ilimtfi mms-
Miittmic- Luümtlil
Dinsdag 15 Mei 1928.
71ste 'Jaargang No. 8254.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co.
Schagen.
Eerste Blad.
Voor don Kantonrechter te Alkmaar.
j De koopman Adr. M., een goed'e bekende van den
kanton- en andere rechters en een zeer populaire
jbewoner van het z.g. „Ooijevaarsnest" onder Oudorp,
had zich beden te verantwoorden wegens het ima-
iken van burengerucht in den nacht van 9 op 10
April jL Verdachte was dien avond omtrent 11 uur
in tamelijk! opgewonden stemming, thuisgekomen.
Zijn vrouw was afwezig en manlief had geen sleui-
teï, met gevolg dat hij na eerst op zeer hoorbare
wijze zijn ontevredenheid te hebben 'kenbaar ge-
Imaakt, zich toegang verschafte, door het inslaan
van een glasruit. Daarop zette hij de radio aan en
jlichtte een deur uit d'e hengsels, waarmede hij1 een
soort van krijgsdans, onder de 'Chilluks zeer ge
liefd, ging uitvoeren. Een en ander verwekte in de
stille B.B.straat zoo veel sensatie, dat verschillen-
|de bewoners in hun nachtrust werden gestoord en
er een heele volksoploop van opgeschrikte buur-
jlieden ontstond. De verwekker van dit nachtelijk
liwaai scheen het gebeurde als sterk overdreven
te zijn voorgesteld, doch werd desniettemin tot f10
boete of 5 dagen veroordeeld.
Feuilleton.
Ingezonden Stukken.
Uit onze Omgeving.
ANNA PAUL0WNA.
SCHA6ER
COURANT.
)it blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Ad ver-
entiën nog zooveel' mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330.
INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 0 cent ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN.
Zitting van Vrijdag 11 Mei .1928.
HET WAS KINDERGELD, WAT HIJ VERKEEK.
Heden had! de voortzetting plaats van het proces
tegen, den loodgieter Geruit v. di. P. te St. Pancras,
t te Alkmaar door den agent Jonker op de bon
,s geplakt, wegens het rijden een 4-wielig
lotorrijtuig dat niet gesierd' was met een duidelijk
in onuitwischbare cijfers geschreven nummer-
ird. 'Ook hier werd een veroordeelend vonnis uit-
iproken en de loodgieter, onder aanneming van
irzachtende omstandigheden, veroordeeld tot f 1
te of 1 dag, die hiji maar op zijn schilder, moet
jrhalen, diaar het niet past, dat men een auto
mobilist dagen laat wachten op een onuitwisabi-
'baar nummerhordje.
EEN VRJOOLIJKE BROEDER IN DEI BURGE
MEESTER BOSSTRAAT.
LASTIGE! B1EIUANGSTEILLI1N1G XNi QBURGERjSl
WEL ElNl WEE.
De nagenoeg 30-jarige f abri eksarbeldster Fran-
cientje M., die er met haar 'kort geknipt hoofd uits
tiet als 'n 12-jarige loopjongen, heeft In Al kim aar
haar intrek genomen tegen f 3 huur per week in een
knus woonschuitj e. Doch de wet, vol hinderlijke
belangstelling voor het hygiënisch welzijn deer ge
meen tenaren, staat niet toe, dat een' dergelijke
woongelegenheid in gebruik wordt genomen zon
der vergunning, en aangezien de arme Francina
hiet zoo gelukkig was, zich tot dusver in het bezit
,te hebben kunnen' stellen van een dergelijk ge
wichtig document, werd zij, heden veroordeeld tot
i i boete of 1 dag.
ALS WET EN PRINCIPAAL GAAN DREIGEN.
De ATkmaarsche huisschilder G .W. S., een ge-
acht en rijk met veelbelovend1 kroost gezegend
'huisvader werd op straffe vbn verbanning gedreigd
tot afschilderen in een minimum tijd' van een I
ierstdaagsi te heropenen poeiiersizaak, Om zijn, cli- I
ënt te bevredigen, besloot de schilder zijn eigen
vrijen tijd maar op te offeren en eenJ edeldenkend
gezel bood zich aan hem de behulpzame hand te
bieden. Maar de arbeidswet kent geen pardon of
nobele menschelijke hartroerselen en al zoo stond
heden de patroon terecht en werd veroordeeld tot
f 2 boete of 2 dagen.
TUlSSlCHEN CHAUFFEUR EN CONTROLEUR,
IS T DIKJWERF GEEN RASE COULEUR.
De handelsreiziger en gelukkige Ford-eigenaar
Dirk B. uit Heiloo, werd op 2 Mei te Alkmaar ge
controleerd door dén agent Jonker, die bevond, dat
de handrem volkomen dienstweigerde. D'e heer
Pimpelmans met zijn Fordje, heden terecht staan
de, trachtte nog ide deugden van de miskende hand
rem in het beste licht te stellen, (maar het mocht
helaas niet baten. Hij werd tot f 10 boete of 5 da
gen veroordeeld.
N VRIJWEL HOPELOOS GEVAL.
De Alkmaarscbe ingezetene G. d'e J. is steenhou
wer geweest, doch heeft een ernstige maagrOperatie
ondergaan en er eeni zwak hart van overgehouden.
'Hiiji ia nui melksiijter, mag zich. echter niet inspan
nen en voorzag zich van de hulp eens honds, die
nu echter is afgekeurd. Daar de man geen finan
ciën heeft om een betere hond aan te schaffen,
maakte hiji toch gebruik van het afgekeurde dier
en stond nu terecht. Hij toonde een doktersattest
en klaagde dat hij) aangewezen ls op het B. Arm
bestuur, als hiji de melkslijterij! meet opgeven.
Zoowel ambtenaar als kantonrechter vinden het
ook niet aangenaam in dergelijke ellendige geval
len te moeten Ingrijpen, doch de wet geeft ook hèn
geen vrijheid en derhalve werd! deze door het -har
de' noodlot vervolgde tobber veroordeeld tot f 2
boete of 2 dagen.
15 POP VERDIEND.
De beer A S., autobus-ondernemer te Bergen,
veroordeeld! biji verstek tot f 35 boete ter z^ke het
d'oen rijden buiten officieelen diensttijd, was tegen
dit vonnis in verzet gekomen.. Het gelukte hem
echter niet het oordeel van den kantonrechter te
wijzigen, wel echter werd de hoete gereduceerd tot
f 20, zoodat zijm oppositie toch nog bevredigend re
sultaat opleverde.
HET VASTHOUDEN DOOR FIETSERS AAN RIJ-
OF VOERTUIGEN IS VERBODEN 1
De jeuddge timmerman B. K., die zich op 22
Maart aan een dergelijk feit had schuldig gemaakt,
beweerde thans dat dit verbod hem onbeikend was.
Aangezien) iedere burger geacht wordt de wet te
kennen, mocht zijh verweer 'hem niet baten en
werd. hij veroordeeld tot f 3 hoete of 3 dagen
hechtenis. FinLa
Gebrek aan eetlust
slechte spijsvertering.
schele hoofdpijn,
prikkelbaarheid, ver-
.N stopping, maagpijn en
hartwater. geoézen
spoedig na gebruik
van Foster's Maag-
pillen. het tonische
laxeermiddel.
Maagplllen
e f 0.65 per flacon.
Fo s te r's
Alom verkrijgbaar
HOOFDSTUK XX.
HET ONDERZOEK,
Fl°v.»den derden keer keek Nlök °P zijn horloge. Het
bUna één uur en hij kon een ongeduldl'gen uitroep
"«t weerhouden.
«Waar blijven die meisjes toch In 's hemelsnaam!"
Mint Z0cll<' ziln Papleren bij elkander en stond op het
de bibliotheek te verlaten, toen hij besluiteloos bleef
t. n'z'ck afvragend waar hij op hen zou moeten wach-
^Zouden ze de oprijlaan nemen of den achterweg
Er verscheen een geïrriteerde uitdrukking op zijn ge-
hij weer op het venster toeliep. Op dat
s abiik ontdekte hij een slanke gedaante... Het was
sa. Haar haar hing verward om haar hoofdje heen
Ni Zag do°dsbleek,
ck schoof onmiddellijk het venster open en trok
strekte haar armen naar hem uit
nuttoen ln een wanhopig gesnik los.
jij' er f>ebeurd? Violet? Is zij verdronken?" vroeg
ltotst« nee/; Ze braclït dit antwoord slechts met de
aan m en 7,6 l®unde zwaar tegen zijn schou-
««ÏÏi?r8t.wat kaJm^e f® komen. Blijf zoo even
26 ^'ck toostend.
*3 taa haar heengebogen staan en hield haar
r.« 6 v,, 6 geklemd. Ze gehoorzaamde hem en
w oogenbUkken later gelukte het haar weer gero-
0h Praten'
/h^terde ze. „Ik heb me nooit kunnen
•Weiif* een man zu*k ®®n ploert kon zijn."
I*au?' vroe« Nick scherp,
majoor Hunt-Gorlng."
i Hij keek haar vol verbazing aan. „Wat heeft hij dan
gedaan?"
„Be zal het Je vertellen," stamelde ze. „Ik zal het je
vertellen."
I Ze richtte zich overeind en drukte zich dicht tegen
hem aan.
„Ik zal alles opbiechten," zei ze. „Je moet me even
wel eerst beloven, dat je geen onaangenaamheden met
hem zult maken. Beloof je dat, Nick?"
„Nee, dat kan lk niet doen," zei Nick.
„Je moet het... je moet het beloven."
„Nee," zei hij stug.
Ze legde met een smeekend gebaar haar hand op zijn
schouder. „Toe, zeg dat je het niet doen zult, Nick...'
„Ik denk er niet over. Vertel ine nu zoo gauw moge
lijk de volle waarheid."
Ze schudde met het hoofd. „Nick, lk kan het niet De
man is volkomen gewetenloos. Hij zou je wel kunnen
vermoorden."
„Hij is er gek genoeg voor," bromde Nick. „Vertel nu
gauw, wat hij in 's hemelsnaam uitgehaald heeft."
„Maar... ls hij dan werkelijk krankzinnig?" vroeg ze
angstig.
„Hij is verslaafd aan verdoovende middelen," ant
woordde Nick. „Nu, krijg ik eindelijk wat van je te
hooren of niet?"
Ze begon opnieuw te schreien en verborg haar ge
zichtje tegen zijn schouder. „Nick, lk ben zoo bang...
Ik kan het niet."
„Vervloekt nog aan toe," mompelde Nick. Toen liet
hij haar eensklaps'los en knielde naast haar neer. „Luis
ter nu toch eens, lieveling.. Er is totaal niets, waarover
jij je angstig hoeft te maken. Ik ben toch niet zulk een
dwaas om overspannen dingen te doen. Droog je oogen
af en wees verstandig. Wat heeft dat beest nu gedaan?
Heeft hij zich onhebbelijk tegenover je gedragen?"
Bevend begon ze hem thans te vertellen, wat er dien
morgen had plaats gevonden.
Misschien was het heel goed, dat ze op dat oogenblik
de uitdrukking van Nick's gezich niet kon zien, anders
had ze wellicht geweigerd hem meerdere finesses te
geven.
„Ik kon het niet helpen, dat lk ten slotte toegaf,
Nick," zei ze terwijl ze nog steeds zijn hand in de hare
hield. „Ik kon Violet toch moeilijk alleen met hem la
ten meegaan."
Daarna begon ze hem het een en ander van Hunt-
Goring's optreden tegenover haar te vertellen. Bij dit
gedeelte viel Nick haar kortaf in de rede. „Voordat je
verder gaat, zou lk even willen weten, of die kerel je al
eens vroeger het hof heeft gemaakt."
Ze antwoordde 'hem, omdat haar niet veel anders
EEN LAATSTE WOORD AAN DRé.
Gij zijt aardig omgezwaaid, m'n waarde! Gij beant
woordt m'n eerste schrijven in 't geheel niet en ver
loochent nu ook nog uw eerst ingenomen standpunt.
Want ln uw eerste schrijven betreffende de radio-kwes
tie, steldet gij het voor als of de V.A.R.A en de minis
ter gezamenlijk, op een sllnksche manier den avond van
April ln bezit hadden genomen. Daarop bestreed lk
u en dat gij daarvan niet terug hebt, toont wel duide
lijk aan dat lk u daar ln uw zwakke zijde heb getrof
fen.
En nou wat die gevoelskwestie betreft mn waarde!
Sedert wanneer wordt gijlieden toch zoo gevoelig, wan
neer het den jaardag van Prinses Jullana betreft? Vier
jaar geleden sprak dat gevoel op 80 April niet, drie jaar
geleden ook niet, twee jaar geleden ook niet, verleden
jaar ook niet, een week voor 30 April ook nog niet, en,
plotseling, als een duveltje-ln-een-doosje, springt het ge
voel naar bulten! Weet gij wat nu wel wonderlijk ls,
m'n beste Dré, dat de AV.R.O. juist het gevoel van het
Nederlandsche volk moest strelen 's avonds! Zij heeft
den geheelen dag tot haar beschikking gehad, en met
geen woord over de jarige gerept, geen nummer van
het programma aan haar gewijd. Zoo sprak het gevoel
bij deze heeren. En dat, terwijl zij wisten, dat zij den
avond niet tot hun beschikking hadden. En hiertegen
uit niemand, ook gij, geen woord van protest, even
min als gij of een ander er ooit aan gedacht hebt, er
tegen te protesteeren, dat vorige Jaren op 80 April geen
(zooals de Minister dat noemde) matig programma met
Ckü bleek nationaal tintje, werd uitgevoerd.
Gijlieden moet niet zoo met Uw gevoel ln de buiten
ste knoop van Uw jasje bungelen. Dat wordt terveel co-
medle! Wie op dien avond per radio de verjaardag van
prinses Jullana had willen hooren vieren, had zijn ge
voelens kunnen bevredigen door op Hulzen af te stem
men, waar men er werkelijk ee". Oranjeprogramma van
had gemaakt.
Gij schrijft dat een gevoelskwestie geëerbiedigd moet
worden. Ik ben de eerste die dat erkent, maar gij en
Uw trawanten kondt Uw gevoel bevredigen op onze
tweede nationale zender en het ls dus stellig het goed
recht van zeker meer dan deel van de Nederland
sche bevolking dat zij ook haar gevoelens bevredigd wil
zien op den vooravond van den arbeldersfeestdag, door
alsdan een wijdingsbijeenkomst te houden.
Of zijt gij zoo, m'nheer Dré, dat gij alleeen Uw eigen
gevoelens geëerbiedigd wil zien en de gevoelens van de
socialisten niet? Dat zou noch hoffelijk, noch beleefd,
noch gentlemenllke zijn.
Laat ik eindigen met U de lezing aan te bevelen van
het antwoord van Minister Van der Vegte aan de hee
ren Boon en Kreijger, en dat Dré zich in het vervolg
buiten de politiek houdt, ten einde te voorkomen, dat
hij „kleine" politiek voert,
J. v. Z.
overbleef. „Ja, Nick, maar lk heb altijd ontzettend het
land aan hem gehad,"
„En Je hebt me er nooit Iets van verteld," klonk h^t
verwijtend.
„Nick, beste jongen... Je hebt maar één arm," bracht
ze stamelend uit „En hij ls zoo groot en sterk."
Nick liet een minachtend' lachje hooren. „Oh, Jullie
dwaze vrouwen... Maar vertel nu verder," beval hij.
„Geen halve matregelen, hoor: ik moet de volle waar
heid hooren en niets anders."
Met trillende lippen herhaalde Olga hetgeen Hunt-
Goring haar omtrent Violet's geboorte had medege
deeld en de tragedie, welke zich had afgespeeld, voordat
het jonge meisje op de wereld kwam.
„Nick," vroeg ze, terwijl ze haar betraande ooger,
naar hem ophief. „Zou het werkelijk zóó erg zijn, als
hij het heeft voorgesteld? Terwijl hij bij me was, ge
loofde ik alles, maar misschien
Hij schudde met het hoofd. t,Het is waar", zei hij
koraf.
„Het is waar, dat ze krankzinnig zal worden? Oh,
Nick, wat is dat vreeselijk."
Hij sloeg zijn arm om haar heen. „En heeft die ver
vloekte duivel Jiet Violet verteld?"
Opnieuw verborg ze haar gezichtje tegen zijn schou
der, en haar tengere lichaam schudde van het snikken.
„Omdat ik... niet naar hem luisteren wilde... omdat...
omdat...."
„Praat daar nu maar niet meer over. Hij heeft het
haar dus gezegd? En wat gebeurde er daarna?"
Het leek Olga echter Iets onmogelijks toe om verder
te; gaan „Het was zoo afschuwelijk," kreunde ze.
Waar is Violet nu? Dat kun je me toch in elk "geval
vertellen."
„Ze is naar juffrouw Brlggs gegaan," zei Olga fluis
terend. „Ze zei, dat ze nu alles moest weten. Zij was
altijd haar kindermeid geweest. „Ze was zoo vreeselijk
opgewonden, Nick. Ik kwam dadelijk hierheen om het
je te vertellen, omdat ik ibang was, dat je je ongerust
zou maken. Anders had lk haar natuurlijk niet alleen
gelaten. Ik ben langs het rotspad gekomen, want da;
was de kortste weg."
„Wij zullen haar met den auto gaan afhalen," stelde
Nick voor. HiJ stond op en richtte Olga overeind.
„Kom nu," zei hij. „Tracht je te beheerschen, kindje.
Je zult al je kracht wel noodig hebben. Ik zal je wat
cognac laten drinken, voordat we weggaan."
Niettegenstaande ze nog over haar geheele lichaam,
trilde, deed zij toch haar uiterste best zich kalm te
houden. Terwijl ze zich wat opknapte, krabbelde Nick
ien briefje aan Max.
„Ik zal iemand met dit briefje naar Max zenden," zei
VAN EWXJ CKS LUIS.
Door de duisternis en een te overmatige hoeveel
heid! geestrijk) vocht (misleid, liep. Zaterdagavond
te ruim 10 uur een grondwerker naast de brug in
de schutsluis. Zijn hulpkreet werd gehoord door
mej. A. G„ dienstbode bij den heer D., die zich; juist
ter ruste zouj begeven. Na: haastig een paar kies-
dingstukkem te hebben omgeworpen, waarschuwde
deze ommiiddiellijlkJ enkele omwonenden, aan wie het
mocht gelukken den drenkeling, die reeds gezon
ken was, met haken en dreggen weer boven water
en op het droge te 'krijgen. Door, geruimen tijd'
kunstmatige ademhaling toe te passen, wist men ook
de levensgeesten weer op te wekken. Dr. Olree, die
inmiddels was gewaarschuwd, achtte het noodig
den man, die in een der keten aan den Lotweg bleek
thuis te behooren, voor verdere behandeling naar
het Marine-hospitaal te Helder te laten vervoeren.
ANNA PAULOWNA
Zaterdagavond' 12 'Mei vierden de afdeelingem
„Anna paulowna" der S.DAP.. en' van den Moder
nen Landarbeidersbond het Meifeest in de groote
tent van „Veerburg".
De opkomst was ditmaal veel geringer dan an
dere jaren, waarover die voorzitter, de heer Raven,
in zijini openingswoord! zijn leedtwezen uitsprak,
daaihij: als vermoedelijke oorzaak den laten datum
noemend. "Verschillende omstandigheden hadden er
echter -toe meegewerkt, dat het feest van den lsten
Mei pas heden kon gevierd worden. Voorzitter her
innerde daarop aan-de bedoeling van het Meifeest
en gaf vervolgens het woord aan den heer A. de
IVries van Zaandam, die zich tot taak stelde, uit
voerig d'e drie bekende leuzen der S.DA..P.: Ontwa
pening, Mjedeizeggonschap! en 9-urendag nog eens
uitvoerig uiteen te zetten en opi verzoek te
vens het AkVR.OIVAjR-AL-conifÜict onder handen
nam.
Hoe noodig het was. om te blijven strijden voor.
Ontwapening bleek wol allerduidelijkst uit hetgeen
er op 'het oogenblik in het Oosten plaats greep, en
wat Medezeggenschap betrof, op politiek terrein,
zegt apr., hebben wijl ons die veroverd, maar op
economisch gebied is diaarvan slechts 'hier en daar
een ietsje merkbaar, zoodat men vrijwel' kan zeg
gen, dat zijl op dit terrein eigenlijk absoluut niet
bestaat. De schuld daarvan lag grootendeels bij' de
arbeidersklasse zelf, die niet strijdbaar genoeg was,
niet massaal achter haar leiders stond. Die laksch-
heid bij de arbeiders maakt het'evenwel mogelijk,
dat van den 8-urendag weer stukje voor, stukje
verloren gaat.
De aanvallen tegen de vrARA. noemde spreker
zóó schunnig, dat er eigenlijk geen woorden voor
te vinden zijin, om het met eenige juistheid te zeg
gen en wat „De Telegraaf' of zijh aftreksel .D'e
Courant" betreft, wie dit blad tot nog toe als zijn
eenige krant in huis 'had en na sprekers uiteenzet
ting' van het conflict „dat vieze ding, om met geen
tang aan te piakken", niet morgen zijn deur heeft
uitgetrapt, om er „Het Volk" voor in de plaats te
nemen, die begrijpt, zegt spr., van do Sociaal-de
mocratie igieen cent. Wil' men naast „Het Volk", tot
meerdere ontwikkeling, ook nog andere bladen le
zen, critisch lezen natuurlijk, zooals Maasbode,
Standaard^» desnoods ook De Telegraaf, uitstekend!
hij. „Het lijkt mij het verstandigste, als hij zxjo gauw
mogelijk komt."
Olga keek hem verschrikt aan. „Ik geloof niet, dat
het eenig nut aal hebben dit te doen, Nick. Violet heeft
gezegd, dat ze hem nooit meer wil zien."
.Niettemin zal ik hem toch verzoeken te komen," gaf
Nick te kennen." Wij zullen zijn hulp dringend noodig
hebben."
Hij verdween om zijn knecht met het epistel weg te
zenden, later stapte ze in de auto, waarin ze kort ge
leden nog hadden zitten lachen.
„Nu moet je je bedaard houden, kleintje," zei Nick
tot Olga, die nog steeds snikte. „Wij moeten thans ban
delen, maar niet hullen."
Hij lachte haar bemoedigend toe, en Olga voelde zich
-al veel minder wanhopig dan te voren.
„Oh, wat ben lk blij, dat ik jou toch heb, Nick," zei
ze teeder.
Als eenlg antwoord drukte Nick haar hand.
De warmte was thans bijna ondragelijk en overal
woelen dichte stofwolken op. Er viel geen windzuchtje
te bekennen: het was een stilte, die den storm vooraf
ging.
„Ik ben bang dat er zwaar weer komt," merkte Olga
op.
„Het is te hopen, want dan krijgen we tenminste wat
verademing."
„Ja, maar Violet is zoo bang voor onweer."
„Het zal nog wel niet losbreken."
Bijna geruischloos spoedde de auto zich over den
stoffigen weg. Olga sprak niet meer én keek peinzend
voor zich uit. Toen ze het dorp bereikten, viel het hun
beiden op, welk een doodsche stilte daar heerschte. Er
was geen kind of hond op de straat te bekennen.
Eensklaps vroeg Nick: „En wat ls er met Hunt-Go-
ring gebeurd?"
Een hoogroode kleur steeg haar naar het gezicht.
„Hij bracht ons naar het havenplaatsje en verdween
weer met zijn jacht"
„Het is te hopen, dat hij op den bodem van de zee
terecht komt," mompelde Nick.
„Dergelijk soort menschen krijgen nooit een ongeluk,"
merkte Olga wijsgeerig op.
De auto hield stil voor de herberg van juffrouw
Briggs. „Het lijkt me het beste, als we maar meteen
naar binnen gaan, Nick," zei Olga.
„Natuurlijk."
Ze stapten uit en liepen de gelagkamer binnen. Er
was niemand te ontdekken. Zwijgend begaven ze zien
naar de eerste verdieping, waar evenmin eenig geluld
riel te hooren.
Wordt vervolgd.
