Woensdag 21 September 1927. 70ste Jaargang No. 8121. i Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder- dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiön nog zooveel mogelijk in het eorstuitkomond nummer geplaatst. Eerste Blad. 'Feuilleton. GOUDEN KETENEN Marktoverzicht van Noordscharwoude. SCHAKER COURANT, Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 0 cent. ADVERTEN- TïöN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel moor 20 cent (bowijsno, inbegrepen). Groote lettors worden naar plaatsruimte borekond. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. Het Ontwerp Algemeen Reglement van Bestuur voor de Waterschappen in Noordholland. Het dóór Gect. Staten 'Ontworpen algemeen regle ment van. 'bestuur voor de waterschap-pen in Noord- Holland heeft het Bestuur van de Vereenigmgi van N oordhol'1 andsche Waterschappen aanleiding ge geven om aan de leden zijtner vereeniging de gele genheid te bieden hunne bemerkingen over het ontwerp-algemeen reglement in te zenden. In groote mate hebben de leden der vereeniging aan die uitnoodiging gevolg gegeven on het rapport dat over die opmerkingen, met de antwoorden van het Bestuur der Vereeniging van Noordholl andsche Waterschappen ia verschenen, vormt een lijvig boekdeel. Ongeveer 50 waterschappen hebben hetzij mon deling, heteiji schriftelijk de bedenkingen medege deeld. dii-e ziji tegen het ontwerp hadden, en blijkens meedeeling van het Bestuur was de tijd te kort om de talrijke opmerkingen, waardoor velen van prin- cipieelen aard, te rangschikken, te verwerken en te beoord'eelen. •Het raprort bevat allereerst de algemeen© be schouwingen over het ontwerp-algemeen reglement, die het Bestuur van den Haarlemmeraieerpolder heeft gehouden. Hierbij wordt gewezen op het feit. dat het toegezegde ontwerp blijk geeft van aanmer kelijk gewijzigde opvattingen bijl Ged. Staten. De •belangrijkste zijin wel: het toekennen van kiesbe voegdheid en verkiesbaarheid aan den zeer kleinen eigendom en het uitersts terk beknotten van de zelfstandigheid' der waterschappen. Over do beweegredenen der ontwerpers zwijgt de nota van toelichting volkomen, ja zij beperkt zich in 't algemeen bijna; geheel tot een korte aanduiding van hetgeen in de verschillende artikelen is vast gelegd. Tendeer wekt dit ontbreken van eeniige toe lichting verwondering, waar tal van zoo sterkge- wij-zigde bepalingen niet enkel gevolgen van admii- nistratieven aard zullen hebben, doch daaraan een veel verdere strekking naoet worden toegekend en zij. diep ingrijpien in hiet wezen van bet Water schapsbestuur. Blijkbaar heeft de wewsch voorgezeten allee zoo volledig mogelijk te regelen en doordat klaarblijke lijk aansluiting is gezocht aan de bepalingen der gemeentewet. De Waterschappen verschillen, wat taak en bevoegdheden betreft, echter aanmerkelijk van de gemeenten, Groote teleurstelling wordt dan o.m. door het Be stuur van den Haarlemmermeerpolder uitgespro ken over de bepalingen, waarin het zoo sterk aan banden leggen der waterschappen belichaamd is. Aangenomen wordt, dat de ervaring Ged. Staten leerde, dat een aantal Waterschappen niet geheel op eigen beeneh kan staan, doch dan dient een re geling te worden ontworpen, waardoor een leiding mogelijk wordt, die opvoedt tot heter inzicht, die dus het verantwoordelijkheidsgevoel prikkelt en versterkt, inplaats van het te verslappen. Maar is het dan niet onnooddg, en onbillijk, en uit een ze delijk en sociaal oogpunt verkeerd, om alle water schappen in hunne zelfstandigheid te beknotten, vraagt het Bestuur van den Haarlemmermeerpol'- der. Erkend wordt, dat het niet gemakkelijk is om door E. PHILIPS OPPENHEIM, Schrijver van: „Rijk en geen Geld, Millionair tegen wil en dank", e.a. Geautoriseerde vertaling d. DICKY WAFELBAKKER. 6. „Wie is daar?" vroeg hij. «Wie bent U?" klonk het antwoord. „Ik ben Stirling Deane", zei Deane. „Met wien spreek ik en wat wensc'ht U van mij? Ben ik met mijn kantoor verbonden?" „Nee,' luidde 'het antwoord! met een 'hem totaaj onbekende stem Het is nieit het kantoor, mijnheer Deane. U «preekt met iemand die nieuws voor U heeft. ™,™OT^7"^(ïh,UL'lde Dean«- Alt ïou eerst willen weten, wie U bent en dan Uw nieuws wenschen te hooren." J™** hen....? Dat ia van geen ©riet belang. jh nieuws is, dat Bastil Rowan schuldig bevon den en ter dood veroordeeld werd. Het vonnis ls 2oo juist uitgesproken." De hoorn viel bijna uit Deane's handen. Met de grootste moeite wist hii zich echter te beheerschen. „wu zei hij. wat gaat dat U of miji aan?" rtt'ni A eer} kwestie, welke wli niet per telefoon sullen behandelen, klonk het kalme antwoord. „Ik belde U op om U dit mede te deelen, daar ik meen de, dat het goed' was indien U dit gauw wist. Ik vraag U thans wat U van plan is te dben.' Deane had het uiterlijk van een sterken man.... iemand, die ternauwernood de beteekenis kende van net woord „zenuwen". Toch voelde hij hoe hij vocht tegen een plotseling opkomende benauwdheid kwam hem voor, aJlSof er iets met doffe slagen in zijn hoofd bonsde. Zijn adem ging moeilijk. Hij antwoordde bijna onverstaanbaar op deze mvsteri- euse stern. „Wat bedoelt U? Waarom zou dat mij. moeten betreffen? Zeg mijl onmiddellijk, wie U is." ...Het is van geenerlei beteekenis, wie ik ben." uï°? tÏ8*' heeft geen tijd daaraan' te denken. v\ aar Uw gedachten zich mede moeten bezighouden is net feit. dat Basil Rowan schuldig is verklaard en binnen veertien dagen gehangen zal worden. een regeling in boven^aangeduiden zin te beden ken, maar die zaak is van te groot algemeen belang, dan dat niet een. poging gewaagd dient te worden. Eb er ziin zulke groote gevaren verbonden aan het ongewijzigd invoeren dor bedoelde bepalingen, dat het Bestuur van de 'Vereeniging van Noordholl and sche Waterschappen wordt verzocht te overwegen of het niet gewenscht kan zijn alvorens dit ont werp verder te behandelen tusschen de Prov. Griffie en de Vereeniging van Waterschappen in Noordh^'and overleg te doen plegen, teneinde re gelingen te vinden, waardoor de bij1 het provinciaal toezicht ondervonden bezwaren worden ondervan gen, zonder dat nochtans verder wordt ingegrepen dan de (noodzaak gebiedt en zonder dat wordt in gegrepen bij', dde waterschappen, die in staat bleken hun taak, onder do thans geldende bepalingen naar behooren te verrichten. Uitvoerig wordt dan behandeld, waarom, het Be stuur van d. Haarlemmermeerpolder beknotten van de zelfstandigheid' der waterschapsbesturen ver- koerd acht. En aan het slot van de beschouwingen wijst het, dan nog op het practisch bezwaar van het ontworpen stelsel n.k dat het doorgevoerde toezicht van de orovincie er. de uitvoerige briefwisseling, welke het gevolg zijn van do vereischte goedkeu ring, van zoo talrijke besluiten der waterschappen, niet enkel d!e administratie der waterschappen zal verzwaren, maar ook een belangrijke uitbreiding van het aantal Provinciale ambtenaren moedig ma ken Wat het Bestuur van de Vereeni ging van Noordholl andsche Wa terschappen antwoordt. In het antwoord, dat het Bestuur van- de Vereeni ging van NoordhoHandsche Waterschappen op deze algemeen© 'beschouwingen geeft, wordt er op gewe zen. dat de beschouwingen inderdaad weergeven, wat in dien boezem' van al onze waterschappen leeft, en wat bijl de kennisneming van het nieuw ontwerp- reglement meer dan ooit naar boven is gekomen. O'ok het Bestuur kan zich in het algemeen met deze beschouiwdnen v.ereenigien. al wil het er aan stonds aan toe voegen, dat het niet verrast was toen het van den inhoud van het nieuwe reglement kennis naim. Immers, in den loop der laatste 10 jaren zijm zoo vele provinciale voorschriften ver schenen. die even zoo vele malen de autonomie van de Waterschappen hebben aangetast, dat het Be stuur wel vermoedde, dat het nieuwe Algemeen Re- gelimient dienselfden geest zou ademen. Wij1 hebben ons daarin helaas niet vergist. Met verschillen do voorbeelden wordt aangetoond, de verandering van methode, t.w. het brengen bil het Provinciaal1 Bestuur van dat wat uit ziin aard bij de Waterschappen behoort en wat een omvang heeft aangenomen, waartegen, naar het oordeel van het Bestuur, een ernstig woord van protest van alle Waterschappen hier meer dan ooit op zijn plaats is. De grens tusschen het Bestuur ©enerzijds en het toezicht anderzijds, verdwijnt ten koste van de Wateschappen. •Voor een ander. niet minder belangrijke aange legenheid vraagt het Bestuur de aandacht van de leden zijner vereeniging. In zijn antwoord' toch zegt het verder, dat zeker alle leden de noodza kelijkheid! gevoelen van toezicht op hunne hande lingen. Geen waterschap zal -dit beginsel bestrijden. D© toezichtsverordening. Maar het is de uitvoering, die tot bezorgheid aan leiding geeft, die ons doet vragen, waar het heen gaat en of het de bedoeling is. van de zelfregeering der Waterschappen in Noordholland zoo weinig mo gelijk over te laten. En dan. denken wij in, de tenzij.." „Tenzij wat?'' bracht Deane hijgend uit. „Tenzij iemand tusschen beide komt," was het kalme antwoord. „Wie zou 'dat kunnen doen?'/ vroeg hii1 heasoh. „Hoe kan iemand tusschen beide fcomanr'' „Dat weet u het beste." Terwijl Deane de telefoon-cel uitstrompelde, klonken de laatste woorden heraj in de ooren. Hij was als versuft en nauwelijks meester over zich zelf. De gezonde kleur was van zijn wangen ver dwenen, toen hij zich werktuigelijk iu de richting van het restaurant begaf. Halverwege gekomen, wachtte hij even/wel. Voor een oogemblik was het hem onmogelijk zich aan zijn! gasten te vertoonern. Hij liep de kleine rookkamer bannen en ging zit ten. Hiêb vertrek was ledig] en zelfs de kleine bar was verlaten. Terwijl' .hij in] een van de groen le deren leunstoelen zat, pilukbe hij' met zijn vingors aan de kussens en zij'n ocgen waren strak op den muur gericht. Langzamerhand scheen deze te verdwijnen.,... in het niet te verzinken...... onder zijn doordringenden blik. Wederom zag hij in ge dachten voor zich het onheilspellend uitziende ge rechtshof, era. den President van de noohtbjiiik. d e achter de groene tafel zat met een uitdrukking van keede oplettendheid op zij'n sphinxaohtig ge laat. Hij zag de rechters met hun pruiken en toga's eenige voorname vreemdelingen op de gereser- veerde tribune en verder de menigte niouwsgiccri- gen daarachter. En bob middelpunt van alles werd gevormd doorBasil Rowan, wiens bleeke, ver trokken gela itstrekken scherp afstoken tegen den somberen achtergrond. Dit was goen gewone reohtezank- De scherpe, dramatische opwinding, welke blijkbaar alleen opgeroepen wordt wanneer het een kwestie geldt van leven of dood. voer door de aanwezigen. Heb was bij' wijze yan spreken nog slechts een ge dagen geloden, dit de man, d e thans daar stond te wachten op de beslissing van zijn 1 -t, den weg naar zijn k mboor gevonden had en zijn hartstochtelijke smeekbeden rot hem had ge richt. Duame's panden omklemden, do zijkanten van den st el en zij'n lippen bew.sgsml zich. Hij zei tob zich zelf, zooals hij dat al honderden malen te voren gedaan had, di t hu voor deze diad met aanspra kelijk was.... dit hij die met geen enkel woord had voorgesteld of goedgekeurd. "Hij had gespro ken van ai gumenten, van invloed. Was liet zijn schuld, dat de man, die naar hem geluisterd had, eerst© plaats aan de Toezicht verordening welke door de Staten bij besluit van 29 September 1920 werdi vastgesteld, en wij> vragen ons af, of. nul de Verordening gewijzigd wordt, zij niet gelijktijdig in een ander belangrijk! oogpunt behoort te worden aangevuld en wel anet eene bepaling, dat beslis singen, in art. 5 bedoeld, vatbaar worden verklaard voor hooger beroep op de Kroon. Immers, art. 5 dezer Verordening, schrijft voor, dat werken tot het stichten, uitbreiden., wijzigen, inkrimpen of ophef fen van beanalingsinrichtingen niet mogen worden, uitgevoerd, dan nadat het ontwerp met toelichting door Ged.' Staten is goedgekeurd, maar zij' zwijgt over de gevolgen aan niet-goedkeuring verbonden. Indien er dus een conflict 'bestaat tusschen Water schapsbestuur en Ged. Staten, heeft 'het Water schapsbestuur in de opvatting van Ged. Staten te berusten, aangezien de verordening geen gelee- genbeid' heeft geopend bij de Kroon in beroep te komen. Het heeft te wijken ook dan wanneer water- schapsbelaing en provinciaal belang met elkaar in botsing zouden komen en bli het orgaan, dat over de bemaling heeft te beslissen, het laatste zwaar der weegt dan het eerste. Zonder eenig voorbehoud meenen wij dit gemis aan regeling al® een leemte in die verordening tej mogen aanwijzen, welke ernstig kan worden ge-' voeld wanneer zioh een geschil voordoet dus wanneer het (ie laat is. Zou dan het toezicht niet j knellend kunnen zijn en prikkelen tot verzet? Slechts enkele laren na deze verordening, in 1025, karnt dan nog een circulaire de Waterschappen uitnoodigen om voortaan, voordat tot het op maken van plannen voor het brengen van verande ringen in de wijze van bemaling wordt overigegaan. overleg te plegen met den Hoofdingenieur-Direc teur van dten Provincialen Waterstaat. Allen, die met de officieele taal bekend zijn, weten, dat in een mdssieve van Ged. Staten aan eene „uitnoodi- gingf een andere beteekenis cmoet worden toege kend, dan aan eene uitnoodiging tot een of anderen feestmaaltijd. Ein alsof dit alles nog, niet voldoende is, komt in 1927 een Kuristwerk©nverordening'uit de lucht vallen, zonder, dat de beheerders der wa- teï'keeringen. waarin de bedoelde kunstwerken zijin gelegen, of' zij; die met 't toezicht daarover ziin be last. daarover vooraf zijn gehoord, en komt zij! het bewii® leveren, dat zielfs het ,bü U, over U en zon der op waterschapsgebied wordt toegepast. Wanneer wij ons al deze feiten voor den geest halen, dan behoeft liet geen verwondering te baren, dat wei niet verrast werden door voorschriften als art. 5 (aanstelling waterbouwkundig ambtenaar) waiarblji Ged. Staten diep ingrijtpen in datgenen, wat tot de zuivere huishouding der waterschappen be hoort. Dat wfji niet verrast werdlen door voorschriften' als art. 112 inhoudt, noch door die ernstige leemte, die aan het reglement kleeft, doordat Ged. Staten het standpunt innemen alsof art. 19B der Water- staatswet 1900 miet geschreven is; en dat wij1 er ons ook niet over verwonderen, dat het ontwerp-regle- ment wel overvloeit van verplichtingen voor de Waterschapsbesturen, maar dat bet nalaat en hier gebruiken wij de woorden van een vroegeren Minister van Waterstaat maart dat het malaat de Waterschappen tegen een al te groote machtsuit breiding van Ged. Staten te beschermen, door tal rijke zaken "aan hunne goedkeuring te onderwer pen en geen termijn te steHon;. waarbinnen zij; ge houden zijn een beslissing op de hun ter goedkeu ring ingezonden besluiten te nemen. 'Onder die omstandigheden; aldus eindigt' het antwoord van het Bestuurt op de algemeeene be schouwingen van het Bestuur van den Haarlem- mermeerpolder hebben wit, en zond-er twijfel velen met U, met zeer gemengde gevoelens van het ontwerp-regl©ment kennnis genomen en wij- stellen U voor aan do inzending Uwer opmerkingen op de veerschillende artikelen vaM Ged'. Staten; deze be schouwingen toe te voegen. Eene uitnoodiging tot het Provinciaal Bestuur om, alvorens tot verdere behandeling van het Ontwerp-R'eglement over te gaan, eerst met het Bestuur onzer Vereeniging over« leg te plegen, meenen wij, ais niet doeltreffend, te moeten ontraden. Het rapport bevat dan een zeer groot aantal op merkingen. die de leden der Vereeniging over het Ontwerp-regl'ement maakten, en aan welke op merkingen het -Bestuur zijn antwoord heeft toege voegd. In de algemeene vergadering van d"e Vereeniging voor NoordJhollandsch e Waterschappen, die heden. Woensdag 21 September te Amsterdam wordt ge houden, zal het ontwerp-algemeen reglement van veistuur verder worden behandeld; vorder gegaan waa en verkazen had te dobbelen miet het leven en dien doodiP Deane gin® woord voor waard 'djat gesprek na. Nee, hij was onschuldig!. Hij' had tabaal niet op gewield gezinspeeld. Hij' zei zelfs tob zichzelf, d!at hij' 'dit miet zou bobben goedgekeurd. En toch kon hij de groote zwaarte, welke op hom1 rustte, niet van zien afwentelen. Het schouwspel bleet hem voor den geest staan met bijna pko.ograflsche nauwkeurigheid. Was het verbeelding cd? waren de oogeu van den haven den man inderdaad op hem gevestigd geweest.... Hadden zijn lippen werkelijk die hartstochtelijke onuitgesproken smeekbede gevormd, 'welke hem JLn de ooren scheen te klinken? Deane stond op met een z achten onderdrukten kreet. Hij scheen thans t3 kunnen begrijpen, hoe mannen, die alleen gelaten werden met hun ge dachten, krankzinnig! kenden worden...... HOOFDSTUK VII. Liefde af belangstelling'F Deane trof het kleine gezelschap in de palm- zaal aan. waar men de koffie gebruikte. Lady Olive tegrogtte hem met gefronste wenkbrauwen. „Mijn beste Sth-lrngy- riep ze uit. „Ben je be zig geweest miet heb andere einde van de wereld te tolefoneeren?" „Het spijt m«V' antwoordde h!ü plaats nemend in don vrijen stoel naast haar. „Ik1 ben van het kantoor weggegaan met het gevoel, dat ik iets vergoten had en het heeft me heel veel tijd ge- koet dit in orde te maken. Vertel me nu eens, wat gaan jullie vanmiddag doem?" Wij hebben heb v<x>rnemen ons naar Ranelagh te begeven." zei Lady Olive. „Er wordt tennis gespeeld en Diöky komt in de polomatoh voor zijn reg ment uit. Kun je niet een uurtje vrijaf ne men en met ons meegaan? Je ziet er uit, alsof je werkelijk behoefte hebt aan wat versohe luohtf' Deane schudde heb hoofd- Niets ter wereld, is meer onmogelijk. Ik hieb een. zakenafspraak om half vier en een om vier uur. Daarna moet ik minstens een honderttal brieven dioteeren." „Ik begin tot de ontdeldd.ug te komen, dal het zijn nadeel heeft verl >ofd te zijn met een zakenman," merkte Lady Olive met iets van be rusting op. Deane glimlachte. „Laat ons hopen," zei hij, „dat je na je huwelijk de situatie nog steeds in Roode, witte en gele kool bijna verdub belde aanvoer met verbeterde prijzen voor roode en gel* Boswortelen toenemende aanvoer met sterk verhoogden prijs. Bloemkoolaanvoor belangrijk minder, met sterk verhoogden prijs. Aardappelen zoowel prijs als aanvoer minder, Nog hooger prijzen voor spercleboonen. Uienaanvoer tot op de helft verminderd. Prijzen belangrijk hooger. Ook de afgeloopen week heeft weer bewezen, dat. onze tuinders bij den aanvoer hunner producten ten zeerste van geluk of ongeluk afhankelijk zijn. De eene dag of de andere kan soms wijd uiteen- loopen, wat nu vooral bij de gele kool weer tot uiting kwam. De hoogste noteeringen waren van dag tot dag respectievelijk f5.40, f6.20, f6.60, f20, f6 en f7. Grooter of kleiner aanvoer was op den prijs niet van invloed, daar Vrijdag de aanvoer zelfs nog lager was dan Donderdag en Zaterdag. Evenwel is er vooral voor de (mooiste soorten een vrij belangrijke verbete ring te constateeren en is de prijs tegenover die der vorige week voor alle kwaliteiten en maten vrij wat hooger geweest De roode kool deed het eveneens goed. De aanvoer was ongeveer 2/3 hooger en ondanks dat ging de prijs met bijna f 1 omhoog. Ook hiervoor was het Vrijdag een slechte dag, doch Zaterdag was het zooveel beter, dat de hoogste no teering f5.10 was, een noteering, die we de laatste drie weken slechts sporadisch gezien hebben. Ook de aanvoer van witte kool is belangrijk toege nomen. De prijs hiervan was de geheele week vrij vast en toonde zelfs eenige neiging tot verhooging. Dat dit geconstateerd kon worden, ondanks de aan voer vrijwel verdubbeld is, is een gunstig voorteeken. Met do boswortelen ging het ook nu weer niet. Wel was ook hiervan de aanvoer meer dan verdubbeld, doch deze was toch nog niet van dien aard, dat het op den prijs van invloed behoefde te zijn. De eerste dagen toonden nog neiging tot eenige verhooging, doch Vrijdag ging er bijna fl af en de aanvoerders van Zaterdag moesten met nog een gulden minder doen. De hoogste noteering was toen slechts f 4.80. De bloemkool aanvoer was deze week voor het eerst betrekkelijk gering; nog niet eens de helft van de vo rige week. De prijs ging met rasse schreden omhoog. Was de vorige week de hoogste noteering ruim 16 gulden, nu liepen ze tot bijna 25 gulden op, terwijl beneden de 17 gulden weinig verkocht ia De tweede soort was ook nu weinig in trek, al was dan ook de prijs iets hooger dan de vorige week. 't zelfde daglicht zult Üesohouwiani. Je vnetndini Julia bij'voorbeeld beweert, dat zij1 nooit met iemand getrouwd zou willen, zntn, die niet met geregelde fcueaohetipoozen van huis moest." lady Olive lerainidje" een weinig! naar hlem! over. Per slot van mkoiiimg] wajs hij er® aardi® ppawaest. De Elstreos waren bijzonder miao hem ingenomen en er was geetn enkale( mia.T> in de zaal, dia er half zoo knap uitteag! als hij. Ze besloot iete charmants te zog-gen. „Julia is nooit verliefd op haar man geweest; zelfs niet vóór haar huwelijk." fluisterde zij. „En jiiP" mompelde Deane. Ze lachte tegen hem! en keek een andere richr tingr uit, maar een plotselinge opwelling- dwong hem haar hand te grijpen en haar te noodzaken zich wederom naar Hem toe te wenden. „Zeg me," zei hij' bedaard, „houd je werkelijk van me, Olive? Oh, ik weet, dat je voldoandie om mij geeft ten einde een huwelijk met mij te rechtvaardigen^ maar ik heb het over iets anders. Ik bedoel, of je inderdaad iets voor me voelt op de echte manierzooals Iseuit en Amy Robe art, en anderen?" Ze staarde hem aan, alsof hij de een of an dere vreemde taal sprak. Aan du ernstige uit drukking van ziin oogen viel op dat oogenblik met te twijfelen. Ze antwoordde hem, terwijl er een rimpeltje van verbazing op haar voorhoofd zichtbaar werd. „Oh, Starliug, welk öen eigenaardige vraag is dit en waarom doe je die juist nu? Eerlijk ge zegd moet ik j'e bekennen, ctat ik het niet weet. Ik kan je alleen verzekeren, dat er geen andere man is. Jü bent de eenige." De anderen bespraken een onderworp, waar- Voor men gemeenschappelijke bel ingste l ng koes terde. Deane kreeg een vreemd, onverklaarbaar verlangen met zijn ondervragingen door te gaan. Zijn verloving was zulk een vanzelfsprekend iets geweest. Tot op zekere hoogte zou hij met haar trouwen om haar familierelaties, en zij meb hem terwille van zijn fortuin. En toch hadden ze in al hun gesprekken bescheiden deze feiten verbor!- fen geluouaien. Ze haddjen elkaar gezegd van. el- atndèr te houden, zijl heb d!an ook zonder hartW bocht. Gedurende hun vela „tête h têtes" was er noodt op gezinspeeld, dat zijl op het punt stondlen een „manage de oonverianoe" aan] te gaan. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1927 | | pagina 1