RADIO-RUBRIEK.
Alvorens een monnik in Tibet voor heilig
verklaard wordt
DE BELEGERING VAN SARAGOSSA
VOOR DEN TOESTELBOUWER.
Nogmaals: Beperking der geluidsterkte,
zonder extra vervorming.
ér 5iS«
WETENSWAARDIGHEDEN.
h
On
V c
fa
tig duizend gouden ponden, in papier en munt,
spoorloos .verdween. En Henderton verdween ook....
weet jelui nog? Nooit meer iets van hem gehoord.
HIJ zou dien avond naar Amerika vertrekken. Hier,
in deze zelfde kamer, net als nu, zaten we om het
vuur. Henderson had getracteerd. We hadden alle
maal afscheid genomen. Wij namen onze plaatsen
bij het vuur weer in, toen we hem de hand hadden
geschud. Hij liep naar de deur. Goeien avond samen!
riep hij nog. We riepen voor een laatste miaal terug
en schoven toen de banken weer bij het vuur. Zoo
dadelijk zou de deur achter Henderson dicht slaan.
Maar seconden gingen voorbij. We hoorden geen
deur open of dicht gaan. Wat treuzelde die Hen
derson nog? We hoorden niets meer, geen stappen,
geen stem. Het was wat schemerig 'bij de deur. En
ik riep verbaasd: Hé, Henderson, ben je nog niet
weg? Maar er kwam geen antwoord. We standen
op, namen de lamp, bekeken de deur. Die was niet
geopend geweest. De blinden voor de ramen waren
'onaangetast. De sneeuw lag dik, versche sneeuw
en er waren voor de deur geen voetstappen meer
zichtbaar. De gelagkamer werd doorzocht, overal,
onder stoelen, en banken. Niets.En tochwas
Henderson verdwenen..
De waard hield even op, om naar het gieren en
bulderen van den sneeuwstorm te luisteren en ver
volgde
„Nooit hebben we meer iets van hem gezien of
gehoord. Hoe hij uit deze kamer verdween, is nooit
opgelost. Het was vreemd, heel vreemd. En op dien
2elfden avond brandde de boerderij van.Bincks.
afen.Wat was dat?l Hoorden jelui dat
Klop! Klop! Klopt
Er werd drie keer achtereen op de deur geklopt.
„Ikikgeloof,, dat het de wind wasstot
terde een der mannen en keek verschrikt naar de
deur, om dadelijk daarop weer zijn blik af te wen
den en strak naar het vuur te kijken.
Klop! Klop! Klop! klonk het weer, harder dan daar
straks. Nu kon niemand meer twijfelen. Er werd in
d'.en stormavond aan de deur geklopt. Bleek, met
weerzin, stond de waard op. Haalde een stormlamp
Reuzerestaurant is dat!
O 'ia
Een kop koffie, een stuk
cake en een nieuwe overjas voor
twee kwartjes'
te voorschijn en stak die aan, met een spaander uit
het vuur. Dan wendde hij zich, een beetje be
schaamd, tot de mannen en zei: „Ikkezal gaan
kijken, wie het is........ gaan jelui soms mee, kijken?"
Schoorvoetend stonden de mannen op. Doordat
ze met zijn allen tegelijk gingen,, dicht opeen ge
drongen, vatten ze wat moed. De waard schoof met
bevende vingers de grendels van de deur en trok de
deur open op een kier. De storm joeg eon vlaag
sneeuy? naar binnen, in de warme gezichten der
mannen. Maar er stond geen mensch voor de deur!
„Wie is daar?" vroeg de waard schor, met bevende
stén. Maar het bleèf doodstil buiten. Alleen de storm
gierde. Huiverend sloeg hij de deur weer dicht. Vier
paar handen duwden aan de grendels. Met zijn vij
ven stonden de mannen daar, als een kluwen, om
toch maar vooral die deur goed dicht te maken en
alle vrees en schrik en geheimzinnigheid buiten te
sluiten. Toen plotseling van achter hen een zwa
re stem sprak: „Hier ben ikHenderson!"
De vijf mannen wendden zich, doodelijk ver-
senrikt, om. Bleek, met groote, uitpuilende oogen,
met hun ruggen tegen de deur en den muur gedrukt,
staarden de vijf mannen naar de figuur, die daar
achter hen stond.... en die binnen was gekomen
niet door de deur, niet door een venster, niet door
den schoorsteen. Die nu achter hen stond, toen zê
de deur openden, en die er daar straks nog niet
geweest was. En dat was.'Henderson, de man
die verdween....
De man die d'aar zioh aan hun doodelijk1 ver
schrikte bliken vertoonde, droop van modder en
sneeuw. Het sneeuwwater liep met een straaltje
van zijn bonten muts af. M3et zijn -handen in zijn
zakken, diep in zijn kraag gadoken, keek hij1 hen
aan. iDan zei hij: „Kom lafaards, ga mee, bij het
vur zitten. Dan zal ik je plles verklaren. Ik1 ben
geen geest boor, kijk maar, ik druip van het nat.
Ja, hoor jelui goed, ik ben Henderson, in levenden
lijve. Vooruit, waard, schenk me een glas heete
punch in en de anderen ook, dat zal ,ze wat moed
geven."
Schoorvoetend dromden ze naar den haard' en-
toen de .vreemde man gedronken had en zijn natte
overkleeding uitgeworpen, vertelde hij: „In de eer
ste plaats ben ik teruggekomen, om <ïïe verdenking*
die op mij rustte, weg ,te nemen. Van die diefstal
van Bincks, twintig jaar geleden. Kijk, hier heb Je de
krant, waar het in staat, ten Amerikaansche krant.
Zie je het wel? Daar staat het, dat een zekeren Jo-
nes, die twintig jaar geleden knecht was bij Bincks,
den boel aanstak en het geld! verstopte. Een half
jaar later ging hij pas weg, ook naar Amerika.
Daar heeft hij nu op zijn sterfbed bekend. Zie Jelui
wel?"
Die mannen' zagen het.
„En hoe ik dien avond spoorloos verdween, zon
der de deur uit te gaan? Dat waa een toeval* Ik
leunde even tegen de deurpoet en blijkbaar kwam
mijn arm toen in aanraking met een geheime veer
of paneel. Want eensklaps, zonder geluid te maken,
zakte de vloer, ter grootte van een vierkante meter
omlaag. Ik kwam in een kelder. Toen ik een stap
deed. ging het stuk vloer weer omhoog en werd de
vloer boven mijn hoofd gesloten. Ik liep den kel
der door, een nauwe gang door en kwam ergens
honderden meters hiervandlaan in een kunstig ver
borgen struikgewas uit. Daar ik haast had, om den
trein naar de haven van vertrek te halen, kon ik
niet terug, komen, om mijn verdwijning ,op te helde
ren. Eb nu, biji het terugkomen, vond ik die geheim©
gang nog onaangetast. In den kelder vond: ik weer
een knop, die het paneel in den vloer deed dalen
en zoo kwam ik daar net binnen. Begrepen? Die
oude herbergen hier in de streek hebben wel meer
van die geheimen. En nu, Jongens, laten we nog
een glas punch drinken, op de hernieuwde kennis
making!" 1 i
EINDE.
DE VUURPROEF.
Een pak bnskrult in een ketel met
ziedende olie.
Omtrent de mysterie-spelen, duiveldansen en
godsdienstige oefening in Tibet, wordt in de jong
ste aflevering van het Driemaandelijksche tijd
schrift een zeer opmerkelijk verhaal gegeven van
J. Dols, waarin deze vertelt van een vuurproef in
clen Lame-tempel van het klooster. Hij schrijft daar
over het volgende:
„Op den derden dag van het Nieuwe jaar heb ik
de driejaarlijksche vuurproef bijgewoond, die door
een monnik, welke door het lot aangewezen is om
dit driejarige brandoffer gelijk ze ook genoemd
wordt op te dragen, wordt doorstaan.
Om dit offer, waar het leven van den offeraar op
het spel staat, waardig te volbrengen, moet de door
het lot aangewezen monnik 7 dagen in de eenzaam
heid, in boetepleging, bespiegeling en onder het uit
spreken van bezweringen doorbrengen. Ook moet
hij de gelofte doen zich zelf den dood te zullen ge
ven, zoo het offer niet volbracht wordt.
Een ketel vol olie, waaronder een groot vuur
brandt, is op het voorplein van den tempel geplaatst.
Op het aangekondigde uur wordt eerst door de
monniken in ceremoniecostuum in den tempel een
oefening gehouden, opdat door den voorspraak van
de Bodhisatva's het offer een gunstig verloop moge
hebben. Daarna verschijnen allen onder de veranda
des tempels en de monnik, die het offer gaat vol
brengen, nadert den ketel met ziedende olie.
Hij is blootshoofds en barrevoets. Rond de len
denen heeft hij een rooden doek gebonden en houdt
in de handen een pak buskruit, dat met bloed van
een witten hond vermengd is en dat dus een magie-
ken invloed heeft op de natuur en wezens. Dit ma
gisch buskruit wordt ook gebruikt om onweers- en
hagelwolken uiteen te drijven.
Tot driemaal toe moet de mionnik dit mengsel in
den ketel werpen en als hij met succes de proef
doorstaat, is hij in de oogen van het volk de heili
ge geworden., maar hij zal zich spotternij, misprij'
zen en den dood op den hals halen, zoo hij de vuur
proef niet doorstaat.
Woest dreunen de gongslagen en klankbekkens.
Als kronkelende vuurtongen en vuurslangen laaien»
de vlammen langs den ketel omhoog, en het vuur
wordt steeds aangewakkerd door een anderen mon
nik, die aanhoudend hout en olie in de vlammen
werpt.
Onverdragelijk is de hitte tot op een afstand van
verscheidene meters.
Onder bezweringen nadert de monnik den ketel en
zwaait den doek rond zich heen om de hitte te tem
peren. Hij steekt de hand uit om het mengsel in do
olie te werpen, maar van echrik overmand deinst
hij achteruit.
Van alle kanten gaan verwenschingen onder de
monniken en het volk op.
Bleek van schrik, maar ook van toorn, vermant de
offeraar zich ,en met 'n sprong is hij den ketel ge
naderd, werpt het mengsel in de olie en op hetzelf
de oogenblik woelt de olie, ziedt en brandt en spuit
omhoog en bespat het hoofd en het bijna naakte li
chaam. Om niet voor een lafaard gehouden te wor
den, bijt de monnik, zijne tanden op elkaar en
werpt het roiagieke kruid in den ketel.
Zijn verschroeid lichaam sijipelt van zweet, bloed
en van olie en onder woeste smartkreten werpt hij
voor de derde maal het mengsel in de olie en valt
dan bezwijmd op den grond neder.
Ruwe vreugdekreten gaan op, zwaar dreunt de
muziek en onder lofzangen Boeddha ter eere, wordt
de monnik in den tempel gedragen en bij het altaar
van Tsongka-pa nedergelegd.
En van deze stonde is de mionnik de heilige ge
worden. Het offer is volbracht èn het volk gaat uit
een."
Aanvaard deze rozen als
het embleem van mijn eeuwige
liefde.
Maarze zijn van pa
pier!
Natuurlijk. Echte rozen blij
ven maar een paar dagen goed!
De naam van den José de Palafox y Melzi, Spaansch
luitenant-generaal, zal voor altijd verbondlen blijven
aan de gedenkwaardige belegeringen, die de stad
Saragossa in de jaren 1808 en 1809 te verduren had
van de zijde der Napoleontische troepen.
Palafox behoorde tot den Aragonschen adel. Op de
conferentie van Bayonne vergezelde bijl den Prins
van Asturië, den lateren Ferdlnand VII, toen deze
de hulp inriep van Napoleon tegen Karei TV en
diens partijgenooten Toen nu Ferdlnand VII en
Karei IV beiden van den troon hadden afgezien ten
gunste van Joseph Bonaparte, ontstond er op het
geheels Iberische schiereiland' een uitgebreide op
stand, waaraan ook Palefox deelnam uit naam van
Aragon, waarvan bij sedert den 25stem Mei 1808
kapitein-generaal was. Onder zijn energieke leiding
werd Saragossa spoedig, een der voornaamste mid
delpunten van den strijd tegen de heerschappij! van
tien aan het Spaansche volk opgedrongen Bona
parte, en den wil van den Keizer. De stad, die van
aature zeer gunstig gelegen was op den linkeroever
tran den Ebro, was reeds in staat van verdediging
gebracht, toen Verdier voor haar muren verscheen.
Het eests beleg nam toen een aanvang: het duurde
i
Men moet er steeds op bedacht zijn, de lampen zoo
voordeelig mogelijk te gebruiken. Daartoe dient men
de geluidsterkte op te voeren, totdat deze nog ver-
vormingsvrij is. Vervolgens regelt men de gloeispan-
ning af. Iets mag de geluidsterkte dan wel vermin
deren, maar toch niet veéL En zóo doet men ook met
de plaatspanning, waarbij dezelfde maatstaf aange
legd wordt
Zoodoende wordt het nuttig effect van de lamp het
hoogst, terwijl de gloeidraad gespaard wordt
Verkeerd is het dus, door middel van afregelen
van gloei- en plaatspanning de geluidsterkte te rege
len. De lamp gaat dan in het verkeerde van haar ka
rakteristiek werken, althans, daar is groote kans op.
En dit gaat gepaard met vervorming.
Ditzelfde geldt ook voor het aanleggen van p o s i-
t ie v e roosterspanning, eveneens een middel, om de
geluidsterkte te verminderen.
In het vorige artikel hebben wij de „weerstand"-
methode besproken. Een weerstand, parallel gescha
keld aan de klemmen van de primaire wikkeling van
den eersten l.t transformator, is tevens dienstbaar te
maken aan de bestrijding van het overbelastings- (en
vervormings-) euvel. Nog beter zou het dus zijn, om
deze regeling nog verder naar voren te brengen, dus
nog vóór de detectorlamp. Dit kunnen wij bereiken
door de inductieve antenne-koppeling variabel te ma
ken.
De meeste moderne toestellen hebben dan ook een
„volume"-regelaar, die veelal op hetzelfde principe
berust Als voorbeeld geven wij hier het principe-sche
ma van den volume-regelaar van een bekend fabri
kaat toestel.
D'e geestelijke vader van dit ddee, Ir. Hoydts, zocht
de oplossing in het aftakbaar maken van de Induc
tie-spoel (L S.).
Zooals uit het schema te zien is, wordt het rooster
van de eerste lamp verbonden met den aftakschake-
laar; hetzij dat deze lamp detector-, dan wel le h.f.
lamp is. Met dezen sterkte-regelaar wordt dus ook
detectoroverbelasting voorkomen. Het is echter jam
mer, dat deze laatste methoude, voor een bestaand
toestel, constructie-moeilijkheden met zich mee kan
brengen.
En ten slotte.... zouden wij de eenvoudigste methode
bijna vergeten, mi.» het uitschakelen van één of meer
l.f. lampen. Maar, dat is nu niét 'bepaald een g e 1 e i-
d e 1 ij k e regeling. Met alle lampen in functie is de
ontvangst dikwijls te hard; met één lamp uitgescha
keld, te zacht
We moeten dus den middenweg kiezen.
Toner dokter: Ik behandel
mijn patiënten alsof ze mijn bes
te vrienden waren.
Boosaardig collega: Alleen
je_ beste vrienden zijn ook je pa
tiënten I
van 22 Juli tot 22 Augustus 1808. Hst garnizo® L
bood nog haftigen tegenstand aan de Fransehes ^nt m
die reed» van verschillende stadsdeel en meest?] je, dat
•waren, toen' het bericht der capitulatie van Bayli
de laatsten deed besluiten het beleg op te heffen t
terug te trekken op Tudela.
Den 27sten November van hetzelfde jaar wen
Je operaties hervat. Ditmaal was het Lannes,
aan het hoofd der belegeringstroepen stond. Tei
aen, van geweldige branden, en een verwoestent
epidemie streden de troepen van Palafox met
ren hardnekkigheid. Huis voor huis moest genomw
worden, wat beide partijen op aanzienlijke veriiejen
ie staan kwam. Toen het uitgeputte Saragossa ziet
tenslotte den 21sten Februari overgaf, had' het di
h.«lft van zijn inwoners, 50.000, verloren. Daarom
waren niet alleen de monniken van die tab
kloosters, maar zelfs ook vrouwen en kinderen,
op fanatieke wijze hadden deelgenomen aan
heldhaftige verdediging van hun stad. Palafox
gevankelijk weggevoerd naar Vincennes, waar
tot 1813 bleef. Daarna werd hij door Ferdinand
zijn waardigheid van kapitein-generaal van Ara<
hersteld! én met een opdracht naar Cortes gezonden,]
Na zich te hebben verzoend1 met het constituone*
lsel en namens zijn provincie de eed van trouw
te hebben afgelegd aan Isabella II, werd hij! doof
deze benoemd tot Gouverneur der Invalides
Grande van Spanje. Hij, stierf in 1847.
Is het U bekend:
dat een olifant, onder gunstige omstandigheden
150 tot 200 jaar oud kan worden?
dat d'e valk 162 Jaar kan halen, de adelaar 101
jaar, de zwaan 102, de gans, eend, raaf, papegaai s
schildpad zelfs 200 tot 300 jaar?
dat men voor een nijlpaard rekent op 40 jaar, voor
het paard, den ezel, den dromedaris en den beer op
40 tot 50 jaar en voor den hond op 10—15 jaar?
dat de huisvogels 15—20 jaar worden en de uil J,
bijna 70 jaar?
dat in Duitschland een vliegmachine gebouwd^
wordt, die een bemanning van 8 koppen en 60 pat
sagiers zou kunnen vervoeren?
dat het toestel ruim 40 meter lang zou zijn, mei
een vleugelspanwijdte van 50 meter. Ledig zou ta
tók
Rnwi
de eei
riiik
iWaar
vliegtuig 20.000 KG. wegen en het 2ou een hefvermo
gen van 45.000 KG. hebben?
dat een Hebreeuwsch gouden „talent" gelijk wai
ongeveer aan f75.000?
dat een zilveren talent ongeveer f5300 was?
het
G 1
«U W(
el hi
tappi
gev
en
Ol W;
ha<
Hef
lllei
een
illk o'
K8TW
lep.
u een
hield
Heen
te
Als
alssch
dat in 't begin van den wereldoorlog men op den
Parijschen Eiffeltoren papegaaien als schildwacht!
had geplaatst, die steeds bij het naderen van vliei
tuigen een vreeselijk lawaai maakten. Spoedig raai
ten zij echter gewend aan het geronk der motor
en toen trof de maatregel geen doel meer;
dat men tegenwoordig kunstmelk uit sojaboon»,
maakt;
dat het eerste modeblad in de 10de eeuw
Frankfort werd uitgegeven; het was in het Latijn ffr
drukt;
d a t te Londen damestabakpijpen verkocht worden
welke met diamanten ingelegd zijn.
nahi
do)
et
■aak
tchl
twilU;
Uja's
ec
moe
orer
iljn
i t
toker
hmne;
Mlcn
*hlc
- Het leven lijkt op een da-
mescostuum.
Hoe kom ie daar nu bil?
Ze zijn allebei veel te kort
en veel te duur!
e*n«i
ouden,
'saki,
doo
Hokk»
iwind
hl
lm wi
«eren
d
tfonr/
ook
kt te,
da
Ackn
te ij,
*1!
fceillj
al®
te 4m
Wfte
'riji
