SchagerCourant
fid.sq
WIERINGERWAARD.
WIERINGEN.
Tweede Blad.
Ingezonden Stukken.
De Koning en de Koningin der Belgen
naar den Kongo.
Q7qj2£beft£-
®urvfon
éand
Uit onze Omgeving.
Feuilleton.
Donderdag 7 Juni 1928
71ste Jaargang. No. 8266.
Mijnheer de Redacteur,
Naar aanleiding van Uw stukje over de jeugd in
•ome plantsoenen, zou ik gaarne van U willen ver
nemen (of van iemand anders, die het weet), of
een kantonrechter bevoegd is de ouders van, kinde
ren een boete te laten betalen, die aan die kinderen
eventueel wordt opgelegd wegens beschadiging van
gemeente-eigendommen in deze van onze plant
soenen 'bljrv. Een beter werkend middel bestaat er
niet dan dat oudera voor de baldadigheid van hun
ki'o'-si moeten .schuiven Elke gulden wordt dan
(meestal omgezet in een flink pak voor de broek van
den schuldige en dit geeft.
Als de politie met die wetenschap en mot de hulp
van onzen burgemeester eens eenige processen-ver
baal opmaakt, die boeten tengevolge hebben, zijn
onze plantsoenen 1 geloof me gauw als met
prikkeldraad omzet.
Met dank voor de plaatsing,
O >k een belastingbetalend Schager bürger,
die van onbeschadigd groen houdt.
HET VERTREK.
Een mijlpaal in de geschiedenis van het Belgische
volk.
Het Belgische koningspaar is Dinsdagmiddag uit
Antwerpen vertrokken ter aanvaarding van een
reis naar de Belgische Kongo-kolonie, waarbij ze
slechts door een klein gevolg vergezeld worden,
waaronder een drietal Fransch-Brusselsche journa
listen. Over het vertrek wordt het volgende uit
Antwerpen aan de N.R.Crt. geschreven:
Het is de eerste maal dat een koning en een ko
ningin der Belgen de kolonie gaan bezoeken. Wel
bereisde koning Albert het iKongogebied 20 jaar ge
leden, maar toen was hij de vermoedelijke troon-
opvolger van koning Leopold II. Een koninklijke
trein, waarvan de locomotief met vlaggen was ver
sierd en waarin de ministers, de voorzitters en on
dervoorzitters van Kamer en Senaat, burgemeester
Max, verscheidene generaals en personen deel uit-
makende van de hofhouding hadden plaats geno-
men, vertrok omstreeks half elf van het Noorder
station te Brussel en stopte een half uur later bij
de halte van het koninklijke slot te Laeken, waar
na een korte begroeting door den minister-presi
dent Jaspar en den minister van koloniën Lippen»,
de koning, de koningin, kroonprins Leopold, prinses
Astrid, prinses Marie José en prins Karei in den
aalonwagen stapten. Vervolgens reed de trein, door
een eskadron van militaire vliegtuigen in de lucht
begeleid, naar Antwerpen.
Op de Scheldekade bij het Steen was een eerepa/vil-
joen opgericht, in de omgeving waarvan zich een
zeer groote menigte bevond, die Lij het uitstappen
het Koninklijk gezin herhaaldelijk luide toejuichte.
De vaandels der Antwerpsche vereenigingen waren
aan weerskanten van den doorgang opgesteld; de
schepen in de haven waren met vlaggen en wim
pels getooid.
Mr. van> Cauwelaert, de burgemeester van Antwer
pen en de gouverneur der provincie begroetten de
hooge gasten, terwijl de Maagd van Antwerpen or
chideeën aanbood aan de Koningin en de prinses
sen. Kardinaal van Roey, de wethouders van Ant
werpen, vele Kamerleden en senatoren waren tegen
woordig in de nabijheid van het eerepaviljoen. De
militaire eerbewijzen werden gebracht door detache
menten van het Antwerpsche garnizoen. Nadat de
Brabangonne was uitgevoerd, nam burgemeester
Van Cauwelaert het woord. Zijn redevoering, die in
het Nederlandsch werd gehouden, werd door middel
van luidsprekers over de duizendkoppige menigte
verspreid. De burgemeester zeide, het een voorrecht
te achten uit naam van de Antwerpsche bevolking
van de aanhankelijkheid en de vereering voor de
doorluchtige personen van het Koninklijke huis te
mogen getufgtn. Deze bevolking koestert den wenech
dat deze reis zeer voorspoedig moge zijn en haar
gebeden zullen het Koninklijke paar steeds verge
zellen. De reis, welke Uwe Majesteiten ondernemen,
de een mijlpaal in de geschiedenis van het Belgische
volk, omdat zij een halve eeuw van koloniale poli
tiek afsluit. Zij deze tocht tevens een wegwijzer in
de richting van de verhoogde welvaart door middel
van een verhevigde koloniale bedrijvigheid. De ope
ning van den B.C.K. (Beneden Congo Katanga-
spoorweg is daar wel het schitterendste bewijs van
en de schoonste verwachtingen, welke op koloniaal
gebied in België werden gekoesterd, worden aldus
verwezenlijkt.
De burgemeester zeide verder te hopen, dat bij
den terugkeer van den Koning en de Koningin de
groote werken te Antwerpen zouden zijn voltooid en
het schip, dat hen naar België zal terug brengen,
het eerste zou zijn, dat door de nieuwe sluizen van'
de Kruis8chans zal varen. Ook richtte de burge
meester nog een bijzonder woofd tot de Koningin,
in wier medemaken van deze reis naar de kolonie
hij' een onafwijsbaar beroep zeide te zien op het hart
der Belgische vrouwen, want nadat van de Belgi
sche moeders gevraagd is, afstand te doen van haar
zonen om het Afrikaansche land te helpen bescha
ven, worden zij thans ook verzocht haar dochters
voor de kolonie ter beschikking te stellen, opdat
deize daar als verpleegsters en als echtgenooten haar
plicht zullen doen. De heer Van Cauwelaart besloot
zijn rede met de kreet: Leve Koning Albert, leve
Koningin Elisabeth, leve het koninklijk vorstenhuis!
Koning Albert, op zijn beurt het woord voerend,
eveneens in het Nederlandsch, dankte voor het har
telijke onthaal, dat hem en de Koningin van de zijde
der Antwerpsche bevolking mocht te beurt vallen en
zeide dat deze ontvangst hem werkelijk had ge
roerd.
Uw afscheidsgroet, aldus de Koning, zal ongetwij
feld geluk brengen, en wanneer wij in Boma uit
stappen, zullen wij ervaren, hoe nauw uw stad aan
de kolonie verbonden is. De koning herinnerde ver
der aan het koloniale werk van koning Leopold II
en betoogde, dat met de ontwikkeling van de kolo
niën ook de voorspoed van Antwerpen ten nauwste
is verbonden. Van Antwerpen moeten wij de eerste
haven van het vasteland maken: de leuze van de
Kongo-kolonie.: „Arbeid en vooruitgang" staat in
nauw verband met het Belgische „Eendracht maakt
Macht".
Wij zullen het beschrijvingsmandaat, dat wij aan
vaard hebben voltooien. Door onze eendracht mou
ten wij machtig blijven en eensgezind den vrucht
baren weg opgaan van een grooteren nattionalen
voorspoed!
De schoolkinderen zongen daarop het lied: Naar
wijd en zijd, waarna de vorstelijke personen zich
naar een tweede salon, vlak tegenover het stoom
schip begaven.
Daar werd den consuls, den kamerleden, den ge
meenteraadsleden en andere autoriteiten gelegen
heid geboden den koning en de koningin een goede
reis toe te wenschen, waarna het gulden boek der
stad Antwerpen door de koning, de koningin, de
prinsen en de prinsessen werd geteekend. De ko
ninklijke reizigers (begaven zich vervolgens aan
boord, waar de koninklijke standaard werd gehe-
schen. Het vertrek van de paketboot Thysville ge
schiedde om half twee.
De koning en de koningin omhelsden de prinsen
en prinsessen op het wandeldek onder het luide ge
juich van de aanwezigen, waarna de prinsen en
prinsessen weder aan wal terug gingen, en de boot
VERKRIJGBAAR BI
ALLE ERKENDE
RIJWIELHANDELAREN
Adv* uitknippen
EN BEWAREN TOT JOJUNT
KGfl-ZEEPEABRIEKEN DE DUIF
v/MCHR-PLEIME5DEN DOLDER.
langzamerhand wegvoer in de richting van de Ne-
derlandsche grens, vergezeld door militaire vliegers
en een flottilje bevlagde Jachten en sleepbooten,
terwijl op den toren der hoofdkerk het carillon
speelde en de groote klok werd geluid, en op de kade
de militaire muziekkapel bet Belgische volkslied
speelde.
Ome kermis behoort weer tot het verleden. Biji 't
opsommen van hetgeen er te zien was, kunnen we
kort zijn, n.1. een paar kramen en twee slagmachi
nes, Voila tout.
Zelf» de zweefmolen, tot nu het eenige vermaak
voor de kinderen, schitterde door afwezigheid.
zouden wel aan 't Polderbestuur in overweging wil
len geven om 't volgend Jaar een gratis staanplaats
aan t,e bieden, dan is er misschien een stuk brood
te verdienen en de kermis geeft dan aan de kinderen
pi eer amusemen t.
Zondag waren er evengoed, veel inenschen op de
been en de cafóvs waren den geheelen dag best be
zet. Uitgezonderd een klein kloppartijtje (dat schijnt
er zoo' bij, te bebooren) liep alles goed van stapel en
Werd er druk gefoxtrot. Jan van Riemsdijk noemt
het tegenwoordige dansen zoo^n beetje schoevelen.
Maandagavond hadden we 't genoegen de Schagei
tooneelvereeniging V.V.V. voor ons te zien optreden
bij! den heer H. van der Woude, met „Hanen
gevecht", blijspel in 3 bedrijven door D. H. Scheffer.
We hebben geen banen zien vechten, doch wel heel
mooi spel. De 181^-jarig© Loes, die bij Oom van
Dalfsen te logeeren kwam en bijl die gelegenheid de
hoofden van Dr. Peter Laporte en ten slotte ook van
Oom zelf, (beiden pl.m. 40 jaar) op hol bracht, was
schitterend.
Ook de Koeterwaalsche Trixy, die een goed oogje
had op Dr. Laporte, was heel goed en niet 't minst
hebben we genoten van het keurige spel van Her
man van 'Dalfsen, in de 2 eerste bedrijven een ver
stokte vrijgezel en in 't laatste heeleimaal omge
keerd ten opzichte van Loes, bij wien "hij evenwel
bedrogen uitkwam en zich toen maar weer wendde
tot zijn trouwe schoonzuster Gonne, die hem toch
steeds zoo goed had verzorgd.
'Hlet eerste bedrijf had o.i. iets beter kunnen zijn,
■ka b I e-kien
Olga keek Nick ernstig glimlachend aan en zei niets.
„Ik ben bang, dat ik je te zacht aangepakt en je ver
wend heb," vervolgde Nick. „Het wordt meer dan tijd,
dat er een einde aan komt. Wanneer je niet wat meer
belangstelling gaat voelen voor hetgeen er om je heen
gebeurt, dan zal ik er op staan, dat Je lederen morgen
een ijskoud bad neemt en een half uur met halters
werkt."
Toen begon ze te lachen. „Ik vind Je alleraardigst,
als Je zoo tiranniek optreedt, Nick."
Hij liet haar loa. „Ik ben volkomen ernstig, kindje.
Ben je het nu eindelijk met jezelf eena geworden, wat
Je Noel zult antwoorden, wanneer hij je vraagt zijn
Vrouw te willen worden?"
Ze schrikte. „Maar Nick," zei ze weer en ditmaal lag
or een geïrriteerde klank in haar stem.
Hij kon een glimlach niet weerhouden. „Ik verzeker
je, dat hij er avond of morgen mee voor den dag komt,
Olga mia. Je moet niet vergeten, dat er hier heel wei
nig Jonge meisjes in de buurt zijn en onze jonge vriend
Is buitengewoon voor indrukken vatbaar. Hij behoort
tot één van die mannen, die minstens twaalf maal ver
loofd zijn, voordat ze gaan trouwen. Nu la de groote
vraag, of jij van plan bent tot één van dat dozijn ge
rekend te worden."
„Nee, dat zeker niet," gaf Olga heftig te kennen.
Ze stond op en legde -haar handen op Nick's schou-
1 ders. „Ik denk niet, dat hij zoo dwaas zal wezen me te
vragen, Nick. En wanneer dit onverhoopt toch mocht
gebeuren, dan zal ik heusch niet zoo dom wezen om
„Ja" te zeggen.
„Ik ben blij dit te hooren," zei Nick kortaf. „Ik maak
te me ongerust, dat je hem uit louter verveling zou ac
cepteeren."
„Nick, ik verveel me totaal niet" j
Hij keek haar ongeloovlg aan.
„Ik verveel me totaal niet," herhaalde ze hartstochte
lijk. „Ik voel me volmaakt gelukkig in jouw nabijheid."
Is dat werkelijk waar?"
„Geloof je me niet?" zei ze verwijtend.
Hij lachte. „Niet heeleimaal, kindje, doch dat kun jij
niet helpen. Wat ben je van plan vanavond te dragen?"
Olga voelde, dat Nick opzettelijk het onderwerp van
gesprek veranderde, en ze begreep, dat hij het discours
als afgedaan beschouwde.
Kort daarop begaf zij zich naar haar kamer om zich
voor het diner van den Radjah te kleeden. Ze had een
japon gekozen van een zacht lila kleur en het toilet
kleedde haar buitengewoon goed. Wanneer* er een me
nigte andere jonge vrouwen aanwezig waren geweest,
zou niemand haar waarschijnlijk opgemerkt hebben,
doch in Sjikarpoer waren niet veel jonge meisjes; an
ders zou Noel Wyndham's attenties zich vermoedelijk
in een geheel andere richting hebben bewogen.
Dit alles zei ze glimlachend bij zichzelf, terwijl ze nog
een laatsten blik in den spiegel wierp. Olga was nim
mer IJdel geweeBt en ze vond, dat zij er dien avond be
paald leelijk uitzag. Wat kon Noel in 's hemelsnaam
toch in haar zien? Het was onbegrijpelijk, dat er nog
een enkele man op Qod's aardbodem bestond, die het
de moeite waard vond eenige notitie van haar te ne
men.
Niettemin was Noel een van de eersten ocm haar te
begroeten, toen ze met Nick de trappen van het palels
besteeg en er kwam een uitdrukking van bewondering
en teederheid in zijn oogen.
„Wat zie Je er mooi uit!" riep hij verrukt uit „Weet
je wel, dat je bijna te laat bent gekomen? Ik heb al
minstens een kwartier op je staan wachten?"
„Wat zonde van je kostbaren tijd," antwoordde Olga
glimlachend, daar zij op dat oogenbllk werkelijk niets
anders wist te zeggen,
„Oh, nee, beelemaal niet... Ik had niets betera te
doen," verzekerde hij haar. „En mijn geduld wordt ten
volle beloond. Ik hoop, dat je van muziek houdt. Ik heb
mijn banjo voor den Radjah meegebracht. Dat Is in
elk geval beter dan het geluld van een tom-tom. Ik
verwacht, dat ze zoo vriendelijk zijn geweest om ons
aan tafel naast elkander te plaatsen. Ik wil wel vijf
ropyen tegen één shilling verwedden, dat het niet ge
beurd is."
Olga weigerde dit edelmoedige aanbod te accepteeren,
bewerende, dat ze te weinig shillings bezat om er roeke
loos mee om te gaan.
„Het zal je verdiende loon zijn, als ik Je tafelheer
blijk te zijn," zei hij lachend.
Toen ze echter tot de ontdekking kwam, dat dit in
derdaad het geval was, was ze heel blij, dat het lot het
zoo geregeld had. Hij was zoo vroolijk en gezellig en
l 'hij wist altijd zulke aardige verhalen te doen. Het was
I Olga's gewoonte niet met mannen te flirten, doch het
was eenvoudig onmogelijk om niet van Noel's gezel
schap te genieten.
Ze raakte er hoe langer hoe meer van overtuigd, dat
hij totaal geen ernstige bedoelingen met haar had. Hij
i was nog veel te jong en te oppervlakkig om aan zoo-
iets gewichtigs als een huwelijk te denken.
HOOFDSTUK IV.
HET DROOMBEELD.
Wanneer Olga Noel niet als tafelheer had gehad, zou
ze het diner buitengewoon vervelend hebben gevonden.
De Radjah was voortdurend in druk gesprek gewikkeld
met kolonel Bradlaw, die zijn opinie ten beste gaf over
de verschillende takken van Engelsche sport
Nick zat aan den overkant van de tafel naast Dalsy
Musgrave, klaarblijkelijk tot hun beider voldoening.
„Wat zou je zonder mij moeten beginnen?" vroeg
Noel ondeugend, nadat hij haar blikken gevolgd had,
„Ik kan heusch uitstekend op mezelf passen," ver
telde ze hem.
„Je moet hot me niet kwalijk nemen, maar... dat ge
loof ik niet," zei Noel ernstig. „Je zou eenvoudig door
het eerste, het beste monster, dat zich op je pad ver
toonde, verslonden worden."
Olga stak haar kinnetje uitdagend in de hoogte.
„Dat is het flagrante bewijs, hoe slecht je me kent"
„Ik durf te beweren, dat ik Je heel goed ken," ver
zekerde Noel haar met een hartstoohtelijken blik. „Maar
dat neemt niet weg, dat ik nog veel meer van je wil
weten. Ik vermoedde dat Je zelf maar al te goed weet
hoe verleidelijk je bent."
„In welk opzicht?" vroeg ze eenigszins uit de hoogte.
Er lag een uitdagende blik in haar grijsblauwe oogen.
Hij lachte een weinig verlegen. „Dat kan ik niet pre
cies omschrijven.Ik bedoel eigenlijk... dat... dat... Je
zoo buitengewoon aantrekkelijk kunt zijn."
„Bespaar me alsjeblieft je complimentjes," zei Olga
geïrriteerd.
„Verveel ik je?" Er lag een angstige klank in zijn
stem en Olga kon niet nalaten te glimlachen.
„Misschien wel," zei Olga plagend.
Ze keek hem aan, doch onmiddellijk moest ze haar
oogen neerslaan. Op dat oogenbllk drong het tot haar
door, dat deze jonge man naast haar een buitengewone
aantrekkingskracht bezat Ze vroeg zich af, of hij zich
doch dé béid» laatsts ttettrftren hebbtn de onawrssr
000 aanwezigen zeer goed voldaan. Eén daverend
applaus was daarvan wel 't bewijs.
De pau®en werden aangevuld door uitstekends
jazz-band-muziók van de fan*. Kos.
In het lokaal van den heer S'ch'enk, dat geheel
vol was met belangstellenden, gaf de bekende Wie-
ring,er Bioscoop een voorstelling, welke als gewoon
lijk ook weer uitstekend beeft voldaan. Eerst kre
gen we een blijspel in 5 bedrijven, n.1.: „D'e bewo
ners van twee hoog", waarbiji hartelijk werd gelachen
en als hoofdnummer: „Vrouwenmacht", spel VRn
leed en liefde in 6 acten. Vrouweiwnacht haalt den
man omlaag; kan hem opheffen tot een braaf
mensch. Elen misdaad of ook wel heldendaad is
veelal verricht onder den invloed van een vrouw.
De explicatie door den heer Boeker was weer heel
goed. De talrijke aanwezigen waren xeer zeker
hoogst voldaan.
Tot zoover'de beide eerste dagen en dan reet ons
nog den Dinsdag. We kunnen zeker den heer Van
der Woudè dankbaar zijn, dat hij: onsi in de gele
genheid heeft gesteld om opi 't gebied van cabaret
eens! iets fijns te engageeren, n.1. het Duo Hofmann
met hun dochter, van Amsterdam. In langen tijd
hebben we ons niet zoo' kostelijk geamuseerd als
Dinsdagavond. Wat hebben die inenschen ons doen
lachen en wat werden alle nummers prachtig voor
gedragen. Ook als Volendammera waren ze eenig.
Het geheel was in één woord: éf. Kun laatste num
mer was: „Tot kijk. ouwe Reus". Laten we hopen,
dat dit Duo hier niet voor de laatste maal 1« ge- v
weest. De ®aal wa« tjokvol.
Ook bij den beer Schenk was tijdens de pauxen
van 't dansen cabaret. D>aar was tf den heer Grar
pendaal, die met zijn leuke moppen er de gezellig
heid wist in te houden.
In 't lokaal Haverkorn, alwaar zeer goede harmo-
nica-dansmuziek, is 't eveneens druk geweest.
Dinsdagmiddag op het voetbalterrein verschillen
de wedstrijden, o.a, behendigheidswedstrijd voor
motorrijders, Veteranenwedstrijd ('Hollands-O ere-
kwee), Ringsteken voor motorfietsen, wedstrijd op
demonstratie nieuwe richting' dajmesturnen, door 1,0
dames van Olympla.
De uitslag der wedstrijden was als volgt:
Wedstijden op fietsen: le prij» Arie Blaauboer, 2&
prijis Chr. v. d. Kolk, 3e prijs A. Kaan, 4e' prij» C.
Glim.
Biji 't behendigheid motorrijden, waarbij1 over - 't
algemeen goed werd gereden, wist de heer J. G.
'Nieuwland van Burgerbrug op een nieuwe 'Artel den
len prijs te behalen. D'e groote concurrentie in aan
merking genomen, kan dit een mooi succes worden
genoemd. No. 2 was Aris Saai, ook op een Ariel; no.
3 Simon Mul met een HDumher en no. 4 Jacob Zan
der met een Tid. Er was veel belangstelling. Olp bet
terrein was een versterkte radio-installatie aange
bracht door de firma D'e Mbor van Schagerbrug, ver
tegenwoordiger van de Ned. Séintoestelfenfabriek te
Hilversum. De muziek was over 't geheele terrein
duidelijk te verstaan en een woord van dank aan
de firma De Moor is vanaf deze plaats dan ook wel
verdiend.
W.F.C.N.V.V., 3—2.
In aansluiting op het korte bericht over den pro-
jpaganöajwedstrijd WJFjC'NjVW. nog, het volgenV
de: Voor dezen wedstrijd was een mooie tak uitge
loofd. De aanhangers van W.F.C. hadden niet veel
hoop, omdat N.VW. in de le klas speelt en Wie-
ringerwaard in de derde. Het zag er dan bij 't be
gin naar uit, alsof W.W. zou verliezen. Reeds di
rect na den aftrap stevende N.V.V. op het W.W.-doel
af en bezorgde den keeper moeilijke momenten en
toen na pljm, 10 minuten spelen de W.F.C.-backs
tegelijk op één man afliepen, passeerde deize han
dig naar z'n buurman en 't was 1—0 voor N.V.V,
Vanaf dat oogenbllk werd bet spel van W.W. beter
en toen op een gegeven oogenblik de W.W.-links-
binnen de bal mooi vrij kreeg, lag spoedig de ge
lijkmaker in 't net, 11. Na rust was Wieringer-
waard niet meer te houden. Uit een corner maakte
de midvoor met een prachtigen kopbal het tweede
doelpunt en erven daarna lag de bal opnieuw achter -j
den N.V.V.-keeper, 31. Wel maakt N.V..V. nog een
tegenpunt uit een strafschop', doch gelijkmaken
konden ze niet meer. Zoo kwam Wieringerwaard
in bet bezit van het mooie zilveren takje, dat ze
door haar enthousiasme verdiend heeft gewonnen.
Scheidsrechter Van Ketel leidde dezen sportleven
wedstrijd zeer goed.
Vergadering van de Vereeniging tot' bevordering
van getrouw schoolbezoek te Oosterland in het lo
kaal van den heer J. Lont te den Oever, op j.1.
Dinsdagavond.
De voorzitter, de heer Godefroy opende de verga
dering met een woord van welkom aan de 12 opge
komen belangstellenden. Het doet spr. bedroeven
dat zoo weinige ouders aanwezig zijn. Het gaat hier
toch om de belangen der kinderen. Spr. hoopt dat
de besprekingen van dezen avond echter van aan-
genamen aard zullen zijn.
daarvan bewust was: ja, dat zou natuurlijk wel zoo
zijn, want 'hij was vermoedelijk reeds van kind af aan
door iedereen verwend geworden. Ze zou echter voor
niets ter wereld verliefd op hem willen worden, niette
genstaande ze eerlijk moest toegeven, dat ze zich tot
op zekere hoogte tot hem aangetrokken voelde.
,Nu," vroeg hij. „Meen je heusch, dat ik je misschien
verveel
Ze glimlachte. „Oh, nee, dat is allerminst het geval."
Verzekerde ze hem.
,Het is heel vriendelijk van je dit te zeggen. De Wynd-
hams hebben wellicht heel wat gebreken, doch ze zijn
allerminst saai."
Even zweeg hij, om toen te vragen: „Kon je goed met
Max overweg? Vond je hem aardig?"
Niettegenstaande hij decze vraag op quasi onverschil
ligen toon deed, vermoedde Olga toch vaag, dat hij er
een zekere bedoeling mee had. Ze voeldee hoe het war
me bloed haar naar de slapen steeg.
„Ik veronderstel, dat hij geen sympathie van Je is."
merkte Noel op, zonder haar antwoord af te wachten*
Ze aarzelde.
„Je kunt het gerust ronduit bekennen," stelde hij haar
gerust. „Max is een heel eigenaardig type... Hij is een
genie, en dergelijke inenschen zijn dikwijls lastig om
mee om te gaan. Hoe kon hij met je vader opschieten?"
„Oh, vader houdt van hem," antwoordde ze.
„Hij is nooit bijster op het gezelschap van dames ge
steld geweest," merkte Noel op. „Ik veronderstel, dat
hij nu zoetjesaan wel weer naar Sir Kersley Whitton
zal zijn teruggekeerd. Ik benijd hem dikwijls, want hij
aohljnt precies te kunnen doen, wat hij zelf wil."
„Ik wist niet, dat hij vertrekken zou," merkte Olga
kalm op.
„Niet? Ik meen me te herinneren, dat hij me dit in
zijn laatsten brief schreef. Hij heeft vaak de eigenaar
digste bevliegingen."
„Schrijft hij Je dikwijls?" vroeg Olga eenigszins
kortaf.
„Nu, dat gebeurt slechts sporadisch, Waarom vraag
je dat?"
„Oh, zoo maar."
„Hij laat zelden iets van zich hooren," ging Noel voort
„Zooals ik je al verteld heb, berichtte hij me dat je oom
hierheen zou komen en heb ik dan ook onmiddellijk
alles in het werk gesteld óm overplaatsing te verkrijgen.
In het begin vroeg ik me af, of ik .wel verstandig ge
daan had, doch zoodra ik jou zag..."
Wordt vervolgd.
