RADIO-RUBRIEK.
VOOR DEN TOESTELBOUWER.
Over anode-accu-batterijen en nog wat.
In M nik der honden.
WARE WOORDEN.
r
WETENSWAARDIGHEDEN.
Gedwongen huwelijk.
De Zonnekoning op reis.
Wflt d uw liefdesbrieven voortaan niet meer
op kantoor schrijven De firma Yzegrim Co.
reclameert, dat zij „duizend groeten en kussen"
beeft ontvangen in plaats van twee vaatjes haring!
den grond. Er was een enorme open haard. De oman
had zijn lantaarn op tafel neergezet. Hij ontstak1
•vuur in den haard, waarvan de vlammen spoedig
g. Uiige flikkeringen en schaduwen in het vertrek
deden ontstaan. Dan spreidde hij' eenige vachten
op een rustbank aan een der wanden, haalde uit
een kast een flesch wijn en wat brood te voorschijn
en ging dan zachtjes heen, na miji goeden nacht
gewenscht te hebben. Ik had weinig lust tot eten.
Ik dronk slechts een glas wijn en .legde mijl dan op
de rustbank, op de zachte berenvellen neer. Mijn
oogen dwaalden het vertrek rond. Aan de wanden
hingen eenige oude schilderijen en wapens. In den
versten hoek van het vertrek scheen een deur te
zijn, naar een andere kamer. Het licht van den
haard, dat al .lager begon te vlammen, veroorloofde
mij échter niet te zien,, wat het eigenlijk precies
was. Ik zag slechts een donkere rechthoekige vlek,
donkerder dan de wanden eromheeen. Of het door de
buitengewone omgeving kwam, weet ik niet, maar
ik kon den slaap maar niet vatten en bleef met
wijdopen' oogen liggen staren. Opeens ging er een
ijskoude rilling langs mijn rug, ik richtte mij half
op, op mijn elleboog en bleef 'zoo, als versteend,
naar de deuropening, in den versten hoek van het
vertrek, recht tegenover mijn rustbank, staren....
Want daar was eensklaps een vreemd lichtschijn
sel zichtbaar, dat sterker en sterker werd en in dat
lichtschijnsel kwam een vrouwengestalte te voor
schijn.... Hoewel ik verstijfd van schrik naar de
verschijning keek, werd ik toch getroffen door de
buitengewone schoonheid ervan. Het was een jonge
O
Oonda, waar is bet hondje?
In den stofzuiger, mevrouw!
Dezer dagen was een vooraanstaand Engelsch
fabrikant van accumulatoren zoo bereidwillig, ons
een pe; «gesprek toe te staan over het zeer actueele
vraagstuk der z.g. droog geladen accumulatoren,
anode-accu-batterijen enz.
Gedurende een.igen tijd namelijk worden zooge
naamde „drycharged" (geladen accumulatoren, die
in drogen toestand, dus zonder izuur, in voorraad
gehouden kunnen worden) accumulatoren aange
boden. Het voordeel? Men koopt ze in den winkel
neemt ze mee naar huis, vult ze aldaar met zuur,
en.... de accu is geladen .Gereed voor het gebruik.
Wat gemakkelijk en handig is, doch niettemin
groote nadoelen heeft. De fabrikanten er is er
niet één, volgens onzen zegsman, die het tegendeel
beweert zijn het er over eens, dat dit procédé
niet goed voor de accumulatorplaten is, al be
hoeft het, na verdere goede behandeling, geen na-
deelige uitwerking te hebben op den levensduur van
de accu-platen. Mlaar aan die verdere goede behan
deling ontbreekt het in den regel. Waarom men dan
de accu's in droog geladen toastandi levert? Het
verkoopt zoo gemakkelijk1 en.»., de concurrent doet
het ook!
Ook1 de anode-accu-batte rijen hebben in' de praktijk
ernstige bezwaren en het is weer voornamelijk de
verdere behandeling, die ze veelal vroegtijdig
doet sneuvelen. Deze batterijen die toch vri| prijzig
zijn, verdienen een goede behandeling door een
bekwaam vakman. Zelf laden moet afgeraden
worden, tenzij men volledig op de hoogte is van de
betreffende techniek. De door te voeren laadstroom
mag slechts ten hoogste 0.1 Ampère bedragen. Bij
verschillende merken en uitvoeringen zelfs nog
minder. Niet zelden wordt dit maximum over
schreden, terwijl gedurende het laden slechte de ge-
vrouw, in «en lang, lijden, sllvergllnstertnd kleed
gehuld, een ridder-Jonkvrouwe.... haar bleekt,
beeldschoon® gelaat, was naar mij. toegewend....
door de blonde vlechten, die los over haar kleed
neerhingen, waren gouden draden gevlochten....
om haar hals droeg ze een fonkelend diamanten
snoer.... Langzaam kwam zijl naar voren., zij
scheen te zweven en het licht werd steeds sterker.
.Zij' keek naar mij, met een droefgeestige glimlach
.op het gelaat, alsof ziji mijl iets vragen wilde, doch
geen wooid kwam over haar lippen.Nu stond zij
daar in de deuropening van mijn kamer, blank-
stralende schoonheid uit de middeleeuwen.... Mijn
tong plakte aan mijn verhemelte, ik pijnigde mij
met de vraag, twat dit moest beduiden, een geest
verschijning, een spook.... of een gril, van een ro
mantische bewoonster van dit kasteel die mij,
vreemdeling, eens wilde doen schrikken midden in
den nacht., of.. Maar daar opeens verflauwde het
'licht snel en., een seconde later waa de gestalte
verdwenen, spoorloos, als door den muur opgeslokt.
Ik bette mij; het koude zweet van het voorhoofd.
Dan, in een onverklaarbare angst, trok ik de beren
vellen over mij1 heen, kneep de oogen stijfdicht en
trachtte in te slapen. Wat mij' eindelijk gelukte.
Zoodra het dag was, ontwaakte ik. Ik stond, op en
begaf miji naar de deuropening, waardoor den vo-
Wat li geluk, man, dat jij veilig bentl
rigen avond de jonkvrouw© was binnen gekomen.
Ik kwam in een ander vertrek, evenzoo met middel-
eeuwsche meubelen en aan den wand schilderijen.
Het eerste wat mij; trof, was een meer dan levens
groot schiLderiji van een' jonge riddervrouwe, het
portret.... van de nachtelijke bezoekster! Ik stond
verslagen. Wat stak hier voor geheim achter? Wat
verborg dit adelaarsnest, dit „Slot Arendshoogtey?
Ik keek eens uit het kleine venster, dat op den
Rijn uitzag.... En toen opeens kreeg ik een inval
Ik zag, dat beneden de weg een scherpe bocht
maakte, dat die weg daar sterk' helde, en dat het
licht van het venster precies op het schilderij; van
de jonkvrouw viel.... Toen barstte ik opeenia in
lachen uit. Want in eens begreep ik, wat mijn
geestverschijning was geweest. Er was nauwelijks
een auto gepasseerd, met fel schijnende zoeklich
ten, die eensklaps om den hoek van den hellenden
weg waren komen kijken, door het venster hadden
geboord en het schilderij' in een fel licht hadden
gezet. Dat had ik door 'de deuropening, gezien, en,
daar ik de lijst juist niet had kunnen zien, had het
geschenen, of de jonkvrouw© in levenden lijve, in
een geheimzinnig licht in de deuropening had ge
staan.
Dat waa de oplossing van het geheim van het
Slot Arendshoogte.
heele batterij, wordt gecontroleerd. En dat, waar
controle op alle cellen afzonderlijk een levenseisch
genoemd moet worden.
Het spreekt van zelf, dat de cellen eveneens zoo
gelijkmatig mogelijk ontladen dienen te worden.
Een (of eenige) cellen geheel of te ver en de
anderen slechts gedeeltelijk of heel weinig -
ontladen, geeft ernstige moeilijkheden bijl de lading.
Eb toch zal dit als regel het geval zijin, daar men
èn voor de h.f. en detectorlamp èn voor de l.f.-
lampen beide, anodespanning aftakt. Een deel van
de anode-accu-baterijl levert daardoor meer stroom,
wordt dus zwaarder ontladen, dan het andere deel
Dit is niet te vermijden of'men zou twee plaat-
spanningsbronnen moeten nemen, maar wel kan
men ervoor zorgen, dat de dubbel belaste cellen
niet te ver ontladen worden, waarvoor dan een
periodieke controle op deze cellen kan dienen. Zou
men n.1. eerst tot laden overgaan, nadat de geheele
batterij! tot de laagst toelaatbare spanning ontladen
ia, d. i. het aantal cellen x 1.8 Volt, dan kan men
er zeker van zijn, dat een deel der batterij, 'het
dubbel-belaste, te vèr ontladen is, En dit, hoewel op
zichzelf niet ernstig, geeft weer een groote kans,
dat de te ver ontladen cellen na de lading niet ge
heel opgeladen zullen zijn. Na iedere ontlading én
daarop volgende lading wordt de toestand, daar
door ongunstiger.
In een groot dagblad zagen wijl onlangs als een
verder nadeel1 van de anode-accu-batterijen genoemd,
de vriji groote spannlngsafval. De totale apannings-
afval van een batterij van 60 cellen wordt, bij' een
spanningsafval van 0.2 Volt per oei, 12 Volt. Dit
is inderdaad vrij' veel, maar het vindt uiterst ge
leidelijk plaats. Bovendien zal men zelden dadelijk
de volle spanning op de plaat van de lamp zetten.
Eerst na eenigen tijd zal men het aftakkingsklem
metje op h:et laatste contact van de batterij, zetten.
Het wil ons daarom) voorkomen, dat dit geen bij
zonder groot bezwaar is. Men moet alleen met eenig
overleg te werk gaan.
DOOR DE ONEINDIGE EENZAAMHEID VAN
KAM80KATKA.
Kort geleden is een economische commissie, die
tegelijk de opdracht had een cultuurfilm te ma
ken, de eerste uit het leven van de inboorlingen
van Kamschatka naar Moskou teruggekeerd.
De inboorlingen, zoo wordt in het rapport der
comimjissie gezegd, noemen hun land het rijk der
bonden. Want de honden spelen inderdaad in deze
uenzame wereld een belangrijke rol. Ze zijn daar
het eenige verkeersmiddel en worden met voorliefde
geteeld. Als er niets te eten is wordt een hond ge
slacht. De honden trekken de sleden met een snel
heid van tien K.M. per uur. Dagenlang trokken we
door de oneindige eenzaamheid. In den winter za
gen we geen zon en slechts een roode schijn ver
lichtte -den hemel. De toendra, deze onmetelijke
vlakte, gelijkt op een zee. In een kleine nederzet
ting hielden onze sleden stil voor de woning van
den belasting-inspecteur Wol. Hij is Noor van ge
boorte en leeft hier reeds meer dan twintig jaar. In
zijn pels ziet hij er uit als een Wiking. In zijn „Jo-
ronga" een typische inboorlingenwoning, zijn stoe
len noch tafels. Men eet op de met vellen bedekten
vloer. Behalve Wol wonen in zijn armzalig huis een
aantal vrouwen, die tot zijn familie behooren. In de
hut is het zoo warm gestookt, dat de lieden daar hij-
na ongekleed rondloopen. Het vertrek is tegen mijn
verwachting, zeer zindelijk. Ik ontdek zelfs tanden
borstels en sponzen. Aan den muur hangen kousen
uit het duurste bont vervaardigd. Een kostbare
pels is overigens in deze omgeving een geheel ge
woon verbruikaartikel. De belasting-inspecteur Wol
is een rijk man. Hij bezit vele honden en goede wa
pens. In de naaste nederzetting lijden bijna alle
inboorlingen aan schurft. Wij voelden er weinig
voor om op de vellen te- gaan liggen, die met on
gedierte waren bedekt. In menige nederzetting,
spotten de hygiënische toestanden met iedere be
schrijving. Van den anderen kant wordt geconsta
teerd, dat men vaak onverwachts op sporen van
Europeesche beschaving stuit. In een „Joronga"
bijv. vonden wij een gramophoon, in een andere
zelfs een piano, waarop overigens niemand kon spe
len en waarvan men niet wist, waar ze vandaan
was gekomen. In een groote nederzetting werd kort
geleden een sc'hool opgericht, de eerste in deze om
geving. Twee maal in de week komen hier de jon
ge Kamischatalen uit de omgeving bijeen, leeren
,ezen en schrijven en luisteren zelfs naar politieke
voordrachten.
DICHTERLIJKE DICTIE.
(Moustiqiu, Charleroi.)
We zijn tweelingen en schouder aan schouder
opgegroeid.
Een talent zal zich nooit tot volle perfectie kun
nen ontwikkelen, zonder dat het in de moeilijke ja
ren van zijn ontbolstering meedoogenloos gewezen
wordt op zijn fouten.
Vele menschen hebben behalve de gewone vijf
zinnen, nog een zesde, namelijk eigenzin-nigheid).
Welwillendheid is meer dan weldoen met geld,
daar zij kan bewezen worden zoowel aan den doo-
de, als aan den levende.
o
Niet slechts vruchten, maar ook menschen zijn
er, bij welke alleen de kern of alleen de schaal ge
nietbaar is.
Niets verschaft den mensch zooveel tegenstan
ders als een verstandige opmerking op de verkeer
de plaats.
De wijsheid van den man verschaft vermogen,
die der vrouw bewaart het.
Mevrouw, hebt a mets te drinken voor me?
Ik zal n glas water halen.
Ik vraag iets om t» drinken, mevrouw, niet om
me te wasschen I
Is het U bekend:
dat er bij' het spreken 44 verschillende spierei
in beweging komen?
d a t de eerste draadloozen signalen werden uit
gezonden vanaf den Edffeltoren in Parijs in hel
jaar 1009?
dat de hoogste berg in Groot-Brittannië is di
Ben Navis?
dat die doorboord is door de langste watertu
nel ter wereld, namelijk een van 24 K.M.?
dat er wekelijks in Engeland 75 000.000 krante
verkocht worden?
dat dat cijfer in 1828 ongeveer 170.000 beliep?
dat stalen rails, dié in de richting Noord-Zuil
gelegd zijin, langer duren, dan die, welke in d
ichting Oost-West liggen?
d at dit komt doordat in het eerste geval het mag
netisme, opgewekt door de wrijving van den trein
ongestoord blijift, terwijl 'het in het laatste gevai
weerstand ondervindt, hetgeen de slijtage van d
rails beïnvloedt?
De families Scott en Murray, In Groot Brittan-nil
leefden van de vroegste tijden tot in de zeventiende
eeuw in openlijke vijandschap. Een vreemdsoortige
reden bracht tusschen beide familiën een verzoening
teweeg en had zelfs een huwelijk ten gevolge.
WiUiam Scott werd door Gideon Murray gevan
kelijk op zijn kasteel gebracht en zou worden op
gehangen. De vrouw van Murray zei echter tegen
haar man:
1 't Is een aardige man, uw gevangene en wi
hebben drie lleelijke dochters. Stel hem voor een
van haar te trouwen.
Daarnaar heb ik wel ooren, zei Murray, hij
moet Agnes met haar dikke lippen tot vrouw ne
men.
Toen den gevangene dit voorstel gedaan werd,
wees hijl het van de hand, doch reeds stond hij. met
den strik omi den hals op de ladder, toen het ham
te benauwd werd en hij besloot de diklippige tl
huwen. (Het h uwe ijk werd zelfs zeer g elukkig^
Lodewijk XI,V reisde volgens zijni tijdgenootei
zeer snel. Naar onze begrippen beteekent dat niet
als men weet, dat bijv. op de reis van Parijs naa
Chalona (173 kilometer) 5 maal overnacht werd. He
groote gevolg, waaronder In den regel een aanti
dames, maakte de verplaatsingen van den Zonn
koning tot een groote onderneming. Een voor
zeden van dien tijd zeer belangrijk boek, Louis XI
et la Grande Mademoiselle van Arvède Barini
geeft de beschrijving van een reis naar Vlaanderet
die het hof in 1670 ondernam. Toen in 1568 het b)l
een reis naar Lyon deed, werd het aantal deel
nemers op 12000 geschat. D!it werd in 1670 nog ovei
troffen, daar de geheele koninklijke familie en een
reusachtig hof meeging, ongerekend het begelei
dende leger.
Den 28en April brak1 men op van St. GermaiD'
Het leek een volksverhuizing. De voorname reis-
genooten voerden volledig meubilair mede, zoo
kostbaar mogelijk. De koning twee prachtige kamer-
inrichtingen. De -nederige reisgenooten hadden toeft
minstens een veldbed, 't Was een eindelooze reis.
van vrachtwagens, karren, lastpaarden en ezel».
De reis, heen en terug, duurde 6 weken,
zwartVis"md' dSt Wit haar heeft en dat zi'n snor nou
Wel. zijn haar li twintig jaar ouder dan zijn snor.
