Alfiitii Nieows- ie- Lui Brieven uit Rome. Woensdag 18 Januari 1928. 71sfte Jaargang No. 8188. Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen. Eerste Blad. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. Feuilleton. HET KASTEEL VAN GRANIET SCHAIiER COURANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN- TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno. inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. VOOR DEN POLITIERECHTE®, Zitting van Maandag 16 Januari. VOORTGEZETTE BEHANDELING. Voortgezet wordt de zaak contra Anton M. te Alkmaar, over wien een reclasseeringsrapiport is f uitgebracht. Risch 4 maanden gev. voorw. inet 2 proefjaren. Vonnis 2 maanden gev. voorw. met 2 jaar proeftijd. VERDUISTERING. Elven zeer heeft de voortzetting plaats van een zaak contra Johannes Willem L. te Medemblik. Eisch 9 maanden gev. voorw. met 2 jaar proeftijd. De veehouder W. H. heeft te Alkmaar aan een «lijter melk afgeleverd, die door toevoeging van wa ter in bruikbaarheid was verminderd. De keur meester Beets heeft zulks geconstateerd'. Dr. Mloll heeft de melk onderzocht en deelt in zijn rapport mede, dat aan de melk 12 deelen water was toege voegd. Verdachte is niet verschenen. De zaak wordt aangehouden tot a.s. week. aangezien de verdachte zelf moet verschijnen. NOG MEER MEIJvGEiKNOEI. De bejaarde veehouder Corn. de W. te Heiloo heeft zich eveneens aan melk in waardevermindering schuldig gemlaakt. B'ijgevoegdi was 4 a 10 deelen wa ter. Reeds vroeger is in de melk een abnormale bijlvoeging van water geconstateerd. Verdachte fluis tert den politierechter toe. dat hiji emmers alleen wat heeft nagespoeld. Veel wij® kunnen wiji uit zijn verklaring niet worden ,want later schijnt het dat hij niet weet. wie dat water er aan heeft toegevoerd Jlil heeft tegenover den keurmeestor zijn vrouw wefcuib-t gemaakt. Het staat echter wel vrijwel vast, dat de vrouw de schuldige niet is. 'Zoowel echter tegen den keurmeester als de gem.-veldwach ter heeft verdachte het emmerspioelsel erkend. Eisch 1 maand gev. Vonnis f 30 boete of 30 dg. ALTIJD MAAR' MELKVERiVAUSlGHING. Ook de veehouder Jacobus K. te Limmen heeft melk afgeleverd, die door water was verdund. Deze mellc heeft verdachte aan Kousje Pepping verkocht. De toevoeging was volgens Dr. Moll 48 deelen water. Half om Half van Weljnand Fokkink 1 Gevorderd wordt in dit ernstige geval f 150 boete of 60 dagen. Vonnis f 100 boete of 30 dagen. ZIJN KOiSTJUFFROUW BESTOLEN. Voor dit feit staat terecht de 21-jarige J. A. de G.. te Warmenhuizen geboren en thans wonende aan den Uitgeester weg te Limmen. Hij was in Octoher 71 In den kost bijl de wed. Berkhout te Alkmaar en heeft ontvreemd ten haren nadeele een portemon nee inhoudende f 5 en een kistje, waarin eenige koralen, 'n barnsteenen sigarenpijpje en een paar Jfordijnringeties. Verdachte erkent. Hij' heeft f 10 betaald op d f 66 die de juffrouw nog in 't geheel van hem krijgt. Eisch 2 maanden gev, voorw. met 3 laar proeftijd. Verdediger mr. Loockeren Campagna sluit zich daarmedo gaarne aan. Verdachte wordt conform het requisitoir veroordeeld. De proeftijd wordt ge steld op 2 jaar. DIE REGENT AR VROEG. De 18-jarige boerenknecht Nic. K. uit Grootebroek heeft zich opi 16 Octoher te Enkhuiizen met geweld verzet tegen den agent van politie Weijland. Ver dachte was in gezelschap van den ongunstig be kend staanden Bastiaan T., die ter zake het ver- keeren in kennelijken staat, door de politie werd ingerekend. Deze Bastiaan T. heeft zich terzelfder gelegenheid aan wedempannigheid schuldig ge maakt en is deswege tot f 25 boete of 25 dagen' ver oordeeld. Ook verdachte K. verkeerde flink onder den invloed. De Officier verzoekt een reclasseeripgs- onderzoek. hetwelk wordt toegestaan. Over 4 weken komt de zaak weer op de rol. AL WEER MELKVERVALSKMNG'! De veehouder Aiiën B. te Bergen heeft cup I Nov. aldaar melk afgeleverd, welke melk door toevoeging van water in bruikbaarheid is verminderd. Ver dachte erkent de emmers te hebben omgespoeld en dat spoelsel bij de melk te hebben toegevoegd. Voorts heeft de melkbus toevalligerwijze tweemaal onder de afvoerpijp van de dakgoot gestaan. Bevon den werd 12 deelen water op 100 deelen melk. Eisch f 100 boete of 30 dagen. Vonnis conform. DIEEFSTAIL VAN KLOMPEN. De arbeider Pieter V., niet verschenen,, wonende te Andijik, heeft aldaar op 6 November wederrechtelijk zich toegeëigend een paar klompen, toebehoorende aan den arbeider Oud. Verdachte heeft de klompen weggenomen uit een schuur. De klompen zijn thans weder in het bezit van getuige Oud. Eisch f 25 boete of 25 dagen. Vonnis f 10 boett sub®. 10 dagen hecht. HUISVREDEBREUK. De verdachte Dirk W., opperman, eveneens niet verschenen, heeft op 6 Nov. wederrechtelijk vertoefd op het erf van den arbeider Bolding te Sljbekar- spel. Verdachte was beschonken en maakte heel wat spectakel. Toen getuige naar de politie liep, vond verdacht ehet goed, ook maar te verdwijnen. Na 6 November is verdachte niet meer verschenen. Gevorderd wordt een boete van f 35 of 35 dagen. Vonni® f 30 boete of 30 dagen. BELEEDTGTNG. De 52-jarige koopman Pieter B. te Hoogwoud staat terecht ter zake het feit, dat hij op 21 Nov. aldjaar den getuige de Vries heeft heleedigd door hem toe te voegen bet woord: stinkertje. De heeren kregen kwestie toen verdachte een kwitantie pre senteerde van f 10.40 en van f 11 geld terug gaf. Verdachte zegt, een stonnp van de Vries te hebben ontvangen en erkent het woord „vuilak" en „stin kerd". Verdachte staat overigens gunstig bekend. Eisch f 10 boete of 10 dagen. Vonnis f 5 'boete of 5 dg WEDERlSPANNIGHEID, Die verdachte Heninrich D. te Enkhuizen, is niet verschenen. Hij' heeft zich in den avond van 26 Nov. op de Karnemelksluis krachtig verzet tegen den agent Mastkamp, die hem ter izake openbare dron kenschap arresteorde. Verdachte is een Duitscher en is monteur van beroep. Eisch f 30 boete of 30 dagen. Vonnis f 25 boete of 25 dagen. MliSHANDElLING MET EEN BTERFLESOH, Do 25-jarige Corn. B. te Grootebroek heeft in den avond van Zondag 27 Nov. in het café, gesierd met den indrukwekkenden, maar niet zeer toepasselij ken naam „De Paus" den getuige N. P. Buisman mishandeld, door hem met een bierfleschje tegien het hoofd te gooien. Buisman kreeg nog f 1 van ver dachte, die hij weigerde te betalen. Daarop gingen de poppen aan het dansen. De 17-jarige N. P. Buis man werd door de minder zachtzinnige aanraking met het fleschje bloedend verwond. Gevorderd wordt f 4)0 boete of 40 dagen. Uitspraak conform eisch. VERZET TEGEN DE POLITIE'. De landbouwersknech't Hendr. K. uit Heer-Hugo- waard, heeft zich op 20 Nov. in het café van H. Lichthart te Oude Niedorp met geweld verzet tegen den gemeenteveldwachter Kooijlman, .zulks met ret doel zijn vriend) Masteling uit de handen der po litie te bevrijden. Hij heeft Kooijïnan ook nog eenige beleedigende woorden toegevoegd. Eisch f 35 boete of 35 dagen. Vonnis f 30 boete of 30 dagen, 'MELKVERDUNNING. Alsnog is verschenen' de melk^lliter W. H. wiens zaak reeds was behandeld en was uitgesteld tot a.s. week. Verdachte erkent het feit. Door ziekte zijner vrouw kon hij niet eerder verschijnen. De Of ficier requireert f 80 suba 60 dagen. Vonnis f 70 boete of 70 dagen. NIET VOOR OPENBAR® BEHAJNDE'UTNG GE SCHIKT. De laatste tzaaki betreft S. J. B. te Helder, die zich op 16 Nov. in een café heeft schuldig gemaakt aan openbare schennis der eerbaarheid. De behan deling heeft op grond van het zedekwetsende met gesloten deuren plaats. Als verdediger treedt op mr. de Groot te Alkmaar. OEBem" sluiting. DOOR ETHEL M. DELL Bewerkt door Jhr. R. H. G. NAHUYS. Zij gaf fceoi geen antwoord. In die zacht geuite vraag ichool voor haar iet» verschrikkelijks, en toch lag er tevens een zoete, hoewel verkeerde verleiding in opge sloten, die haar van openlijk verzet weerhield. Hij wachtte even, zijn oogen onbeweeglijk op de hare gevestigd, dat zij zich afvroeg of zij geen oogleden zou- sn bezitten zooals de oogen van een slang, hoor strakke, bleeke lippen die. zich niet schenen te Bewegen, sprak hij eindelijk weer. „Mevrouw, u heeft ln uw hand of Guy Ranger zal leven of sterven. U heeft net in uw macht het aardsche paradijs voor hem te ont sluiten of hem terug te slingeren in de hel. Ik heb hem Ween op weg gebracht. Verder helpen kan Jk hem niet. «clfa nu glijdt hij terug ontglipt hij aan mijn handen. H on gij alleen kunt hem redden. Hoe ik dit weet? Hoe Jwt ik, dat de zon opgaat in het Oosten? Omdat ik neb gezien. Gij zijt degene die hem den lust tot leven Mot ontnomen zonder opzet misschien; dat is iets ■wat ik niet weet. Gü en gij alleen zijt degene die hem uezen kunt teruggeven. Moet ik méér zeggen dan dit, om u oogen to openen? Misschien zijn zij reeds open. Misschien heeft uw hart het u reeds geopenbaard. Zoo ju> dan moet u weten dat ik de waarheid gesproken heb. indien u hem waarlijk wenscht te redden en dat wonscht gij, vermoed lk, moet in het leven verder al- es daarop gericht zijn. Vrouwen zijn geschapen om of- JOi-s te brengen, zegt men". Een duivelsche lach, die den aam van glimlach niet verdiende, gleed over zijn aan gezicht. „Welnu, dat is de eenige manier om hem te «oden. Doet u het niet, dan gaat hij onder." Bij deze woorden stond hij op. Hij had klaarblijkelijk Sm? Jet&een hi3 had wi"en zeggen. Toen hij haar arm net, haalde Sylvia diep en hoorbaar adem, als iemand me uit een verstikkende atmosfeer in de frissche lucht «omt. Nog nooit in haar gehecle leven had zij zich zóó r™,1 «n geketend gevoeld door het kwade. En toch «w hy haar geen enkele gedragslijn opgedrongen. Hij tnt Ti 3 anders gedaan dan haar eenigszins nuchter, waai zonder harstocht de waarheid gezegd, en juist dit wreken van allen hartstocht had haar de waarheid de ziel gedreven. Zij zag hom met verlichting ver trekken, doch zijn woorden bleven als steenen op den bodem van haar hart rusten. HOOFDSTUK XL DE MEDICIJN. Toen Sylvia zich een weinig later naar Guy begaf, vond zij dezen in de kamer van Burke geïnstalleerd. Burke zelf was op de farm bezig, doch het gebruikelijke uur voor de lunch was reeds verstreken, en zij wist dat zij hem weldra wachten kon. Bij haar binnentreden stond Kieff zacht van naast het bed op, en zij zag dat Guy lag te slapen. Onder het naderbijtreden werd zij zich bewust van een hartstoch telijk, onuitsprekelijk verlangen met hem alleen te zijn. De zwijgende aanwezigheid van dezen vreemde oefende een zonderlingen, aan walging grenzenden invloed op haar uit. Zij onderdrukte een rilling, terwijl zij hem voor bijging. Terwijl zij zich over het bed boog, stond hij onbeweeg lijk achter haar. Guy lag zeer stil, en hoewel hij nog bleek was, was die doodstrek van zijn gelaat verdwenen Hij zag er onbeschrijflijk uitgeput uit, doch zeer rustig. Toen hij zoo neerlag, alle smartelijke trekken op zijn gelaat scherp uitkomende, zag zij zeer duidelijk de ge lijkenis uit zijn jongensjaren op dit stille aangezicht, en haar hart begon zóó onstuimig te kloppen, dat de tra nen haar naar de oogen gedrongen werden. Zij zag hem niet dan door een nevel en versluierd. Terwijl zij een hoorbaren snik terugdrong, raakte zij zacht zijn zwarte haren even aan. En toen openden zich eensklaps zijn oogen en zagen haar aan. De pupillen waren overmatig vergroot, wat oorzaak was dat hij er voor haar eenigszins vreemd uit zag. Doch zoodra hij haar gezien had, streek een vluch tig lachje over zijn gelaat zijn ouden blijden lach van verwelkoming, en zij kende hem weder. „Zoo lieve- lfng!" zelde hij. Zij was niet bij machte hem antwoord te geven. Zij kon alleen haar hand ln de zijne leggen en deze vast houden. Snel en licht onsamenhangend ging hij met spreken voort, Guy was zoo geweest, herinnerde zij zich, in oogenblikken van spanning of nood. „Ik heb een beestachtig kwaden droom gehad, liefste. Ofschoon ik jou er niet in verloor. Ik zwalkte rond in een natten mist, en overal gaapten afgronden. En jij jij stond ergens te roepen dat ik een zeker iets niet moest vergeten. Wat was dat ook weer? Ik mag door den grond zinken indien ik het mij op het oogenblik kan herinneren." „Het doet er niet toe," slaagde zij er ln, uit te bren gen, hoewel haar stem nauwelijks hoorbaar was. 'Het jaar ^27 ligt achter ons. De groote buitenland- sche bladen geven hun beschouwingen in extenso over Italië's toenadering tot Frankrijk en izij'n ver drag met Albanië; de politiek van bet IVde Italië kunnen we dus buiten 'beschouwing laten. BIJ gele genheid van de herdenking van Crispi'® 25-jarigen sterfdag, werd de ascb van dezen grooten staats man, die terecht de Bismarck van Italië genoemd werd, naar het Pantheon van Palermo, zijn ge boortestad overgebracht. Tijdens de laatste jaren van zijln leven werd Crispi door zijn vijanden, die hem ten val brachten, gehaat en belasterd; ziji kon den zijn idealisme niet begrippen, zijn visie van een Italië, dat groot en machtig zich zou uitstrekken tot aan gene izijlde van de Middelland sche Zee. Het jonge koninkrijk, dat hij' had helpen vormen, was een kolos op leemen voeten en bezat nog niet de minste durf; het vreesde nog de groote mogend heden, terwijl Crispi aanstonds droomde van een geweldig sterk rijk dat zich, na den vreemdeling over de grenzen gejaagd, te hebben, door kolonisten zou weten te vergrooten. M'aar van zulke stoute plannen moesten zijn tij'dgenooten niets bebben. Crispi was zijln tijd te ver vooruit. Het Fascistische Italië, in den persoon van Benito Mussolini, noemt hem nu hun grooten voorlooper en de herdenking van «zijn sterfdag, bood hem een welkome gelegen heid France®co Crispi te huldigen en openlijk te verkondigen, dat zijp, ideaal het hunne is, hetgeen natuurlijk de landen, die zich reeds een flink ko loniaal gebied wisten toe te eigenen, als een onbe schaamde pretentie en als een inbreuk maken op hun rechten in de ooren klinkt. Heeft Mussolini, die zich de uitvoerder van Cris- pi's uitersten wil voelt, oorlogszuchtige bedoelingen? Of is bet nog meer de schuld van de mogendheden die bij; het Verdrag van Versailles aan Italië geen koloniaal gebied gunde, wanneer het kwaadschiks nemen wil, wat ze het niet goedschik» afstonden? Italië heeft niet minder recht op koloniën ala Frankrijk en Engeland; de tijld dat het zich met een kluitje in het riet laat sturen, is voorbij1. Op het opdruistige monument dat midden la Rome staat en „Het altaar des Vaderlands" ge noemd wordt, omdat de onbekende soldaat er onder begraven ligt werd, hebben ze nu aan de hoeken een vierspan vergulde paarden gezet, die, al® we ze uit de verte zien, over de daken van Rome schijnen heen te vliegen. Eén vrouwenfiguur in lang GrieksCh gewaad, houdt de leidsels in de handen, maar wijl krijgen den indruk, dat ziiji toch déarheen snellen, waarheen het hun goeddunkt. En de mooie woorden herinnerden we ons, die Goet'he zijn Egmont in den mond legt! „Als voortgezweept door onzichtbare geesten, gaan de zonnepaarden van den Tijd er van door met het lichte wagentje van ons Lot; ons blijft niets over dan moedig en berustend de teugels vast te houden en nu eens rechts, dan link», hier langs een steen, ginds langs een afgrond de raderen te sturen. Wie weet waarheen de weg gaat? Wie her innert zich nog van waar hij' kwam ?H lEJni nu kan er wel gezegd worden, dat Mussolini oorlog wil, maar hij maakte niet den weg die de paarden afrennen; waar Italië naar toe stuurt, kun nen we nog niet zeggen; de paarden van den Tijld hollen en Mussolini kan ze maar weinig een beet je meer naar rechts of links laten gaan. In hoeverre de Diktator uiterlijk op Napoleon ge- lifkt, kunnen we gaan bestudeeren in het Napoleon museum, dat graaf Prinoli, wiens moeder een verwf nicht van Napoleon I was, aan de stad Rome ver maakt heeft. Het bestaat uit een groote collectie por tretten en handschriften van den genialen Coral- caan, die aan Italië en Rome allerminst reden tot dankbaarheid gafl De hoofdstad' is dus een museum rijker geworden, maar niet een wat veel bezoeker# zal trekken, want wie stelt bijiv. nog belang in de huwelijksakte tusschen den eersten Keizer van Frankrijk en Maria Louise in onzen democratlschen tijd? Veel belangrijker is een ander museum waarmede Rome verrijkt i® in de afgeloopen maanden. De mooiste en meest interressante voorwerpen, die ln het heilige jaar op de (missie-tentoonstelling waren te zien, zijn nu ln de zalen van het Lateraan zeer smaakvol' en oordeelkundig bijéén gebracht ;gezui- verd van al de rommel die de tentoonstelling in '25 vermoeiend en vervelend maakte, krijgen we hier nu een overzicht op etnografisch gebied dat boeiend en leerrijk is. Met groote energie worden de opgravingen van de oude Romeinsche wereld voortgezet en de gal joenen die op den bodem van het meer van Nemi liggen zullen, naar de archeologen hopen, in '28 aan het daglicht worden gebracht. Alsof het daarover gebelgd is, ziet het meer er dezer dagen izeer on heilspellend uit en de aardbeving die zich 25 Decem ber hier liet gevoelen, ze duurde 20 minuten, en kostte het leven aan een jongen geestelijke, die een ornament van een kerkportaal op zijn hoofd kreeg, bracht heel Nemi in rep en roer. Zij' werd daar veel sterker gevoeld; de menschen vluchtten naar buiten, een huis stortte in en vele muren kregen scheuren. Hoewel de meren van Albano en Nemi uitgebrande kraters zijn en we in die contrijën Hij opende de oogen een weinig verder. „Zeg, huil je? Wat scheelt er aan? Wat heb je lieveling? Je huilt toch niet om mij? Kom nu! Ik kom er bovenop. Ik kom er altijd weer bovenop. Vraag het aan Kelly! Vraag het aan Kleff!" „Ja, Je bent er altijd weer bovenop gekomen," viel Kleff hom met zakelijke, uitdrukklnglooze stem bij. Guy wierp hem een blik toe, die een eigenaardige mengeling van ontzag en afkeer vertoonde. „Wel, Lu cifer!" zeide hij. „Wat doe jij hier? Ben je gekomen om mij den kortsten weg naar de hel te wijzen? Daarvan heeft hij uitstekend den slag, Sylvia. Hij weet alle korte wegjes." Met een plotseling stokken van den adem hield hij op en Sylvia zag die donkere schaduw onder zijn oogen weer verschijnen. Zij maakte ruimte voor Kieff, ofschoon niet uitdrukkelijk op zijn verzoek, en er volgde een korte woordenwisseling die aan haar voorbijging. Kieff sprak een of twee malen op bevelenden toon, en werd geant woord door een geluid dat haar méér angst aanjoeg dan woorden. Na verloop van een paar onbeschrijfelijke se conden vernam zij toen de voetstappen van Burke bui ten de deur. Met onmiskenbare dankbaarheid in haar houding ging zij hem tegemoet, zoodra hij was binnen getreden. „O, Burke, hij lijdt zoo vreeselijk. Zie eens of je kunt helpen?" Burke ging haar snel voorbij en liep naar de andere zijde van het bed. Zij voelde zich door zijn aanwezigheid zonderling gesterkt. Zij zag wederom op Guy neer, ter wijl hij op het uiterste lag. Hij lag tegen den schouder van Kieff geleund, zijn ge laat had een kleur als lood, en zijn oogen rolden wild door do kamer, tot zij eensklaps haar vonden en op haar bleven rusten. Haar leven lang' zou Sylvia de smeek bede niet vergeten, die in zijn oogen te lezen stond. Het was alsof zijn ziel tot haar luid om bevrijding kreet. Zij trad tot aan het voeteneinde van het bed. De doods angst was eveneens over haar gekomen, en het was méér dan zij verdragen kon. Zij keerde zich van Burke tot Kieff. „O, doe iets alles om hem te helpen!" smeekte zij hem. „Laat hem niet op die manier lijden!" De hand van Kieff ging naar zijn zak. „Er is maar één ding," zeide hij. Burke, die zijn arm rond het stuiptrekkende lichaam van Guy geslagen had, maakte een plotselinge geweging met zijn vrije hand. „Wacht nog even! Hij komt er door. Hij is er meer doorheen gekomen." En nog steeds zochten deze gepijnigde oogen Sylvia, smeekten zij haar, deden zij een wanhopig beroep op haar. Zij verliet het voeteneinde van het bed en ging tot Kieff. Haar lippen waren stom en op elkander gedrukt, doch zij dwong, ze tot spreken. „Indien gij iets hebt wat hem helpen kan, geef het hem dan nu! Wacht niet! Wacht niet!" Kleff, de onvermurwbare knikte even, en nam zijn hand uit zyn zak. „Halt! Hij is beter," riep Burke. „Doch, wacht niet! Wacht niet!" fluisterde Sylvïa. „Laat hem niet zoo sterven!" Kief hield haar een klein lederen etui voor. „Maak het open", zeide hij. Zij gehoorzaamde, hoewel met bevende handen. Zij bracht een naald en een spuitje te voorschijn. Burke zelde niets meer. Misschien zag hij in dat de zaak reeds verloren was. En dus keek hij in diep stil zwijgen toe, terwijl Sylvia en Kieff gezamenlijk het eenige middel toedienden dat bij machte was een lijden te verzachten, te vreeselijk, dan dat bloed en vleesch er tegen bestand konden zijn. Het middel van Kieff bleek verrassend snel en krachtdadig te werken. Naar Sylvia zich verbeeldde, was het een middel om den duivel uit te bannen. De brandende oogen van Guy hielden op haar smeekend aan te zien. Hij worstelde niet langer In dien ijzigen greep. Zijn geheele lichaam gaf van verlichting blijk, en hij lachte haar, zelfs toe, terwijl hij in de kussens werd teruggelegd. „Zoo voel lk mij beter," zeide hij. „God zij gedankt!" lispelde Sylvia. Zijn oogleden vielen zwaar over zijn oogen. Hij tracht te deze open te houden. „Houd mijn hand vast," fluis terde hij haar toe. Zij ging op den rand van het bed zitten en nam zijn hand tusschen de hare. Hij drukte haar vingers. „Dat doet mij goed, lieveling. Thans ben lk gelukkig. Ik wou dat wij altijd zoo konden zitten. Jij ook niet?" „Neen," fluisterde zij terug „Ik wil je weer gezond zien." „Ha!" Zijn oogen sloten zich; dadelijk opende hij ze weer. „Meen je dat, liefste? Heb je me werkelijk zoo noodig?" „Natuurlijk!" antwoordde zij. Guy lag steeds te glimlachen, doch er lag diep gevoel in zijn lach. „O, dat maakt een verschil," zelde hij, „het geheele verschil. Dat beteekent dat Je me vergiffenis geschonken hebt. Geheel en al, Sylvia?" „Geheel en al," antwoordde zij, en de woorden kwamen recht uit haar hart. In dat oogenblik had zij Burke ver geten, Kieff vergeten, iedereen vergeten, behalve Guy, dien teerbeminden minnaar uit haar jeugd. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1928 | | pagina 1