VAN DIT EN VAN DAT
EN VAN ALLES WAT
De Oorveeg.
Bijvoegsel der fèchager Courant van Zaterdag 14 Mei 1927. No. 8049.
RADIO
VOORJAARSOPRUIMING.
Ergens' diep in donker Drenthe,
't Hindert niet, hoe, of 't daar heet,
Waar de trieste wagens huizen
Met hun schrille woningleed,
Heeft een vader van vier kind'ren,
Wat brutaal en slecht geluimd,
Maar met prima zakenkennis,
Drie er van maar „opgeruimd"!
't Eerste kind, een voorjaarskoopje,
Werk'lijk goede kwaliteit,
Ook al was 't dan wat verlegen
En misschien wat uit den tijd,
Volgde vlotjes z'n bestemming
Uit z'n ongezonde kluis
Zonder licht en lucht en liefde
Naar een liefderijk tehuis!
't Tweede kind, een hulploos joggie,
Achterlijk en ongezond,
Was een niet gewild artikel,
Omgerekend dan per pond!
Toch was er nog een adresje,
Dat de stumper hebben wou,
Waar hij 't met z'n zwakke lijfje
Voortaan beter hebben zou!
't Derde kind, een waaksche baby.
Kamerzindelijk en schoon,
Naar gewicht wat middelmatig
En iets minder dan gewoon,
Ligt nu met een smal gezichtje,
Ondermijnde éénjeers-vlieg,
Bij een vaak getroffen moeder
In een vaak. verlaten wieg!
Gaf de vader hun een handje
Toen Ie hen zoo achterliet,
Heeft ie nog eens omgekeken,
Had ie werkelijk verdriet?
Vragen ze nog wel eens naar hem,
Of naar moeder i* 't begin.,
Zien ze voor het eerst hun ouders
In hun nieuwe huisgezin?
Toen die vader later thuiskwam
En hij er een kooper vond
Voor een drie-tal zwakke jonge»
Van z'n trouwe wagen-hond,
Heeft, ie toch een oogenblikje
Van het beest verbaasd gestaan,
Woedend beet het naar z'n handen,
Waarom vloog die hond hem aaa?t
Mei 1927. KROES.
Alle rechten voorbehouden!
oorloof de, was zomers een weekend te houden, van
Zaterdag tot Maandag, die hij dan altijd doorbracht
in een landelijk pensioen, dat midden tusschen de
denneboomen lag, vlak bij een villa-dorpje.
Op dien bewusten Zaterdagmiddag was hij, voor
het eerst weer dat jaar, in zijn rustige pension aan
gekomen. Hij had heerlijk in zijn eentje in den tuin
geluncht en nu wandelde hij den breeden boschweg
op. De dennenboomen geurden en de zon wierp gou
denplekjes tusschen de toppen der boomen door, op
den weg. Uit de verte kwam toet gezoem van een
motor. Het geluid kwam snel naderbij. Bill Stunts
zag een groote, keurige two-seater-car aan komen
snellen. Alleen het kopje van een jongedame kwam
boven den grooten wagen uit Tot zijn verbazing
minderde de auto vaart, toen ze vlak bij hem was.
De remmen piepten en de wagen stond stil. Een por
tier klapte open en een jong meisje, heelemaal in het
wit, met een zacht geel strooien hoedje op gitzwarte
haren, stapte op hem toe. Haar oogen fonkelden en
ze had een vastberaden trek om haar mond. Bill
Stunts bleef verwonderd staan. Hij nam zijn hoed af
en boog licht. Het meisje was nu vlak bij hem. Zij
hief haar keurig geschoeide rechterhandje op en....
gaf Bill een klinkende slag op zijn linkerwang.
Meteen draaide ze zich om, stapte naar haar wagen,
wipte erin, startte den motor en snorde heen.
De heele pantomime had nog geen 10 séconden ge
duurd.
Bill knipperde met zijn oogen. Hij was zoo ver
baasd, dat hij geen woord had kunnen uitbrengen,
toen de jongedame in haar wagen stapte en wegreed.
Het eenige wat hij had gezien, dat was haar auto-
nummer, dat achterop den wagen was geschilderd
en dat was meteen in zijn geheugen gegrift: 38745.
Langzamerhand begonnen zijn gedachten echter
Oorspronkelijk verhaal door SIROLF.
(Nadruk verboden. Alle rechten voorbehouden.)
Ik weet natuurlijk niet, hoe u er over denkt, maar
ik vind het een weinig bemoedigend begin, wanneer
je van een jongedame een klinkende oorveeg krijgt.
Zoo een, die je het bloed naar je hoofd doet stijgen
en je handen geweldig doet jeuken. Maar je kunt er
niets van zeggen, want het kan soms zoo raar loo-
pen in deze wereld. Daar had j>e nu bijvoorbeeld Bill
Stunts.
Bill Stunts was een aardige jonge kerel, een ijve
rig zakenman, die zoo in zijn eentje een flinke han
delszaak had opgezet en hard werkte en dientenge
volge geen tijd (had om de liefde te bedrijven. De
eeuwige vrijgezel noemden zijn zakenvrienden hem,
omdat men hem nog nooit met een meisje of vrouw
had gezien. Op zijn kantoor had hij uitsluitend man-
nelijik personeel. De eenige weelde, die Bill zich ver
Ken drinkebroer laveert 'èog?
Ie dorpsstraat Een voorbij
ganger merkt op„Nott, dié heeft
ook genoeg gehad 1" „Dat kan
niet", lalt ae dronkaard* „ik
kan wèl teveel gehad hebben,
maar genoegaog aóóki
weer te werken. Hij voelde zijn wang gloeien. Want
dat keurig, wit-glacé-geschoeide handje had er flink
kraoht achter gezet. Het bloed vloog hem naar het
hoofd en opeens stampte hij verwoed met den voet
op den grond en knetterde een leelijk woord door
die prachtige natuur. Ik geloof zelfs, dat hij drie keer,
heel hard achter elkaar dat leelijke woord zei.
Dan sloeg hij, hevig mopperend in zioh zelf, de rich
ting van het villa-dorp in. Hij zou, het kostte wat het
wilde, de eigenares' van die auto 38745 opsporen en hij
zou haar wel eens eventjes vertellen, wat 'hij van
haar dacht. Een klap op zijn kop! Hij zou haar!
Daarvoor was je nu vrijgezel, om van een wild
vreemde vrouw een slag op je wang te krijgen, om
midden dn een vredig bosch te worden aangeval
len, door zoo'n, zoo'n, ja door zoo'n valsche tooscto-
kat! Slaan zou hij haar niet, dat kon je nu een
maal niet doen, al was het je goed recht, maar hij
zou het haar toch wel even duidelijk maken! Een
oorveeg, van een boschkat! Zoo'n ratelslang! 38745!
387451 Zoo'n.... auto-bandiet!
Toen hij een kwartier later het dorp bereikte en
den eenigsten garage-houder had opgezocht, was zijn
Mimhecr, fcitr is te® anomie»* brie* voor
Dat ifs sterk 1 Ho* weet je, dat het eeaa asaasoeiö •shry-
ve» is?
Omdat de afzender rijn naam niet op óe wwknheeft
gezet!
WARE WOORDEN.
Steken onder water zijn wel eens
scherper dan dolksteken.
Mensch worden is ook een kunst
sommigen brengen het er niet
ver in.
Goede manieren bestaan uit klei
ne opofferingen.
Goede menschen hebben elkan
der lief, kwaden verfoeien elkan
der, al zijn ze schijnbaar vereend,
Beter ten halve gekeerd dan ten
heele gedwaald.
Het lot is soms streng voor
iemand, die een gewichtig oogen
blik niet wist te gebruiken.
Liefde is goed voor hen, die er
hun deel van kregen, maar voor
de onbedeelden is het verschrikke
lijk om aan te zien.
Drlv spoorweg-autoriteiten klopten op zekeren dag bi een boe
renhoeve aan om de bewoonster ervan m kennis te stellen, dat
de nieuw aan te leggen lijn dwars door haar huis zou loopen. „Dat
is me wat moois j" schreeuwde de boerin, „en jullie verwachten
natuurlijk van mij, dat ik voor eiken aankomenden trein de poort
zal open maken Hoepel maar gauw op I"
WETENSWAARDIGHEDEN.
Is het U bekend:
dat met in Siberië soms in een
wolkeloozen hemel den geheelen
dag een regenboog kan zien?
dat dit veroorzaakt moet wor
den door de weerkaatsing van het
zonlicht op heele fijne sneeuw-
deeltjes in de lucht?
dat in Engelsch Indië 200 ver
schillende talen gesproken wor
den?
dat het gebruik van poeder, lip
penverf, en rouge onder de school
meisjes in Tsjecho-Slowakije zul
ke afmetingen had aangenomen,
dat het gebruik nu bij de wet ver
boden is?
•dat het in Japan niet de ge
woonte is, dat vrouwen zich in
zaken begeven?
eerste vraag aan den verbaasden man: Wie is die
juffrouw 38745?
De man staarde he»m aan, of hij gek geworden
was. Maar toen hij eindelijk had vernomen, wat Bill
Stunts bedoelde, duurde het geen minuut meer, of
Bill had het adres van de jongedame, die in pen
sion was in de huurt, in zijn zakboekje genoteerd.
Dien heelen middag bleef hij verder in de buurt van
het dorp door het bosch zwerven. Tegen diner-tijd
was zijn woede al aanmerkelijk bekoeld. Maar hij
was vastbesloten, niet eerder voor het middagmaal
in zijn pension terug te keeren, voordat hij de bosch
kat onderhanden had genomen. Klokslag zes uur
stond hij dan ook onder het aardige luifeitje van de
deur van pension Boschlust en belde aan. Een keu
rig dienstmeisje deed open en bevestigde, dat juf
frouw Stanzia thuis was. Want zoo heette de bosch
kat! Bill gaf zijn kaartje af en verzocht om een
onmiddellijk onderhoud.
Een oogenhlik later werd hij in een smaakvol ge
meubeld salonnetje gelaten. In den gang klonken
voetstappen, de deur ging open en daar stond, in de
deuropening, in hetzelfde witte japonnetje, maar nu
zonder hoed, waardoor de gitzwarte glanzende ha
ren nog fijner het matte gezichtje omlijsten: de
boschkat!
De oogen van het meisje begonnen te fonkelen,
als vurige zwarte karbonkels en met een stem, waar
in diepe minachting lag opgesloten, beet ze hem
toe:
Zoo, meneer Wolverton, u drijft de onbeschoftheid
wel heel ver, om onder een valsche vlag hier te dur
ven binnendringen!
Bill Stunts kon zich niet langer inhouden: „Wat
zegt u daar!", riep hij uit, „Nee maar, nu is de
maat vol! Eerst geeft u me, zonder dat ik me van
iets bewust ben, een oorvijg, en dan scheldt u me
uit voor onbeschoft en valsch. U moest eens wat
beter uitkijken, voordat u een man aanvalt! Het is
meer dan schande. Zoowaar ik Bill Stunts heet, zoo
iets is me nog nooit overkomen."
„Maar..." stamelde het meisje opeens. Haar ge
zichtje ontspande zich. De oogen kregen een zachter
uitdrukking. Eerst werd haar blik verbaasd, maar
dan opeens overdekte een gloeiend rood haar gelaat.
Bill zag tot zijn schrik, dat haar groote oogen zich
met tranen vulden en met ©en trillende stem zei ze:
O, maar dat is vreeselijk... U is... meneer Wolver-
ton niet!
Nee, zei Bill lakoniek, die ben ik niet, nooit van
gehoord. Ik heet Bill Stunts.
De lippen van het meisje heefden bedenkelijk. Bill
zag het en hij was op eens bar met zijn figuur ver
legen.
„Een vergissing zeker", zei hij zacht. Het zwarte
kopje knikte van ja. Dan herstelde ze zioh een wei
nig en sprak zaoht, in afgebroken zinnen: Ikmoet
u wel mijn excuus aanbieden, het was vreeselijk dom
van me maar ziet u, die meneer Wolverton
leek heel veel op u, ten minste, dat dacht ik, uit de
verte enne nu ja, het doet er niet toe, wat
or precies gebeurd is, «maar hij had me een briefje
geschreven, een schandelijk briefje en toen had ik
me voorgenomen, dat mijn eenig antwoord zou zijn,
als ik hem ooit nog zou ontmoeten, een... een... oor
veeg....
Hm, zei Bill, dus.... die heb ik nu.... in ontvangst
genomen.
Ja, o, maar ik heb er zoo'n spijt van, wil u me,
wil u..., kunt u me vergeven? Ze reikte hem een
klein blank handje toe.
Het was datzelfde handje, dat alleen zat er toen
een handschoen om hem zoo onzacht den wang
beroerd had. Nu, wat kon die arme Bill Stunts nu
anders doen, dan dat handje aannemen? Ik geloof
warempel, dat hij er o, natuurlijk heel beleefd
een kus op drukte.
Deed het erg pijn? vroeg juffrouw Stanzia.
Hm hm, mompelde Bill, omdat u het was, niet
zoo heel erg.
Er is nu eigenlijk niet veel meer over te vertellen,
over die oorvijghistorie. Om zeven uur was Bill nog
niet weg. Hij moest, of hij wilde of niet, eerst een
kopje thee gebruiken van juffrouw Stanzia, om den
oorveeg af te drinken en op de kennismaking. En om
half acht zat hij met haar aan tafel en natuurlijk
ook met haar papa en mama, die van het geval
hadden geihoord en hem persé niet zonder middag
maal wilden laten (heengaan. Om half negen dronken
ze weer thee. Nu ja, enzoovoort.
Een paar weken later droeg de „eeuwige vrijgezel"
waaratje een verlovingsring. En juffrouw Stanzia
droeg er nota bene precies zoo een. De zaak was,
dat ze de ringen in denzelfden winkel hadden ge
kocht Met zijn beiden.
Ik zeg maar zoo, een oorveeg kan rare gevolge»
hebben.
Vaste en variabele condensatoren^
De gedachtengang, dat het voldoende is, een toe
stel te bouwen volgens een deugdelijk gebleken sche
ma, is slechts betrekkelijk juist. Zeer zeker, wanneer
geen fouten gemaakt worden bij het bouwen en wan
neer de onderdeelen op de juiste plaats gezet zijn,
dan zal het toestel in staat zijn, als ontvangtoestel
dienst te doen. Maar aan de kwaliteit van het ge
reproduceerde is toch ook wel wat gelegen.
Ten slotte kan één minderwaardig onderdeel deze
kwaliteit buitengewoon nadeelig beïnvloeden ea
dan moet de fout nogal eens gezocht worden in die
onderdeelen, waar*„het zoo erg niet op aankomt".
Men denkt ten minste, dat er van die onderdeelen
zijn. Maar laat het toch vooral goed duidelijk zijn,
dat ieder onderdeel in het toestel zijn functie
moet vervullen en deze functie ook naar behooren
moet kunnen vervullen. Dus: geen rommel in het
toestel. En die eisch is niet te zwaar, aangezien er
genoeg goede en goedkoop© onderdeelen op de markt
zijn.
Variabele condensatoren: Men moet bij het
koopen van deze condensatoren vooral op de volgen
de punten letten: lo. De afstand tusschen de platen
moet gelijk zijn en wel in iederen stand van den
condensator. Niets mag aanleiding geven tot de ver
onderstelling, dat deze afstand zich kan wijzigen
gedurende het in gebruik zijn, dus door slijtage. De
mogelijkheid dat er sluiting tusschen de beide plaat-
groepen zou kunnen optreden moetnatuurlijk ge
heel en al uitgesloten zijn. 2o. De eene plaatgroep, de
rotor, moet geleidelijk in de vaste plaatgroep
te draaien of te schuiven zijn. Dit mag vooral niet
onregelmatig geschieden, omdat anders bij het af
stemmen daarvan moeilijkheden ondervonden kun
nen worden. 3o. In de lagers mag geen speling zijn;
op den duur zou dit aanleiding kunnen geven tot
sluiting tusschen de plaatgroepen onderling; 4o. De
Ik bes vanmorgen voor bet
eerst sinds maanden door ëea
wekker wakker geworden.
Hoe kwam dat?
M'rm vrotrw sloeg ermee op
m'n kop!
