Schager Courant
VOOR DE KINDEREN.
SCHAAKSPELEN
EN KOFFIEDRINKEN.
WAT PIM EN PUK OVERKWAM.
alle» een diep geheime doch beiden hunkerden naar
den dag dat zij' hun verloving bekend «ouden mogen
makien. Het was echter onmogelijk in dezen tijd
Rosa's vader over zulk een futiliteit lastig te val
len. Zoolang die ellendige wedstrijd niet was ge
speeld was er geen sprake van een officieel aan
zoek en daarna.., als het resultaat weder zoo te
leurstellend geweest zou zijn, was het zeker het
verstandigst hem een tijkl lang uit den weg te blij
ven.
„Maar hoe komt het dan toch" vroeg Dr. Gold
man, „dat je vader, die toch een goed speler is,
dezen beslissenden wedstrijd steeds moet verliezen?"
Zij. wandelden in de bleeke najaarszon ^n het stille
park, de eenige plaats, waar zij zich in het geheim
konden ontmoeten.
Met treurige oogen zag Rosa hem' aan en ver
telde hem van de nerveuSheid van haar vader, van
zijn koffiedrinken om zijn zenuwen tot bedaren te
brengen en van de opwinding, die daarvan het ge-
VOlg TOS. 1
„Natuurlijk," sprak de dokter, „daartegen is geen
gestel bestand." En in diep gepeins liepen zij voort
onder de vallende bladeren. Plotseling bleef Dr.
Goldman1 staan. „Ik heb het gevonden", zei hiji, „ik
weet een middel 1" Maar Rosa schudde treurig haar
donker kopje. ,E'r is geen middel", sprak zij, „op
zoo een avond moet vader zijn zes of ac/ht koppen
koffie drinken. Daar is hiji nu eenmaal niet van af
te brengen."
,_KCij zal koffie drinken", antwoordde de jonge
man met een raadselachtigen lach. Lang nog spra
ken die twee in de opkomende schemering; doch
niet alleen over schaken en koffie, maar dit is hier
van geen belang. Vboolijk namen ziji afscheid).
De groote dag was aangebroken. Stampvol was
het in het lokaal van de schaakclub. Aan een tafel
j in een hoek zaten David Salmonsen zijn partner.
Het publiek volgde op| een 'demonstratiebord in
spanning de zetten. Doch dien morgen had Dr. Gbld-
man' een onderhoud gebad met den eigenaar van
het lokaal en reeds den geheelem avond zat hij met
Rosa in de keuken. Onverstoord dronk Salmons zijn
koffie. D'e eenei kop na de andere was reeds ver
zwolgen. Doch! merkwaardig zijn kalmte ver
loor hij niet. Reeds hadden zij drie uur gespeeld.
Salmons „stond goed". Eten aardige, vrij' diepe com
binatie, die een goedkeurend gemompel in' de zaal
had doen klinken, bezorgde hem' een vrij-plon, die
met mathematische zekerheid tot dame zou worden
gepromoveerd. Hüji maakte geen fout RUstig en
diep-doordacht was en bleef zijn spel en desondanks
dronk hij] koffie, kop na kop. David's partner zag
eindelijk dn» dat zijn positie hopeloos was. Met een
berustend' gebaar sloeg hij zijn koning om en reikte
zijn tegenstander de hand, ten toeken van over
gave. Een donderend .applaus klonk1 door de zaak
Mem gunde Salmons, na zooveel teleurselling, gaarne
zijn zwaar bevochten overwinning. Opgewekt kwam
hij, thuis1, waar de geheeie familie hem geluk1 wensch-
te. Dien nacht sliep 'hij als een roos.
Den volgenden dag werd over het geval' nagepraat
„Eén ding begrijp Ito niet," zot S'ateona, „ik heb
veel meer koffie gedronken dan gewoonlijk en ik
Zaterdag 4 Februari 1928.
71ste Jaargang. No. 8198.
Het café „De Kroon" in D'oorendam was bekend
door zijn schaakspelers. Sedert de oorlogsjaren,
toen een aantal Poolsche vluchtelingen daar waren
geïnterneerd en er het schaakspel hadden geïntrodu
ceerd, kon men er dagelijks een aantal leden der
vreedzame burgerijl aantreffen, die -zich verdiepten
■In dit koninklijke, edele spel. O, het waren niet
allen Laskers of Capa's, die daar niet gerimpelde
hoofden over de borden gebogen zaten. Men izou
aa zeggen: integendeel. Maar men amuseerde zich
mede en vond er verstrooiing in, na den moei
lijken arbeid van den dag.
Eiken dag, tegen vier uur in dten middag, kwamen
J een twintigtal Doorndammers in „D'e Kroon" bijleen,
speelden „vluggertjes" die meestal toch niog
tijd genoeg in beslag namen. Zij: anoliseerdem de
partijten van de groote meesters, trachtten de' pro-
en uit de couranten en de tijdschriften op te
lossen en namen het met hun eigen partijlen niet
al te serieus. Het gebeurde wel, dat een koning ge
durende eenige zetten „in schaak" stond, zonder dat
het weid opgemerkt en het terugzetten van een
stuk werd in de meeste gevallen wel getolereerd. De
sterke borden waren meest door een aantal belang-
jotellenden omringd, die luide hun opmerkingen en
raadgevingen ten beste gaven, waarvan vaak hoog
lopende meeningsverschillien het gevolg waren, die
echter spoedig weer werden bijgelegd.
Tegen den tijd, dat allen zoo ongeveer bijeen
kwam oude Willem, de toellner, met een
blad koppen koffie en ontving elke bezoeker
rijn eenige consumptie. Niemand, die er ooit aan
iets anders te bestellen. Men nam de kop
om dat het noodizakelijk was iets te gebrul -
Maar of ze goed of slecht, warm of koud was,
^men had er geen aandacht' voor. Alle belangstelling,
voor de witte en zwarte figuren. Eenmaal was
gebeurd, dat een speler, verdiept in een com-
met de koningin, in zijn kop koffie had
tot de algemeene hilariteit hem tot zich
had gebracht.
Het is begrijpelijk, dat, bij zooveel belangstelling,
ook een schaakclub was ontstaan, die zich *op een
ernstiger beoefening van het spel toelegde. Die club
had eiken Woensdag haar speel-avond en het moest
ts zeer belangrijks zijn, dat één der leden zou
kmcea bewegen zulk een avond te verzuimen. Bij
die bijeenkomsten werden onderlinge wedstrijden
gespeeld met notatiebiljetten en met de klok, juist
zooals het reglementair was voorgeschreven. En
fraaie prijizen voor de winnaars werden beschikbaar
gesteld. En éénmaal per jaar speelden de twee
personen, die in den ouderlingen wedstrijd de meeste
punten hadden behaald, om den titel van kampioen
van Doorendam.
Die beste speler van de club was DaVid Salmons.
Reeds sedert acht jaar had hij; behoord tot de twee,
die om den kampioenstitel moesten strijden en toch
was hij; er nog nimmer in geslaagd dezen zoo be
geerden titel te bemachtigen. Het waren de zenu
wen, die hem parten speelden Deize anders zoo ma
tige en kalme man, was op zulk een avond: steeds zóó
nerveus, dat hij' de onbegrijpelijkste blunders maak
te. En, wat het ergste was, hiji wist het. Om zijn
zenuwen te kalmeeren wist hiji geen beter middel dan
koffie drinken. De eene kop na de andere sloeg hij
gedachteloos naar binnen en het gevolg was, dat
hij, steed3 opgewondener werd en voor de zooveel-
ste maal weder zijn partij verloor. O, die tijd van
den grooten wedstrijd was voor het geheeie gezin
van David Salmons een marteling, eerst door de
voorbereiding en na afloop door de teleurstelling.
Nog 'vele nachten na zulk een avond kon David geen
nacht slapen en het. duurde dagen en dagen voor
zijn zenuwen weder geheel waren gekalmeerd.
Is het wonder, dat de omgeving van David ook
dit jaar inet een angstig hart den grooten dag te
gemoet zag? Het scheen zelfs, dat thans zijn prik
kelbaarheid nog grooter was. En zijn familie leed er
onder. Vooral' zijn dochter Rosa was diep onder den
indruk1. Bij' de vele feestjes en danspartijen was zij
gezwicht voor de hofmakerijen van dokter Goldman
en had hem haar hart en (hand gegeven. Nog was
heb er hoegenaamd geen last van gehad; ik' was izoo
rustig alsof ik water bftd gebruikt en toch werkten
mijn hersens veel helderder dan anders." Lachend
zag Rosa hem aan. „Laat ik u een geheimpje vertel
len," sprak zij, „de koffie die u gedronken heht, was
koffie HAG, u weet, die is vrij! van de< opwindende,
schadelijke caffeïne.
Met verbaasden blik zat David' gedurende eenige
oogenblik'ken zijn dO'dhter aan te staren.
„Hoe kwam je In 's hemelsnaam op dat idéé?"
vroeg hij eindelijk.
„Op raad van Dr. Goldman", antwoordde Rosa
trotscb. En op hetzelfde oogenblilk trad deze binnen.
Salmons drukte hem1 hartelijk voor zijn medewer
king,. „E'en schitterend middel was het," sprak hij,.
„Ja," zei de dokter, ,biji ons geneeskundigen is het
reed® lang bekend, dat de koffie HAG, door de ver
wijdering van de caffeïne, volkomen onschadelijk is
voor nerveuizen en gejaagden. Zij veroorzaakt geen
slapeloosheid en spaart het hart. Daarbij' is koffie
HAG van zeer fijne kwalitiet en even pittig en
lekker als de beste andere koffie."
Belangstellend) hadden allen geluisterd. Plechtig
stond David op en sprak, terwijl hij den Jongen
man hartelijk de hand drukte: „Nogmaals dank,
beste vriend, na vandaag wordt in mijn huis geen
andere dan koffie HAJG gedronken."
Wiji zwijgen over het geen er verder dien dag bij
de familie Salmons gebeurde, maar moeten nog
even vertellen, dat op Rosa's Verlovingsfeest, dat
enkele dagen later werd gevierd, koffie HAG werd
gedronken, die door alle bezoekers om hiaar smaak
en aroma uitbundig werd' geprezen.
En in „Dte Kroon" heeft de koffie HAG, op alge
meen verlangen, de sedert jaren gebruikte merken
volkomen verdrongen. M. G.
Kan ik den graaf even spre
ken?
- Waarover miinheer?
Dat is een privé-kwestW.
Mag ik vragen hoe veel
321. Walrus legt eerst Puk in dte bo
ste kooi, en dan Pimi in de ondersta
„Gaan jullie maar fijn maffen, stak
kers, dan voel je de zeeziekte niet,"
zegt de goedige bootsman. Mieer dood! danu
levend liggen ze in hun kooi,
326. Diaar komt me op zekeren dag
een storm, meneertje, een storm.
Had' al heel' wat meegemaakt. Maar
kóó iets....
Golven, veel en veel hooger nog dan
dat snerttorentje van jullie in Wdprtaar-
tendorp. 't Wa« geweldig.
Helpen de poeders, die ffl
gekocht hebt? Drinkt je
aou minder 'j
Heelemaal niet, ze smaken
hem zóó bitter, dat hü er eiken
keer vijf borrels op drinktl
325. O, zegt Walrus, da's allemaal nog
niks. Nee, dan zal ik1 jullie eens iets
vertellen, dat mij: overkomen ie.
Ik voer destijds op 'n groote schuit
tusschen ZWammerdam en Japan, 'k Was
net bootsman gtewordlen en had wkt
Bchik in tn'n loven.
322. Pim ziet alles voor iz'n oogen dan
sen. 'Hiji heeft een gevoel', of heel de
wereld ondersteboven staat, en of er een
groote draaimolen in z'n maag aan het
spektakel maken ia. Hiji drukt z'n poot
jes stijif tegen z'n zieke maag, telt van
1 tot 3765499 en valt in slaap
323. Den volgenden morgen kómt Al
batros met een smakelijk ontbijt de zier
ken wekken. De wind is gaan liggen,
De zee is weer kalmer en ze voelen zich
veel pleizieriger dan den vorigen dag.
't Ia bijna heelemaal over.
327. Daar kwam een zeetje, hooger nog
dan alle vorige bij' mekaar. Ik probeerde
me vast te hóuden, maar mis hoon
Als 'n lucifertje werd ik van dek op
gelicht en overboord gekeild, minsten®
80 meter van mijln schuit vandaan. Ik
probeerde nog te zwemmen, naar de
boot tos.
328. Maar ik had niet de minste kans.
Langzaam aan zag ik de schuit verdwe
nen. En daar dobberde ik moederziol
alleen rond op den verbolgen oceaan. Ik
kan jullie verzekeren dat ik liever bijl
moeder thuis ben.
324. Na het ontbijt trekken ze met
bootsman Walrus naar de brug. Wel helt
de boot zoo nu en dan nog wat over,
maar ze hebben er lang, zooveel, last niet
meer van. Pim vertelt aan Walrub z'n
heele merkwaardige ballontocht
