BELGIE EN WIJ.
f
Eieren eten.
Een oude legende.
Van een prins.
De agent, de revolver stevig In de band geklemd, liep
eerst op zijn teonon de trap op, naar de bovenverdie
ping. Do mannen hoorden zijn etevlge voetetappen de
tocht maken van kamer tot kamer door het holle hule
klinken.. Het leek wel aleof hij den Inbreker wilde waar-
echuwen en hoopte dat deze zijn kan* om te ontsnap-,
pon zou waarnemen.
Af en toe stond hij atll om te luisteren. Het oude hule
scheen vol van vreemde geluiden. Een krakende wand
deed zijn hart wild kloppen.
HU hield zijn adem in toen hij een muil hoorde knab
belen achter het behang. HU zou willen zweren dat hU
ln meer dan eon donkere kamer had hooren zuchten en
menachelijke tegenwoordigheid had gevoeld.
In de benêdenhal richtte hU rijn wapen op «en spie
gel, toen een paraplule, die tegen den muur stond, klet
terend op den grond viel. Maar zUn Inspectietocht was
zonder resultaat en toch hadden zUn collega's bulten
niemand het huls zien verlaten.
Ellendig raadsel! Blaney ging terug naar de heoren
boven aan do tweede trap. Intusschen had do man in
avondkleoding op zUn toonen en op zUn eigon houtje een
onderzoek Ingesteld met behulp van oon kleine zaklan
taarn. BlUkbaar waren zUn zenuwen niet zoo vatbaar
voor schokken als die van don politieman.
HU arriveerde tegelijk met Blaney op hot bovenpoi^-
taal. Do derde man wachtte blUkbaar zonder veel be
langstelling op hun rapport
HU Is er niet, berichtte de man ln avondcostuum
triomfantelUk, nadat de agent het negatieve resultaat
van zUn pogingen had opgebiecht Ik heb elke kast
onderzocht en onder elk meubelstuk gekeken oh elke
kamer afgesloten, nadat lk klaar was. Alle sleutels ia
mUn zak!
Wel allemachtig, U heeft Ijzeren zenuwen, zei de
agent bewonderend.
Maar toch merk lk dat U geen deskundige bent op
dit gebied, want U bent erg onvoorzichtig geweest; hU
had best op U kunnen schieten in een van die donkere
kamers.
Ik ben niet zoo bang uitgevallen, klonk het be
scheiden. Maar nu stel ik het volgende voor. Laten
we met elkaar het heele huls nog eens doorloopea. We
roepen dat we met ons drieën zUn en bewijzen dit,
door ln de hall en in Iedere kamer elk wat te zeggen.
We zullen hem waarschuwen, dat als hij probeert te
schieten en een van ons zou raken, de twee overblij-
venden kunnen bowijzen, dat hU schuldig ls aan moord.
Dan zal hij het wel uit zijn lijf laten. Ik zal de lan
taarn wel dragen en hem zoo houden, dat hij geen
trefkans heeft We zullen in elke kamer het licht laten
schijnen en die afsluiten als we er klaar zijn.
Heel goed, zei de agent Is de andere mijnheer
ook van de partij T
Ik ben ook van de partij.
- U had allebei bij de politie moeten zijn, mompelde
de man ln uniform.
TerwUl ze hun weg tastten naar het portaal, van de
derde verdieping, werd plotseling de lantaarn ln de hand
van den gedienstigen drager om gedraald, waardoor
de man in het overhemd ln een lichtkring kwam te
staan. Er klonk een nijdige vloek.
Neemt U me niet kwalijk, excuseerde de man
in avondcostuum zich 't gebeurde bU ongeluk.
Maar het incident scheen hem evenzeer te amuseeren
als dat het de andoren had doen schrikken; hij schokte
met de schouders van pret, toen hij het licht weer om
keerde.
Van kamer tot kamer, in Iedere verborgen hoek, van
de vliering tot den kelder, deden zij hun gevaarlijken
tocht Maar er kwam nergens antwoord op hun som
matie tot overgave of aanbod van een wapenstilstand,
en er was geen geluid dat op de tegenwoordigheid van
een vierden 'persoon ln huls wees.
Terug qp hun strategische basis op de tweede ver
dieping, Informeerde de politiedienaar;
Kan hij niet verborgen .zijn op een plaats waar wij
niet geweest zijn? Heeft U ook geheime gangen of iets
dergelijks? Heeft U dit huis al lang? Sommige van deze
oude huizen waren vroeger speelhuizen. Weet U zeker
dat er geen geheime hoeken zijn, draaiende paneelen
met verborgen kasten, of zoo iets?
Geen spleet, antwoordde de man ln het overhemd.
Elk raam en deur sluit aan den binnenkant, ook het
nachtslot op de voordeur.
Dan is er maar één verklaring, besliste Blaney.
Hij was sluw, die vent Hij heeft zeker binnen geluis
terd aan dat venster, toen U de tralies recht zette en
toen hij er uit wipte, zette hij ze weer net zoo neer.
Hij sloop in de schaduw van de boomen en verborg zich
voor de politie kwam, In een anderen voorhof totdat hij
zijn kans schoon zag. Hij zal nu al wel mijlen weg zijn.
Kan zijn, gaf de man ln het dlnercostuum grom
mend toe. Hij scheen afgetrokken en ontevreden,
alsof hij met zichzelf ln tweestrijd was over de ver
klaring van deze onbegrijpelijke ontvluchting.
Het spijt me dat hij ontsnapt ls, zei de eigenaar
van het huis. Maar ln elk geval hebben jullie hem
op de vlucht gejaagd en mij bewaard voor de kans om
vannacht vermoord te worden. Laat mij mijn dankbaar
heid toonen door U Iets to drinken aan te bieden voor U
weggaat. Ik heb een uitstekende flesch ln mijn slaap
kamer; lk wilde juist een slaapmutsje nemen toen de
voorstelling begon.
Dat zal ik niet weigeren, lachte agent Blaney
likkebaardend.
Ze gingen naar de slaapkamer van den heer des huizes.
Dit ls voor het dapperste en Ijverigste lid van onze
politiemacht, zei de gastheer, terwijl hij den politieman
een glaasje likeur aanbood.
Blaney hoorde dege-toast met gemengde gevoelens
aan: de ondertoon van ironie erin ontging hem niet
geheel. Bovendien werd hij nog steeds gekweld door
het probleem van do geheimzinnige verdwijning van den
inbreker en hij luisterde nog steeds naar geluiden ln
de donkere ruimten van het huls. Ik heb veel uit ts
leggen aan mijn ohef, zuchtte hij toen hij opstond.
Ik ben lang uit mijn straatdienst weggebleven,
Maak je daarover maar niet bezorgd, stelde zijn
gastheer genist Ik zal ze morgen op het bureau wel
komen Inlichten. En U mijnheer, zol hij, zloh tot den
anderen heer wendend, Ik kan U niet genoeg dank*
baar zijn voor Uw opmerkzaamheid. Ik had wel ver
moord kunnen worden in mijn bed, zooals ik sooeven
al zei.
't Is niet de moeite waard, weerde do ander ai.
Maar zullen we ons niet aan elkaar voorstellenT We zijn
buren en behooren elkaar te kennen na deze romanti
sche ontmoeting.
Mijn naam ls Forsythee, James H. Forsythe, ant-
woorddo de gastheer; een beetje stijfjes zoo het scheen.
De man ln avondtoilet haalde een keurig étui met
monogram uit zijn zak, kreeg daaruit een bedrukte
kaart cn overhandigde die aan den ander,
Mijn visitekaartje, Blrl
Zij tl gastheer nam het Ietwat aarzelend aan en las
het Ontzetting teekende zich af op zijn gezicht Zijn
hand greep naar het automatische pistool. Maar de be
weging van den ander was sneller. Op hetzelfdo oogen-
blik vond zijn gasthoer zijn rechterarm die het wapen
hield, in de zijde gedrukt terwijl de revolver van den
man in rok recht op zijn gezicht gericht was.
De handboelen agent zei de gast
Wat voor den duivel heeft dit te beteekenen? vroeg
Blaney, stokstijf van verbazing.
Het beteekent, dat onze pseudo-gastheer de vent is
waarop je jacht hebt gemaakt en dat ik de werkelijke
bewoner van dit huls ben. Als je het kaartje opraapt
dat mijnheer daar heeft laten vallen, kan je het zien.
Op het kaartje las de agent den naam James H. For
sythe.
Je kunt meer van deze kaarten vinden in het
kaarten-étul dat ook mijn monogram draagt Je kunt
in mijn zak brieven vinden met mijn adres, de sleutels
van dit huis en nog veel meer als je nog andere bewij
zen noodig hebt na het feit dat deze knsap me trachtte
neer te schieten toen hij mijn naam las. Js kunt mtjn
naam ook in hst telefoonboek vinden, dat hangt aas een
koperen haak aan den znunr boven bet telefoontoestel»
ln de ruimte onder de trap op de eerste verdieping.
Blaney ontworstelde zich aan zijn verbazing en legde
de handboelen aan.
De zaak is verbroddeld: Je hebt me, sel de arres
tant gelaten. Maar waarom al die ho cue-po cue?
Ja mijnheer, erkende Blaney, verheugd over de on
derworpenheid van zijn gevangene. Waarom hebt U
mij niet direot gezegd wie U was, inplaats dat U me
een klopjacht hebt laten maken, om er frtjse haren
van te krijgen?
Kom, kom, heeren, laten we de zaak niet zoo «omber
opvatten. Ik geef toe dat lk het geval «en beetje melo
dramatisch heb behandeld. Ik ben je inderdaad een
verklaring schuldig, agent Kijk eens, ik nam aan dat
jij wel direot begrepen had dat lk de bewoner van het
huls ben. Ik merkte pas dat dit niet het geval was,
toon ik zag dat Je je liet overdonderen door de bru
taliteit van onzen vriend hier toen wij hem verrasten
bij zijn werk. Maar lk was op dat oogenbllk bang, dat
hij op ons zou schieten als lk je waarschuwde, daarom
speelde lk voor argelooze toeschouwer. Kn hij van zijn
kant speelde zijn rol zoo buitengewoon, dat er niets
anders voor mij opzat dan kalm to wachten. Hij maak-
to echter een fout Toen lk het licht op hem Het vallen
toon we de trap opgingen, strompelde hij rond, zooals
Iemand alleen in een wildvreemd huls doet Ik dacht
dat U toen Uw conclusies wel zou hebben getrokken,
agent Ik ben vroeger wel eens in aanraking gekomen
met gentleman-schurken, en nooit met gewone inbre
kers, ttirat dat ls iets dat je toch direct had moeten
opvallen, zou ik denken. Mijn werk in dienst van de
regeering! Is gericht op ds bestrijding van ds misdeed,
zoodat lk bovendien nog min of meer professioneels
interesse voor dit geval had.
Hij sloeg zijn jas even terug e* wat ds ongelukkige
Blaney daar zag, deed zijn laatste spoortje twijfel ver
dwijnen.
En nu heeren, zei de bewoner van no. 10, laat
ik U als werkelijke gastheer iets mogen aanbieden. Ik
weet waar het buffet ie. We zullen nog eens drinken,
voordat we dit aangename onderhoud een einde
maken. Hij richtte zich tot den inbreker: Je moet
weten, mijn waarde, je maakte nog een andere fout
Maar ik neem het den agent niet kwalijk, dat hij dfct
DE VROUW AAN HET STUUfc
Ifaulrif Stem, Londen
Timmerman, naak de denr van de garage
ww mul zoo breed mevrouw leert chaufFecreu
plet opmerkte. Als Je beter op de hoogte was geweest
van wat hier ln huls la, had Je ona wel op iets fatsoen
lijkers getraoteerd dan het vocht noem me niet kwa
lijk dat Je zelf meegebracht hebt
Ze gingen naar de eetkamer en dronken een goed glas
wijn. Hun eacrgastheer was ook van de partij en het
was, de omstandigheden in aanmerking genomen, een
gezellig samenzijn.
Nadat bij den agent en diens arrestant had uitge
laten, stond de man in het diner-toilet een oogenbllk
peinzend in de hall rond te kijken, trok aan de plaats
waar de snor gezeten had, die hij kort geleden had
•opgeofferd aan de eisch envan zijn beroep.
Daarna ging hij kalm naar de slaapkamer op de
tweede verdieping en stopte alles weer in de sakken
van het da&gsche pak dat daar in de kleerenkast hing.
De visitekaartjes, het kAartenétul, de brieven, het tó-
i signe van den „geheimen dienst", de sleutels, alles, wat
bfl er uït bod gehaald, toen h8 tijdens Blaney'a onder,
zoekingstocht, op eigen gelegenheid huiszoeking had
gedaan. Dat nauwkeurige ondersoek van het hule had
hem ook op de hoogte gebracht van ds plaats van de
safe ln den muur aohter het buffet In de eetkamer, HU
ging thans zijn belangstelling aan die bergplaats wijden
en enkele minuten later stapte hij de voordeur uit van
no. 10 met het tafelzilver en de Juweelen van de afwezige
familie Forsythe ln de groote valeche sakken onder
zijn avondtoilet
De temperatuur was afgekoeld, terwijl het drama zich
daar binnen had afgespeeld en een frisiche wind ver
koelde zijn wangen. Het vage grijs van don vroefen
dageraad kleurde de luoht boven de daken. Hij bleof
oven staan op de nog donkere stoeptreden en haalde
diep en tevreden adem. Daarop Uep hij de stoop af en.„
ln de armen van agent Blanoy.
't Is zooals ik dacht, maar ik heb op je gewacht
om het je to kunnen bowijzen, zei de goduldige hoedor
der veiligheid torwljl hij den man ln avondtoilet de'
handboelen aandeed.
Kijk eens hior mijn Jongon, vervolgde hij opgewekt i
als jo niot had goprobeord voor gastheer to spelen,
dan had je weg kunnen komen met je bagage. Maar
toen je ons naar de eetkamer bracht on wij voor de
deur stonden, drukto je even daar tegen, terwijl hij naar
bulten open ging. Dat heeft Je verraden, mannetje,
want leder mensch weet of de deur van zijn eigen
eetkamer naar binnen of naar bulten opengaatl
bla<
en
llen
DIT
HL
Antwerpen neemt ln België als havenplaats een zeer
bijzondere plaats in. Terwijl Rotterdam in Amsterdam
een belangrijke concurrent bezit en de hoofdstad des
lands wel nimmer als stapelplaats naar den kroon zal
steken, bezit Antwerpen ln België geen enkele concur
rent en zal daar ook wel nooit een concurrent te vree
zen hebben. Gent, Brugge, Oostende, zijn van zoo wei
nig beteekenls, dat wanneer men de cijfers van deze
havens tezamen telt en dan met Antwerpen vergelijkt,
het verschil zoo enorm groot is, dat men dadelijk voelt,
dat Antwerpen een eenige en zeer bijzondere plaats in
neemt Antwerpen ls èn stapelplaats èn doorvoerhaven.
De producten van de Belgische Congo vinden hier hun
markt, de spoorwegen hebben bijzondere tarieven van
Antwerpen uit vastgesteld, opdat de goederen, welke
voor België, Frankrijk, Zuid-Duitschland en Zwitser
land bestemd zijn, op goedkoope en snelle wijze hun
plaats van bestemming kunnen bereiken. Ten opzichte
van het spoorwegvervoer voor genoemde landen ligt
Antwerpen bijzonder gunstig en noch het Hollandsche
Rotterdam, noch het Fransche Duinkerken of le Havre
kan wat dat betreft, tegen Antwerpen op. Rotterdam
probeert dat niet eens, Duinkerken en le Hêvre pro-
beeren dit wel en de Franachen, de geliefde bond-
genooten en aangebeden vrienden der Belgen, hebben
rian ook reeds heel wat katoenvervoer voor den Elzas
en de Pfalz van Antwerpen afgepakt De Antwerpenaren
zoeken naar compensatie voor dit verlorene en wel.
ln Holland.
Zij willen het watertransport van Antwerpen aden
toenemen ten koste van Rotterdam en Amsterdam, als
compensatie voor het aan Frankrijk verloren vervoer.
Daar Amsterdam als transito-haven geen groote be
teekenls heeft gaat de strijd van Antwerpen feitelijk
tegen Rotterdam alleen.
Wel zijn die Antwerpsche Blnjoren Jaloersch op Rot
terdam, dat als transito-haven een grootere rol speelt
als Antwerpen.
Wat zouden zij graag dat Rotterdam dooddrukken.
Maar zooals de zaken nu staan, is dat onmogelijk, want
Rotterdam heeft nu eenmaal een uitmuntende en korte
weg naar zee en heeft buitendien een eenige ligging
aan den Rijnmond. Rotterdam ligt voor het transport
te water veel gunstiger dan Antwerpen of Amsterdam.
Antwerpen zou dat graag anders zien en eischt nu
van Holland een kanaal naar den Moerdijk, om dan te
trachten Rotterdam den loef af te snijden. Daar dit
kanaal altijd sluizen zal hebben, bleef, al zou dat ka
naal er komen, Rotterdam met haar vrije waterwegen
toch de meest bevoorrechte positie behouden.
Maar dit kanaal ls slechts één der Belgische etschen
en het bedenkelijke ls, dat het niet gaat om uitsluitend
zakelijke elschen, maar dat het gaat om politie
ke elschen. De politiek ln België heeft zich v&n deze
zaak meester gemaakt De Belgische nationalisten, de
politieke etokebranden met hun orgaan de Nfttlon
Beige voorop, hebben de anti-Nederlandsohe campagne
nu in het toeken gezet van: „Belgische elschen." ZU
spreken van billijke verlangens en wenschen. gestold
aan die schandelijke schrapers van Hollanders, dis
slechts om zich zelf en nooit san anderen denken.
Het ongelukkige ls, dat de Belgisch-Nederland**#
quaestlo zoover gekomen ls, dat se door een verdrag
geregeld moet worden en dat onze Minister van Bul-
tenlandzcho Zaken eedert de verwerping van het vori
ge Tractaat wel genoodzaakt is, onderhandelingen te
openen omtrent een nieuw verdrag en dat In Belgll
Paul Hijm&na Minister van Bultenlandsohe Zaken ls.
Paul Htjmans, afstammeling van een Joodsehe Am-
sterdamsohe familie, la esn geslagen vijand van de
Hollanders en heeft dat herhaaldelijk, vooral te Ver-
sailles bewezen. Het heeft heusch niet aan Hljmane,
aan „le beau Paul" zooals men hem ln Belgll noemt,
gelegen, dat wij Limburg, Brabant en Zeeuwsch-Vlaan
deren nog hebben. „Le beau Paul" ls een gladde di
plomaat, die geen middelen schuwt om sijn doel ts be-
reiken en die oa de kunst vsntaat om ovsrol «ti
ming te maken.
Ik was onlangs ln Belgll en daarna ln Engeland sn
was er allerminst op voorbereid om ln beldo landen
zulk een antl-Hollandeoho propaganda aan te treffen,
want lk had in onze couranten nog niet gelezen, dat het
Belglsch-Nederlandeche Verdrag weer spoedig aan de
orde zal komen.
In België bemerkte lk, dat al mijn vrienden Ingelicht
waren over de Schelde, het Moerdijk-kanaal en andere
quaestles en dat zij op een heel bijzondere wtjzo ge
voerd waren. Ik vond het belangrijk genoeg om de
zaak eens nader te onderzoeken en wat bleek mij hu?
Door het Ministerie van Bultenlandsohe Zaken te
Brussel wordt een perscampagne georganiseerd. Niet
in de Natlon Beige, met een zeer beperkt aantal lezers,
maar in veelgelezen bladen wordt regelmatig ,4® Ques-
tlon Holland-Beige" belicht. In de flolr bijv., verschenen
een rcoks artikelen, zeer goed en zeer handig geschre
ven. Wanneer Iemand, die niet op de hoogte van de
zaak ls, deze artikelen leest dan krijgt hij sen zoodanigs
scheve voorstelling van de zaak, dat htJ even moet gaan
denken, dat de Belgen gelijk hebben.
Dit bewijst, dat mtn mst handige tegenstanders «e
doen heeft
Op een goeden avond heb ik lang over dsss m
zitten boomen met een Belgtsehen kennis, die g
HOE DE VERSCHILLENDE VOLKEN HET DOEN.
bijzonder voor deze aangelegenheid interesseerde.
Ik bracht hem natuurlijk op het belangrijke punt: een
kanaal AntwerpenNoordzee door Vlaanderen naar
Zeebrugge of Ostende.
Ik smaakte dit genoegen, dat mij bleek, dat deze zeer
belangrijke factor altijd verdoezeld werd en dat het
voor mijn Belg .een geheel nieuw gezichtspunt opende.
Treffend was, dat hij zei: Wat ik niet begrijp, dat
jullie Hollanders deze zaak niet bij ons publiceeren
en daar reclame voor. maken!
Juist, dat ls de netelige quaeBtie. De Belgen maken
steeds meer reclame voor hun zaak, wij nimmer voor
de onze en juist indien wij reclame voor een kanaal
door Vlaanderen zouden maken, kregen wij Gentenaren
en Bruggelingen voor dat kanaal gewonnen, hetgeen
het belang voor hen en van ons zou dienen.
Wanneer het nu ging om een zuivere quaestle Hol-
land-België, dan zou lk het ook onze eer te na rekenen
om het Belgisch voorbeeld te volgen en jersreclame te
maken. Het ls echter geen zuiver Holland-België-
quaestie gebleven, daar zorgen juist de Belgen voor.
Zij hebben reeds lang geleden de Franschen voor hun
„elschen" gewonnen, de Franschen zijn altijd blij als de
Belgen grondgebied en concessies van Holland willen
hebben en niets zeggen over teruggave van. Fransch-
Vlaanderen en Henegouwen.
Charité bien ordonnée, Commence par sol xnéme!
De Engelschen waren altijd pro-Holland of neutraal
in het Nederlandsch-Belglsch dispuut
Wat doen de Belgen nu? Sedert een paar maanden
worden de Engelschen bewerkt, zoodat men in de En-
gelsche pers tegenwoordig steeds artikelen vindt die
zeer anü-Hollandach zijn.
In de Mornlng Post heeft iemand, die zich Captain
Cromwell noemt, allergemeenst tegen ons uitgepakt
Reeds te voren waren er in de Britache pers leugen
achtige berichten omtrent de Schelde enzoovoorts ge
lanceerd, hetgeen Professor Geyl te Londen aanleiding
had gegeven, die zaak recht te zetten 1
Captain Cromwell zal wel een schuilnaam voor een
Belg zijn, die nu tegen den „imperialist Geyl" insinu
eert en tegen Holland fulmineert
Laten wij zoo'n artikel van dezen Captain Cromwell
noch onder- noch overschatten, doch laten wij eens j
Ook het eieren eten heeft een beteekenls on wan
neer men na eenige oefening goed oplet, kan men,
naar wordt beweerd, de nationaliteit van een eieren-
etend mensch vaststellen. De Engelschmon b.v. laat rij»
el drie minuten koken. Don zet hij het ln een eier
dopje met de plint naar boven, klopt de eohaal stuk
en verwijdert de stukjes van de elersohaal met zijn Vin
gers. Hij eet het el met een lepel op.
Ook de Franschman laat zijn eel drie minuten koken.
Dan schilt hij het af, doet het ln een glas, voegt er
zout, peper en boter aan toe, roert het goed door elkaar
en doopt dan zijn brood in het mengsel, waarna hij
alles smakelijk opeet
De Spanjaard kookt zijn ei niet langer dan een mi
nuut, breekt het open en doet de Inhoud ln een glas
en gebruikt zijn el in vloeibaren toestand.
Den Italiaan smaakt zijn el het best, wanneer het,
ln koud water gelegd, eruit genomen wordt, als het
water begint te koken. Dan maakt hij het open, schudt
den inhoud op eon bord en eet het met brood, als soej>
op.
De Amerikaan laat zijn el hard kolcon. Hij pelt het,
snijdt het middendoor, snippert hot fijn, vermengt hot
met zout, peger en boter en eet hot zoo op geroosterd
brood.
Van den Dultscher wordt gezegd, dat hij zijn el het
liefst ln vloeibaren toestand eet Hij zet het ln een eier
dopje, maakt het open en lepelt het langzaam uit
aarde
ertul{
ir wt
duld
DE KERK, GEBOUWD MET BEHULP
DUIVEL.
De heilige Wolfgang wilde oen kerk bouwen ergens
aan de Inn, een bijrivier van den Donau. Hij zocht
een geschikte plaats op en wierp zijn bijl met kracht
in de lucht Na drie kwartier wachtens viel de bijl weer
neer en de plaats, waar zij den grond raakte, be
schouwde hij als de plek, waar de kerk verrijzen moest
Een kerk bouwen is geen kleinigheid en daar Wolf
gang geen kans zag, het geheel alleen te doen, aan
vaardde hij de aangeboden hulp van den duivel. Maar
deze had een voorwaarde:
De ziel van hem of haar, die het eerst de voltooide
kerk zou betreden, moest voor hem zijn.
Noodgedwongen had Wolfgang de voorwaarde aan-
vërb(in77ookërta««ch7n"d€7e"'për«Mmï'igno 'in Enge- i vaard' maar h« bad dagel«k», dat de «erate beroeker
land en het door de Belgen uitgesproken verlangen geen mensch zou zijn.
om het Nederlandsch-Belglsch dispuut te intemationall- I Nauwelijks was de kerk gereed, of er kwam een
bert cp rijn achterpooten aanloopon, atannende op ren
stok. Het hert trad de kerk binnen en de duivel pakt®
n&le controle stellen. Zij wijzen daarbij op het tractaat
van Mannhelm van 1868 ton opzichte van de scheep
vaart op den Rijn.
Ik ben goon specialiteit ln het Internationaal privaat
recht en zal mij dus wel wachten, om een oordeel te
vellen over de Juridische zQde van deze Belglsohe -
wenich. Wal kan lk zeggen, dat man da Bohelde an d' Iucht ln 8«»"'ï«rd had, kon men daarna nog altijd
den Rijn abeoluut niet vergelijken kan. I zI®a &*31 indruk op de rota De voet had een deuk
Ook wil Ik wijzen op de Belgisohe slimmigheid, die gemaakt in het harde gesteente.
het beest en vloog ermee weg door het dak. Het gat,
daardoor ontstaan, kon nooit dicht gemaakt worden.
£>e plaats waar de heilige zijn bijl mot zoovoel kracht
De kerk was gedeeltelijk in een rots gebouwd en werd
een druk bezochte bedevaartplaats. De ingang was zoo
danig dat men er alleen ln gebukte houding kon bin
nentreden. En bij het binnengaan deed zich het zon
derlinge verschijnsel voor, dat Ieder een drukking onder
vond. Het was, alsof het hoofd door dezelfde hand en
met dezelfde kracht naar beneden werd gedrukt
De bedevaartgangers waren meestal mensehen, die
een houw- of stootwond hadden gekregen en daaraan
leden, terwijl de wond maar niet genas. Zij moesten
drie maal om het altaar kruipen. Bij het heengaan
koohten zij een bijltje, dat zij aan htm rozenkrans
hingen. Velen vroegen dan nog met luider stem:
Heilige vader Wolfgang, kom ik terug, zeg dan Ja!
Als dan de echo In de buurt geantwoord had: Ja, JsT
glng9n zij vol goede hoop naar huls.
hier ln zit Wie zouden dan aangewezen zijn om de
Schelde te bevoogden?
Natuurlijk de direot belanghebbenden!
Wie >tjn dat?
Frankrijk, waar de Schelde ontspringt België, waar
de Schelde doorheen stroomt Nederland, waar de
Sohelde doorheen stroomt en uitmondt.
Dat zou heerlijk voor de Belgen zijn. België, vazal
staat van Frankrijk, kan natuurlijk op den steun en
de stem van haar meesteres rekenen, ergo zal Neder
land altoos ln de minderheid wezen.
Dit le nu weer een «ohte slimmigheid van „Ie Beau
Paul". Kan hU zijn zin niet aan de voordeur krijgen,
dan maar aan de achterdeur. Daarvoor dient de per*
propaganda.
Deze perspropaganda gaat zoo ver, dat ernstige bla
den als de „Observer", het bekende Londenscho week
blad, de aandacht vestigt op do Intornatlonallseering
vim de Schelde. Dat geeft te denken!
Men wil Engeland doen gewennen aan het denkbeeld
dat Holland de Sohelde terrorisoort, en ten gevolge
daarvan ln België malaise heerscht, en dat de Schelde
onder voogdij gesteld moet worden, want dat do Hol
landers de scheepvaart van al 1 e landen benadeelen. Wil
Engeland dus waken voor Zijn eigen soheepvanrtbelan-
gen, dan moet men den Hollanders mores leeren en
moot de Schelde onder voogdij gesteld.
Natuurlijk slechts ln het algemeen belang en niet D® laatste hertog van Baksen-Coburg-Gotha
bijv. uitsluitend ten behoeve van die arme, door de leerling op de Sandwyd House sohool Cobhan, welke
rijk» Hollander» aehromel«k benadeeld» »n getreiterd» b„tiiurd werd door dan predikant Wellertey Wezley, een
B hSTi. t» hopen, dat m»n op het Plein aal InaJan.""^maling van d.n ««ren h.rtog en d.n beroemden
dat men met gevaarlijke lieden to doen heeft en dat prediker.
men do Ruo Royale moet betalen met dezelfde munt j Op d!o sohool was het regel, dat een jongen, die
waarmede „beau Paul" werkt lhM morste op den vloer, zelf de vlek weg moest
Laat d. Nad.rland.oh. Ragaertnga.nl eenlga dul- <<!hroM)en n hl(1 d. Jong» h.rtog van Albany zich
zenden guldens offeren voor een goed georganiseerde ^,Dany "lcu
pro-Nederlandsche persoampagne. Hot is oen eerlijke daaraan schuldig gemaakt Hij kreog bevel, naar dë
zaak, welke wij voorstaan en wij mogen met alle «en- werkmeid te gaan en een emmer water en een boen-
HJke middelen strijden. aar te halen
goïï t&srsi trjss&snz s -
men. Laat ona bedenken, dat ult»tal hoog.t gevaarlijk b,Ut «n -dal b« d° kleinzoon der koningin waa" Maar
kan worden. Laat on» enk»!» dulzandan offeren, waar het b»v»l werd herhaald an da kleinzoon dar koningin
mlllloanan anda aar an da aouvaralnltalt van Ne- hoe ^^.torlg ook. genood raakt te gehoorzame*.
derland op hat apal ataan. Laten w« on» goad raoht A1s.„
handhaven, aooala hat devtea van au Xedarlandache To,n I?n f h«rto«lB het
wapen au dat laait vernam, betuigd» rij haar groot» tevredenheid daarover.
DIE DE VLOER MOEST SCHROBBEN.
liet
ero
Ing
V
D(
6
l 1
the
fcoli
Z
t 2(
leb'
D
D
Ber
bezi
leh
Ra
ter
Mi
n
