Zonderling natuurverschijnsel
0, die Schotten!
Wanneer kan men het beste eienf
conserveeren?
Interessante steenen.
denmoed bJJ me we&t, wat er ook sedert dien gebeurd
mag zijn.
Pardon Mademolselle, antwoordde Mlchel, er is
sedert dien niets gebeurd, dat een vlek op dezen naam
werpt en de reden dat ik U te spreken heb gevraagd
is juist om U dat te bewijzen. Mijn voorvader Franquet
is ervan beschuldigd, zich de juweelen en het goud
te hebben toegeëigend, dat Graaf de Cherchemont met
zijn hulp verborgen had. Ik heb dien schat teruggevon
den.
U?
Ja mademolselle, ik.
Opgewonden deed hij Claudine het verhaal tot in de
kleinste bijzonderheden.
Ik wensch mij niet beter voor te doen dan ik ben,
eindigde hij en hij biechte eerlijk hoe hij de verleiding
om den schat te behouden, slechts met moeite weer
staan had. Ik verdien geen dank, wat ik deed, deed
ik voor de eer van mijn voorouders.
En ik, zei Claudine -met een trilling in haar stem,
ik moet U in den naam van mijn voorouders vei>
giffenls vragen. En na een lange pauze vroeg ze.
En waar is die schat nu?
Op mijn kamer. Ik zal U den koffer brengen, zoodra
ge wilt
Ik zou er de voorkeur aan geven, antwoordde ze
na een nieuwe pauze, als die direct werd gebracht
naar den persoon van wien hij hoort
Zijn er dan nog andere Cherchemonts, behalve U?
vroeg Michel verwonderd. Ik heb gehoord dat U de
laatste van het geslacht is.
Ik ben inderdaad de laatste.
Michel keek haar met een vragende blik aan.
De rechtmatige eigenaar van deze juweelenkiet en
haar inhoud is Monsieur Lankwltz.
Omdat hij het chateau gekocht heeft?
Het contract zegt uitdrukkelijk: „Met alles wat zich
erin bevindt op het oogenblik van de eigendomaover-
dracht." Ik herinner me heel goed dat mijn arme va
der, mijn moeder en mij deze clausule aanwees en zei:
„Jullie ziet dat er nog menschen zijn die aan het be
staan van den schat gelooven.
Dus Uw vader geloofde er niet aan?
- Als hij het wel gedaan had, sou hij het kaeteel dan
toch verkocht hefbben?
Dat had hij in elk geval moeten doen, klonk het
droevig.
Maar U bent toch zeker overtuigd, dat als hij aan
het bestaan van den schat had geloofd, hij een bepaling
in het contract had gemaakt, om zich de rechten daar
op te verzekeren?
Het meisje knikte toestemmend.
Dan, ging Michel vol vuur voort, Is het mijn
diepste overtuiging dat U door het contract niet gebon
den bent. En hij gaf een spitsvondige juridische be
schouwing ten beste, waarin hij met klem betoogde, dat
de vondst haar toekwam en niet aan Monsieur Bank-
Het meisje luisterde naar zijn betoog met duidelijk
merkbaar ongenoegen.
En hoe staat het met Uzelf? vroeg ze, toén hij uit
gesproken was. U zoudt van Uw kant kunnen rede
neeren: dit kistje heeft geen wettigen eigenaar meer;
de Cherchemonts hebben er meer dan een eeuw geen
recht meer op. Waarom moet ik er dan mee naar Mll.
Cherchemont gasan? Uw moreele plicht zult ge antwoor
den. Zeer juist. Maar mijn moreele plicht is om eer
bied te toonen voor de handteekenlng die mijn vader
onder een overeenkomst heeft gezet.
Ze sprak met den gloed der overtuiging en er kwam
een lichte blos op haar gezicht en een glans in haar
oogen. Op dat oogenblik was ze werkelijk buitengewoon
mooi.
En zoo stond ze daar met haar aristocratische schoon
heid in een kale leerkamer, waar de heele sinistere om
geving sprak van haar moeilijk en vreugdeloos leven
en versmaadde een fortuin!
Haar schoonheid en de hoogheid van haar houding,
spraken dieper tot Mlchel's hart, dan hij zich op dat
oogenblik bewust was.
Neem tijd om na te denken, drong hij aan. Er
is geen haast bij de zaak.
Ik heb er voldoende over nagedacht, antwoordde
Claudine. Ik ben niet van plan om pogingen te doen
een contract te ontduiken, dat door mijn lieven vader
is geteekend, ook al zou dat juridisch mogelijk zijn. Ik
begrijp niet, Monsieur Coudrec, ging ze op bijna ver-
ontwaardigenden toon voort, waarom U den verlei
der poogt te spelen. U moest toch begrijpen dat wanneer
ik in betrekking ben gegaan om onafhankelijk te zijn,
ik dat heb gedaan omdat Ik strenge opvattingen huldig
in geldzaken. Ik heb niet willen teren op de edelmoe
digheid van anderen en zou zeker niet willen leven van
een bezit, dat ik mezelf dag en nacht verwijten zou. Hoe
U de zaak ook keert en wendt U kunt mijn overtuiging
in dit opzicht niét veranderen. En als U er op gesteld
bent om de achting te behouden die ik U toedraag voor
Uw houding in dezen, raad me dan verder niet iets aan
dat ik gemeen en laf vindt.
Ze wachtte even en vervolgde toen:
Bovendien, als U inderdaad van meening bent dat
het gevondene van mij is, zult U ook mijn recht moeten
erkennen om er vrijelijk over te beschikken. Breng mij
vandaag alles nog, dan zal ik het zelf naar Monsieur
Lankwitz brengen. Het zal natuurlijk een moeilijk ding
voor mij zijn om den man te moeten opzoeken die ook
door andere manoeuvres mijn vader geruineerd he,eft.
Hij heeft het kasteel en de landerijen voor de helft van
de waarde opgekocht. Wanneer kunt U mij den koffer
brengen?
Ik zal hem zelf vandaag nog bij Monsieur Lank
wltz afgeven, antwoordde Michel.
Wat vriendelijk van U! riep ze uit en nu straalde
haar gezicht. Ik ben U toch zoo oneindig dankbaar.
Ja, zei ze peinzend, ik zou het hebben gedaan, maar
vraag niet wat het me gekost zou hebben. Monsieur
Lankwitz is een slecht mensch, In elk opzicht. En nu
moet U gaan. Het is twee uur, mijn leerlingen zullen dl-
reot komen.
Ignace Lankwitz zat ln een buitengewoon slecht hu
meur in zijn weelderige zitkamer, toen zijn valet hean
Michol Coudre's naamkaartje bracht Zijn leven was
buitengewoon kostbaar; hij was een getrouw bezoeker
van allerlei dure Parljsohe naohtlokalen, een „Mauvals
Sujet" ln elk opzicht.
Het kostte hem de grootste moeite zijn Inkomsten ln
evenwicht te houden met zijn groote uitgaven en op dit,
oogenblik was zijn financieels toestand al bijzonder de
solaat, doordat hij den vorlgen avond dertig duizend
francs bij het spel verloren had. Hij had zijn leed trach
ten te vergeten door het gebruik van een ontelbare reeks
cocktails, met het gevolg, dat hij nu met zware hoofd
pijn op de divan lag.
Maar de mededeellng dat zijn bezoeker hem wilde
spreken over het chateau de Cherchemoate deed hem
besluiten hem te woord te staan. Misschien een kooper,
die zou hem te pas komen op het oogenblik.
Michel trad de kamer binnen met een groote hand-
tasch, waarin zich de juweelenkist bevond en toen hij
zijn wonderlijk verhaal gedaan had, oordeelde Monsieur
Lankwitz dat dit bezoek nog welkomer was dan dat
van een aspirant-kooper.
Hier is het kistje, eindigde Michel, terwijl hij het
uit zijn tasch te voorschijn haalde en het den ander
overhandigde, U zult zien dat Mll. de Ccherchemont
ten behoeve van U afstand doet van een aanzienlijk
fortuin.
Wat hoopte Michel dat hij dit zei? Dat ook Lankwitz
zich grootmoedig zou toonen? Dat hij zou zeggen: „Maar
dat kistje hoort aan haar! Als Michel deze vage hoop
gekoesterd had, moesten de begeerige glans in de oogen
van den ander, de trillende vingers, waarmee hij in de
kostbaarheden graaide, hem wel iedere verdere illusie
benemen.
En vooral de woorden die de man mompelde:
Deze keer eens geluk. Geen twijfel aan! De for
tuin heeft zich gekeerd! Allemachtig wat een hoop geld,
En daarop richtte hij zich weer tot zijn bezoeker.
Volgens de bepalingen van het koopcontract ko
men al deze dingen mij natuurlijk rechtens toe, maar
ik moet toch zeggen, dat lang niet iedereen gehandeld
zou hebben als Mll. de Cherchemont. Ik zal haar een
visite maken om haar te bedanken, U hebt U ook keu
rig gedragen! U had alles voor Uzelf kunnen houden,
zonder dat er een haan naar kraalde. Ofschoon het U
misschien toch wel moeite zou hebben gekost ze van
de hand te doen, zonder Uw eigendomsrecht te kunnen
bewijzen
Hij wachtte een oogenblik, alsof hem iets Inviel en
zei toen met een eigenaardigen blik op zijn bezoeker:
Er was geen inventaris bij den koffer, nietwaar?
Neen, antwoordde Michel kortaf. Hij voelde dat hij
een kleur van verontwaardiging kreeg om de onuitge
sproken beschuldiging die in deze woorden lag.
Dat is merkwaardig, meende Lankwitz.
Wat bedoelt U? vroeg Miohel uit de hoogte.
O niets, Monsieur Coudreo, absoluut niets! Ik heb
inderdaad geen enkele reden om kwaad van U te denken
met dit tactlooze excuus gaf de man meteen on
omwonden te kennen wat hij met zijn opmerking be
doeld had waar U zulk een welsprekend bewijs van
Uw eerlijkheid gegeven hebt Maar U laat misschien
rechten gelden op de vondst? Dan moet ik er U op
attent maken, dat de uitdrukkelijke bepaling in het
koopcontract in dit geval ieder mogelijk recht van den
vinder buitensluit. Dus daarom...
Heb ik wellicht aanspraak op Iets gemaakt, Mon
sieur? vroeg Michel boos.
Houdt U kalm, we praten zakelijk. Ik ben toch
ook niet boos omdat U ln mijn chateau heeft ingebro
ken! Hij sloot den koffer en ging voort:
U zei daarnet dat Mll. de Cherchemont het niet
breed heeft Als een paar bankbiljetten... En Uzelf;
U hebt kosten gemaakt...
Mll. de Cherchemont zal niets van U aannemen en
ik raad U aan haar niets aan te bieden. En wat me
zelf aangaat; ik ben gelukkig in staat om me de luxe
van een retour naar Domfront voor eigen rekening te
veroorloven! En hiermee heb Ik mijn boodschap vol
bracht.
Miohel Coudre deed alsof hij de uitgestoken hand
van den ander niet zag en verliet zonder groet de ka
mer. Echter niet zoo snel of hü hoorde Ignace Lank
witz mompelen:
Toch is het vreemd dat er geen inventaris b]j is!
VL
En zeg nu maar dat het leven geen boosaardige
grap is, zei Michel tegen Claudine den volgenden mor
gen, toen hij haar de details van zijn bezoek bij Lank
witz vertelde.
Als ik bedenk dat Uw grootvader met gevaar voor
zijn leven vluchtte en dat de mijne liever het Hchavot
beklom dan een plechtige belofte aan zijn meester te
schenden, met het resultaat dat U gouvernante bent
bij de kinderen Perrin en dat mijn voorland la om een
karig bestaantje in een duffe provinciestad te vinden,
terwijl het fortuin dat deze beide mannen hebben go-
tracht te redden in handen is gekomen van het infe-
rieurste sujet dat ooit geld er doorgelapt heeft, dan
vraag ik U:
Wat is het resultaat van den heldenmoed van die
twee?
Dat zal ik U zeggen, antwoorde Claudine. Ik
zal U zeggen waarvoor die heldenmoed gediend heeft:
Hij heeft bij ons de gevoelens gewekt die nu ln ons
hart leven.
Terwijl ze dit zei keek ze Michel met schitterende
oogen aan.
Staat U mij toe U geregeld te blijven bezoeken?
vroeg hij schuchter.
Zeker, antwoordde ze eenvoudig.
Dikwijls?
Dikwijls!
Toen hij terug was in zijn kamer, keek hij als ge
boeid naar de oude dictionaire op de boekenplank. Hij
trok haar uit de rij, drukte er zijn lippen op en zei
heU-Iuld:
Lieve, oude overgrootvader, God zegene Uw na
gedachtenis!
Natuurlijk kon de brandspuit weer niet spulten.
Als onze Burgemeester niet zoo'n prul was, had-ie
de spuit toch minstens drie dagen van te voren
kunnen laten proefspuiten 1 (Buiktin, Sydney).
„HET WANDELENDE MEER".
Benige uren sporens van Weenen verwijderd, ligt
aan de tegenwoordige grens van Oostenrijk en Hon
garije het Neusiedlernaeer. Vroeger geheel binnen
Hongaarsoh gebied gelegen, is het meer door het vre
desverdrag van St. Germain ten deel© .aan Oostenrijk
gekomen. Het meer is van zeer groot wetenschappelijk
belang. Men noemt het „Het meer, dat zich verplaatst"
of „het wandelende meer".
De omvang van het meer is geweldig groot Het over
treft in uitgestrektheid nog de drie grootste meren van
Opper-Beieren, het Chiemmeer, het Würmmeer en het
Ammermieer bij elkander. De diepte van het Neusied-
lermeer ia echter gering. Midden in den zomer staat
het water er slechts 1 Meter hoog in, en op sommige
plaatsen nog lang geen meter. In het voorjaar echter,
wanneer de sneeuwmassa's smelten en de weinige ri
vieren, die naar het meer stroomen sterk zijn gezwol
len, krijgt het meer een veel grooteren omvang en het
water bespoelt dan de huizen van verschillende plaatsen,
bijv. van het om zijn goeden wijn beroemde plaatsje
Rust, dat 's zomers een half uur verwijderd ligt van
den oever van het meer.
Tijdens zijn hoogsten waterstand, ln 1878 en ln 1882,
had het meer een omvang van ongeveer 850 vierkante
kilometer, en den zelfden omvang als het Gardameer.
De voornaamste merkwaardigheid van dit binnen
water ligt in de groote schommelingen van den wa
terstand. In 1683 en 1738 moet het meer bijna geheel
zijn uitgedroogd. De mensehen konden met droge voe
ten van den westelijken naar den oostelijker» oever
overloopen. Middenin de 13de eeuw moeten zelfs dorpen
gebouwd zijn, op plaatsen, waar voordien water was.
Later werden die dorpen eohter weer door den vloed
verwoest.
Omstreeks 1870 was het meer zóó uitgedroogd, dat
men van Holling aan den Zuld-oéver naar Neusiedl aan
den Noordoever van het meer kon wandelen.
In 1869 was de bodem van het meer zóó vast ge
worden, dat de zware voertuigen er over heen konden
gaan. In de volgende jaren werd er koren en tarwe
op den bodem verbouwd. Doch reeds in de volgende
jaren liep het meer weer vdl water en strekte zich
uit tot de stadspoort van Rust
De uitdroging ln de jaren voor "70 had de Hongaar-
söhe regeering het plan doen opvatten, om het meer
heelemaal droog te maken en den daardoor verkregen
grond te benutten voor land- en tuinbouw.
Men besloot het Elnser-kanaal te bouwen, dat in den
Raab, een zijrivier van den Donau uitmondt Aan dat
kanaal heeft men 25 jaren gewerkt Toen het eindelijk
klaar was, stelde men vast dat het heele werk ver-
geefsdh was gedaan. Het meer kan wel langzamerhand
leegloopen in den Raab of ln den Donau, zoo lang de
waterstand in den Donau laag blijft, maar zoodra het
hoog water is, wordt het Neusiedlermeer overstroomd,
want dan Is het niveau van den Donau hooger dan dat
van het meer.
De geweldige groote massa riet, die aan de oevers
van het meer groeit, is een belangrijke bron van In
komsten voor de bevolking. Tegen zeer hoogen prijs
wordt het uitgevoerd.
Gebleken is ,dat ln de jaren, dat het meer zoo goed
als uitgedroogd was, da wijnoogst op da oevers zeer
sleoht was en vooral de hoedanigheid van den wijn liet
veel te wenschen over.
Het Neusledlermeer bezit geen onderaardachie bronnen
en krijgt alleen water door neerslag, als regen, ans.
Het meer en zijn omgeving bieden een typisch step-
penbeeld. Voor den Midden-Europeaan Is bijzonder op
vallend de scherpe tegenstelling tusschen het heuvel
land aan den Westoever en de steppen aan den Oost
oever; hier dichte wouden met ooftboomen In een
heuvelachtige «treek, loofboomen enz., daar echte
poeazta's (Hongaarsche steppen) met oasen en met
rijken aanbouw van mals en gerst
Ook op een ander gebied ls het Neusledlermeier pro
ductief geweest: H&ydn en Llazt zijn ««n zijn oevers
HUN VERREGAANDE ZUINIGHEID.
De Noordelijke bewoners van Engeland, genieten om
hun verregaande zuinigheid, zoo de lezer wil, kan hij
het ook gierigheid noemen, in de wereld een zekere
befaamdheid. Of dit nu terecht of ten onrechte is, dat
zouden we niet met zekerheid kunnen zeggen. Mis
schien is het wel een tikje overdreven, maar dat er
heelemaal niets van aan zou zijn, betwijfelen we toch
ook sterk. In ieder geval zijn de anecdoten, die ten
koste van de Schotten worden verkocht, altijd buiten
gewoon kostelijk. Hier volgen er een paar:
Een Schotsch echtpaar was imet vacantie en ging
ergens een restaurant binnen, om het middagmaal te
gebruiken. Om te beginnen bestelden ze twee bief
stukjes (één hall biefstukje in tweeën). De man viel
dadelijk op zijn portie "aan, maar de vrouw bleef ge-
ruimen tijd stil zitten en maakte geen aanstalten om
te gaan eten. De kellner, die dacht, dat er iets niet
in orde was, met het eten, ging naar haar toe en
vroeg, of het vleesch niet naar genoegen was.
„O, het is best, hoorl", zei de vrouw, „Maar ik moet
even wachten, tot imijn man klaar is, dan kan ik zijn
gebit gebruikenI"
Een Schot kwam voor het kantongerecht, het hoofd
geheel verborgen in witte zwachtels. Een Ier werd
beschuldigd, hem met een ketel op het hoofd te heb
ben geslagen.
„Edelachtbare', zei de Ier 'boos, „Die verbanden om
zijn hoofd zijn allemaal maar flauwe kul. Gisteren
liep hij zonderl"
„Is dat zoo?", vroeg de rechter.
„Ja", Edelachtbare", zei de Schot, „Ik wilde ze
schoon houden voor vandaag!"
Een dokter en een tandarts in een plaatsje in
Schotland waren vrienden, maar geen van beiden
wisten ze elkaar's leeftijd. Toen nu de tandarts stierf,
dacht de dokter dat (hij wel diens leeftijd te weten zou
komen. Daarom nam hij deel aan de begrafenis en
keek, wat er op de plaat op de kist stond.
Het was een koperen plaat, die er erg gebruikt
uitzag en er stond op.
Van Trekzum, Tandarts. Spreekuur: 24 uur.
Een schoenmaker maakte reclame in een plaatse
lijk blad over zijn prima-fabrikaat schoenen. Daarbij
gaf hij op elik paar drie maanden garantie. Hij kreeg
het spoedig heel druk en ten slotte verkocht hij zijn
laatste paar aan een Schot.
Binnen zes weken kwam deze met de schoenen te
rug, die er bar versleten, met groote gaten in de zoo
ien, uitzagen.
„Dat is vreemd", zei de schoenmaker. „U bent de
eeniige, die komt klagen. Maar pasten ze U wel
goed?"
„■O, mij pasten ze best", zei de Schot, „Maar ze
waren een beetje te nauw voor één van mijn broers
die nachtdienst heeft!"
Er ontstond een oploopje aan het strand, in een
klein plaatsje aan de Schotsche Noordzeekust. (U
voelt zeker wel, dat dit weer een mop wordt op de
schraapzucht der Schotten.) Er kwam namelijk een
flesch aangespoeld met een briefje er in en velen
dachten aan een geheimzinnige mededeeling van een
schipbreukeling.
Ten slotte wist men de flesch te pakken en te ope
nen, waarna men 'het volgende briefje las: Zendt <ieze
flesch asjeblieft naar mijn broer, Jock Mac Turtle,
in Glasgow, Bibberstreet 2 en zeg hem, dat hij ermee
naar „De Drie Fleschjes" gaat. Er is een dubbeltje
statie-geld voor betaald".
Dokter, ik zie aUe dagen vreeselijke dim
mn geest
Hm! Maar niet te dicht bij 'n spiegel kom«J
juffrouw. (Buen HumorMadrid).
DE EIEREN VAN DE MAAND AUGUSTUS ZU
DE BESTE.
In het voorjaar en gedurende den zomer is «j
den regel geen gebrek aan verache ©leren en de
zen ervan bewegen zich in de meeste gevallen
het normale. Anders is dit in den winter; waa
de kippen zeer weinig of in het geheel niet Jq
Hierdoor is men haast wel gedwongen de bruiikl
held van versche eieren langs kunstmatigen weg
lang mogelijk te 'bevorderen. Op een enkele ul
dering na is men vrijwel algemeen de meening
gedaan, dat de eieren die in Augustus gelegd zijn J j
beste te conserveeren zijn. Bewijzen de feiten dit
Hebben niet alle eieren dezelfde eigen schappei
zij in Augustus gelegd zijn, of wel in een
maand? De ervaring heeft geleerd dat het voedsel
de 'kippen een grooten invloed uitoefent op de de
zaam'heid der eieren. Ook op don smaak er van.
is een feit, dat de kippen, die gehouden worden
de boerderijen, speciaal in den -oogsttijd met gi
gevoed worden. Immers bij het afladen der wai
kunnen de dieren eten zooveel zij willen van het gi
dat van de karren valt. Neemt men dan nog ln
menking dat gedurende dien tijd het ^ierlijk voe
zeer gaarne door de kippen gegeten wordt, en ook
dadelijk na deij broedtijd de hanen van do tklj
verwijderd of geslacht worden, dan zal het ieder
delijk zijn dat de beste eieren in Augustus gi
worden. Het is vrijwel duidelijk bewezen, dat 'de
ren, gelegd door 'kippen vrij van den haan gehoti
langer verscfh blijven dan die, welke gelegd zijn i
kippen die ln gezelschap van den haan geweest
Op grond hiervan, zijn eieren afkomstig uit hooi
pariten waar geen hanen gehouden worden, vooi
conserveeren te prefereeren.
Overigens zal niemand reeds in den zomer b
nen zijn eieren voor den komenden winter te
serveeren. Men wacht gewoonlijk tot de zomer &1
eind op streek is en wordt het haast vanzelf
Augustus eer men met. den „inmaak" begint. 1
veel menschen bewaren de eieren die het laatst
Augustus gelegd zijn, gewoon op een koele plaati
gebruiken zij deze langzamerhand op. Eieren dif
een koele plaats bewaard worden, kan men e«(
maanden goed houden zonder dat zij een minder
sohe smaak aannemen. De eieren moeten, voor
men ze inlegt schoon gewasschen en goed gedrc
worden.
Het water dat men gebruikt moet eerst word«i
gekookt en dan koud worden. Het 'best bewaartR
da eieren ln een leemen pot, die in een koele (kat
liever echter in een droogen kelder 'bewaard w
11
STEENEN VAN MEER DAN DUIZEND JAAR 0
Waarop daden en lotgevallen van historisolll
Zweedsche helden staan afgebeeld.
De Zweedsche archeoloog dr. John Nihlen is
geslaagd een gebeeld'houwden steen, die zich te
op het eiland Gotland bevindt, en welks oudei
op ruim 1000 Jaar wordt geschat, te verklaren
ontcijferen.
Hot is gebleken, dat op dezen steen tafereeleu
het oude IJslandsche gedicht „Volundarkvida"
afgebeeld, welk gedicht tot de epische gedichten
het Noorden behoort en van grooten invloed
latere literatuur is geweest.
Het gedicht 'behandelt het gegeven, later doof!
chard Wagner in zijn Ring der Nibelungen verwi
Het vertelt d'e 'lotgevallen van den smid Volund,
door koning Nidud was gevangen 'genomen. Ni
sneed de (kniepeezen van zijn gevangene door, V,
deze niet kon ontvluchten en gedwongen was,
zijn meester- op een afgelegen eiland smldswerl
verrichten. Volund doodde de twee zonen van
koning, die hem eens een bezoek brachten en ma
van hun schedels kostbare geschenken, welke 'hij
koning aanbood. Voorts deed Volund de dochter
den koning geweld aan. Koning Nidud besloot d
op Volund te dooden, die echter wegvloog op fi
gels, welke hij gesmeed had'
Dit verhaal is in hout relief afgebeeld op den «1'
in Gotland, welke door een buitengewoon goed
stenaar bewerkt moet zijn. (Het eiland Gotland ia'
aan dergelijke steenen, waarop de daden en iotgf
len van historische Zweedsche helden afgebeeld
Echter is in vele gevallen nog niet duidelijk, welW
schiedenissen op de steenen weergegeven
zoodat de archeologen in de laatste jaren zeer
aandacht aan deze steenen wijden.