Schager Courant
BUITENLAND.
W1ERINGEN.
Vierde Blad.
Ingezonden Stukken.
HIS WILMS,
Gemengd Nieuws.
De wagon van kameraad Dzjeljitdinof.
De anti-oorlogspolitiek der Ver. Staten.
De Californische overstroomingsramp.
De „contra-revolutionnaie samenzwering"
in het Donetz-bekken.
De Britsche Marine-begrooting.
Zaterdag 17 Maart 1928
71ste Jaargang. No. 8222.
Sdhagen, 16 'Maart 1928.
Mijnbeer ide Redacteur, zou U tmiji een. klein
plaatsje willen aJf staan in Uw v>eefl.ge'leizen blad?
Ju Üw blad van Donderdag 15 Maart komt een
stukje voor van den heer C. Deinuro. te N. Niedorp,
over' het geep signalen geven door de tram bijl het
parsseeren van den overweg tusacihen N. Ndedorp en
Winkel, hetwelk geheel buiten de waarheid is.
Ondengeteekende en al izi,jn collega's iweten, dat
bovengenoemde overweg zeer gevaarlijk Is, daarom
wordt die overweg altijd' gepasseerd met het in
wo'kinir zijn der stoombel en tevens wordt er door
one altijd een signaal gegeven met de stoomfluit.
Is het som® de bedoeling van den heer Dednum,
om oip 'dl© manier daar ter plaatse een bewaakten
overweg: te krijgen, dan i® dat een heel verkeerde
manier, of is bovengenoemd1 heer soms wat doof?
'Dankend voor de verleende plaatsruimte,
S. MEIJER,
iMachinist N.S., Behagen.
Wl] maken nogmaals bekend, dat
voor het opgeven van abonnementen
en advertenties voor de Schager
Courant het eenigst adres is de heer
Hippolytushoef.
Door anderen eventueel op te
geven abonnementen zullen op on
zen vertegenwoordiger HIS WILMS
overgeschreven worden.
ONBEPERKTE MACHT VAN EEN HUSSISCHEN
VOLKSCOMMISSARIS.
Dezer dagen tijdens de hevige sneeuwstormen, die
in Zuid-Rusland woedden, gebeurde het, zoo meldt
de Moskowsche „Prawda", dat de sneltrein van Mos
kou naar Poltoratsk op het station Orenburg niet
verder kon, wegens de sneeuwheuvels, die zich op de
spoorbaan naar Aziatisch ïfusland hadden gevormd-
Vierhonderd werst ver waren de rails onder een
dikke laag bedolven.
De ongeduldige 'passagiers verlieten de wagons en
vulden het perron en de wachtkamers, waar zij
moesten vernemen dat het oponthoud wel geruimen
tijd zou duren. De trein bleef staan waar hij stond
en uit Moskow kwamen langs deze belangrijke lijn
«leeds nieuwe passagiers- en goederentreinen den
chaos op het Orenburgsche station vergrooten.
Ten einde ten minste het verkeer in de richting
van Moskow gaande te kunnen houden, werd door
de spoorwegadministratie besloten, dat de passagiers
van de laatst aangekomen treinen in de reeds langer
wachtende zouden overstappen, zoodat de daardoor
vrijkomende wagons met reizigers voor Moskow zou
den kunnen worden gevuld.
Zoo gezegd, zoo gedaan, Den inzittenden der laat
ste wagons werd achtereenvolgens medegedeeld, dat
zij ter wille van den goeden gang van zaken hadden
over te stappen, aan welk verzoek dan ook werd
voldaan. Wagen na wagen werd ontruimd, totdat
het treinpersoneel arriveerde bij den internationaleil
wagon No. 943, waarin geheel alleen gezeten was ka
meraad Dzjeljitdinof, volkscommissaris van een der
Sovjet-republieken.
Den „narkom" (afkorting van „n&rodny kornis-
sar: volksccommissaris) werd heel beleefd verzocht
eveneens te willen overstappen. Een categorische
weigering was echter 'het antwoord. „Nje pojdoe",
zoo schreeuwde hij, „ik ga niet". „Laat de andere
passagiers maar in mijn wagon komen, maar ik
denk er niet aan om over te stappen". En of men
den „narkom" nu al smeekte de zaak niet in de war
te sturen en hem de «verzekering gaf, dat eenzelfde
wagon, een eerste klasse-wagon, een „zachte" wagon
voor hem gereed stond, de volkscommissaris bleef
zitten waar hij zat, Het treinpersoneel werd het zwij
gen opgelegd.
Een 'en ander had tot gevolg, dat in verband met
rangeemoeilijkheden slechts twee „harde" wagons
van des „narkom's" trein voor de reis naar Moskow
konden worden gebruikt, zoodat talrijke passagiers
den sneeuwstorm op een volgenden trein moesten
Wijven wachten.
En de trein naar Moskow vertrok zonder een en
kelen „zachten" wagon. De trein, die na den sneeuw
storm in tegenovergestelde richting wegstoomde, tel
de echter twee internationale wagons. In den eenen
zoo besluit de „Prawda", waren' de gewone sterve-
ingen gezeten en In den anderen reisde de „nar-
om",
En dit noemen ze nu een land, waar het volk de
Wachten in handen heet te hebben. Diti is geen dic
tatuur van, maar over het proletariaat
Dit wordt echter ten stelligste ontkend door de wa
terstaatsingenieurs te Los Angeles. De hoofdinge
nieurs van het aquaductsysteem gelooft, dat het bre
ken van den dam veroorzaakt kan zijn door een aard
verschuiving tengevolge van de vele regens. Daardoor
was de Westelijke basis van den dam verzwakt en
niet oneer in staat om den overmatigen druk van het
waterreservoir te weerstaan, dat een hoogere stand
had tengevolge van een wolkbreuk in de Sierrafs.
Het waterreservoir diende eenerzijds als aanvul
ling van de drinkwatervoorziening van Los Angeles,
anderzijds voor de irrigatie.
Men zal dus in den komenden drogen tijd in tweeër
lei opzicht moeilijkheden kunnen krijgen.
Het aantal verwoeste huizen wordt op 750 geschat;
zij werden met bewoners vee en meubilair door den
vloed meegesleurd en overal in de vallei bleven de
resten liggen.
In de dorpen dichter bij de zee heeft men de men
schen voor een deel telefonisch en met auto's kunnen
waarschuwen, maar velen werden toch een prooi der
vloedgolf, doordat het bericht hun zoo onwaarschijn
lijk le^k dat ze er niet aan geloofden.
Van alle kanten is inmiddels hulp geboden. Het
Roode Kruis ritiht overal hulpstations op en vele dok
ters en verpleegsters zijn naar de onheilsvallei gezon
den.
Talrijk zijn de tragische verhalen, die bekend wor
den en talrijk zijn ook de helden, die hun leven waag
den.
Een boer te El Rio had telefonisch bericht gekre
gen van den naderenden vloed en haastte zich met
zijn vrouw per auto in de richting van de heuvels.
Onderweg bedacht hij, dat zijn zes knechts nog in een
bijgebouw sliepen. Hij had de keus om zijn eigen le
ven en dat van zijn vrouw aan het 'grootste gevaar
bloot 'te stellen, of de mannen te laten omkomen. Hij
reed terug, wekte de knechts, allen sprongen in de
auto en dwars door de velden ging het naar de heu
vels toe. Ben. petenr «eoande® nctf«t de ewrto de raccactx
verlaten had werd deze door het water verwoest.
Een andere man, die een buurman had willen
waarschuwen, werd door het water verrast en zag zijn
drie kinderen voor zijn oogen verdrinken.
Merkwaardige reddingen.
Vier menschen: een vader met zijn drie kinderen
zijn gered op een veeren matras, waaraan zij zich
hadden vastgeklampt. Nadat de matras over een af
stand van ongeveer 5 kilometer wa9 voortgestuwd,
kwam zij op den top van een boom tot stilstand.
Een man moest een mijl ver zwemmen met zijn
kind van 6 maanden om den hals gebonden, eer hij
in veiligheid was.
Er wordt eenige ongerustheid gekoesterdover het
lot van twee vliegers, die naar Franciecó op weg wa
ren en waarvan tot nu toe geen nieuws ontvangen is
Een leger van arbeiders zoekt onafgebroken naai
de lijken van nog verdere slachtoffers der over
strooming.
Een moeder, Ann Holycloth, die door den water
stroom op een veilige strook grond was geworpen,
doet een treurig verhaal over het verlies van haar
baby. Een ouder kind was te middernacht reeds
verdronken, maar zijl wist den babby, een jongetje,
dat naast haar sliep bijtijds te grijpen, terwijl het
water reeds door haar huis golfde. Van wat nu volg
de doet zij dit relaas:
Ik pakte hem stevig beet en wist een stuk wrak
hout van mijn woning te grijpen. Ik hield mijn kind
boven water, totdat de kolk ons beet nam en den
kleine buiten mijn bereik sleurde. Zij wierp mij op
het land, maar het kind heb ik niet weer gezien.
Waarom moet ik nog leven?
De 80-jarige mr, C. H. Hunick die door zijn zoon
werd gered, vertelt:
Onze ranch was 1% mijl beneden den stuw-
dam. Toen het water ze bereikte viel ze als een
kaartenhuis in elkaar. De stroom nam mij mee en
ik begreep dat het niet lang kon duren. Toen pakte I
iemand mij in het donker bij een arm. „Ben jij het,
vader?" Ik wist dat een' van mijn jongens daar
was. Hij werkte mij op een plank, waarop ook hij
dreef maar twee van mijn jongens zijn verdron
ken.
Zware beschuldigingen geuit.
De schade is veel grooter dan geraamd werd, daar
thans is gebleken, dat tienduizend acres bouwland
door het water zijn weggespoeld.
De voedselvoorziening geschiedt door middel .van
vrachtauto's en vliegtuigen.
De attorney van Los Angeles heeft medegedeeld,
dat hij tot een vervolging zal overgaan, indien mocht
blijken, dat de doorgebroken dijk verkeerd gecon
strueerd was.
Coroner Frank Nance heeft zelfs beweerd, dat er
sprake is van misdadige nalatigheid, daar is toege
geven, dat de dam niet op een rotsbodem is gebouwd,
maar aan het eone einde op leisteen rust en aan
het andere einde op een bodem, die evenmin een
hechte basis vormt.
Het onderzoek zal de volgende week plaats heb
ben. Volgens verschillende ingenieurs was de dara
op vast gesteente gebouwd.
STREVEN VAN DE VER. STATEN OM DEN
OORLOG BUITEN DE WET TE STELLEN.
TOT DUSVER 300 DOODEN.
Tragische tooneelen.
ClnlOVT'roomin,gen Los Angeles in de Santa
j ^e^en meer schade eri menschenlevens
|ta 7ht' dan eerst gedacht werd. Men hoeft nu een
er tten gevonden, maar het is vrijwel zeker, dat
7Ü» ee,n vermisten door het woedende water
ZW omgekomen.
IWn 8.ci]a(le aan eigendommen zal meer dan 15 mil-
wen dollar bedragen,
naÏÏ? p*aatsen zijn geheel of op een paar huizen
vamn!^ De ^ee^e vaDei, vroeger bloeiend en wel
ft nr'i ?u een 8rauwe slibmassa.
ovftr vUr Vwer' d*e belast was met het rapport
ondd.Üfl ?1?!ge*uk beweert, dat het te wijten is aan de
u«delijjj,e constructie van dén doorgebroken dam.
In een belangrijke toespraak over de politiek van
de Ver. Staten ter voorkoming van oorlog heeft Kel
logg, de 'minister van buitenland söhe zaken, volgens
een Reuter-bericht uit New-York, Donderdagavond
do leden van de kommissie van buitenlandsche zaken,
die aan een maaltijd, ter zijner eere vereenigd waren,
verzekerd dat de regeering van de Vereenigde Sta
ten nooit bij eenigerlei doeltreffende beweging ter
bevordering van den algemeenen vrede achter zou
blijven.
Het anti-oorlogsverdag.
Terwijl hij verklaarde, dat hij voor zich voorstan
der is van een onbeperkt veelzijdig anti-oorlogsver
drag. zei Kellogg, dat, als de voornaamste, mogend
heden van de wereld eendrachtig van zin zijn een
■dergelijk verdrag te sluiten, er een formule gevon
den moet worden, die voor allen aannemelijk is. Hce-
wel hij met den meesten aandrang het anti-oorlogs
verdrag aanbeveelt, verklaarde hij toch nadrukke
lijk, dat de Vereenigde Staten niet zouden deelne
men aan eenigerlei overeenkomst, die rechtstreeks
of middellijk, met opzet of terloo-p® een militair
bondgenootschap beteekent. De Ver. Staten kun
nen zich niet bij voorbaat verplichten hun strijd
krachten te bezigen tegen eenig ander land ter we
reld. Zij gelooven niet, dat de vrede van de wereld
of die van Europa afhangt van of verzekerd kan
worden door militaire bondgenootschappen, wier
on'beteekenendheid als waarborgen van -den vrede
herhaaldelijk in de geschiedenis is gebleken.
Het arbitrageverdrag met Frankrijk.
In het eerste deel van zijn rede 'beschreef Kellogg
uitvoerig het arbitrageverdrag met Frankrijk, dat
onlangs door den Senaat geratificeerd is, dat hij be
schouwt als een besliste vooruitgang bijl al zijn
voorgangers en dat, naar hij hoopt, als model zal die
nen bij onderhandelingen met andere mogendheden,
gelijk die'ingeleid zijn met de regeeringen van En
geland en Japan, ter vervanging van de arbitrage-
verdragen, die weldra ten einde -loopen. Hij besprak
voorts de verschillende bestaande verzoeningsver-
dragen, die naast de arbitrageverdragen een middel
vormen voor het uit den weg ruimen van niet-juri
dische of politieke kwesties, die niet voor arbitrage
in aanmerking komen. „Ik ken maai-, zei Kellogg,
„één anderen vorm. van verdrag, dat gesloten kan
worden ter voorkoming van oorlog en dat is een
verdrag, waarin de partijen zich uitdrukkelijk ver
binden geen toevlucht tot don oorlog te zullen ne
men. Dit soort verdrag staat den menschen voor
oogen als zij spreken over verdragen om den oorlog
buiten de wet te plaatsen, en dit is een nieuw denk
beeld bij de moderne regeling van internationale
betrekkingen."
De meervoudige verdragen en de Volken
bond.
Kellogg wees op de onderhandelingen tusschen
Frankrijk én de Vereenigde Staten, sinds Bnand
zijn .belangrijk en inspireèrend voorstel" deed in
Juni en hij sprak de hoop uit, dat Frankrijk zich er
mee zou kunnen vereenigen, dat een gelijk verdrag
tusschen de voornaamste mogendheden gesloten,
toch vereenigbaar zou zijn met het lidmaatschap
van den Volkenbond.
Het verschil tusschen een tweezijdigen en een veel-
zijdigen vorm van een verdrag, dat tot doel heeft
de onvoorwaardelijke verwerping van den oorlog, is
er één van graad en niet van wezen. Een regeering,
die in staat is een tweezijdig verdrag te sluiten, zal
niet minder in staat zijn een veelzijdig verdrag te
sluiten, daar het niet mogelijk is te beweren, dat de
leden van den Volkenbond wel afzonderlijk iets
kunnen doen, wat ze niet tezamen zouden kunnen
verrichten.
In dit verband vestigde Kellogg de aandacht op
het feit, dat 21 Amerikaansche Staten op de onlangs
gehouden conferentie van Havana een resolutie aan
namen, die den oorlog onvoorwaardelijk verwierp,
terwijU; 17 van de 21 staten Lid van dien Volkenbond
zijn.
De on de fineerbare „aanvalsoorlog".
Mijn tegenstand om het anti-oorlogsverdrag tot
aanvalsoorlogen te beperken, is gebaseerd eenerzijds
op den afkeer om het ideaal van den wereldvrede
te kwalificeeren en anderzijds op de afwezigheid
van elke bevredigende definitie van het begrip aan
valler of aanvalsoorlogen. Ik kan niet inzien, zei
Kellogg, dat men tot overeenstemming zou kunnen
komen over een definitie, die geen twijfel meer zou
laten, 't Gevaar, dat aan elke definitie vastzit, wordt
erkend door de Engelsche regeering, dit in 'haar
jongste memorie een rede van haar minister van
buitenlandsche zaken aanhaalde, waarin Sir Austen
Chamberlain gezegd heeft: „Ik blijf daarom tegen
stander van deze poging om een aanvaUler te defini-
eeren, omdat ik geloof, dat dit een val zal worden
voor de onnoozelen en een baken voor de boozen."
Ik ben het op dit punt met sir Austen Chamberlain
eens.
Kellogg's vertrouwen.
Ten slotte verklaarde Kellogg: „Ik ben niet zoo
kortzichtig om te -gelooven, dat het duizendjarig rijk
is aangebroken, maar ik geloof wel, dat de wereld
groo-te vorderingen imaakt in de richting van vreed
zame oplossing van internationale geschillen, en dat
de gewone burgers één van zin zijn in 'hun verlangen
in dei steülin® van den oorlog te zien afgeschaft. Zoo
wel voor mijzelf a.ls in mijn hoedanigheid van minis
ter van oorlog zal ik steeds het sluiten en aanbeve
len van doeltreffende verdragen voor arbitrage,
vreedzaam overleg en het in den ban db-en van
den oorlog".
DUITSCHE INGENIEURS IN RUSSISCHE
GEVANGENSCHAP.
Ernstige gevelgen voor de economische onderhande
lingen tusschen Duitschland en Rusland.
Na de anti-revolutlonnaire samenzwering in Rus
land voor een paar maanden terug om het Sovjet
regiem omver te werpen, en die men den kop heeft
ingedrukt door de kopstukken van deze samenzwe
ring naar Siberië te verbannen, is, zooals voor eenige
dagen terug werd gemeld, een nieuwe ontdekt, wel
ke in Moskou een paniekstemming heeft veroorzaakt
en die nu eens niet is voortgekomen; uit het mid
den der eigen partij, maar waarbij' ook vreemde mo
gendheden dreigen betrokken te worden. Het betreft
hier namelijk de ontdekking van een „contra-revo
lutionaire samenzwering" in het kolenbekken aan
de Donets ('het Russische Roergebied) en in den
noordelijken Kaukasus. De vroegere eigenaars van
de mijnen zouden tal van ingenieurs en technici,
zoowel Russen van monarchistische gezindheid, als
buitenlanders, hebben weten te bewegen tot daden
van sabotage op groote schaal, ten einde het Sowjet-
stelsel ten val te brengen. De leiders van deze sabo-
tage-campagne zouden van de ontevredenheid ón
der een deel der mijnwerkers partij' hébben getrok
ken om hun oogmerken te bereiken.
Ongerijmd is deze officieele lezing, die voorts ge
waagt van een. reeks 'brandstichtingen, ontploffingen
en beschadigingen van machines in de productief
ste mijnen, niet, schrijft de N.R.Crt. in zijn buiten-
laudsoh crrerrtcht. Men tam jödh tooretella» dat de
tallooze tegenstanders van den bolsjewistischen staat
na het vroeger te vergeefs roet militaire interventie
te hebben beproefd thans trachten dien staat in zijn
oeconomische levensader te treffen. Het tijdstip zou
voor een dergelijken aanval goed gekozen zijn; de
centrale regeering toch heeft al geruimen tijd te kam
pen met een ander dreigend ©economisch gevaar: de
onwil der boeren om graan aan de steden te leveren.
Die onwil berust op de onmacht van de industrie,
den boeren de producten te leveren, waaraan zij nij
pend behoefte hebben, alé landbouwwerktuigen,
kunstmest, kleeding, schoeisel enz. Snijdt men nu de
industrie den toevoer van haar eerste grondstof, de
steenkool, af dan kan zij nog minder dan te voren
haar taak vervullen.
Zoo laat1 zich de stelling van Moskou theoretisch
wel verdedigen, maar niettemin zijn er gegevens, die
aan haar juistheid twijfel wekken. Die liggen in
hoofdzaak jin de arrestatie van 6 Duitsche ingenieurs
en technici, welke bij het complot betrokken zouden
zijn. En nu verklaren zoowel de A. E. G. als de firma
Koppers te Essen, die deze vaklieden naar Rusland
hadden gezonden om machines te monteeren, dat zij
overtuigd zijn van de volkomen onschuld der betich
ten. Zij hadden juist mannen uitgezocht die zich tot
hun vak plachten te bepalen en niet aan politiek de
den. De Duitsche regeering heeft te Moskou dadelijk
opheldering laten vragen over de verrassende arresta
ties en men mag verwachten dat zij den beschuldig
den allen mogelijken juridischen bijstand zal verlee-
nen bij het proces, dat tegen hen is aangespannen.
Paul Scheffer, de correspondent van het Berl. Ta-
gebl. te Moskou, wijst nog op een omstandigheid die
actieve deelneming van buitenlandsche technici aan
oen sabotagecom.pl ot onwaarschijnlijk maakt. Dat is
de sterke vrijheidsbeperking waaraan de buitenlan
ders in Rusland onderworpen zijn. Zij worden steeds
zoo scherp op de vingers gekeken, dat zij om zoo te
zeggen geen vinger in de asch kunnen steken.
Dit zijn metterdaad zoo sterke argumenten tegen
de officieele stelling, dat men zich moet afvragen of
de machthebbers te 'Moskou niet trachten zondebok
ken te vinden voor hun eigen onmacht om de achter
lijke industrie van hun land op' peil te brengen.
Een andere onderstelling, welke in een telegram uit
Riga aan de Times vermeld wordt, is, dat tegenstan
ders van Koei'bisjef, den leider van den oppersten oe-
conomischen raad, diens streven om buitenlandsche
ingenieurs naar Rusland te hallen, willen dwarsboo-
men.
De houding der Russische regeering en
de houding, der Duitschers.
De arrestatie van de zes Duitsche ingenieurs in
Rusland zal, als niet alle voorteekenen bedriegen, zeer
ernstige gevolgen voor de Duitsch—Russische betrek
kingen hebben.
Het Duitsche kabinet heeft, Donderdag o.a. over
deze kwestie beraadslaagd en besloten een betoog tot
de Russische regeering te richten.
O.a. wordt de wenseh te kennen gegeven, dat het
den Duitschen consul-generaal geoorloofd zal zijn de
gearresteerden te bezoeken. Of deze wensch door de
Russische regeering ingewilligd zal worden, is twijfel
achtig, aangezien op grond van de DuitsChRussi
sche overeenkomst. Duitsche onderdanen slechts recht
hebben op eenzelfde behandeling als Russische on
derdanen. Volgens het Russische recht i® het bij eon
gewoon protest aan Russische onderdanen niet toe
gestaan, dat gearresteerde beklaagden voor afloop
van de instructie met iemand in verbinding staan.
De economische onderhandelingen, die op het oogen-
blik te Berlijn worden gevoerd, zijn tengevolge van do
arrestatie® in Rusland spaak geoopen. De leider der
delegatie ds reeds uit Berlijn vertrokken en waar
schijnlijk zullen ook de overige leden der delegatie
vertrekken.
RUIM 2 MILLIOEN PD. ST. BEZUINIGD.
De Engelsche minister van Marine, Bridgeman,
heeft Donderdag de marinebegrooting ingediend ten
bedrage van 57.300.000 pd. st. Met nadruk wees hij er
op, rlQ,t dit 1.150.000 pd. st. minder is dan verleden
jaar. Bovendien 'bedragen de buitengewone uitgaven
1.280.000 pd. st. minder. Men heeft dus ruim twee
millioen pd. st. bezuinigd.
Volgens" een draadloos bericht, vestigde Bridgeman
de aandacht op het feit, dat voor de marinelucht
vaart 198.000 pd. st. meer is. uitgetrokken, zoodat dit
wapen niet wordt verwaarloosd, terwijl de uitgaven
op andere punten worden beknot.
De uitgaven voor den gewonen dienst bedragen
48.000.000 pd. st., hetgeen vrijwel precies overeen
stemt met het desbetreffende bedrag in 1914. De mi
nister berekende echter, dat, indien de prijzen zich
thans op hetzelfde niveau zouden bewegen als voor
den oorlog, deze som thans 18.000.000 pd. st. lager zou
zijn. Vergeleken met vóór den oorlog is er dus een
bezuiniging 'bereikt van 37.35
'De bijdrage van Nieuw-Zeeland voor de marinewer-
ken te Singapore ten bedrage van een millioen pd.
st. werd door Bridgeman gememoreerd als een feit
van groote beteekenis. Nieuw-Zeeland heeft boven
dien aangeboden, zijn vloot met een kruiser te ver
sterken.
Met groote voldoening sprak Bridgeman over het
p'oede werk, dat de vloot onder moeilijke omstandig
heden in China heeft verricht.
Met betrekking tot d.-> algemeene vlootpolitieK zei-
de de minister, dat Engelands streven tihans gericht
is op vervanging der verouderde schepen. De regee
ring, zoo zeide hij, laat dii jaar een kruiser 'allen
van de drie, welke gebouwd zouden worden. In 1927
en '1928 bedraagt het totaal der op stapel gezette krui
sers slechts drie, .in plaats van zes. De regeering heeft
er op het oogenblik nog geen denkbeeld van, of en
in hoeverre het programma voor het volgend jaar
gewijzigd zal worden. Dit zal overwogen moeten wor
den door den minister, die 'het volgende jaar de be-
trrootinif indient.
Het zou echter zeer gewaagd zijn, aldus Bridgeman,
verder te gaan dan de huidige regeering is gegaan
wat betreft het uitstellen der vervanging van ver
ouderde schepen, want deze veroudering zal, wat de
kruisers betreft, over enkele jaren snel 'n grooteren,
omvang aannemen en de noodzaak, om geld voor do
vervanging van schepen beschikbaar te stellen, zal
dan dringender zijn. Bovendien zouden dan ook
eenige slagschepen vervangen moeten worden.
De reden, dat de regeering drie kruisers uit haar
program heeft geschrapt, Is niet, aldus Bridgeman,
dat zij zou raeenen, dat Engeland niet zijn volle aan
deel in de ontwapening zou hebben bijgedragen.
Amerika heeft een zeer edelmoedige bijdrage ge
daan op het gebied de bewapeningsbeperking on
heeft ongeveer een half millioen ton, hetzij in aan
bouw of in uitzicht gesteld, geschrapt. Alvorens de
conferentie van Washington plaats 'had, heeft En
geland echtèr reeds vrijwillig 1.300.000 ton geschrapt
en sindsdien heeft 'het ongeveer evenveel geschrapt
als Amerika. Sinds den wapenstilstand heeft Enge
land 1538 schepen geschrapt, metende in totaal
2.139.515 ton. „Vergelijkt men de 500.000 ton geschrpat
door Amerika, met de twee millioen ton, geschrapt
door Engeland, dan kan men niet zeggen", zeide de
minister, „dat wij ons deel niet hebben bijgedragen
Ik geloof niet, dat algemeen wordt beseft, welk een
belangrijke rol wij in deze aangelegenheid hebben
gespeeld. Wij zijn de eenige natie, die voor ons
voortbestaan absoluut afhankelijk Is van de vrije zee
en om die reden is onze bijdrage in nog grooter mate
de aandacht waard".
Bridgeman zeide, van oordeel te zijn, dat het nieu-
1 we Amerikaansche vlootprogram zeker niet moet
