ildiiii Nitiis-
CENTRAAL BUREAU VOOR DE VEILINGEN
IN NEDERLAND.
ALLES GEPROBEERD
Donderdag 19 Aprfl 1928.
71s4e Jaargang No. 8240.
Uitgevers: N.V. v.L TRAPMAN &Co., Schagen.
Eerste Blad.
Feuilleton.
Binnenlandsch Nieuws.
Een mooie gift
Ernstig stationsongeluk.
Visschersschuit bij Enkhuizen gezonken.
De doodslag te CapeQe a. d. LJseL
COURANT.
blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder-
g en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
itiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Vlji ontvingen/ het Jaarboek van het Centraal, Bu-
m van de Veilingen in Nederland, ten einde uit
i inhoud een en ander te publiceeien. Daar het
>r de eerste maal, einde xljn bestaan (dat dog»
kent van 1912) dat een Jaarboek wordt uitgege*
ia het ongetwijfeld de moeite waard, uti den
ten inhoud een en ander mee te deelen, vooral in
krant, welke in zo oruitmen kring wordt gelezen
ii een zich steeds meer uitbreidende tulnbouw-
wk, waar tevens de intensiviteit van de teelt toe-
grijik wordt verhoogd. De omstandigheid, dat het
»te Jaarboek eerst na een bestaan van 15 jaar
Bchijint, is oorzaak, dat ooki eenige besprekingen
rden gewijd aan de voorvallen, welke in dit tijd-
d van beteekenis zijn geweest voor den groei en
ei van het Centraai Bureau of hun stempel heb-
gedrukt op zijn werk in verband met het doel,
;weliki dit Bureau nastreeft
'erluoht met eenige mooie foto's, slaat het Jaar-
ik dan allereerst „Een temgblik1" in hiet verleden,
i stormachtige en woelige jeugd heeft onze vel
dorganisatie doorgemaakt, hetgeen op haar ont-
likeing en groei een sterken invloed heeft uitge-
ènd. Kinderjaren, waarin rustig wat gepokt en ge
beld wordt, heeft de veilingsorganisatie feit'elijk
pt gekend. Vóórdat de Groep Veilingsvereenigin-
Jn nog een jaar bestaan had. brak de groote wereld
oog uit met zijn verschrikkingen en economische
'oigerij oo-ki voor den tuinbouw. Er bestond in
nbouw,kringen verschil van imeening over de
ag, of er wel plaats was voor een groep Vei-
Bsvereenigingen. Na verschillende besprekingen,
'gaderingen, enz., bezweek ten slotte de Ned. Tuin-
Qwraad voor den steeds grooter wordenden
mg tot oprichting daarvan, zoodat deze besloot
niet langer daartegen te verzetten. Op de con-
tueerende vergadering der Groep in 1.012 verklaar-
22 vereenigingen izich dadelijk) (bereid tot toe-
iding,, nadat van te voren was uitgemaakt, dat de
rzeridiverepnigingen, die men aanvankelijk ook ln
verband wilde opnemen, niet zouden worden
gelaten. De totaal-omzet van alle groenten- en
itveilingen in Nederland bedroeg toen 116,000.000;
tot de Groep toegetreden veilingen hadden te za-
een omzet van f9.000.000. Was naar het vel
gsbedrag gerekend de grootste hèlft van het aan-
veilingen in de nieuwe groep vereenigd, nog
ftig veilingen bleven, „de kat uit d/en booimj kl;j:-
Ondanks vele bezwaren, welke moesten wor-
overwonnen, de vele moeilijitoheden, die een ge-
lg waren van den groolen. wereldoorlog, die in
gu«tus 1914 uitbrak, neemt de beteekenis van de
iep Veilingen voortdurend toe. -De niet-georgani-
rden werden in deze moeilijke tijden ook' tot de
gaderingen opgeroepen, omdat het er, op aan
kun, eensgezind op te trekken en een ononder
ken eenheidsfront te vormen. Zoo steeg in 1916
aantal' aangesloten vereenigingen tot 36, terwijl
omzet tot 25 millioen gulden klom'. In het najaar
11016 en bet voorjaar van 1917 nami bet aantal
Hingen sterk toe, door 'het regeeringsvoorschrift
October 1916, waarbij) die geheele uitvoer van
übouwproducten over de veilingen werd1 geleid,
ast de Groep Veilingsvereenigingen, waarbij; in
16 94 veilingsvereenigingen waren aangesloten,
door
Ethel M, Dell
werd zachtjes op de deur geklopt en Violet sprong
stils van het bed overeind. i
Mag ik binnenkomen?" vroeg Max aan de andere
0 van de deur.
«ft brandende blos bedekte Olga'e wangen. Violet
riet nalaten het jonge meisje een spottenden blik
te werpen.
Wat denk je dat het bekoorlijkste is?" vroeg ze
sdq. „Moet ik verdwijnen of zal ik maar blijven?"
rek dan alsjeblieft eerst iets aan," drong Olga aan.
W hangt mijn kimono... gauw".
°let had echter reeds een badhanddoek genomen,
e ze met een elegant gebaar om zich heen ura-
rde.
Mt is mooi genoeg en heel artistiek," zei ze lachend,
tot U alsjeblieft binnen, dokter Wyndham. De pa-
te zit al op U te wachten."
x trad binnen. Hij keek de meisjes ternauwernood
k*®6' ln 'ket midden van het vertrek staan,
hij de. deur wijd geopend hield. „Slechts één be-
r tegelijk, juffrouw Campion", zei hij op eenigs-
kiiien toon.
Ireote goedheid," lachte Violet. „Dan ls het beter,
kopen" 6en r>oos;'e teru6komt« &18 miïn bezoek is
haar rsch^ *n oogen en er lag thans een
lid *n £roene diepten. „U 'handelt totaal in
fc «Hf miin orders," zei hij kalm. „Ik moet U tot
Pilt verzoeken de ziekenkamer te verlaten."
ad haar nog nimmer tevoren op een dergelijken
wegesproicen, en het bleek dan ook heel duidelijk
LWat c Ulterst verbaasd was.
M or, We vanmopgen grimmig," merkte ze spot-
n, wat zou U ervan zeggen, wanneer Olga
J"7hap boven het Uwe prefereerde?"
eert er totaal niets mee te maken," antwoordde
A tr86d "er si» geneesheer op."
ontstond een nieuwe organisatie, die alle groente
en fruitveilingen in Nederland bevatte, ongeveer 170
in getal. Aanvankelijk bleef voor deze nieuwe orga
nisatie de Groep Velllngtsvereenigingen bet centrale
punt. Een voorstel van de Provinciale Commissie
van Noord-Bolland om voor die nieuwe organisatie
ook een Centraal Bureau te stichten, vond niet vol
doenden steun.
De arbeid, van het Centraal Bureau der Veilingen
ia in de na-oorlogsjaren en in bet bijlzonder die der
laatste ja/ren ook voor de tuinbouw- en veilings
vereenigingen van groot belang geweest. De bevor
dering van den afzet van bet product door verbe
tering van sorteering) en verpakking; bet voeren van
een doelmatige reclame en zooveel andere belangen,
mioeten en kunnen worden behartigd, wanneer dit
gezamenlijk en georganiseerd) geschiedt. Het blijft
daarom, aldus besluit de Terugblik, de roeping van
een ieder, wien de belangen van den tuinbouw ter
harte gaan om de eenheid en saanhbooiigbeid in de
organisatie dar veilingen te bevorderen,
In bet Jaarverslag worden uitvoerige m/ededeelin-
gen gedaan, omtrent bet Nederlan'dschHDuitsche Han
delsverdrag, do werking der Duitsche invoerrechten,
onze export naar Engeland, invoehbeJemmerende
maatregelen van andere landen. Uitvoer Contróle
Bureau, verwijdering van bet uitschot, reclamie,
transportaangelegenbeden en andere onderwerpen.
Ruim SI (millioen gulden bedroeg in 1027 de totale
omizet der biji detze Organisatie aangesloten veilin
gen. In 1926 beliep deze 71 millioen, zoodat in één
jaar de omzet met 15 vooruitging. Oppervlakkig
geoordeeld zou hieruit mogen worden geconcludeerd,
dat het jaar 1027 voor den Nederlandschen tuin
bouw een zeer gunstig jaar, is geweest. Een nadere
beschouwing leert echter anders. Die totaal-omzet
over 1925 n.1. bedroeg, ruim 84 milllioen. Zoodat de
geweldige uitbreiding, die gedurende de laatste twee
jaren in alle streken van ons land de ^tuinbouw en
in het bijzonder de glascultuur beeft ondergaan, in
de totale opbrengst 'over 1927 niet. alleen in bet ge
heel niet tot uitdrukking komt, maar deze totale
opbrengst izelfs nog ruim 30 beneden die van 1025
is gebleven. De omzetcijfers onzer 'Veilingsvereeni
gingen mogen dan ook geenszins zonder meer als
maatstaf worden aangenomen voor de meer of' min
der gunstige resultaten van bet tuinbouwbedrijf van
de indi'vidueele kweekers. En allerminst over 1927
mogen ziji als zoodanig worden aangewend. Daarvoor
is het jaar 1027 te zeer geweest een, jaar van tegen
stelling, Het meest juist wordt dit getypeerd door
de gedachte, neergolegd in het vers van Vondel:
Twee vaten heeft Jupijn, Hij' scbenckt nu zuur, nu
soet, Of matight weelde en vreugkt met druck en
tegenspoet.
Door het abnormaal koude, natte en zonloozo
zomerweer viel de oogst meestal tegen en was de
qualitedt vaak' zwak.
Het vraagstuk der ziek%nbestrijddng is voor den
Nederlandschen tuinbouw een1 levensquaestie go-
worden. Met voldoening mag worden geconstateerd,
dat de kweekers hiervan hoe langer hoe meer over
tuigd raken. 'Do oprichting van meerdere tuinbouw,
scholen wordt in dit verband een gelukkig verschijn
sel geacht. De tuinbouw moet, meer dan tot nu toe,
gebruik (maken van die lessen der wetenschap en
omgekeerd moet de wetenschap zich meer dan tot
heden van de ondervindingen der practiscbe tuin
ders op de hoogte stellen. Met voldoening wordt hier
gewag gemaakt van den dienst, dien de Proeftuinen
aan de bestrijding der ziekten bewijlzen.
'Het belang van een goede sorteering en1 verpak
king wordt bepleit. 'Deze taak is van zooveel go-
wicht, dat in verscheidene landen &1« Canada, Zuid*
Afrika, Australië en sinds ©enige maanden ook Ita
lië, de regelen voor sorteering en verpakking zelf®
door den wetgever zijn vastgesteld. In ons land
hebben belanghebbenden de regeling, zélf ter hand'
genomen. Het Uitvoer Contróle Bureau heeft ten
aanzien1 <van talrijike artikelen minlmum-oischen
vastgesteld, waaraan zij moeten voldoen, om het
merk van dit Bureau te kunnen dragen, Als oen
zeer gelukkig verschijnsel mag daarom worden
aangemerkt, dat steeds meer veilingsvereenigingen
overgaan tot collectief doen «orteeren en verpakken
van de producten harer leden.
IDei Nederlandsche handelsbalans was ultimo *27
gunstiger dan 31 Dec. '26. Het invoersaldo n.1., dat
is hetgeen in ons land méér wordt ingevoerd, dan
uit ons landi uitgevoerd, bedroeg over 1926 bijina
700 millioen gulden en bleek over 1927 tot 650 mil
lioen te zijn gedaald. In 1927 werd dan ook bijna 75
van deü Ned. invoer gedekt door uitvoer- Tot het
verkrijgen' van, dia gunstiger handelsbalans heeft
ook 'de tuinbouw krachtig meegewerkt. De totale
waarde van onzen export in dat jaar bedroeg
f77.237.000, tegen f 67.703.000 in 1926. De totale
waarde van alle in 1927 uitgevoerde versche groen
ten en vroege aardappelen beliep f 58.169.000, tegeii
f51.290.000 in 1926, een vermeerdering alzoo van
ruim 13 De totale exportwaarde der ingemaakte
groenten daalde in vergelijking met het jaar te vo
ren met 3 n.1. van f2.759.000 tot f 2.675.000 in 1927.
Het totale gewicht van alle in 1927 uitgevoerde
groenten en vruchten bedroeg 648338.000 KG. tegen
592.025.000 K.G. in 1926.
Wordt vervolgd.
DE FIRMA VAN HOUTEN SCHENKT 110.000 VOOR
DE ALGEMEENE ARMEN VAN WEESP.
Do firma Van Houten heeft een gift van 10.000 gul
den geschonken aan de algemeene armen van Weesp.
Gistermorgen werd onder de auspiciën van de Kon.
Nederl. Motorbootvereeniging een wedstrijd gehouden
van glijbooten op de Vecht
Om 11 uur maakten de firmanten met de centrale
commissie in open rijtuigen een rondgang door de
versierde stad. Óp verschillende plaatsen maakten
buurtcommissies haar opwachting, en jonge meisjes
boden bloemen aan.
Er zijn zeer talrijke bloemstukkon gezonden-
De officieels receptie was des middags 2 uur.
REMMER DOOR EEN TREIN OVERREDEN
EN GEDOOD.
Dinsdagnacht is op het emplacement IJselmondo
ider Ned. Spoorwegen een ernstig ongeluk gebeurd.
Om half drie kwam uit Dordreoht een goederentrein
binnen, welke nabij den- Kreekweg stoppen moest. De
36-jarige remmer M. Peeters, wonende Hilledijk te
Rotterdam, die zich op een der wagens bevond, wilde,
voordat de trein geheel stilstond, uitstappen, doch
doordat de treeplank ten gevolge van de sneeuw glad
geworden was, gleed hij uit en geraakte onder de
wielen. De man was op slag dood.
DE BEMANNING GERED.
Dinsdagnamiddag is de motoraak van den mossel-
visscher A. van Hurck van Enkhuizen tusschen Enk
huizen en Stavoren gezonken. De bemanning uit 3
personen toestaande, wist zich in den mast en de
„bokkepooten" tegen verdrinken te behoeden. Na on
geveer 'n uur in hun gevaarlijken toestand verkeerd!
te hebben, werden ze opgemerkt door den visscher
van de Stavoren I, die ze redde en naar Enkhuizon
bracht Do E. H. 26 zal men pogen ta lichten,
IN HOOGER BEROEP"TWAAW JAAR TEOEN
DEN DADER GEëlSGHT.
D« Rotterdamsche Rechtbank had ham tot 8 Jaar
veroordeeld.
In hooger beroep is gisteren voor hét Gerechtshof te
'«•Gravenhage behandeld de zaak tegen den 19-jarigen
B. M., los werkman, te Capelle a. d. IJsel, thans ge
detineerd, die in eerste instantie door de |Totterdam-
sche rechtbank wegens doodslag op den rentenier G.
Dekker, diefstal ten nadeele van dezen en het ver
bergen van diens lijk om het overlijden te verhelen,
is veroordeeld tot 8 jaar gevangenisstraf. De advocaat-
'generraal, mr. Royen, meende dat er geen enkele aan
wijzing is oan.aan te nemen, dat hier misschien in
mindere of meerdere mate sprake van noodweer zou
zijn geweest. Dekker toch was maar een klein, tenger
persoon, terwijl verdachte daarentegen een groote
forsche 'Jongen is. Spr. achtte de feiten van zeer ern-
stigen aard en eischte 12 jaar ggevangenisstraf. Ver-
dachte's raadsman, mr. Kasse Zegel, pleitte clementie.
Het Hof zal 2 Mei a.s. arrest wijzen.
„En indien Olga Uw hulp niet verkiest?" vroeg ze
tartend.
„Oh, Violet, beste kind, het is heusch beter, dat je nu
wegigaat,"bracht Olga zenuwachtig in het midden. „Je
'kunt weer terugkomen als je gekleed bent."
Er verscheen eensklaps een gevaarlijk lidht in Vio-
let's mooie oogen. Met langzame, katachtige bewegin
gen liep ze -op de deur toe en wendde zich daarna om,
„Dokter Wyndham", zei ze. „Ik feliciteer U met Uwe
verovering. Het ls een belachelijk gemakkelijke over
winning geweest, want ik heb Olga al eenigen tijd ge
leden gewaarschuwd, dat ze haar Noodlot ontmoet had.
Zonder twijfel heeft ze thans reeds ingezien, dat het
nutteloos is zich langer te -verzetten. In elk geval..."
ze maakte een luchtig gebaar met haar handen... „in
elk geval hebben jullie mijn zegen, kinderen."
Bij de laatste woorden verliet ze ijlings met vertrek.
Max sloot kalm de deur achter haar dicht. Hij keek
Olga niet aan, maar liep regelrecht naar (het venster
toe, waar hij met zijn handen In de zakken gestoken,
peinzend naar buiten bleef staren.
Eensklaps wendde hij zich om.
„Ik hoop, dat je er niets op tegen hebt, dat ik je zoo
vroeg kom bezoeken," begon hij. „Ik heb het vandaag
erg druk en ik wilde je graag zien, voordat ik uitreed."
„Oh, nee, het hindert totaal niets," stamelde Olga.
„Maar er bestaat werkelijk geen enkele reden meer
om je ongerust over me te maken... Ik heb 'heel goed
geslapen en ik ben van plan straks op te staan."
„Werkelijk?" vroeg hij. „Je hebt zeker het voornemen
weer frambozen te gaan plukken?"
Ze liet een geforceerd lachje hooren, want ze was
geheel in de war geraakt door alles, wat Violet kort te
voren gezegd had. Ze keek naar Max' ibreede schou
ders en vroeg zich verwonderd af, waarom hij zich weer
had omgewend en strak naar buiten bleef kijken. Zou
het mogelijk kunnen zijn, dat hij zelf ook eenigszlns
verlegen was geworden na Violet's uitbarsting? Ze kon
zich dit nauwelijks voorstellen, doch aan den anderen
kant bleek het maar al te duidelijk, dat de toestand
voor hem eveneens onhoudbaar was.
„Ik vrees, dat de frambozen aan de struiken zullen
moeten rotten, tenzij de jongens..."
„Ze zouden ze waarschijnlijk even vlug opeten als dat
ze de vruchten plukten," merkte hij lachend op.
„Dat is jammer," mopperde ze.
„Ik zou daarover nu maar niet tobben," merkte Max
op. „Bovendien: het is vandaag Zondag en je kunt
toch moeilijk op een rustdag jam gaan maken, is het
wel?"
„Waeroiu niet?" vroeg Olga. „Ik zou het stellig doen,
wanneer ik de vruchten niet tot Maandag kon overhou
den."
Hij lachte. „Wat ben je toch een klein, practisch'
meisje."
„Dank je voor het compliment. Dat is de eerste keer,
i dat je je een beetje vriendelijk tegenover me uitlaat,"
„Oh, nee, dat is heusch al meer dan eens gebeurd.
Mag ik je nu even onderzoeken?"
„Ik kan me niet begrijpen waarom je al dien tijd ge
wacht hebt," zei ze scherp.
Ze durfde hem nu weer aan, evenals vroeger... ten
minste dat verbeeldde ze zich. Maar het volgende oogen-
blik bracht hij haar heelemaal van haar stuk af.
„Ik heb gewacht, totdat je polsslag wat regelmati
ger zou worden," antwoordde hij koel,
„Oh,"
Hij draaide zich om en kwam op het bed toe.
„Het is allemaal zulk een onzin" zei ze blozend. „Je
kunt toch moeilijk beweren dat ik ziek ben."
Hij haalde zijn horloge te voorschijn en keek haar
strak in de oogen.
„Je denkt toch zeker niet dat ik je persé als patiënte
wil behandelen?" vroeg hij.
„Je weet zelf heel goed, dat je het meeste van iemand
houdt, wanneer hij ziek is."
„Hoe kom je daaraan?"
„Is het dan niet zoo?"
„Ik vraag me af, hoe je dat idee ln je hoofd hebt ge
haald."
Ze keek hem thans met een uitdagenden 'blik aan.
„Je maakt je nooit druk om de menschentenzij
ze ziek zijn."
Er verschenen diepe plooien in zijn voorhoofd. „Ik ben
zoo vriendelijk en goed voor je geweest... als jij slechts
hebt willen toestaan," zei "hij zachtjes.
„Oh, ja, natuurlijk," haastte Olga zich te antwoor
den. „Natuurlijk zijn wij vrienden. Maar Max... ik moet
je iets zeggen... Het is heel belangrijk. Ben je klaar met
het opnemen yan mijn temperatuur?"
Hij liet haar hand los. „Deze is vrij normaal. Ik acht
het echter beter, dat je niet te veel praat. Als je wilt,
kun je opstaan en ik zal Nick vertellen, wat je niet en
wèl doen moogt."
Bij de laatste woorden wendde' hij zich naar de deur,
doch Olga hield hem tegen.
„Je moet me nu even aanhooren, Max... Ik wilde met
je praten over het... verbond, dat wij gesloten hebben.
Je weet toch zeker ook wel, dat ik slechts gekheid
maakte? Jij... je hebt het toch niet aan Majoor Huntr
Goring gezegd
„Dat deed ik wel," zei Max
„Oh, Max. Heb je het hem verteld?" riep ze op ver-
drietigen toon uit. „En wat heeft hij gezegd?"
„Hij wenschte mij geluk."
„Max!"
„Mijn beste'kind ik vertel Je de volle waarheid, maar
laten wij er op het oogenblik niet verder over praten.
Je moet niet vergeten, dat je nog pas herstellende bent.
Het lijkt me het beste, wanneer we dit gewichtige ge
sprek nog wat uitstellen."
Max begon haar nu hartelijk uit te lachen en eens-
lclaps voelde Olga zich volkomen opgelucht. Hij zou zich
toch niet op een dergelijke spottende wijze gedragen,
wanneer hij hun verbond inderdaad als> ernst opnam.
„Ik wil er niet meer over spreken," gaf ze haastig te
kennen. „Ga nu alsjeblieft weg en zeg aan Majoor Hunt-
Gorihg dat... dat... dat ey een vergissing heeft plaats
gevonden. In het kort..."
„In het kort, dat je me een blauwtje hebt laten loo-
pen?" vulde Max aan. „Oh, nee, ik denk er niet over.
Als je wilt, kun jij hem dat zelf vertellen."
„Hij moet het in elk geval weten," zei Olga óp vastbe
raden toon.
„Ik zie niet in, waarom." Max keek haar goedig glim
lachend aan. ,3en je plotseling ergens bang voor 'ge
worden?"
„Ik geloof dat het een heel onverstandige daad van
ons wasIk wilde er graag een einde aan maken."
„Je kunt moeilijk een engagement verbreken, dat hee
lemaal niet bestaan heeft," merkte Max op. „Je zult
moeten afwachten, totdat ik je een liefdesverklaring
doe, en daarna kun je iedereen ook Hunt-Goring
mededeelen, dat je me geweigerd hebt."
Het was eenvoudig 'onmogelijk de zaak van een ernstig
standpunt te bekijken. Olga had het gevoel, alsof hij
opzettelijk zoo tegenover haar optrad en haar hierdoor
de gelegenheid bood zich terug te kunnen trekken. Ze
maakte hiervan maar al te gretig gebruik.
„Begin dan alsjeblieft heel 'gauw met die liefdesver
klaring," zei ze op smeekenden toon. „Dan is alles ten
minste achter den rug."
Hij stond vlak .bij de deur. „Wanneer de geschikte
gelegenheid zich voordoet, dan zal dit vanavond geschie
den."
„Vanavond?" herhaalde ze verbaasd.
Ze zag de spottende, cynische uitdrukking weer in
Zijn oogen kocmen, en voor een kort oogenblik overviel
haar een gevoel van angst
„Adieu, Olga,"
Wordt vervolgd.
