AlitiEti Billis-
Aiiertentit- LaillDiilUl
SOHA&ER IJZERHANDEL
Dinsdag 17 April 1928.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Schagen.
Eerste Blad.
Melkbussen noodig
L. VAN RIJSWIJK, Schagen.
Voor den Kantonrechter te Alkmaar.
Feuilleton.
Plaatselijk Nieuws.
SCHAKER
71site Jaargang No. 8238.
tOIIRABT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden 21.65. Losse nummers 0 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regel meer 20 cent (bewtysflo.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Vraagt prijzen en condities van prima vertind-ge-
perste bussen, alsmede van melkemmers, zeelten,
enz., In de
Bet HOOGST lil kwaliteit Hel LAAGST in prl|s.
Zitting /van Vrijdag 13 'April.
PRIEMA MELANGE ZONDER EEMG SPOOR VAN
BOTER.
De kunsitbo'terhandelaaj J. P. M. v. B. te Alkmaar
verstond inderdaad de kunst „Hoogst fijne Me-
jlangdboter te vervaardigen, waarin geen enkel symp
toon van natuurboter was te ontdekken. De keu-
'rmgsd ierast wiat echter deize goocheltoer te achter
halen met gevolg, dat deze talentvolle melange-pro-
iducent heden werd veroordeeld tot f 50 boete of 20
dagen, izulks al9 tamelijk 'krasse waarschuwing aan
jtventueele andere boterhandelaars die hetzelfde
iknoeiei-spad bewandelen!
HIJ VERGISSING DEI STALPOfMIP GEMOLKEN.
De veehouder G. J. W. te Heiloo leverde op 8 en 9
februoii aan een m ei kslij ter aldaar voor „volle"
melk een soort vocht af, waarin de lacto denaie-
ineter van den keurmeester wegzonk als een bak
steen en de stekels en grondelingen zich zeer op hun
K&mak zouden 'hebben bevonden.
Uitgemaakt werd in de gruwelkamer van Dr. Moll,
Jat 21 k 23 procent water was bijgemengd, maar de
économische veehouder, die blijkbaar ook de stal-
aanzagi voor een flink melkgevende koe, had
(teen voordeel van zijln strafbare handelingen, daar
hij heden na een vlijmscherp requisitoir werd ver
oordeeld tot 2 X f 150 subs. 2 X 60 dagen!
HEN ONGELUK KOMT ZELDEN ALLEEN.
De chauffeur F. W. K. uit Krommenie, die op 24
Februari wegens het niet vertoonen van een rijw
bewijs zich voor den kantonrechter te Alkmaar had
te verantwoorden, liet tijidens izijn visite op de te
rechtzitting izijn vrachtauto onbeheerd achter op het
Üru'kke Luttik Oudorp, alwaar dit voertuig het ver
keer danig belemmerde. Proces-verbaal werd opge
hakt en de rampspoedige chauffeur heden ver-
tot f 5 boete of 5 dagen.
HETT wordt TIJD. dat tot DEFINirnEIVE
LOTING wordt overgegaan.
De &3-iaritre koopma.n Ade M„ bewoner van de
Burgemeester Bosstraat in het z.g. Ooijevaarsnest
onder de gemeente Oudorp, is een philantroop, die
sich ten doel stelt aangeschoten boemelaars te ont
nuchteren met opkikkerende spijts en drank en an
deren door toediening van port en andere opwek-
I taxie dranken in staat van aardsche gelukzaligheid
te brengen. Daar hij echter deze weldaden niet ge
heel belangeloos bewijst, hij niet in het beizit is van
een vergunning of' verlof en de politie hem in de
gaten heeft, komt 'hij nu en dan in conflict met dien
kantonrechter, zooalis ook heden! het geval was en
hij' tot f 75 boete of 30 dagen werd veroordeeld. Vol
gens hoopvolle voorspelling van den ambtenaar zal
deze vette kapoen zich eerstdaags nog meer moeten
laten) plukken.
HET MANKEERT STEEDS AAN DE VIOOL OF
AAN ÖDEi STRIJKSTOK.
De 22-jarige voddenhandelaar G. B. te Alkmaar,
eeni jongmen&ch, dat zoowel adem als geld te kort
schiet, reist met een hondenkar, doch 'heeft geeni
vergunning op dit voertuig plaats te nemen, als zijn
trekhond in actie is. Met het resultaat, dat hiji meer
malen geverbaliseerd wordt. Hij stond heden ook
weer terecht, doch toonde nu een attest van een ge
neesheer. waarmede hij die vergunning tot zitten op
zijn kar wel zou kunnen bemachtigen, doch helaas,
hij is in het beizit van slechts één goedgekeurden
hond en dit wordt niet voldoende geacht. Geld om
zich oen tweeden trekhond aan te schaffen heeft
Gerrit niet voorhanden, daar de trekhonden met
diplomo hoog in prijs zijn!
Is er soms iemand, die den tobber kan helpen?
Zijn straf is nu slechts 50 ct. boete of 1 dag. doch
er bestaat veel kanis, datdeze boete bij heihaling
belangrijk belangrijk verhoogd wordt!
MEER DUIDELIJKE AANKONDIGING GE-
wens'ciht.
Zoo men wordt verondersteld te weten, bevindt
zich thans aan beide kanten van den Kennemer-
straatweg een rijwielpad. Echter is dit pad aan de
Oostzijde van den weg weinig! als rijwielpad 'ken
baar en wordt het slechts' door enkele bordjes als
zoodanig aangewezen. Vele wielrijders maken er
dan ook nog gieen gebruik' ivan en niet weinigen
van hen, waaronder ook de 24-jarige P. C. D., ver
tegenwoordiger der Chevrolet-autoimobielen, worden
geverbaliseerd en staan terecht voor den kanton
rechter. Ook gemelde P. CD. beriep zich op de
onvoldoende bekendheid van dit pad en de kan
tonrechter gaf hem grootendeels gelijk wat echter
niet wegnam, dat de overtreder tot f 2 boete of 2
dagen werd veroordeeld.
VOORTDURENDE WAAKZAAMHEID GEBODEN.
De rijwielreparateufr J. de J. uit Berkhout, die zoo
nu en dan wel een® dienst doet als 'hulp-chauffeur
op een autobus, liep er op 3 April.j.l. leelijk in, toen
in Alkmaar werd geconstateerd, dat de handrem
niet werkte De hulpchauffeur werd nu de dupe van
de nonchalance van den patToon en veroordeeld tot
f 8 boete of 8 dagen.
DE WELVAART DES VOLKS IS DE HOOGSTE
WET!
Het ls de bedoelig van onze talrijke wetten, 't onze
staatsburgers zoo aangenaam mogelijk te maken, jam
mer maar, dat zoo weinig belanghebbenden van deze
weldaad overtuigd zijn. In 't minst niet de heeren ge
broeders Jan en Jo W., te Egmond aan Zee, die het eer
zaam bedrijf van broodbakkers uitoefenen, en zich no
tarieel als compagnons hebben verbonden. Waar zij nu
beurtelings optreden als patroon en gezel, vermeenen
zij geen arbeidskaart noodig te hebben, doch de rijks
veldwachter Bergsma had daaromtrent een andere op
vatting en maakte proces-verbaal op. De ambtenaar was
eveneens van meening overeenkomstig artikel 94, dat
deze compagnons geen ontheffing verleent. De oudste
vennoot is aansprakelijk en tegen hem vorderde het
O.M. dan ook f 3 boete of 3 dagen. Uitspraak 27 April.
TE VEEL SPOED, IS ZELDEN GOED.
De 62 jarige veehouder A. P., 'n braaf boertje uit de
Bergermeer, had het onlangs verlegen drok en ontzet
tend veel haast, zoodat hij op zijn rijwiel gezeten, niet
opmerkte ln Alkmaar een voor dergelijk verkeer afge
zette straat, het Pnidsen, te berijden. Proces-verbaal was
het onaangename gevolg van deze onoplettendheid, en
heden een veroordeeling tot f 1.50 boete of 1 dag.
'N WEINIG PLAATS VOOR DE VOETGANGERS,
S.V.P.!
De 20-jarige koopman ln confectie en maatwerk, J. v.
D. te Alkmaar, was op 2 April zoo verstrooid, dat hij het
onderscheid tusschen straatsteenen en trottoirtegels ge
heel uit het oog verloor en lustig ettelijke meters over
het trottoir fietste, welke onregelmatigheid niet ontging
aan het oog van een onzer altijd waakzame dienaren
van den Heiligen Hermandad, en het door zijn tusschen-
komst mogelijk werd den verstrooiden wielrijder he
den te straffen met f 2.50, vulgo 1 knaak boete of 2
dagen.
DIE WOU ER MEER PRET VAN HEBBEN
De groenteventer G. T. te Alkmaar, was door agent
v. d. Gracht opgeroepen om heden voor het kantonge
recht te verschijnen, omdat hij op 20 April op den Wes-
terweg met zijn aangespannen voertuig niet rechts,
links van den weg had gereden.
Onze baas protesteerde echter en beweerde, dat hij
niet links maar wel degelijk rechts had gereden. De
verbalisant zal dus worden opgeroepen om daaromtrent
nadere gegevens te verstrekken. A.s. week voortzetting.
EEN KLOOSTERLING IN HET WERELDGEWOEL.
Een lijstenmaker met name T. S. te Alkmaar, stond
evenseens terecht ter zake het berijden van het llnk-
sche rijwielpad, waar hij het rechtsche had moeten kie
zen langs den Kennemer straatweg. Het jonge mensch
erkende nederig zijn fout, doch voerde tot verontschul
diging aan, dat hij 5 jaar ln een klooster had doorge
bracht, en dus nog wat vreemd stond tegenover de we-
reldsche verkeersregelen. De kantonrechter kon zich
deze onbekendheid indenken en bepaalde de straf op
slechts f 1.50 boete of 1 dag.
HET BOETE-KLEED ONTSIERD DEN CHRISTEN
NIET.
De heer C. v. d. M., een 57-jarig schilderspatroon te
Alkmaar, had aldaar op 7 April op den Kennemerstraat-
weg do verkeersfout begaan links van den weg te fiet
sen. Er was nog zoo goed als niemand op den weg,
doch de politie mankeerde natuurlijk niet, zooals wij met
Tot haar groote verlichting liet hij haar eindelijk al-
i voe^e zich zóó ziek, dat het haar de grootste
Lvr? kostte zich behoorlijk te ontkleeden. Ten slotte
honfiS j haar toch en ze was blij, dat haar kloppend
kussens lag. Vaag vroeg ze zich af, of ze
weer de kracht zou krijgen om op te staan.
arna echeen ze even in te sluimeren, want ze werd
l. e®r 'wakker, voordat Max reeds geruimen tijd over
FW bed heengebogen stond.
I "r°et Je hoofd nog pijn?" vroeg hH.
.Heel erg," zei ze fluisterend.
LJk heb een drankje meegebracht, dat je wat verllch-
b vervol&<Ie hij. „Drink het nu op en dan kun
lm weer wat 8^Pen."
Ldfl>-Sprak °P ZUlk een teederen toon, dat Olga er zich
L. gewone omstandigheden ten zeerste over ver-
preien011 ksbken- Nu begon ze echter. zachtjes te
nle* kinderachtig worden kindje," zei
Wpen"8 reng' "^e k°e*t je niet te bewegen. Ik zal je
2^n arm onder haar kussen en richtte haar
0Vereind. Ze beheerschte zich en dronk het
WZ g' dat hlj haar voorhield.
Ib W dat &oedje vreemd," zei ze. „Is het...
m dat pijnstillende middel van je?"
Ze Uw» n daar vanaf weten?" vroeg hij cynisch,
"e niftf tf- €V6n ineen hij deze vraag en hij herhaalde
lenif .legde haar weer zachtjes in de kussens
OlL Verliet het vertrek.
koeia doods^1- z® had het gevoel alsof er zachte,
WdelHk h v °P kaar slapen werden gelegd, welke ge-
daarov, w hevige pijnen schenen weg te nemen. Kort
wondepV»>ar?«i dcze zelïs gehe®i en ai verdwenen en een
hay. trrfsensatie van vrede en rust kwam over
°&«ü4 kaar toe, alsof "een deur voor haar ge-
geworden en alsof ze door onzichtbare han
den naar boven werd getrokken... telkens hooger... door
ragfijne draden... Ze was volmaakt gelukkig... Hooger
en hooger steeg haar geest; van haar lichaam scheen
ze zich totaal niet meer bewust te zijn. Het kwam haar
voor, alsof ze voor den ingang stond van een droom
wereld... een wereld van wonderlijke, ongekende schoon
heid.
En toen werd ze zich eensklaps van Max' nabijheid
bewust. Zijn hand rustte op haar arm, totdat deze ge
heel stil lag en hij haar pols weer kon omvatten.
Op dat oogenblik drong het tot Olga door, dat haar
droomwereld in een waas verdween en zij het paradijs
verloren had. Zachtjes, bijna onmerkbaar had de deur,
welke zich eerst voor haar scheen te openen, zich weer
gesloten. Max had haar naar de aarde teruggetrokken
en hij hield haar zoo stevig omvat, dat ze zich niet kon
verroeren.
Het visioen was zoo levendig en zoo betooverend ge
weest, dat ze van teleurstelling had kunnen huilen. Ze
probeerde hem te smeeken haar weer terug te laten
gaan, doch ze kon de woorden niet vinden. En toen
hoorde ze eensklaps een stem dicht bij haar teeder zeg
gen:
„Kwel jezelf toch niet zoo, liefste... Alles is goed;
maak je niet ongerust."
Zijn hand beroerde haar voorhoofd en ze verbeelde
zich zelfs dat hij haar kuste, doch het scheen er totaal
niet op aan te komen. Niets hinderde haar meer, nu
die deur voor haar gesloten was geworden...
Hierop werd alles weer donker om haar heen en het
eenige wat ze duidelijk hoorde, was het tikken van een
horloge.
Eerst vele uren later ze hadden volgens Olga even
goed jaren kunnen zijn ontwaakte ze weer. Langen
tijd lag ze nog met gesloten oogen neer en ze kon zich
niet voorstellen, waar ze eigenlijk was. Toen opende ze
deze langzaam en zag Nick met een angstige uitdruk
king op zijn gezicht naast haar bed zitten.
„Hallo!" zei ze fluisterend.
„Hallo, lieveling," zei Nick zachtjes. „Heb je lekker
geslapen?"
Ze keek hem niet-begrijpend aan. „Waarom zit je hier,
Nick?"
„Om voor je te zorgen, kleintje."
Ze trok haar wenkbrauwen op en trachtte zich iets
te herinneren. „Het is nacht is het niet?"
„Half twee." zei Nick.
„Oh, Nick," riep ze verschrikt uit. „Waarom ga je
dan niet naar bed?"
„Ik vind het soms prettig om op te blijven zitten,"
antwoordde Nick. „Dat houdt me gezond."
Ze bewoog haar hoofdje onrustig op het kussen heen
en weer. „Ia Max hier?"
,Nee."
„Maar ls hij er dan geweest?" drong zij mh.
,Ja, nij ls zoo nu en dan naar Je komen kijken."
„Oh... Ben ik ziek, Nick?" vroeg ze op eenigszlns
angstigen toon.
Hij greep haar handje en hield dit vast in de zijne
geklemd. „Je hebt een lichten zonnesteek gehad, klein
tje, doch je schijnt er al weer bijna bovenop te zijn ge
komen. Max is tenminste heel tevreden over Je toe
stand. De eerste paar dagen zul je je nog verre van
prettig voelen, maar daarna is alles weer voorbij ook."
„Wat is dat afschuwelijk," merkte Olga op.
„Tob nu nergens ever... Ik ben bij je. Ik zal je voor
taan als een klis blijven aanhangen en je geen oogen
blik uit bet gezicht verliezen."
Ze drukte zijn hand. „Arme, oude Nick. Het spijt me
ontzet! end, dat ik je zooveel overlast bezorgd heb, maar
die frambozen moesten heusch geplukt worden. „Oh,
wat is dat?"
Ze schrikte heftig, toen de deur zachtjes en behoed
zaam geopend werd. Nick wilde opstaan, doch ze hield
zijn arm zoo krampachtig omvat, dat hij zich niet kon
losmaken.
„Wees maar kalm, lieveling," zei hij troostend. „Het
is" Max slechts, die je wat komt brengen. Wij zullen je
zoo gauw mogelijk weer met rust laten, want je moet
nog wat probeeren te slapen."
„Ik wil Max liever niet zien," stamelde Olga verward.
„Toe, stuur hem weg, Nick."
„Ik zal er als een haas vandoor gaan," zei Max. „zoo
dra ik je pols gevoeld heb. Ik vraag toch niet te veel,
vindt je wel
Hij plaatste een blad op een tafeltje en ging naast
Nick staan. Bij het licht van een schemerlanmp maakte
hij een overweldigend sterke en groven indruk.
„Ik zal je geen pijn doen, Olga," verzekerde hij haar.
„Wil je niet probeeren mij te vertrouwen?"
Niettegenstaande er een uiterst teedere klank in zijn
stem lag, kon Olga een gevoel van afkeer niet bedwin
gen. Het volgende oogenblik had Nick zich terugge
trokken en stond Max alleen aan haar bed. Hij boog
zich direct over het jonge meisje heen, streek het haar
van haar voorhoofd weg en keek haar aandachtig in
de oogen.
„Heb je pijn?" vroeg hij.
„Nee", antwoordde ze.
„Weet je het heel zeker? Hindert het je niet, wan
neer je je oogen opent en sluit?"
Ze schudde opnieuw ontkennend metl het hoofd.
Hij betastte haar schedel, toen haar gezicht en haar
slapen en begon daarna opnieuw haar pols te voelen.
blijdschap en een gevoel van veiligheid mochten consta-
teeren met het tegen den overtreder opgemaakte pro
ces-verbaal. De heer v. cL M., zelf belangstellend pres
sent, stamelde een nederig „mea culpa", en betaalde
blijmoedig de 2 pop, die hem deswege werden opgelegd*
JONKER TOM.
„In Eigen Kring" eigenlijk moesten we zeggen „In
grooten kring", want de aanhang en populairiteit van
deze Schager tooneélvereeniglng is zóó groot, dat Zon
dagavond de zaal van het Noordhollandsch Koffiehuis
stampvol was, toen z0 een uitvoering gaf. „In Eigen
Kring" dan heeft «ons het eerste stuk ln het tweede
lustrum van haar bestaan voorgezet Het wil ons voor
komen, dat „In Eigen Kring" den aanvang van dit
tweede vijfjarig bestaan met een nieuw genre stuk
ken heeft willen Inluiden; het was tenminste Iets an
ders als we van „L E. K." gewoon zijn. Koos men zich
voorheen stukken uit, die allen betrekking hadden op
een gebeurtenis uit het volksleven, ditmaal had „I. E. K."
zich een stuk uitgezocht dat meer het pad der „hoogere
regionen" opging. Of het haar gelukken zal op dezen
weg, zonder al te groote struikelingen met succes voort
te kunnen gaan? Om op die vraag antwoord te kunnen
geven, is het noodig, dat we haar nog een paar maal
iets dergelijks zien opvoeren. Overigens is het een euvel
waaraan zich de meeste dllettanten-tooneelvereenigin-
?en schuldig maken, n.1. te streven naar z.g.n. „hooge
re kunst", in dien zin dat men zich stukken uitkiest,
welke voorlooplg niet binnen het bereik van de vereeni-
ging liggen. Het streven van eens iets anders te brengen
is echter te respecteeren, en het is zelfs zeer waarschijn
lijk, dat „I. E. K." In de toekomst, door ijverige studie,
ook op dit terrein succes zal kunnen oogsten.
Te oordeelen naar het geestdriftige publiek van Zon
dagavond, heeft „Jonker Tom", aldus heette het blijspel
ln drie bedrijven van Jan Grosfeld, dat door „L B. K."
werd opgevoerd, goed voldaan. Dit geestesproduct ls o.L
er anders niet een van de bovenste plank. Vrij zwakjes
in zijn opzet, met tal van onwaarschijnlijkheden, die wij
nog op den koop zouden toenemen, als ze maar gees
tig waren, draait hier alles om het oude thema: een
kw&je schoonmoeder en een paar mallotige oude vrtysters
Alleen daaruit Is dpor de spelers nog iets te halen en
dat is door „I. E. K." geprobeerd en hier en daar niet
zonder verdienste.
Mevrouw Franzen—Slikker, die de schoonmoeder uit
beeldde, had nog de dankbaarste rol. Dat kan men van
elke schoonmoeder ln het werkelijke leven nog lang niet
-zeggen. Maar het was ook, bij het publiek, dat ze deze
dankbaarheid oogstte. Op het tooneel was zij echter
„de" schoonmoeder, die op haar schoonzoon werkt als
een roode lap op een stieren omgekeerd. Deze
schoonzoon, oorspronkelijk Jo. van Hebschoten, advo
caat, wordt het slachtoffer van een vreeselijke mysti
ficatie, waarbij hij tot Jonker Tom wordt verheven,
pseudo-neef van de dames Jetje en Toos Krielaars, die
in hem hun verloren gewaanden neef, Jonker Tom van
Biele tot Salzac, meenden te herkennen, toen Van Heb
schoten na een woordenwisseling met zijn schoonmoeder
en zijn vrouw was weggeloopen of misschien ook weg
gestuurd. Hij komt dan bij de oude vrijsters Krielaars
thuis, die plotseling van oer-conservatief uiterst modern
zijn geworden, en tenslotte verliefd worden op hun neef,
waarbij ze nog de concurrentie hebben te doorstaan van
hun vriendin, mevrouw Schubbe, een knap weeuwtje;
De ontknooping van dit alles komt in een zenuwlijders
gesticht. Daar is het dat we ook de schoonmoeder weer
aantreffen. Wat is namelijk het geval geweest? Op den
dag, dat Jo „de beenen genomen had" doordat zijn
jas aan den kant van de beek lag, dacht zijn familie,
dat hij zich verdronken had op dien dag dan, was
hij erfgenaam geworden van twee ton. Dit laatste was
aanleiding, dat schoonmama plotseling van taktlek ver-
Terwijl hij zijn horloge voor den dag haalde herinnerde
ze zich eensklaps, welke Indrukken zich van haar mees
ter hadden gemaakt voordat ze in dien langdurlgen
slaap viel. Ze hief haar oogen tot Max' ernstig gelaat
op.
„Max!"
„Een oogenblikje."
Er verliepen evenwel verscheidene momenten, voor
dat hij haar pols weer losliet.
„Je zult je al weer veel betér voelen, wanneer je wat
gegeten hebt," gaf hij te kennen, „en nog een poosje
kunt slapen. Wilde je me iets vragen, Olga?"
Hij sprak vriendelijk, doch kortaf, alsof hij zich ge
weld aandeed zich in bedwang te houden.
„Max," vroeg ze met groote krachtsinspanning... „Max
waarom heb je die deur gesloten?"
Ze verwachtte, 'dat hij zich met een aardigheidje of
een cynisch gezegde van deze vraag zou afmaken, doch
dit geschiedde niet.
Geruimen tijd bleef hij peinzend voor zich uitkijken,
en daarüa zei hij zachtjes: „Vraag me dat een anderen
keer, Olga."
Ze slaakte een zucht van teleurstelling, want ze wist
maar al te. goed, dat ze daartoe nimmer meer den moed
zou hebben.
Hij bleef nog even wachten en toen hij zag, dat ze
niets meer wilde zeggen, legde hij zijn hand op de hare
en drukte die teeder.
„Goeden nacht," zei hij.
Ze antwoordde ternauwernood. Het volgende oogen
blik had hij zich afgewend en begon zachtjes met Nick
te spreken. Kort daarop verliet hij het vertrek en dien
avond vertoonde hö zich niet meer.
Nick bleef nog een poosje aan haar bed zitten, en hij
omringde haar met vrouwelijke zorg. Er waren heel
weinig dingen, welke Nick niet bijna even goed kon
verrichten als menschen. welke in het bezit van hun
twee gezonde armen waren.
Olga kon echter niet verdragen, dat hij nog grooter
gedeelte van zijn nachtrust voor haar opofferde.
„Ik voel me heusch uitstekend," verzekerde ze hem.
.Mocht me iets overkomen, dan kan ik op den muur
.doppen, waarna je me onmiddellijk hoort"
„Ja, maar zul je dat heusch doen?" vroeg Nick aar
zelend.
„Natuurlijk, Jongen."
„Beloof je me dat?
Weer nam ze zijn hand in de hare en ze kuste die.
„Ja, beste Nick, ik beloof het je plechtig."
„In orde. Ik zal nu gaan."
Wordt vervolgd.
