan het strand strelen hun slanke silhouetten het oog. Zij zingt en springt en danst, dat het een waar genoegen moet zijn. Gij magere vrouwen, gij' wonderschoon© droomgestalten! Gij zijt het ideaal 1" En een „ma- grissima fanciulla" (een zeer magere jonge dame), zij beging zelfmoord, wanneer ze ook maar een klein beetje gevulder werd In de spotbladen vindt het onderwerp natuurlijk een dankbaar plaatsje. Een schrijft er tactvol: ..Een magere dame om mee uit te gaan en een dikke voor den huisel ijken omgang". Eten ander: „Moet de Italiaansche mager worden, alleen, om gelijk wil de volksstammen, de jazzband to dansen?" Weer een: JDe magere vrouw is een ellende en een jammer, voor onze krachtige armen". Verder: .De vrouw moet zich' aan ons niet als een rieten etalagepop presenteeren, daar ze dan alle aantrekkelijkheid verliest. Nog verder: ..Geen oude of nieuwe kunste naar heeft het ooit gewaagd, een geschilderd skelet ten toon te stellen". En vervolgens eenige lofzangen op de dikken: „Zij met goed gevulde, ronde vormen zijn het aanhankelijkst-in de liefde". .Ken vrouw die zich op kunstmatige wijze tracht te vermage ren moest op de index geplaatst worden, omdat zij verraad pleegt tegenover haar plichten als Italiaansch moeder. Daarom, weg met het verderfe1,s^e Fran- sche model!" „Wie is in staat zich een Venus voor te stellen, die niet rond en gevuld was?" „Alleen een Eva met weelderige vormen eigent zich voor liefdesidylles a la Boccaccio". Tensotte vraagt er een: „Wat zouden de scheppers der Gieksche Aphrodite (Venus). wat Tizian en Rubens van het moderne vrouwenideaal zeggen? Maar God zij ge weer wist door krachtig optreden den brand tot de zen omvang te beperken. LAMMERENZIEKTE. Algemeen wordt er geklaagd over veel sterfte ondor do jonge lammeren, inon noemt het bloed ziekte, die wordt toegeschreven aan do krachtige moedermelk, oen gevolg van veel en te voedzaam gras. De lammeren draaien eenige malen rond en vallen dan dood neer. BOERDERIJ AFGEBRAND. uit Veenendaal 12 Mei. Gisteravond onge veer 7 uur ontstond door onbekende oorzaak brand in de schuur nabij do boerderij van .T. Langet- laar, aan den Muiniikanweg by' Veenendaal. Door den feilen N.W. wind tastte het vuuo* .spoedig den belendenden hooiberg aan en even later ging de geheele boerdery" in vlammen op. Hst vuur greep zoo snel om rioh heen, dat aan blusschen niet te denken viel. Verschillende stuks vee, eenige kippen en oen kond kwamen in do vlammen om. Een oude vrouw, die in huis was, werd, daar zy' liet brandende huis niet wilde verlaten, met groote moeite gered. In de nabijheid van den brand was geen water te vinden, zoodat de brandspuiten, die waren uit gerukt onverrichter zake moesten terugkeeixm. Van deu inboedel werd zoo goed als niets ge red. Verzekering dekt de schade. Tal. loofd. mint het meerendeel der gezonde en verstane dige mannen de vrouw zooals God haar geschapen heeft, en niet. zooala de mode het verlangt En als een goed Fascist besluit het Italiaansche blad: „Offer Uw gezondheid niet aan de mode op! Hoofddoel onzer vrouwen is. Italië een gezonde ge neratie te verzekeren....!" LEVENSGEVAARLIJKE BADKUIPEN. Een verzekeringsmaatschappij in Amerika heeft uitgerekend, dat de badkuipen tot de gevaarlijkste utensiliën in het moderne huishouden behooren. Volgens de statistieken dezer maatschappij waren er van de 40000 ongevallen die er binnenshuis go- beurden 98 te wijten aan badkuipen, 41 aan het naar bed gaan en opstaan en 36 aan het naar bo noden vallen van ladders. Dat is een bedenkelijke statistiek in een land, waar de badkuipen bijna reeds de beteekenis van een nationaal symbool go- kregen hebben. Wanneer andere verzekeringsmaat schappijen gelijke ervaringen hebben opgedaan, zoo zullen zwemgordels voor badkamers spoedig volgens de wet voorgeschreven moeten worden. Het hoog© percentage van badkuipongevallen, hetgeen des te meer verwondering wekt, wanneer men weet, dat de Amerikaansche badkuipen meestal aanmerkelijk korter zijn, dan bij ons in Europa, zoodat men zich in het geheel niet gemakkelijk kan uitstrekken, on derhalve ook de kans, dat men omkipt, kleiner wordt. Hoe het echter zij, de Amerikanen zullen zich door deze angstaanjagende statistieken niet la ten ontmoedigen. De stedelijke gezondheidscommis- saris van Chhicago heeft in ieder geval juist met eenige trots laten bekend maken, dat n e g e n t i g procent van de 700.000 gezinnen in Chicago over een eigen badkamer beschikken en dat in geen enkele stad op de wereld zooveel water voor het baden gebruikt wordt als daar. Wederom dus een Amerikaansch record, dat er wezen kan. Met be trekking tot moord- en roofovervallen kan Chicago reeds sedert lang met alle andere steden op de we reld wedijveren. En nu komt ook nog het badkuip record er bij. Het zijn inderdaad onvergelijkelijke ontwikkelingsmogelykheden. HERR ULRICH UND HERR SCHMIDT. Ja, het was inderdaad een gezond stukje humor, toen wij onlangs lazen, op welke een guitige wijze cwee Hollanders den Franschen spionnenopsporings- dienst bij den neus hebben genomen. Aan het Fransche ministerie van Oorlog ver schenen dan voor eenige maanden terug twee Hol landers, van der Meul cn van der Blisz, die den officier, welke hen ontving, vertelden, dat zij in Utrecht twee Duitsche spionnen, Ulrich en Schmidt, hadden leeren kennen, die zich thans in Maubeuge ophielden. Vandaar wilden zij naar Metz reizen. Daar echter de heeren Van der Meul en Van der Blisz goede vrienden van Frankrijk waren, wilden zij do gevaarlijke Duitschers aan do Fransche ge rechtigheid uitleveren, maar dan moesten ze een ambtenaar van de Fransche Staatspolitie mee krijgen De officier van 't ministerie dankte de brave Holland ders voor hun belangrijke mededeeling en gaf hun een aanbeveling voor de geheime politie mee; de laat ste wreef zich vergenoegd in de handen, omdat ze nu oens lekkertjes een paar Duitsche spionnen op heeterdaad zou kunnen betrappen en droeg een ener giek inspecteur op, zich ter beschikking van de Hollanders te stellen. Als reis- en verteringskosten kreeg de inspecteur maar eventjes duizendfrancs mee en tevens een kleine wenk, zich niet te laten kijken, .want de Hollanders zijn goed van eten en drinken en wanneer de vangst gelukte, dan kwam het op een paar flesschen champagne ook niet aan. De champagne stroomde inderdaad rijkelijk, zelfs al toen men nog wachtte op het vertrek van den trein. Al te rijkelijk! Toen de trein naar Maubeuge reeds zijn einddoel naderde keek de inspecteur te Parijs eens op zijn horloge en moest toen wel tot de ontdekking komen, dat het uur van vertrek reeds sedert lang verstreken was en ook het duizend- francbiljet zoo goed als op was. „Geeft niets", zei de heer Van der Meul. „Wij hebben een buitengewoon genoegelijken avond ge had en de beide spionnen vinden we later wel eens." Toen nu de beide Hollanders voor de elfde Straf kamer terecht stonden, deed de eenige, die nog eenig Fransch sprak, Van der Meul, niets anders dan lachen. Zeker nog over dat „vroolijke avondje". .„In heel mijn leven heb ik niet zoo veel champagne gedronke n", zei hij. „Mijnheer de inspecteur was een zeer gul gastheer. Wij dronken steeds meer en meer op het welzijn van de hecren Schmidt en Ulrich!" Bekent U, dat u de heeren Schmidt en Ulrich ge vonden zoudt hebben?" vroeg de president van de rechtbank. „Neen edelachtbare, dat kan ik moeilijk verzeke ren. Ik ken minstens een d o z ij n S c h m i d t's uit Duitschland. Er is zelfs een lied over Schmidt en juffrouw Juliette in Duitschland. Zal ik het voorzingen?" De heer Van de Meul kwam er echter niet toe, aan het Fransohe Gerecht te verraden, in welke hartstochtelijke bewoordingen de heer Schmidt zijn liefde aan Jültje betuigde. Hij werd met zijn collega boezemvriend tot 4 maanden veroordeeld en kreeg voor zijn persoonlijk optreden voor het gerecht nog twee maanden extra. O, arme gekrenkte gerechtigheid en arme spion- nenspeurders, die in hun groot enthousiasme en tuk op een goede vangst, zich zoo geblameerd zagen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1927 | | pagina 10