chager Courant
ArJP'SAMANDELTJES'
Tweede Blad.
ischkeuringsdienst, Centrale Noodslacht-
plaats en Verwerkingsinrichting.
Do* g,f* wat
Klooaterbnlsem op
Kloosterbalsem
Gemengd Nieuws.
Zijn de antonomisten verraders?
Het fascisme en de kerk.
Aanslag op een Franschen treinconducteur.
Een reis om de wereld.
MCf GRATIS GQCNADtNBSAUS PUDDING
een heehlijk nage hecht
PUDDtNGFABPtEKJi&-~XMJljJSl<L GQONrNGE~N
Feuilleton.
Fascist neergeschoten.
Zaterdag 12 Mei 1928.
71ste Jaargang. No. 8253.
an een tweetal vergaderingen, die dezer dagen zijn
ouden van de commissie van den Vleeeohkeurlngs-
ost ln den kring Barslngerhorn ls ons een communi-
ter plaatsing gezonden,
irat de vergadering van 2 Mei JX
*genwoordlg waren de heeren: KL Breebaart Ds., ver-
tnwoordlgor van Barslngerhorn, tevens Voorzitter;
Derk, vert. van St, Maarten; J. de Moor, vert van
H. S. Erlks, vèrt van Petten; J. Koster, vert.
i Winkel; J. Schoorl Pz., vert van Schagen; C. Blaau»
ir, vert. van Wieringerwaard (plaatsverv.)D. Bree-
irt, vert. van Callantsoog; P. Plulster, vert van
euwe Nledorp; T. Tromp, vert. van Oude Nledorp
latsverv.)P. de Boer, Veearts-Keurmeester; H. H.
bbelman, tijdelijk administrateur,
tls voornaamste punten worden behandeld?
Gemeenschappelijke regeling.
Van alle tien gemeenten ls bericht Ingekomen, dat
conoept gemeenschappelijke regeling door hun raden
pedgekeurd, ln welk verband het officieel© gemeen-
ippolijko iaadsbcslult bij die gemeenten ter onder
kening ln circulaire ls en straks ter goedkeuring naar
Staten kan worden gezonden.
heeren Breebaart van Barslngerhorn en Koster
Winkel cemon op zich om bij Ged. Staten weldra
besluit met de begrooting enz. toe te lichten.
Plaatsbepaling van de inrichting.
fin de vereenlglng „Algemeen Belang" te Sohagen ts
ichrljven Ingekomen, waarin er op wordt gewezen,
h.1. de officieus bepaalde plaats van de verwerklngs-
idhtlng, n.1. het perceel aan den Lagendijk, in huur
den heer Zijdewind, niet geschikt ls, omdat de bo
mers van het Noord door de zeer onaangename reuk,
een dergelijke inrichting schijnt te verspreiden, ze-
veel hinder zullen ondervinden, op grond waarvan
leefd wordt verzocht, dit bezwaar ln overweging te
Uien nemen.
De hoer Schoorl vindt hot bezwaar van „Algemeen
lang" overdreven, omdat z.i. het terrein niet zoo dicht
da kom ligt en bijbouwing zonder bezwaar kan door-
ia. Verder acht spreker het terrein van den heer
diwind het meest aannemelijk uit velerlei oogpunt
)e heer Koster zegt, dat naar zijn meening als zeer
ichlkte plaats kan worden aangemerkt het land, dat
de Menisbrug ligt. Spr. noemt daar drie terreinen,
eerste vóór de brug links, het tweede, en derde over
brug links en rechts. De inrichting staat dan niet te
iht en ook niet te ver van de kom en ls verder aan
groot vaarwater gelegen. Bovendien geschiedt dan
loozing van afvalwater in stroomend boezemwater
niet In polderwater.
k heer Erlks onderschrijft de meealng van den heer
«ter.
Na breedvoerige discussie over dit belangrijke punt
irdt besloten n& de vergadering ter plaatse den toe-
ind nog eens op te nemen en de behandeling van deze
ik uit te stellen tot de volgende vergadering.
Eervol ontslag administrateur.
ïn verband met een desbetreffend ingekomen schrij-
In van Burgemeester en Wethouders van Barslnger-
irn, wordt met algemeene stemmen vóór besloten, den
aad van Barslngerhorn te advlseeren, den heer Bron-
ir om gezondheidsredenen op diens verzoek eervol
talag te verteenen uit zijn betrekking van admlnlstra-
ur, en wel op de meest eervolle wijze, met ilngang
n 18 Mei a-s., en onder dankzegging voor hetgeen hij
»r den dienst ln den loop der jaron heeft gedaan.
De vergadering besluit verder, den heer Dubbelman
benoemen, voorloopig als tijdelijk administrateur.
Verwerking van vlecach uit andara gemeen
ten.
Verder wordt doof de vergadering het principe vaat-
als b.r. Helder, Wielingen en Anna Paulowne, tegen
zeer billijke vorwaarden ln de Inrichting te Sohagen zal
kunnen worden 'verwerkt. De vergadering zal hiermede
het feit vastleggen, dat door stichting dezer verwerkings
inrichting In geen geval het Noordelijk gedeelte der
provincie Noórd-Holland zal zijn afgesloten.
Op f Mei jl. vergaderde bovengenoemde commissie
weer, ter definitieve bespreking, waar de plaats van de
Inrichting zal zijn.
Na overweging werd besloten, het land, liggende over
de Menisbrug, aan den linkerkant van den weg, in
eigendom toebehoorende aan den heer Borst te Anna
Paulowna, aan te koopen.
Dit besluit werd genomen met tegen tegen 2 stem
men, die van de heeren vertegenwoordigers van Schagen
en Zijpe.
is het gewone gezegde, als men zich
heeft gesneden, gestootcn, gebrand,
geklemd of geschramd. Die verzacht,
zuivert ca er blijven géén Utteekena
„Ogen goud
zoo goed"
DE EENDELOOZE DEBATTEN BIJ DE TERECHT
ZITTING EN INCIDENTEN, ZOOALS DAT BIJ
FRAN8CHE PROCESSEN VEELAL HET GEVAL IS.
„Geen complot."
aan haar harhaalda reizen naar Dultschland en Zwitser
land te geven. Agnes belastte zich met het overbrengen
van geldsommen, welke voor de financiering der auto
nomistische beweging dienden. Waar het geld vandaan
kwam, Is nog steeds niét aan het licht gekomen. Dr.
RIoklin en Rossé, de beide thans tot Fransch Kamer
lid gekozen beklaagden, alsmede Abbé Fashauer heb
ben 'veel geld ln de beweging gestoken. Uit Zwitser-
sché bron ls bovendien veel gevloeid, maar waar deze
bron zich bevond, ls niet opgehelderd.
Het heen en weer gepraat en de voortdurende strub
belingen hebben bij alle personen in de rechtzaal een
groote zenuwachtigheid teweeggebracht Iedereen ver
langt naar het einde, ofschoon het begin nauwelijks be
gonnen ls!
Tegenover de belangrijkste getuigenis, die van den
politie-commlssaris Bauer, die verklaarde dat Duitsch
land achter de geheele beweging schuilt; dat de „Zu-
kunft" werd opgericht aanstonds na een bijeenkomst van
uitgewezen Elzassera; dat de voornaamste posten aan
de „Elsasser Kurler" aan Dultscers waren toevertrouwd;
dat Rochlln, de antl-Fransche industrieel in het Saar-
gebied 120.000 francs voor de propaganda van Dult-
sche zijde ontvangen had; dat de campagne der „El-
sass-Lothringsche Helmatstlmmen" ook Corsica, Bre-
tagne en Baskenland omvatten blijven de beklaagden
verzekeren nooit Duitsch geld te hebben ontvangen ea
niets af te weten van een complot!
GEEN CHRISTENDOM MAAR -HEIDENSCH
IMPERIALISME".
ziet er smakelijk
en aantrekkelijk uit; de
uiterlijke vorm is de weer
spiegeling van den zuiveren,
verfri8schenden smaak.
Voor engroe bij: J. P. r. Lieshout G. Kuiper, Alkmaar.
De tweede week van het proces tegen de Elzasslsche
autonomlsten spoedt ten einde en nog steeds la er niet
de minste voortgang in de debatten te bespeuren. Uit
de vrij verwrongen telegrammen met tal van bekom-
stlgheden zal de lezer niet veel wijzer zijn geworden
over het verloop der zaak, schrijft het Hsbl.; de lezer
trouwens niet alleen, want de Juryleden, de rechtbank
en de beklaagden zelf zijn het er over eens dat de de
batten vrijwel zijn vastgeloopen. De president krijgt her
haaldelijk te hooren dat hij te veel laat uitweiden over
punten van secundair belang, terwijl de hoofdquaestie:
Hebben de autonomlsten zich aan een samenzwering
tegen de veiligheid van den staat schuldig gemaaktT nog
niet eens In het geding ls gebracht.
Ofschoon in Fransche processen de „Incidenten" al
tijd zeer talrijk plegen te zijn, volgen de botsingen in
de rechtzaal te Colmar elkaar wel met oen ontstellen
de snelheid op. Men weet dat de schorsing van den com-
munlstlschen advocaat Fourrier, een van de verdedi
gers der beklaagden, voorloopig nog ls uitgesteld, daar
Fourrier in hooger beroep is gegaan tegen het desbe
treffende besluit van het Hof (dat was genomen omdat
Fourrier gesproken had van de „flaters" van Polncaré)
Fourrier had zoowel den minister van Justitie als den
deken der Parijsche balie telegrafisch van het schor
singsbesluit ln kennis gesteld en hun oordeel gevraagd.
Mr. Campinchl, een der bekende Parijsche advocaten,
seinde dat de schorsing volstrekt onbillijk ls en haalde
voorbeelden aan uit de dagen van Cambetta.
Van Polncaré's mysterlouae aankondiging in zijn rede
to Straatsburg dat er nog ernstige onthullingen omtrent
de autonomlsten zouden worden gedaan, is tot dusver
nog niet veel gebleken. Wel kwam het tot een heftige
woordenwisseling doordat de procureur-generaal aan het
dossier nieuwe stukken had toegevoegd, die de rechter
van instructie niet in het dossier had opgenomen. Het
betrof rapporten van den Straatsburger politle-commis-
saria Bauer, ten doel hebbend aan te toonen dat sepa
ratisme en spionnage twee nauw met verband
houdende dingen zijn.
De geldquaestie ls een belangrijk punt ln de debatten.
Agnes Eggmann (ln sommige bladen heet zij Ecker-
Het tijdschrift „Critica Fascist-a" heeft een artikel
gepubliceerd over de verhoudinig van het fascisme
tot de kerk, waaruit de gevolgtrekking zou kunnen
worden gemaakt, dat het extréme fascisme onver-
eenigbaar met de. kerk en religie zou zijn.
In dit artikel, waaraan de „N. Rott Ct." een en on
der heeft ontleend, zegt de schrijver, de 'heer Evola,
o.a.: „Het fascisme in zijn uitersten vorm is identiek
met den wil tot wereldtoaatschappij. De imperialis
tische wereldbeschouwing is absoluut onvereenig-
baar met cenigen vorm van het christendom. Het
oorspronkelijke christendom is anti-imperialistisch
en anti-staatsgezind. Het christendom is ook in wer
kelijkheid de diepste grond van al die tegenwoor
dige vormen van sociale degeneratie, waartegen het
fascisme als tegenbeweging zich opgeworpen heeft.
Zij, do christelijke wereldbeschouwing, ondermijnde
niet alleen Rome, maar de staatsgedachte zelf, waar
van Rome het symbool is. Er bestaat geen werkelijk
wereldrijk wanneer niet in zijn middelpunt en overal
geestelijke waarden heerschen; wanneer koninklijke
macht en geestelijke waardigheid zich niet tot een
synthese verbinden, wanneer het imperium niet als
iets heiligs in den vrees gebiedenden persoon van
heorschers en koningen wordt aangevoeld. Dit was
de herdensche staatsopvating. Het christelijk ge
loof is met haar in strijd. Het Katholicisme nu ont
stond als een pis aller en een compromis met het
heidendom, er op uit zijnde, voor datgene, wat „niet
van deze wereld is" een plaats in deze wereld vast
te leggen. Daarom is de katholieke kerk niets anders
dan een schaduw van het heiligdom, en wel een
schaduw vol innerlijke tegenstrijdigheid, daar zijl
uitgaat van een begrip (nl. het christendom), dat een
tegenstelling van het heidendom ia. In deze onver
mijdelijke tegenstrijdigheid! ligt de oorzaaJk van de
onmacht der kerk, om werkelijk datgene over te
nemen, wat door het christendom vernietigd i9, nl. de
Romeins che wereldheerschappij en universaliteit.
Een fascisme, dat afdaalt tot op zijn eigen bodem,
kan christelijk noch katholiek zijn, on dat geldt niet
alleen in sociaal en politiek, maar ook in zedelijk
en geestelijk opzicht. Onze God kan slechtste aristo
cratische God der Romeinen zijn, die God' der parri-
ciërs, tot wien men staande bidt en met opgeheven
hoofd en dien men draagt aan het hoofd der zegen
rijke legioenen - niet de schutspatroon der vertwij
felden en bedroefden, dien men aajibidt aan den
voet van het kruis, in de algeheele oplossing van de
eigene zieL Ons ideaal kan niet de Godmensch zijn,
maar de overwinnende Mensch-God, de held der Hel-
leensche mythen, Mithras, de overwinnaar van da
Zon en van den Stier; Siva, de verschrikkelijke, dan
sende God, de lichtende, machtige kosmische wezens,
gereinigd van hartstochten, verlost van verlangens,
gewijd door mysterieën.
Niet voorzienigheid, niet „genade" niet voorbe
schikking ijdele toevlucht voor zwakke zielen
maar de wet van vrije wezens, die zich zelf begin en
einde zijn. Tegenover de behoefte aan „liefde" ge
lukzaligheid, vrede en troost, moet geplaatst worden
de heroïke verachting? van dit alles. Uitblusschen
den chnstelijken zin der zonde; uitblusschen het
„ibooze geweten"; eiken last op zich nemen, zijn ziel
versterken. Niet meer „vaders" of „broeders"; ieder
een post, een strijdpost een waarde, een bijzondere
kracht; sterkere en zwakkere krachten, de eene
naast de andere, of de eene tegen de andere, loyaal
en koud in de discipline van den in het binnenste
ontvlamden, uiterlijk starren en als staal geslepen
geest. Klare verhoudingen, orde. kosmos. Monar
chieOnze traditie, is de middellandsche en niet
de uit het exotische Palestina geïmporteerde Semio
tische. Eh daar het heidensche Rome de laatste dra
ger van zulk een traditie was, eischen wij voor ons
op het zuivere Romeinendom en aarzelen wij niet
ons heidenen te noemen en naar de wedergeboorte
van het bewustzijn van oen heidenech imperialisme
te streven'.'
EEN POSTZAK MET AANGETKEKENDE STUKKEN
GESTOLEN.
In den sneltrein Lyon—Nantes is Woensdag toen de
trein zich in de tunnel van St. Irene bevond, een aan
slag gepleegd op den conducteur van den postwagen.
Deze bevqnd* zich toevallig alleen ln den wagen. Hij
werd door verschillende onbekenden aangevallen en
bewusteloos geslagen. De misdadigers maakten zich
meester van een postzak met aangeteekende stukken
en wisten zich, nog voordat de trein de tunnel had ver
laten, uit de voeten ta maken.
Toen de conducteur weer bijgekomen was, maakte hij
alarm. De leege postzak werd later ln de tunnel terug
gevonden.
Van de daders Is nog geen spoor ontdekt
DE OPENBARING.
weer was Zeldzaam mooi, en ds Zes zag er zoo
uit, dat deze aan een meer deed denken. Onder
oer# omstandigheden sou Olga ten volle van dit
ötje genoten hebben, hetgeen thans evenwel aller-
mi m geval was- Ze *tond op bet dek, terwijl de
ach langzaam uit de haven verwijderde. Hoe het
ze zelf niet doch op dat moment maakte
*ngitlg gevoel van onmacht zich van haar meester
et leek haar toe, alsof ze eer gevangene was, die
«atste stukje van haar jeugd achter die groote,
u8e rotsen zag verdwijnen.
boorde Violet vroolijk met HuntrGoring schertsen
do lucht van hun cigaretten. Ze balde haar
t Er ^ramPachtlg tot vuisten: ze was er zeker van,
.«unt-Goring haar deze den laatsten tijd voortdu-
a v?et geke*m bad doen toekomen. Ze maakte
todf ersta verwijten, dat ze niet beter op haar
<un gelet had. Ze was zoo geheel ln haar eigen ge-
en en geluk opgegaan, dat zij Violet verontacht-
moest hebben.
klittend
staarde ze naar de kust, welke hoe langer
Pnlwer, ult gezicht verdween. Eensklaps hoorde
«7*7 2l°b zeggen:
f vanH n°g steeds te mopperen? Weet je wel, dat je
v Precies als een jongen uitziet?"
«en ,üi,e met een ruk om en keek ln een paar
Jk f 20 200 gevreesd had.
4erp. niet' wat u met dIt gezegde bedoelt," zei ze
dat^6 gewone, lirlteerende wijze. „Ik be-
•'e den indruk maakt van een stouten jongen
b&n verdient. Denk je, dat ik heusch van
^*ilk .me.langer door zulk een peuter, als Jij bent,
■a_ «en beleedigsade manier te laten behandelen?"
Hij leunde tegen de verschansing en merkte kalm op.
Hoewel lk misschien de boosdoener van het stuk kan
zijn, verlang ik er toch allerminst naar me melodra
matisch te gedragen. Ik moet eens kalm en Verstandig
met Je praten... over de toekomst."
„Wat heeft U met mijn toekomst te maken?" riep ze
woedend uit Ze zou er op dat oogenblik alls wat ae
bezat, voor hebben willen geven, wanneer ze haar kalm
te had kunnen bewaren, doch het was eenvoudig een
onmogelijkheid. Niettegenstaande haar angstgevoel ge
heel en al verdwenen was, beefde Se toch van het hoofd
tot de voeten.
Hunt-Goring keek haar thans niet aan, doch liet zijn
blikken over het glinsterende, blauwe water dwalen.
Het was duidelijk merkbaar, dat hij volkomen op een
dergelijke vraag geprepareerd was.
„Daar Je zoo vriendelijk bent mij dit te vragen, wil
lk Je antwoorden: heel veel."
„In welk opzicht?"
Hij antwoordde niet onmiddellijk, en ze bleef zwijgend,
uiterlijk volkomen kalm, afwachten.
En tenslotte draaide hij zich om en ging dicht bij haar
staan. „Nu, luister dan naar me, Olga. Hoewel ik heel
wat Jaren ouder ben dan Jij, ben lk toch werkelijk nog
In staat de noodlge dwaasheden uit te halen. Wat ik
nu ga zeggen, heb ik reeds gerulmen tijd geleden wil
len doen, doch Je hield me altijd op zulk een afstand,
dat lk wel genoodzaakt was me van krijgslisten te be
dienen."
Hij hield even op, want Olga had plotseling een der
leuningen omvat, alsof ze steun moest zoeken. Haar
gezichtje zag doodsbleek, en er lag een eigenaardige
gloed in do blauwe oogen.
„Ik begrijp U niet. Wat verstaat U onder krijgslis
ten?'
Hij legde zijn hand op haar arm en drukte dien. „Ga
Je nu alsjeblieft niet dwaas aanstellen door Je op te
winden. Ik heb Je altijd als een buitengewoon verstan
dig meisje beschouwd."
Hij drukte haar hand zóó vast ln de zijne, dat zij het
had kunnen uitgillen van pijn, doch ze beheerschte zich
met uiterste krachtsinspanning. Eensklaps liet hij haar
los en ging op eenigen afstand van haar verwijderd
staan.
„Ja," ging hij op kalmen toon voort, „ik heb mijn toe
vlucht tot krijgslisten moeten nemen. Het was verre
van aangenaam, doch het is voor een man meer dan de
moeite waard om zich de noodige moeite voor je te ge
ven. Het komt namelijk op het volgende neer: verle
den jaar winter werd lk al verliefd op je. Je herinnert
je wellicht, dat je broertjes zonder mijn verlof op m\jn
terrein waren gekomen, en dat jij me over dit feit je
excuses kwam aanbieden. Be was bereid deze te san-
vaarden... tegen een zekere conditie. Je had me vóór
dien tijd altijd buitengewoon uit de hoogte behandeld
en ik besloot je voor je optreden te straffen. Be wilde
Je hiervoor boete laten doen."
„Wat heb lk u sinds dien tijd gemlnaoht," aal tse bit
ter.
„Oh, Ja, dat weet lk maar al te goed. Hieruit ls alles
voortgekomen. Be ben zulk een eigenaardig mensch, dat
tegenstand me nog veel meer aanwakkert Ik denk, dat
er meerdere mannen zooals ik bestaan. Je herinnert
Je zeker nog wel heel goed, dat lk Je liet betalen voor
de zonden van Je broertjes... Twee kussen vroeg fk,
nietwaar? Jo gaf me er slechte één en om de een of
andere onverklaarbare reden verdween je plotseling,
zoodat Je maar de helft van je schuld betaald had."
,Het ls een schuld, die ik nooit zal voldoen," riep zU
hartstochtelijk uit geloof dat lk liever sterf."
HIJ lachte en het kostte haar heel veel moeite niet aan
haar plotseling opkomend verlangen toe te geven om
hem ln het gezicht te slaan.
„Waar Is Violet?"
„Ze slaapt" antwoordde Hunt-Goring.
„U bedoelt zeker, dat U haar het een of andere ver-
doovende middel heeft toegediend," riep ze bevend van
woede uit
Hij trok met een onverschillig gebaar zijn Behouders
op. „Zoo erg is het nog niet. Je kunt haar wakker ma
ken, als je wilt maar ik acht het beter, als je me eerst
kalm aanhoort... ook terwille van Violet Het ls het
beste voor alle partijen, dat wij elkander goed begrij
pen."
Met bijna bovenmenscheltjke krachten wist zij zich
te beheerschen. „Uitstekend. Wat moet lk begrijpen?"
„Eenvoudig dit," antwoordde Hunt-Goring. „Be weet
heel goed, dat je engagement met Wyndhera van nul
en geenerlel waarde ia en dat Je er nooit over zou den
ken met hem te trouwen. Heb lk gelijk of niet?"
Ze was verwonderd, dat ze geen woord kon uitbren
gen.
„Dat dacht ik wel," vervolgde hij. „Men kan mij heusch
niet zoo gemakkelijk voor den gek houden. En nu zaï
ik zoo gauw mogelijk je engagement wat in werke
lijkheid geen engagement is verbreken, door zélf met
je te trouwen."
„U!" riep ze uit „Toe verzint U..."
Hij lachte haar in het gezicht uit „Je zult gauw ge
noeg aan het idee wennen. Je moet niet vergeten, dat
Wyndham zoo goed als niets om je geeft, terwijl lk dol
op Je ben. Dit is dan ook het eenlge excuus voor mijn
optreden. Ik houd zooveel van je, dat ik niet dulden zal,
dat een enkel bezwaar mij in den weg staat Zoolang je
me zult blijven haten op je btekende manier, zal ik naar
je blijven verlangen. Is dat niet duidelijk genoeg?"
Olga nam heb nog steeds met minachtende blikken
op. „En denkt U nu heusch, dat lk met U zou willen
ZN 33 DAGEN.
Naar Reuter uit Tokio meldt, is Araki, dë ln ooste
lijke richting gereisd hebbende deelnemer aan den
wedstrijd om de wereld, aldaar aangekomen en heeft
de reis voltooid in 33 dagen, 16 uren en 26 minuten.
Hij maakt aanspraak op het wereldrecord en gebruik
te de gewone beschikbare verkeersmiddelen.
Do lezers zullen zich herinneren, dat twee Japan-
sche journalisten een reis om do wereld zouden nik
ken, waarbij de een in Oostelijke, de ander in Weste
lijke richting vertrok. De plaats van vertrek, dus ook
aankomst, was Tokia
AAN DE FRANSCHE GRENS.
Aan de Italiaansch-Fransche grens bil IVenti-
miglia is een Italiaansche arbeider door een
Fransche wachtpost neergeschoten, toen hij tracht
te de grens over naar Frankrijk te vluchten;
De arbeider was korten tijd te voren naar Italië
teruggekeerd, maar werd door de fascisten herkend
en uitgeleverd aan de autoriteiten. Hij had zich te
verantwoorden voor ril» anti-fascistische actie in
Frankrijk. Bij zijn overbrenging naar de gevange
nis had de arbeidor getracht naar Franldjk to ont
komen.
trouwen?" bracht ze tdt „Gelooft U dat werkelijk?"
„Ik denk dat je er wel toe genoodzaakt zult worden,"
gaf Hunt-Goring ten antwoord. ,Jk heb Je lief, kindje
en wanneer Je redelijk optreedt, zal lk ook heel goed
voor Je zijn. Ik kan je alles geven, wat Je hart mocht
verlangen. Natuurlijk moet er ook Iets van jouw kant
komon, maar dat spreekt vanzelf. Het voornaamste to
dat wij nu den datum van ons huwelijk vaststellen."
„Nooit," riep ze heftig uit. „Nooit! Heeft u me ver
staan?"
Hij keek haar aan, en opnieuw moert ze haar oogen
voor de zijne neerslaan, doch niettemin ging ze hart
stochtelijk voort:
,Jk denk dat U krankzinnig ls om een dergelijk Iets
te veronderstellen... en lk zou even dwaas zijn, als lk
Uw woorden voor ernst opnam. Be-denk er niet over ooit
Uw vrouw te worden, Majoor Hunt-Goring: lk heb U
nooit kunnen uitstaan en mijn gevoelens ten opzichte
van U zullen ook nimmer veranderen. U dwingt me als
hot ware de volle waarheid te bekennen en daarom
krijgt U die dan ook te hooren."
,Jk dank Je," zei Hunt-Goring. „Laat me nu eens Pro
beeren of lk Je niet van idee kan doen veranderen."
„Dat zal U nimmer gelukken."
Hij glimlachte, „Dat weet ik nog zoo precies niet In
elk geval wil lk alle mogelijke pogingen in het werk
stellen. Maakt het geenerlel verschil voor je te weten,
dat lk Je liefheb V
„Nee," zei ze ronduit „Totaal niet De geloof het zelf»
heel eraaal niet"
„Den een of anderen da.g «al lk het Je bewijzen." zei
hij. „Doch laten we hierover nu niet praten, daar dit
feit toch geenerlei gewicht in de schaal legt Ik ben or
maar al te zeer van overtuigd, dat lk Je er op een go-
won e manier niet toe zal kunnen krijgen mijn vtouw te
worden. Be vermoed evenwel, dat je geneigd zult zijn
er eens kalm over na te denken... ter wille van Je vrien
din."
„In welk opzicht?"
Hij aarzelde even. Toen antwoordde hij. „Is het Je
nooit opgevallen, dat zij... eenigszlns eigenaardig ls?"
Zij dwong zich hem aan te kijken. „Eigenaardig? Nee,
dat heb ik nimmer ontdekt Wat bedoelt U daarmee?"
„Ben je er heel zeker van?" bleef hij aandringen.
Tot haar groote ergernis begon ze te stotteren. Nooit
ja toch, kort geleden heb ik iets vreemds aan haar
bemerkt... Ik veronderstel, dat het tengevolge van die
afschuwelijke clgarette was, die U haar gegeven heeft"
„Oh, nee, volstrekt niet; die cigaretten kunnen geen
kwaad doen," verzekerde hij haar. „Ik rook ze zelf al
tijd. Als je mo niet gelooft probeer ze dan om Je te
overtuigen. Ik ontken niet, dat ze een kleine hoeveel
heid opium bevatten, doch dit ls juist voldoende, om
de zenuwen wat tot rust te brengen, Nee, die cigaretten
