Zonderling natuurverschijnsel 0, die Schotten! Wanneer kan men het beste eienf conserveeren? Interessante steenen. denmoed bJJ me we&t, wat er ook sedert dien gebeurd mag zijn. Pardon Mademolselle, antwoordde Mlchel, er is sedert dien niets gebeurd, dat een vlek op dezen naam werpt en de reden dat ik U te spreken heb gevraagd is juist om U dat te bewijzen. Mijn voorvader Franquet is ervan beschuldigd, zich de juweelen en het goud te hebben toegeëigend, dat Graaf de Cherchemont met zijn hulp verborgen had. Ik heb dien schat teruggevon den. U? Ja mademolselle, ik. Opgewonden deed hij Claudine het verhaal tot in de kleinste bijzonderheden. Ik wensch mij niet beter voor te doen dan ik ben, eindigde hij en hij biechte eerlijk hoe hij de verleiding om den schat te behouden, slechts met moeite weer staan had. Ik verdien geen dank, wat ik deed, deed ik voor de eer van mijn voorouders. En ik, zei Claudine -met een trilling in haar stem, ik moet U in den naam van mijn voorouders vei> giffenls vragen. En na een lange pauze vroeg ze. En waar is die schat nu? Op mijn kamer. Ik zal U den koffer brengen, zoodra ge wilt Ik zou er de voorkeur aan geven, antwoordde ze na een nieuwe pauze, als die direct werd gebracht naar den persoon van wien hij hoort Zijn er dan nog andere Cherchemonts, behalve U? vroeg Michel verwonderd. Ik heb gehoord dat U de laatste van het geslacht is. Ik ben inderdaad de laatste. Michel keek haar met een vragende blik aan. De rechtmatige eigenaar van deze juweelenkiet en haar inhoud is Monsieur Lankwltz. Omdat hij het chateau gekocht heeft? Het contract zegt uitdrukkelijk: „Met alles wat zich erin bevindt op het oogenblik van de eigendomaover- dracht." Ik herinner me heel goed dat mijn arme va der, mijn moeder en mij deze clausule aanwees en zei: „Jullie ziet dat er nog menschen zijn die aan het be staan van den schat gelooven. Dus Uw vader geloofde er niet aan? - Als hij het wel gedaan had, sou hij het kaeteel dan toch verkocht hefbben? Dat had hij in elk geval moeten doen, klonk het droevig. Maar U bent toch zeker overtuigd, dat als hij aan het bestaan van den schat had geloofd, hij een bepaling in het contract had gemaakt, om zich de rechten daar op te verzekeren? Het meisje knikte toestemmend. Dan, ging Michel vol vuur voort, Is het mijn diepste overtuiging dat U door het contract niet gebon den bent. En hij gaf een spitsvondige juridische be schouwing ten beste, waarin hij met klem betoogde, dat de vondst haar toekwam en niet aan Monsieur Bank- Het meisje luisterde naar zijn betoog met duidelijk merkbaar ongenoegen. En hoe staat het met Uzelf? vroeg ze, toén hij uit gesproken was. U zoudt van Uw kant kunnen rede neeren: dit kistje heeft geen wettigen eigenaar meer; de Cherchemonts hebben er meer dan een eeuw geen recht meer op. Waarom moet ik er dan mee naar Mll. Cherchemont gasan? Uw moreele plicht zult ge antwoor den. Zeer juist. Maar mijn moreele plicht is om eer bied te toonen voor de handteekenlng die mijn vader onder een overeenkomst heeft gezet. Ze sprak met den gloed der overtuiging en er kwam een lichte blos op haar gezicht en een glans in haar oogen. Op dat oogenblik was ze werkelijk buitengewoon mooi. En zoo stond ze daar met haar aristocratische schoon heid in een kale leerkamer, waar de heele sinistere om geving sprak van haar moeilijk en vreugdeloos leven en versmaadde een fortuin! Haar schoonheid en de hoogheid van haar houding, spraken dieper tot Mlchel's hart, dan hij zich op dat oogenblik bewust was. Neem tijd om na te denken, drong hij aan. Er is geen haast bij de zaak. Ik heb er voldoende over nagedacht, antwoordde Claudine. Ik ben niet van plan om pogingen te doen een contract te ontduiken, dat door mijn lieven vader is geteekend, ook al zou dat juridisch mogelijk zijn. Ik begrijp niet, Monsieur Coudrec, ging ze op bijna ver- ontwaardigenden toon voort, waarom U den verlei der poogt te spelen. U moest toch begrijpen dat wanneer ik in betrekking ben gegaan om onafhankelijk te zijn, ik dat heb gedaan omdat Ik strenge opvattingen huldig in geldzaken. Ik heb niet willen teren op de edelmoe digheid van anderen en zou zeker niet willen leven van een bezit, dat ik mezelf dag en nacht verwijten zou. Hoe U de zaak ook keert en wendt U kunt mijn overtuiging in dit opzicht niét veranderen. En als U er op gesteld bent om de achting te behouden die ik U toedraag voor Uw houding in dezen, raad me dan verder niet iets aan dat ik gemeen en laf vindt. Ze wachtte even en vervolgde toen: Bovendien, als U inderdaad van meening bent dat het gevondene van mij is, zult U ook mijn recht moeten erkennen om er vrijelijk over te beschikken. Breng mij vandaag alles nog, dan zal ik het zelf naar Monsieur Lankwitz brengen. Het zal natuurlijk een moeilijk ding voor mij zijn om den man te moeten opzoeken die ook door andere manoeuvres mijn vader geruineerd he,eft. Hij heeft het kasteel en de landerijen voor de helft van de waarde opgekocht. Wanneer kunt U mij den koffer brengen? Ik zal hem zelf vandaag nog bij Monsieur Lank wltz afgeven, antwoordde Michel. Wat vriendelijk van U! riep ze uit en nu straalde haar gezicht. Ik ben U toch zoo oneindig dankbaar. Ja, zei ze peinzend, ik zou het hebben gedaan, maar vraag niet wat het me gekost zou hebben. Monsieur Lankwitz is een slecht mensch, In elk opzicht. En nu moet U gaan. Het is twee uur, mijn leerlingen zullen dl- reot komen. Ignace Lankwitz zat ln een buitengewoon slecht hu meur in zijn weelderige zitkamer, toen zijn valet hean Michol Coudre's naamkaartje bracht Zijn leven was buitengewoon kostbaar; hij was een getrouw bezoeker van allerlei dure Parljsohe naohtlokalen, een „Mauvals Sujet" ln elk opzicht. Het kostte hem de grootste moeite zijn Inkomsten ln evenwicht te houden met zijn groote uitgaven en op dit, oogenblik was zijn financieels toestand al bijzonder de solaat, doordat hij den vorlgen avond dertig duizend francs bij het spel verloren had. Hij had zijn leed trach ten te vergeten door het gebruik van een ontelbare reeks cocktails, met het gevolg, dat hij nu met zware hoofd pijn op de divan lag. Maar de mededeellng dat zijn bezoeker hem wilde spreken over het chateau de Cherchemoate deed hem besluiten hem te woord te staan. Misschien een kooper, die zou hem te pas komen op het oogenblik. Michel trad de kamer binnen met een groote hand- tasch, waarin zich de juweelenkist bevond en toen hij zijn wonderlijk verhaal gedaan had, oordeelde Monsieur Lankwitz dat dit bezoek nog welkomer was dan dat van een aspirant-kooper. Hier is het kistje, eindigde Michel, terwijl hij het uit zijn tasch te voorschijn haalde en het den ander overhandigde, U zult zien dat Mll. de Ccherchemont ten behoeve van U afstand doet van een aanzienlijk fortuin. Wat hoopte Michel dat hij dit zei? Dat ook Lankwitz zich grootmoedig zou toonen? Dat hij zou zeggen: „Maar dat kistje hoort aan haar! Als Michel deze vage hoop gekoesterd had, moesten de begeerige glans in de oogen van den ander, de trillende vingers, waarmee hij in de kostbaarheden graaide, hem wel iedere verdere illusie benemen. En vooral de woorden die de man mompelde: Deze keer eens geluk. Geen twijfel aan! De for tuin heeft zich gekeerd! Allemachtig wat een hoop geld, En daarop richtte hij zich weer tot zijn bezoeker. Volgens de bepalingen van het koopcontract ko men al deze dingen mij natuurlijk rechtens toe, maar ik moet toch zeggen, dat lang niet iedereen gehandeld zou hebben als Mll. de Cherchemont. Ik zal haar een visite maken om haar te bedanken, U hebt U ook keu rig gedragen! U had alles voor Uzelf kunnen houden, zonder dat er een haan naar kraalde. Ofschoon het U misschien toch wel moeite zou hebben gekost ze van de hand te doen, zonder Uw eigendomsrecht te kunnen bewijzen Hij wachtte een oogenblik, alsof hem iets Inviel en zei toen met een eigenaardigen blik op zijn bezoeker: Er was geen inventaris bij den koffer, nietwaar? Neen, antwoordde Michel kortaf. Hij voelde dat hij een kleur van verontwaardiging kreeg om de onuitge sproken beschuldiging die in deze woorden lag. Dat is merkwaardig, meende Lankwitz. Wat bedoelt U? vroeg Miohel uit de hoogte. O niets, Monsieur Coudreo, absoluut niets! Ik heb inderdaad geen enkele reden om kwaad van U te denken met dit tactlooze excuus gaf de man meteen on omwonden te kennen wat hij met zijn opmerking be doeld had waar U zulk een welsprekend bewijs van Uw eerlijkheid gegeven hebt Maar U laat misschien rechten gelden op de vondst? Dan moet ik er U op attent maken, dat de uitdrukkelijke bepaling in het koopcontract in dit geval ieder mogelijk recht van den vinder buitensluit. Dus daarom... Heb ik wellicht aanspraak op Iets gemaakt, Mon sieur? vroeg Michel boos. Houdt U kalm, we praten zakelijk. Ik ben toch ook niet boos omdat U ln mijn chateau heeft ingebro ken! Hij sloot den koffer en ging voort: U zei daarnet dat Mll. de Cherchemont het niet breed heeft Als een paar bankbiljetten... En Uzelf; U hebt kosten gemaakt... Mll. de Cherchemont zal niets van U aannemen en ik raad U aan haar niets aan te bieden. En wat me zelf aangaat; ik ben gelukkig in staat om me de luxe van een retour naar Domfront voor eigen rekening te veroorloven! En hiermee heb Ik mijn boodschap vol bracht. Miohel Coudre deed alsof hij de uitgestoken hand van den ander niet zag en verliet zonder groet de ka mer. Echter niet zoo snel of hü hoorde Ignace Lank witz mompelen: Toch is het vreemd dat er geen inventaris b]j is! VL En zeg nu maar dat het leven geen boosaardige grap is, zei Michel tegen Claudine den volgenden mor gen, toen hij haar de details van zijn bezoek bij Lank witz vertelde. Als ik bedenk dat Uw grootvader met gevaar voor zijn leven vluchtte en dat de mijne liever het Hchavot beklom dan een plechtige belofte aan zijn meester te schenden, met het resultaat dat U gouvernante bent bij de kinderen Perrin en dat mijn voorland la om een karig bestaantje in een duffe provinciestad te vinden, terwijl het fortuin dat deze beide mannen hebben go- tracht te redden in handen is gekomen van het infe- rieurste sujet dat ooit geld er doorgelapt heeft, dan vraag ik U: Wat is het resultaat van den heldenmoed van die twee? Dat zal ik U zeggen, antwoorde Claudine. Ik zal U zeggen waarvoor die heldenmoed gediend heeft: Hij heeft bij ons de gevoelens gewekt die nu ln ons hart leven. Terwijl ze dit zei keek ze Michel met schitterende oogen aan. Staat U mij toe U geregeld te blijven bezoeken? vroeg hij schuchter. Zeker, antwoordde ze eenvoudig. Dikwijls? Dikwijls! Toen hij terug was in zijn kamer, keek hij als ge boeid naar de oude dictionaire op de boekenplank. Hij trok haar uit de rij, drukte er zijn lippen op en zei heU-Iuld: Lieve, oude overgrootvader, God zegene Uw na gedachtenis! Natuurlijk kon de brandspuit weer niet spulten. Als onze Burgemeester niet zoo'n prul was, had-ie de spuit toch minstens drie dagen van te voren kunnen laten proefspuiten 1 (Buiktin, Sydney). „HET WANDELENDE MEER". Benige uren sporens van Weenen verwijderd, ligt aan de tegenwoordige grens van Oostenrijk en Hon garije het Neusiedlernaeer. Vroeger geheel binnen Hongaarsoh gebied gelegen, is het meer door het vre desverdrag van St. Germain ten deel© .aan Oostenrijk gekomen. Het meer is van zeer groot wetenschappelijk belang. Men noemt het „Het meer, dat zich verplaatst" of „het wandelende meer". De omvang van het meer is geweldig groot Het over treft in uitgestrektheid nog de drie grootste meren van Opper-Beieren, het Chiemmeer, het Würmmeer en het Ammermieer bij elkander. De diepte van het Neusied- lermeer ia echter gering. Midden in den zomer staat het water er slechts 1 Meter hoog in, en op sommige plaatsen nog lang geen meter. In het voorjaar echter, wanneer de sneeuwmassa's smelten en de weinige ri vieren, die naar het meer stroomen sterk zijn gezwol len, krijgt het meer een veel grooteren omvang en het water bespoelt dan de huizen van verschillende plaatsen, bijv. van het om zijn goeden wijn beroemde plaatsje Rust, dat 's zomers een half uur verwijderd ligt van den oever van het meer. Tijdens zijn hoogsten waterstand, ln 1878 en ln 1882, had het meer een omvang van ongeveer 850 vierkante kilometer, en den zelfden omvang als het Gardameer. De voornaamste merkwaardigheid van dit binnen water ligt in de groote schommelingen van den wa terstand. In 1683 en 1738 moet het meer bijna geheel zijn uitgedroogd. De mensehen konden met droge voe ten van den westelijken naar den oostelijker» oever overloopen. Middenin de 13de eeuw moeten zelfs dorpen gebouwd zijn, op plaatsen, waar voordien water was. Later werden die dorpen eohter weer door den vloed verwoest. Omstreeks 1870 was het meer zóó uitgedroogd, dat men van Holling aan den Zuld-oéver naar Neusiedl aan den Noordoever van het meer kon wandelen. In 1869 was de bodem van het meer zóó vast ge worden, dat de zware voertuigen er over heen konden gaan. In de volgende jaren werd er koren en tarwe op den bodem verbouwd. Doch reeds in de volgende jaren liep het meer weer vdl water en strekte zich uit tot de stadspoort van Rust De uitdroging ln de jaren voor "70 had de Hongaar- söhe regeering het plan doen opvatten, om het meer heelemaal droog te maken en den daardoor verkregen grond te benutten voor land- en tuinbouw. Men besloot het Elnser-kanaal te bouwen, dat in den Raab, een zijrivier van den Donau uitmondt Aan dat kanaal heeft men 25 jaren gewerkt Toen het eindelijk klaar was, stelde men vast dat het heele werk ver- geefsdh was gedaan. Het meer kan wel langzamerhand leegloopen in den Raab of ln den Donau, zoo lang de waterstand in den Donau laag blijft, maar zoodra het hoog water is, wordt het Neusiedlermeer overstroomd, want dan Is het niveau van den Donau hooger dan dat van het meer. De geweldige groote massa riet, die aan de oevers van het meer groeit, is een belangrijke bron van In komsten voor de bevolking. Tegen zeer hoogen prijs wordt het uitgevoerd. Gebleken is ,dat ln de jaren, dat het meer zoo goed als uitgedroogd was, da wijnoogst op da oevers zeer sleoht was en vooral de hoedanigheid van den wijn liet veel te wenschen over. Het Neusledlermeer bezit geen onderaardachie bronnen en krijgt alleen water door neerslag, als regen, ans. Het meer en zijn omgeving bieden een typisch step- penbeeld. Voor den Midden-Europeaan Is bijzonder op vallend de scherpe tegenstelling tusschen het heuvel land aan den Westoever en de steppen aan den Oost oever; hier dichte wouden met ooftboomen In een heuvelachtige «treek, loofboomen enz., daar echte poeazta's (Hongaarsche steppen) met oasen en met rijken aanbouw van mals en gerst Ook op een ander gebied ls het Neusledlermeier pro ductief geweest: H&ydn en Llazt zijn ««n zijn oevers HUN VERREGAANDE ZUINIGHEID. De Noordelijke bewoners van Engeland, genieten om hun verregaande zuinigheid, zoo de lezer wil, kan hij het ook gierigheid noemen, in de wereld een zekere befaamdheid. Of dit nu terecht of ten onrechte is, dat zouden we niet met zekerheid kunnen zeggen. Mis schien is het wel een tikje overdreven, maar dat er heelemaal niets van aan zou zijn, betwijfelen we toch ook sterk. In ieder geval zijn de anecdoten, die ten koste van de Schotten worden verkocht, altijd buiten gewoon kostelijk. Hier volgen er een paar: Een Schotsch echtpaar was imet vacantie en ging ergens een restaurant binnen, om het middagmaal te gebruiken. Om te beginnen bestelden ze twee bief stukjes (één hall biefstukje in tweeën). De man viel dadelijk op zijn portie "aan, maar de vrouw bleef ge- ruimen tijd stil zitten en maakte geen aanstalten om te gaan eten. De kellner, die dacht, dat er iets niet in orde was, met het eten, ging naar haar toe en vroeg, of het vleesch niet naar genoegen was. „O, het is best, hoorl", zei de vrouw, „Maar ik moet even wachten, tot imijn man klaar is, dan kan ik zijn gebit gebruikenI" Een Schot kwam voor het kantongerecht, het hoofd geheel verborgen in witte zwachtels. Een Ier werd beschuldigd, hem met een ketel op het hoofd te heb ben geslagen. „Edelachtbare', zei de Ier 'boos, „Die verbanden om zijn hoofd zijn allemaal maar flauwe kul. Gisteren liep hij zonderl" „Is dat zoo?", vroeg de rechter. „Ja", Edelachtbare", zei de Schot, „Ik wilde ze schoon houden voor vandaag!" Een dokter en een tandarts in een plaatsje in Schotland waren vrienden, maar geen van beiden wisten ze elkaar's leeftijd. Toen nu de tandarts stierf, dacht de dokter dat (hij wel diens leeftijd te weten zou komen. Daarom nam hij deel aan de begrafenis en keek, wat er op de plaat op de kist stond. Het was een koperen plaat, die er erg gebruikt uitzag en er stond op. Van Trekzum, Tandarts. Spreekuur: 24 uur. Een schoenmaker maakte reclame in een plaatse lijk blad over zijn prima-fabrikaat schoenen. Daarbij gaf hij op elik paar drie maanden garantie. Hij kreeg het spoedig heel druk en ten slotte verkocht hij zijn laatste paar aan een Schot. Binnen zes weken kwam deze met de schoenen te rug, die er bar versleten, met groote gaten in de zoo ien, uitzagen. „Dat is vreemd", zei de schoenmaker. „U bent de eeniige, die komt klagen. Maar pasten ze U wel goed?" „■O, mij pasten ze best", zei de Schot, „Maar ze waren een beetje te nauw voor één van mijn broers die nachtdienst heeft!" Er ontstond een oploopje aan het strand, in een klein plaatsje aan de Schotsche Noordzeekust. (U voelt zeker wel, dat dit weer een mop wordt op de schraapzucht der Schotten.) Er kwam namelijk een flesch aangespoeld met een briefje er in en velen dachten aan een geheimzinnige mededeeling van een schipbreukeling. Ten slotte wist men de flesch te pakken en te ope nen, waarna men 'het volgende briefje las: Zendt <ieze flesch asjeblieft naar mijn broer, Jock Mac Turtle, in Glasgow, Bibberstreet 2 en zeg hem, dat hij ermee naar „De Drie Fleschjes" gaat. Er is een dubbeltje statie-geld voor betaald". Dokter, ik zie aUe dagen vreeselijke dim mn geest Hm! Maar niet te dicht bij 'n spiegel kom«J juffrouw. (Buen HumorMadrid). DE EIEREN VAN DE MAAND AUGUSTUS ZU DE BESTE. In het voorjaar en gedurende den zomer is «j den regel geen gebrek aan verache ©leren en de zen ervan bewegen zich in de meeste gevallen het normale. Anders is dit in den winter; waa de kippen zeer weinig of in het geheel niet Jq Hierdoor is men haast wel gedwongen de bruiikl held van versche eieren langs kunstmatigen weg lang mogelijk te 'bevorderen. Op een enkele ul dering na is men vrijwel algemeen de meening gedaan, dat de eieren die in Augustus gelegd zijn J j beste te conserveeren zijn. Bewijzen de feiten dit Hebben niet alle eieren dezelfde eigen schappei zij in Augustus gelegd zijn, of wel in een maand? De ervaring heeft geleerd dat het voedsel de 'kippen een grooten invloed uitoefent op de de zaam'heid der eieren. Ook op don smaak er van. is een feit, dat de kippen, die gehouden worden de boerderijen, speciaal in den -oogsttijd met gi gevoed worden. Immers bij het afladen der wai kunnen de dieren eten zooveel zij willen van het gi dat van de karren valt. Neemt men dan nog ln menking dat gedurende dien tijd het ^ierlijk voe zeer gaarne door de kippen gegeten wordt, en ook dadelijk na deij broedtijd de hanen van do tklj verwijderd of geslacht worden, dan zal het ieder delijk zijn dat de beste eieren in Augustus gi worden. Het is vrijwel duidelijk bewezen, dat 'de ren, gelegd door 'kippen vrij van den haan gehoti langer verscfh blijven dan die, welke gelegd zijn i kippen die ln gezelschap van den haan geweest Op grond hiervan, zijn eieren afkomstig uit hooi pariten waar geen hanen gehouden worden, vooi conserveeren te prefereeren. Overigens zal niemand reeds in den zomer b nen zijn eieren voor den komenden winter te serveeren. Men wacht gewoonlijk tot de zomer &1 eind op streek is en wordt het haast vanzelf Augustus eer men met. den „inmaak" begint. 1 veel menschen bewaren de eieren die het laatst Augustus gelegd zijn, gewoon op een koele plaati gebruiken zij deze langzamerhand op. Eieren dif een koele plaats bewaard worden, kan men e«( maanden goed houden zonder dat zij een minder sohe smaak aannemen. De eieren moeten, voor men ze inlegt schoon gewasschen en goed gedrc worden. Het water dat men gebruikt moet eerst word«i gekookt en dan koud worden. Het 'best bewaartR da eieren ln een leemen pot, die in een koele (kat liever echter in een droogen kelder 'bewaard w 11 STEENEN VAN MEER DAN DUIZEND JAAR 0 Waarop daden en lotgevallen van historisolll Zweedsche helden staan afgebeeld. De Zweedsche archeoloog dr. John Nihlen is geslaagd een gebeeld'houwden steen, die zich te op het eiland Gotland bevindt, en welks oudei op ruim 1000 Jaar wordt geschat, te verklaren ontcijferen. Hot is gebleken, dat op dezen steen tafereeleu het oude IJslandsche gedicht „Volundarkvida" afgebeeld, welk gedicht tot de epische gedichten het Noorden behoort en van grooten invloed latere literatuur is geweest. Het gedicht 'behandelt het gegeven, later doof! chard Wagner in zijn Ring der Nibelungen verwi Het vertelt d'e 'lotgevallen van den smid Volund, door koning Nidud was gevangen 'genomen. Ni sneed de (kniepeezen van zijn gevangene door, V, deze niet kon ontvluchten en gedwongen was, zijn meester- op een afgelegen eiland smldswerl verrichten. Volund doodde de twee zonen van koning, die hem eens een bezoek brachten en ma van hun schedels kostbare geschenken, welke 'hij koning aanbood. Voorts deed Volund de dochter den koning geweld aan. Koning Nidud besloot d op Volund te dooden, die echter wegvloog op fi gels, welke hij gesmeed had' Dit verhaal is in hout relief afgebeeld op den «1' in Gotland, welke door een buitengewoon goed stenaar bewerkt moet zijn. (Het eiland Gotland ia' aan dergelijke steenen, waarop de daden en iotgf len van historische Zweedsche helden afgebeeld Echter is in vele gevallen nog niet duidelijk, welW schiedenissen op de steenen weergegeven zoodat de archeologen in de laatste jaren zeer aandacht aan deze steenen wijden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1928 | | pagina 16