SchagerCourant
RAAD
NOORDSCHARWOUDE.
GOUDEN KETENEN
NAJAAR 1927.
HEEREN- EN KINDERKLEEDING,
Brabantsche brieven.
Derde Blad.
Feuilleton.
mooi, groot en goedkoop is onze sorteering
zoowel gemaakt als naar maat.
Kleedingmagazunen HERMAN NYPELS,
SCHAGEN - HELDER.
Zaterdag 1 October 1927.
70ste Jaargang. No. 8123.
Vartrfldpring van den Raad dezer gemeente op Don-
<Wdaf 29 September, des avonds half acht.
T)p Voorzitter opent de vergadering, waarna de ver-
ffflrtprint? geschorst wordt voor het onderzoek der ge
loofsbrieven van bet nieuwbenoemde lid, den heer J.
^jfheropening deelt de heer Kooij namens de com
missie mee, dat de geloofsbrieven in orde zijn be
vonden en zij tot toelating adviseeren. Als zoodanig
wordt besloten.
De heer Boersen wordt binnengeleid en legt in han
den van den voorzitter de vereischte eeden af.
Voorzitter wenscht den heer Boersen geluk met zijn
benoeming, daaribij mededeelend, dat deze geluk-
wensch niet onverdeeld kan zijn.
Nadat alle 'heeren zich van hun zitplaatsen verhef
fen, spreekt de voorzitter enkele woorden ter nage
dachtenis van het overlijden van den heer Duijves,
die, aldus de Voorzitter, steeds op behoorlijke wijze
naar voren wist te treden en zijn optreden nimmer
aanleiding was, daaraan aanstoot te nemen. De sa
menwerking met den heer D. was steeds van aange-
namen aard. De wenschen in vorige vergaderingen ge
uit, zijn helaas niet verwezenlijkt geworden. Zeker
zal het u allen vreemd aandoen, dat deze zetel door
een ander wordt ingenomen. B. en W. hebben ge
meend hun deelneming te moeten betuigen door aan
de familie een krans aan te bieden, in de meening
hem daarmee te eeren. Het is met veel weemoed dat
wij hem hier op deze wijze moeten herdenken. Nog
lang zal hij zeker in onze herinnering blijven voort-
leven.
Voor den heer Boersen zal het moeilijk zijn zijn
voetstappen te volgen. Ik hoop en vertrouw echter,
dat u zult pogen dit te doen. U eert hem daarmee en
het komt de gemeente ten goede.
Van de familie is een dankbetuiging ingekomen
voor de blijken van belangstelling tijdens de ziekte
en het overlijden betoond.
Dat Duijves rustte in vrede en wij hem nog dik
wijls in gedachte mogen herdenken.
Bij de laatste kasopname bij den gemeenteontvan
ger bleken de ontvangsten f 179351.80, de uitgaven
f 175983.70y2, alzoo het kasgeld f 3368.59V2 te zijn. On
der de uitgaven is een bedrag van f 2300 gulden, welk
bedrag op de Boerenleenbank geplaatst is.
Ingekomen stokken.
Ie. Goedkeuring op de gewijzigde begrooting.
2e. Goedkeuring op de melkverordening.
3e. Twee brieven betreffende de kanalisatie.
In dit verband deelt de Voorzitter mee, dat mor
genavond ten raadhuize een vergadering plaats heeft
met den heer Ringers, waar de raden der beide ge
meenten uitgenoodigd zijn.
In hooger beroep.
4e, 'Dagvaarding aan den Burgemeester om te Am
sterdam voor den Procureur-Generaal te verschijnen,
omdat de heer Vroling hooger beroep heeft aange-
teekend.
De Raad keurt de verdediging in hooger beroep
goed.
Aanbieding begrootingen.
De diverse begrootingen worden aangeboden en in
handen gesteld van de heeren Kooij, Kwadijk en
Broertjes.
Vergoedingen bijzonder onderwijs.
Het onderwijs aan de O. L. school heeft per leer
ling f 12.54 gekost. Daardoor zal aan de R.K. Meisjes
school voor 242 leerlingen worden uitgekeerd f 3034.85,
aan de R.K. Jongensschool voor 158 leerlingen over
een half jaar f 990.71 en aan de school met den bijbel
voor 46 3/4 leerlingen f586.27.
Het vervolgonderwijs heeft aan de O. L. school ge
kost f21.12 per leerling. Daardoor zal de katholieke
school voor 25 leerlingen f 528 en de school met den
bijbel voor 4 leerlingen f 84.48 ontvangen.
Voor aankoop van nieuwe leermiddelen voor het
R.K. onderwijs, zal voor éénmaal f 366.57 vergoed wor
den.
B. en W. stellen voor hot vervolgonder
wijs op te heiien. De Raad keurt het
niet goed.
1
Voorzitter zegt, dat daarvoor de belangstelling zoo
klein is en vanaf het volgend jaar het 7e leerjaar
verplichtend gesteld is, redenen waarom B. en W.
voorstellen het vervolgonderwijs op te heffen.
Er is al eens, aldus voorzitter, over combinatie ge
sproken, doch dit zou in de practijk onmogelijk zijn,
daar het voor een onderwijzer niet mogelijk is aan
kinderen van andere scholen dit onderwijs te geven.
Door het 7e leerjaar zal het aantal leerlingen nog
verminderen.
De heer Zut merkt op, dat het 7e leerjaar pas het
volgend jaar Juni verplicht is.
De voorzitter beaamt dit en zegt dat het leerplan
er nu reeds op ingericht moet zijn.
De heer Zut zou het voor dit eene jaar wel nuttig
achten er mee door te gaan.
Voorzitter: Oogenschijnlijk is dit juist, dóch het
maakt geen verschil of het 7e leerjaar verplicht of
vrij is. Er bestaat nu ook gelegenheid voor. Als men
daarvan nu geen gebruik maakt, geeft men blijk, dat
er weinig behoefte voor meer onderwijs is.
De heer Kwadijk zegt, dat er minstens 10 leerlin
gen moeten zijn. Hij heeft een leerkracht gesproken,
die meedeelde, dat er elk jaar wel 10 zullen komen.
Op de katholieke school waren er 25. Als er hier 14
of 15 waren, zou het wel doorgaan, waarom dan met
een paar minder niet. Het 7e leerjaar is alleen voor
de schoolgaande kinderen. De anderen vallen er bui
ten. -Het eene jaar zegt het andere niet. Als er door
de leerkrachten een beetje werk van gemaakt wordt,
komen er wel genoeg. Vele ouders denken er niet
zoo bij, doch zullen zeker het vervolgonderwijs willen
behouden.
Voorzitter zegt, dat er nooit minder dan 10 gewfeest
zijn. Ze zullen er ook nu wel komen. Het bijzonder
onderwijs kan geen maatstaf zijn. Alleen zou daar
voor de finantieele kwestie vervallen. Ze zijn vrij het
evengoed te geven. De belangstelling voor het open
baar vervolgonderwijs blijkt gering en gaat in den
loop van den cursus zelfs nog terug. Als het 7e leer
jaar verplicht is, zal de belangstelling nog minder
zijn. Op het platteland heerscht, vrij veel verzet tegen
het 7e leerjaar, omdat de kinderen daardoor minder
spoedig ter beschikking der ouders zijn. Noordschar-
woude is een van de weinige gemeenten die nog
vervolgonderwijs geeft.
De heer De Geus kan zich met het gesprokene van
de heeren Zut en Kwadijk wel vereenigen.Als het
getal niet beneden 10 daalt, heeft het wel reden van
bestaan. Als er niet meer komen, moeten de men-
schen dat zelf weten. Voor hen die wel willen, moet
de gelegenheid open zijn. Dat het niet gecombineerd
wordt, is een bewijs, dat de zaak nog loopt.
De heer Kooij zegt dat destijds het minimum is be
paald op 10. Als het op 1 jaar hangt, zou ook spre
ker er mee door willen gaan.
Voorzitter: Het minimum is destijds als noodmaat
regel genomen, in de hoop dat er meer dan 10 zou
den komen. Eu blijkt geen behoefte aan te bestaan.
Wethouder Ootjers zegt, noode tot het voorster te
zijn overgegaan, doch ten slotte moet men de dingen
overwegen. Er zijn slechts weinigen die er van pro-
fiteeren en het kost honderden guldens. Het 7e leer
jaar heeft voor mij den doorslag gegeven. Het'vor
dert een paar lieve duiten en slechts een stuk of
wat profiteeren er van. Enkelen zullen vallen over
dit besluit, doch we moeten het een met het ander
in verband brengen.
Wethouder Barten beaamt wat door wethouder
Ootjers naar voren gebracht is. Het kleine aantal
vordert hooge kosten en de belangstelling is mi
niem. Er is nu gelegenheid voor het 7e leerjaar.
Vroeger had het 7e leerjaar meer reden van bestaan
dan nu. N,u wordt veel meer onderwijs gegeven en
gaan de kinderen tamelijk toegerust het leven in.
De heer Kooij zou er tegen zijn als het getal onder de
10 kwam.
Voorzitter neemt aan, dat het zich ook nu om de
10 zal bewegen. Het getal is elk jaar vrijwel hetzelfde.
Al was echter het getal 15, voorziet het toch niet in
de behoefte. In Velsen b.v. is het ook opgeheven. De
hoofden hebben er steeds moeite voor gedaan, doch
soms bleven kinderen zelfs voor het dansen weg. De
leerlingen overhalen is bovendien een verkeerd
systeem.
De heer De Geus: Er zijn ook andere voorbeelden.
Voorzitter: Ik haalde het dansen aan als een
staalje, hoe er soms over gedacht wordt.
In stemming gebracht wordt, het voorstel van B.
en W. met 5—2 stemmen verworpen. Alleen de wet
houders etemmen voor.
Wijziging opcenten personeele belasting.
Voorzitter licht toe, dat door de gewijzigde wet de
inkomsten hiervan belangrijk lager zullen worden.
Er is wijziging gekomen in den kinderaftrek, de on
belastbare huurwaarde is verhoogd van 75 op 100 en
de berekening voor meubilair. Meerdere perceelen
zullen daardoor voor vrijstelling in aanmerking
komen. B. èn W. stellen voor, tot verhooging van
opcenten over te gaan. Het blijft een slag in de
ruimte, doch als het te laag blijft, zal nogmaals
wijziging moeten plaats hebben. De bestaande rege
ling is: 50 opcenten van 75150 gld.; 64 opcenten
van 150(175 gld., 75 opcenten van 175 gld. en hooger
Hooger dan 80 opcenten mag niet, daar dan de op
centen der grondbelasting in overeenstemming zou
den moeten worden gebracht. B. en W. stellen nu
voor: 50 opcenten van 125 gld. of minder; 60 opcen
ten van 125150 gld., 70 opcenten van 150—175 gld.,
80 opcenten van 175 gld. en hooger.
Wethouder Barten zegt, dat de opbrengst over het
algemeen niet mee zal vallen. Op de hoogste kan het
niet verhaald worden.
De heer Kwadijk wijst er op, dat juist zij die in
de kleinste huizen wonen, het meest verhoogd woe
den.
Voorzitter acht dit onvermijdelijk. Echter het be-
teekent voor ieder een verlichting, behalve voor de
gemeentekas. Er is gelegenheid de progressie te la
ten vervallen, doch dit komt B. en W. niet gewenscht
voor.
De heer Barten: Een heele categorie van menschen
valt nu geheel uit..
De heer Kwadijk: Juist de tusschenmenschen
worden verhoogd.
Voorzitter: Die zullen wel ongeveer op hetzelfde
blijven.
De heer Kwadijk: Die in de hooge klassen vallen
zakken aanmerkelijk, doordat ze te weinig verhoogd
kunnen worden. Het druipt op de arbeiders en op
den middenstand.
De heer Barten: Niet op de arbeiders.
De heer Kwadijk: Die wonen soms ook al in vrij
dure woningen.
De heer Barten: We kunnen niet anders.
Voorzitter: Er zullen ettelijke perceelen van min
der bedeelden buiten vallen.
De heer Zut zou hetgeen te weinig binnenkomt op
de grondbelasting willen leggen. Dan kan voor de
personeele belasting ook de hoogste klasse meer
verhoogd worden. Het vorig jaar zijn deze opcenten
tegen mijn zin verlaagd. Velen hebben hier land en
wonen elders. Hij zou de opcenten voor de grond
belasting weer op het oude willen brengen.
Voorzitter acht dit een eigenaardig onderwerp,
daar het pas kort geleden verlaagd is. Het te wei
nige op de grondbelasting leggen, lijkt me, aldus de
voorzitter, onzuiver.
Ten slotte wordt het voorstel van B. en W. voor
qen jaar aangenomen.
Ingekomen zijn nog een verzoek om subsidie voor
de R.K. leesinrichting en een verzoek om subsidie
voor het vakonderwijs. Deze zullen bij de begrooting
behandeld worden.
door E. PHILIPS OPPENHEIM,
Schrijver van: „Rijk en geen Geld,
Millionair tegen wil en dank", e.a.
Geautoriseerde vertaling d. DICKY WAFELBAKKER.
12.
„Dat is neg! al openhartig gezegd'/' merkte Deane
op.
„Dit is hetgeen ik je wilde zeggen,v antwoordde
de advocaat. „Doe het niet, Deane. Je moet niet
vergeten, dat wij niet in Afrika zijn. Jouw man
nier van optreden zou in dat land schitterend
kunnen zijn. doch h er klon deze wellicht op onj-
dergang uaticopen. Goedenavond.''
„De mvrijheid .telling? vroeg Deane.
„Een zekorhe d," antwoordde Hardawa.y bij de
deur omlqjkend. „Het mag ©en week duren, al
vorens deze bekend gemaakt wordt, maar niette
min is het al een voldongen feit.''.
Deane gng weer zit!en en keek door heb stof-
f.ga ra m naar de binnenplaats.... een somber en
geestd odend uitzicht genoeg. Van de woorden
van den advocaat nam hij weinig notitie. De in-
vrjjhe d tolhng' zou kamen, daarvan was hij zeker,
maar niettemin begon hij toch het drukkende vata
de spajin ng te gevoelen'. Hij was een man, d e
zaohtmocd g gewee t zou zijn als hij niet voortdu
rend onder den druk van zakenverpli oh tangen was
geweest. Hij was butengewoon bekwl.iam, bezat
een sterke verbeelding kracht en hij was een schit
terend financier. Er was in zyn leven weinig ge
legenheid geweest om heb tzedere gedeel e van
zyn karakter te kunnen laten on wikkelen. To:b
had hij een oprecht gevoel van afschuw giekregen
en dit steeds ^miet zich meegedragen vanaf dein
dag, waarop hij1 in de rechtszaal was geweest, in
xtowan's bleek .gezicht hajd giekeken en die ver
schrikkelijke woorden van veroordeeling gehoord
had te midden van een intense, onnatuurlijke,
afschuwelijke stilte. Heb was een haiinneriing, die
hu niet gemakkelijk van zich af kon schudden
een herinnering weke zelfs door het koude pant
&er van onverschilligheid waarmede de geeiha ijk
werkende m:.n zch ge.e dely'k omgeeft, was heen
gedrongen. Ook het bleebe gezicht van heb meisje
on haar smeekemde oogen hadden1 zijn hart ge
Da Mosselen brug,
Van GecL Staten is betreffende de verbetering van
de Mosselenbrug bericht ingekomen dat hoofdinge
landen van den polder Geestmerambacht geweigerd
heben bij te dragen, doch dat het reglement van dien
polder zoodanig gewijzigd zal worden, dat hun de
verplichting wordt opgelegd om 5000 gulden in de
vernieuwing bij te dragen.
We zijn aldus de voorzitter dus thans de op
lossing zeer nabij.
Dit schrijven wordt voor kennisgeving aangeno
men.
Reclames hondenbelasting, ingediend door P. v.
Fluit en C. Kuiper Wz. worden aangenomen, doch
afgewezen wordt een reclame van J. Zijp Dz., die
zijn honde als waakhond wenscht beschouwd te zien.
Een waakhond moet aan de ketting zijn vastgelegd
en dat doet deze niet.
Hierna sluiting der vergadering.
Ulvenhout, 26 Sept. 1927.
Menier,
Twaalf menschen zijn
d'r dood gebleven van
emoosie tijdens de ont
moeting Dempsie-Tunni.
Gezien de geweldige, hoo
ge intree's die 'r betaald
worren veur zo'nen boks-
mets en dat alleen veur
de emotie dan zoude
motte konkludeeren dat
die twaalf de volle maat
veur d'r centen emmen
g'ad! 't Is anders wa-g'n
„ontmoeting" noemt l
Wéér is: da ge né zoo'n
,ontmoeting" mee eer on
geweten kun zeggen: „da ge wel 's mee mekaren in
„aanraking" bon gewiest en da die kennismaking
'n onuitwischbaren indruk op oew ee gemokt. En da
zeggende, nimde even oew wassen neus d'r af om te
laten zien, da ge gin smoesjes vertelt! Dempsie
ee-g-et verloren en Tunni was ok-doun. Mee an
dere woorden: z'ebben allebei d'r porsie eerlijk ge
kregen. Tunni bovendien drie millioen en Dempsie
één mililoen keiharde dollars. Da's zeker zooveul
as 't incasseeringsvermogen van deze twee' boks-
keizers!
Toch leunde om 's eventjes den goedlachsen
toon los te laten uit:
a. zoo'n slachtpartij,
b. zulke bedragen en
c. twaalf van die dooien
zoo kalmkes-aan oew balans opmaken over de Ame
rikanen.
As ik d'n mijnen opmaak over da volkske, dan
komt ie aan de credit-zijde ver benejen nul uit! Ofte
wel, mee 'n lillek nadeeling saldo veur die ge
ruit-te petten mee jongensbroeken.
Ze ziener allemaal nèt uit as „rudtenboer" uit
m'n spulkaarten maar dan mee 'ne bril op: (twee
achterwielen van 'ne Ford) en 'ne prop taai-taai tus-
3chen d'r lange tanden.
En de wefkesDie worren in da Dollarland be
handeld as porseleinen poppekes, mee 't, gevolg (ik
eb de zilleveren d'r al opzitten, dus: ben man-van-
't-vak), da ze nog meer prots emmen dan de ruite-
boeren.
Gif mijn dan maar de Ulvenhoutsche boeren, ami-
co! Maar ollee, ze zuuken 't maar uit ginder. D'r
sta nog al 'ne gezonden plas water' tusschen New-
York en Ulvenhout
In Rusland alles nog normaal Elke dag wordt 'r
nog behoorlijk geëxecuteerd, zoodat het Bolsjewisme
vooralsnog welig tiert. Maar hoe zou 't daar nouw
motten ^aan as straks alle niet-Bolsjewieken ge-
es ecuteerd zijn? Want da zal zoolang nie meer du
ren! Zouwen ze dan de Bolsen zelf wa „uit gaan
dunnen", zoo as wij boeren da noemen as-t'r te veul
op één plak groeit. Da zou nog zoo'n kwaad idee nie
zijn! En dan beginnen mee Stalin en Trotsky bij
voorbeeld! Ik zeg maar zoo: g'ebt 'ne sikkel in oew
blazoen of niet. Eh as g'r dan toevallig éene hebt......
nie waar?
Van den morgen kom Trui naar me toe mee de
krant. „Asteblieft", zee ze, „of ge 't nouw lollig
vindt of nie lees maar 's". Ik dochte daar hang weer
wa hoven m'n hoofd en jawel: ik lees daar as dat in
Engeland mee statistieken is vastgestld, dat de ge
roerd!. Hij. voelde, dat deze tdjld! van onzekerheid
bijna ondragelijk werd.
Zijn secretaris kwam giemischLoos die kamer ban
nen.
„Wenscht u, dat ik ©enige regelingen tref voor
de reis naar Schotland,mijnheer?" vroeg- hij1.
Deane keek! hem' een ©ogenblik aan als ©en
man, dié tniefc precies weet, wat hij! doet. Daarna
schoot het hem plotseling te binnen, dat het mor
gen de dag was, waarop hij' Londen zou ver
laten oan bij de Nunneley's te gaan logeeren.
„Dat weet ik nog n.efc, Ellison," zed hij weifel
lend. „Ik zal h©ü je binnen een paar minuten
wel zeggen.''
Opnieuw was hij alleen. Nog onmogelijker zelfs
dan de grimmige eentonigheid van de dagen in
de stad, /eek hem de gedachte aan dat vormelijke
buitenhuis met de wiel geordende gewoon tem en
de chique, zoigelooze menschen. Hij werd eens
klaps moedeloos, toen1 hij. dacht aan Lady Olive en
het verdere verloop van zijn kalme verloving. Hij
voelde, dat deze dingen voor het oogenblik on,-
m gdijk waren.
Hij stelde 'een talegram] op en liet ©en spoor
boekje komen. Den volgenden dag verdween hij
uit Londen.
HOOFDSTUK XII.
Rugby Sinclair.
Vier en twintig uur later wandelde Deane op
het stille, vochtige strand, waar hier en daar
kleine poeltjes, welke de zee had- achtergelaten,
door het zonlicht beschenen, glinsterden en op
somm'ge plekjes blauwachtig gekleurd werden
door de zachte \lila tint van de watervlakte. Op
den achtergrond bevond zich een dorpje, waarvan
alleen de rOk.de dakpannen der huizen zichtbaar
waren.
Voor hem lag de verlaten zee. Achter en om
hem heen niets dén deze kale vlakke uitgestrekt-
he.d, even verlaten als de zee zelf, totdat de. vlced
zou komen om zijn lange armen van glanzend
zilver tot vei- heb land in uit te strekken.
Een paar ï-on'ddoolende zeemeeuwen krijsohten
boven zijn hoofd. In het achterland heerschte
eveneens een groot© stilte. Ook hier was de zee.
die over een effen zandvlakte heenspoelde, kalm
en geruischloce.
De.me voelde, boe elke zenuw iq hem tot rust
was gekomen. Hij genoot ten volle van de wonder
lijke vreugde der eenzaamheid]. Al het drukkende
en beklemmende van da spanning der laatste dad
gen scheen weggevallen te zijlni. Hijl keek terug
op dat veelbewogen hoofdstuk van zijn leven als
een vreemde terug had kunnen zien op geschied
kundige gebeurtenissen., D© tragedie van Basil Ror
wan, ter dood veroordeeld te midden van de ver
schrikkelijke stilte van de in spanning verkee-
rende menigte van de rechtszaal... de man, die
thans met zijn hoofd naar de deur vanj die cel ga.'
wend zat, die lange uren van marteling doormaakt©,
wachtende op de. invrijheidstelling, welke wellLhc
noodt zou komen, dat alles sprak op dit oogen
blik evenveel tob hem als dit tot mUlioenen an
deren zou doen, die de dagbladen lazen.
Hij was bijna in staat te vergeten, dat hij
degene was, die tot op zekere hoogte aansprakelijk
was voor deze episode. Hij was zelfs in staat
de tragische zijde te vergeten van Wïnifnad Rq-
wan's bezoek.... en slechts te denken aan haar
tcedere, smeetkende man.erfcjos, haar hartstocht©»
lijk gepleit, haar dankbaarheid, getemperd door be
zorgdheid, welke bij hun laatste onderhoud geze
gevierd. had over den afkeer, welken zij hem in
don beginne duidelijk getjcnd had.
Al duza dagen en voorvallen behoorden als heb
ware tot een andere wereld. Hier geleken moei
lijkheden en zorgen op het verderfelijk speelgoed
van een volk van kinderen. De zee, welke zoo
zachtjes over den vasten zandgrond kabbelde,
bleef onverstoord. De zeemeeuwen, die in loom© te-
vredenhe.d boven zijd hoofd cirkelden, vervulden
den atmosfeer met hun kreten, die als een ver
zachtende balsem werkten. Overal weerspiegelden
d© zonn estralen zich op de door de zon ach tergen
laten sporen, Do groene duinenflikkerden als
smaragden. Het natte zeewier, dat in klein© hoopjes
rondom verspreid lag, scheen pogingen te doen
nieuw© kleurschakeeringen uit te drukken.
Langs een van de wadden versoheen een visr
schertboot met een bruin zeil, bestuurd1 door en
Iman -die languit op heb disk lag met zijn hoofd
op ©en rol touw, terwijl hij! slechts met eén] hand
het roer va-thield. Een paar koeien graasden op
het beter begroedie gedeelte, zwaaiden met hun
staarten ©n bewogen zich langzaam van het eene
plokje naar heb andere van de kleine sbukfi©si grasc
veld. Zelfs de rook' uit de huisjes met de rood©
daken steeg recht omhoog naar den hemel en
we.d net do r het zachtste briesje verstoord. Het
leek Deane, alsof hij hot ideaal van rusb en kalm e
g?vonden had, en met een opgelucht gemoed voelde
hjj, hoe het verlangen .om te slapen-, iets, wat hem
zulk ©en langen tijd was ontzegd, over zijd bran
dende oogen kwam.
D© loom© zwoelte van1 de omgeving, bedwelmde
zijn zinnen. D© pijfn verdween. Hij was tevreden
en gelukk.g te kunnen vergeten. Hy viel neer op
net zand, met zijn rug gewend naar een heuveltijfei
bedekt met wild, groen gras en terwijl het ge
murmel van de zee in zijn aoiren klonk, dommelde
hy in.
Deane werd gewekt door een zachte aanraking
op zyn arm. Hij! ging overeind zitten en werd
ach er van bewust dat een meisje over hem
heengob gon stond.
„Het spijt me u te moeten staren/' zea( ze* „maar
als q neg vijf minuten blijft zitten, dan zult u
erg nat worden.''
De vloed was reeds tot op een paar mater afj
stand van hem' genaderd. Deane begreep zyn
positie ©n krabbelde overeind.
„Het was heel vriendelijk van u mij wakker
te maken/* zei hij. „Ik oen hier gekomen om
uit te rusten en ik verandenstel dat ik begonnen
was het paxegramma wat al te grondig af te weiy
kern. Na Londen is de zeelucht een' beetje sterk'J'
Z© keek hem met belangstelling aan en hij
beantwoordde den blik. Z© was groot bijna
even lang als hy zelf en slank. Ze had donkera
ocgen, zware wenkbrauwen em een huid» wfelke
ftehoel b u n was geworden door h©b voortdurend
blootgesteld zyn aan de zonnestralen en zeelucht.
Z© droeg een eenvoudig tweed oostuum, waaraan
hy met zy!n cr.tisohe blikken dadelijk de coup©
van ©em dorpskleermaker herkende.
Toch was er iets in haar voorkomen, wat haar
bu'ton de landelijke omgeving, plaatste. Haar oog
leden waren ©eng-:zinjs zwaar, waardoor het leek,
als f haar a-gen heel smal waren: om de houten
van haar mond lag een ontevreden trek en haar
geheel© verschijn ng maakte een bijna gemelykan
.ndruk. Deane was totaal niet voorbereid op de
verandering van haar gezicht. toen haar voorhoofd
zich plotseling ont pande, a© trekken om haar
lippen zachter werden en haar mond zich plooide
tot een innemeaidcn glimlach.
„Is u Londenaar?'' vroeg ze eenvoudig.
„Ja, ©n zelfs heel erg, vrees ik."
„Vreest u dat?'' herhaalde ze ongeloovig.
„Waarom niet?" vroeg hij. „Ik ben een van de
slaven van de wereld. Een man', dia op zijn kan
toor zit en jaar in. jaar uit zwoegt. Zij zijn g©<
vangen in do gouden ketenen, ziet u. Er komt
echter ©ens een tijd/' ging hy1 voort, ,/lafc wy'
verzeild geraken in zulk een hoekje der aarde als
