Alumni Billis-
AilMit- Si LlMMlil
Droogpruimer?
M5-?
eénphima.
&un£pn t
éand
Donderdag 29 Maart 1928.
71ste Jaargang No. 8229.
Uitgevers: N.V. vJl TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Gemengd Nieuws.
De aardbeving in Noord-Italië.
Feuilleton.
Een nalatenschap van 720 millioen
gulden.
Opnieuw ernstig overstroomingsgevaar
in Californië.
Een Berlijnsche geveltoerist
Wat er allemaal met gebeurde.
blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 0 eent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend
JIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
instorting Tan huizen;, met mama te Santo Stefano,
Tarvie en Poutetoba, Te Canera had. het «lacht»
weinis) sjeacheeM' oi het twheele Karnizoen *u on*
der de instortende itazerne bedolven.
POT DUSVER 10 DOOIDEN) "EN1 40 GEIWONBENV
Naar Wol ff uit Udine seint, heeft de aardbeving
ïtaliaansche provincie voor zoover men, tot
den heeft kunnen vaststellen, 10 dooden en 40
ivonden, gevergd. Het is echter mogelijk, dat het
ntal slachtoffers grooter blijkt te zijin, daar de
bindingen nog grootendeels zijn gestoord.
Nadere détails.
Jit Weenen wordt nog gemeld:
)e aardbeving,, welke Dinsdagmorgen door de
smografen te Weenen en te Praag la geregi-
eercL, was buitengewoon hevig, zoodat te Weenen
fs de schrijfstiften van de seismografen wegge-
ngerd werden. Het centrum was 350 K.M. van
eenen verwijderd, wat ook door de later uit Triësfc
tvaingen berichten bevestigd werd.
De haard van de aardbeving lag ten N. van Udi-
aan de uitloopera van de Komische alpen,
tooml in de gemeenten Vertzegni en Cavazza
iren de schokken zeer hevig, terwijl ook Tolmezzo
T geteisterd is. Het ziekenhuis te Tolmezzo moest
irden ontruimd, daar het gebouw scheuren ver.
bnde. De zieken werden naar Udine overgebracht
De hoofdkerk te Tolmezzo loopt gtevaar van in
storten. Ook andere kerken hebben schade op
kopen, eenala de kazerne van de Alpenjagers en
it gerechtsgebouw.
De bevolking kampeert uit angst voor verdere
(hokken onder den blooten hemel. HuAptreinen
iet reddingsmateriaal en reddingsbrigades zijn
eds naar het geteisterde gebied gezonden.
De „Times"-correspondent te Milaan seint nog de
toendè bijzonderheden aan zijn blad d.d. 27 dezer:
Hedenmorgen werd er een nieuwe en sterkere
ihok, die 20 seconden duurde, gevoeld ie de streek
sn Triuli. Vele personen vluchtten uit hun huizen
D Wijven thans in de buitenlucht vertoeven.
Verschillende huizen zijn ingestort, waardoor een
fcntal personen gewond werden, terwijl lm de mur
»n van een aantal andere gebouwen, waaronder
en kerk, zich scheuren vertoonden.
Vele wegen zijn door aardverschuivingen ver-
>erd en de telegrafische verbindingen zijm overal
Brbrekcn.
Intusschen heeft eent buitengewoon zware regen-
li aanzienlijke schade aangericht in vele deel en
an Noord-Oost-Iatlië' en vooral in het gebied van
riuli. AU© rivieren zijn bulten haar oever® getre-
en en op sommige plaatsen zijn de menschen door
»t water uit hun hulzen verdreven^
Ernstiger berichten.
De correspondent van de „Vos». Ztg." te Milaan
leidt, dat het) aantal slachtoffers van de aardr
eving ln de .provincie Venetië aanmerkelijk) groo-
fir ia gebleken, dan men aanvankelijk veronder-
telde. Naar de ziekenhuizen te Udine e.a. plaatsen
geteisterde streek zijn tot dusver 15 dooden
zwaar gewonden overgebracht. Bovendien zijn
ettelijke personen om het leven gekomen bdji de
Ze verdween zonder verder een woord te zeggen,
trwiji ze haastig de deur achter zich dichttrok,
violet leunde behaaglijk in haar stoel achterover
"keek Max onverschrokken in de oogen.
..Wat ben je toch een vredesverstoorder," zei ze
alm. „Waarom ben je naar het salon gekomen,
wrdat je behoorlijk je sigaar had opgerookt?"
..bat was eenvoudig jouw schuld," zei Nick. „Je
601 0I?S als het ware biji de haren hierheen getrok-
61n,/»? i>ent .dua d® eigenlijke rustverstoorder."
ilk7 ZJe wierp hem een verontwaardigden blik
°e. „Kapitein Ratcliffe.
.Noem me alsjeblieft Nick." viel hij!, haar in de
wö. „Dat ia zooveel eenvoudiger."
j lachte. Je bent veel grappiger dan Max, omdat
J er je best niet voor doet geestig te zijn. Maar
JmÏ? teweer je, dat ik jullie hierheen getrokken
J knkel en alleen omdat ik dat sentimenteel©
"Ie zong?"
«Gedeeltelijk," antwoordde Nick voorzichtig,
"te was was de rest?"
htM, sou_^t ni®t precies in wocwden kunnen uit-
(Vk ?et K0U al vreemd klinken."
in dan alsjeblieft maar," zei ze luchtig.
kwam Vcrt0l me ©en'9. waarom jij hier
op naP1, Plaats op den stoel, welken Olga kort te-
"en verlaten had.
in* n,mj.eende' dat het zoetjesaan tijd werd om weer
U wat 0p je te gaan letten."
L, *®n onzin! Je durft toch zeker niet beweren
Jaal te zijn, is het wel?"
■kht rlUvde eeniSszins achterover en hield zijn oogen
tor Ik ««w* ,gfvestigd' ..Nee", antwoorde hij, „dat be-
w ik volstrekt niet."
DIE AL 300 JAAR OUD IS.
Sedert jaren staat een nalatenschap van den in
29 gestorven John Angel! onder beheer van de
Kerkelijke Commissarissen, Het is 'n ontzaglijke be
zitting want zij omvat deelen van Brixton, Clap-
ham, Streatham, Wandsworth, Oost- en West-Croy-
don en Parley te Londen met al de huizen erop. De
waarde ervan wordt dan ook op 60 millioen dollar
geschat.
Thans is de 83-jarige W. A. Allery opgedoken als
rechthebbende op deze nalatenschap en om zijn aan
spraken te laten gelden is hij begonnen, een paar
huizen in Brixton in beslag te laten nemen. De be
woners zijn er door in een lastig parket gekomen,
omdat men begonnen is ze af te breken. Hij heeft
voorts den anderen huruder» laten weten, dait zij
hun huur niet meer aan de Kerkelijke Commis
sarissen mogen afdragen.
Allery verklaart dat hij alle gegevens bezit om té
bewijzen dat hij in rechte lijn afstamt van John
Angell, Er ontbrak vroeger een schakel, anders zou
hij reeds eenige jaren geleden zijn aanspraken heb
ben laten gelden. Hij ontdekte ten slotte het bewijs
dat Elisabeth Benedict Angell in 1711 met Samuel
Allery getrouwd was en daardoor werd de stamboom
volledig. Het huwelijk was opgteekend in een oud
boek, dat hij in een kerk te Dartmouth ontdekte.
Allery zegt dat hij zich voorloopig zal bepalen tot
de inbeslagneming van de twee huizen. Hij heeft
een syndicaat gevormd om de actie door te zetten,
dat volgens hem over onbegrensde middelen be
schikt
DOOR HET VLUGGE SMELTEN VAN DIB SNEElUW
IN DE SIËRRA'S.
Het plotseling smelten van sneeuw in de Siërra's
heeft een zestal rivieren, die door Westelijk Nevada
en centraal Californië stroomen, izoo doen stijgen,
aldus de New York Herald, dat er ernstig- gevaar
dreigt voor dit beel'e district. De steden Reno, Sa-
cramento en Watsonville zijp reeda overstroomd en
met de herinnering aap den doorbraak van den
dam in de Santa Clana-'vallei eenige weken gele
den, maakt men zich te Reno ernstig ongerust, dat
de groote Boca-dam biji deze stad het niet zal kun
nen houden. Bet water stroomt reeds over den rand
van het bassin, dat de dam afsluit. 'El* zijn extra
wachten opgeroepen, die dag en nacht toezicht hou
den en er is een alarmsysteem ingesteld) voor het
geval de dam- inderdaad mocht bezwijken. De aarden
wallen, waartusschen do dam ligt vormen op 't
O-ogenblik het grootste gevaar.
Een groot aantal kleine plaatsen aan de oevers
der rivieren is reeds ontruimd, nadat de rivieren
buiten hare beddingen traden.
De 8 rivieren, die het grootste gevaar opleveren
zijn de Truickee, die van de Siërra's Oostwaarts
door Nevada stroomt en 'de Yuba, American, Sta-
nislaus, Pajaro en Sacramento, die door centraal-
Californië gaan.
Hoewel er tot nu- toe geen menschenllevens te be
treuren zijn wordt gemeld, diat in Marsysvdlle een
40-tal Japanners in levensgevaar verkeert in een
ondergeloopen wijk. De schade is reeds geer groot.
VERKRIJGBAAR BI
ALLE ERKENDE
RIJWIELHANDELAREN
Dal- ben ih gelukkig niet
Want 'h pruim uitsluitend de
sappige en malsche
KRANKZINNIGE INBREKER, DUB MET DEI Bfl
HENMGHEID VAN DEN AAP TEGEN BEN
HOOGEN MUUR OPKLAUTERT.
Be Beriijtosdhe politie heeft het druk. Ze zoekt niet
alleen de inbrekers, die Zaterdagnacht er bijtna in
waren geslaagd de safe van een filiaal' van de
Dresdner Bank leeg te plunderen en die na een
spannende jacht over de daken) konden ontkomen,
maar ook twee misdadigers, waarvan de één een
krankzinnige is, die kort na elkander in handen van
de politie waren gevallen en er weer in slaagden
om te vluchten. Van de inbrekers van de Dresdner
Bank heeft men tot nu toe geen spoor ontdekt. Dé
politie i® echter overtuigd' met oudé 'bekenden te
doen te hebben, daar de inbraak alleen door gerou
tineerde inbrekers kan zijn gepleegd.
De vlucht van den krankzinnige heeft de volgend©
voorgeschiedenis. Maand&ginaimMidtag klauterde een
ongerveer 20-jarig© jongeman met de behendigheid'
van een aap tegen den gevel! van een in het Wésten
van Berlijn gelegen woonhuis op. Hijl drong door een
open raam in een kaïmJer binnen; een dame die zich:
daar bevond, sloeg op de vlucht. De inbreker stal
een mantel en een paar handschoenen en begaf zich
toen naar de badkamer van d© woning, waar hit
i zijn handen waschte en een half stuk zeep opat. Op
den gang ontmoettte hij dé dame weer. hij1 zei, dat
i ze vooral1 niet bang 'moest zijn; hij zoiD haar niets
doen eni ze kon gerust de politie alarmieenen, D©
dame ontbood niet alleen de politie, maar ook de
I brandweer, daar de zonderlinge geveltoerist na eerst
„Is het je gewoonte je steeds anders voor tè doen,
dan je inderdaad bent?" vroeg ze even later.
Er verscheen een raadselachtige glimlach om zijn
lippen. „Dit is een vraag, welke ik nooit zal beantwoor
den."
Ze knikte vroolijk. „Dat wist ik wel. Waarom kijk je
me op die manier aan? Ik heb het gevoel, alsof je be*
zig bent me te ontleden. Ik kan me levendig voorstel
len, dat Olga het hazenpad kiest, zoodra jij in de buurt
verschijnt. Ik denk, dat ik ook maar zal verdwijnen."
Hij lachte. „Je bent er zonder twijfel aan gewend, dat
de menschen naar je kijken?"
„Dat wil zeggen... tot op zekere hoogte. Eerbiedig,
doch niet critiseerend. Ik veronderstel, dat je iedereen,
die je ontmoet, als patiënt te beschouwen.
„Dat spreekt vanzelf," antwoordde Max. „Ik vermoed,
dat zelfs jij sterfelijk bent."
„Oh, ja, den een of anderen dag zal er natuurlijk een l
einde aan mijn bestaan komen," zei ze luchtig. „Maar
ik geef je de plechtige verzekering, dat jij dan niet aan
mijn bed zult mogen komen staan. Je hebt zeker nog
nooit iemand zien sterven, vermoed ik." i
„Waarom niet?" vroeg Max.
„Ik geloof niet, dat iemand er toe in staat zou zijn
in jouw aanwezigheid dood te gaan. Je bent veel te vi
taal.... In mijn verbeelding kan ik je met wijd uitge
spreide armen voor een deur zien staan, terwijl je de
arme stervelingen, die genoeg van het leven hebben,
weer naar hun gevangenis terugjaagt."
Met een ruk kwam Max uit zijn stoel overeind en
liep op het venster toe. „Je bezit een buitengewoon le
vendige verbeeldingskracht," mompelde hij.
Zij lachte weer en liet haar vingers over de snaren
van haar mandoline glijden.
„Ja, en het kan dikwijls buitegewoon hinderlijk zijn.
Heb je mijn boek al doorgebladerd en hoe vindt je het?
Houd je van dergelijke Oostersche gruwelverhalen?"
„Hm! Een en ander is nog al grof beschreven."
Ze liet een spottend lachje hooren. „Ik dacht, dat je
manhaftig genoeg was om dergelijke dingen te kunnen
verdragen. De tabak, die je rookt, is tenminste sterk
genoeg."
„Ja, het is vergift," antwoordde Nick. „Ik veronder
stel dat deze zijn zenuwen tot kalmte brengt, maar de
andere menschen hebben er intusschen den last van."
Violet strekte haar hand uit naar 'een doos cigaretten,
die dicht bij haar op een tafeltje stond.. „Ik vrees, dat
ik je ten zeerste beleedigen zou, wanneer ik je een van
deze exemplaren aanbood," zei ze. „Ik moet je echter
eerlijk bekennen, dat ik het eenvoudig niet zonder die
cigaretten zcu kunnen stellen."
„Zij zijn heel slecht voor je," zei Max.
een bord uit het venster te hebben geworpen» «Uta
tocht door het huis voortzette en nu het dak opklau
terde. De agenten kregen den man tenslotte in han
den. Ze brachten hem paar het nabijgelegen bureau
waar hij! verklaarde Wilhelm von Hohenzollern te
heeten en daarna klauterde hijl tot niet geringe
verbazing •vtan de agenten tegen den wand van het
bureau. Weldra bleek, dat men te doen had met een
krankzinnigen tuinman, die onlang» uit een gesticht
te Brandenburg was ontsnapt Daar de man een ver
bluffende handigheid in het klauteren tegien muren
en wanden ontwikkelde, moest hiji buitengewoon
streng worden bewaakt. Maandagavond werd hij, on
der geleide naar een gesticht te Dalldorf biji Berlijn
gebracht. Be arts die hem in ontvangst nam, liet
hem door één enkelen verpleger naar zijh af deeling
brengen. Ten tweede male ontsnapte de krankzinnige
plotseling en klauterde tegen den boogen muur van
het gesticht, 'boven aangeland groette hij' de bewa
kers vriendelijk om vervolgen» lang» dien anderen
kant te verdwijnen.
Elen tweede brutale ontsnapping i« van den in
breker Paul KoDanof, oen ouden bekend© van de Ju
stitie, die herhaaldelijk' uit de gevangenis is ontko
men. Enkele dagen geleden was hij) inhanden van
de politie gevallen. (Maandagavond! zou hijl uit het
hui® van bewaring naar de gevangenis werdén over
gebracht. Bijl het verlaten van het hoofdbureau van
politie sloeg hdj onverwacht één van de hem bege
leidende agenten neer, deedi den andere struikelen
en verdweeen in het duister. Het meest interessant©
is, dat hij' denzelfden nacht te BerUjn-Halense© een
inbraak pleegde, waarbij hem een niet onbelangrijke
buit im handen vlek In verband mot zijn vlucht zijn
twiee vrouwen in hechtenis genomen). Vlou Kollonof
zelf ontbreekt oog elk) spoor.
HST GING NOG ZOO KWAAD NBSTl
Een ondernemend journalist van de „World He
rald'", een blad dat in Omaha verschijnt, heeft zich
geroepen gevoeld, om aan hen, die meenen. dat het
in deze wereld vriji treurig gesteld: ie, een hart on
der dén riem te steken. Hijl had den vorigen Zondag
„Dan zal ik me zonder twijfel heelemaal niet aan die
verkeerde gewoonte kunnen onttrekken Ken je mlaschie
een zekeren Majoor Hunt-Goring? Hij heeft me die
prachtige doos gegeven. Hij schijnt in de meening te
verkeeren, dat ik den een of anderen dag met hem zal
trouwen, maar hij heeft het totaal mis."
„Lieve hemel!" riep Nick onwillekeurig uli
Ze wendde zich om en keek hem verbaasd aan. „Ken
je hem dan?"
„Hem kennen!" De uitdrukking van Nick's gelaat
was, welsprekend genoeg. „Ja, ik ken hem. En misschien
beter dan hem wel aangenaam is."
Het jonge meisje liet opnieuw een kirrend lachje hoo
ren. „Hij is een zeer aantrekkelijke man. Hij beweert,
dat hij elk meisje uit den omtrek gekust heeft... behalve,
mij."
„Wat een vervloekte leugenaar," barstte Nick los.
„Welk recht heb je om dat te zeggen?" vroeg Violet
plagend. „Het kan heel goed waar zijn. Hij schijnt een
geweldigen invloed op vrouwen te kunnen uitoefenen.
Ik bemerk, dat onze vriend Max het zwijgen blijft be
waren."
„Volstrekt niet," merkte Max op. „Ik zit me alleen af
te vragen, waarom hij ten opzichte van jou een uitzon
dering heeft gemaakt."
Ze wierp haar hoofdje uitdagend achterover. „Kun
je dat heusch niet raden?"
„Nee, dat kan ik niet," zei hij brutaal. „Ik had ver
ondersteld, dat jij nummer één op de lijst zou staa.n."
„Het is buitengewoon charmant van je een dergelijke
iets te zeggen," antwoordde Violet „Je schijnt echter
niet te weten, dat het heerlijkste fruit gewoonlijk buiten
iemands bereik ligt"
„Een dergelijk iets had je mij moeten laten zeggen,"
zei Nick. „Maar in elk geval is de man een groote Leu
genaar, en ik hoop van harte, dat hij me eens in de ge
legenheid zal stellen hem dit ronduit in zijn gezicht te
zeggen."
Violet keek hem eenige oogenblikken peinzend a;an.
„Ik had er geen flauw vermoeden van, dat jij 2:00
strijdlustig kon zijn. Vertel je den menschen altijd opon-
lijk hoe je er over denkt? Is dat wel veilig?"
„Het zou voor dien kerel uitstekend zijn," klonk liet
grimmige antwoord van Max.
„Waarom?' informeerde Violet, terwijl haar vingers
liefkozend over de snaren van haar mandoline gleden.
„Omdat hij zulk een prul is, dat niemand hem durft
aanraken, uit vrees, dat hij in stukjes zal vallen."
Violet barstte in een schaterlach uit en op dat oog;en-
blik kwam Olga binnen, die onmiddellijk vroeg, waarom
ze toch zooveel plezier hadden.
Nick trok haar naast zich op de sofa. „Kom me «ens
helpen, Olga mia. Ik word vreeselijk slecht behandeld.
Kun JIJ niet van Violet gedaan krijgen dat ze eens wat
voor ons zingt, zoodat er een einde aan dit minder ver
kwikkelijke gesprek komt?"
„Wie heeft je geplaagd?" vroeg Olga, terwijl ze Max
een eigenaardigen blik toewierp.
Hij keek haar aan met die uitdrukking in zijn oogen,
waarin een andere man onmiddellijk bewondering had
kunnen lezen, doch welke door Olga slecht® als cynisme
werd beschouwd.
„Ik geef eerlijk toe, bekoorlijke jonge dame, dat ik
met slijk naar je held heb gegooid. Ik verkeerde ln de
veronderstelling, dat een dergelijk iets heel goed voor
hem zou zijn. Het zal Je echter genoegen doen te hoo
ren, dat ik hem niet geraakt heb. Hij heeft zich weer
in zijn pantser gehuld en ziet neerbuigend op mij neer."
Olga legde haar hand in die van Nick. „Het Is de
beste en meest hoogstaande man, dien ik ooit in mijn
leven ontmoet heb," zei ze vol warmte.
„Ga nu alsjeblieft niet om mij vechten," protesteerde
Nick. „Ik ben niets anders dan een klein vischje te mid
den van machtige zeegoden."
„Dat is niet waar, Nick," zei zijn verdedigster hart
stochtelijk. „Je bent een reus.
,In miniatuur," veronderstelde Max. „Hij is werkelijk
van plan met Majoor Hunt-Goring te gaan vechten, om
dat..." Eensklaps zweeg hij.
„Waarom?" vroeg Olga vlug.
„Oh, de reden komt er totaal niet op aan," vervolgde
Max. „Daar ging het ook niet om. Wij trachtten ons er
slechts een voorstelling van te maken, hoe Hunt-Goring
er uit zou zien, wanneer dit Inderdaad gebeurde. Hij is
ongeveer zeven voet lang nietwaar? En je heldhaf
tige oom... hoe groot ben jij, Ratcliffe?"
„Nick, waarom wilde je Majoor Hunt-Goring op een
onaangename wijze behandeld?" vroeg Olga thans regel
recht.
„Het is een chronisch verlangen van mij," antwoordde
Nick. „Juffrouw Campion is echter zoo vriendelijk ge
weest het baantje van mij te willen overnemen. Ik ben
er van overtuigd, dat zij veel beter voor deze taak ge
schikt is dan ik zou kunnen zijn, en zij zal er ook meer
mede bereiken."
„Maar nu niet," lachte Violet. „Ik ben veel te dol op
zijn cigaretten. Waarom kijk je me zoo aan, Allegro?
Heb jij die nooit van hem gekregen?"
„Wanneer hij het zou durven wagen," zei Olga met
ingehouden hartstocht, „dan zou ik de cigaretten met
een pook opnemen en ln het vuur gooien."
Max begon op een eigenaardige manier te lachen
doch Nick drukte zachtjes haar hand.
Wordt vervolgd.
