I
Brieven uit Rome.
DERTIG JAAR ARBEID BIJ HET OPENBAAR BESTUUR
Tweede Blad.
M FEUILLETON»
VERTELLINGEN.
Brabantsche brieven.
Ze zocht niet alleen, maar ze rond ook.
De opbrengst der Kinderpostzegels.
Schoterland zal voortaan niet meer
Het drama te Nieuwer-Amstel.
De electrische trein-misère.
tèw Courant
Zaterdag 28 Januari 1928
71ste Jaargang. No. 8194.
Menler,
II
Ulveahout, 23 Jan. 1828.
gaan d'r hier teuges-
orjg 'n deftige kunst
lahouwen 'n Kunstenèèr
er gin dokter hij is in
en vrijen tijd, duuvel
ft waarin, is maar 'n
(erboer in z'n 'bedrijf,
llem Mengelberg is me-
docter geworren in
erika. Daar is alles
SO igelijk. Hij is op de
umbia Universiteit, ho-
IS is causa, aangekleed.
arte muts, zwarte toog
1 n slabbeke: nie morsen!
i die Columbia Univer-
in New York behalve Docters ok die bekende
nafoonplaten maken? Want daar ee Wullem
dikkels veur gespuid. Ik docht zoo, zaken-zijn-
n*nen enne... 't Is Dollarika, motte nie vergeten! Ze
55 Sen nouw in 't Buitenland is ophouwen mee ie-
een die daar komt om wat te verdienen, dokter
maken, want ze leeren d'r eigenlijke vak dan
irafi
ek maar naar dieën verver Lewie Raaimakers.
ebben ze Engelsch advecaat gemokt. Wa doet-ie?
iet dierek d la Sjemberlyn 'ne monokkel op z'n
iteroog en... as ge nouw z'n platen ziet dan lij
n mement twijfel om te kunnen waarnemen dat
olitiek-kleurenblind is geworren! Toen is-ie gaan
aiseeren mee onzen grooten geschiedkundige
èster de Louter (as z' 'ok Dokter bent ee!), over
verdrag van Verzailjes en sting toen natuurlijk
auw in z'n dokterale flenelleke!
kunst en de kunstenaar eeren mee 'nen weten-
ppelijke tietel is Janklaasen. Op die manier kun-
rel deurgaan en iMonsijnjeur Nolens as groot
rsman en -geleerde eeren as kampioen-wielrijder
'm de trui-S jampion du Monde aan schieten en
m, Moeskops uitroepen as menister van staat! En
v amerlid Braat zoude dan wel uit kunnen roepen
i Koning der Mode. Komkomkom, da'a allemaal
tkigheid.
ijnte kras, amico!
ras! Daarvan gesproken, wa kratsen ze daar in
land toch op al die winkelruiten. Van Rotterdam
de vernieling. Toen Delft, den Haag, nouw
,1 Allemaal in dezelfde kontrijen. 't Is nouw
rekt, noch indirekt gin onmiddellijk suukses
de pliesie, vinde wel, amico?
emmen ze Zaterdagavond, tusschen zeuvenen
ichten in Gouda ongeveer alle ruiten van eenige
ikenis gekerfd. „En het fnuikende was", schreef
•ant, „dat 't zoo gauw ging" te gauw veur de
iie! Waseggu? In plots dat ze da nouw op d'r
lak doen, tot 'r zo'nen diender mee z'n neus ho-
iptippelt neeë ze lappen 't 'm zoo gauw meu-
ik en smeren hem! Da's gin werk. Iets doen wa
ie doen mag, sua, maar wacht dan tenminste tot
iliessie er bij is!
aar ondertusschen is 't 'n smerige kwajongens-
lek, die echt in de lijn leet van den teugeswoori-
l «Hollandschen jongen".
Da kinderen, opgevoed in den oorlog, zijn aan
:oot worden...
Week gelejen stak 'n echtgenoot zijn vrouw mee
i dolk. 't Was in Amsterdam. 'Daarna pleegde-n-ie
moord. De vrouw is 'n kind van 16 jaren en moe-
van 'n kind van V2 jaar. Mee andere woorden,
kindje van 16 dee op 'r 14 al grootemenschen
rkl Gisterenmiddag schoot in Amsterdam 'n 24-
ig jongelinch 'n dame(l) dood van.... 20 jaren.
kinders, opgevoed in hamsterij, smokkelarij, af
rij, poenerij, beginnen groot te worren, amico!
teneenen snotneus van 14—15 jaar gaat op Straat
eer opzij veur 'nen volwassen mensch. 't Beste is,
ge stevig op oew stelten staat, te doen net as ik en
2j uie opzij te gaan. De gevolgen zijn dan meestal
ze mee d'r Sjarltonbeenen sierlijk maar bekwaam
stoep af tollen en dan mot op oew kievief zijn
lico, want aan 't eind van da danske, schellen z'
v uit
k ben d'er al zóó opgetreend, veur ze de leste
ter r vun „Kaffer" hebben uitgesproken zijn ze al
kig aan de eerste letter van „Au!", want in da
mement geef ik ze 'n opduuvel da ze de sLaal
tenen veur Osterhoutsche moppen aanzien. En
"1 fimic:>, wandel ik opvoedend deur 't leven as t
't! Ik doei 't zeif maar, de pliesie ee-g-'t veul te
uk ïncb opsporen van onvindbare ruitenkrassers.
èrm ruitenkratserke dat in mij'n klavieren
Die wor gearesteerd, gevonnisd en geëxe-
Jeerd in één minuut! Ik zal 'm gin kans geven
Jn centen nog op te freten in 'n geriefelijke jeugd-
jaogenis!'n Hartig woordje mee 'n stevig
itje hout doet wonderen in de opvoeding! Gin ge-
vewijfZachte heelmeesters maken stinkende
Aden. Elénen knuppel en éénen punt van m'nen
>Wp bevat meer peedagogie, dan 'n boek over op
ging van duuzend bladzijjen. Al die biezondere
^edings- en onderwijssiesteemen zijn in de we-
sommige aan den kost en aan 'n docteraal-
«r-examen (hon. causa) te helpen! Maar de
wordt er hoe langer hoe stommer en gemee-
wfour. Ge kun-d-op gin uur op straat komen of
somt teugen schoolmeesters mee rij'en kinders
g1 wandelen, op uren da wij vruuger op school
«u te leeren. Vacanties van eeuwigheden lang.
01 Jandome, is 'n leven van 4 uur per dag school-
Q eigenlijk al gin leven-van-vacantie?
0 ik zou daar allemaal nog niks van zeggen,
no ««■ware nie> da;t rie Jeugd opgroeit tot óónen
7J^punten! Tot één stuk geboefte!
ht ui dood8laS vernieling ja abortus,
^öhjksch. eten van de opgeschoten jeugd!
5n(lMna^sn^en' ku*tenprikken, inktwerpen hel
maken en ze zuutjea aan tot in d'n grond te verp-1
Op da sjapieter koom ik nog wel 'e terug amico:
veur vandaag gencgt.
Ge mot nog steeds goed dood tn fik# begraven zijn
om geprezen te worren.
Ge snap zeker wel wa 'k bedoel? De „viering" van
den vijf-en-twintigsten verjaardag van het sterven
van mgx. dr. Schaapman. Ik geloof nie, dat er tijdens
't leven van dezen knappen staatsman één jubileum
zoo algemeen is herdacht as cLitte dat-ie vijfentwintig
jaren begraven leet in Rome. Maar affijn, Schaep-
man zal, zooas da meer veurkomt, wel te groot zijn
gewiest veur z'nen tijd en dan ja, dan doen ze d'r
kennissiebes teugen oew aan!
Op 'n negorij hier in Brabant vraagt de gemeente
in 'n advertentie oim 'nen gemeente-opzichter, 'ne
Soort arsjietek, alzoo.
Hij krijgt vijfhonderd guldien salaris imee drie
jaarlijksche verhoogingen van...— opzij veur d'n
klap.van vijftig pop.
Hij kan dus opklimmen tot f650 per jaar. De
rest mot 'r zeker bijgegapt worren! Weggejaagd
wegens corrupeie enwèg! gestorte pensioenpre-
centen van da ermoeilg salaris.
As ze gmnen opzichter kunnen betalen motten
ze ginnen opzichter aanschaffen!
Aanvangssalaris f500. Da's nog minder as de
steun veur 'ne werkeloozel
Da gat is Halsteren, waar ze zukke oproepin
gen durven doen! Pensioenbijdrage 8^ Even re
kenen. dan krijgt dieën mensch 's Zaterdagsaves in
z'n handen: Acht gulden negen en zeu-
v e n ti gl Ik denk dat de meid van den burgemeester
méér verdient! Leve de corrupsie!
Amico, ik schei d> af. Ontvan as altdj de groeten
van Trui en gin horke minder van oewen
toet voe
DRé.
van den „Hbllandsohe jongen!1-
to 'I^88 die lest er Pèrd ee gerejen van Parijs
e Ln 5n,ee rulteriijk verklaard da ze van
8 ouandsche Jeu8d zooveul overlast had gehad!
v&a de Jongens-van-de-Jan-de-Witl" Hou me
ast
ën-vanl6' misdadil8 geboefte waartegen wij, man
leken 0iP®n .ons koPPen '8 bij mekaar motte gaan
«tffflm11 krietischer 8aan staan tegenover allerlei'
lik «2* Tan opvoeding en straf, die er opgericht
t de jeugd zoo gemakkelijk meugelijk te
Niet alleen in Sicilië en in het Zuiden van Italië
maar ook in Rome worden we er telkens aan her
innerd, dat we hier eigenlijk op, een in den grond1
zeer heidenschen bodem staan, waar beeldenver-
eering en bijgeloof nog welig tiert. Maar dit is niet
te verwonderen, waanneer we rekening houden met
de groote spontaniteit, het licht bewogene van dit
volk, dat zoo groote behoefte aan uiterlijk vertoon
heeft en zich zoo gemakkelijk door ©en onberede
neerd gevoel laat meesleepen. Welk een vereering
geniet niet de „Bambino", de pop>, waaraan de won
dere kracht toegeschreven wordt, zieken te genezen!
Hij is stijf behangen met de kostbaarste sieraden,
alle even zoovele geschenken van dankbare patiën
ten.
Op 6 Januari (Driekoningen) werd1 er in de Fran-
ciskaner kerk Ara-Coeli, waar 'hiji bewaard wordt,
een [processie met de Bambino gehouden, aan het
slot waarvan hijl den' volk© vertoond wordt, dat op
de hooge trap was saamgestroomd, die naar de
basiliek voert en velen knielden en prevelden1 gebe
denHet was een schitterende zonsondergang,
het schouwspel was wel mooi, maar we waren
toch bliji, dat de staroogende pop nu weer voor een
jaar in zijn kastje opgeborgen werdl
Een' nog -meer geliefd en geëerd beeld is dat van
de 'heilige maagd in de S. Agestine, de kerk, waarin
het stoffelijk overschot rust van Monica, de vrome
moeder van den grooten kerkvader. Aan dit beeld
wordt de kracht toegeschreven, moederweelde te
schenken, aan de onvruchtbare vrouw en met on
telbare juweelen, met horloges, aomhanden, oor
ringen en wat niet al is haar mem- c'an levens
groot© figuur behangenmaar bijgeloof of niet 1
het is roerend hoevelen 'hier heimelijk' binnensluipen,
om hun hartewensch de Moedermaagd toe te fluis
teren, en wie kan zonder aandoening de uitdrukking
op de gezichten zien, die zoo vol verlangen en ver
trouwen in gebed omhoog worden geheven, terwijl
een rijk geschenk beloofd wordt aan de Maria, wanr
neer zij met een 'kindi gezegend1 mag worden.
Ztuiver heidensch is de ritus van het zegenen der
dieren, die hier ook bewaard i® gebleven. Op de
plek waar nu een kerk staat, die aan SI Antonio
gewijd is, die in de derde eeuw in Egypte als klui
zenaar ging leven, stond vroeger een tempel van
Diana, beschermster der dieren. Oloki Atotoniio, de
hermiet, stond als zoodanig te boek; daarom zien
we hem dikwijls afgebeeld met een nederig dier,
zooala een varken, een beest, dat hem in zijtn een
zaamheid gezelschap hield. S.. Antonio de abt, zooals
hij' genoemd wordt, om hem te onderscheiden van
Antonio van 'Padua, deze Elgyptische Antonio dan,
is in Rome gepromoveerd tot den officieelen bescher
mer der dieren en het landvolk vertrouwt, dat hij
hen tegen alle ongelukken met hun beesten zal be
sehermen, Daarom vinden wijl aan hun huis en stal
een beeldje van Antonio en aan het hoofdstel van
hun paarden en muildieren hechten zij een zoo
genaamde Antonio-medaille.
In vroeger jaren werden in feestelijken optocht de
paarden uit de pauselijke stallen en van den adel
o.p 17 Januari naar de kerk van Si. Aintonio-Abete
gebracht, waar de priester ze vanaf de trappen der
basiliek met wijwater besprenkelde. Dit jaar kwa
men alleen buitenlui met hun schunnige ezels en
muildieren, want een mooi span paarden zien we
niet (meer in Rome en nu werd zoowaar de ÜQve
Francesca Romana, de edelvrouw der XHId© eeuw,
die barrevoets door de stoffige straten van Rome
ging om haar armen en goede gaven te brengen, tot
patrones van de automobielen verkoren, hoewel we
overtuigd zijn, dat Francesca veeleer geneigd zou
wezen, de arme voetgangers te 'beschermen, wiens
gezondheid geschaad wordt door het vele stof, dat de
auto's hen te slikken geeft!
Drie dagen na de wat in onbruik geraakte zege
ning der dieren, worden nog altijd met groote plech
tigheid de twee lammetjes gezegend, van, wier wol
het Pallium voor den paus geweven wordt, de witte
band met zes zwarte kruisjes doorweven, die de
hoogste prelaten om de schouders 'dragen. Het zege
nen der lammeren vindt elk jaar den 21sten Januari
plaats, dat is de dag die aan de Jonge Romeinsche
martelares 5. Agnes gewijd is, in de basiliek die
hoven haar asch gebouwd Is. Versierd1 met bloemën
en kleurige lintjes worden de diertjes op het altaar
gelegd, waar de mis opgedragen wordt en daarna
temidden van ©en stoet van als bruidjes gekleed©
meisjes door dezen naar het rijtuig gebracht, dat ze
naar het Vatikaan brengt, waar de Paus ze zegent.
Hierna worden de lammetjes getransporteerd naar
het klooster van S. Cecilia, waar de zusters ze tot
Paschen verzorgen', scheren en van de wol de palla-
diums weven, die den dag voor Petrus en Paulus
na door den Paus gewijd te zijn, in een vergulden
urn op het graf van den Prins d'©r Apostelen be
waard worden, tot dat er een uit te voorschijn
wordt gehaald, om als hooge onderscheiding aan een
voorname geestelijke ten1 geschenke te worden gege
ven,
'D'e Januari-maand ia rijk aan kerkelffke plechtig
heden, die altijd weer opnieuw den vreemdeling
boeit en naar Rome trekt.
Want blijven niet allen, van welke nationaliteit
en religie hij zijn moge, gevoelig voor de poëzie die
van die oude gebruiken en ceremonies uitgaat van
de plechtigheden die een atmosfeer om Rome weven,
zooals in geen andere stad ter wereld te vinden is?
El F,
dcor
D. KOOIMIAN,
lid van Gedeputeerde Staten der provincie
Noord-Holland.
HET GEMEENTEBESTUUR VOORHEEN
EN THANS,
IIL
De lezer zal ree'ds vóór hij mij tot het einde van
het overzicht in het vorig artikel betreffende Am
sterdam had gevolgd, van verbazing de handen 'heb
ben ineengeslagen. Ik kan me dat zoo voorstellen,
want toen ik de Amsterdamsche begrooting voor al
deze dingen nog eens naging, heb ik, eerlijk gezegd,
ook zelf nog een oogenblik verbaasd gestaan. Want
zoo klaar als ik het nu zag, stond het ook mij niet
voortdurend voor oogen. En toch. kan ik u verzeke
ren, lieve lezeres en vriendelijke lezer, dot ik in het
sociale particuliere en gemeentelijke werk steeds van
heeler harte heb meegeleefd, al die jaren door. Maar
men beseft niet alles ten volle, Indien men niet eens
opzettelijk het zich weder voor oogen stelt.
Nu zal menigeen zeggen: dat is Amsterdam, maar
dat treft men voornamelijk in Amsterdam slechts
aan. Neen, dat is toch niet juist gedacht. Al deze za
ken vindt men ook in het sociale werk van andere
gemeenten. Niet alles in Wijdenes, mijn woonplaats
als kind, die ik u noemde; niet alles in Boven-
karspel, mijn geboorteplaats, waar grootvader in 25-
jarig bestuur zich de liefde verwierf van heel de
roomsche en protcstantsche bevolking; niet alles in
Wormer of Purmerend, waar ik 13 jaar burgemeester
mocht zijn, en volop, goddankl ook burgervader mocht
wezen en hechte banden vlocht met de burgerij. Niet
één gemeente heeft alles, zooals Amsterdam, maar
alles wat Amsterdam heeft treft men toch wel aan,
het eene in deze, het andere in gene gemeente.
Zou één mensch, die oog heeft voor het algemeen
belang, die voelt voor de geestelijke en stoffelijke
nooden van den me'demensch, terug willen naar de
toestanden van vóór een kwarteeuw? Neen, driewerf
neen! Is het dan niet gelukkig, dat zoovelen, zij
mochten rood zijn of rose, oranje, blauw of zwart,
dat kan mij niet schelen! zich geroepen hebben ge
voeld al die heerlijke menschlievende instellingen op
te richten, en aan de gemeentelijke overheden een
duwtje te geven, ter bereiking van dien schitteren
den socialen arbeid? Ja, driewerf ja! Dé gemeenten
kunnen nog veel' meer doen dan -zij' deden tot dus
ver. Zij' kunnen meer doen en dus moeten zij
meer doen.
Ik heb in die dertig Jaar geleefd en gewerkt on
der omstandigheden zoodanig en1 ik heb ervaringen
opgedaan van dien aard, dat zij' miji het „kunnen"
en „moeten" doen uitroepen imet volle overtuiging.
In 1919, toen ik ruim 20 jaar arbeid achter den rug
had, heb ik bij. de aanvaarding van mijn burge
meestersambt in Purmerend deni wensch uitgespro
ken voorail werkzaam te mogen zijp in het belang,
van de armen en verdrukten, die hulp. zoozeer van
noode hebben. Twee jaar te voren in 1917 dus
nadat ik gekoizen was tot lid der provinciale sta
ten schreef een roomsch-katholiek Zaan&ch blad:
„Hiermede doet een der meest radicale, tot den
uitersten linkervleugel der vrijzinnigen behoorende
elementen, zijin intrede in de staten." Ik geloof dat
dit blad het hiermede wel bij het rechte eind had.
Rn ik zou zoo zeggen: het 'kon dit gerust ook nu
nogi van me schrijven.
Die omstandigheden en ervaringen, waarvan iki
daareven sprak, hebbeni mijtn levensbeschouwing .in
deize opzichten wel verdiept en verstevigd.
Uit een zeer arbeidzame bevolking Andijk., mijn
eerste gemeentelijk secretariaat kwam ik
Maarssen. D'aar, in de Utrechtsche Vechtstreek, trof
mij wel een schrille tegenstelling met de eenvoudige(
stoere Andijkers. Prachtige buitenplaatsen werden
daar bewoond door menschen met groote inkomens
die maatschappelijk of economisch zich in geeneriei
opzicht verdienstelijk' maakten, enkele goeden niet
te na gesproken. De bevolking zag hoog op bij1 den
deftigen Ütrechtschen adel of wat zich gaarne daar
mede gelijkgesteld waande. Vleel menschen, die wei
nig nut in de wereld brachten!
Wormer was mijn eerste burgemeestersplaats. Op
nieuw een schrille en ichrijnende tegenstelling. Hier
zag ik het Zaansche fabriek»centrum. Elvenals
Utrechts adell en kapitalisme waanden de Zaansche
groot-industrieelen', met wie ik In aanraking kwam,
zich oppermachtig alweder zeg Ik: de goeden niet
te na gesproken. Maar in één opzicht staken zij
ver uit boven de Ujrechtsche groot-kapitalisten. ZIf
werkten dagelijks hard in fabriek of op de beurs.
Zij ontzagen zich niet met stof bedekt in de fabriek
zelf oogen en desnoods handen den kost te geven.
Dien lof geef ik hun gaarne. Maar er was toch een
verschrikkelijke tegenstelling tusschen den patroon,
die zich in weelde kon baden, die lusthoven bewoonde
in het prachtige Heemstede of Bioemendaal, en den
arbeider het paard dat voor den baas den haver
verdiende die een loon kreeg, nauwelijks vol
doende om te leven. Ik zal niet 'beweren, dat die
Wormerveersche industrieelen hun personeel slech
ter behandelden dan de groot-werkgevers in andere
deelen van het land. Doch ik was niet alleen bur
gemeester, maar tevens burgervader, en vooral den
burgervader kwam Wormera groote arbeidersbevol
king na volbrachten arbeid In de fabriek avond aan
avond «preken de gang «tond soms vol over
haar behoeften en nooden, De minste tegenslag
ziekte vooral bracht nooddruft in het gezin. En
ik zag vooral als burgemeester en burgervader van
Wormer de groote maatschappelijke tegenstelling
tusschen groot-kapitalisme en afhankelijken arbeid.
Daar was in het begin van den oorlog een firma,
die een rijatpellerij exploiteerde met eeen ouderen
firmant en drie jongeren. De -drie hadden in één
jaar met elkaar ongeveer 1 millioen inkomen (lezer,
let wel, geen kapitaal, 't waa Inkomen) en de
oudste firmant had stellig meer dan de jongeren.
Inkomens van een halve ton, een ton en nog meer,
waren geen zeldzaamheid.
Zoodra ik burgemeester van Wormer was, heb ik
gezegd, dat de heeren industrieelen in IW'onmers
forenisenhelastingi moesten bijdragen. Dat heeft mij;
veel tijd en moeite gekost en onaangenaamheden,
maar het resultaat is geweest dat zij' tienduizenden
guldens aan Wormer® gemeentekas hebben bijge
dragen. Helaas moesten we ook buiten Wormer wo
nende arbeiders, die in Wormer werkten in die be
lasting betrekken. D'e wet liet niet toe, onderscheid
te maken. Ik moet tot groote eer van de arbeiders
zeggen1, dat zij) mijl daarover nooit lastig zijn geval
len. Dat kan ik van de groöt-werkgevers niet ge
tuigen. De meest wanhopige pogingen wendden zij-
aan, de bekwaamste rechtsgeleerden riepen ziji te
hulp, om er tusschen uit te komen: ik zie de hee
ren nog zitten in Wormers gemeentehuis, van hun
advocaten Levy en Asser vergezeld, als zij' bij! den
gemeenteraad hadden gereclameerd en waren opge
roepen om- hun bezwaren toe te lichten'. Ik hoor het
een van hen, die in een lang gesprek veel te veel had
gepraat en zich ten slotte had vastgepraat het
ging er om welke werkzaamheden hij' in de fabriek
verrichtte, daarvan hing het af of hij al dan niet
forensenbel aatingplichtig was woedend uitgeroe
pen: burgemeester, dat hebt u geraffineerd in elkaar
gezet, waarop mr. Levy hem toevoegde: mijnheer.
ik kan op het oogenblik uw raadsman niet zijn,
de burgemeester heeft 'heel ordentelijk geredeneerd.
En ik hoor het een ander tegen w'ien ik in de
vergadering van Gedeputeerde Staten was wezen
pleiten en die wel voelde, dat hij het had verloren,
mij op het Haarlemsche perron nog toeroepen, te
midden van het op den trein wachtend publiek:
burgemeester, als er aanstonds 600 arbeiders broo
deloos staan, is het uw schuld. De heeren hadden
me namelijk herhaaldelijk gedreigd hun fabrieken
te zullen sluiten, als ik hen van die forensenbe'las-
ting niet vrijliet. Gij slaat toch onze arbeiders reeds
aan, werd mij' eens door een der groot-industrieelen
gezegd, nu kunt gij óns wel vrijlaten.
Dat zijn zaken, die me diep in het geheugen zijn
gegrift. Mijn leven lang zullen ze me voor oogen
blijven staan. Mijn leven lang zullen zij met veel
ander gebeuren, dat ik in Wormer doorleefde, oor
zaak zijn, dat ik bij mijn be&tuursarbeid me vooral
aangetrokken voel tot de armen en maatschappelijk
verdrukten.
O zeker, ik weet heel goed, dat er ook onder hen
zijn, die niet uit goed' hout gesneden zijn. Maar
dat zegt niets ten' aanzien van den toestand in het
algemeen. Men mag niet de vele goeden, die er zijn
in een volksklasse, zooals ik die in Wormer heb lee
ren kennen tusschen welke klassen en haar bur
gervader een groote aanhankelijkheid bestond, waar
aan ik met innige dankbaarheid ook bij' het neer
schreven van deze regelen weder terugdenk laten
lijden met de kwaden zooals ze er zijn in elke klasse
van de maatschappij. Dit is wel over het algemeen
mijtn ervaring geweest, bij al mijn bestuursarbeid,
dat het bezit van veel geld menig mensch er niet
beter op maakt.
Over mijn ervaringen in Wormer tijdens de oor
logsjaren schrijf ik den volgenden keer.
DE JUFFROUW, DIE EEN PENSION WILDE
BEGINNEN.
Een juffrouw te Amsterdam wilde een pension be
ginnen, maar het ontbrak haar aan de noodlge midde
len om de zaak op touw te zetten. Zij zocht een „com
pagnon." die een paar duizend gulden kon inbrengen.
Zij zocht niet alleen, zij vond ook. De compagnon ver
schafte f 1000 aan contanten en voor een ongeveer gelijk
bedrag aan meubelen.
De zaak vlotte echter niet al te best en de compag
non beschuldigde er de juffrouw van hem te hebben
opgelicht en de meubelen te hebben verduisterd. De po
litie onderwierp de juffrouw aan een verhoor. Zij zeide,
dat er van oplichting of verduistering geen sprake was.
De zaak zou in orde komen, als de compagnon maar
geduld had. Maar dat had hij niet, en hij maakte er
een rechtszaak van.
REEDS F 130.000 VOOR KINDERBESCHERMING
BIJEENGEBRACHT.
Volgens de voorloopige opgaven bedraagt de winst
op de van 15 December tot en met 15 Janauri jl. ver
kochte kinderpostzegels ruim f120.500, d.i. pl.m.
f 12.000 mieer dan verleden jaar. De winst, gemaakt
op de kinderbriefkaarten, kan op pl.m. f9.500 wor
den geschat, hetgeen aanzienlijk meer is 'dan ver
leden jaar.
In totaal is dus ten behoeve van de kinderbescher
ming pl.m. f 130.000 bijeengebracht, en naar schat
ting kan pLm. f20.000 meer dan verleden jaar in
verdieeling gebracht worden.
De cijfers van de opbrengsten der zegels tot nog
toe zijn: 1924-25 pl.m. f52.000, 1925-26 pl.m. f75.000,
1926-27 pl.m. f 108.000 en 1927-288 pl.m. f 120.000, het
geen wijst op een ge&tadigen vooruitgang.
DOOR VERGISSING VAN EEN RAADSLED.
De raad der gemeente Schoteriand heeft na lang
durige debatten met 87 stemmen besloten, op na
tionale feestdagen niet meer te vlaggen op open
bare gehouwen. De aanneming van het voorstel waa
een gevolg van het feit. dat de heer J. de Vries
(Vi.D.) bij' vergissing voor stemde.
Toen hij later ve-rklaardt, bedoeld te hébben,
dat hij tegen het voorstel was, was er natuurlijk
niet9 meer aan te veranderen
DB DADER ONTOEREKENBAAR.
Van alle recht vervolging ontslagen.
De Vierde Kamer der Rechtbank te Amsterdam
heeft Donderdag vonnis gewezen. in< de strafzaak
tegen den 23-jarigen boerenknecht uit Nieuwer-
Amstel, die in den nacht van 24 op 25 Juli te
Nieuwer-Amstel op den slager C. H. van D'am uit
Amstelveen, op een afstand van één k twee meter,
uit een met hagel geladen geweer achtereenvolgens
twee schoten loste, tengevolge waarvan Van Dam
zwaar lichamelijk letsel kreeg.
Volgens de psychiaters was verdachte, een epilep
ticus, tijdens het plegen, vain den daad niet toereken
baar. Een verblijf in een krankzinnigengesticht
achtten zit echter niet noodizakelijk.
De Rechtbank verklaarde den verdachte schuldig,
doch ontsloeg hem van alle rechtsvervolging. Het O.
M. had tevens gevorderd de plaatsing van den
verdachte in een krankzinnigengesticht, den proef
tijd van een jaar niet te boven gaande, doch dit
we,rd door de Rechtbank niet uitgesproken.
KORTSLUITING BIJ HAFFWEG TENGEVOLGE VAN
HET BREKEN YAN EEN VOEDINGSDRAAD.
Donderdagmorgen is tengevolge van kortsluiting, door
het breken van een voedingsdraad, op het emplacement
Halfweg de draad boven het opgaand spoor tusschen
Halfweg en Vinkenburg stroomloos geraakt. De kort
sluiting had plaats na het passeeren van trein 867, die
te 9.21 uit Amsterdam was vertrokken.
De volgende treinen in de richting Haarlem onder
vonden veel vertraging.
De Pullmantrein van 12.28 uur werd over Gouda ge
leid. De treinen van 10.45 en 11.15 uur werden gecombi
neerd, evenals die van 11.45 en 12 uur.
Na ruim een uur werken was men er in geslaagd het
defect in zooverre te herstellen, dat het verkeer voort
gang kon vinden.
Tengevolge van de vertraging, in den treinenloop,,
hieruit ontstaan, misten te Rotterdam vele reizigers de
aansluiting met het Zuiden.