I Brieven uit Rome. DERTIG JAAR ARBEID BIJ HET OPENBAAR BESTUUR Tweede Blad. M FEUILLETON» VERTELLINGEN. Brabantsche brieven. Ze zocht niet alleen, maar ze rond ook. De opbrengst der Kinderpostzegels. Schoterland zal voortaan niet meer Het drama te Nieuwer-Amstel. De electrische trein-misère. tèw Courant Zaterdag 28 Januari 1928 71ste Jaargang. No. 8194. Menler, II Ulveahout, 23 Jan. 1828. gaan d'r hier teuges- orjg 'n deftige kunst lahouwen 'n Kunstenèèr er gin dokter hij is in en vrijen tijd, duuvel ft waarin, is maar 'n (erboer in z'n 'bedrijf, llem Mengelberg is me- docter geworren in erika. Daar is alles SO igelijk. Hij is op de umbia Universiteit, ho- IS is causa, aangekleed. arte muts, zwarte toog 1 n slabbeke: nie morsen! i die Columbia Univer- in New York behalve Docters ok die bekende nafoonplaten maken? Want daar ee Wullem dikkels veur gespuid. Ik docht zoo, zaken-zijn- n*nen enne... 't Is Dollarika, motte nie vergeten! Ze 55 Sen nouw in 't Buitenland is ophouwen mee ie- een die daar komt om wat te verdienen, dokter maken, want ze leeren d'r eigenlijke vak dan irafi ek maar naar dieën verver Lewie Raaimakers. ebben ze Engelsch advecaat gemokt. Wa doet-ie? iet dierek d la Sjemberlyn 'ne monokkel op z'n iteroog en... as ge nouw z'n platen ziet dan lij n mement twijfel om te kunnen waarnemen dat olitiek-kleurenblind is geworren! Toen is-ie gaan aiseeren mee onzen grooten geschiedkundige èster de Louter (as z' 'ok Dokter bent ee!), over verdrag van Verzailjes en sting toen natuurlijk auw in z'n dokterale flenelleke! kunst en de kunstenaar eeren mee 'nen weten- ppelijke tietel is Janklaasen. Op die manier kun- rel deurgaan en iMonsijnjeur Nolens as groot rsman en -geleerde eeren as kampioen-wielrijder 'm de trui-S jampion du Monde aan schieten en m, Moeskops uitroepen as menister van staat! En v amerlid Braat zoude dan wel uit kunnen roepen i Koning der Mode. Komkomkom, da'a allemaal tkigheid. ijnte kras, amico! ras! Daarvan gesproken, wa kratsen ze daar in land toch op al die winkelruiten. Van Rotterdam de vernieling. Toen Delft, den Haag, nouw ,1 Allemaal in dezelfde kontrijen. 't Is nouw rekt, noch indirekt gin onmiddellijk suukses de pliesie, vinde wel, amico? emmen ze Zaterdagavond, tusschen zeuvenen ichten in Gouda ongeveer alle ruiten van eenige ikenis gekerfd. „En het fnuikende was", schreef •ant, „dat 't zoo gauw ging" te gauw veur de iie! Waseggu? In plots dat ze da nouw op d'r lak doen, tot 'r zo'nen diender mee z'n neus ho- iptippelt neeë ze lappen 't 'm zoo gauw meu- ik en smeren hem! Da's gin werk. Iets doen wa ie doen mag, sua, maar wacht dan tenminste tot iliessie er bij is! aar ondertusschen is 't 'n smerige kwajongens- lek, die echt in de lijn leet van den teugeswoori- l «Hollandschen jongen". Da kinderen, opgevoed in den oorlog, zijn aan :oot worden... Week gelejen stak 'n echtgenoot zijn vrouw mee i dolk. 't Was in Amsterdam. 'Daarna pleegde-n-ie moord. De vrouw is 'n kind van 16 jaren en moe- van 'n kind van V2 jaar. Mee andere woorden, kindje van 16 dee op 'r 14 al grootemenschen rkl Gisterenmiddag schoot in Amsterdam 'n 24- ig jongelinch 'n dame(l) dood van.... 20 jaren. kinders, opgevoed in hamsterij, smokkelarij, af rij, poenerij, beginnen groot te worren, amico! teneenen snotneus van 14—15 jaar gaat op Straat eer opzij veur 'nen volwassen mensch. 't Beste is, ge stevig op oew stelten staat, te doen net as ik en 2j uie opzij te gaan. De gevolgen zijn dan meestal ze mee d'r Sjarltonbeenen sierlijk maar bekwaam stoep af tollen en dan mot op oew kievief zijn lico, want aan 't eind van da danske, schellen z' v uit k ben d'er al zóó opgetreend, veur ze de leste ter r vun „Kaffer" hebben uitgesproken zijn ze al kig aan de eerste letter van „Au!", want in da mement geef ik ze 'n opduuvel da ze de sLaal tenen veur Osterhoutsche moppen aanzien. En "1 fimic:>, wandel ik opvoedend deur 't leven as t 't! Ik doei 't zeif maar, de pliesie ee-g-'t veul te uk ïncb opsporen van onvindbare ruitenkrassers. èrm ruitenkratserke dat in mij'n klavieren Die wor gearesteerd, gevonnisd en geëxe- Jeerd in één minuut! Ik zal 'm gin kans geven Jn centen nog op te freten in 'n geriefelijke jeugd- jaogenis!'n Hartig woordje mee 'n stevig itje hout doet wonderen in de opvoeding! Gin ge- vewijfZachte heelmeesters maken stinkende Aden. Elénen knuppel en éénen punt van m'nen >Wp bevat meer peedagogie, dan 'n boek over op ging van duuzend bladzijjen. Al die biezondere ^edings- en onderwijssiesteemen zijn in de we- sommige aan den kost en aan 'n docteraal- «r-examen (hon. causa) te helpen! Maar de wordt er hoe langer hoe stommer en gemee- wfour. Ge kun-d-op gin uur op straat komen of somt teugen schoolmeesters mee rij'en kinders g1 wandelen, op uren da wij vruuger op school «u te leeren. Vacanties van eeuwigheden lang. 01 Jandome, is 'n leven van 4 uur per dag school- Q eigenlijk al gin leven-van-vacantie? 0 ik zou daar allemaal nog niks van zeggen, no ««■ware nie> da;t rie Jeugd opgroeit tot óónen 7J^punten! Tot één stuk geboefte! ht ui dood8laS vernieling ja abortus, ^öhjksch. eten van de opgeschoten jeugd! 5n(lMna^sn^en' ku*tenprikken, inktwerpen hel maken en ze zuutjea aan tot in d'n grond te verp-1 Op da sjapieter koom ik nog wel 'e terug amico: veur vandaag gencgt. Ge mot nog steeds goed dood tn fik# begraven zijn om geprezen te worren. Ge snap zeker wel wa 'k bedoel? De „viering" van den vijf-en-twintigsten verjaardag van het sterven van mgx. dr. Schaapman. Ik geloof nie, dat er tijdens 't leven van dezen knappen staatsman één jubileum zoo algemeen is herdacht as cLitte dat-ie vijfentwintig jaren begraven leet in Rome. Maar affijn, Schaep- man zal, zooas da meer veurkomt, wel te groot zijn gewiest veur z'nen tijd en dan ja, dan doen ze d'r kennissiebes teugen oew aan! Op 'n negorij hier in Brabant vraagt de gemeente in 'n advertentie oim 'nen gemeente-opzichter, 'ne Soort arsjietek, alzoo. Hij krijgt vijfhonderd guldien salaris imee drie jaarlijksche verhoogingen van...— opzij veur d'n klap.van vijftig pop. Hij kan dus opklimmen tot f650 per jaar. De rest mot 'r zeker bijgegapt worren! Weggejaagd wegens corrupeie enwèg! gestorte pensioenpre- centen van da ermoeilg salaris. As ze gmnen opzichter kunnen betalen motten ze ginnen opzichter aanschaffen! Aanvangssalaris f500. Da's nog minder as de steun veur 'ne werkeloozel Da gat is Halsteren, waar ze zukke oproepin gen durven doen! Pensioenbijdrage 8^ Even re kenen. dan krijgt dieën mensch 's Zaterdagsaves in z'n handen: Acht gulden negen en zeu- v e n ti gl Ik denk dat de meid van den burgemeester méér verdient! Leve de corrupsie! Amico, ik schei d> af. Ontvan as altdj de groeten van Trui en gin horke minder van oewen toet voe DRé. van den „Hbllandsohe jongen!1- to 'I^88 die lest er Pèrd ee gerejen van Parijs e Ln 5n,ee rulteriijk verklaard da ze van 8 ouandsche Jeu8d zooveul overlast had gehad! v&a de Jongens-van-de-Jan-de-Witl" Hou me ast ën-vanl6' misdadil8 geboefte waartegen wij, man leken 0iP®n .ons koPPen '8 bij mekaar motte gaan «tffflm11 krietischer 8aan staan tegenover allerlei' lik «2* Tan opvoeding en straf, die er opgericht t de jeugd zoo gemakkelijk meugelijk te Niet alleen in Sicilië en in het Zuiden van Italië maar ook in Rome worden we er telkens aan her innerd, dat we hier eigenlijk op, een in den grond1 zeer heidenschen bodem staan, waar beeldenver- eering en bijgeloof nog welig tiert. Maar dit is niet te verwonderen, waanneer we rekening houden met de groote spontaniteit, het licht bewogene van dit volk, dat zoo groote behoefte aan uiterlijk vertoon heeft en zich zoo gemakkelijk door ©en onberede neerd gevoel laat meesleepen. Welk een vereering geniet niet de „Bambino", de pop>, waaraan de won dere kracht toegeschreven wordt, zieken te genezen! Hij is stijf behangen met de kostbaarste sieraden, alle even zoovele geschenken van dankbare patiën ten. Op 6 Januari (Driekoningen) werd1 er in de Fran- ciskaner kerk Ara-Coeli, waar 'hiji bewaard wordt, een [processie met de Bambino gehouden, aan het slot waarvan hijl den' volk© vertoond wordt, dat op de hooge trap was saamgestroomd, die naar de basiliek voert en velen knielden en prevelden1 gebe denHet was een schitterende zonsondergang, het schouwspel was wel mooi, maar we waren toch bliji, dat de staroogende pop nu weer voor een jaar in zijn kastje opgeborgen werdl Een' nog -meer geliefd en geëerd beeld is dat van de 'heilige maagd in de S. Agestine, de kerk, waarin het stoffelijk overschot rust van Monica, de vrome moeder van den grooten kerkvader. Aan dit beeld wordt de kracht toegeschreven, moederweelde te schenken, aan de onvruchtbare vrouw en met on telbare juweelen, met horloges, aomhanden, oor ringen en wat niet al is haar mem- c'an levens groot© figuur behangenmaar bijgeloof of niet 1 het is roerend hoevelen 'hier heimelijk' binnensluipen, om hun hartewensch de Moedermaagd toe te fluis teren, en wie kan zonder aandoening de uitdrukking op de gezichten zien, die zoo vol verlangen en ver trouwen in gebed omhoog worden geheven, terwijl een rijk geschenk beloofd wordt aan de Maria, wanr neer zij met een 'kindi gezegend1 mag worden. Ztuiver heidensch is de ritus van het zegenen der dieren, die hier ook bewaard i® gebleven. Op de plek waar nu een kerk staat, die aan SI Antonio gewijd is, die in de derde eeuw in Egypte als klui zenaar ging leven, stond vroeger een tempel van Diana, beschermster der dieren. Oloki Atotoniio, de hermiet, stond als zoodanig te boek; daarom zien we hem dikwijls afgebeeld met een nederig dier, zooala een varken, een beest, dat hem in zijtn een zaamheid gezelschap hield. S.. Antonio de abt, zooals hij' genoemd wordt, om hem te onderscheiden van Antonio van 'Padua, deze Elgyptische Antonio dan, is in Rome gepromoveerd tot den officieelen bescher mer der dieren en het landvolk vertrouwt, dat hij hen tegen alle ongelukken met hun beesten zal be sehermen, Daarom vinden wijl aan hun huis en stal een beeldje van Antonio en aan het hoofdstel van hun paarden en muildieren hechten zij een zoo genaamde Antonio-medaille. In vroeger jaren werden in feestelijken optocht de paarden uit de pauselijke stallen en van den adel o.p 17 Januari naar de kerk van Si. Aintonio-Abete gebracht, waar de priester ze vanaf de trappen der basiliek met wijwater besprenkelde. Dit jaar kwa men alleen buitenlui met hun schunnige ezels en muildieren, want een mooi span paarden zien we niet (meer in Rome en nu werd zoowaar de ÜQve Francesca Romana, de edelvrouw der XHId© eeuw, die barrevoets door de stoffige straten van Rome ging om haar armen en goede gaven te brengen, tot patrones van de automobielen verkoren, hoewel we overtuigd zijn, dat Francesca veeleer geneigd zou wezen, de arme voetgangers te 'beschermen, wiens gezondheid geschaad wordt door het vele stof, dat de auto's hen te slikken geeft! Drie dagen na de wat in onbruik geraakte zege ning der dieren, worden nog altijd met groote plech tigheid de twee lammetjes gezegend, van, wier wol het Pallium voor den paus geweven wordt, de witte band met zes zwarte kruisjes doorweven, die de hoogste prelaten om de schouders 'dragen. Het zege nen der lammeren vindt elk jaar den 21sten Januari plaats, dat is de dag die aan de Jonge Romeinsche martelares 5. Agnes gewijd is, in de basiliek die hoven haar asch gebouwd Is. Versierd1 met bloemën en kleurige lintjes worden de diertjes op het altaar gelegd, waar de mis opgedragen wordt en daarna temidden van ©en stoet van als bruidjes gekleed© meisjes door dezen naar het rijtuig gebracht, dat ze naar het Vatikaan brengt, waar de Paus ze zegent. Hierna worden de lammetjes getransporteerd naar het klooster van S. Cecilia, waar de zusters ze tot Paschen verzorgen', scheren en van de wol de palla- diums weven, die den dag voor Petrus en Paulus na door den Paus gewijd te zijn, in een vergulden urn op het graf van den Prins d'©r Apostelen be waard worden, tot dat er een uit te voorschijn wordt gehaald, om als hooge onderscheiding aan een voorname geestelijke ten1 geschenke te worden gege ven, 'D'e Januari-maand ia rijk aan kerkelffke plechtig heden, die altijd weer opnieuw den vreemdeling boeit en naar Rome trekt. Want blijven niet allen, van welke nationaliteit en religie hij zijn moge, gevoelig voor de poëzie die van die oude gebruiken en ceremonies uitgaat van de plechtigheden die een atmosfeer om Rome weven, zooals in geen andere stad ter wereld te vinden is? El F, dcor D. KOOIMIAN, lid van Gedeputeerde Staten der provincie Noord-Holland. HET GEMEENTEBESTUUR VOORHEEN EN THANS, IIL De lezer zal ree'ds vóór hij mij tot het einde van het overzicht in het vorig artikel betreffende Am sterdam had gevolgd, van verbazing de handen 'heb ben ineengeslagen. Ik kan me dat zoo voorstellen, want toen ik de Amsterdamsche begrooting voor al deze dingen nog eens naging, heb ik, eerlijk gezegd, ook zelf nog een oogenblik verbaasd gestaan. Want zoo klaar als ik het nu zag, stond het ook mij niet voortdurend voor oogen. En toch. kan ik u verzeke ren, lieve lezeres en vriendelijke lezer, dot ik in het sociale particuliere en gemeentelijke werk steeds van heeler harte heb meegeleefd, al die jaren door. Maar men beseft niet alles ten volle, Indien men niet eens opzettelijk het zich weder voor oogen stelt. Nu zal menigeen zeggen: dat is Amsterdam, maar dat treft men voornamelijk in Amsterdam slechts aan. Neen, dat is toch niet juist gedacht. Al deze za ken vindt men ook in het sociale werk van andere gemeenten. Niet alles in Wijdenes, mijn woonplaats als kind, die ik u noemde; niet alles in Boven- karspel, mijn geboorteplaats, waar grootvader in 25- jarig bestuur zich de liefde verwierf van heel de roomsche en protcstantsche bevolking; niet alles in Wormer of Purmerend, waar ik 13 jaar burgemeester mocht zijn, en volop, goddankl ook burgervader mocht wezen en hechte banden vlocht met de burgerij. Niet één gemeente heeft alles, zooals Amsterdam, maar alles wat Amsterdam heeft treft men toch wel aan, het eene in deze, het andere in gene gemeente. Zou één mensch, die oog heeft voor het algemeen belang, die voelt voor de geestelijke en stoffelijke nooden van den me'demensch, terug willen naar de toestanden van vóór een kwarteeuw? Neen, driewerf neen! Is het dan niet gelukkig, dat zoovelen, zij mochten rood zijn of rose, oranje, blauw of zwart, dat kan mij niet schelen! zich geroepen hebben ge voeld al die heerlijke menschlievende instellingen op te richten, en aan de gemeentelijke overheden een duwtje te geven, ter bereiking van dien schitteren den socialen arbeid? Ja, driewerf ja! Dé gemeenten kunnen nog veel' meer doen dan -zij' deden tot dus ver. Zij' kunnen meer doen en dus moeten zij meer doen. Ik heb in die dertig Jaar geleefd en gewerkt on der omstandigheden zoodanig en1 ik heb ervaringen opgedaan van dien aard, dat zij' miji het „kunnen" en „moeten" doen uitroepen imet volle overtuiging. In 1919, toen ik ruim 20 jaar arbeid achter den rug had, heb ik bij. de aanvaarding van mijn burge meestersambt in Purmerend deni wensch uitgespro ken voorail werkzaam te mogen zijp in het belang, van de armen en verdrukten, die hulp. zoozeer van noode hebben. Twee jaar te voren in 1917 dus nadat ik gekoizen was tot lid der provinciale sta ten schreef een roomsch-katholiek Zaan&ch blad: „Hiermede doet een der meest radicale, tot den uitersten linkervleugel der vrijzinnigen behoorende elementen, zijin intrede in de staten." Ik geloof dat dit blad het hiermede wel bij het rechte eind had. Rn ik zou zoo zeggen: het 'kon dit gerust ook nu nogi van me schrijven. Die omstandigheden en ervaringen, waarvan iki daareven sprak, hebbeni mijtn levensbeschouwing .in deize opzichten wel verdiept en verstevigd. Uit een zeer arbeidzame bevolking Andijk., mijn eerste gemeentelijk secretariaat kwam ik Maarssen. D'aar, in de Utrechtsche Vechtstreek, trof mij wel een schrille tegenstelling met de eenvoudige( stoere Andijkers. Prachtige buitenplaatsen werden daar bewoond door menschen met groote inkomens die maatschappelijk of economisch zich in geeneriei opzicht verdienstelijk' maakten, enkele goeden niet te na gesproken. De bevolking zag hoog op bij1 den deftigen Ütrechtschen adel of wat zich gaarne daar mede gelijkgesteld waande. Vleel menschen, die wei nig nut in de wereld brachten! Wormer was mijn eerste burgemeestersplaats. Op nieuw een schrille en ichrijnende tegenstelling. Hier zag ik het Zaansche fabriek»centrum. Elvenals Utrechts adell en kapitalisme waanden de Zaansche groot-industrieelen', met wie ik In aanraking kwam, zich oppermachtig alweder zeg Ik: de goeden niet te na gesproken. Maar in één opzicht staken zij ver uit boven de Ujrechtsche groot-kapitalisten. ZIf werkten dagelijks hard in fabriek of op de beurs. Zij ontzagen zich niet met stof bedekt in de fabriek zelf oogen en desnoods handen den kost te geven. Dien lof geef ik hun gaarne. Maar er was toch een verschrikkelijke tegenstelling tusschen den patroon, die zich in weelde kon baden, die lusthoven bewoonde in het prachtige Heemstede of Bioemendaal, en den arbeider het paard dat voor den baas den haver verdiende die een loon kreeg, nauwelijks vol doende om te leven. Ik zal niet 'beweren, dat die Wormerveersche industrieelen hun personeel slech ter behandelden dan de groot-werkgevers in andere deelen van het land. Doch ik was niet alleen bur gemeester, maar tevens burgervader, en vooral den burgervader kwam Wormera groote arbeidersbevol king na volbrachten arbeid In de fabriek avond aan avond «preken de gang «tond soms vol over haar behoeften en nooden, De minste tegenslag ziekte vooral bracht nooddruft in het gezin. En ik zag vooral als burgemeester en burgervader van Wormer de groote maatschappelijke tegenstelling tusschen groot-kapitalisme en afhankelijken arbeid. Daar was in het begin van den oorlog een firma, die een rijatpellerij exploiteerde met eeen ouderen firmant en drie jongeren. De -drie hadden in één jaar met elkaar ongeveer 1 millioen inkomen (lezer, let wel, geen kapitaal, 't waa Inkomen) en de oudste firmant had stellig meer dan de jongeren. Inkomens van een halve ton, een ton en nog meer, waren geen zeldzaamheid. Zoodra ik burgemeester van Wormer was, heb ik gezegd, dat de heeren industrieelen in IW'onmers forenisenhelastingi moesten bijdragen. Dat heeft mij; veel tijd en moeite gekost en onaangenaamheden, maar het resultaat is geweest dat zij' tienduizenden guldens aan Wormer® gemeentekas hebben bijge dragen. Helaas moesten we ook buiten Wormer wo nende arbeiders, die in Wormer werkten in die be lasting betrekken. D'e wet liet niet toe, onderscheid te maken. Ik moet tot groote eer van de arbeiders zeggen1, dat zij) mijl daarover nooit lastig zijn geval len. Dat kan ik van de groöt-werkgevers niet ge tuigen. De meest wanhopige pogingen wendden zij- aan, de bekwaamste rechtsgeleerden riepen ziji te hulp, om er tusschen uit te komen: ik zie de hee ren nog zitten in Wormers gemeentehuis, van hun advocaten Levy en Asser vergezeld, als zij' bij! den gemeenteraad hadden gereclameerd en waren opge roepen om- hun bezwaren toe te lichten'. Ik hoor het een van hen, die in een lang gesprek veel te veel had gepraat en zich ten slotte had vastgepraat het ging er om welke werkzaamheden hij' in de fabriek verrichtte, daarvan hing het af of hij al dan niet forensenbel aatingplichtig was woedend uitgeroe pen: burgemeester, dat hebt u geraffineerd in elkaar gezet, waarop mr. Levy hem toevoegde: mijnheer. ik kan op het oogenblik uw raadsman niet zijn, de burgemeester heeft 'heel ordentelijk geredeneerd. En ik hoor het een ander tegen w'ien ik in de vergadering van Gedeputeerde Staten was wezen pleiten en die wel voelde, dat hij het had verloren, mij op het Haarlemsche perron nog toeroepen, te midden van het op den trein wachtend publiek: burgemeester, als er aanstonds 600 arbeiders broo deloos staan, is het uw schuld. De heeren hadden me namelijk herhaaldelijk gedreigd hun fabrieken te zullen sluiten, als ik hen van die forensenbe'las- ting niet vrijliet. Gij slaat toch onze arbeiders reeds aan, werd mij' eens door een der groot-industrieelen gezegd, nu kunt gij óns wel vrijlaten. Dat zijn zaken, die me diep in het geheugen zijn gegrift. Mijn leven lang zullen ze me voor oogen blijven staan. Mijn leven lang zullen zij met veel ander gebeuren, dat ik in Wormer doorleefde, oor zaak zijn, dat ik bij mijn be&tuursarbeid me vooral aangetrokken voel tot de armen en maatschappelijk verdrukten. O zeker, ik weet heel goed, dat er ook onder hen zijn, die niet uit goed' hout gesneden zijn. Maar dat zegt niets ten' aanzien van den toestand in het algemeen. Men mag niet de vele goeden, die er zijn in een volksklasse, zooals ik die in Wormer heb lee ren kennen tusschen welke klassen en haar bur gervader een groote aanhankelijkheid bestond, waar aan ik met innige dankbaarheid ook bij' het neer schreven van deze regelen weder terugdenk laten lijden met de kwaden zooals ze er zijn in elke klasse van de maatschappij. Dit is wel over het algemeen mijtn ervaring geweest, bij al mijn bestuursarbeid, dat het bezit van veel geld menig mensch er niet beter op maakt. Over mijn ervaringen in Wormer tijdens de oor logsjaren schrijf ik den volgenden keer. DE JUFFROUW, DIE EEN PENSION WILDE BEGINNEN. Een juffrouw te Amsterdam wilde een pension be ginnen, maar het ontbrak haar aan de noodlge midde len om de zaak op touw te zetten. Zij zocht een „com pagnon." die een paar duizend gulden kon inbrengen. Zij zocht niet alleen, zij vond ook. De compagnon ver schafte f 1000 aan contanten en voor een ongeveer gelijk bedrag aan meubelen. De zaak vlotte echter niet al te best en de compag non beschuldigde er de juffrouw van hem te hebben opgelicht en de meubelen te hebben verduisterd. De po litie onderwierp de juffrouw aan een verhoor. Zij zeide, dat er van oplichting of verduistering geen sprake was. De zaak zou in orde komen, als de compagnon maar geduld had. Maar dat had hij niet, en hij maakte er een rechtszaak van. REEDS F 130.000 VOOR KINDERBESCHERMING BIJEENGEBRACHT. Volgens de voorloopige opgaven bedraagt de winst op de van 15 December tot en met 15 Janauri jl. ver kochte kinderpostzegels ruim f120.500, d.i. pl.m. f 12.000 mieer dan verleden jaar. De winst, gemaakt op de kinderbriefkaarten, kan op pl.m. f9.500 wor den geschat, hetgeen aanzienlijk meer is 'dan ver leden jaar. In totaal is dus ten behoeve van de kinderbescher ming pl.m. f 130.000 bijeengebracht, en naar schat ting kan pLm. f20.000 meer dan verleden jaar in verdieeling gebracht worden. De cijfers van de opbrengsten der zegels tot nog toe zijn: 1924-25 pl.m. f52.000, 1925-26 pl.m. f75.000, 1926-27 pl.m. f 108.000 en 1927-288 pl.m. f 120.000, het geen wijst op een ge&tadigen vooruitgang. DOOR VERGISSING VAN EEN RAADSLED. De raad der gemeente Schoteriand heeft na lang durige debatten met 87 stemmen besloten, op na tionale feestdagen niet meer te vlaggen op open bare gehouwen. De aanneming van het voorstel waa een gevolg van het feit. dat de heer J. de Vries (Vi.D.) bij' vergissing voor stemde. Toen hij later ve-rklaardt, bedoeld te hébben, dat hij tegen het voorstel was, was er natuurlijk niet9 meer aan te veranderen DB DADER ONTOEREKENBAAR. Van alle recht vervolging ontslagen. De Vierde Kamer der Rechtbank te Amsterdam heeft Donderdag vonnis gewezen. in< de strafzaak tegen den 23-jarigen boerenknecht uit Nieuwer- Amstel, die in den nacht van 24 op 25 Juli te Nieuwer-Amstel op den slager C. H. van D'am uit Amstelveen, op een afstand van één k twee meter, uit een met hagel geladen geweer achtereenvolgens twee schoten loste, tengevolge waarvan Van Dam zwaar lichamelijk letsel kreeg. Volgens de psychiaters was verdachte, een epilep ticus, tijdens het plegen, vain den daad niet toereken baar. Een verblijf in een krankzinnigengesticht achtten zit echter niet noodizakelijk. De Rechtbank verklaarde den verdachte schuldig, doch ontsloeg hem van alle rechtsvervolging. Het O. M. had tevens gevorderd de plaatsing van den verdachte in een krankzinnigengesticht, den proef tijd van een jaar niet te boven gaande, doch dit we,rd door de Rechtbank niet uitgesproken. KORTSLUITING BIJ HAFFWEG TENGEVOLGE VAN HET BREKEN YAN EEN VOEDINGSDRAAD. Donderdagmorgen is tengevolge van kortsluiting, door het breken van een voedingsdraad, op het emplacement Halfweg de draad boven het opgaand spoor tusschen Halfweg en Vinkenburg stroomloos geraakt. De kort sluiting had plaats na het passeeren van trein 867, die te 9.21 uit Amsterdam was vertrokken. De volgende treinen in de richting Haarlem onder vonden veel vertraging. De Pullmantrein van 12.28 uur werd over Gouda ge leid. De treinen van 10.45 en 11.15 uur werden gecombi neerd, evenals die van 11.45 en 12 uur. Na ruim een uur werken was men er in geslaagd het defect in zooverre te herstellen, dat het verkeer voort gang kon vinden. Tengevolge van de vertraging, in den treinenloop,, hieruit ontstaan, misten te Rotterdam vele reizigers de aansluiting met het Zuiden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1928 | | pagina 5