GhagerCourant
kabantsche brieven.
Koop goon Auto
Tweede Blad.
Bond van Begrafenisrereenigingen.
Feuilleton.
Zaterdag 24 Maart 1928.
71ste Jaargang. No. 8226.
Ul/veiihout, 20 Maart .1928.
Menier,
lèrt ruurt z'nen stèèrt
van 't jaar murt-tes 'm
't Vriest, 't zo-
rt. 'I stormt, 't recent
minuten en 't is weer
>0#. En regen emmx zoo
fd noodig. 't Land is
lijk ipoeir en niks zoo
ïd in deus dagen as
jl nat. In t nat mot
ee «edijien en ontkiemen
al meugen er noüw lui
11 die zeggen da water
ilits geschikt is om
...in over .te ibotuwien.
oew voeten in te wa®-
wiji boeren dwepen mee water. Sommige
d'r zódver in da ize de melkaffijn, da's
eheim.
niet alleen de boeren.
'a moesten de oceaan-vliegers beginnen as~'t er
water was?
ie hadden gewoon gin plek om dood te gaan....
t Is toohi wa, nauw weer mee ddeën Hinskllf.
e was nog wel aan z'n beste helft Hollander, want
is getrouwd mee 'n Hollandsch vrouwke.
Da wefke motte mee te doen emenen. Die ee
uw finaal d'ren man af zien brokkelen tot er
ba meer over was.
ik eb 'm veur enkele jaren gezien en gesproken
toen-ie al weur 't grotste gedeelte „opT-gefvlogen
ia. Hij! had nog. maar één oog, 't andere wer
[■vangen deur 'n lapke en ok z'n veurhoofdi wa®
ar de pinnekea. Daar zat veur 'n gedeelte 'n zil-
p plotje. Eénen èrm zat in 'nen doek en z'n bee-
n deeën maar half dienst; moest ie ondersteunen
se 'n stokske. D'e rest hing vrij los aan mekaren;
(geloof zelfs dat et rammelde....
LWilde-nle 's meevliegen, Dré?" vroeg-ie. 't Was
b besten, dapperen jongen, zlede en hlji meende
(goed!
[ffinskliifke", zee ik, ik vin-et heel hartelijk da-g et
iagt, maar as ik) jouw zoo's aankijk, dan ia er
11 jouw 'n groot nadeellg saldo en ik zou nog
}\&g 'n bietje in mekaar blijiven zitten- *ki Voel
n eigen echte lekker zoo, ziede, mee alles wa 'k
q onzen Lieveneer en m'n moeder heb gekregen
lot da nouw zoo blijven!"
lUaar zoodoende, da Tti zeg: tzfn vrouwke héét
zoo zoetjes-aan stuk veur stuk, bij bietjes ver
en en nouw is „alles" op!
t I« jammer van den kièrle. 't waai ''nen gooien
wen.
!t Is allemaal de reclamezucht. waar de menschen
ji lijen.
"'n ééne doe-g-et zus en d'n andere doeg et zóó.
munzio doe-g-et mee 'n raadseltje. Da's veiliger
gaat por radio 'n raadseltje opgeven waar wijl
maal aen mee meugen doen. Dan wit meteen
il de wereld z'n adres en.... ge wit nooit waar
ed veur is. Hij! denkt, de Paus ee pas teugen
hoeken gewaarschuwd, due de menschen
illen nouw wel' nieuwsgierig naar mijn etPn. ze
ptte m'n adres weten. ledoeren die 't raadsel
ed oplost krijgt prijs. As ge den naam hebt van
bug-opstaan, dan kornde nooit te laat en. zoo is
de beroemdheid niks te gek! Neeë GaJbriël. zuuk
;zelvers maar uit, ik mot oivemieuw piepers gaan
m, die allemaal1 bevrozen zijn en as ik da nie
dc*i om gouw promaltj» op te loeswn, dan vamam
de menschen gin eten en da's van meer gewicht as
jouw; „wanneer ia de meulenéèr zonder *'ne kop in
d'n meulen."
Maar omi nog 3 op da vliegen trug te komen,
ik izie toch altiji nog meer heil in de Zeppelin,
om over d'n oceaan te komen. Toen QDiuitschland
zo'n ding moe® bouwen veur Amerika emmen ze
da rustig gedaan en 'm meteen afgeleverd. Kapitein
Eckener is erin geklauterd en ee-t- naar Amerika
gebrocht, of 't koek-eten was. Heel de wereld ee
staan gapen van verwondering over da stuk. teg-
niek en de president van Amerika, die net uit z'n
zolderromke keek uit het Witte Huis, zag dis
groote sigaar rustig en statig boiven z'nen kop
zweven en 'n dogenblik later stond Eckener bij
Coolid&e in den tuin. „Complementen van menier
Ebert en ier is~ieM zee Eckener en Coolidge waa
zoó onder den indruk dat-ie den kapitein omhelsde
en 'm 'n Amerikaans ch lintje gaf. En da zoo ik
ier niet allemaal zoo herinneren, as 't op 't oogen
blik niet te gebeuren stond, dat Eckener de wereld
óm gaat zweven mee zo'n ding en wel in twaalf
dagen tijds. En 't mooie is: die komt weer
thuis, amicol Da's de zekerheid van die dingen.
Daar zou ik nou net zoo rustig inzitten as bil' ons
in 't caié De Gouwe Koel.
Eckener is dan ok nog heelemaal „compleet." Gin
oorielleke is-ie kwijlt! En waar ik ok nog, wel fi-
duuzie in heb: in Schuttevaer. Die is weer „vlot."
Gisterenmiddag, om drie uur ee-t-ie zeivers mee
'ne stok 't botje van den wal gestooten en zijn ze,
onder veul gejuich van de Engelschen, uit Londen
gevaren. Die Engelschen zien sport in deus on
derneming. iv and aar het antoesjasme, maar Schut
tevaer en Smit, de kapitein, beschouwen 't heele
geval as 'n demonstrasie van de veiligheid van 't
klompke. Da'a 't verschil. Engeland—Holland. Wat
er tusschen ons en Engeland gaande ia klaarg.e-
mokt wordt, da snap iki op d'n oogenbllk nie.
Toen wij den tachtigjarigen orlog tegen de Span-
j'len voerden, schijnt, volgens do geschiedenis, ko
ningin Liesebet van Engeland 'nen zekeren Graaf
Lester naar ons gestuurd te emmen om ons teugen
de Spanjolen te helpen. Die troepen van Lester
j voelden d'r egien hier echt op d'r gemak. Ze zijn
blijven koffiedrinken en eten en slapen en toen ze
weer weggingen, waren ze hier net honderd en
vier jaar gewiest! In dieën tusschentijd hebben we
ok drie oorlogen teugen Engeland geleverd: 11652—
'54 1605'07 1672'74), en meldt mijn geschie-
denisboekske niks van den terugtocht van deus
vrienden. Da zou dan eigenlijk twee honderd veer-
t.ig jaren gelejen gebeurd zijn en da feest emmen
deus week gevierd in Amsterdam in de Engelsche
1 kerk op den Groenburgwal. De Engelsche biskop ee
geprikt over de banden tusschen Nederland en die
Engelsche troepen van toen ('t was 'nen behoorlij
ken band) en webben gezongen van „God' seef de
King" en Wilhellemus van Nassouwe ben ik van
Duitschen bloed en den koning van Hispaniën
hebben wij altij geëerd. Ge ziet, amico, wij zijn zoo-
wa van alle marten thuis.
Maar waarom wij dit volkslied hebben staan
kweelen in de Engelsche kerk ter eere van het ver
trek der Engelschen nouw 240 '41 jaar geleejen,
da's veur mijn zoo helder als koffiedrap. 't Getal
241 is nouw direct ok gin jubileumcijfer: vinde wel?
En waar 't veur mijn en veur jouw en veur de
kranten die 't feest ebben verslagen allemaal even
duister is, daar zulleme aannemen as dat de diepel-
masie 'n b eider oogenblik ee gehad en om. de zeld
zaamheid daarvan, is dan elk feest geoorloofd! E'ja
mee genoegen blijf ik daarveur tot in den doed mijn
land getrouwe mee Duitsch bloed en Spaansche on
derdanigheid en Ulvenhoutsche vrijmoedigheid.
Schenk nog maar 's in! Oranjebitter mee 'nen klont.
Da klopt méér mee m'n nationaal gevuul en begrip 1
Zoepkóp emmen ze dus, heel verstandig, de grens
overgetrapt. Mee dit manneke zie ik „onzen" Eks-
keizer no 's 'n zwager^ krijgen die in de schans zit.
Keb in eel m'n leven nog nie i< 'nen eer-vergeten
zwabber gezien. En iedereen, die nog menschelijk
gevuul in z'n lijf ee zitten, zal begaan zijn mee
da-d-ounwe prinseske in Duitschland, die op zo'n
wreed© en hartbrekend© wtfz© «e motten ondervin
den. da ze boven de jaren isl
Menschen die de krant lezen, da wil zeggen, die
er uit weten te lezen wat er n i e in staat tusschen
de regeltjes deur, emmen deus week kunnen „genie
ten" van de vredes-confrentie in Zjenève. De bolsje
wiek Lietwienof ee kans gezien 'n rede te hpuwen
waarmee-ie ongeveer den heelen Volkerenbond be-
.achtelijk ee gemokt! Nie d'n bond as zoodanig,
>naar het werk van diepelmaten die daar nouw al
tien jaar vrede zitten te.stichten.
Hij ee-d-'n oogenblik z'n gezond verstand laten
werken wa veur 'nen bolsjewiek al veul gepres
teerd is en toen zo'n bietje as enfant terriebel
de heeren daar doodgeslagen mee d'r eigen woorden
die ze in die tien jaar emmen uitgekraamd.
Amerika kletste n-ie er tot z'n nekharen in. Ame
rika wou onderlest de oorlog as onwettig ver
klaren.
„As ge da meent", zee d'n Bols, ,gaat dan mee
mijn veurstel mee om alle oorlogstuig af te schaf
fen. Want 't oorlogstuig is er alleen om oorlog mee
te voeren, nie om te pandoeren of te knikkeren!"
Maar de Brillerikanen gaven gin sjoege. Die emmen
't veul te druk mee 't bouwen van de oorlogsvloot.
Zebben nouw op d'n oogenblik vijftien kruisers on-
derhanden, daar gaan ze straks mee visschen.
De grotste verrassing was wel da Duitschland en
Turkije de Russen ondersteunden. Duitschland is
dan ok al 10 jaren 't onderwerp van den vrede, mee
't gevolg da ze daar nog steeds d'n nek breken over
vreemde bezettingstroepen
Turkije trad op uitnoodiging van den voorzitter,
onzen Loudon gezant te Parijs, toe tot de Remis
sie van Veiligheid en dieën Turk z'n eerste
woord was hulde te brengen en filiesietasies aan
de bollsjewieken veur d'r ontwapenongsveurstell Ze
zeggen wel 's:<de weg naar de hel is geplaveid mee
goeie v.eurnemens maar de rest ee in tien jaar
tijd tovch ok gin bal veur mekaar gebrocht as dure
reis- en verblijfkosten dikkleratie's. Amico ik
scbei d'r af. 'k Zou suf worren van die onbegrijpe
lijke, onlogische politiek-en keb nog nuttiger werk
te verrichten op d'n akker. Veul groeten van Trui
en gin korke minder van oewen
toet a voe
DRA
alvorens gij met dé nieuwe SJÜDSCN- en SSSEX
3UPER-SIX Automobielen, model 1928 hebt kennis
gemaakt De Automobielen met zeldzaam geruisch-
loozen gang, 6-cylinder motoren, Servo Perrot vier-
wielremmen, zoowel HUDSON al® ESSEX, fijne af
werking, complete uitrusting en bijzondere lage
prijzen.
Essex, 2 deuren, Sedan, compleet met
5de band, enz. 12795.—
Essex, i deuren, Sedan, compleet met
5de band enz. 2975.— enz.
C. NIEUWLAND,
Garage „Kennemerland", Bergen (N.-H.)
Oudkarspel zou tevens gaarne zien, dat door de
bondsvergadering aftredende bestuursleden herko
zen jworden.
Hiermee kan worden .voorkomen dat een goed be
stuurslid door persoonlijkheden in een afdeeling
gewipt wordt.
Dit punt ondervindt nogal eenige tegenkanting,
omdat daardoor de afdeeling uitgeschakeld wordt.
Goedgevonden wordt het bestuur als boven bedoeld
in te krimpen.
Voorstel Zuidscharwoude
verzekering van personeel.
betreffende
löe jaarvergadering van den Bond van Begrafe1-
nisvereenigingen in Noordholland opi Donderdag
22 Maart, 's namiddags halfdrie in „Concordia" te
Noordscharwonde.
De voorzitter, de heer Kramer, opent met een
woord van welkom de vergadering, zijn genoegen
uitsprekende over de goede opkomst, waaruit de
zelfde .sympathie voor de federatie blijkt als we al
om. met onzen arbeid hebben.
Een goed verschijnsel is, dat telkens nieuwe leden
tot den bond komen. Thans is het de vereeniging te
Wieringerwaard, die toegetreden is. Hoewel we
grooter toename gehoopt hadden, zal dat in de toe
komst wel in orde komen, In het bijzonder worden
welkom geheeten de gasten uit Hpnsbroek en Scha-
gen, alsmede de pers.
De notulen worden gelezen en onveranderd! vast
gesteld.
Uit de rekening blijkt een ontvangst van f248.85,
een uitgaaf van f79, alzoo een saldo van f 169.85,
tegen f 139.35 het vorig jaar. De comlmissie adviseert
tot goedkeuring, waartoe wordt besloten.
Voor bet nazien van de volgende rekening worden
Broek op L. en Noordscharwoude aangewezen.
In het jaarverslag wordt gememoreerd, dat van
.het- werken, dezer organisatie orde en netheid de
voornaamste factoren zijn en daaromtrent geen en
kele klacht is ingekomen.
Er zijn 2 bestuurs-, 1 algemeen© en 4 dagelijksch
bestuursvergaderingen gehouden en de voorzitter 1»
als zoodanig herbenoemd.
Besloten wordt, de bandscontributie ook weer dit
jaar te laten op 15 gulden boven 300 leden en 10
gulden tot 300 leden.
Uit Wieringerwaard is bericht van toetreding in
gekomen. Schagen deelt mee, niet van het nut van
toetreding overtuigd te ziju, terwijl Hoogwoud mee
deelde, dat ze aansluiting niet van belang achten*
omdat hun leden niet verhuizen naar plaatsen waar
een aangesloten bografenisvereeniging is.
Voorzitter heet de vereeniging te Wieringerwaard
welkom en bespreekt in het kort de reden der an
dere vereenigingen.
Aan de orde komt een voorstel van heit bondsbe-
stuur om het aantal bestuursleden in te krimpen tot
1 per afdeeling.
Oudkarspel is hier voor, mits door elke afdeeling
voor het bestuurslid tevens een plaatsvervanger
benoemd wordt.
De voorzitter acht hiervoor veel voor.
Het bestuurslid van Zuidscharwoude, de heer Jb.
Kramer, licht dit punt nader toe, Hij wijst er op,
dat geen wettelijke verplichting bestaat omdat een
te geringe tijd werk verricht wordt.
Tegen een premie van 20 ets. per personeellid
per-jaar zal volgens den heer ter Hofstede te Alk
maar vergoed worden 1000 gulden bij overlijden of
invaliditeit, 6 gulden per week bij tijdelijke onge
steldheid en 3 gulden bij tijdelijk gedeeltelijke on
geschiktheid. Voor 70 ets. premie zijn deze cijfers
35 gulden, 21 gulden en f 10.50.
St. Maartensbrug heeft inlichtingen van de maat
schappij „Fatum", die wenscht te verzekeren voor
92 ets. per f 1000 loon, waarmee wordt uitgekeerd
1000 maal het dagloon bij overlijden of blijvende in
validiteit en 0 maal het dagloon bij tijdelijke onge
schiktheid.
Een uitgebreide discussie is hiervan het gevolg,
vooral omdat volkomen onzekerheid bestaat om
trent het laatste. Uit hett nemen der voordeel'en is
niet op te maken, hoe hoog het bedrag der uitkee,-
ringen izal zijn.
Schagen deelt mee, dat juist door do verzekering
deze vergadering voor hen belangstelling had. Zij
twijfelen er aan, dat voor de genoemde premie de
risico gedekt wordt zooals de vereenigingen die
wenachen. De raad wordt gegeven, volledige inlich
tingen in te winnen. Het is een belangrijk onder
werp. De spreker zou thans geen principieele uit
spraak willen doen, doch eerst een uitgebreid onder
zoek.
Zuidscharwoude was voor het tweede voorstel
van den heer ter Hofstede, doch is er niet tegen,
het onderzoek (betreffende Fatum af te wachten-
Tenslotte wordt besloten, de verdere afwikke
ling in handen van het'bestuur te stellen.
Krlngvorming.
Aan de onde komt het voorstel van Oudkarspel,
om de krlngvormipg te bevorderen. Het hoofdbe
stuur adviseert hierop niet in te gaan, hoewel on
derling overleg wel gewenscht achtende.
Oudkarspell legt zich gaarne bi! het prae-advlea
neer, omdat ze daarmee de vrijheid verkrijgen, met
omliggende afdeelingen overleg te plegen.
Gelegenheid tot toetreding tot den Bond.
Hendbroek' heeft een voorloopdg besluit tot toe
treding genomen doch ziet gaarne nadere inlich
tingen, hoe do bond werkt.
Do voorzitter geeft nadere inlichtingen, waarna
Hensbroeik meedeelt, geen definitieve mededeeling
te kunnen doen. Hiji deelt echter mee, dat ze zeker
zullen komen.
Siohagen. dankt voor de uitnoodiging, in weerwil1
van hot feit, dat aan de laatste uitnoodiging tot
toetreden geen gevolg is gegeven. Het punt overname
van elkanders leden, achten ze voor hen niet van
belang, daar ze altijd lid kunnen blijven. Oo(k an
dere punt-em door den hond naar voren gebracht,
zijtn voor hen niet van belang. Mochten eenige pun
ten genoemd worden, die voor hen van eenig gel
delijk of moreel belang zijn. zullen ze zeker niet
met aansluiting achterwege blijven.
Voorzitter gaat op enkele resultaten door S'cha-
gen bereikt, na der in en zegt dat op finanti eel gebied
verschillende afdeelingen nog kunnen leerem.
«Dat ls het belachelijkste, wat je tot op heden In Je
ven gedaan hebt," zei hij en leder woord klonk koud
cynisch.
Hoe het kwam, wist ze zelf niet te verklaren, doch
lag Iets in zijn houding, wat haar als het ware dwong
p voor een oogenblik niet te verzetten. Het kwam
•"W voor, alsof hij van plan was haar door elkaar te
Rdden. Zijn oogen hielden thans de hare onafgebro-
govangen en ze schaamde zich over haar optreden,
w* zul me eerst die belofte geven," zei hij langzaam.
Urom wil je naar het gterfhuis gaan?"
[t. wllde weten... ik wilde weten" stamelde ze,
vroeg hij terwijl hij haar nog steeds om-
*"eid. „ik kan je alles vertellen, wat je maar ver-
t te weten."
jaar dat doet U toch niet." Olga had eindelijk al
r moed weer verzameld. „Het geeft totaal niets, of
t> v,Bl6^ts vraagt. U geeft toch nooit antwoord."
En k da* antwoorden zal", zei hij.
«®n bovendien...» begon Olga.
-■Ja? Wat wilde je zeggen?»
1 ze loa° af8chuwel|Jk koud en... onsympathiek" barst-
groote verbazing en verontwaardiging
ïten v0nSj ps te hullen. Op hetzelfde oogenbllk
tonend y on baar schouders los en was de deur
in ffnon jBWete echter van haar kans tot ontsnap-
aar snhAa daar deze Bedachte totaal niet bij
to, hu» !Pvi komen. Ze leunde tegen den muur
t gezicht met de handen bedekkend en schrei-
artrek^ü m6t de handen ,n zakken gestoken het
toden n?er' terwljl bij zachtjes tusschen zijn
ogen vordwfi. De 80mt>ere blik was geheel uit zijn
üin iroin.f en Ar een peinzende uitdrukking
1 9 t, alsof hjj over Iets heel moeilijks nadacht
Plotseling liep hij op het jonge meisje toe en bleef voor
haar staan."
„Luister eens," begon hij. „Wil je trachten je even te
beheerschen? Wanneer je op deze manier doorgaat,
maak Je Jezelf ontzettend van streek, en lk vrees, dat
je mijn geneesmiddelen tegen zenuwoverspanning al
lesbehalve aangenaam zou vinden. Olga, luister je nu
naar me of niet?"
Ja... ze luisterde... eenvoudig omdat ze niets andera
doen kon.
„Het spijt me heel erg, dat je me wellicht als een
bruut beschouwt," vervolgde hij. „Ik geloof niet, dat
andere menschen een dergelijke opinie over mij hebben,
maar dat ls Iets, wat er niets mee te maken heeft. Het
doet me eveneens leed, dat je je zoo verdrietig hebt ge
maakt over de oude juffrouw Stubbs, ofschoon het een
zegen voor het goede mensch is, dat er een einde aan
haar lijden ls gekomen. Ik geloof zelfs, dat het heel
goed is, dat lk haar niet meer bijtijds heb kunnen be
reiken, want ik had niets anders kunnen doen dan haar
pijnen nog verlengen. Dat ls een van de grootste hin
derpalen van een medische loopbaan, en het ls iets,
waartegen ik ook al ettelijke malën in verzet ben ge
komen." Hij zweeg.
„Dus ze heeft toch wèl geleden?" vroeg Olga fluis
terend.
„Zoolang ze niet onder den invloed van morphine was
...ja. Ze moest echter zooveel injecties hebben, dat de
verdoovingsmiddelen geleidelijk haar hersens hebben
aangetast. Dit gebeurt altijd op den duur."
„Dus... U gelooft, dat het beter ls, dat ze stierf?"
vroeg ze.
Hij trok zijn breede schouders op en op dat oogenblik
voelde Olga zich heel klein bij hem vergeleken.
„Als lk mijn neigingen had kunnen volgen, had.ik de
stakker reeds lang geleden uit de ellende geholpen...
doch helaas, ben ik hiertoe niet gemachtigd. Integen
deel: het ls mijn plicht het bestaan der menschen tot
het uiterste te rekken."
Ze wierp hem een vluggen blik toe. Niettegenstaande
zijn woorden heel cynisch waren, klonk er toch iets van
gevoel in hetgeen hij zei. Voordat ze zich er dan ook
ten volle van bewust was, had zij op deze stemming
gereageerd.
„Oh, maar U moet toch een zekere voldoening heb
ben wanneer U tot de ontdekking komt, dat U de pij
nen van zoovele anderen hebt kunnen verlichten," zei
ze. „Ik heb er altijd naar verlangd later, als'ik oud ge
noeg ben, liefdezuster te kunnen worden."
„Groote goedheid, kind. Wil jij ook al een cipier wor
den?"
„Nee," antwoordde ze vlug. „Het is mijn bedoeling de
mensohen te bevrijden."
Hij lachte op zijn oude, cynische -rtljze. „En ik vraag
me af, hoe lang Je dan jezelf als een bevrijdster zult
beschouwen."
Ze had op dit gezegde geen antwoord klaar. Eenige
oogenblikken later wendde zij zich weer tot hem en
zei, dat ze naar het Kloosterhuis wilde terugkeeren.
„Zal Ik het boek meenemen, of wilt U het nog behou
den?" Informeerde ze.
„Je hoeft niet met de flets terug te keeren," zei hij.
„Ik heb den auto klaar staan en ik moet zelf ook naar
het Kloosterhuls."
Haar oogen openden zich wijd van verbazing. „Wer
kelijk?" vroeg ze en ze legde een bijzonderen nadruk
op dit enkele woord.
„Ja, werkelijk," herhaalde hij onverstoord. „Is- het
soms een grapje?"
Ze voelde hoe een brandende blos haar wangen over
dekte, en ze achtte het veiliger deze vraag onbeant
woord te laten. „Ik kan niet in den kleinen auto mee
gaan," zei ze. „Violet Campion gaat met me mee naar
huis. en daarom kwam ik Nlck's wagen halen."
Oh, zoo?" zei Max vol belangstelling. ,3üjft ze een
poosje logeeren?"
Het hinderde haar ontzettend, dat hij zooveel belang
scheen te stellen in hetgeen zij gezegd had. „Ik veron
derstel, dat U er geen bezwaren tegen heeft, ls het
wel?" vroeg ze kil.
„Integendeel, lk ben er verrukt over," verklaarde hij.
„Maar waarom ga Je niet met mij mee in den wagen?"
Wanneer je Nlck's auto meeneemt, dan moet je dien
toch weer hier terugbrengen, want je kunt hem in
Weir niet stallen."
„Maar U vergeet, dat ik dan toch in elk geval mijn
fiets terug moet gaan halen," gaf ze ongeduldig te ken
nen.
„Dat is volstrekt niet noodlg. Mitchel kan die wel
naar huis terugbrengen. En jekunt zelf een auto bestu
ren niet waar?"
„Natuurlijk, ik heb vader dikwijls met den wagen
naar zijn patiënten gebracht." zei Olga vol trots.
„Inderdaad? Waarom heb je me dat nooit eer ver
teld? Was je soms bang, dat ik liever met jou reed dan
met den chauffeur?" Hij keek haar plagend aan.
„Het zou bitter weinig verschil maken, wat U wel of
niet wenschte," zei Olga kalm. Ze vond het volstrekt
niet noodig langer haar best te doen beleefd tegenover
I hem to zijn, wanneer hij zelf op zulk een hatelijke wij
ze optrad. Bovendien was ze hem totaal geen hoffelijk
heid meer verschuldigd na hetgeen hij dien middag had
i durven doen.
I Hij lachte slechts en liep op de deur toe. „Als ik jou
was, zou lk daarvan nog niet zoo heel zeker zijn", merkte
hij op. „Ik bezit de buitengewone gave om er op den
duur in te slagen precies te krijgen wat ik hebben wil."
„Werkelijk?" vroeg ze uit de hoogte,
j „Ja, zoo ls het," zei hij glimlachend.
Op dat oogenblik zag Olga in gedachten eensklaps
het groene insect voor zich, dat zich op het arme klei
ne, rooda vlindertje had geworpen.
HOOFDSTUK IV.
VIOLET.
Olga had van tevoren niet kunnen vermoeden» dat
ze haar terugtocht naar het Kloosterhuls zou aanvaar
den met haar „bete noire" in triomf naast haar gezeten.
Er viel echter niets aan te veranderen, want de jonge
man was vast besloten geweest daarheen te gaan, niet
tegenstaande haar verzekering, dat- de heer des huizes
niet aanwezig was. Hij leunde gemakkelijk in de kue-
t.ens achterover en keek vol belangstelling naar de han
dige wijze, waarop zij den auto bestuurde.
„Ik had er geen flauw idee van dat Je in deze edele
kunst zoo bedreven was," merkte hij op, toen ze de
groote oprijlaan van het Klooeterhuis bereikt hadden.
„Re had verondersteld, dat je daarvoor veel te nerveus
was."
Niettegenstaande Olga zich nimmer zenuwachtig had
gevoeld, behalve in Wyndham's nabyheid, was ze liever
gestorven, dan hem dit te zeggen.
„Nick heeft mo jaren geleden, voordat hij zijn arm
verloor, geleerd hoe een auto te besturen," zei ze kalm.
„Dit is vrijwel het eenige, wat hij nu niet meer zelf
kan doen*
„Het ls me dikwijls opgevallen, hoe buitengewoon
vlug hij is," gaf Max te kennen. „Waarom heeft hij zijn
arm eigenlijk laten afzetten? Had hij zich niet op een
andere manier even opvallend kunnen maken?"
Olga's wangen gloeiden van verontwaardiging. „Hij
werd in den oorlog gewond," zei ze kortaf.
„En door dit feit gelukte het hem glansrijk een zetel
ln het Parlement te bemachtigen. „Kiest den dapperen
man... Kiest den held, die slechts één arm bezit... Het
komt er niet op aan, wat zijn politieke overwegingen
zijn... Kieat hem!" Die ledige motiw moet hem aardig
wat diensten bewezen hebben in zijn verkiezingsdagen"
Olga kon het niet langer verdragen grapjes over dit
onderwerp aan te hooren. Het was eenvoudig onduld
baar. Hoe dikwijls waren de tranen haar niet in de
oogen gesprongen, wanneer ze naar die slap neerhan
gende mouw keek...
„Hoe durft U zooiets te zeggen," barstte ze los. „Alsof
Nick Nick van een dergelijk treurig iets ooit
voordeel zou willen trekken. Nick, die het Victorlar
kruis had kunnen krijgen, als..." Ze hield eensklaps op.
„Wat stel ik me eigenlijk belachelijk aan met U te re
detwisten." eindigde ze.
Beoordeel jezelf niet zoo hard, Olga", zei Max op
hinderlijk vriendelijken toon. ,Je belachelijkheid ls zelfs
buitengewoon aantrekkelijk, verzeker ik je. Zoo, onze
jonge held bezit dus oen groot gedeelte vaji Je genegen
heid nietwaar?"
Olga antwoordde hem niet en hield haar lippen stijf
op elkander geklemd.
Bekoorlijke jonge dame, ik vrees dat wij straks met
