Mi
ONS HOEKJE.
„GEKIEKT P
Verborgen in de Aarde.
Van alles wat.
2ONifc -
VOORONZEJEUGD
AARDIG REKENKUNSTJfL
H tm» de ullktmsl vaeen optMm
kunt bepalen).
giet otv van jekonsommotjee en JuiKöTT
i tooit wel een aardig kunstje, dat je zelf
moet probeeren. Voot dit sommetje hoef
lappe rekenbol te zijn en Je kunt het Jo
teel gewichtig voordoen,
twee ieepjes papier en vraag iemand
Kleohap een rijtje cijfers op een der pa*
schrijven,
BK.
u het andere papiertje en schril! wat do
der nog te maken optelling tal rijn, in
286430.
u weer het eerste reepje en laat je vriend
eerste rijtje een andere rij cijfers (even
ital) zetten. Hieronder zet jij weer een
&n weer jo vriend en dan weer jij zelf.
rijtjes op en de nltkoznst tai het voox&f
getal: 2654S0 vormen.
Ittkenscmmetj*.
86434
84808
76186
48620
61879
886480
poost zal altijd, met welke cijfers Je het
■hoppen met het te voren bepaalde gctaL
JdMrrorgt, dat het vooraf genoemde getal
lil aangeeft, bestaat uit een 8 geplaatst
eerste getal door je vriend genoemd en 8
u hot laatste cijfer van hetzelfde getal
a! jo dus als zekere uitkomst (2)8648(0),
uit het getal 86432. Zong dan ook dat
I van leder rijtje dat Je zelf sahryft, met
van hot bovenstaand rijtjo 9 vormen
netje ls gedaan 1
e vriend schroef hierboven: 84868
[je daaronder 76130
90000
Je ook bfj het laatste rijtje.
d ml
TANTH L3NKEBL
EN SCHOOLGESCHIEDENfa.
I Engél9ch, door TANTE LENNIE).
onlijk wordt ook (fit Jaar oen prijs
zei Miss Heriot, en kook door
i naar de meisjes, „voor do boete
fdoor de „Photoclubleden" wordt to-
f En als Je nieuwsgierig bent wat «Jé
lt dezen wedstrijd zal zijn, wil Ik hot
Jwel verklappen. Alleen omdat Je dan
[boste beentje zult voorzotten
ie hoogsto klassen konden aan den
deelnemen, de meisjes beneden de
mochten nog geen „lid" zijn.
i 't nuwerd er geroepen. Ah prijs
book ter waarde van 10 uitgezocht
en bovendien zal de prijswinstor ah
een heel Jaar: Presidente van do
Wn"
ooruitzicht zulk een boek te winnen
te mogon uitkiezen was aanlokkelijk
naar toch was de Presidente-titel wel
it begeerde voor allen.,
flljk wint Deliawas de meening
tie en Esther toen het schoolhoofd de
verin ten.
Jullie van Agatha f vroog
flnblik bleef het stil.
beusch In aanmerking komen ah
kiek had V' opporde Kate.
ffijk wel T zöi Gertle weer. „Maar ik
dat zij mee durft dingen na die ge-
met de broche, die zij heeft weg-
'8 het niet bewezen", werd er ge
en werkelijk probeerden nog oenige
aan haar onschuld te gelooven, ni et
ude de schijn heelemaal tegen haar
was een nieuweling en ze was, zoo-
meisjes ter oore kwam, voor vier
i de vorige school geschorst, omdat
overgangsexamen stilletjes, het werk
der beste leerlingen had genomen en
oreven. Ook omdat ze niet dadelijk
was de straf zoo zwaar geweest. En
daar niet graag terug wilde, was ze
ff <hz0 school geworden en het
1 had er met de meisjes over gespro-
't van mij weet, dan dat
j*WI srimmer wordt voorgesteld door
had ze gezegd en er bijgevoegd!
geschiedenis wordt nu niet langer
SULjh ik verwacht, dat jullie haar
kringetje zult opnemen."
I -- .3 der meisjes, die bij de klaz-
J hoofdtoon voerde, had toestem-
en haar voorbeeld was voldoon-
Inderdaad waren ze zonder uit-
i Qe nieuweling tegemoet gekomen.
tir ai u 16rste daK®n en afgotrok-
»i nee] g«uw was het ijs gesmolten
taïi u niemand er aan dacht
«uiten of minder aardig te doen,
neeiemaal „los" en bleek.ze oen
rut t ,®n ziJn voor de „Fotoclub".
idfchLïi r^IanK kiekjes", had zo ge-
"eb
btj. Zeegezichten,
"'«'«eitjes, raak gekiekt on moot
tj b"'^^"' kokon verbaaed en re
6enl* ,e Teel
v,. Vnog vee! beter dan de
I '"n toch ook hoele mooie
„Dan worft JIJ (IK Jaar Preddontor rei
Delta en zo probburde dit to neggen sondor ai-
gunet tn ba&r stom.
Tot op dtt oogonbllk had Delia er nooit aan
gedacht dat een dor andoro metejoe baar voar-
bij ton streven en tn baar plaats Presidente
kon wonion. Twee Jaar achter olkaar was zij
hei geweest on volgens haar en ook volgens
do anderen sprak het vanzeli dot te hoor laat
ste schooljaar de leiding tem honden. Maar nn
was eg plotseling een mededlngjster gekomen
en een geweldigs!
Delta's klokjes waren mooi, man dlo ion
Agatha wonnen hot gehot
„Eerlijk ls ooriljkl En daarmee xj&T had
Dolla nog gezegd.
Dit had tlch aigespeoM Joint één weok voor
het roek raken van de broche.
Zóó was bet gnomon. Gertte en Agatha
deelden hun kamer samen. De laatste had
Gertle gevraagd ol «o ovon haar broche mocht
hebben. -Natuurlijk" bad Gertle vriendelijk
genntweoni maar even daarna had Gertle ah
Jesbehalve vriendelijk gekeken.
„Stel je voort" tel te tegen de mofajea, toen
allen beneden weren, met een kkmr van op-
Winding!
^Agatha vraagt mte brocho te leen 1 ging
aDns In vHcgondo haast, omdat zo naar dans
les moeetj van achter het scherm goof Ik haar
hot ding Een oogonbllk later roept zo> „Hob
Je de broche weer weggenomen
„Hoe kon dat nu," zog Ik ik ben termen
niet achter het Boherm vandaan geweestT
Maar waar we ook keken weg was dp
broche!
Ulo hooit ze ergens vootopff* wad ar ge
mompeld.
„01 zo hooft 1 laten voDon dat kan toohf*
zni do ondorwflsaret dto het hoffigo tooneoltjo
Wjwoondo.
„Dat kan ntetT rtop Gertte stampend ren
boosheid. Dan mooet do broone op don grond
Bggen, iM klein is ze niet. Meen hoos»» «O
Is weggomoffeldr
„Oortloll" klonk t nu ren vorechfltorKto ka»
ten. Dat mag Jo zéé maar niet soggen.
Maar nlomond kon oen andere oplossing vin
don. En hoo langt* het duordo ro(a do moolo
troold terug .word gevonden, hoo meer waren
do meisjes overtuigd, dat Agatha de sohuldlgo
Zelfs bet hoofd der gahooi kon ritet i
denkon, ook nlot toen zo het metslo héél allean
had ondervraagd on zo stoodg hetzolldo sat-
godnm/
Misschien
woord kreagi jk bob hot Dlot
- als ds'geeoUodmfe ren paf
momon aramenwork nlot do rondo had
gedaan zou men haar oerder geloofd heb
ben, maar nn vcizwaaido dit don sobvv an
tóch al zoo togon haar wee.
Agatha kwam het laatst bcnodenf to een
oogonbllk stond het groepje om baat boen.
„Zog nn tenminste oorlljk, waar Jo mte
Brocho hobtl" vroeg Gortio Ik heb haar van
moodor gokrogen en ik wtl hear terug hebbenr
IJt neb het niet gedaan, was het antwoord
even onverzettelijk als zooeven in de kamer
der directrice.
De meisjes keerden zich om en Baten haar
staan.
(Wordt vervolgd).
WIE KAN EEN POPPETJE MAKEN, DAT OP
DE MUZIEK KAN DANSEN?
Dat kon Willem de Hoog en hij vyae er heel
trotsch op.
i Zal ik jullie eens vortollen, hoe hij dat deed?
j Hij sneed een kurk puntig af. Dat was mot
den breeden kant onder de romp met eon
rokjo aan. Een kopje van kurk maakte hij or
op. Mot inkt on een beotjo kleursel gaf hij hot
eon gezicht Zijn zusjo maakte er van bloomen-
papier oen aardig hoodjo en mantoltjo voor.
Nu was het poppotjo klaar on hot zag or keurig
uit, maar hot kon nog nlot dansonl
Daarvoor had Willem vier varkensborstols
noodtg, die elk een centimeter lang waron.
Die moesten tn het breedo ondoreinde der
kurk gostokon worden en vervolgens werd het
poppetje op do plano gozet Als Wlllom of zijn
zusjo nu daarop tpooldo, begon hot poppotjo
alleraardigst to dansen op de maat der muziek.
Voor kinderen, dto goon plano hobbon, wil
het poppetje ook wel op do tafel dansen, ajs
daar maar mei vjegero qp iudjjsi"'h
i wordt,
(Naar het Engolsoh)
door
TANTE LENNIBL
Jb het heusoh niet te gev&ariJJkT" vroeg
Dora. Ze ging op de knieón liggen en keek ln
de uitgegraven opening. Beneden stond Wlm
on naast naar wond George het touw op, waar
mee hij telkens een emmer vol uitgegraven
zand naar boven haalde. Een beetje gedempt
klonk het van uit do diepte: „Heelemaal niet
gevaarlijk, hoor! Ik krijg alleen beetje kramp
te mijn knieón van het bukken!"
J>aat hem maar praten!" zei George, terwijl
htj weer een emmer leeg stortte. Je weet, hoó
Ik erover denk. Het ls en blijft een gevaarlijk
werkje. En als de grond niet zoo steenachtig
was, maar enkel zanderig, had je alle kans, dat
do heele boel tn elkaar zakte. Ik zal blij zijn
als t ofgeloopen Is en nn lk or morgen voor
drie dagen tussohen uit trek, heeft Wim mij be
loofd dat hij niet verder zal gaan, vóór lk terug
benl"
„Gohikktg!" riep Dora, die nog steeds als be-
tooverd ln het donkero gat bleef kljkea „Zou
er water te vinden zijn wat denk jij ervan?"
„Misschien wol!" antwoordde do jongen, je
woot, dat do hazolroedo die Wlm ln z'n hand
hlold, héél duidelijk op dezo hoogte bewogen
heeft en dat dit toch wol een zeker middel
moot zijn om te weten waar een bron ligt"
„Vooruit pak aanl" riep Wlm"s stem weer
vanuit de diepte on Goorgo ging weer uit alle
mocht san hei touw trokken om den emmer op
to haloa
Door stond toe to kijken. Haar gezichtje
stond omstlg. Zo mooht do boldo jongens hooi
graag. Hun vador had kort goloden oen stuk
boeobgrond te dozo woeste strook gekooht en
nn zou hij or oen „farm" bouwen.
„Ale het ons lukt hlor wator en oen bron te
ootdokkon," had Wlm gezegd, zou H vader een
boel moolte sparen on zon hij ook oon heolo-
bool gold kunnen verdienen." En'too waren zo
vei vorwaohtlng aan don slag gegaan, maar tot
ira too zondor roiultaat Dora Porring die hun
bunrmolsio sou worden, ook haar vader had
grond gokooht volgde htm werk met do
grootste belangstelling.
JCora Wlm hot 1» voor vandaag genoog!"
M Goorgo etndelllki Eon knorrig gebrom was
ast antwoo«d en langzaam aan kwam Wlm to
Toorsohljn, vooizlohllg tegen don touwladder
Opkruipend, dis zijn broer naar benoden bad
gegooid
Hij zag er reeesoBjk uit Zk) kloeran zaton
onder hot smeer.
„Nog nlotsT zei hfj togen Dora, die hom vol
verwachting aankeek maar morgen hobbon wo
watorl 0 neen bedaoht hij zloh Ineens
morgen kan bot niet want dan Is George weg!
dan kannen we niet opschieten. Ik moet oen
Dlouwe spade hobbon. Dis ken lk tntuseohen
koopenT
Don volgenden ochtend voelde Dora zloh wol
tets verlaten toen haar twee nieuwe vriendjes
weg waren. Ze probeerde zloh zoo good moge-
lijk to vermaken en ging vdér theetijd een
nurtje ln het bosoh wandolon.
Toen ze een eindje goloopen had bloef se
plotseling staan. Zij dacht dat ze een vreemd
goluid hoordo. Mear hoe ze luisterde en waar
ze keek, zo kon niets ontdokkon. Dus liep ze
weor verdor, maar een oogonbllk later bleef
ze wéér staan. Daar was hot wéér, hetzelfde
geluld, net of lomand riep, hot leek wel van
onder don grond te komen.
Zo beofdo van sohrtk, maar taeons daobt ze
aan de gogravon opening dót zou hot zijn
er was Iemand te gevallon!
Meteen keerde zij zloh om en Dep zoo ving
se kon naar de put Dora bukte zloh over den
rand en keok naar bon eden.
„Allot" riep ze, zoo hard ze kon. Maar er
kwam geen antwoord. Ze zette de handen voor
den mond en riep zoo hard zo kooi „Ia or
iemand beneden I"
Ineens hoorde zij het zelfde getuid en nn
boorde zo duidelijk roopen.
Het geksto was, dat het klonk alsof het van
beneden kwam, maar ze was bijna zekor, dot
er niemand op den bodem lag.
Hulpeloos keek ze rond en toen taééns het
was, alsof haar hart zou stilstaan zag zij
Wtm's pet aan den kant liggen. Dus Wlm was
het die om hulp riepll
Haar eerste gedachte was, naar beneden te
gaan en te het gat af te dalon maar boe zon
zij dit kunnen? Gelukkig, hot touw hing or
Taar im moert se ook nog floht hobbon om
ie kunnen zien, want hot was beneden donker
en do etem kwam niet vanaf den bodem;
Zij herinerde zioh, dat do Jongen lucifers en
kandelaar in een rotsspleet haddon weggestopt
en werkelijk vond xe, wat zij noodig had en
maakte zij zloh gereed ln de dlopte af te dalen.
Nooit had Dora dit gedaan. De gedachte om
to het donkere hol terecht to komen, beangstig
de haar, to moer, waar zij niet wist wat er bo*
neden gaande was en waar Wlm. was terecht
gekomen. Maar or bleef niet veel anders over
en dus zette zij zich over haar angst heen en
ging zij voorzichtig lang» den touwladder naar
benedon. Eindelijk had xij dan bodem bereikt
en kook zij in hot rood. Er was
goen spoor van Wlm!
Het ging haar verstand to boren waas, to
homelsnaam, was hij dan t T In oen hoek moen-
do zij een liobttcÜJnsoi te zien. Voortiohtig
Ucp zij er naar toe en met de handen tastenj
bevoelde zij den wand, tot toeen«....do bodem
als het ware onder haar wegzakte, «n rJJ goen
grond meer voelde. Zij greep om zloh hoen,
maar het wea, alsof aflet om haar wegbrak -
Wat gebeurt er Zeg toch wat.
Het was Wim's stem
Dora streek versuft d9 haren uit haar ge-1
zioht. Jk ben het hoor." Ben jij het, Wim
„Dora I riep hij, zóó blij, als hij haar naam
nog nooit gezegd had, „heb je je bezeerd."
Dora betastte haar beenen en armen. „Ik ge
loof het niet, alleen 'n paar bulten en schram
men. Maar waar zit je, wacht, beweeg je- niet,
De kom wel bij je I"
Gelukkig 1 Ze had lucifers bij zich en een
stuk kaars om aan te steken. Toen ze licht had
gemaakt, zag ze allerlei vreemde dingen en
Dora kon bijna geen adem halen van verba
zing. Ze zag, dat zij. in een onderaardsch ge
welf stondde wanden waren vochtig uitge
slagen en vlak bij ontwaarde zij stroomend
water, een beekje, dat stil voortkabbelde,
i Zij begreep er niets van maar ze bleef
niet bij dit raadsel stil staan en trachtte uit te
vissohen waar Wim's stem vandaan kwam.
j Een oogenblik later knielde ze bij hem neer.
I De jongen was bleek zóó bleek, dat ze even-
tjes bang werd, maar zijn oogenlachten en
knipperden tegen het kaarslicht.
„Gelukkig, dat je er bent, Doorf" zei hij
«hoe ben je bier gekomen hoe wist je, dat
j tic hier zat
Dora lette niet op zijn vraag, maar bekeek
zijn armon en beenen. „Ik geloof dat Je je
bezeerd hebt, ik zal je helpen!" troostte ze.
Allereerst bracht ze in de holte van haar hand
wat water uit de beek, en gretig dronk Wim
het verfrlsschende vocht. Toen doopte ze
haar zakdoek in hot water, scheurde twee ree
pen en verbond zijn enkel en arm, die hij
blijkbaar bezeerd had en zette hem zoo ge
makkelijk mogelijk tegen don rotswand.
„Je bont een schat I" zei Wim met een zucht
v&n verlichting. Ik zit hior al van af negen uur
vanochtend."
„Wim I" riep Dora „hoe kan Je ook ollóón
aan den gang gaan! Je had toch beloofd
„Dat weet ik wel en ik heb 't ook eerlijk
nlot gedaan. Be heb alleen maar even over den
rand gekeken en ik weet zelf niet hoe het
kwam, maar de grond brokkolde weg en voor
lk hot wist, lag lk hier beneden. Maar wóAr ik j
eigonlijk verzeild ben, woet ik niet, DoorHet
lijkt wel of hier menschen gehuisd hobbon.
Kijk eens In dien hoek licht eens bij I"
„O I P schreeuwde Door ineens „hier lig
gen allerlei vreemde dingen -— net als in een
museum I En hier teekeningen op de muren!"
Ze waren zoo verbaasd, dat ze een oogen
blik vergaten, dat ze eigenlijk gevangen zaten
to een steenen gewelf.
BLADEREN EN VRUCHTEN.
O, kijk eens 1
Maar de honger liet zich voelen en nu be
gonnen zo middeltjes te bedenken om weer op
den beganen grond te komen. „Ermoét een
uitweg zijn", zei Wim maar hij had nog niet
uitgesproken of ze hoorden een geluld als een
sneeuwval en daarna werd het akelig stil -De
beide kinderen keken elkaar versuft aan.
„Nu geloof ik, dat we heelemaal opgesloten
zfttenP zuchtte Door. „Maar neen.... kijk
eens.... hier is een boomwortel. Dus we kun
nen niet zoo diep zitten. Zouden we niet oen
een gat kunnen graven aan dezen kant, dan
komen we er vast uit!"
ïïn zondor zijn antwoord ai te wachten be
gon ze te wroeten en niettegenstaande Wim's
vermaningen, niet verder te gaan, omdat hij
bang was, dat ze gevaar liep ging ze door.
In eens riep ze:
Jk ben er I Ik ben nu bij den boom nu
moot ik probeeren, me hier uit te wringen!"
Het moeilijkste kwam nog, ze had nu haar
voet op een stuk steen en een arm gewonden
om den boomwortel. Met den anderen arm
hanteerde ze een zakmes waarmee ze de aarde
wegwerkte. GelukkigDe grond was zacht en
gaf mee. En werkelijk plotseling scheen ln
de donkere holte een schijnsel een smalle
lichtstreep l Dat gaf nieuwe kracht Onver
moeid werkte ze nu door, groef met beide
handen verder en ten slotte had ze een opening
gemaakt en zich eruit gewrongen.
»Nu jij!" riep zo ik zal Jo helpen en ze
stad haar hand door hot gat
Kruipend en steunend van pijn kwam Wim
naar voren en na hóól veel moeite en inspan
ning had ze hom naar buiten getrokken on
•tonden ze eindelijk eindelijk op dan be*
ganon grond.
Jtir ie water P zei Wtm,
dafhol^JTD^6 T00rW#rI>e0 wborS« I»
„Veder zal blij rijn", l&ohto hfj.
^J2a wij hebben schatten gevonden", Jutohto
1
fpf
w\
I
De vruchten zijn hierboven aan takjes ge
kond. die er niet aan hooren. Wie kent
juiste bladeren?
Figuren 2, 8, 4, 6, 7, 8, 9 zijn goteek
to de blokjes.
Probeert ze eens goed te rangschikken.
Kijk maar eens goed naar de kersen, die
zoo graag van het steeltje hapt en diep eeni
Je geheugen op welk soort blaadje er aan
ik wod dat je zoo langzamerhand er wel
wijs zult worden.
HET ELFJE EN DE GEITENHOEDSTER
„Ochl" zuchtte Leentje, „het begint me toch
vreoseiijk te vervelen, altijd op de geiten ie ii:
ten passen! Ik wou, dat ik een eJfje w», want
Jes hebben niets anders te doen dan te h pel ui
Daar het vacant,ie was en Leentje maar céu
in de week de geiten moest honden on al den c
rijgen tijd mooht doon ugeh, zooals ze ze-li w:
was het ad heel onaardig van haai zoo te mo-i:
ren. Misschien dachten ae elfjes dit ook, want
zekeren dag, toen zij In het gras lag uit te ruel
hoorde zij plotseding aen heel fijn stemmetje v
bij haar.
„Leentje! Leentje!" zei hot stemmetje, „lk br<
Je een vriendinnetje uit Sprookjesland. Hier i« z
Het meisje keek eens om en zag nu een fee i
een gouden vaas in haar handen
„Kijk er maar eens in" zei de fee tegen haai
Leenljo deed dit en zag op den bodem der v
ene klein, blond elfje, dat heel bedroefd keek
„Odh!" zuchtte het elfje, „bet begint me t<
zoo vreeselijk te vervelen, altijd te moeten «pel
Ik wou, dat tk èon meisje was tn de geiten hoei
moest. Ik zou niet mopperen, als ik meer dan
dag in de week worken moest"
„Zoo zie je dus", zei de fee tegen Leentje,
ontevredenheid wonen kan ln elk hart. dat n
binnen laat".
Leentje wilde Juist wat, zeggen, toen de fee
het elfje echter even plotseling verdwenen, ais
gekomen waren
De kleine geitenhoedster werd nu wakker
bemorkte, dat zij gedroomd had en de gei'
dwars door het korenveld van den boer liep
waar geiten natuurlijk noodt komen mochten
OP EEN REGENACHTIGEN DAG IN DE
VACANTIE
„Wat nullen de kinderen vandaag eens do<
nn zij niet uit kunnen gaan vroeg Moec
zlchzelve af. Eindelijk riep zij
„Ans en Elleke I komen jullie eens mee na
de provisiekast en brengt een paar van
pannetjes mee I"
Daar kwamen de meisjes vlug sangeloop<
ieder met een paar pannetjes tn de hand.
Moeder gai haar nu elk een sneedje bro<
wat melk, een beetje suiker, oen paar amanc
len, wat krenten en rozijnen en een groot
appeL
De meisjes waren tn de wolken en bego
nen dadelijk een lekker maal klaar te mak*
I Ze waren nog te Jong om op vuur te kokc
maar zij wisten ook zonder dat wel raad.
Eerst maakten zij melksoep. Ans vulde b
soepterrientje met melk en roerde er wat si
ker door, terwijl Elleke een reep wlttebro,
met een vruchtenmesje in kleine vlerkan
stukjes sneed. Die stukjes werden er door g
roerd en do soep waa klaar.
Eventjes proefden zij er van, heel eventj
i maar, want de soep moest blijven staan, t
i het heelemaal gereed was.
Nu maakten zo appelmoes met „arme ri
dors", zooals Moeder dat ook wol eens des
De appels werden op een rasp fijn gewrevi
en het moet deden ze In een schaaltje. Ellel
streek het met een vork glad en nu gingen
samen aan 't versleren ln het midden sti
Ans een groote amandel en Elleke mtnk
daaromheen een krans van krenten. Ai
weerskanten kwam nog oen krans, maar i
van rozijnen en amandelen en de rand, die
nu nog overblnof, werd aangovuld met tij
gesnipperde amandelen.
't Was prachtigEn wat smaakte allee hes
*eat fiftWU* ver lijk I Natuurlijk werd Moedtr ook uitgsa
natMMk m AUuwk - j djgd voor den maaltijd,