chagerCourant
Brabantsche brieven.
Waarover men in Italië niet spreekt
Derde Blad.
Plaatselijk Nieuws.
Stijve Nek
Niet omkijken!
Kloosterbalsem
Zaterdag 8 October 1927.
70ste Jaargang. No. 8131.
Bekendmaking.
Marktpolitie.
Burgemeester en Wethouders» der gemeente
Sohagen brengen ter algiemeene kennis, dat met
ing rag van J-3 Oütober 1927 tot era met 24 Noi-
veimber d.a.v. des Donderdags geen ï-y juigen op
het marktplein, Lrags heb Rensg .rs, het Noord era
in de Nieuws tra ,..t mogen W-Tien gjpl .atst dan
alleen gedurende den ttüd voocr op^ of afladera,
terwjji üe-. uit- en in pannen van paurden op heü
Marktplein. langs he: Noord en heb JRensgars
met zal mogen geschieden.
Overtreding zal ge.trvfb worden met een geldj
boete van ten hoogste f 25.of hechtenis vara
ten hoog-te 6 dagera..
Sohrgera, 6 Oetoiber 1927.
Burgemeester en Wethouders! voornoemd,
J. Cornelissetn.
Da secretaris,
Roggeveen.
TEBKENSCHOOI*.
Aan die Teakierasohiool voor Annbaohtsletarlingera
alhier, is ook dit jaar een grtoobe aangifte.
Toegelaten werden 33 tunmerlieetriingera, 10
snndsleerlingen, en 8 voor heb sohildervak.
HERVEILING.
Op onze eierveiling werden i|n hjeb 3e kw, van
10 543490 in 2&J8 partijen aange/oerd; in 1926
bedroeg d<e aanvoer 2<*i8 parbijen meb 4±60-0 p.erera.
Een vooruitgang dus van 350 partgen meü 9U7o
MARKTOVERZICHT.
Do handel ^in vette koeien was een Donderdag
j.1. goed prijshoudend. De verwachting was wel
iets minder omdat men daoht, dat er weinig Am
sterdammers zouden komen, door ©era joodsohen
feestdag. De aanvoer van galde»- era kalf koeien
was groot; de markten beginnen weer aardig op
te komen, veel vee era veel memsohen dien dag,
een mooie era gezellige drukte. De prijzen vara
deze kotden, welke besteed werden1 wfas baal goed
De stieren werden bietst verkocht, en vluggen
handel, tot 40 oent weid er besteed.
De vaarzen werden ook goed verkocht. De
hlamdel in graskalveren was stug.
De nuchtere kalveren werden graag verkocht,
betere haradal bij de vorige wekera. Yetbe era
overlumders werden in groot» getallen aangevoerd.
De handel in vöbte schapera was ook buiten
verwachting; hoogste- parijs van deze kwam op
naam vara den heer F. Borst vara Tuiigehorn,
voor f 45 per stuk per koppel.
Overhoudjers voor den dood tot f 35; voor de
weide tot f 24.
De oude slachtschapen wanen1 weer gewildi; vlug
ge handel era duur, golden ook, tob f 45. De
1 handel in magere schapen was best duur.
De h ara del in hdggtan eraschrammen was geheel
feut; prezen belamgrijlfc minder bij vorige weken.
De vette varkens waren ook iets minder. Zouters
golden tot 32 oent.
Op de kippen markt was het iets beter,. De
best» boter wierd graag verkocht.
THEATER ROYAL.
De film, welke Zaterdag om Zondag in het The
ater Royal gegeven wordt, is getiteld: „De gevaren
van de Renbaan", waarin ons de vele avonturen en
gevaarvolle momenten, welke op de groote races
•komen, getoond worden.
Het is de rechter Jeffrey Roberts, een aristocraat
van den ouden stempel in het zonnige Zuiden der
Kroote Amerikaansche Republiek, een man van eer
en geweten, van ziele-adel en familietrots, een va
der voor zijra negerbedienden en bovenal een vurig
minnaar van paarden en de paardensport, die zeer
achteruit gegaan is in zaken.
Armoede, zelfs financieele ondergang staan voor
de deur. Jarenlang heeft hij den indruk vara rijk
dom weten te wekken, doch nu zal 't niet lang meer
duren of die schoone schijn moet worden prijsgege
ven. Dit smart hem t meest om zijn ©enige dcoh-
ter, die hij in onbekommerdheid van stoffelijke
zojgen heeft opgevoed. Geen school was te duur,
Keen luxe te veel voor haar.
Langzamerhand is het heele dak van zijn prach
tig buiten, bet fraaie landgoed Willowbriook, een
zilveren dak geworden, terwijl in den eertijds zoo
rijk voorziene renstal nog maar een paard' over is.
Dit paard „Old Kentucky Home" geheeten, is wel
iswaar niet meer geschikt om op races uit te ko
men, doch als fokmemie kent 't zijn gelijke niet.
Alle hoop van den rechter is gevestigd op het veu
len dat „Old Kentucky Home" binnenkort verwacht.
Op het land, dat de rechter onlangs moest ver-
koopen, laat de New Yorksche millionnair James
Bosworth een renstal bouweü. dien hij tot den
fraaisten van Amerika wil maken en waaraan geen
kosten worden gespaard. Zijn secretaris, de heer
Dexter. die de leiding van den bouw heeft is ver
liefd op Virginia. de bekoorlijke dochter van den
rechter. Dexter is bekend met de armoede van Ro
berts en vertelt Virginia hoe het in waaTheid met
den jammerlijken financieelen toestand van haar
Tandevi is gesteld.
Teneinde haar vader te redden, is zij, bereid het
ouwelijks voorst el, dat 'Dexter haar deed, te aan
vaarden. Zij houdt echter niet van hem, doch be-
antwoordt de liefde van den jongen Jobny Sheidan,
die door een toevalals paardentrainer In dienst
van den rechter gekomen is, doch die door zijn be
deesdheid verhinderd werdi haar van van zijn ge
voel te doen blijken.
De geboorte van „Dixie", het veulen1 van „Old-
R«ntucky Home" vormt een uiterst sensationeels
gebeurtenis, doch dank zij de zorgen van den rech-
ter en van Johny Sheridan groeit het jonge paard
voordeelig op en wint het bijl een wedstrijd, voor
tweejarigen, aldus, zeer tot ontevredenheid van den
trainer, den kooplust van den New Yorkschen
rijkaard opwekkend. Als de rechter bespeurt, hoe
weinig gelukkig zijn dochter is met het vooruitzicht
^ot D'exter te moeten trouwen en hiji dus hegrijtpt,
üat zij den secretaris alleen accepteerde om haar
vaders financieele positie te beveiligen, verkoopt
hij zijn geliefd paard aan Bosworth en zendt hij
tfhrinia naar Europa om een pleizierreisje te doen.
Zeu neemt hij met een ouden knecht, die hem niet
verlaten wil, van zijn landgoed afscheid en trekt hij
he wijde wereld dn, waar hijl weldra tot armoede en
drankzucht vervalt.
Johny Sheridan. die werkelijk gelooft, dat Vir-
JWiia om Dexter geeft, verlaat Willowbrook even
eens, doch blijft steeds in de nabijheid van het
paard', waaraan hij' zoo gehecht is. De nieuwe eige
naar behandelt het dier echter slecht en bij de
groote Belmont-races, waar het uit komt, wordt 't
door den jockey mishandeld, valt 't en krijgt 't een
ongeluk.
De millionnair verbolgen over deze mislukking,
verkoopt „Dixie" voor 80 dollar aan Sheridan, daar
hij het paard alleen nog maar goed voor den vilder
acht, doch Johny, die den' rechter weer ontmoet
heeft, weet door eindelooze zorgen het mishandelde
dier weer geheel in den schitterenden toestand van
vroeger ta> herstellen. Alle hoop is thans gevestigd
op de beroemde Latonia-rennen in Florida, waar
het winnende paard voor den eigenaar een som
van 50 duizend dollar in de wacht kan sleepen.
Virginia, uit Europa teruggekeerd, vindt haar vader
terug en de fortuin glimlacht opnieuw tegen den
ouden man: Dixie wint en Willowbook wordt te
ruggekocht!
Nu hoeft zij nog slechts Johny Sheridan over zijn
bedeesdheid heen te helpen om volmaakt gelukkig
te zijn en dat doet zij. door hem te vragen, of hij
haar man wil worden, waarop hij niet neen ge
antwoord heeft..
De gratis 'Dinsdagavond' geeft ons het prachtfilm-
werk: „De man van veertig".
Dat zal men U gewoonlijk
niet behoeven te zeg
gen, wanneer Ge het gevoel
hebt, of men Uw hoofd
met honderd spijkers op
Uw romp heeft getimmerd.
Maar dan zult U Akkers
Kloosterbalsem als wrijf-
middel waardeeren. Een
herhaalde en krachtige
wrijving met deze verwar
menden balsem zal U
spoedig doen gevoelen hoe
de krampachtige samenge
trokken spieren verslappen
en weer soepel worden.
En de stijfheid verdwijnt.
AKKER»
Groote pot 60 et Zeer groote pot f 1.-
„Geen Goud zoo goed"
Ulvenhout. 3 Oct 1927.
Mienier,
In verband mee den
datum boven deuzen
brief 3 October 't
is vandaag percies 353 ja
ren .gelejen da Leijen ont
zet wierd in den vruugen
Zondagmèrgen van 3 Oc
tober 1574) docht ik aan
het antwoord van den
Burgemeester, Janus van
der Werff. uit die dagen
gegeven aan de .glip
pers" 1) luidende: „Fis-
tula dulce canit volucren
dum decipit auceps,"
Vrü vertaald in 't Ulven-
houtsch, wil da zeggen:
As de vogelèèr 't vogeltje vrij' ziet vliegen
Fluit ie heel liefitems cm da vogeltje te bedriegen!
Da's ok van toepassing op de Bols Litwinoff die
al weken bezig is goeie kameraden mee Frankrijk
te worden. Hij< wil da zóó doen. as ge'm narekent
in zijn „vrindschap", dat ie 'r zóó veul miljoentjes
beter van wordt! Maar ze staan in Frankrijk nie
op 'm te wachten. Hebben ze *m al laten vuulen.
Overal knapt de zaak wa-d-op. In Duitschland is
een nationaal feest gevierd ter eere van Hienden-
boerg z'ne 80sten verjaardag; of 't den Keizer betrof.
Keb daaruit twee konklusies getrokken: lo. Hoe
ouwer dat ge wordt, hoe hartelijker da ge mee
oewen verjaardag gefielisiteerd wordt altij as ge
wa na te laten het als g'oew oogen en zoo dicht-
knept; 2o. Da ze in D'uitschland altij wa motten
hebben ,da ze kunnen ver-eeren, Is 't ginnen kei
zer, dan maar 'ne president, 'n Kinderhand is
gauw gevuld. Maar gelukkig, er is voor mijn ok
uit gebleken, da Duitschand vrede en veurspuud
wil'. D'a zit 'r tenminste drie-dubbel-dik in! Enkele
kommenisten wouwen der 0*°u arnmachen. aber
die werden in den petoet gestoken 1 Das sol! nicht
gehen!
't Is nouw 3&3 jaren gelejen dat ze in Leijlen, pèr-
den. honden, katten, muizen en afval aten, van den
honger.
Da burgemeester en sikkretaris, respectievelijk
Janus van der Werff en Jan van Hout aan den
Prins van Oranje in Delft, schreven, .geresolveert
te syn. liever den uyter&ten hongersnoot te lyen,
dan heurder vyanden slaven te worden."
E!n vandaag is weer gevierd! het uitdeelen van
pekelhéiing. kéés en brood zooas toen gegeven
werd van uit he St. Jacobs gasthuis.
As Leijitfu da na 353 jaren nie vergeten kan, lot
't ons. dan duidelijk zijra da ze in Duitschland na
evenveul jaren te hebben gehongerd als Leijen
maanden, (en dat in Duitschland) alles nog maar
'n blauwen Maandag gelejen is), die menschen,
daar, naar rust en vrede verlangen, meer as naar
wa-d-anders.
Ylaggenkwefeties. Komimieraiisime. Haakisenkruifcseé
rij, LoedendorferU, 't is allemaal derdehandsch ge
knoei vergeleken bij da éóne: Welvaart! Maar wa
d-is alles anders betrekkei ijk; De relatlviteitsteeje-
rie van professor Einstein is net op tijd uitgevon
den!
De meerderheid van Francioo de Valdez bestond
hierin dat ie 'n leger had van 5000 man! Iets over
weldigends! Belegerde-n-ie maanden mee.
Bijl Luik vielen in 1914 op éénen dag 30.000 man
nen! jg
Maar en daar ga-g-et om zoti Einstein zeggen:
In beide gevallen is 't er schrikbarend veul honger
gelejen..
DIA bleef gelijk'! 0
Luitenant Koppen vliegt op d'n oogenblik mee
z'n „postduif" naar d'Oosi mee 'n snelheid van
ruim 180 K.M. per uurl
De Oost bereiken duurde vruuger jaar. Toen
3 maanden, Toen 6 weken. Vandaag 11 dagen!
Maar.
As ge gin centen het om' te reizen is de Oost nog
nèt zoo ver weg as in de dagen van de Oost-Indi
sche Companjie.
Van Lier-Blek, dieën Amerikaansche miljoenèèr-
vlieger ontbeet, 'n paar maanden gelejen, 's mer-
gens om 9 uur in Venetië, gebrukte om 1 uur
z'n twaalfuurke in Bazel en z'n wèrm-potje om 6
uur in Amsterdam. Da's ginnen bak die 'k oe-vy
hier vertel, da's gebeurd; mee Gijsendorrever, onze
pilo>t. Maar da had ik van Lier willen zien doen
zonder z'n muljoentje.
Om den riks draait alles, zelfs de propeller van
het vliegtuig. Wa 'k bewijzen wou.
Vruuger leverde ik d'n melk gère veur 4 cent
't motje (maatje) da was 'ne halleven liter. Nouw
veur 'n dubbeltje. D'èrepels veur 5 cent d'n „kop"
kon 'n huishouwen van 10 man van eten. nouw-
per kilo (da kom veurd-eeliger uit veur de boeren)
en kosten de piepers zeker 4 keer zooveul. Maar
vruuger kostte me 'n potje bruin bier 6 cent de
kruik en 'n pakske goeie tabak. 5 cent
Kwaaie tabak kost nou 20 cent (De melk is d'n-
2elfden gebleven!) We verdienen allemaal meer en
me zijn allemaal èrmer geworrenl 't Eéne dwang
bevel is nog niet betaald of 't volgende wordt oew
veur oew neus gefriemeld. Op z'n minst 'n „aan
maning" of „waarschouwing" t Is kasjeweel zoo
onbeleefd die-en menler de vtekua ia om aan z'n
centen te komen. Of ie oew 'k weet nie wa d'r veur
geleverd heet. Afijn, 'n brutaal mensch eet de halve
wereld en dikkels héél de taart. Kek maar de
Moes in Italië, naar Priemo de Rivera in Spanje,
naar Stalin in Moskou
Trotski ebben z'er weer uit gebonsjoerd. Die is
nouw in Rusland wa Dav,id Wijnkoop in Nederland!
is. 'n Éénzaam dwalende in de kommunistischen
woestijn. Och, die menschen zijn zoo kwaad nie!
Da ziede wel aan van Ravensteyn.
'Zebben 'm in Roterdam 'n baantje aan de ge
meente gegeven salaris mee pensioen aan 't eind
en zebben Y gin kind meer aan. Hoorde 'm ooit
nog noemen? Ozoo!
En amico, „zoo vangde-ze allemaal", zeet 'r lest
'n zjoernelist teugen me en gelijk heet ie!
'Jazeker, ge gaat de wereld hervormen voot oew
lol! Da baantje houd-ok zooiank as ge gin beter
hebt. De kömmenist uithangen ga best zooiank
as oew vader de kost veur oew verdient maar as
de goeie man daar mee uitscheidt, omdat 't 'm ver
veelt of omdat ie doodgaat of om 'n andere geldige
reden, dan kunde t hervormers-bijltje d'r ok bij,
neerleggen en krenten gaan wegen, of boeken gaan
houwen "of pliesae-agent worren b.v.l
De Riks menier, de Riks! Enwa H altij
zeg. 't verstand kom mee de jaren!
As ik1 m'n jong 'n futsoendelijke, christelijke op
voeding eb gegeven, gelooft dan maar gerust. al
meugen ze zoo opstandig zijn as Lenin zelf, op 'n
goeien dag dan brikt 't gezond verstand deur en ze
gaan d'n weg van d'ren ouwerwetschen ouweheer,
die z'altij' veur kindsch en onmondig ebben ver
sleten!
Ollee, Amico, ik ben deus week erg, aan den-
fielesofischen kanl Zit 'm in 't zwaarmoedig herfst
weer denk', nouw de netuur aan 't starreven is.
Volgende week ben 'k daar weer glad overhenen!
Mee de beste groeten, ok van Trui as steeds
toet a voe
DRé.
1)., Glippers waren de lui die de stad over wil
den geven aan den Spaaraschen bezetter: Francisco
de Valdez.
De slagvaardige lezeres en lezer zal vragen: maar
wanneer men er niet over spreekt, hoe hoort *mnn
er dan over? Dat is juist de aardigheid. Men hoort
er over in alle hoeken en gaten, de musschen tsilpen
het van de daken, maar officieel bestaat het niet.
Toen ik dezen zomer in Holland kwam, sprak ieder
een over de moeilijkheden, die in verschillende in
dustrieën, in den land- en tuinbouw en overal te
overwinnen waren.
In Frankrijk en Engeland noemde mlen de moei
lijkheden zoo ernstig dat men vreesde dat men van
een crisis moest spreken.
De Belgen geven zich moeite den crisis te over
winnen, maar de arbeidsloonen zijn zóo gedaald, dat
menig Belgisch gezin armoede kent al trachten
d6 leden van dat gezin nog zoo hard te werken
Indien Engeland en Holland niet de schoone kolo
nies bezaten, waar voorspoed heerscht en waarop
scheepvaart, handel en industrie drijven, waarvan,
en dat mag men niet genoeg voor oogen houden,
vóór alles de arbeidersklasse in de .moeder
landen profiteert, dan zou er in Engelarad en Hol
land zeker sprake van crisis zijn.
Wanneer men in Amsterdam bedrijvigheid! zlet,dan
is het Indische bedrijvigheid. De schepen naar
en van Indië worden geladen en gelost, worden ge
dokt en gerepareerd en altijd weer verdienen dui
zenden arbeiders daardoor hun brood. De goederen
komen en gaan veelal van of naar Hollandsche fa
brieken altijd wèer door handen van Nederlandsche
arbeiders. Op de scheepswerven staan schepen voor
de Nederlandsche diensten naar en in de kolonies,
op stapel, in de Hollandsche machinefabrieken is
men bezig aan de machines voor die schepen. In an
der» fabrieken ziet men machines construeeren voor
de verschillende zoo gesmade kapitalistische indu
strieën in de koloniën. Maar bij dit smaden vergeet
men weer de duizenden en duizenden guldens ar
beidsloon, die wekelijks in die fabrieken uitbetaald
worden, komen uit de zakken dier hardwerkende
kapitalistische industrieelen.
Men moet eigenlijk in landen zonder kolonies wo
nen om! de eigen kolonies te leeren waardeeren. Doch
die kolonies moeten ook goed beheerd worden en
moeten de mogelijkheid bieden aan de bewoners van
het land, dat de kolonies bezit, om die kolonies tot
voorspoed te brengen. Dit mist Italië en dat doet
zich sterk gelden.
De kolonies van Italië volgens de wereldhistorie
eeuwen geleden rijk, schatrijk zelfs, zijn nu moeilijk
tot welvaart te brengen, Tunis, heit land aan de we
reldzee, waar vele Italianen reeds een stuk brood
verdienen en waarheen nog veel meer Italianen zou
den kunnen emigreeren, behoort aan Frankrijk.
Italië heeft ontzettende behoefte aan emigratie. Ik
zat Zondag tusschen Chiasso en Milaan aan tafel
met drie Italianen en er ontspon zich een conversa
tie. Het bleek, dat twee der aanwezigen op emigra-
tiestudie uit geweest waren. De jongere was in Hol
land geweest naar aanleiding van de berichten om
trent de Zuiderzeewerken. Hij was teleur
gesteld teruggekom/en, er waren daar geen Italiaan-
sche arbeiders noodig. Machines deden het grootste
deel van het werk en men had in Holland nog ar
beiders genoeg. Buitendien waren de meeste werk
lieden der Zuiderzeewerken oude gedienden in het
aannemersbedrijf, rijswerkers, steenzetters, beman
ning voor baggermolens, zuigers, Priestmanmolens,
sleepbooten en bakken.
De jonge man was geheel terneergeslagen. De ou
dere was opgewekter. Hij was in Canada geweest en
daar waren mogelijkheden. Hier was naar zijne mee-
.nng de mogelijkheid het vinden van de geschikte
elementen en van het geld. Wie in Holland het Ca-
nadeesche immigratievraagstuk bekeken heeft, zal
deze meening graag aanvaarden. Verkeerde of liever
ongeschikte elementen zullen zelfs met veel gelde-
lijken steun niet slagen. Ik heb eens jaren geleden
een jongen uit Broek in Waterland, die een zeer be
kwaam nielker en kaasmaker was naar New York
State geholpen. Die jongenheeft dadelijk carrière
gemaakt. Ware hij: niet bekwaam geweest, dan zou
hij verloren gegaan zijn, zooals zoovelen voor en na
hem gingen en zullen gaan.
Waarom de behoefte aan emigratie in Italië sterker
is dan ooit werd niet gezegd, daarover werd niet ge
sproken.
Wil ik het U zeggen? Er heerscht in Italië net zoo
goed een crisis als elders. De landbouw staat voor
groote moeilijkheden. De lire is veel te snel geste
gen en nu zit de landbouwer voor de moeilijkheid
om de dure dollarcredieten met dure liren af te los
sen. Het lijkt zoo eenvoudig en het is allemaal zoo
moeilijk. De banken zijra door de regeering gedwon
gen faciliteiten te geven aan de landbouwers, men
hoopt er zoo door te komen.
In de industrie is het ook niet pluis. De dure lire,
te snel gestegen, heeft den export lam geslagen.
Toch wordt er niet over crisis gesproken. Waarom
niet? Omdat bij alle bekwaamheid der regeering
deze een groote fout gemlaakt heeft: overgevoelig
heid ten opzichte van het nationalisme te cultiveeren.
Eerst maakte de fascistische regeering geen fouten,
daarna werd dat uitgestrekt tot geheel Italië, tot de
natie zelf.
Toen een markies de Bernardls verleden jaar den
Schneider Cup won, werd daarvan nationalén ophef
gemaakt, toen de markies de Pinedo pech had,
werd ook daarvan weer nationale drukte gemaakt.
Maar de crisis die er heerscht wordt verzwegen,
wordt verbloemd. In Italië heeft men geen crisis.
De couranten, die allen onder censuur staan, zwij
gen er over als over het graf. Wat is het gevolg?
Dat een vijandige buitenlandsche pers juist veel
gemakkelijker de crisis tot een desaster kan opbla
zen. Noch het een, noch het ander is juist. De gulden
middenmaat is ook hier weer te prefereeren. Er
heerscht in Italië een crisis, maar niet erger dan el
ders, slechts mist Italië hulpbronnen, als rijke ko
lonies of delfstoffen in eigen land, zooals andere rij
ken en daar buitendien nog veel graan geimporteerd
moet worden, kan men begrijpen dat het heel wat
moeite en hoofdbrekens moet kosten om alles be
hoorlijk voor elkaar te houden.
De industrie, die op steenkool importprijzen te ba
seeren heeft, ziet met leede oogen naar andere lan
den, waar men steenkool in eigen bodem aantreft.
Wanneer men de officieele werkloosheidsgegevens
ziet, dan vallen die er g mee. Eilacie is ook weer hier
do nationale trots een slecht adviseur geweest. Wan
neer men b.v.b. leest, dat in de een of andere fa
briek 30000 man arbeiden, dan zou men geneigd zijn
te denken, mooi zoo! Maar het is mogelijk dat ver
zwegen is te melden, dat er van die 30000 man 15000
man slechts 2 dagen per woek mogen opkomen, in
ploegen. Dat wil dus heel wat anders zeggen dan
men zou meenen te mogen concludeeren.
De regeering bemoeit zich met alles, in de hoop de
crisis te overwinnen en verbiedt o.a. aan handel en
industrie om leeningen in het buitenland aan te gaan
zonder haar permissie.
Het bedenkelijke is, dat de regeering heel moeilijk
nu opeens tot openbaarheid kan overgaan, want dit
kon wel eens tot zulk een paniek aanleiding geven
dat roode elementen gelegenheid zouden krijgen om
revolutioranaire streken uit te halen. Era daarvoor be
hoede God dit arme land. Men mag Mussolini niet
genoeg dankbaar zijn dat hij dit land voor eene com
munistische of bolsjewistische revolutie heeft weten
te behoeden. Het was al raar aan den gang toen hij
zijn coup d'état uitvoerde en de communistische re
volutie krachtig onderdrukte miet hetgeen hij noem
de de fascistische revolutie. Wien men ook in Italië
spreekt, niemand wenscht do#toestanden, die nè, den
oorlog en vóór het fascisme hier heerschten, terug.
Maar toch zijn groote lagen der bevolking deels
ontevreden, deels ongerust. De beteren, de rustige
broeders in alle lagen der maatschappij zijn onge
rust. Ongerust omdat zij wel voelen dat er crisis is
en niet weten hoe het daarmee eigenlijk wel staalt.
In de couranten leest mlen immers daarover niet en
wie zijn eigen veiligheid lief heeft spreekt er liefst
niet over. Men weet immers niet of een vijand niet
van de gelegenheid zou willen profiteeren om hem
een loer te draaien. Dat is eigenlijk de grootste crisis,
de onzekerheid, die tot ongerustheid aangroeit en in
paniek zou kunnen overslaan.
Het broeit in de Romagna, waar juist een kleine
Mussolini het levenslicht aanschouwd heeft Pas is
in die zelfde Romagna (in het Noordoosten van Ita
lië) een communistisch oproer onderdrukt en nu re
gent het daar weer telegrammlen en bloemen op en
om het kraambed van de echtgenoote van den krach-
tigen minister. Tot de gelukwenschen behooren de
koning aan zijn „neef" Mussolini en de koningin
aan Signora Mussolini. De kleine Romano is al ge
doopt, niet bewust van alles wat in en buiten de
stad, waarnaar hij genoemd is, omgaat
Wat zal dit jaar de wijnoogst geven? Mijn vriend
de waard in Albano, dien ik een bezoek bracht, raad
de mij aan vooral in December en Januari bij hem te
komen de „vino nero" (roode wijn, al staat er feite
lijk zwart) zou extra zijn en de Onorevole (dat ben ik)
hield immers veel meer vara rooden dan van witten
wijn (hetgeen waar is). Ik maakte de opmerking, dat
vdgens informaties de druiven tengevolge van de
e vroeg ingevallen absolute droogte, die 4 maanden
geduurd had, klein zouden zijra. Zieker
klein, antwoordde de waard, maar van extra kwali
teit. Heerlijk optimisme, laten we hopen voor Italië
en de Italianen, dat de wijnoogst meevalt en de ex
port gunstig moge wezen. Men zond mij muscaat-
druiven uit Terracina, druiven gegroeid in het ont
gonnen gedeelte van de Pontijnsche moerassen en
ik moet zeggen, ze waren delicieus. Dus leve het op
timisme!
De vijanden vat Italië zitten niet stil, lees slechts
de Haagsche Post en de groote duim-artikelen. Men
moet de vijanden, waaronder de magonnerie, niet on
derschatten, Wellicht weet men nu in regeerings-
kringen wel, dat zulke wereldorganisaties een ge
weldige miacht bezitten en heeft daarom Mussolini
ook vara de week den algemeen voorzitter van de
Rotarybeweging ontvangen.
Ik ken in Rome ex-magons die nu iederen Dinsdag
met de andere Rotary-lieden samen eten en lid der
Rotary geworden zijn. Een macht, alweer niet te
onderschatten.
Men kan wel deporteeren, zooals men den ex-pre
sident der ex-Italiaarasche magonnerie gedaan heeft,
maar daardoor heeft men nog niet een machtige as
sociatie uitgeroeid of de macht daarvan geknot
Integendeel, die miacht is juist vrees ik, ontke
tend. Dat ook anderen vreezen, dat dit wel eens fa
taal voor Italië kon worden en diat indien de re
geering, die daar heden aan het roer ie, morgen
