K. Blaauboer, Schap.
TAPIJTEN in alle fabrikaten,
Linoleum Krommenie,
Staines Inlaid,
IV
ei
BR
Binnenlandsch Nieuws.
Visschersactie.
TAPIJTEN
Schrale Huid
Het stalen monster.
Een nieuwe transportleiding van het
Prov. Waterleidingsbedrijf in N.-Holland.
Samenvoeging van gemeenten in de
mijnstreek.
Brand in een sigarenfabriek
te Den Bosch.
G
nl
Cd
De rechter Boulevani ls een prachtig voorbeeld
boe Angora later zal worden. Het is een prachtig
hreeue boulevard met hier en daar een plein, met
plantsoen-aanleg, fonteinen en standbeelden. Het
eerste sutndbeeid staat op het ronapoint, waar ue 4
boulevards te zamen komen. Het ls een ruiterstand-
beeld van den Gazi, van Moestafa Kemal Pacha,
uoor een Duitschen beeldhouwer ontworpen en:
herzlich hassiich! Echt Duitsch, stijfl De Gazi lijkt
up een politieagent te paard, dus op zijn Amster
damsen: op een knolsmeris. Dan krijgen we iets
beters te zien, wanneer we de rechte boulevard op
gaan. Links en rechts mooie nieuwe gebouwen, ge
reed of in constructie* Eerst regeerings- en bank
gebouwen, dan verder op particuliere woningen, al
len alleenstaand met een erf rondom. Nu zijn die
erven nog erg kaal en grijs, maar als straks het
nieuwe groote waterreservoir, dat wij In de verte
hoog op een heuvel in aanbouw zien gereed zal
wezen, dan krijgt men water in overvloed en ook
genoeg voor sproeien van straten en tuinen en voor
«je fonteinen. Het water is nu schaarsch en slecht,
hetgeen ook een der redenen is dat er zooveel zie
ken zijn. Men weet eigenlijk niet waarvan men in
Angora ziek wordt en zijn talrijke sleöhte kansen,
die, men moet. het in de regeering zeker prijzen, al
len zoo spoedig doenlijk uit den weg geruimd zullen
zijn. Dan zal Angora best bewoonbaar zijn. Die rech
ter boullevard brengt ons langs het nieuwe museum
Lr voor staat een prachtig ruiterstandbeeld van den
Gazi, door een Italiaanschen beeldhouwer ontwor
pen. De lijnen zijn vlot en prachtig. Hbt is alsof
ruiter en ro® leven en of de Gazi, die daar ln de
verte beneden zich den spoorweg ziet het museum
ligt op een heuvel daarheen wil snellen om aan
te zetten tot uitbreiding van handel, industrie en
verkeer. Even verder komen wij aan prachtige vil
la's. Ik noemde dat gekscherend: het Diplomaten-
kwartrier. Er wonen echter nog geen diplomaten.
Wel ziet men de Zweedsche en Deensche vlaggen
wapperen op het terras voor een groote villa Het
js bei gebouw der Zweedsche aarmemersmaatachap-
pij, die een nieuwen spoorweg aanlegt.
Sommige rijken hebben verderop tusschen de
kleinere villa's een „tehuis" gesticht voor den tijd,
dut zij te Angora moeten zijn Zoo deden Duit-
achers en Franschen. De eenigen, die werkelijk hun
ambassade te Angora en niet te Constantinopel
hebben zijnde Russen, die nog verderop op de
heuvels, onder het groote waterreservoir een pa
leisje hebben doen zetten. Hlet ls architectonisch
zoo krankzinnig, dat je niet weet wat je ziet. Alle
moderne bouwerij in Amsterdam is er nog antiek
bij. Het is eenvoudig niet te beschrijven. Trouwens
er is ook een Turksch officieel gebouw, dat krank
zinnig aandoet, nl. het gebouw aan de Hygiëne ge
wijd. In den gevel preikt een gestalte, ongeveer 4
maal levensgroot, die het midden houdt tusschen
mensch en gorilla en waarvan men met den besten
wil niet kan uitmaken tot welk geslacht het be
hoort. Het is om van te rillen!
Boven zittend op het stuik ruil, zien wijl in de
verte overal villaparken^aanleg. Inderdaad; 4a Nieuiw-
Augora breed opgezet Reeds zijn de Boulevards, die
deze deelen verbinden moeten, gereed, mooie, «zeer
breode wegen, waarlangs de auto's snorren en alles
in het stof zetten. Dat stof is het vergif van Angora.
Ik reed naar het buitenverblijf van de Gazi, dat
ver in het Zuiden van Angora, tusschen boomen en
heesters verscholen ligt en zo»u genoten hebben, in
dien dat ellendige sterf van andere auto's niet -afllee
bedorven had.
De directeur der Angora*sche Waterwerken, een
broeder van mijn vriend- de Vali van Gmyrna, i»
zeer optimistisch en beweert, dat hij binnenkort ge
noeg water zal leiveren, om het stof te bestrijden.
Wanneer er genoeg water zal wezen, dan kan men
planten en gras doen groeien, dan kan men de we
gen sproeien. De straten zijn nog lang niet gereed,
de mooie boulevard heeft weft1 trottoirs, maar die
zijn nog niet geplaveid. 'De open terreinen tusschen
de straten erijn onbegroeid en «rite en worden bij den
gfrtmptsn wind een haard van etofrerspretdln*.
Angora, eenmaal gereed, d.w.z. met mooie boule
vards en straten die voltooid zijn. met spuitende
fonteinen, plantsoenen en gazons, stofvrije terrei
nen en straten zal van zelf de diplomaten trekken.
Het zal dan een geschikte residentie worden, waar
men kan wandellen en winkelen, hetgeen men nu
niet kan doen.
Nu kan men met den besten wiüi van de wereld
niemand aanraden zich metterwoon in Angora te
veertigen.
Maar zooala de Turken, met beperkte geldmidde
len woekeren en met bewonderenswaardige eenergje
deze stad opbouwen, doet vermoeden, dat men. in
dien tenminste niet alles weer door een eHendigen
ooiüog geremd wordt, over een betrekkelijk kort
tijdsverloop zal kunnen spcreken van
Angora, do prachtige en heerlijke staxLl
zijn verkrijgbaar bi)
Op Zaterdag 10 Maart jL vergaderden te Amster
dam de 3 visschersorganisaties, t.w. het Centraal-
Comité, de St. Petrusbond en de Cbr. Zeeliedenbond,
onder leiding van den heer B. Demmer uit Volen-
d&m, die daar o.a. mededeeiing deed van de ingeko
men rapporten over de langs de Zuiderzee gehouden
lezingen. Deze rapporten toonden duidelijk aan dat
door het talmen van Regeering en Generale Com
missie met een behoorlijke uitvoering der Zuiderzee-
steunwet, de visschers wakker worden en ook door
de steeds toenemende malaise als gevolg van de
Zuiderzeewerken, niet langer door bedotten en hafflve
maatregelen willen gepaaid worden, doch thans langs
krachtige wettelijke wegen tot hun doel willen ko
men, nL wetswijziging. Want nu reeds na 3 maan
den in werking geweest te zijn, blijkt duidelijk, dat
deze Steunwet ten eenenmale onvoldoende ls.
Reeds de naam der wet - Zuiderzeesteunwet
is de visschers een doorn in het oog, zijl wenschen
geen steunwet, doch een sohadeloosstellingswet.
Dat wil niet zeggen een pensioenwet, zoodat ze op
hun lauweren kunnen rusten. Neen, ieder die daar
toe in staat is, wil arbeiden; doch zij wenschen bij
het zoeken naar arbeid en bij den aanvang van
nieuwen arbeid een behoorlijke hulp in de over
gangsperiode; in den vorm van toeslag op het loon,
of crediet tegen zeer matige rente en onder niet te
zware bepalingen; flnancieele hulp bij het onder
wijs en pensioen voor ouden van dagen, die tot geen
anderen arbeid in staat zijn en daar waar de Re
geering den wenscb te kennen ge erft dat de visscherU
wordt voortgezet, toeslag bij onvoldoende bedrijfs-
uitkomsten.
De schippers vragen bij algeheele stopzetting van
het bedrijf een billijke schadeloosstelling voor hun
zoo goed als waardeloos geworden bezit (schuit en
netten).
Om dit nu de Regeering duidelijk te maken, ls
door de visschers op deze vergadering besloten een
vergadering in den Haag te beleggen, waar zij in
grooten getale zullen opkomen om voor hun belan
gen te pleiten, in de hoop dat hun stem zal door
dringen tot het Binnenhof, waar men tot nu toe nog-
steeds niet diep genoeg schijnt doordrongen te zijn
van den nood die onder de visschers heerscht en van
de angst die hun hart beklemt bij' de gedachte aan
wat binnen afzienbaren tijd zal komen.
Zij doen, hoewel zij het zoo gaarne achterwege ge
laten hadden, doch na 7 jaren op allerlei wijze in
woord en geschrift de Regeerin» te hebben gewe
zen op wat hen bedreigt en de bange zorg die hen
vervult voor hun gezinnen, zonder nochtans te kun
nen wijzen op een hun bevredigend resultaat, zetten
zij thans in de vaste overtuiging van hun goed recht,
de voet op dit pad, om aanééngesloten, door den
drang tot zelfbehoud, nogmaals een dringend beroep
te doen op hun Regeering, die in het belang van het
geheels volk dit grootsche werk' heeft ondernomen,
rioch die ten slotte toch ook niet gaarne daaraan een
smet zal laten kleven. Deze smet, dat zij door haar
schrielheid bij de visschers een bittere stemming
kweekt, die den visscher allerminst van nature
eigen is.
In de hoop, dat Regeering en Zuiderzeevisschers-
bevolking hier elkander zullen vinden, is het be
sluit tot de vergadering in den Haag genomen en
ie de besturen derrorganisaties opgedragen, den ge-
sdhiksten datum daarvoor te kiezen en te zoigen, dat
deze vergadering het stempel van zorgvuldige voor
bereiding draagt, zonder nochtans een provoceerend
karakter te dragon.
versacht an geneest men met
Dooe 30, Tube 80 ot. PUROL
iets bijzonders ging gebeuren, en bij navraag bleek
ons, dat de gioote dubbefle zinker, die in den middag
nog als een U-vormige buis (wijd uitgebogen) in .de
staalkabels hing, op den bodemj van het kanaal zou
worden afgelaten.
De voorbereiding van dit werk, hetwelk door het
Technisch Bureau J'. Scheepens te Heerlen waa aanga
nomen, heeft eenige maanden geduurd. Do zinker
nuoet n.L, om ivoor de scheepvaart veilig te zijn,
minstens een meter onder den kanaalbodeim liggen,
en men moest duo eerst beginnen om, een diepe sleuf
te baggeren, wat in den zandigen bodem van het ka
naal! een moeilijk werk bleek te zijn.
Deze «zinker zal1 de nog ontbrekende schakel vor
men, van de in de laatste maand— door genoemde
-firma gelegde 40 c.M. wijde transportleiding, die na
bij „Duinveumaaik" bij (Bergen aftakkende van de
hoorfdti anspoi-tleiding! langs Schoorl, het pompstati
on verbindt met de groote transportleiding, die langa
den Oostelijken oever van het -Noord-HoHandsch Ka
naal .leidt, tusschen Schoorldaimi'Alkmaar en Hoorn.
Zoodra de zinker met de leiding in verbinding ie
gebracht, zal- dus een ringleiding ontstaan zijn,
die toélaat, het water langs twee wegen, dus met
minder drukverlie®, naar Schoorld&m te brengen, ata
gevolg waaitvan de druk' in het Noorderkwartier nog
hooger zal kunnen worden opgevoerd.
In de tweede plaats is door het maken van dezen
ring de bedrijfsveiligheid verbeterd. Ontstaat een
breilik in het eene deed/ der leiding, dan kan üangis
het andere deel de toevoer, zij het ook met eenig
meer drukverlies, toch oog ongestoord plaats vinden.
iHet neerlaten van dezen zinker (maakte het noo-
dig, het scheepvaartverkeer 24 uur te strèmmenT
Langer mag die stremming niet duren! Alle hens
waren dus aan dek, .om te zorgen, dat allleg intijds
afgeloopen zou kunnen zijn.
Te iptLm.; 5 ,uur na den middag kon, nadat de zin
ker eerst boven water onder hoogen druk beproefd
en in orde bevonden was, het sein tot het zakken
gegeven worden. De kabels, waaraan de zinker hing,
liepen elk over de trommel van een lier. Bij elk
dezer üier«i was een man geplaatst, die dit toestel
moest bedienen. Daar de drijf-werkende dieren ge
koppeld waren, liepen ze allen even snel erf, zoodat
onregelmatig zakken van de buis voorkomen werd.
Te 0 uur ongeveer bereikte de zinker den bodem
van het kanaal en nadat men zich nogmaals door
persing onder hoogen druk verzekerd had, dat tij
dens het strijken geen (lekken waren ontstaan, werd'
door storting, van groote hoeveelheden zand de
sleuif in den kanaalbodeon weder gedicht, en aan
den zinker een rustige ligplaats bereid, waar hij-,
naar wij hopen, nog lange jaren voor de voorziening
.van Noord-Holland, toet ons kostelijk duinwater zall
mogen dienst doen.
Het werk geschiedde onder toezich van den Hoofd
opzichter van het P.W3., den heer J. van der Pilaa,
ondersteund' door den. heer W. Vaabinder, va®
Alkmaar, opzichter bij het bedrijf.
Ook de Directeur van het P.W.R. vertoefde eenige
uren op het werk, om zich van den goeden gang «van
zaken te vergewissen.
Het was door de buitengewone welwillendheid van
dezen heer. dat wij een technisch juist inzicht kre
gen van de werkzaamheden, waardoor we instaat
zijn geweest om' bovengenoemde bijzonderheden
onze lezers aan te bieden.
ruik een versterkt punt zwaardere wapens hm
worden gebruikt. Dus werd de tank gecomma;
om hst huis aan te vallen.
Aangezien het slechts een oefening was, n<
voor de menschenaeven» gewaakt. Een ti
van de jager» bliee: houdt op vuur en einde vair
oefening. (De 'bezetting klauterde naar beneden. J
huis was verlaten, -maar in de verbeelding bleef
zwaar bezet met geweren, handgranaten en m
geweren.
I Toen kjwaim de tank.
Rond het huis had men met veel -moeite een
cade gemaakt va® oude balken, prikkeldraad-
Daar was een paar uur aan gewerkt. Voor de
had dat niet gehoefd. Want toen het gevaarte
met zijn rupsbanden den eersten balk eenmaal
I pakken had, werd alllcs plat gereden. En ongei
ging het monster verder. Wie het oorlogstuig
de eerste maal zagen werken, kregsn hetzelfde
I voel, dat de soldaten aan het front kregen, toen
tanks voor de eerste maal in het geding
gebracht een govoeli van: laten wij raaar ui
den, tegen dat Logge gevaarte is toch niets te dj
Een paal van den hooiberg werd .plat gereden
een lucifershoutje* Haastje-repje moes-ten de
daten zich in veiligheid brengen. Toen ramde
tank den muur van het kleine schuurtje. Maar
was nog niet zoo hud en vrij stevig gebouwd,
eerste aanval mislukte. Doch met domme ki
ging do tank telkens terug om1 telkens opnieuw
gen den muur te loopen. Eeret trilde het gebo'
al-Deen -maar, toen kwamen er dakpannen orali
einde/lijk kwamen er scheuren en ten slotte
de buitenmuur het. Door een groot «at reed
tank naar binnen.
De man binnenin deed lakoniek hiet luikje opt
om te vragen, of het zoo goed was.
Via een ander gedeelte dier barricade ging de tal
verder. Maar de oefening was afgeloopen, het ma
ster reed weer op een vrachtauto en werd netjes
gedekt voor het vervoer naar zijn standplaats*
Mat heed veel moeite ramden de soldaten de itq
hangende stukken muur los.
De balangsteflling uit militaire kringen was
groot. De inspecteur -der infanterie, generaail-majo
Borel, woonde de oefening bij.
Ook de brandweer was te gast. Het schieten a
de losse patronen maakt wel eens brand. Uit veil
heid' had kapdtein Honing, die -het bevel voerde,.
brandmeester de Jager gevraagd behulpzaam te zl
Een motorspuit stond in reserve, maar heeft ft
dienst behoeven te doen.
DE TANK VAN HET NEDERLANDS CHE LEGER
OP HET OORLOGSPAD.
Hoe een versterkte boerderij bij den Haag geramd
werd.
Wie in den laatsten tijd tusschen Koedijk en
Schoorldam zich langs het Noord-Hollandsch Ka
naal bewoog, heeft daar sinds eenigen tijd een
groote stellage kunnen opmerken, die tusschen de
(beide oevers was gemaakt, voorloopig nog onder
broken door een ongeveer 14 meter bröede doorvaart-
opening. Woensdagmorgen bleek deze doorvaart-
opening ook gedicht te zijn. Een meer dan gewone
belangstelling van het publiek toonde a^n, dat er
nu bij het venster staan. Nu moet je precies doen, wat
ik je zeg. Heb je me begrepen? Dwing jezelf me thans
te gehoorzamen. Ja, Ik weet wel, dat mijn hand bloedt,
maar dat is volstrekt nog geen reden om zoo bang te
zijn. Geef me je hand." Bevend voldeed ze aan dit be
vel. Hij hield deze vast in de zijne geklemd en keek
haar strak in de oogen. „Wij zullen niet beginnen, voor
dat je je zelfbeheersching totaal herwonnen hebt," zei
hij. „Andera zou ik kans loopen, dat Je een ader raakte,
hetgeen allesbehalve prettig voor ons beiden zou zijn.
Houd je nu kalm, Olga."
Ze begreep, dat ze verplicht was te gehoorzamen. De
verstandige, groene oogen hielden haar meedoogenloos
gevangen, en weldra kwam ze tot de ontdekking, dat
ze haar gewone kalmte had teruggekregen.
..Zoo is het beter," zei hij, terwijl hij haar hand los
liet „Laten we nu eens kijken, wat je doen kunt"
Het leek Olga later toe, alsof hij zulk een belangstel
ling in de operatie stelde, dat hij totaal niets bemerkte
van de pijn, welke hiermede gemoeid was. Ze volgde
nauwkeurig zijn instructies op en hoewel haar hart met
doffe slagen klopte, en zij zich bij oogenblikken geweld
mqest aandoen om zich niet af te wenden, bereikte ze
toch het verlangde effect Ze zag echter zóó doodsbleek,
dat het slachtoffer haar hartelijk uitlachte.
..Met wie heb Je eigenlijk het grootste medelijden, met
jezelf of met mij?" wilde hij graag weten. „Oh, doe me
een plezier, en val niet flauw, voordat je me behoorlijk
verbonden hebt Anders zou ik Je niet kunnen helpen
en waarschijnlijk je mooie japonnetje bederven."
Zonder verder een klacht te uiten deed Olga wat hij
beval.
„En nu moet Je me eens vertellen," zei dokter Wynd-
ham, „waarom je eigenlijk zoo wreed bent geweest"
Ze keek hem met een uitdagenden blik in haar oogen
aan. Ze had dien dag heel wat in stilte verdragen
hoofdzakelijk omdat ze wist dat ze het verdiend had
maar er waren grenzen. Hij hoefde haar niet te behan
delen als een ondeugend kind, dat bestraft diende te
worden.
„Het waa totaal uw eigen schuld," gaf ze te kennen.
„Als als U niet zoo onhebbelijk was gewenst zou er
niets gebeurd zijn."
«Wat druk Je jt op «aderlijke wtjm uSV wd Umx
Woensdagmiddag heeft de tank, die ons leger einds
korten tijd rij'k is, een- demonstratie «egerven van
haar niet te onderschatten krachten.
In de Ruygrokstraat in Den Haagv in de nieuwe
•wijk bij den Waalsdorperweg, staat tusschen heel
wat huizen, die men nog aan het afbouwen is, een
.verlaten boerderij -met een leeggehaalde hooischelf,
schrijft de N.R.Gt. De oude bedoening (moest fco-chi
I tegen den grond, en daarom had de aannemer van
het werk geen bezwaar, de tank eeen gedeelte tvan
zijn werk te laten doen. Van de veriaten boerderij
- was met een beetje fantasie een prachtig versterkt
j punt uit een oorlogsfront te maken. De omgeving
- heeft nog veel van een verwoesting, want overal
liggen de straten en wegen nog stukgereden door
de zand- en steenkarren, overal liggen nog stapels
balen cement.
De grenadiers uit Waaledorp namen bezit va® het
punt en versterkten het. Dakpannen werden gelicht
i om ruimte te -maken voor mitrailleunmoo-den. Door
gaten- in den muur staken geweren. De (leeggehaal
de 'hooischelf bleek toch nog schuilplaats te kunnen
bieden aan een zwaren mitrailleur.
De argelooize Voorbijganger schrikte op, toen de
vreedzame boerderij plotseling aan alle kanten vuur
ging spuwen. Het knetterde en kraakte, de mitrail
leurs blaften. I-n de terreinen rondom aiopen infan
teristen van dekking tot dekking. Maar ze 'konden
niet verder komen, de mitrailleurs maakten zalifb
j hét opstaan onmogelijk. Duidelijk bleek, dat tegen
95 PCT. VAN DE KIEZERS ZOU ER TEGEN ZI
Bij een gemeenteraadsvergadering van Geleen 2
man op de been.
De gemeenteraad van Geleen hield Woensdagavt
een buitengewone vergadering in verband met
eventueele samenvoeging van verschillende geraa
ten rondom de mijn Maurits. Zooals bekend, hou
deze samenvoeging in: Sittard, Geleen, Broek-Sitta
Limbricht, Berg-Urmond, en het Noordelijk gedee
van Stein.
D.e voorzitter, burgemeester Dahmen, deelde raa
dat een schrijven was ingekomen van Ged. Stat
waarin de gemeente verzocht werd vóór 1 April -hl
meening over de samenvoeging kenbaar te -maki
B. en W. wisten van een en ander niets af vóóf
Maart, toen ten stadhuize een commissie uit I
Staten verscheen. Eenige raadsleden verzochten,
spoedig mogelijk een vergadering te belegden, te mi
daar zeker 95 pet. der kiezers tegen een samen voegi
•is. De burgemeester had aan het verzoe zoo sporf
mogelijk voldaan en was van oordeel dat er ge
enkele rechtsgrond aanwezig was om de samenvi
ging tot stand te brengen.
Er volgde een breedvoerige discussie, waarbij
sprekers zich scherp uitspraken tegen de saoir
ging. De heer Boudewijn deed ten slotte een vc_
om geen beslissing te nemen, maar eerst eens
Ged. Staten te gaan praten ten einde hun arj
ten te vernemen. In dezen geest werd besloten.
Er was groote belangstelling van de bewoners
deze gemeenteraadsvergadering. De bewoners wan
per omroeper gewaarschuwd. Het raadhuis was n
gepropt met menschen en voor het gebouw stond
honderden den uitslag af te wachten. Er waren
veer 2000 man op de been.
glimlachend. „Mag Ik je nu eens mijn lezing van het
geval geven?"
„U kunt precies doen, wat U zelf wilt," klonk het ant
woord. Ze verlangde er hartstochtelijk naar nu eigenlijk
weg te komen, doch ze vreesde, dat haar overhaast ver
trek heel veel op een vlucht zou gelijken.
Max stak eerst een andere cigarette op, voordat hij
weer begon te spreken. Daarna zei hij: „Ik vind, dat je
een filnk pak slaag verdient... en het zou me een buiten
gewoon genoegen doen, wanneer ik degene mocht zijn,
die je dit kon toedienen."
Olga's wit gezichtje werd met een brandenden blos
overtogen. Haar oogen schoten vlammen.
„U... U!" bracht ze uit.
„Ja, wat is er met mij <je hand?"
Hij stak zijn handen in zijn zakken en uit zijn hou
ding bleek maar al te duidelijk, dat het hem bitter wei
nig kon schelen, wat ze hem zou antwoorden.
„Ik zal U eens hetzelfde aandoen, dat verzeker Ik U...
en misschien nog veel meer, zoodra ik er maar de k»™»
toe krijg," verklaarde ze, Inwendlgr kokend van woede.
Max glimlachte cynisch. „Oh, nee, zelfs al was Je er
toe ln de gelegenheid, dan zou je het nog niet doen. Ten
eerste zou Je niet het risico willen loopen me opnieuw
te moeten verbinden en ten tweede... zou je niet dur
ven."
„Niet durven? Dacht U soms dat fit bang voor U
ben?"
Een breede zonnestraal viel juist op dat moment op
haar door drift verwrongen gezichtje en er kwam een
blik van voldoening en bevrediging ln.de oogen van den
man tegenover haar... een blik, welken men ontdekken
kan in de oogen van een goudzoeker, die gevonden
heeft, wat hij zocht
Olga kwam eenige schreden naderbij. Ze zag de uit
drukking van zfjn gezicht en ze vermoedde, dat hij haar
bespotte. De toestand was eenvoudig onhoudbaar en ze
zou het niet langer dulden voor den gek te worden gen-
houden.
.Dokter Wyndham," zei ze langzaam en duidelijk,
„verbeeldt U zich soms, dat U een gentleman is?"
„Om Je de waarheid te zeggen, weet ik het zelf niet"
antwoordde hij. „Dit is een vraag, die tk mezelf tot op
beden nog nimmer gesteld heb,"
„Nu, ik wil u dan wel zeggen, dat ik... dat ik... U een
ellendeling vind."
„Is het werkelijk waar?" vroeg Max glimlachend. „En
waaraan heb ik dat verrassend oordeel te danken? Wil
je zoo goed zijn te gaan zitten en me dit eens te ver
tellen."
Haar gezichtje was opnieuw doodsbleek geworden. Ze
had een groote fout begaan door hem op deze wijze ««n
te vallen en ze was zich hiervan ten volle bewust Hij
lachte slechts om haar pogingen hem te beleedlgen en
bracht haar weer buiten zichzelf van woede.
„Waarom ben Ik geen gentleman?" Informeerde hij,
terwijl hij een paar rookwolkjes de lucht Inblies en deze
aandachtig volgde. „Enkel en alleen omdat ik heb dur
ven wagen je te zeggen, dat je een flink pak slaag ver
dient? Maar jij zou me wel levend willen villen, ls het
waar -of niet? Is dat niet oneindig wreeder?"
Hij staarde nog steeds naar het plafond, doch toen
hij geen antwoord kreeg, keek hij haar aan. Ze stond
op dat oogenblik niet langer in het volle zonlicht en
ze zag er thans heel tenger en bleek uit en ze maakte
zelfs een droevigen Indruk. Maar ze had haarl les ge
leerd.
Terwijl hij haar aanzag, klemde ze haar handen stijf
in elkaar, haalde diep adem en zei: Dokter Wyndham,
ik bied U mijn excuses aan, omdat ik U pijn heb ge
daan en heel grof tegen U optrad. Ik ben natuurlijk
niet aansprakelijk voor mijn gedachten, doch het was
heel verkeerd van mij deze in woorden om te zetten.
Wilt U zoo vriendelijk zijn mij vergiffenis te schen
ken?"
„Groote goedheid," riep Max uit „Dat is wel het
wreedste, wat je tot nog toe gedaan hebt. Je hebt me
nu elke verdere kans ontnomen. Wat moet men op een
dergelijke verontschuldiging antwoorden? Ik weet
het waarlijk niet"
Olga had zich naar de deur gewend, doch bij de laa.tr
ste woorden draaide ze zich om en keek hem aan. Er
lag nog een vijandelijke blik in haar oogen.
„Indien ik in Uw plaats was, zou ik ook mijn veront
schuldigingen aanbieden," zei ze kalm. t
„Oh nee, dat zou je niet doen," protesteerde Max.
„M«t, TOSMT 1» tot wwwihU to to-
DE TWEEDE VERDIEPING UITGEBRAND,
In den nacht van Woensdag op Donderdag heefti
de sigarenfabriek „Hertog van Brabant" van den hl
J. Verhoeven, gelegen aan de Zuidwillernsvaart
Den Boscih, een hevige brand gewoed. De brand
vermoedelijk ontstaan in de droogkamer op de twee
verdieping, waar een -kachel brandde, waaromheen
garen te drogen stonden.
De politi eb rand weer, gdholpen door de gemeen Doren
lijke brandweer, tastte het vuur met den motorsp «by,
aan en wist den brand te beperken tot de tweede y oscMr
dieping. De andere verdiepingen kregen ernstige r™
terschade. De schade die, volgens een V. D.-beri(
15 a 20.000 gulden bedraagt, wordt door verzekert bische
op beurspolis gedekt.
ibehc
in oir
•num
0d-
«ergai
Atelier
ten t»
Gebri
v dit
n hou«
reiken. Je moet niet vergeten, dat ik niets gedaan te
waarover ik me heb te schamen."
„Dat is juist iets voor een man," riep Olga uit
„Ja, vindt je ook niet? Hartelijk bedankt voor
beminnelijke compliment Misschien ben je het «q.
met me eens, doch het eenige, waarvan ik ten
overtuigd ben ls, dat ik inderdaad een man ben. G»
werkelijk al weg? Nu, ik schenk je vergiffenis, ond
je zoo ondeugend bent geweest. En het spijt me
erg, dat ik niet voor je in het stof kan kruipen, 1
ik acht het verstandiger dit niet te doen, daar het i
lesbehalve goed voor Je zou wezen. Tusschen tflj
haakjes, Olga... juffrouw Ratcliffe, bedoel'ik... het»
U misschien interesseeren te hooren, dat ik niet ln ri
kwaliteit als medicus een bezoek aan de Campioni»
gebracht. Dit was zeker, alles, wat Je wilde wettf
het niet?"
„Oh, dus... het was slechts een gewoon
vroeg ze.
„Ja," zei Max. „Weet je heel zeker, dat Je verder
te vragen hebt?"
„Het ls mij een raadsel, waarom U dit niet eer
teld heeft," merkte Olga op.
H« kwam dichter bij haar staan en keek haij
een ernstlgen blik in de oogen aan. „Oh, dat ger~v'
ter wille van Jou," zei hij. Ti
„Ter wille van mij?" herhaalde Olga verbaas*
Door louter nieuwsgierigheid gedreven, bleef
ln het vertrek ten einde te probeeren dit mystei*
te lossen. a.
„Ja," zei Max, terwijl er eenskieen ondeopj
glans ln rijn oogen verscheen. „Je moet niet verg*"*
dat kleine meisjes niet alles mogen weten." A
Toen zij de deur met een slag achter zich bad®
getrokken, ging hij op de tafel ritten en barrw
lachen los. SMadi
Niettegenstaande er verschillende onaangenaawrj
aan het buitenleven verbonden waren, scheen BÖJ
meer afleiding te krijgen, dan hij had durven
derstellen.
Wordt TtrreW1
CORSII
