Ichager Courant
ANGORA.
1
IE
KANTONGERECHT
SCHAGEN.
Tweede Blad.
GRATIS.
Feuilleton.
0
Zaterdag 17 Maart 1928.
71ste Jaargang. Nó. 8222
ZICH MET INGANG VAN
1 APRIL 1928
OPGEEFT ALS LEZER VAN DE
ONTVANGT DE NOG VERSCHIJ
NENDE NUMMERS VAN MRT.
MOLLENVELLETJES VAN f 2.— PER STUK.
Berend Sw., een 25-Jarlge los werkman te St. Maar
tensbrug, wordt ten laste gelegd, dat hy op den 23sten
j Januari van dit Jaar 2 doode mollen op den openbaren
j weg zou hebben vervoerd.
Verdachte ontkent zulks. HIJ zegt zich te hebben be-
j vonden in het land, wat op zichzelf al heel weinig ver-
I schil uitmaakt, maar volgens den verbalisant, rijks
veldwachter Visser, nog onjuist Is ook. Wel had V. aan
verdachte In het land gevraagd of hij mollen bij zich
had, waarop deze ontkennend had geantwoord, doch
later op den weg had Visser ze in beslag genomen.
Verdachte: Ik kom er tegenop.
De ambt. van het O. M. eischt f 5 boete of 5 dagen
hechtenis tegen verdachte wegens overtreding van de
I mollen- en kikvorschenwet.
De uitspraak is f 4 boete of 4 dagen hechtenis, waar-
I tegen verdachte nogmaals zegt te zullen opkomen, het-
geen hem echter, naar de kantonrechter meent, al heel
I weinig zal geven.
De twee stuks beteekent dus f 2 per velletje. Zóó
duur treffen we ze maar zelden aan.
VOORTAAN LICHT OP.
De 28-jarige boerenwerkman Thijs de B. te Schager-
brug had op den Schagerweg zonder licht op zijn fiets
gereden, waardoor hij op de bon gezet was. Heden staat
hij terecht.
Kantonrechter: Is het zoo. Thijs?
Verdachte: Ja! *t Is zoo!
Kantonrechter: Heb je geen lantaarn?
Verdaohte beaamt zulks, maar zegt er nu wél één te
hebben.
De ambt. van het O. M. vraagt f 4 boete of 4 dagen
hechtenis.
Kantonrechter: Heb je nog iets te zeggen, Thijs?
Verdachte: Nee hoor! Ik vind het goed zoo.
„Nu dan veroordeel ik je tot f 3 of 3 dagen, dan ver
dien je nog een guldentje", zegt de Kantonrechter.
Bij verstek werden, wegens niet verschijnen, veroor
deeld:
Wegens overtreding der Motor- en Rijwielwet:
A. d. B., f 4.— of 4 dg.; E. V. f 3— of 3 dg.; De M.,
f 6.en f 4.of 6 dg. en 4 dg.; K., f 4—, of 4 dg.; Gr.
2 X f 4.of 2X4 dg.; L., f 4.of 4 dg.; J., f 5.of 5
dg.; v. d. Gr. 3 X f 4.— of 3X3 dg.; A. D. f 4.— of 4
dg.; v. Sch., f 4.of 4 dg.; KI. W.f f 4.of 4 dg.; Fr.
f 5.— of 5 dg.
Joh. v. d. M., overtr. Ukwet f 2.of 2 dg. met ver
beurdverklaring van de in beslag genomen gewichten;
H., ld., f 2 f 2.— of 2X2 dg. en f 6.— of 6 dg., verder
als voren; M., id. 2 X f 2.— of 2X1 dg., 4 X f 6.— of
4X8 dg., en f 6.— of 4 dg., verder als voren.
Corn. BI. Vr.f overtr. Alg. regl. van vervoer, passee-
ren van spooroverweg-boomen, terwijl een trein in
aantocht was, f 20 of 10 dg.; V., id. het toezicht op au
tobussen, f 15.— of 7 dg.
V., overtr. Arbeidswet f 5.of 5 dg.; v. Sch. overtr.
art. f 427 W. v. S. f 6.— of 3 dg.; K. overtr. max snel
heid Oudkarspel, f 6-of 6 dg.; D. id. f 5.— of 5 dg.
len
Zitting van Donderdag 15 Maart
HET GAAT HIER OM HET BEGINSEL.
Staat terecht de directeur van de Coöp. Verbruiks-
vereen. „De Tijdgeest" te Winkel, de heer H. B., ter-
ike van overtreding van de motor-en rijwielwet.
Deze zaak heeft reeds eerder gediend, maar tegen
Ibet vonnis was verdachte 'in verzet gekomen, niet zoo
ieer om de lichte boete die geëischt was, dan wel om
tr tut beginsel, in verband met de uitvoering van genoem-
|jj. Je wet. Het betreft hier namelijk het niet aanwezig
JRlM'bbben van spiegeltjes in de bestelwagens van de coö-
eêFpttatle, terwijl zulks bij de wet voorgeschreven is. In
ifoZijpe was namelijk zoo'n wagen door brigadier Ho-
L|ma aangehouden, op grond van deze overtreding.
De heer B. verklaart, dat de wagens voorzien zijn
van een kap, waarin een kijkglaasje is aangebracht,
,en die overigens van een dusdanige constructi'e zijn,
dat de bestuurder heel gemakkelijk den weg achter zich
k I kan overzien, terwijl het aanbrengen van een spiegeltje
verschillende bezwaren mot zich mee zou brengen. Het
een en ander wordt door den besteller De Waal, die
g don wagen bestuurde en thans als getuige gehoord
'"81 wordt, bevestigd.
De verbalisant Holema kan zich echter met deze
Zienswijze niet vereenigen en meent, wat betreft het
lanbrengen van het spiegeltje, te kunnen aantoonen,
it dit n|pt zoo bezwaarlijk zal gaan als verdachte
Iel voorstelt, waarop laatstgenoemde de heeren ultnoo-
Jlgt, om den wagen te komen zien, dien hij als cor
pus dellcti heeft meegenomen en zich voor het gebouw
ton het Kantongerecht bevindt. Aan deze ultnoodlging
wordt gehoor gegeven, zoodat de behandeling van deze
taak voor een klein moment op straat wordt voortge-
et
j Wanneer dan na een oogenblik de heeren hun plaat-
m achter de groene tafel weer hebben ingenomen en
tt desbetreffende wetsartikel er eens op wordt nage-
agen. waaruit blijkt, dat het er niets .toe doet, op wel-
B plaats of het spiegeltje wordt bevestigd, komt het
M. aan het woord, die het ten laste gelegde wettig
u overtuigend bewezen acht en bekrachtiging van het
onnls vraagt.
De kantonrechter zal in deze zaak over veertien da-
jg:on schriftelijk uitspraak doen.
EINDELIJK ZIJN BESLAG.
Volgt voortzetting van de zaak tegen Mr. C. P. E.,
to Oudkarspel, terzake van overtreding van de Arbeids
wet. Deze zaak is al tweemaal geschorst, doch schijnt
vandaag zijn beslag te zullen krijgen. Aan verdachte
wordt ten laste gelegd, dat hij een jeugdige bediende te
langen tijd aan het werk heeft gehouden. Verdachte
heeft Indertijd verklaart, dat hij hiervoor niet verant
woordelijk gesteld kon worden, omdat de Jongen niet
In rijn dienst was, doch in dien van don heer A. Won
der, directeur van de Holl. Brandwaarborg Mij. Deze
laatste als getuige gehoord, bevestigd zulks.
De ambt van het O. M. gehoord de laatste getuige
nis, ontslaat nu verdachte van rechtsvervolging, wat
betreft dit gedeelte van het ten laste gelegde, maar
handhaafd het tweede gedeelte, waarbij verdachte wordt
tton laste gelegd, dat hij aan den jongen het werk heeft
opgedragen. Deswege eischt hij tegen hem 3 X f 5,—
toete of 3X3 dagen hechtenis.
Ook in deze zaak zal de kantonrechter schriftelijk
i vellen.
Van Maxwell Wyndham bijvoorbeeld, de man, die kort
«voren het onderwerp van haar gesprek met Nick had
g vormd, had ze reeds bij de eerste ontmoeting een on-
wuaarbaren afkeer gekregen, van welk feit Wyndham
acn maar al te zeer bewust was. Hij scheen zich hler-
hnMeVienwel to*aal nl0t van zijn stuk te laten brengen:
tam zelfs 'hee* veel op' als.0f hij er een zeker
M vermaalt schepte zich in haar oogen
eriijker te maken, dan zij hem reeds beschouwde.
was de Inwonende assistent van haar vader gewor-
waardöor de jonge menschen elkander natuurlijk
r ialdelijk ontmoetten.
rr,b®®tond echter geen openlijke vijandschap tusschen
belden.. Wanneer haar vader, dokter Ratcliffe, aan-
g was gedroeg het meisje zich altijd koel beleefd
e over den vreemdeling, welke houding Wyndham
een sarcastisch glimlachje accepteerde. HIJ begreep
goed, wat er op zulke oogenblikken In haar
tie pii Misschien was hij eenigszins nieuwsgle-
iïelliirii»** het een zeker genoegen zoo spoedig mo-
V6 vinden» welke houding het jonge nieisje ge
in» Q„e afwezigheid van haar vader tegenover hem
tenti^n?men' Toeft Nlck dan °°k geheel en al in zijn
kalm in^i vefdiept#was, begaf de Jonge assistent zich
ondo* r.i chtin™ van den grooten notenboom, waar-
onder Olga gezeten was.
hem Sf 200 druk wet haar borduurwerk bezig, dat ze
on eer bemerkte, voordat hij vlak vóór haar stond
meer beflt°r d dus generlei kans tot ontvluchting
enh v kem aan en opnieuw viel het haar op welk
«eh+a- v ^k roode kleur zijn haar had. Het meest had
ia Jsm'iuvm.. aan Sroene' spottende oogen, wel-
worlichtbionde wimpers omringd waren.
alB0f totaal niets van haar mln-
*»o<if blikken bemerkte.
MÜjin verte artikel 'eindigde ikl met de vraag): Wat
is Angora? Ik ml beginnen imet de beantwoording;
van een andere vraag, nul.; Wat waai Angora? v
Reeds in de grijze oudheid iwerd op den 840 meter
h oogen berg, die uitstak boven een vulkanisctoen
bergrug een bevestigde stad gebouwd. (Deze stad lag
vrijwel in bet midden van Klein-Azië, echter eer
der iets in bet :Noorden dan in bet Zuiden.
(De omgeving (maakt een onheïlsipeHenden indruk
met de kale rotsen, die de zandige hoogvlakten om
gorden. /Slechts daar waar een rivier stroomt, ia
een vruchtbaar dal ontstaan en aldus vindt men in
het Zuiden van Angora, daar waar de Indsché &u
naar de Tabak Su stroomt, een vruchtbaar terrein.
De veel kleinere Etogune Su, die in het Noorden
stroomt, heeft te weinig beteekenia om vruchtbaar
heid op te wékken. Tochi was de vruchtbaarheid der
omgeving, voldoende omi een vïdj talrijke bevolking
voedsel te verschaffen en was de ligging uitermate
geschikt om het knooppunt te vormen voor* de
groote verkeerswegen naar Syrië, Armenië en Petr-
zië.
Angora bezit een typisch vastelandakHimaat, 'kouid
in den winter, heet in den zomer.
I De .naami is bijna aan ieder bekend, want wie als
1 jongen geen Angora-konijin bezeten heeft ihad toch
weit een tante met een Angora-poes of hoorde ,van
den aankoop van een warmen deken, bereid uit An-
gora-woi.
Schapen, geiten, katten en konijjnen uit Angora
hebben allen een onbescheiden dikken en langen
haardos en danken daaraan een werelldberoemd-
heid. Wanneer men Angora per trein nadert, dan
krijgt men een gevoel vaaa hopeloosheid. Alles ziet
er zoo eenzaam, zoo dor, zoo grauw uit. Wianneer
een buitenltandsche vijand' lust zoui gevoelen om
Angora te gaan veroveren, dan mag bij. zich) weflJ
honderd! maal toedenken. Van behoorlijke apprOvi-
andeering van een groot leger kan geen sprake zijh.
Zeker, heeft men Angora eenmaal in handen en
(laaibij ook het rijke achterland in het Zuiden naar
den Kysyl Ynmiaüfi toe, in handen, n is men klaar.
Dit rijke achterland immers gaf aan Angora haar
i beteekenia als centrum van uitvoerhandel. Wol, wijn,
opium, was, vee, huiden en vruchten behoorden
eeuwen lang reeds tot de belangrijke uitvoerartikelen,
Maar het Noorden ziet er even onherbergzaam uit
a:lis de stad zelf. Ik houd niet van Angora, het is. er
nooit prettig wonen. In den winter ij'zig koud, in den
zomer smoorheet en in het voorjaar en ih den
herfst ook onaangenaam. Ik heb er in het najaar
de meest ellendige stofstormen meegemaakt, waar-
I door je alle levensvreugde vergaat. Ik ben een toe-
ruchte optimist, maar in Angora daar werd ik zoo
ellendig, dat ik dreigde te sneuvelen. Ik kreeg door
'het ellendige klimaat een aandoening van de Ion-
gen en had maar éen gedachte; hier weg, of' ik' ben
de eerste Hollander, die hier een grafsteen krijgt.
Nu is dat natuurlijk wel heel deftig om de eerste
Hollander te zijn, die fn de nieuwe hoofdstad van
Turkije begraven zal; worden, maar ik iaat de eer
van dat ipdonierschap maar liever aan een ander
vaderlander.
j Enfin, ik ben nog op den trein gekomen en heb
Smyrna bereikt. Daar in oen goed klimaat, een
lekker zeeklimaat, krabbelde ik dank zij goede ver
zorging, gauw weer bij'. De doctor had aniji gezegd';
„Ik vrees, dat ik een schitterend tafereeltje geheel en
bederf door mijn aanwezigheid," merkte hij op.
Opnieuw wierp Olga hem een minachtenden blik toe
en onwillekeurig hieven haar oogen even op zijn breeden
hals rusten. Zoals hij daar op het oogenblik midden in
het helle zonlicht stond, deed hij aan een bulldog den
ken, die op het punt staat zich op een tegenstander te
werpen en welke zich volkomen van zijn kracht bewust
is.
„Heeft u al thee gedronken?" vroeg Olga een weinig
kortaf. Ze zat zich af te vragen, waarom hij eigenlijk
gekomen was. Zonder twyfel had hy hiervoor een be-
paalde reden.
I „Dank u," antwoordde hy, terwijl hy op den rand van
de hangmat ging zitten. „Ik ben diep geroerd door Uw
groote harteiykheid, doch ik heb reeds een half uur ge-
I leden bij de Campions dezen kostelijken middagdrank
genuttigd."
„Bij de Campions?" Er klonk Iets van verbazing in
haar stem.
Hij scheen echter niet de minste notitie van haar
vraag te nemen en schommelde in de hangmat heen en
weer. Na eenige oogenblikken liet Olga haar borduur
werk rusten en keek den Jongen man aan. De fletse,
groene oogen waren voortdurend op haar gevestigd en
er lag de bekende kritische, cynische uitdrukking in
welke haar altijd zoo ergerde.
„Nu?" vroeg Olga ten slotte.
„Nu, bekoorlijke jonge dame?" vroeg hy op den ern-
stigsten toon van de wereld.
Ze trok haar wenkbrauwen geïrriteerd tezamen. Hij
had de hinderiyke manier haar als het ware te dwln-
I gen zich nader uit te spreken, en dit was een van de
vele redenen, waarom ze hem haatte.
J „Waarom ging XJ naar de Campions?" vroeg ze on-
vriendelijk.
j „Tot mijn spijt kan ik deze vraag niet beantwoorden,
1 bekoorlijke, jonge dame.
Olga werd vuurrood. „Belachelijk," merkte ze op. ,Va-
i der vertelt me a.ltyd alles."
„Ik ben Uw vader niet," antwoordde de dokters-as-
i slstent met groote hoff8iykheld. „Bovendien, bekoorlijke
dame..."
„Wanneer U er geen bezwaar tegen heeft, dan geef
Ik er dc voorkeur aan, bU mijn naam te worden aan
gesproken, dokter Wyndham."
Er verscheen een glimlach om zijn lippen.
„Dat is verrukkelijk, Olga. Wil je dan ook zoo goed
zyn tegenover my hetzelfde te doen? Ik luister gewoon-
1 ïyk naar den naam van Max."
Olga we*d indien mogelijk, nog rooder. „Ik ben voor
U, „juffrouw Ratcliffe," zei ze uit de hoogte.
U zult zien, dat U, wanneer U een 90 Kilometer Van
Angora iweiffgespO'Otrdi is, ziclhi al toeter zult gevoelen
en jawel, dat kwam uit. Ik geef toe, dat daar oolk
suggestie toegekomen zal' zijn, maar toet waa een
feit, dat Ük mij minder ziek gingl voelen* Toch: heeft
dat grapje me zoo- aangepakt, dat Uk er nog! niet
heelCmiaali af ben.
Het is een funest klimaat, iedereen wordt er ziek.
Onze gezantschapssecretaris kon met moeite Con-
stantinopel weer toereiken, waar bijl gelukkig her
stelde. De Poolscho ge/zant kon niet meer .tijdig weg
en is de eerste vreemde diplomaat, die in Turkijie's
hoofdstad stierf. 'Turksctoe vrienden van mij kwam
ilk in Angora tegen met den zakdoek voor deni
mond, toang om ziek te worden, anderen lagen even
als ik ziek. i
Neen, dat is geen extra klimaat. Het sterftecijfer
zal heel wat slechter zijn dan toet buitengewoon
gunstige van Neerland's hoofdstad Amsterdam.
Wanneer men nu maar niet zoo overhaast te
werk was gegaan en toet nieuwe Angora niet daar
had gesticht, waar toet oude Angora ligt en nog wel
grootendeels ten Noorden daarvan. Het ongeluk
wilde, dat er reeds een station Angora was, dat dit
in toet Noorden lag en men wel! wat anders te doen
had1 om aan modernen stedetoouw te denken in de
dagen, dat Angora tot zetel der nieuwe regeering
eekozen werd. Heden zou men zeker de nieuwe hoofd
plaats een stuk naar toet Zuiden geprojecteerd1 heb
ben, daar, waar alles Vruchtbaarder lis.
Wanneer men het station te Angora todnnensfcoomt,
cdet meifhoog boven op een berg de oude vesting
stad liggen. Het is een echte oude bergvesting, en
daarom schilderachtig; 'genoeg,. Maan toet is als met
Dante'a hel'; gij, die hier binnentreedt, laat alle
hoop varen. Brrr, wat een vieze (boel. De regeering
heeft dan ook! maatregelen genomen, alles wordt
afgebroken en op meer moderne wijze opgebouwd.
Laiat ons echter de leelijke luchtjes negeeren en eens
een kijkje in deze eeuwenoude ommuurde stad' ne
men. Volgen» de overlevering werd! Angora tn de
7e eeuw vóór Christus door Midas, de groote Phrygt-
sche heerscher, gesticht. Men weet, dat AJlexander
de Groote gedurende 'zijn veldtocht hier kampeerde*
terwijl' sedert 278 vóór Christus Angora de hoofd1-
stad was ider Gallische Tekitosagen. In den Syrischen
oorlog veroverde Consul Maulius Vulsó de stad. In
den 3den Mithraidatisdhen oorlog bleef Angora trouw
aan de Romeinen en werd: 25 v. Ctor. een Romein-
sche stad. Keizer Augustus schonk! de stad', die den
titel' Sehaste aannam, een tempel.
De bijzondere ligging van Angora heeft het dik
wijls duur moeten toefcoopen.
Het had) als meest vooruitgeschoven strategisch)
punt, eerst van het Romeinsche, later van het B'y-
zantijnsche Rijk) de eerste stooten van vijandelijke
troepen op te vangen en heeft daaronder geweldig!
geleden. (Hoe ernstig dat was, mag hieruit blijken,
dat gedurende de Romeinsche periode keiizer Cara-
callla zich genoodzaakt zag. om de muren van An
gora gedeeltelijk opnieuw, op te trekken en Overal
geducht te versterken. Toch) wist Koningin Zenotoia
van Palmyra, weduwe van Koning Odenathus II,
zich in de 3e eeuw na 'Christus van Angora mees
ter te maken.
Toen Angora onder christelijke heerschappij kwam,
werd hier een Metropolitaan beroepen en werden er
Hij scheen door dit antwoord allerminst in de war te
geraken. „Ik dacht ook al, dat het te mooi was om waar
te kunnen zijn. Neemt U me alsjeblieft niet kwalijk, dat
ik zoo onbeschaamd durfde zijn. Wanneer U mijn leef
tijd bereikt heeft, dan zult U geleidelijk tot de ontdek
king-zijn gekomen, hoe -weinig dergelijke dingen er op
aankomen.* U is werkelijk hoos, nietwaar, en U stelt
zich volstrekt niet aan?"
Olga beet op haar lippen en boog zich weer over haar
borduurwerk heen. Tot haar groote ergernis bemerkte
ze echter, dat haar handen hinderlijk beefden.
„Ik veronderstel, dat U een verhoogden polsslag heeft"
merkte hij even later op. „Ik zou U In overweging wil
len geven Uw werk even te laten rusten en wat tpt
kalmte te komen."
Olga werkte door, alsof ze niets gehoord had. Het
gelukte haar slechts met de grootste moeite zich uiter
lijk te beheerschen.
„Laat dat werk liggen," klonk het thans gebiedend,
en omdat het meisje niet de minste notitie verkoos te
nemen van hetgeen hij zei, deed hy een poging haar dit
uit de hand te trekken.
Op hetzelfde oogenblik drukte ze haar naald met alle
kracht in zijn hand. Het was gebeurd, voordat ze zich
ten volle bewust kon zyn door welke Jmpulsle ze tot een
dergelijk optreden gedwongen wérd. Het kleine, punti
ge wapen werd met zulk een kracht ln zijn hand ge
duwd, dat de naald middendoor brak.
Olga slaakte een uitroep van schrik, doch Max Wynd-
"ham zei niets. Hy hield zyn clgarette tusschen de lip
pen geklemd, en geen spier van zyn gezicht bewoog.
Hij trok zijn hand waarin de gebroken naald stak, niet
terug, doch deze sloot zich langzaam tot een vuist
Tot Olga's ontzetting kwamen er langzaam groote
bloeddruppels te voorsclrijn. Haar woede was als bij too-
verslag geheel en al verdwenen, en ze schaamde zich
onuitsprekelijk over hetgeen ze gedaan had. Ze begreep
echter, dat dit geen kwestie was, waarover ze haar ver
ontschuldigingen kon aanbieden.
„En nu," zei Max Wyndham, terwijl hy kalm de asch
van zf1n clgarette klopte, „nu wilt U mlsschien'wel zoo
goed zyn met mij naar de operatiekamer te gaan om dit
schoohe voorwerp uit myn hand te verwyderen!"
„Ik?" stamelde Olga doodsbleek.
„Ja, zeker, bekooriyke jonge dame. Het zal inderdaad
een nuttige, praktische les voor U zijn. Ik hoop van
harte, dat U niet tot een van die vrouwen behoort, welke
bij het zien van bloed buiten kennis geraken," merkte
Max op terwyi er een spottende trek om zijn lippen ver
scheen.
Tot haar groots verlichting trok hy eindelijk zyn
hand terug en etond op. Olga kwam eveneens uit haar
twee Conciliën gehouden en wel in 314 en 358. Het
was echter schijnmacht, want Angora werd' steeds
door vijanden bedreigd, eerst door de Perzen en toen
door de Arabieren. De laatsten veroverden de stad en
lieten haar niet ineer los (695),
Oe ons allen bekende Haroen al' RasclhM, veroiveonde
op zijn beurt in 806 Angora eh (hield ér geducht (huis.
Zulke heeren en hun soldaten verstonden de kunst te
plunderen en te moorden.
Wanneer we thans de oude stad bezoeken, en we
verlaten haar aan de Zuidzijde, dan staan wij al
spoedig op een (hoogte, ongeveer gelijk aan die der
oude stad. Overal liggen hier brokstukken van mach
tige zuilen, hier heeft dan ook de door (keizer Au
gustus gestichte tempel gestaan.
We krijgen dan meteen een denkbeeld van de
grootte der stad, toen zij tot het krachtige, bloeiende
Romeinsche Rijk behoorde en wij zien meteen de
decadence sedert dat tijdperk van grooten bloei. Ach
teruit moesten de muren, want de bevolking was te
gering in aantal geworden om de uitgestrektheid der
muren uit de bloeiperiode te bemannen, wanneer een
vijand de wallen bestormde.
Terwyi ik my neerzette op een stuk marmer, af
komstig van den tempel van Augustus, koek ik in
het rond. Allereerst werd mijn blik getrokken naar
de oude stad. Ik verplaatste imij in de middeleeuwen,
toen oen 'het bedt van Angora, een belangrijk stra
tegisch punt in Klein Azië, dikwijls en bloedig ge
streden werd.
We zien in onze verbeelding de Kruisridders de
stad bestormen en innemen, nadat zij in den slag
van Doryleum de overwinning behaald hadden. Wij
zien hoe Angora weer onder de heerschappij der
Christenen komt en jaren lang blijft tot in 1213 de
Seldschuken haar van het Byzantijnsche Rijk af
kaapten otmi haar anderhalve eeuw later in 1960 aan
de Osmanen te moeten afstaan. Doch bijna vijftig
jaar later, in 1402, nadert Tamerlan aan het hoofd
zyner Mongolen. De Osmanen onder Bajesids I, bie
den hardnekkig weerstand, maar zij waren tegen
de Mongolen niet opgewassen, steeds nieuwe troe
pen rukten aan en ten slotte behaald© Tamërlan
de overwinning. Bajedids werd gevangen genomen
en niets stond verder den Mongoluken veroveraar
in den weg om zijn zegetocht voort te zetten.
Wanneer wij, naar Oud-Angora kyken en denken
aan hetgeen wijl daar binnen de muren zagen, dan
'doet het wat vreemd aan te hooren, dat in de 17e
eeuw over die zelfde stad gesproken werd als de
„prachtige" stad.
Zal Angora later dezen eerenaam prachtige staxj
gaan verdienen? Wanneer wij den blik rondom
ons slaan en zien wat het Turkije van Moestafa
Kemal Pacha en ïsmet Pacha in Oud)-Angora en
rondom doet verrichten, dan laat het bijna geen
twijfel of over 25 50 jaren zal Angora den naam
van prachtige stad verdienen. Uit een zandwoestijn
wordt een moderne metropolis gestampt. Het is bij
na ontstellend te zien wat de Turken reeds in kor
ten tijd bereikt hebben.
Het stedenplan Angora mag dan het nadeel heb
ben, dat de plek minder gunstig gekozen is, er
wordt alles gedaan om die fout te bestrijden.
Boven van den berg, waarop de tempel stond,
heeft men een uitstekend; overzicht.
In het Nloonden ligt toet sstation en vandaar loopt
een toreede boulevard naar toet oudste gedeelte van
Nieuw-Angora.
Men komt dan langs het Parlementsgebouw, langs
een hoo ge school, aan de overzijde staat een prach
tig nieuw hotel op exploitatie te wachten en zoo
komlt men op een klein rond point, waarvandaan
behalve genoemde boulevard drie straten beginnen.
Links een leeiyke straat door een leeiyke buurt,
recht door de hoogstraat die naar Oud-Angora
leidt en rechts een mooie boulevard. De Hoogstraat
is vandaag nog de hoofdstraat, hieraan ligt het
grootste hotel en restaurant en liggen andere hotels,
verder café's en winkels. Hier is de pantoffelparade,
wanneer men reeds thans over zooiets mag spre
ken, hetgeen wel heel erg overdreven is.
Die Hoogstraat is een „oorlogstijdstraat", beter
kan ik haar niet qualificeeren; ik vind, dat dit al
les zegt en alles excuseert.
De linker straat zal niet blijven zooals ze nu is.
Op den duur wordt alles wat krottig is opgeruimd
en liet nieuwe plan vastgehouden. Sommige goede
gebouwen, pas gereed of in contructie, wijzen er
reeds op hoe het in de toekomst zal worden.
stoel overeind, doch ze beefde over haar geheele lichaam
„Oh, dat kan ik niet... Ik zou. het heusch niet kunnen
verdragen. Toe, dokter Wyndham, verlangt U dat als
jeblieft niet van mij." Ze keek wanhopig om zich heen.
„Oh, daar komt Nick gelukkig al aan. Wilt U het hem
soms vragen?"
„Ongelukkiger wijze, betreft het hier een geval, waar
voor de hulp van twee handen noodig is", gaf Max ten
antwoord. „Bovendien dient U niet te vergeten, dat al
les door Uw schuld plaats vond."
Olga zuchtte even en zei niets meer. Ze wendde zich
om en volgde hem gedwee naar het huis. Ze kon zich
niet herinneren zich ooit in haar jonge leven in een on
aangenamer parket bevonden te hebben. Ze begreep,
dat geen ontkomen voor haar mogelijk was, en ook
drong het ten volle tot haar door, dat ze straf verdien
de. Dit alles verhinderde haar echter niet om voor de
deur van de operatiekamer stil te houden en smeekend
tot hem te zeggen:
„Ik weet heel zekei^ dat ik er niet toe In staat zal
zijn. Ik verricht vermoedelijk meer kwaad dan goed en
zal U pijn doen."
„Oh, dat zult U maar al te prettig vinden," zei hij.
„Dat is volstrekt niet waar," protesteerde Olga harts
tochtelijk en op dat oogenblik stond ze op het punt ln
tranen los te barsten.
„Kunt U het zelf niet met een tangetje gedaan krij
gen?"
„Ik vrees, dat het niet gaan zal," antwoordde Max.
Hij liep op een kast toe, waaruit hy een flesch te
voorschijn haalde. Hy goot een weinig van den inhoud
ln een glaasje en deed er water bij.
„Dit zal U moed geven," zei hy, terwijl hy haar het
glas overhandigde. „Intusschen zal ik de marteltuigen
bij elkaar zoeken."
Olga rilde. „Toe, laat me nu weggaan. Er is niets met
me te beginnen."
,„U kunt in geen geva-l verdwijnen, voordat U dat stuk
naald uit mijn hand verwijderd heeft. Drink dit nu en
wees verstandig."
Bij de laatste woorden opende hy een laatje en terwyi
ze hem angstig bleef gadeslaan, deed hy een keuze uit
I de verschillende Instrumenten. Na eenige oogenblikken
i keek hij op.
„Olga, ik zal erg boos op je worden, wanneer ja dat
goedje niet onmiddellijk gebruikt."
Dadelijk bracht ze nu het glas naar haar lippen, want
ze voelde, dat haar niet veel anders te doen stond.
„Ik heb altyd het land aan vlugzout gehad," zei ze,
toen ze het glas weer op tafel zette.
„Wij kunnen het niet precies altijd zoo krijgen, als wc
het graag zouden willen hebben," zei Max kortaf. „Kom
