RADIO-RUBRIEK.
GRABBELTON.
De postduif.
VOOR DEN TOESTELBOUWER.
Dingen die iedere Radio-amateur
weten moet.
WARE WOORDEN.
WETENSWAARDIGHEDEN.
h dat nou 'n echte revolver? 'mmeeena
probeeren
tha en dat spreker geen/ maatregelen had durven
nemen tegen een persoon, die bij Zijne Koninklijke
•Hoogheid te dineeren werd gevraagd.
„Ik wil niet", zegt Bismarck een beetje zachter,
maar nog altijd opspelende, „dat Versailles als ren-
des-vous dient voor allerlei politieke avonturiers,
makelaars in internationale combinaties en lanter
fanters. Wat komt die Amerikaan hier doen? Hij
gevoelde zich in Parijs niet op zijn gemak. Hij is
er uit gekomen. Maar dat is geen reden voor hem
om hier in Versailles te blijven. Boven/dien, alles,
wat van daar komt, Is verdacht, U wilt er wel voor
zorgen, dat hij binnen de bekende vier en twintig
uren. van hier vertrokken U?"
„Maar", wierp Stieber tegen, „mijnheer O'Sullivan
heeft gisteren bij Zijne Hoogheid, den Kroonprins
gedineerd
„Mijnheer, dient u onder de orders van den Kroon
prins of onder de mijne? Doe, wat ik u gezegd heb,
ik neem alles op mij".
Mijnheer O'Sullivan was geen spion maar een
amateur-diplomaat, die het vervelend vond wegens
een incident als minister der Amerikaansche repu
bliek ter beschikking te zijn gesteld en die het in
zijn hoofd had gehaald, zich als gezant van den
vrede op te werpen bij het gouvernement der Na
tionale Verdediging en het hoofdkwartier te Ver
sailles. In het begin had hij eenig succes gehad op
het stadhuis te Parijs, maar men had spoedig inge
zien, dat men te doen had met een. persoon, ontbloot
van ieder gezag en zonder eemig mandaat. Profitee-
rende van de relaties, die hij in Amerika met een
jong Fransch schrijver-journalist had aangeknoopt
dio juist ln de hoofdstad een nieuw blad had opge
richt, dat do aandacht wilde trekken op gevaar af
van voor Duitschgézind to worden aangezien, had
O'Sullivan voor zijn ideeën een onderdak weten te
vinden. Maar toen hij ln zeer vleiende en sympa
thieke bewoordingen zich over het Duitsche leger
had uitgelaten, begon meni op het Hotel de Ville ge
noeg van hem- te krijgen en was blij hem onder de
parlementaire vlag naar Versailles te kunnen loo-
zen. In Versailles had hij de opneming van zijn
reeds te Parijs verschenen artikelen in de door de
Dultschers opgerichte „Moniteur de Versailles" ge
daan weten te krijgen. Ook had hij zich weten in
te dringen in do door den Hertog van Coburg tot
speelgelegenheid ingerichte eerste verdieping van
diens bijzondere appartementen en zoo had de Ame
rikaan via Coburg-Gotha den weg gevonden naar
den Kroonprins. Deze, die het niet beneden zijn
waardigheid achtte, met van Bismarck eens een
kwajongensstreek uit te halen, had het geschikt ge
vonden den amateur diplomaat naast den kanse
lier te plaatsen. De Amerikaan had geen flauw idee
van de slechte resultaten, die de onverhoopte gunst
van den vorigen avond voor hem opgeleverd had. Hij
was er integendeel van overtuigd, dat hij een zeer
diepen indruk bij den Duitschcn staatsman had ach
tergelaten. Hij zag zich er reeds toe geroepen, mede
te werken aan de lotsbestemmingen van Europa.
Daarom begaf bij zich dan ook vol .zelfvertrouwen
met fier opgeheven hooM, naar den Boulevard du
Bol, op uitnoodlfing van het hoofd der Geheime Po
litie, overtuigd, dat men hem 'n buitengewone een*
ding wilde opdragen.
Helaae, mij viel uit den hemel, toen de Geheim-
raad hem in overweging gaf het grondgebied van
Versailles binnen 24 uur te verlaten.
De Amerikaan beriep zich op zijn hooge bescher
mers, Stieber beperkte er zich echter toe hem op Ijs-
kouden toon toe te voegen:
„Roep Onzen Lieven Heer aan, als u dat goed
dunkt, mijnheer, maar als gij morgen op dit uur
nog in Versailles zljt, laat ik u oppakken en naar
Pruisen brengen, waar gij voor den krijgsraad zult
verschijnen."
De Amerikaan hield het zich voor gezegd en ver-
trok. Zijn tegenspoed werd weldra in de geheele stad
bekend en wanneer men in het vervolg hoorde, dat
een officier of waardigheidsbekleeder de eer had bij
den Kroonprins te dineeren gevraagd te worden, kon
men zich niet weerhouden te zeggen: „Nog één voor
binnen de vier en twintig ure.n".
Reeds in de tijden der oudheid werd gebruik
gemaakt van deze vogels als postbod».
Van de vroegste tijden af heeft de mensch ge
bruik gemaakt van duiven, om belangrijke berich
ten over te brengen. Reeds de oude Egyptenaren ge
bruikten deze vogels als postboden sn Ceaar vernam
het eerst den inval der Galliërs door oen postduif.
Vijf eeuwen geleden hadden de Turken een geregel-
den duivenpostdienst. Torens werden gebouwd op af
standen van 50 A 60 K.M. van elkaar, waarin de dui
ven werden gehouden en soldaten hadden daarin
steeds de wacht, om de berichten te ontvangen, als
•de duiven ermee aankwamen en ze dan weer met
andere duiven te verzenden. De berichten werden
geschreven op smalle strookjes dun papier, stijf op
gerold en gestoken in kleine gouden kokers, die om
den nek van de vogels werden gebonden. Toen Ri-
chard Leeuwenhart werd belegerd door Jeanne d'Arc
onderhield hij gemeenschap met de buitenwereld
door middel van postduiven en deze hebben bij
schier iedere belegering een belangrijke rol gespeeld.
Postduiven werden ook op uitgebreide schaal ge
bruikt tijdens den Wereldoorlog. Meer dan een half
millioen van deze gevleugelde boodschappers waren
aanwezig in de Engelsche en de Fransche legers in
Frankrijk, waar zijl uitsluitend werden gebezigd
voor het overbrengen van berichten.
De dieren, die behoorden tot de legers op het Wes
telijk front, waren ondergebracht in autobussen, wel-
Waarom huil je?
Moeder, die meester, die zoo lang ziek is ge
weest...
Is-ie dood?
Nee, bij is weer beter.
Bepaling van de -f- v de pooL
Aan den accu-gelijkrichter zijn twee gemerkte
snoertjes gemaakt; moet de accu geladen worden
dan volgt man, wat de methode van aansluiting be
treft, precies het voorschrift van den fabrikant. Het
is zS6 eenvoudig. Maar wat, als één der snoertjes
breekt, en het andere om der wiU® von de netheid
op gelijke lengte afgeknipt wordt? Als dan de accu
geladen moet worden liefst op den laten avond
staat men met de handen in het haar (voor zoover
dit aanwezig is). Wolk'eind aan doze klem, welk
aan die? U kunt dat zelf bepalen met de volgende
uiterst eenvoudige methode. Noem een glas water
en los daarin een weinig keukenzout op. Sluit den
gelijkrichter aan op het llchtnet en houdt vervolgens
beide gekortwiekte uiteinden op «enigen afstand
van elkaar in het water. Aan beide polen ontstaat
dan gasontwikkeling, aan de ééne echter duidelijk
moor dan aan de andere. De pool, waaraan de mees
te gas-ontwikkeling plaats vindt is do min-pool.
Men doet natuurlijk htel verstandig om, na de
bepaling van de polariteit, de snoertjes opnieuw te
merken.
De hoofdtelefoon.
De eenvoudige controle voor het tl of niet „heel"
zijn der telefocnspoeltjet kan op de volgends wijze
plaats vinden. Zet de telefoon op, de oomhelpen
voor de ooren. Neem één uiteinde van het dubbele
telefoonsnoer in den mond en strijk met een stuk
metaal, bijvoorbeeld een sleutel, over het andere,
blanke uiteinde. Als de telefoon heel is, hoort men
duidelijk een krassend geluid.
Ga do oxydatie op de koperen klemmen tegen.
Met kopergroen bedekte koperen contact-klemmen
in het Radio-toestel zijn veelal oorzaak van „slecht?
contacten" of hooge overgangswoerstanden. Zij ge
ven dus aanleiding tot storingen of zwakke ont
vangst.
Men kan de koperen klemmen als volgt roestvrij
maken: De klemmen moeten eerst volkomen schoon
gemaakt worden, waartoe men ze met fijn schuur
papier grondig afschuurt en daarna met benzine af-
wascht. Na dit afwasschen mogen ze niet meer met
de hand aangeraakt worden, omdat anders torh
nog voor oxydatie vatbare plekken zouden ontstaan.
Na deze schoonmaak worden de klemmen in de
oplossing geworpen, die bestaat uit Salpeterzuur
(20 sterk), waarin chloornatrium (keukenzout)
tot aan het verzadigingspunt is opgelost en waarin
ten slotte een kleine hoeveelheid tabak, 150 gram,
is geworpen.
Als de klemmen even in deze oplossmig hebben
gelegen, worden ze er weer uitgehaald en onmid
dellijk onder otroomend water goed afgespoeld, om
vervolgens in even warm gemaakt zaagsel grondig
droog gewreven te worden. Na doze bewerking zul-
'en do klemmen niet meer oxydeeren!
Het is misschien geen kwaad idee, doze wenken
oen» uit te knippen en te bewaren. Het kan te pi*
komen!
Waarom ga je niet op zij, kerel?
Omdat ik ais vagebond oudere rechten op den
weg heb dan jij I
ke zich op eenige mijlen af stands van de linies be
vonden. De bussen waren aan den bovenkant open
en van traliewerk voorzien. Zoo dikwijls eert duif
door de klepdeur, die toegang tot het hok verleende
binnenging, werd dit medegedeeld door een electrisch
belletje, Het briefje met microscopisch klein schrift,
dat de vogel meebracht, werd losgemaakt, overge
schreven en naar het hoofdkwartier doorgezon. en.
Zoo waren er 50 60 duiven in eiken autobus
'bijeen. Van deze verplaatsbare duiventillen werden
ds duivsn lederen morgen door motorrijders naar de
frontlinie-loopgraven en -batterijen vervoerd.
Toen de waarde van postduiven was erkend als
hulp, zoowel bij den vllegdienst als in tijd van oor
log, heeft men zich bij de Amerikaansche marine
ernstig toegelegd op het fokken en africhten van
deze vogels, In de teeltplaatsen te San Diego, (Zuid-
Californië) zijn verscheidene duiven in staat een af
stand van 160 K.M. af te leggen in 2 uren en 320
K.M. in 5 uren. Afstanden van 800 K.M. zijn afgelegd
in onderhalven dag.
Merkwaardig ls het instinct van de vogels, om
steeds hun hok terug te vinden. Onlangs keerde een
marine-duif, te Coco-Solo, aan het Panama-kanaal
losgelaten, op haar hok terug na een afwezigheid
van rond een jaar. Men. vermoedt, dat iemand de
duif 'heeft opgevangen, toen zij een sohuilplaats
zocht tijdens een tropischen storm, haar vleugels
gekortwiekt en haar aldus gevangen heeft gehouden
in kooi of til.
Zoodra de vleugels weer aangegroeid waren en
men de duif, in de meening, dat zij niet meer vlie
gen kon, wat vrijheid had gelaten, vloog zij naar
het luohtatation terug.
De grootste zorg wordt besteed aan de voeding der
vogels, want een postduif ia gelijk aan een athleet
en men moet haar natuurlijke hulpmiddelen ver
sterken, om haar geschikt to houden voor de ver
vulling van haar functie. Haar voedsel bestaat uit
graan, mais, boonon, rijst en kanariezaad. De oefen
tijd begint, als de vogels sterk worden en hun vleu
gels den vollen wasdom hebben bereikt. Een voor
naam punt is het voorkomen van oververmooienis
bij de africhting. Een geoefende postduif kan van 12
tot 15 uren achtereen vliegen. Verschillende midde
len worden toegepast, om de vogels tot meer spoed
aan te zetten.
Gunstige resultaten heeft men ook verkregen met
het loslaten van postduiven in hooge lucht. Vliegers
hebben onlangs duiven in vrijheid gesteld op hoog
ten van 300 tot 1500. M. Daarbij wordt van de vlie
gers eenige oefening vereisoht, om de duiven zoo
los te laten, dot zij niet in aanraking komen met de
schroef.
Voor goede postduiven worden door de Ameri
kaansche marine hooge prijzen betaald, tot 200 dol
lars toe. De levensduur van een postduif heeft men
op 25 jaren berekend en wanneer zij goed is afge
richt, kan zij tot het eind van haar leven bruikbaar
blijven.
Wanneer Iemand buiten zichzelf geraakt, iziet men
eerst goed wat in hem is.
Er zijn ouders, die er op uit zijn hun kinderen
geen oogenblik uit het oog te verliezen en hun stel-
slematig alles verbieden, wat huns inziens minder
behoorlijk is Zij meenen daardoor de kinderen te
leeren gehoorzamen; doch aT dikwijl» ia juist het
tegenovergestelde het geval.
o
Het gras der weide is als onze vreugden en onze
smarten, welke alleen de herinnering balsemt en
waarlijk sappig maakt; Ihet moet eerst verdord zijn
om gour te krijgen.
U hebt laatst In de krant geschreven, dat de
kracht van den geest altijd boven die der vuisten
ging, nietwaar Aangenaam, dat ik eens' kern is met
n mag maken 1
Hij ie een goed mensch, die, u loerende kennen,
uw goede eigenschappen west op ie sporen,
o
Hoe meer zich iemand bewonderd wil alen, de» te
meer domhodon begaat hij vaak
o
Er zijn, menschen, die meenen al in den zadel te
zitten, wanneer zij pas den voet in den stijgbeugel
hebben. 1
o
Blijheid in uw daaglijksch leven,
Doet u kans op slagen geven.
Is het U bekend;
dat de diepe zee blauw is, omdat het water de
blauwe stralen van -het licht weerkaatst?
dat het groen ziet, als de zee niet zoo diep is,
omdat de kleur dan ontstaat door de weerkaatsing
van het gele zand op den bodem?
dat er 95 verschillende soorten van B usselsche
kooltje® zijn. 194 soorten wortelen en 120 soorten sla?
dat haring net izoo' voeizaam is als zalm?
d a t er geen beter groente-voedsel is dan kool?
dat er over de heele wereld ongeveer 90.0C0.0C0
radio-luistervinken zijn?
dat de kleinste school ln Engeland gevonden
wordt in Fingland (Lana>kshlre), waar drie leerlin
gen zijn, die eon volslagen gediplomeerd onderwijzer
hebben?
Wat, drink jij uit een flesch? v
Ja, de dokter heeft me verboden, ook i
één glaasje te drinken.
Fantasie en werkelijkheid.
•Meneer Stoffels had een kloek besluit genomen en
was vastbesloten t juk van dienstbaarheid van zijn
echtgenoote af te werpen. Toen hij dan ook thuis
kwam, riep hij op forschen toon: Eulalia! Eulalia!"
Toen kwam mevrouw Stoffels uit de keuken te
voorschijn, met bezweet voorhoofd, en een matten
klopper in de hand.
„Wat heeft dat „Eulalia" te beteekenen?! vroeg ze
onheilspellend.
Meneer Stoffels schrok er van, vermande zich weer
en zei, terwijl hij met zijn knuistje op zijn borst
sloeg:
„Je moet wel begrijpen, dat ik de man ben, die hier
de zaak aan den gang houdt, snap je? Ik verdien het
geld, en ik ben zoo iets als de machinist hier, goed
begrepen?! Ik ben...."
„Zoo", zei mevrouw Stoffels, terwijl ze langzaam
haar mouwen opstroopt, „Zoo, ben jij dat? Nou, dan,
ik hier keek ze bepaald gevaarlijk de stoo:
ketel, die elk oogenblik uit elkaar kan springen
de machinist over het dak slingeren. Hoor je de
stoom niet ontsnappen!"
Hij hoorde het en maakte gauw dat hij uit de voe
ten kwam.
Alles In dan stijl
„Uw bediende heeft zoo'n spottende lach om z'n
mond".
„Ja, dat komt, wij verkoopen deze week alles uit
legen spotprijzen".
Goede raad.
Een bekende zangeres, na zich geëxcuseerd te heb
ben wegens een ernstige verkoudheid, zong:
„Ik wil mijn harp aan de wilgen hangen.... aan
de wilgen hangen..."
Haar stem sloeg valsch over in de hooge tonen.
Toen riep een stem in de zaal: „Hang hom maar aan
een tak lagerl
Dat antwoord had zij ntet verwoehl
Zij: „Geloof je niet dat mannen na hun huwelijk
verstandiger worden?"
Hij: „Ja, maar dan ls het te laat". v
De zomerhoeden'
Kindje: „Vader, zullen wij nog lang op moed«ï
moeten wachten?"
Vader: „Ik denk 't niet, lievert, ze hebben
den laatsten hoed uit de kast gehaald"
Zij (na een kibbelpartij): „Toen ik Je tn>u»'<!#'
dacht ik niet, dat Ja too'n bangerd waa, maar
dappara karei".
Hij: „Dat dacht toan ladarwa".
