SchagerCourant
NOORDERMARKTBOND.
Tutti Frutti.
WOUDA's
Zaterdag 12 Mei 1928
71ste Jaargang. No. 8253.
Derde Blad.
Blankais
bwiPAREL
AlRnmoono Vergadering van don Noordnrmarkt-
boiuiop. Donderdag '10 Mol, '«namiddags half twee,
In hot lokaal von don «hour J. do Bakker te Noord-
[icJiarwoude.
I Voorzitter was do hoor S. Brugman.
Onder do aanwezigen zugon wo do hooren Valetor
tn Nlomullor, voorzitter on socrotaris van het Cen
traal Bureau, de heer Balk, socrotaris van de Prov.
Commlssio on onkclo afgevaardigden van „Koophan
del".
Do voorzitter opent de vergadering met de volgen-
do woorden:
Geachte aanwezigen.
Daar u ongetwijfeld allen mot belangstelling kennis
liobt genomon van don beschrijvingsbrief voor deze
Vergadering, tovens uw volle aandacht geschonken
lult hebben aan do duuraan toegevoegde jaarversla-
Ïtin, uitgebracht door «Ion Bonoaaecretarls on den
oeretaris der Commissie van Boboer, alsmede aan do
icijfers, u voorgelegd door onzen Penningmeester, hebt
go daarmee een tamelijk zuiver boold gekregen van
|het verloop dor NJM.B.-aangelogenheden over het af
hloopen Jaar, en zou hot voor u dus van alle belang
ontbloot zijn, indian ik in m'n openingswoord nog
|»ns hot oen on ander de revuo liet poosooren.
Ton aunzlon van de Jaarverslagen wil Ik toch dit
leggen, dat ze m.i. vaol stof geven tot dankbaarheid
en verheuging. Toen ik mo dan ook hedenmiddag op
maakte voor onze jaarvergadering, om daarvan we*
dor do leiding op mo to nomen, stolde lk me onwlllo-
keurlg voor, hier togonover mij te zullen zien op
gewekte menschen. mannon in blijmoedige stemming,
Aangezien ze hun dagolljkschen arbeid beloond moch
ten zien met over het algemeen zeer beledigende re-
jiulltaten.
lk kan me zoo levendig voorstellen, dat velen uwer,
'gedachtig aan de slechte resultaten der vorige cam
pagne, zich bij hunne werkzaamheden in 1927 afge
vraagd zullen hebben: Wat zal ditmaal het loon van
m'n arbeid zijn? En nietwaar, geachte aanwezigen,
waar die vraag is gesteld, heeft het seizoen 19271928
een zeer bevredigend antwoord gegeven. Ongetwij
feld zult ge van me aannemen, dat ik mo daarover
met u ten zeerste verheug. Waar lk toch met u samen
werkte tot stichting van den waar ik geduren
de zijn bestaan steeds uw voorzitter heb mogen zijn,
waar ik 00 jaren aaneon ails voorzitter van „Nieuw
Leven" fungeerde, waar ik het overgroote deel van
m'n leven in tuinbouwkringen heb verkeerd en daar
bij steeds 'in nauwer betrekking tot hun kwam te
staan, daar spreekt het, dunkt me van zelf, dat ik
deel in 's tuinbouwers wel en wee, dat ik ten volle
meeleef in hun vereenigingsleven. Dit laatste 'dan
[ongetwijfeld wel mede een gevolg hiervan, dat ik daar-
[bij veel waardeering hunnerzijds mocht ondervinden,
jmeer wellicht, dan waarop in 't algemeen gerekend
mocht worden. Zeker, als ieder ander, die zich begaf
in het vereenigings- en gemeenschapslevens, heb ik-
strijd gekend, is miskenning soms m'n deel geworden,
heb ik minder aangename ervaringen opgedaan, doch
alles bijeengenomen, mag ik verklaren, dat dit be
hoorde tot de uitzonderingen, en wel speciaal wat
betreft in hot vereenigingsleven op het gebied van
j tuinbouw en veilingswezen. Waar ik dit mag verkla
ren en daaraan mag toevoegen, dat de vergaderingen
van onzen Bond over het algemeen een kalm en aan
genaam verloop hadden, al kwamen daarbij soms
tegenstrijdige meeningen tegenover elkaar to staan,
daar zult ge het begrijpelijk achten, dat ik ook dit
EEN DORPSLOGEMENT „DROOGGELEGD". Wat
Germaansche dorst wil zeggen, bleek dezer da
gen in het kleine plaatsje in Opper-Oostenrijk,
Maria Schmoln, bij Braunau. Daar verschenen
in het vroege morgenuur drie inwoners in 't
dorpslogement, en zij verlieten hetzelve eerst
laat in den nacht. Een langer verblijf had trou
wens ook geen zin meer voor hen, want ze had
den alles opgedronken, wat de waard in zijn
kelder voorradig had, en dat was geen klein
beetje. Een dergelijke „drooglegging" schijnt
overigens daar geen zeldzame gebeurtenis te
zijn, en een oud volksgebruik geeft zulken on-
leschbaren dorstigen het recht, het wapen van
het logement mee te nemen. De drie gezellen
behielden zich dan ook het recht van dit ge
bruik voor, en sleepten, al ging het niet zonder
groote moeite gepaard, tengevolge van een min
of meer „onstandvastigheid" hunner beenen,
't zware schild met zich mee naar een afgele
gen boerenhofstede, waar de waard het ander
daags weer vandaan kon halen, niet echter zon
der eerst een nieuwe, voorraad „nattigheid" te
hebben ingeslagen, want volgens hetzelfde, hier-
bovengenoemde volksgebruik, hebben de drin
kers bovendien het recht voor de uitlevering
van het schild een overeenkomstig rantsoen
bier te verlangen, van welk' recht ze natuurlijk
dankbaar gebruik maakten.
'OOR MENSCHEN, DIE IN DE „DALLES" ZITTEN.
p Do heer Walter May uit Pittsburg moet de
■koning der drogisten zijn. Hij heeft wonder
drankjes gebrouwd en dito Dillen gedraaid, die
voor allo ziekten genezing brengen, zelfs voor
het epidemisch lijden dat met den naam van
„dalles" wordt aangeduid. Voor dit laatste foit
is mijnheer Walter May overigens in eigen per
soon een levendig bewijs. Hij is als arme duivel
*i]n leven aangevangen, en op het oogenblik
kan hij zich de luxe veroorloven gelijkstaande
met die van een milliardair. Dat zegt genoeg
nietwaar?
Milliardair» hebben overigens niet altijd de
neiging om anderen goed te doen. Naar de be
kende volksspreuk maakt rijkdom niet altijd
gelukkig in het allerminst de menschen, die
fLaarno door hen gelukkig gemaakt zouden wjl-
en worden. Walter May Is echter een milliar
dair van een ander soort hout gesneden. Hij
heeft hart voor zijn vrienden, hetgeen hij thans
door een offer van eenige millioenen, tot groo
te verheugenis van Parijs, bewezen heeft Toen
I namelijk May met zijn lieve vrouw voor eeni-
I B»n tijd terug een reit door Europa maakten,
maal weer mot gonoogon don voorzittershamer heb
opgenomen, ln hot vollo vertrouwen, dat daaraan do
nuodLgo aandacht zul worden geschonken voor eon
goed en ordelijk verloop onzer lbo Jaarvergadering.
Waar ik ln don uahvung mijn verwachting h«b
ultgeoorokun, u hier in opgewekte «temming bijoun
te zurion zien, vond dit niet alleen zijn grond in de
tot blijmoedigheid steunende verslagen, doch niet
minder in den Inhoud van onzen beschrijvingsbrief,
aangezien deze m.i. voorstellen bovat, welke mede tot
dito stemming aanleiding geven.
Het wil me toch toeschljnon, dat het tot verheuging
moet strekken, dat uw bestuur, gehoor gevond aan
den roep uit de aangesloten vereenlglngen om moer
beschutte ruimte voor uw vaartuigen, tot u is ge
komen met hot voorstel tot gehaelo overkapping van
al hot beschikbare water. Immers, dit kunnen we be
schouwen als oen bewijs van het volle vertrouwen ln
do toekomst, als een streven naar beter ©n hoo-
4? e r. Doch bij dit streven rekent hot bestuur op uw
aller steun, moet hot weten, dat hot de loden achter
zich heeft; voor een toekomst, welke Inderdaad met
vol vortrouwon togomoot goguan kan worden, is een
oerste veroischte aller mudoworking in allo opzich
ten.
De Noordermarktbondrirrion dlonon er voor te zor
gen, dat hunne veiling klank verkrijgt, dat op de
wereldmarkt do producten hunner veiling gewilde ar
tikelen zijn en Wijven, die door don wereldhandel
worden gevraagd, opdat de verbruiker zo verlangt
boven andere gelijksoortlgo. Do tijden toch, mijne
vrlendon, zijn er nanr, dat geducht rekening gehou
den zall niooton worden met scherpe mededinging van
versohillende zijden. In dit verband veroorloof ik me
de vrijheid tot do mijne te maken de woorden door
len heer Valstar gesproken ter algemeene vergadering
van de Groep Veilingen, n.1. deze: „Het beslissende
woord of ook in de toekomst voor onze producten
steeds een afzetgebied te vinden zal zijn, zal worden
gesproken door kwaliteit van het product; het eerste
en grootste gebod in dozen is, do onaantastbare kwa
liteit". Daarom acht ik het ook zoo'n bij uitstek ver
blijdend verschijnsel, dat ter vergadering van het
U.CB. mocht worden gezegd, dat speciaal onder do
exporteurs in Noordholland het gebruik van het
U.C.B.-mcrk zoo zeer toeneemt, als gevolg van het
effect met dit merk verkregen. Van niet minder be
lang voor onze streok is zeker het feit, dat één onzer
handelaars en dan ook maar mi et do eerste de beste
zitting heeft verkegen in het U.C.B. en dat het
bestuur van dit bureau .besloot tot uitbreiding van
het aantal controleurs. M.i. dienen onze tuinbouwers
al het mogelijke te doen om het U.GB. tot zijn volle
recht te doen komen en alles te vermijden, waardoor
het vlaggetje van het U.CB.-merk zou kunnen wor
den bezoedeld, waardoor het in den vreemde Voor
onze Nederlandsche tuinbouwers tot een aanfluiting
zou kunnen worden. Dit zou, dunkt ine; gelijk staan
met, het plegen van zelfmoord. En, vergadering, het
wil mij voorkomen, dat dit gevaar inderdaad niet
denkbeeldig is. Kunnen we met een gorust geweten
verklaren, dat .overal ter veiling iedere aangevoerde
lading inderdaad is, wat. ze schijnt? Heeft, het geven
van een fooi bij de inlading niet veelal eenige bijbe
doeling? Waarom, zou' ik willen vragen, hebben we
dan den strijd daartegen aanvaard, naar we. meenden
mot zulk een 'kracht, dat we het fooi en stelsel voor een
poos dood gewaand hebben. Helaas, het blijkt een
buitengewoon taai leven te hebben en het schijnt, dat
door krachtig optreden van handel en veilingsbestu-
toch niet noodlg tijd wortsn, dat dt Itdtn der veiling»-
vereenlglngen voor de bestrijding van dit euvel de
handen meen »laan!? Laten wij dan niet verzuimen in
onze ledenvergaderingen op het verderfelijke ervan
te wijten, opdat althans van ona gezegd zal mogen
worden, dat we al het mogelijke doen om het wit
van ons U.C.B.-vlaggetje zoo blank te houden als de
leliën dos veld», dat voor ons het blauw eon symbool
blijve van onze betrouwbaarheid, hot rood steeds zal
kunnën getuigen van onzen moed om tekortkomingen
te erkennen niet alleen, doch er hot vaste vertrou
wen aan te verbinden, in deze den rechten weg te
gaan. Dit lijkt mij toe een der ingangen te zijn naar
den weg tot zelfbehoud in de toekomst.
Vergadering, wellicht hob ik reeds to veol «ovor^d
van uW aandacht. Toch wil ik nog eon enkele zauk
met een paar woorden aanroeren. Ik hob hierbij het
oog op ouzo reclame. En dan wil hot me toeschijnen,
dat het daarmee met onzen wintorhandol van de zijde
der kooloploggors nog niot in het rolno ls. Zeker, ln
don Vierbond werd besloten tot het stollen van ©on
pr«mlo voor tijdig aangevoorde oorste kwalltolt kool,
omdat leder gqvoolt, dat hot niet bevorderlijk is aan
don handel, het seizoen te openen mot don aanvoer
van vrijwel uit,«tuitend minderwaardige producten.
Voor do goede, prijzen behoefde, zopals het Jaarverslag
reeds gemoldt, dit besluit niet tot uitvoering to ko
men, doch zou deze belangrijke kwestie niet oneindig I
veel beter opgelost worden, indien vroegtijdig werd ge-
Inventariseert en dat elko oplegger zich zelf den j
E licht oplogdo, eon bepaald percontugu van zijn eerste
walitoit vóór 31 December tor veiling to prosontoo-
ren? 't Is eon vraag, waarop ik staande deze verga-1
doring geien antwoord wil uitlokken, doch wellicht
meende to moeten geven ter ernstige overdenking,
cn waarvoor ik de vrijhoid vond, zo u voor to leggen
uit belangstelling ln uwe aangelegenheden.
En nu, 'laten we ons zetten tot den arbeid welke
ons hooft samengeroepen on waarvoor ik uw aller
welwlllendhold en medewerking inroep. Namens het
bestuur 'heet 13c hartelijk wolkom do afgevaardigden
onzer voreoniging, de functionarissen bij ons markt
wezen, ten wl»ns opzichte ik mo gaarne aansluit bij
do waard narende woorden, door dori Secretaris neer
gelegd in z'a Jaarverslag, de vertegenwoordigers van
„Koophandel" (do hoeren P. Doutokom en F. Slot), mot
welke veroenlglng we steeds meor tot vooling ko
men, de vertogen woord lgors der Pers, die lk naraons
hot bestuur uiUioodlg hoden wol onzo gasten te wil
len zUn, den heer Valstar, voorzittor van hot Cen
traal Bureau, don heer Mr. Nlomullor. secretaris van
het Centraal Bureau, en den heer Balk, secretaris
van do Provinclalo Commissie.
Met eon hartelijk woord van welkom ten slotte ook
aan m'n medebestuurder» en den wennsqh, dat er
r.egon moge rusten op onzen arbeid van dezen dag.
!ons samenzijn wederom oen aangenaam en gozolllg
karakter zal mogen hebben, verklaar ik de löo jaar
vergadering voor geopend.
De notulen worden gelezen en onverdanderd va9t
gesteld.
De heer Galjoard brengt namens de commissie
rapport uit van do rekening en adviseert tot goed
keuring.
'De cijfers hebben we reeds eerder vermeld.
Ook do verschillende jaarverslagen, waarvan we
reeds een uittreksel plaatsten, worden onder dank
zegging goedgekeurd.
VOORSTELLEN.
1. Van het Bondsbestuur.
Het Bondsbestuur stelt, ingevolge opdracht van
.de Ho Algemeene Vergadering voor, om tot uit
breiding der bergruimte voor vaartuigen over te
gaan. Het tracht dit te bereiken door een algeheel©
overkapping van aü de ruimte, welke hiervoor ter
beschikking ligt en biedt u gaarne de plannen aan,
zooals die u thans Worden voorgelegd.
I Het Bestuur is tevens bereid om op de algemeene
I vergadering elko gewenschte toelichting te geven.
De voorzitter deelt mee, dat het bestuur besloten
heeft oen excursie te maken naar andere veilings-
i gebouwen, waarna aan drie personen Opdracht is
gegeven een pian te ontwerpen. Na ernstige beoor
deeling is door het bestuur voor zoover daartoe in
staat in meerderheid het plan van den heer Vis
ais het beste beoordeeld, nadat de drie ontwerpers
hun plan hadden toegelicht. De teekeningen van
don heer Vis zijn aan den wand aangebracht.
Hot bestuur lcomlt met dit plan en vraagt daarop
de goedkeuring.
De heer G. Bakker (Tuinbouwbelang) vraagt,
waarom er maar een plan is. Het is nu voor de
aanwezigen moeilijk een oordoel te vellen. Hij had
MIJNHARDT»
Staal-Tabletten .so«
Maag-Tabletten.75
Zenuw-Table'ten .75*
Laxeer-Tabletten 60«
Hoofdpiin-Tabletten 60
BI) Apoth. en Drogisten
viel het hun plotseling in, dat zij sedert den laAt-
sten dag van April 50 jaar lang Jief en leed
met elkaar gedeeld hadden. Daaraan hadden ze
natuurlijk niet gedacht, want anders waren ze
wel thuis gebleven. Maar plotseling was mijn
heer May er op gekomen dat hij nu al 50 jaar
gelukkig geweest was, en, omdat het woord
„gouden bruiloft" eigenlijk aileen voor rijke
menschen uitgevonden is, besloot hij, aan het
dikwiils misbruikte begrip, nu eens eenmaal
zijn ware beteeken is te verleen en. Mijnheer
May had vele vrienden in Amerika. Hij noodig-
de ze allen uit, op zijn kosten naar Parijs te
komen, om zijn gouden bruiloft luisterrijk te
vieren. Drie en zestig echtparen zijn voor dit
doel den grooten haringvijver overgestoken en
in een groot hotel aan de Boulevard des Ca-
pucines ondergebracht In haar kamer vond
elke dame een bloemruiker en elke heer een
cheque „met het hartelijk welkom van Mister
Walter May". De bruiloftsgasten werden in
luxe automobielen rondgereden; van alles wat
de lichtstad biedt, mochten ze genieten. Mijn
heer May betaalde well Op den eigenlijken
feestdag wachtte in een nabijzijnd restaurant
een vorstelijk ontbijt op de gasten, waarbij hun
aan het einde daarvan nog een bijzondere ver
rassing werd voorbereid. Elke gast mocht na
melijk drie minuten lang met zijn familie in
Amerika spreken. De telefoontoestellen stonden
in de zaal op kleine tafeltjes gereed. Dit grapje
kostte den milliardair het belachelijke sommetje
van.... 45000 francs.
Zulik een bruiloft was er zeker nog nooit op
de wereld gegeven, en er zullen waarschijnlijk
wel veel menschen zijn, die tot de vrienden van
mister May zouden willen worden gerekend.
Anderen zullen misschien hoffelijk bedanken.
Hun lijkt het waarschijnlijk allerminst plezierig
om als sandwichman met een onzichtbaar plak
kaat op den rug door Parijs te loopen: „Walter
May's pillen tegen verstopping zijn de bestel"
Maar.de man uit Pittsburg 'heeft gelijk. Hij
weet, wat de ware vriendschap waard is.
Q
EEN KRUISING VAN EEN KATOENSPINNERIJ EN
EEN JAMFABRIEK. Het is in zaken van
architectuur niet gemakkelijk, in onzen tijd,
het groote publiek integraal te voldoen. Dat is
in 'Nederland zoo, en ook in. Londen, waar de
laatste jaren zooveel werd en wordt gebouwd.
Er zijn ontevreden menschen en de heer Frank
Souter, de president van de Britisch Empire
Union, behoort daartoe. Hij ergert zich groen
en geel aan het kolossale nieuwe flatwoningen-
gevaarte in Parklane, bij het Hydepark, dat is,
verrezen op die plaats waar het beroemde Gros-
venor House had gestaan.
Volgens Souter is het nieuwe gebouw „pro
duct van de kruising van een katoenapizmar(j
uit Lancashire met een jamfabriek".
Souter en de British Empire Union maken j
lich nu op om te gaan strijden tegen verdere
„betreurenswaardige verminkingen van de
hoofdstad des Rijks".
VROUWELIJKE SCHOONHEIDSMIDDELEN. Op
een tentoonstelling van drogerijen enz., in Hol
land Phrk te Londen, heeft een man die op de
hoogte was, aan een journalist verklaard dat
de vraag naar schoonheidsmiddelen voor vrou
wen grooter is geworden „dan ooit in de ge
schiedenis der wereld het geval is geweest."
De chemicus zeide dat de vrouwen een onge
looflijke bedrevenheid in het „opmaken" van
hun gezicht krijgen en dat men daarom alle mo
gelijke nieuwe tinten moet verschaffen. Een
groene tint doet dienst om een te frissche ge
laatskleur te temperen, lila voor een bronsge-
kleurde huid en „café au lait" voor weer een
andere. Op 't oogenlblik is er ook veel vraag
naar oranje-kleuren, ongeveer in de tint van
mandarijnen „om een frissche gelaatskleur te
verkrijgen".
Een van de nieuwste uitvindingen is een be
kertje met een koudmakend mengsel dat rim
pels wegneemt en een warm gezicht opfrischt
DE ROMAN VAN MENEER MICABER. Mr. Mi-
caber was een jonge schrijver in New York. Hij
hield zich, zooals alle jonge schrijvers zullen
begrijpen, voor buitengewoon begaafd. Maar hij
stond, en dat was het, wat hem de meeste zor-
J;en baarde, met die meening „heelemaal al-
een". Hij had kort geleden een roman gepubli
ceerd „de vaart naar den dood". Een roman
mot zulk een titel moest, meende hij op het
publiek een bijzonderen indruk maken. Doch
ook hierin werd hij teleurgesteld.
En zoo ging hij, op een voormiddag, in diepe
gedachte, met ,4e vaart naar den dood", netjes
Êebonden, onder den arm, in een eenzame
uurt van New York wandelen. Voor hem ging
een man eenigszina vergrijsd, midden op
straat. De man had niets opvallends aan zich,
maar menieer Micaher liep achter hem en sloeg
hem gade. Hij had zoo het gevoel alsof deze
man, op welke wijze dan ook, eenigen invloed
op zijn leven zou hebben. Dichters hebben nu
eenmaal dergelijke voorgevoelens.
Daar kwam een auto. Het ding toeterde. De
oude heer ging rustig verder alsof er te New
York geen auto's zijn. En weer word getoeterd,
de man hoorde niets. De wagen had kunnen
uitwijken, maar deed het niet De chauffeur ge
loofde waarschijnlijk dat de man door zijn her*
haald toeteren wel voldoende zou zijn gewaar^
sohuwd. En zoo als het meer gebeurt, een se
conde later lag de oude heer naast den auto. De
wagen had htm op zij geworpen- Oogtnachijn-
gedacht dat de drlo plannen bij de verschillend»
verenigingen hadden geolrculeerd, waarna do ver
oenlglng baar stem' voor het een of anilor plan kon
ul'Mirongon. De zaak is ln Tuinbouwbelang bespro-
kon, waar op de gen oom do ponton gewezen ls,
Spreker hoeft alleen hot plrm-Oostcrloè gozien en
daarin trof hem bijzonder gunstig do twoo meter
steen boven water, wat bij het plan-Vis niet het ge-
vat is. Nog liever zag hij* dot hot geheelo gebouw
van steon was. Hout hooft eon hoog ondorhoud.
Dit Jaar moest 2000 gulden uitgegeven worden voor
onderhoud van geibouw en goten. Ook dit nieuwe
gebouw zal door do Jaren oen boog onderhoud krij
gen. Spreker kan zich niet hot tor tafel brengen
van óón plan niot voreonigon. Hot hooft teven»
verbazing gewekt dat geen technisch adviseur ge
raadpleegd is. Het bestuur i» look.
Voorzittor is van oordeel, dat do idóe-Rnkker
moeilijk to volgen zou zijn. HIJ acht liet bestuur
niot competent, doch ook het bestuur dacht er zoo
over. Zo hebben zich daarom laten voorlichten en
toelichten door de deskundlgon Vis, Oostorlee en
Tauber. Als -do idóe-Bakker doorgevoerd zou wor-
'dten'(, zou dit zelfde in alle afdeeltngsvorgadoringen
moeten gebeuren, wat onbegonnen werk is. In deze
vergadering kunnon evenmin alle plannen behan
deld worden. Het bestuur heeft opdracht gekregen
en aan ds opdracht voldaan. Ze hebben er van 2—11
uur over gesprokon.
Do hcor Bakker vreest, dat de rulmto spoedig weor
te k'lüin zal zijn en merkt op, dat het voor oon der
gelijk plan niet op een paar vergaderingou aankomt
Den Oostkant vun dan Ooststeiger raken we kwijt en
die kunnen wo niet missen.
De hoer Ootjors hoopt, dat de hoer Bakker gelijk
hooft. Hot bestuur hoeft er roods rekening moe ge
houden door gelegenheid te schoppen voor vordcro
uitbreiding. Het zal echter niet zoo spoodig noodlg
»Un. De geheolo ruimte wordt nu overdekt, waar
door ln do gooten geloot kan worden zonder dat
de vaartuigen daar uit gaan.
Da heer P. Gutter .(Tuinbouwbolang) is het met
4on hoer Bakker eens en zegt dat volgens do laat
ste notulen we in deze vergadering plnnnnn zouden
krijgen en nu krijgen we er maar éón. Het moet
nog uitgemaakt of eon ander plan minder ls. Spr.
vindt het een leemte dat geen adviseur bulten alle
plannen is aangewezen.
Voorzitter zegt, dat het bestuurslid P. Kostelijk
Pt. een toevallig onderhoud gehad heeft mot don
heer Dirkmaat, die het plan voor Warmonhulzon
heeft ontworpen,, die te kennen gaf dat we zeer goed
af zijn. Wat de soliditeit der fundoering betreft,
heeft de maatschappij „Nemaho", die de overkap
ping levert, verklaart, dat deze fundeerinig do over
kapping absoluut voldoende kan dragen. Het gaat
niet aan door honderden menschen de plannon te
laten beoordelen. Het bestuur bestaat uit vortrou*
wensmenschen der verschlllondo afdoelingon, In
het bestuur werd ook voor h«t plan-Oosterlae ge
voeld. doch het bestuur voelde in meerderheid voor
het plan-Vis.
De hoer Bakker vraagt, of de kwestie steen en
Ijzer of hout voldoende onder oogen gezien is.
Voorzitter zegt, dat met 18—4 steramen aan hout
de voorkeur gegeven is, in verband met hetgeen in
andere veilingen gezien is.
De heer A. Timmerman (De Eendracht) zegt, dat
de genoemde 2600 gulden voor onderhoud met het
aanhangige plan niets te maken heeft.
De heer P. Kostelijk (Nieuw Leven) zegt, dat he'.
marktbestuur de teekeningen niet heeft gevraagd
om er mee te scharrelen, doch well om da zaak
grondig te onderzoeken. Hij keurt af dat de men
schen die opdracht gebruiken om met de teekening
aan de scharrel te gaan. De meerderheid voelde
voor kapconstructie van hout als te Lisse en Aals
meer. Het bestuur heeft voldoende practische voor
lichting gehad.
De heer Gutter heeft ook het plan-Oosterlee ge
zien, die ook een houten kapconstructie hacL Een
groote minderheid in het bestuur voelde ook voor
het plan-0.oat8rlee en hij kan zich niet voorstellen,
dat het plan-Oosterlee minder is dan dat van den
heer Vis.
lijk 'had hij geen letsel gekregen. Maar hij lag
daar met verwrongen gelaat, steunde, greep
naar zijn borst, steunde nog eenmaal en "toen
bleef hij bewegenloos liggen. De schrik, een
hartaandoening had hem gedood.
Mr. Micaber was toegesneld. Hij boog zich
over den doode. Over het algemeen was het in
deze straat niet druk, maar nu, na het auto-
ongeluk, kwamen van alle kanten nieuwsgieri
gen.
En toen kwam hij op een gelukkige gedachte.
Hiei was een buitengewone gelegenheid voor
hem en zijn roman, om bekend te worden.
Wanneer het goed ging, was hij binnen eenige
dagen een beroemd man. En bliksemsnel legde
hij onder den doode het exemplaar van zijn
roman.
Weldra was de plaats van het ongeluk door
een groote menigte omringd. Ijverig besprak
men het geval. Wie had schuld? De chauffeur
stond er bij, verlegen. Hij begreep nog niet hoe
het ongeluk was gebeurd.
Haar toen trad Mr. Micaber op. Hij riep hard,
zoodat iedereen het kon hooren: „Neen, de
chauffeur heeft geen schuld. Ik heb het onge
luk gezien. De oude heer liep over de straat*
aJsof hij alleen op de wereld was. In de hand
had hij een boek en daarin las hij. Waarschijn
lijk was het boek ongemeen boeiend en nam zijn
gedachten geheel in beslag. Hij hoorde het toe
teren van den chauffeur niet en las rustig ver
der. En toen was het ongeluk gebeurd. Zoo als
gezegd, het moet een belangwekkend boek zijn
geweest, waarin hij las. Daar is het.."
Mr. Micaber haalde het boek onder het
lichaam van den doode vandaan en sloeg het
open. „O, nu begrijp ik het, het is „de vaart
naar den dood", zéide hij toen hard-op, „Van
Alfred Micaber. Ik ken het boek, ik heb het
ook gelezen... een ongemeen spannende ro
man... het is werkelijk geen wonder dat de man
de signalen van den auto niot 'heeft gehoord.
Bij het lezen van zulk een roman vergeet men
alles".
En den volgenden morgen las men ln alle
New Yorker bladen van oen elgenaaidig auto
ongeluk, dat werd veroorzaakt doordien een
oude heer op de straat een pas verschenen ro
man met zulk een belangstelling had gelezen.,
enz. enz.
En sommige bladen sohreven: „Het is we!
eigenaardig, dat de zoo spannende roman, welke
de eigenlijke oorzaak was van het ongeluk, den
•man overkomen, den titel heeft van „De vaart
naar den dood". Mr. Micaber, do schrijver van
den roman, moet, toen hij van het ongeluk hoor
de, zeer geschrokken zijn geweest".
Eni toen was er geen boek dat in den laatsten
tijd, zooveel werd gevraagd als „De vaart naar
den dood". En Mr. Micaber was binnen.
