Mi ONS HOEKJE. „GEKIEKT P Verborgen in de Aarde. Van alles wat. 2ONifc - VOORONZEJEUGD AARDIG REKENKUNSTJfL H tm» de ullktmsl vaeen optMm kunt bepalen). giet otv van jekonsommotjee en JuiKöTT i tooit wel een aardig kunstje, dat je zelf moet probeeren. Voot dit sommetje hoef lappe rekenbol te zijn en Je kunt het Jo teel gewichtig voordoen, twee ieepjes papier en vraag iemand Kleohap een rijtje cijfers op een der pa* schrijven, BK. u het andere papiertje en schril! wat do der nog te maken optelling tal rijn, in 286430. u weer het eerste reepje en laat je vriend eerste rijtje een andere rij cijfers (even ital) zetten. Hieronder zet jij weer een &n weer jo vriend en dan weer jij zelf. rijtjes op en de nltkoznst tai het voox&f getal: 2654S0 vormen. Ittkenscmmetj*. 86434 84808 76186 48620 61879 886480 poost zal altijd, met welke cijfers Je het ■hoppen met het te voren bepaalde gctaL JdMrrorgt, dat het vooraf genoemde getal lil aangeeft, bestaat uit een 8 geplaatst eerste getal door je vriend genoemd en 8 u hot laatste cijfer van hetzelfde getal a! jo dus als zekere uitkomst (2)8648(0), uit het getal 86432. Zong dan ook dat I van leder rijtje dat Je zelf sahryft, met van hot bovenstaand rijtjo 9 vormen netje ls gedaan 1 e vriend schroef hierboven: 84868 [je daaronder 76130 90000 Je ook bfj het laatste rijtje. d ml TANTH L3NKEBL EN SCHOOLGESCHIEDENfa. I Engél9ch, door TANTE LENNIE). onlijk wordt ook (fit Jaar oen prijs zei Miss Heriot, en kook door i naar de meisjes, „voor do boete fdoor de „Photoclubleden" wordt to- f En als Je nieuwsgierig bent wat «Jé lt dezen wedstrijd zal zijn, wil Ik hot Jwel verklappen. Alleen omdat Je dan [boste beentje zult voorzotten ie hoogsto klassen konden aan den deelnemen, de meisjes beneden de mochten nog geen „lid" zijn. i 't nuwerd er geroepen. Ah prijs book ter waarde van 10 uitgezocht en bovendien zal de prijswinstor ah een heel Jaar: Presidente van do Wn" ooruitzicht zulk een boek te winnen te mogon uitkiezen was aanlokkelijk naar toch was de Presidente-titel wel it begeerde voor allen., flljk wint Deliawas de meening tie en Esther toen het schoolhoofd de verin ten. Jullie van Agatha f vroog flnblik bleef het stil. beusch In aanmerking komen ah kiek had V' opporde Kate. ffijk wel T zöi Gertle weer. „Maar ik dat zij mee durft dingen na die ge- met de broche, die zij heeft weg- '8 het niet bewezen", werd er ge en werkelijk probeerden nog oenige aan haar onschuld te gelooven, ni et ude de schijn heelemaal tegen haar was een nieuweling en ze was, zoo- meisjes ter oore kwam, voor vier i de vorige school geschorst, omdat overgangsexamen stilletjes, het werk der beste leerlingen had genomen en oreven. Ook omdat ze niet dadelijk was de straf zoo zwaar geweest. En daar niet graag terug wilde, was ze ff <hz0 school geworden en het 1 had er met de meisjes over gespro- 't van mij weet, dan dat j*WI srimmer wordt voorgesteld door had ze gezegd en er bijgevoegd! geschiedenis wordt nu niet langer SULjh ik verwacht, dat jullie haar kringetje zult opnemen." I -- .3 der meisjes, die bij de klaz- J hoofdtoon voerde, had toestem- en haar voorbeeld was voldoon- Inderdaad waren ze zonder uit- i Qe nieuweling tegemoet gekomen. tir ai u 16rste daK®n en afgotrok- »i nee] g«uw was het ijs gesmolten taïi u niemand er aan dacht «uiten of minder aardig te doen, neeiemaal „los" en bleek.ze oen rut t ,®n ziJn voor de „Fotoclub". idfchLïi r^IanK kiekjes", had zo ge- "eb btj. Zeegezichten, "'«'«eitjes, raak gekiekt on moot tj b"'^^"' kokon verbaaed en re 6enl* ,e Teel v,. Vnog vee! beter dan de I '"n toch ook hoele mooie „Dan worft JIJ (IK Jaar Preddontor rei Delta en zo probburde dit to neggen sondor ai- gunet tn ba&r stom. Tot op dtt oogonbllk had Delia er nooit aan gedacht dat een dor andoro metejoe baar voar- bij ton streven en tn baar plaats Presidente kon wonion. Twee Jaar achter olkaar was zij hei geweest on volgens haar en ook volgens do anderen sprak het vanzeli dot te hoor laat ste schooljaar de leiding tem honden. Maar nn was eg plotseling een mededlngjster gekomen en een geweldigs! Delta's klokjes waren mooi, man dlo ion Agatha wonnen hot gehot „Eerlijk ls ooriljkl En daarmee xj&T had Dolla nog gezegd. Dit had tlch aigespeoM Joint één weok voor het roek raken van de broche. Zóó was bet gnomon. Gertte en Agatha deelden hun kamer samen. De laatste had Gertle gevraagd ol «o ovon haar broche mocht hebben. -Natuurlijk" bad Gertle vriendelijk genntweoni maar even daarna had Gertle ah Jesbehalve vriendelijk gekeken. „Stel je voort" tel te tegen de mofajea, toen allen beneden weren, met een kkmr van op- Winding! ^Agatha vraagt mte brocho te leen 1 ging aDns In vHcgondo haast, omdat zo naar dans les moeetj van achter het scherm goof Ik haar hot ding Een oogonbllk later roept zo> „Hob Je de broche weer weggenomen „Hoe kon dat nu," zog Ik ik ben termen niet achter het Boherm vandaan geweestT Maar waar we ook keken weg was dp broche! Ulo hooit ze ergens vootopff* wad ar ge mompeld. „01 zo hooft 1 laten voDon dat kan toohf* zni do ondorwflsaret dto het hoffigo tooneoltjo Wjwoondo. „Dat kan ntetT rtop Gertte stampend ren boosheid. Dan mooet do broone op don grond Bggen, iM klein is ze niet. Meen hoos»» «O Is weggomoffeldr „Oortloll" klonk t nu ren vorechfltorKto ka» ten. Dat mag Jo zéé maar niet soggen. Maar nlomond kon oen andere oplossing vin don. En hoo langt* het duordo ro(a do moolo troold terug .word gevonden, hoo meer waren do meisjes overtuigd, dat Agatha de sohuldlgo Zelfs bet hoofd der gahooi kon ritet i denkon, ook nlot toen zo het metslo héél allean had ondervraagd on zo stoodg hetzolldo sat- godnm/ Misschien woord kreagi jk bob hot Dlot - als ds'geeoUodmfe ren paf momon aramenwork nlot do rondo had gedaan zou men haar oerder geloofd heb ben, maar nn vcizwaaido dit don sobvv an tóch al zoo togon haar wee. Agatha kwam het laatst bcnodenf to een oogonbllk stond het groepje om baat boen. „Zog nn tenminste oorlljk, waar Jo mte Brocho hobtl" vroeg Gortio Ik heb haar van moodor gokrogen en ik wtl hear terug hebbenr IJt neb het niet gedaan, was het antwoord even onverzettelijk als zooeven in de kamer der directrice. De meisjes keerden zich om en Baten haar staan. (Wordt vervolgd). WIE KAN EEN POPPETJE MAKEN, DAT OP DE MUZIEK KAN DANSEN? Dat kon Willem de Hoog en hij vyae er heel trotsch op. i Zal ik jullie eens vortollen, hoe hij dat deed? j Hij sneed een kurk puntig af. Dat was mot den breeden kant onder de romp met eon rokjo aan. Een kopje van kurk maakte hij or op. Mot inkt on een beotjo kleursel gaf hij hot eon gezicht Zijn zusjo maakte er van bloomen- papier oen aardig hoodjo en mantoltjo voor. Nu was het poppotjo klaar on hot zag or keurig uit, maar hot kon nog nlot dansonl Daarvoor had Willem vier varkensborstols noodtg, die elk een centimeter lang waron. Die moesten tn het breedo ondoreinde der kurk gostokon worden en vervolgens werd het poppetje op do plano gozet Als Wlllom of zijn zusjo nu daarop tpooldo, begon hot poppotjo alleraardigst to dansen op de maat der muziek. Voor kinderen, dto goon plano hobbon, wil het poppetje ook wel op do tafel dansen, ajs daar maar mei vjegero qp iudjjsi"'h i wordt, (Naar het Engolsoh) door TANTE LENNIBL Jb het heusoh niet te gev&ariJJkT" vroeg Dora. Ze ging op de knieón liggen en keek ln de uitgegraven opening. Beneden stond Wlm on naast naar wond George het touw op, waar mee hij telkens een emmer vol uitgegraven zand naar boven haalde. Een beetje gedempt klonk het van uit do diepte: „Heelemaal niet gevaarlijk, hoor! Ik krijg alleen beetje kramp te mijn knieón van het bukken!" J>aat hem maar praten!" zei George, terwijl htj weer een emmer leeg stortte. Je weet, hoó Ik erover denk. Het ls en blijft een gevaarlijk werkje. En als de grond niet zoo steenachtig was, maar enkel zanderig, had je alle kans, dat do heele boel tn elkaar zakte. Ik zal blij zijn als t ofgeloopen Is en nn lk or morgen voor drie dagen tussohen uit trek, heeft Wim mij be loofd dat hij niet verder zal gaan, vóór lk terug benl" „Gohikktg!" riep Dora, die nog steeds als be- tooverd ln het donkero gat bleef kljkea „Zou er water te vinden zijn wat denk jij ervan?" „Misschien wol!" antwoordde do jongen, je woot, dat do hazolroedo die Wlm ln z'n hand hlold, héél duidelijk op dezo hoogte bewogen heeft en dat dit toch wol een zeker middel moot zijn om te weten waar een bron ligt" „Vooruit pak aanl" riep Wlm"s stem weer vanuit de diepte on Goorgo ging weer uit alle mocht san hei touw trokken om den emmer op to haloa Door stond toe to kijken. Haar gezichtje stond omstlg. Zo mooht do boldo jongens hooi graag. Hun vador had kort goloden oen stuk boeobgrond te dozo woeste strook gekooht en nn zou hij or oen „farm" bouwen. „Ale het ons lukt hlor wator en oen bron te ootdokkon," had Wlm gezegd, zou H vader een boel moolte sparen on zon hij ook oon heolo- bool gold kunnen verdienen." En'too waren zo vei vorwaohtlng aan don slag gegaan, maar tot ira too zondor roiultaat Dora Porring die hun bunrmolsio sou worden, ook haar vader had grond gokooht volgde htm werk met do grootste belangstelling. JCora Wlm hot 1» voor vandaag genoog!" M Goorgo etndelllki Eon knorrig gebrom was ast antwoo«d en langzaam aan kwam Wlm to Toorsohljn, vooizlohllg tegen don touwladder Opkruipend, dis zijn broer naar benoden bad gegooid Hij zag er reeesoBjk uit Zk) kloeran zaton onder hot smeer. „Nog nlotsT zei hfj togen Dora, die hom vol verwachting aankeek maar morgen hobbon wo watorl 0 neen bedaoht hij zloh Ineens morgen kan bot niet want dan Is George weg! dan kannen we niet opschieten. Ik moet oen Dlouwe spade hobbon. Dis ken lk tntuseohen koopenT Don volgenden ochtend voelde Dora zloh wol tets verlaten toen haar twee nieuwe vriendjes weg waren. Ze probeerde zloh zoo good moge- lijk to vermaken en ging vdér theetijd een nurtje ln het bosoh wandolon. Toen ze een eindje goloopen had bloef se plotseling staan. Zij dacht dat ze een vreemd goluid hoordo. Mear hoe ze luisterde en waar ze keek, zo kon niets ontdokkon. Dus liep ze weor verdor, maar een oogonbllk later bleef ze wéér staan. Daar was hot wéér, hetzelfde geluld, net of lomand riep, hot leek wel van onder don grond te komen. Zo beofdo van sohrtk, maar taeons daobt ze aan de gogravon opening dót zou hot zijn er was Iemand te gevallon! Meteen keerde zij zloh om en Dep zoo ving se kon naar de put Dora bukte zloh over den rand en keok naar bon eden. „Allot" riep ze, zoo hard ze kon. Maar er kwam geen antwoord. Ze zette de handen voor den mond en riep zoo hard zo kooi „Ia or iemand beneden I" Ineens hoorde zij het zelfde getuid en nn boorde zo duidelijk roopen. Het geksto was, dat het klonk alsof het van beneden kwam, maar ze was bijna zekor, dot er niemand op den bodem lag. Hulpeloos keek ze rond en toen taééns het was, alsof haar hart zou stilstaan zag zij Wtm's pet aan den kant liggen. Dus Wlm was het die om hulp riepll Haar eerste gedachte was, naar beneden te gaan en te het gat af te dalon maar boe zon zij dit kunnen? Gelukkig, hot touw hing or Taar im moert se ook nog floht hobbon om ie kunnen zien, want hot was beneden donker en do etem kwam niet vanaf den bodem; Zij herinerde zioh, dat do Jongen lucifers en kandelaar in een rotsspleet haddon weggestopt en werkelijk vond xe, wat zij noodig had en maakte zij zloh gereed ln de dlopte af te dalen. Nooit had Dora dit gedaan. De gedachte om to het donkere hol terecht to komen, beangstig de haar, to moer, waar zij niet wist wat er bo* neden gaande was en waar Wlm. was terecht gekomen. Maar or bleef niet veel anders over en dus zette zij zich over haar angst heen en ging zij voorzichtig lang» den touwladder naar benedon. Eindelijk had xij dan bodem bereikt en kook zij in hot rood. Er was goen spoor van Wlm! Het ging haar verstand to boren waas, to homelsnaam, was hij dan t T In oen hoek moen- do zij een liobttcÜJnsoi te zien. Voortiohtig Ucp zij er naar toe en met de handen tastenj bevoelde zij den wand, tot toeen«....do bodem als het ware onder haar wegzakte, «n rJJ goen grond meer voelde. Zij greep om zloh hoen, maar het wea, alsof aflet om haar wegbrak - Wat gebeurt er Zeg toch wat. Het was Wim's stem Dora streek versuft d9 haren uit haar ge-1 zioht. Jk ben het hoor." Ben jij het, Wim „Dora I riep hij, zóó blij, als hij haar naam nog nooit gezegd had, „heb je je bezeerd." Dora betastte haar beenen en armen. „Ik ge loof het niet, alleen 'n paar bulten en schram men. Maar waar zit je, wacht, beweeg je- niet, De kom wel bij je I" Gelukkig 1 Ze had lucifers bij zich en een stuk kaars om aan te steken. Toen ze licht had gemaakt, zag ze allerlei vreemde dingen en Dora kon bijna geen adem halen van verba zing. Ze zag, dat zij. in een onderaardsch ge welf stondde wanden waren vochtig uitge slagen en vlak bij ontwaarde zij stroomend water, een beekje, dat stil voortkabbelde, i Zij begreep er niets van maar ze bleef niet bij dit raadsel stil staan en trachtte uit te vissohen waar Wim's stem vandaan kwam. j Een oogenblik later knielde ze bij hem neer. I De jongen was bleek zóó bleek, dat ze even- tjes bang werd, maar zijn oogenlachten en knipperden tegen het kaarslicht. „Gelukkig, dat je er bent, Doorf" zei hij «hoe ben je bier gekomen hoe wist je, dat j tic hier zat Dora lette niet op zijn vraag, maar bekeek zijn armon en beenen. „Ik geloof dat Je je bezeerd hebt, ik zal je helpen!" troostte ze. Allereerst bracht ze in de holte van haar hand wat water uit de beek, en gretig dronk Wim het verfrlsschende vocht. Toen doopte ze haar zakdoek in hot water, scheurde twee ree pen en verbond zijn enkel en arm, die hij blijkbaar bezeerd had en zette hem zoo ge makkelijk mogelijk tegen don rotswand. „Je bont een schat I" zei Wim met een zucht v&n verlichting. Ik zit hior al van af negen uur vanochtend." „Wim I" riep Dora „hoe kan Je ook ollóón aan den gang gaan! Je had toch beloofd „Dat weet ik wel en ik heb 't ook eerlijk nlot gedaan. Be heb alleen maar even over den rand gekeken en ik weet zelf niet hoe het kwam, maar de grond brokkolde weg en voor lk hot wist, lag lk hier beneden. Maar wóAr ik j eigonlijk verzeild ben, woet ik niet, DoorHet lijkt wel of hier menschen gehuisd hobbon. Kijk eens In dien hoek licht eens bij I" „O I P schreeuwde Door ineens „hier lig gen allerlei vreemde dingen -— net als in een museum I En hier teekeningen op de muren!" Ze waren zoo verbaasd, dat ze een oogen blik vergaten, dat ze eigenlijk gevangen zaten to een steenen gewelf. BLADEREN EN VRUCHTEN. O, kijk eens 1 Maar de honger liet zich voelen en nu be gonnen zo middeltjes te bedenken om weer op den beganen grond te komen. „Ermoét een uitweg zijn", zei Wim maar hij had nog niet uitgesproken of ze hoorden een geluld als een sneeuwval en daarna werd het akelig stil -De beide kinderen keken elkaar versuft aan. „Nu geloof ik, dat we heelemaal opgesloten zfttenP zuchtte Door. „Maar neen.... kijk eens.... hier is een boomwortel. Dus we kun nen niet zoo diep zitten. Zouden we niet oen een gat kunnen graven aan dezen kant, dan komen we er vast uit!" ïïn zondor zijn antwoord ai te wachten be gon ze te wroeten en niettegenstaande Wim's vermaningen, niet verder te gaan, omdat hij bang was, dat ze gevaar liep ging ze door. In eens riep ze: Jk ben er I Ik ben nu bij den boom nu moot ik probeeren, me hier uit te wringen!" Het moeilijkste kwam nog, ze had nu haar voet op een stuk steen en een arm gewonden om den boomwortel. Met den anderen arm hanteerde ze een zakmes waarmee ze de aarde wegwerkte. GelukkigDe grond was zacht en gaf mee. En werkelijk plotseling scheen ln de donkere holte een schijnsel een smalle lichtstreep l Dat gaf nieuwe kracht Onver moeid werkte ze nu door, groef met beide handen verder en ten slotte had ze een opening gemaakt en zich eruit gewrongen. »Nu jij!" riep zo ik zal Jo helpen en ze stad haar hand door hot gat Kruipend en steunend van pijn kwam Wim naar voren en na hóól veel moeite en inspan ning had ze hom naar buiten getrokken on •tonden ze eindelijk eindelijk op dan be* ganon grond. Jtir ie water P zei Wtm, dafhol^JTD^6 T00rW#rI>e0 wborS« I» „Veder zal blij rijn", l&ohto hfj. ^J2a wij hebben schatten gevonden", Jutohto 1 fpf w\ I De vruchten zijn hierboven aan takjes ge kond. die er niet aan hooren. Wie kent juiste bladeren? Figuren 2, 8, 4, 6, 7, 8, 9 zijn goteek to de blokjes. Probeert ze eens goed te rangschikken. Kijk maar eens goed naar de kersen, die zoo graag van het steeltje hapt en diep eeni Je geheugen op welk soort blaadje er aan ik wod dat je zoo langzamerhand er wel wijs zult worden. HET ELFJE EN DE GEITENHOEDSTER „Ochl" zuchtte Leentje, „het begint me toch vreoseiijk te vervelen, altijd op de geiten ie ii: ten passen! Ik wou, dat ik een eJfje w», want Jes hebben niets anders te doen dan te h pel ui Daar het vacant,ie was en Leentje maar céu in de week de geiten moest honden on al den c rijgen tijd mooht doon ugeh, zooals ze ze-li w: was het ad heel onaardig van haai zoo te mo-i: ren. Misschien dachten ae elfjes dit ook, want zekeren dag, toen zij In het gras lag uit te ruel hoorde zij plotseding aen heel fijn stemmetje v bij haar. „Leentje! Leentje!" zei hot stemmetje, „lk br< Je een vriendinnetje uit Sprookjesland. Hier i« z Het meisje keek eens om en zag nu een fee i een gouden vaas in haar handen „Kijk er maar eens in" zei de fee tegen haai Leenljo deed dit en zag op den bodem der v ene klein, blond elfje, dat heel bedroefd keek „Odh!" zuchtte het elfje, „bet begint me t< zoo vreeselijk te vervelen, altijd te moeten «pel Ik wou, dat tk èon meisje was tn de geiten hoei moest. Ik zou niet mopperen, als ik meer dan dag in de week worken moest" „Zoo zie je dus", zei de fee tegen Leentje, ontevredenheid wonen kan ln elk hart. dat n binnen laat". Leentje wilde Juist wat, zeggen, toen de fee het elfje echter even plotseling verdwenen, ais gekomen waren De kleine geitenhoedster werd nu wakker bemorkte, dat zij gedroomd had en de gei' dwars door het korenveld van den boer liep waar geiten natuurlijk noodt komen mochten OP EEN REGENACHTIGEN DAG IN DE VACANTIE „Wat nullen de kinderen vandaag eens do< nn zij niet uit kunnen gaan vroeg Moec zlchzelve af. Eindelijk riep zij „Ans en Elleke I komen jullie eens mee na de provisiekast en brengt een paar van pannetjes mee I" Daar kwamen de meisjes vlug sangeloop< ieder met een paar pannetjes tn de hand. Moeder gai haar nu elk een sneedje bro< wat melk, een beetje suiker, oen paar amanc len, wat krenten en rozijnen en een groot appeL De meisjes waren tn de wolken en bego nen dadelijk een lekker maal klaar te mak* I Ze waren nog te Jong om op vuur te kokc maar zij wisten ook zonder dat wel raad. Eerst maakten zij melksoep. Ans vulde b soepterrientje met melk en roerde er wat si ker door, terwijl Elleke een reep wlttebro, met een vruchtenmesje in kleine vlerkan stukjes sneed. Die stukjes werden er door g roerd en do soep waa klaar. Eventjes proefden zij er van, heel eventj i maar, want de soep moest blijven staan, t i het heelemaal gereed was. Nu maakten zo appelmoes met „arme ri dors", zooals Moeder dat ook wol eens des De appels werden op een rasp fijn gewrevi en het moet deden ze In een schaaltje. Ellel streek het met een vork glad en nu gingen samen aan 't versleren ln het midden sti Ans een groote amandel en Elleke mtnk daaromheen een krans van krenten. Ai weerskanten kwam nog oen krans, maar i van rozijnen en amandelen en de rand, die nu nog overblnof, werd aangovuld met tij gesnipperde amandelen. 't Was prachtigEn wat smaakte allee hes *eat fiftWU* ver lijk I Natuurlijk werd Moedtr ook uitgsa natMMk m AUuwk - j djgd voor den maaltijd,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1928 | | pagina 23