illllttl Billis-
Adiertentie- LutMIal
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Schagen.
Eerste Blad.
Gemengd Nieuws.
Om een mooie vrouw.
Feuilleton.
Financieele onregelmatigheden.
De rijke bedelaar.
Donderdag 26 Juli 1928.
SCHAKER
71s4e Jaargang No. 8294.
C0URA1VT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder-
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 6 cent ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
DE ZEVENVOUDIGE MOORD EN BRANDSTICH
TING TE SIANTAR,
Gevolgen van de verliefdheid van een Chinees.
Zooala men weet, heeft de Landraad te Slantar zich
bezig gehouden met het onderzoek naar den zevenvou-
dlgen moord en brandstichting, onlangs in het Sla.nt.ar-
eóhe gepleegd.
Wat de oorzaak van dit barbaarsdhe optreden der acht
beklaagden is geweest, was tot nu toe ln een mysterie
gehuld, doch uit de bekentenissen van drie beklaagden
en de verklaringen van enkele getuigen, die tot nu toe
gehoord zijn, Is het geval eenlgszln» duidelijker gewor
den.
Naar de „Sum. Post" verneemt, zit de zaak als volgt
ln elkaar:
Een Chinees uit het Slantarsche had zijn oog laten
vallen op een mooie Inlandsche vrouw, die huishoud
ster bij een administrateur was, die op dat oogenblik
met verlof in Europa vertoefde.
De administrateur zond de vrouw elke maand f 120
toe, zoodat de vrouw er finantieel goed voor stond. Of
dit ook een reden is geweest voor den Chinees, om de
vrouw in te palmen, ls niet békend.
De man had verschillende malen een onderhoud met
de njaj ten einde haar over te halen, bij hem te komen,
welk voorstel de vrouw systematisch van de hand wees.
Ook de moeder van de (huishoudster de moeder
woonde apart met zes Jeugdige kinderen, en was ge
scheiden van haar man wees den verliefden Chinees
de deur, met de mededeellng, dat haar dochter het goed
had en niet ontrouw wilde worden.
De Chinees liet het hierbij niet zitten. Hij was van
oordeel, dat hij misschien dn kennis van de verheven
Malelsohe taal tekort sohoot, om de vrouw te overreden,
weshalve hij de hulp van een Inlander inriep, die „ha-
loss" spreken kon.
Deze Inlander nu werd door den man' ais bemidde
laar afgevaardigd, van welke taak hij zich met ijver
kweet, Met het gevolg evenwel, dat oo-k de Inlander een,
welgevallig oog op de Javaansche schoone liet vallen en
tot over de ooren verliefd werd. Doch al sprak hij nog
zoo „haloes", de vrouw bleef zoowel het aanbod van den
Chinees als van den bemiddelaar, weigeren, ln welke
actie zij steeds door haar moeder ondersteund werd.
Toen nu principaal en uitvoerder belden Inzagen, dat
it) niets bij de vrouw en de moeder bereikten, keken ze
naar andere middelen om. Ten slotte besloten zij een
bekend koppelaar uit Slantar in den arm te nemen
die ln het vooronderzoek bekend heeft, doch thans ont
kent die dat zaakje voor hen maar eens moest op
happen.
De koppelaar toog er dus bij de vrouwen op uit, maar
kreeg evenals de anderen nul op het request.
Met z'n drieën gingen zij de oorzaak van de halsstar
rige weigering der vrouw na en kwamen tot de con
clusie, dat de eenlge hinderpaal de moeder van de maan-
delijksche toelage profiteerde en bang was dit voordeel
te verliezen.
De eenlge oplossing, om de vrouw dus te bemachti
gen, was haar «moeder met de zee kinderen van kant te
maken.
De koppelaar had de moeder nog een goena goena
obatje ln een wijnflescfh gegeven, waarvan de vrouw en
ten kind, toen zij 'savonds naar de bioscoop waren ge
weest, onpasselijk werden, doch zonder meer.
Toen werd met vijf kawans afgesproken, dat zij zich
op een morgen naar de woning van de moeder zouden
begeven, om haar te dooden. Zulks geschiedde.
Twee Inlanders bleven voor de woning de wacht hou
den, terwijl de andere binnen gingen. De moeder was
juist opgestaan en knielde om het ochtendgebed te ver
richten. Men greep haar van achter aan en wurgde haar.
Een kind, dat ln haar nabijheid stond, werd met het
hoofd tegen den wand te pletter geslagen. Vier andere
barbaren gingen een nevenvertrék binnen, waar zich de
overige vijf kinderen bevonden en wurgden hen één voor
één.
Zij die van het wasschen hun beroep maken zijn zeker op dl* gebied
de menschen van ervaring. Z|J laten niets aan het toeval over, doch ge*
bruiken de zeep die hafcr de beste resultaten geeft
Nick lachte weer. „Hij schijnt ons allen op een ge
weldige manier te haten. Maar wij moeten ook niet
vergeten, dat hij tot het oude régime behoort, dus
kunnen wy eigenlijk verwachten? Ik heb zelfs
gehoord, dat hij als Indisch soldaat in Engelschen
n)en u 0111 beter te kunnen intrigeeren. Zooals
ik echter al zei: zijn dagen zijn geteld. Akbar ver-
i„ ,,niet lan£er onder zijn noodlottigen invloed. Hij
bo VT™e» *e vertrouwen. Hij is met hart en ziel
aan het Britsche Gouvernement verknocht, en wan
neer het ongeluk niet wil, dat hij door de aanhan
gers van Kobad vergiftigd wordt, zal hij heusch
avona of morgen iets doen, waarover iedereen ver-
Süa? staan te kijken. Het is zeer jammer, dat er
p het oogenblik geen krijgswet is, want anders zou
ine* zaalcJe m een minimum van tijd worden opge-
en "11 *)aar °P8eb&ngen, anderen neergeschoten,
„Oh, Nick!" riep Olga verschrikt uit.
nij stak haar zijn hand toe en legde deze op haar
jhie. En de rest moet flink afgeranseld worden",
j j ^1 glimlachend. „Ja, ik ben een akelig,
scHepsel, Olga mia. Wist je dat niet
trny^. x werkelijk geen land om de men-
o?n handschoenen aan te pakken",
tan m- hand zwijgend in de zijne rusten. Ze
dfli f"1 u n laatsten tijd dusdanig leeren kennen,
ïrh™ iie^.méér.als man en minder als held be-
irbo»e'Niettemin hield ze nog evenveel van hem,
ar ze stond thans anders tegenover hem.
0 was er diep in haar hart van overtuigd, dat h ij
zelf deze verandering in haar te weeg had gebracht,
en ze vermoedde, dat hij zich er buitengewoon om
amuseerde. Deze veronderstelling werd nog versterkt
toen «hij lachend vroeg: „Je had nooit gedacht, dat ik
zulk een bruut kon zijn, is het wel, kindje?"
Er verscheen een ernstige uitdrukking in haar
oogen. „Ik begin geleidelijk tot de ontdekking te ko
men, dat jij alle mogelijke dingen kunt wezen, Nick".
Hij wierp haar een vluggen blik toe en het kwam
haar gedurende een kort oogenblik voor, alsof hij een
dubbelzinnige beteekenis aan haar woorden hechtte.
Kort daarop -merkte hij evenwel op zijn luchthartige
manier op: „In elk geval kan het dikwijls zijn nut
hebben veelzijdig te zijn. Tusschen twee haakjes: wat
ben je van plan vanavond te dragen? Vertel me dat
eens, kleintje".
Ze gaf hem een beschrijving van haar kostuum en
Nick maakte hierover eenige onbeduidende opmer
kingen.
„Je schijnt je niet bijzonder op het bal te verheu
gen", merkte hij eensklaps op. „Ik geloof werkelijk,
dat je blasé wordt, kindje".
„Al die feestelijkheden komen ongeveer op hetzelf
de neer, vindt U ook niet?" vroeg Sir Reginald.
Er lag een sympathieke uitdrukking' in zijn oogen
en Olga voelde intuitief, dat hij haar beter begreep
dan Nick. Hij had vermoedelijk bemerkt, hoe wanho
pig moe en lusteloos zy zich voelde, een feit, dat
Nick geheel en al ontgaan scheen te zijn.
„Vertel verder", beval Nick lachend. „Met wien ben
je van plan te dansen?"
Het jonge meisje aarzelde met een antwoord, waar
op Nick lachend zei: ,^Met Noel natuurlijk, is het niet?
Hij ia toch veel te aaitrekkelijk om hem iets te kun
nen weigeren! En de overige heeren zullen ook een
flink aantal dansen verwachten. Als je maar niet ver
geet, dat de souperdansen voor mij zijn".
Ze schrikte. „Oh, beste Nick, ik ben bang, dat ik
die al weggegeven heb".
„Aan wien?" vroeg Nick vlug.
„Majoor Hunt-Gorin-g". Ze keek Nick niet aan, toen
zij dezen naam uitsprak.
Nick's wenkbrauwen gingen even vragend in de
hoogte en hij zag eenige seconden peinzend voor
zich uit. Toen zei hij plotseling op beslisten torn:
„Ik hen niet van plan je met H!unt-Goring te laten
dansen; je kunt die mij dus geven- Wanneer hij de
reden van mijn optreden wil weten, dan kan hij
bij me komen en ik zal hem die maar al te gaarne
opgeven".
Hij sprak op luchthartigen toon, doch er lag een
trek om zijn mond, welke Olga maar al te duide
lijk bewees, dat er moeilijkheden op handen waren.
„Ik vrees, dat ik dit nu niet meer doen kan,
Ndck", merkte ze vermoeid op. „Ik heb hem die dan
sen al eenige dagen geleden beloofd."
Nick wendde zich om en keek haar strak in de
oogen. „Ik herhaal, dat ik niet van plan hem je met
hem te laten dansen. Deze souperdansen behooren
mij toe, dus reken er maar vast op."
Olga begreep, dat het geenerlei nut zou hébben
langer te protesteeren, daar het haar voorkwam,
alsof ze nog nimmer zulk een grimmige uitdruk
king op dat bleeke gezicht had gezien. Heel duide
lijk drong het tot haar door, dat ze wanneer ze met
hem begon te redetwisten het onderspit zou moeten
delven en het was dus nutteloos zich op te winden.
Sir Reginald gaf op tactvolle wijze een wending aan
het gesprek door Nick te vragen, in welk costuum
hij zou verschijnen.
„Ik?" vroeg Nick. „Ik zou het U nog niet precies
kunnen zeggen. Het lijkt mij het be3te toe, dat ik
in een narrenpak op het bal kom."
Op dat oogenblik trad Nick's bediende Kasur bin
nen met een zilveren schaal, waarop een briefje lag.
Nick mompelde een excuus en opende de envelop
pe. Het volgende moment had hij het epit»tei in
zijn handen verkreukeld en zei over zijn schouder
tot den wachtenden inboorling:
„Zeg, dat ik eerst de maansteenen nog zien wil,
voordat ze verzonden worden."
Kasur vertrok en Nick stond op. „Ik zal naar het
Paleis moeten gaan, Sir Bassett. Olga, wil jij zoo
goed zijn gedurende mijn afwezigheid de honneurs
waar te nemen?"
„Moet je ineens weg, Nick?" vroeg het jonge
meisje verwonderd.
„Ja, kindje. Adieu". Hij boog zich over haar heen
en kuste haar. „Ik vrees, dat het wel laat kan wor
den. Wanneer dit het geval is, moet je maar zon
der mij naar het bal gaan en/ Sir Reginald vragen
je te willen vergezellen. In den loop van den avond
Om de sporen van hun misdaad uit te wissen, staken
zij de woning ln brand. Kort daarna werden ze gear
resteerd.
Van de acht beklaagden zijn er slechts drie die be
kend hebben.
MEERDERE HONDERDDUIZENDEN MARKEN
VERDUISTERD.
Een Wolff-telegram uit Berlijn meldt:
Bij een onderzoek door het Landesfinanzamt weer
den volgens een dagbladbericht uit Bochum bij de
spaarkas in Hohen-Limburg groote onregelmatighe
den ontdekt
De directeur en de eerste kassier der spaarkas wer
den voorloopig uit hun ambt ontheven. Men spreekt
van verduisteringen van meerdere honderdduizen
den Marken.
Bij een dentiet in Hagen' heeft het Landesfinanz
amt een som van 150.000 Mark in beslag genomen,
die van de verduistering afkomstig moet zijn.
OOK IN INDIë BESTAAN DEZE STRAATECONOMEN
Een verstokte oude zondaar, die bulten den waard
rekende.
Er ls wel eens beweerd, dat het slag van „rijke bede
laars" ln Indië niet zou bestaan. Dat deze straat-eco
nomen echter in ons goede land óók bestaan, bleek de
zer dagen weer eens voor het landgerecht te Malang,
vertelt de „Ind. Crt."
Wong Sam, een oude, krom getrokken Slngkeh-Ohl-
nees, had in zijn goeden tijd het eerzaam beroep van
timmerman beoefend. Met het klimmen der Jaren begon
rheumatiek hem parten te spelen, zoodat hij tenslotte
schaaf en hamer voorgoed ter zijde legde. Sana rancune,
want veel hadden ze hem ln den loop der jaren toch
niet opgebracht:
Om toch op tijd zijn portie rijst en kommetje arak te
krijgen, liep hij aanvankelijk op gezette tijden zijn ver
schillende (kennissen af, dien (hij om enkele centen vroeg,
zich steeds beroepend op zijn invaliditeit.
De „zaken gingen naar wens oh; hij kreeg allengs san
kring van „relaties", bij wie hij nimmer tevergeefs aan
klopte, en waarvan hij allengs zooveel ontving, dat hij
van zijn „verdiensten" nog wat kon overhouden, zelfs
zonder zich al te veel te kort te doen.
Wong speelde zoo goed zijn rol van armen, ouden
bedelaar, dat schier niemand hem een aalmoes weige
ren kon.
Langen tijd ging alles goed, totdat, enkele weken ge
leden, een politle-agent te kwader ure een spaak in het
wiel stak door tegen den man proces-verbaal op te ma
ken,
Voor den landrechter bezwoer Wong, dat hij nimmer
bedelde, doch dat de menschen hem „vrijwillig" wat ga
ven.
De landrechter, die zijn pappenheimers kent, veroor
deelde den ouden man tot drie dagen hechtenis.
Eenlge weken gingen voorbij, zonder dat men iets van
Wong Sam merkte, totdat hij, enkele dagen geleden,
weer voor den landrechter stond, wederom beschuldigd
van bedelarij.
Ditmaal echter was de oude elngkeh voor zijn doen
netjes aangekleed, terwijl er Iets triomfantelijks over
zijn gerimpelde gelaatstrekken lag.
Bij het verhoor van den recidivist ontkende hij harfr-
nekklg gebedeld te hebben. Mas oppas had zich zeker
vergist; droeg hem wellicht een kwaad hart toe... Want
hij had heelemaal niet noodig te bedelen, kandjeng toe-
wan... Want hij had zelf ook wat geld!
En meteen legde hij voor den ietwat verbaasden land-
tul je me echter wel zien verschijnen".
„Is het een belangrijke zaak?" vroeg Sir Reginald.
Nick knikte. „Ik ben genoodzaakt onmiddellijk
naar het Paleis te gaan. Wacht op mij." Daarna
richte hij zich weer tot Olga en zei lachend: „Als
je er maar op rekent, dat ik in elk geval de souper
dansen zal komen opeischen/. En denk er om, dat je
geen enkelen dans aan Hunt-Goring moogt geven,
onverschillig wat de kerel ook zegt"
Hij verdween en begaf zich fluitend naar den achter
kant van de bungalow.
Eenige oogenblikken heerschte er stilte en toen Olga
een paar maal onbemerkt in de richting van Sir Re
ginald keek, zag ze, dat hij in diep gepeins was ven-
zonken.
Ten slotte kon ze de stilte niet langer verdragen en
vroeg angstig: „Sir Reginald, gelooft U, dat Nick zich in
gevaar bevindt?"
De oude soldaat maakte zich met geweld van zijn
gedachten los en keek haar aan. Hij gUmlachte, hoe
wel er een ernstige uitdrukking ln zijn oogen lag. „Hij
is buitengewoon handig," gaf hij ten antwoord. „Ik
geloof niet, dat hem iets zal overkomen."
„Maar... bestaat er gevaar?' 'bleef Olga aandringen.
„Tot op zekere hoogte Is er altijd eenig risico," gaf
hij toe. „U hoeft zich echter niet ongerust te maken,"
zei hij vriendelijk. „Nick ls een van die gewiekste ke
rels, welke altijd op de een of andere manier de oven-
winning behalen."
Ze merkte heel goed, dat hij haar wilde geruststellen,
en ze voelde zich verre van op haar gemak. Ze was
er in haar hart van overtuigd, dat Nick het een of
andere gevaar duchtte.
HOOFDSTUK XXTL
HET UITSTEL.
„Je ziet er schitterend uit," zei Noel verrukt, terwijl
hij zijn hand op Olga's arm legde. Hij nam haar vol
jongensachtige bewondering van boven tot onderen op.
„Je bent eenvoudig om te stelen."
Het was onmogelijk om verontwaardigd te zijn. Olga
deed er evenwel haar uiterste best toe, doch het ga-
lukte haar allerminst eZ zag er dan ook in werkelijk-
