DIEVEN OVER ENGELAND. d,rtk mm Alitiltilii- üiiMlll )e Huwelijksloterij Donderdag 30 Augustua 1928. 71s(te Jaorgaimg No. 8314. Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen. Eerste Blad. gekkere smaakt PEPERMUNT Gemengd Nieuws. De chemische oorlog. j Miss Jenkins keek hem verwijtend aan. SC1ACEII Alitiui Billis- COURANT. blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN- TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno. inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend dit nummer bestaat uit twee bladen. 25 Augustus 1928. j Den nacht van den 22 Augustus 1628, driehonderd kar geleden dus, sliep George Villiers, Hertog van uckingham, Lord High. Admiral van Engeland, unsteling van Zijne Majesteit Karei I, enz. enz. z., slecht Een belangrijk feit7 Als het Engelsche volk in 18, op den morgen van den 23 Augustus, per radio in hun ochtendblad, de mededeeling had kunnen tvangen: „Buckingham heeft slecht geslapen", H zou dat volk blij geweest zijn. Men ging in de e eeuw nog niet zoo op in records, Olympische en idere, als wij in de 20ste, anders zou Buckingham ch er zeker op beroemd knnnen hebben, dat nie- iand meer gehaat was in het heele land dan hij. Is reer twijfelachtig, of iemand kans gehad zou tóben, hem in de eigenschap van /gehaat te zijn" benaderen. De koning misschien, of zijn gemalin. t Was met een somber gelaat, dat George Vil- Iers opstond op den morgen van den 23 Augustus. Sn niet vroolijker werd zijn stemming, toen zijn rouw het noodig bleek te vinden den dag te be- innen met een sermoen, waarvan de text was: Pas toch beter op jezelf." De preek was zóó lang, t de text werd er zóó vaak op allerlei wijzen in enhaald, dat Buckingham ten slotte- het weinigje eduld, waarmee hij nog was opgestaan, verloor, en p barsehen toon zijn vrouw gelastte te zwijgen. Maar iratond daarop had hij herouw over zijn woorden, vant hij voegde er aan toe, dat hij wel wist, dat het taar liefde voor hem was, die maakte dat ze hem ;oo lastig viel. Buckingham moest dien dag een reis onderne- aen. Of het zijn slechte slaap was, of de woorden an zijn vrouw, of dat hij voorgevoelens had, dat ezen dag wel eens verkeerd voor hem kon eindi- »ii, valt moeilijk te zeggen. Vast staat evenwel, dat e Lord High Admiral, die heel veel slechte eigen- itaypen had, maar in geen geval een lafaard was, l|J!n vriend Laud, den bisschop van Londen, ver- bcht er voor te zorgen, dat de koning zijn vrouw en kinderen niet zou vergeten, „aangezien een of ander ongeluk mij den dood kan brengen, zoo góed als aan een ander m'an". Tot dien dag had Buckingham slechts gelachen om waarschuwingen. H'ij had hardnekkig geweigerd een maliënkolder te dragen. „Voor den aanval van een enkeling hoef ik niet te vreezen. De geest der Ro meinen bestaat niet meer", had hij gezegd. Doch den laatsten tijd was de eene waarschuwing )p de andere gevolgd. Een oude dienaar van de fa milie had den geest van een van Buckingham's voorvaderen gezien, en deze had hem bevolen zijn meester te waarschuwen. H'ij moest, zoo zei de geest, Ie natie, die hem zoo hitter 'gezind was, gunstig voor zich trachten te stemmen. Dat Buckingham's vrouw onheil voorzag, hebben we reeds voorzien. Doch >ok zijn zuster had allerlei vage voorgevoelens, die iet ergste deden verwachten. Nu, het lot liet niet lang op zich wachten op dien Ssten Augustus van het jaar 1628. Toen Bucking- lam de kamer verliet, waar hij ontbeten had, groe tend naar dezen en genen, bleef hij even staan om te spreken met Sir Thomas Fryer, een man van zeer kleine gestalte. Buckingham bukte zich om te hooren, wat Sir Thomas zei. Op dat oogenblik trad een jong mensch naar voren, die aan het eind van de gang had staan wachten. Zonder aarzelen stapté hij op den gebogen edelman af, en stak hem een mes diep in de linkerborst, met de woorden: „God zij uw ziel genadig." Zelfs in dit oogenblik behield Buckingham zijn aangeboren stoutmoedigheid. Zijn eerste gedachte wa9 niet aan de wond, die hij ontvangen had, maar aan dengene, die de wond had toegebracht. Hij sprong voorwaarts, om zich op zijn aanvaller te storten. Doch hij had zich vergist. Voor dergelijke dingen was hem geen tijd gelaten. De meest gehate man van Engeland wankelde, en viel dood neer. Een geweldige opschudding volgde, waarin, zoo als gewoonlijk in dergelijke gevallen schijnt voor te komen, niemand er aan dacht op den moordenaar te letten. Als deze zich zelf niet aangegeven had, door luidkeels te roepen: „Ik ben de man, hier ben i'k", zou hij zich rustig hebben kunnen verwijderen, of onder de toeschouwers voegen. Nu werd hij ge grepen, naar den Tower van Londen gebracht, en, zooals te verwachten was, na eenigen tijd opgehan gen. Zelden of nooit is iemand terecht gesteld, die zulk een populariteit bezat als deze man. Op zijn weg van de gevangenis naar het schavot smeekte een groote volksmenigte God's zegen voor hem af, en dankte hem voor zijn daad. De naam van dezen mlan was John Felton. Hij was drie en dertig jaar oud en luitenant in het En gelsche leger. Reeds geruimen tijd had 'hij recht op promotie gehad, maar kreeg deze niet, ook niet, toen hij zich twee maal persoonlijk -tot Buckingham wendde. „My Lord", had Felton de tweede maal uit geroepen, „hoe kan ik leven, wanneer ik niet eens mijn soldij ontvang?" „Als je niet kunt leven", riep Buckingham lachend uit, „hang je dan maai' op, wat miji betreft." Sinds dat oogenblik 'begon Felton zich zelf te be schouwen als de vertegenwoordiger van het Engel sche volk. Het volk haatte den gunsteling, maar de herhaalde eisch van het Parlement, dat hij van zijn ambten zou worden ontheven, werd door den ko ning afgewezen. Felton. die zich eerst met politiek niet veel had ingelaten, bestudeerde nu alles, wat op zijn persoonlijken vijand betrekking had, totdat hij de overtuiging had gekregen, dat het dooden van Buckinghami een weldaad was aan het volk bewe zen. Toen besloot -hij te handelen. Men zou denken, dat een officier niet in verle genheid zou zitten, om een wapen. In pistolen schijnt hij geen vertrouwen gehad te hebben, hoe wel een dergelijk moordwerktuig vier en veertig jaar te voren al-door Balthasar Gerards met succes was gebruikt. Felton vond een mes blijkbaar zekerder. Voor tien stuivers schafte hij er zich een aan op Tower Hill. Zooals ik reeds zei, had de moordenaar gemakke lijk kunnen ontsnappen, dóch Felton verkoos niet dit te doen. Zijn dood was een zeer barmhartige voor dien tijd en voor zulk een daad. Hij werd op gehangen, zonder meer. Maar wij moeten niet ver geten, dat het geheele Engelsche volk niets liever had gedaan, dan hem te sparen, en een groot jaar geld te geven. Zonder openlijken opstand tegen den koning ging dit echter niet. Maar wat de rechters konden doen deden ze. De koning en de bisschop van Londen drongen er op aan, dat de moordenaar gemarteld zou worden. Maar marteling, hoe vaak ook toegepast, was inderdaad onwettig, en de rech ters weigerden haar toe te passen. Felton stierf, gezegend door een geheele natie. Als hij zijn daad tien jaar eerder had verricht, zou ze mogelijk goede gevolgen gehad hebben. Nu was ze nutteloos. De koning ging door op den ingeslagen weg, die dertien jaar later zou leiden tot den dood van een tweeden gehaten minister, -vier jaar daarna, tot dien van Bisschop Laud, en eindelijk, in 1649, tot de onthoofding van den koning zelf. „Ik meende, dat Ik geen pepermunt lustte, meer ee- heb geproetd, vind ik ze heerlijkl" aanval met brand- en giftgasbommJen op een indu striestad. (Zooals men weet zullen in een volgenden oorlog volgens vele deskundigen de industriecentra enz. achter het front grooter gevaar loopen nog dan de troepen aan het front, zoodat generaal Schoenaich in dit verband den toestand eens heeft samengevat met de woorden: De lafaards zullen zich aan het front melden I) Uit deze studie blijkt, dat majoor Endres niet al te veel vertrouwen heeft in het eventueel succes van gasbeschermings- en vliegtuigafweermiddelen. De vredesapostel, generaal v. Deimling, die het werkje van majoor Endres in het „BerL Tag." be spreekt, schrijft, dat het het beste is wat tot dusver geschreven is over den gasoorlog en alles wat daar mede samenhangt. Men kan er het nieuwste over den, jongsten „vooruitgang" van de giftgasindustrie en over de aerochemische toerustingen van de ver schillende mogendheden uit vernemen. Daarom beveelt generaal v. Deimling het een ieder ter lezing aan blijkbaar als uitnemend pro pagandamiddel t6gen den modernen oorlog en om een juist inzicht te krijgen in de ware beteekenia van een gasoorlog. Inderdaad dergelijke nuchtere brochures van deskundige hand zijn minstens evengoede strijdmid delen in den krijg tegen „das radical Böse", den oorlog, als het Kellogg-pact, zooals thans te Parijs is afgesloten. Engro« bi] J. F. V. LIESHOUT en O, KUYPEB, allmna* EEN BROCHURE, DIE EEN KRACHTIG STRIJD MIDDEL IS TEGEN DEN OORLOG. De jongste luchtrnhnoeuvres boven Londen heb' ben eenig denkbeeld gegeven hoe weinig tot dusver verdedigingsmaatregelen uitrichten tegen vliegers, deze moderne vijanden, die van achter hooge wolken gevaarten naar beneden schieten om hun prooi met eenige bommen te bekogelen. Lloyd George meende dan ook als resultaat van de gehouden oefeningen als zijn meening te moeten uitspreken, dat het onmogelijk is gebleken, groote steden tegen luchtaanvallen te verdedigen. In een brochure „Giftgaskrieg, die grosse Gefahr", geeft thans een Duitsch deskundige, de militaire schrijver, gep. majoor Karl Endres zijn meening ten beste over het waarschijnlijke verloop van een lucht- HOE KWAM EB ANTIMOON INT FEUILLETON Uit het Engelsch van CHARLOTTE OCONNOR ECCLES. 10. HOOFDSTUK VIII. Een hardnekkige aanbidster. Eenige maanden voordat ons verhaal begon, was ihiss Arethusa Jenkins gewoon haar devotie te ver richten in de kapel van Saint Sepulchre in het westen. Tezamen met haar moeder, een ouderwet- jsche dame met eigenaardige gewoonten,, woonde ze op kamers, vlakbij, in Camomile Street 20.61, om telat^°^8vruc^1^ zo°veel mogelijk den vrijen loop De bekende High Ghurch, met haar celibataire hatelijkheid, wordt bezocht door een uitgelezen ri en is 200 zeer °P Roomsche leest geschoeid, w v!en 9611 katholiek het verschil kan opmerken, vve hebben miss Jenkins aangeduid als vreemd- tziend, we mogen er gerust aan toevoegen, dat ze list vreemd was. Men begrijpe ons niet verkeerd; msinueeren niet dat miss Jenkins niet in het was van haar geest vermogen, Haar familie- iwen waren vaak genoeg van meening, dat het, wan eer ze maar uitgesproken en duidelijk krankzin- Was- £ek genoeg om opgesloten te worden, het Q opluchting en een uitkomst zou zijn voor hun. wrmlf11 miss ^enk*ns pas in de parochie was komen 0TMro+ Was kaPelaaii Rev. Augustine 1'Estrange, diffö ^9+n-over kaar- Zulk een oprechte en overvloe- £rMiQi>iei91t als hare had hij maar al te zelden crfwto+ wponde de talrijke diensten met de en ontbrak biji geen enkele chinoi koogerde en dorstte naar paro- Nn q w®rk ei* naar geestelijke raadgeving, te hArr>Qni1^en 6°hter begon Reverend Augustine hem S2 meer van miss Jenkins zag dan kriieon? x^as' ^en kan ook van ket goede te veel goeds tv -<wu8 miss Jenkins ongetwijfeld iets ziin waf bezorgd was voor haar geestelijk wel- - j. n meeer dan natuurlijk. Maar toch bloest da 4^cot'1 uan natuurlijk. Maar w>cn dat zü ^ke 'kaar erop opmerkzaam maken met de eenige persoon in de kudde was die een ziel zalig te maken had. Ze had last van scru pules van de zwaarste soort, waarvoor ze op de meest ongelegen tijden raad kwam vragen. En niet zoodra was de eene twijfel uit den weg geruimd, of er ontstond weer een nieuwe en in zijn pogingen om haar tot gids te dienen, raakte de jongeman vermoeid en uitgeput. Zijn geestelijk tuighuis was I niet altijd voorzien van de geschikte wapenen om de verschillende in den geest dezer dame ontstane moeilijkheden te bekampen. Bovendien bleken haar aardsche zaken erg veel moeilijkheden op te leve- ien, en ook hierover kwam ze raad vragen. Onder anderen wenscht zij bijvoorbeeld te weten of het goed van haar zou zijn om den eenen man te hu- I wen, terwijl ze een ander liefhad. De arme Augus- I tine, ofschoon verbaasd dat de dagen van liefdes- beslommeringen voor miss Jenkins nog niet voor bij waren, luisterde geduldig en verzekerde haar als haar geestelijke leidsman dat het naar >zijh meening verkeerd zou zijn haar hand te schenken aan een zijde waar haar gevoelens niet heen gingen. Hierna deed het hem pijnlijk aan om te zien hoe miss Jenkins steeds in de nabijheid van den kansel ging zit ten en hem met schitterende oogen aankeek, wat hem zoo verlegen maakte, dat hij tot tweemaal toe midden in zijn preek ophield en de grootste moeite had om den i draad weer te vatten. Wanneer hij toevallig haar rich ting uitkeek, zag hij een heilig verrukt, en schoon glim lachje op haar gelaat, dat hem in verwarring bracht... Bovendien zong miss Jenkins alle teksten waarin van liefde of harten of gevoelens gesproken werd met groo ter^ nadruk, en knikte daarbij met het hoofd op zeer bijzondere wijze, terwijl ze den geestelijke met onver holen vervoering aangaapte. Hij begon miss Jenkins te mijden; maar dit verhaastte het proces slechts, want de eenige gedachte, die daardoor bij deze dame opkwam was, dat iemand zich .tusschen hen belden trachten te dringen, of dat hij poogde zijn gevoelens te verbergen. Op zekeren dag beklaagde miss Jenkins den jongen man in het voorportaal toen hij de kerk uitging. Heeft u een paar minuten voor me, waarde heer L' Estrange? vroeg ze met haar lieflijken glimlach. Ik wel, dat is te zeggen, stotterde de overrom pelde Augustine, heusch, miss Jenkins, ik heb het vreeselijk druk. Ik weet dat u het druk heeft, zei miss Jenkins be scheiden, druk als altijd, werkend voor het heil der kudde, En juist omdat ik voel dat mijn heil in gevaar verkeert, kom ik tot u om raaa. Wel, ik kan u precies drie minuten geven, want ik heb met iemand afgesproken. Het is wel kort voor een levensvraag, mijnheer 1' Estrange; maar ik zal mijn best doen. Kunnnen we niet ergens rustig spreken? Ik voel mij heelemaal van streek. Oh, oh, ik ben bang van niet, zei Mr. L'Estrange, Ik vrees... dat... ik u werkelijk verzoeken moet kort te zijn. Ik zal kort zijn, zei imiss Jenkins. Ik zal kortaf zijn. Zegt u mij eens, o zeg het mij als de wachter van mijn ziel, als mijn geestelijke leidsman, zeg mij, is het te rechtvaardigen om een man te trouwen, die mij liefheeft tot krankzinnig wordens toe, terwijl ik te gelijkertijd een een een ander liefheb. Ze sloeg haar oogen neder, liet haar stem dalen en trachtte te blozen. U heeft me deze vraag reeds eerder gedaan, merkte Augustine verveeld op, en ik gaf u als mijn meening te kennen, dat zulk een stap buitengewoon verkeerd zou zijn. Waarom herhaalt u uw vraag? Omdat, riep miss Jenkins woest uit, omdat de zaak dringend is, omdat ik gedwongen geprest word door omstandigheden om een man te trouwen, dien ik ver afschuw. Heeft misschien, zei de jonge man. uw moeder... Ja, antwoordde miss Jenkins, ze dwingt mij... en... en er zijn nog andere redenen waarop ik nu niet kan ingaan. En de man wien u zegt dat uwe gevoelens toebe- hooren, zei Mr. 1' Estrange, waarom komt hij niet voor den dag? Miss Jenkins aarzelde. Hij weet van mijn gevlelens niets af, murmelde ze schuchter. Misschien denkt hij dat ik het allereerst let op géi of positie, imaar dat is niet zoo. Ik weet dat u daar niet op uit bent, zei de kape laan kalmeerend. maar zou u hem hievan niet op de hoogte kunnen bregen? Raadt u mij dat aan? zei miss Jenkins. Wel, voor zoover ik kan oordeelen uit hetgeen u mij gezegd heeft zeer zeker, zei Augustine aarzelend. U zegt dat hij uw gevoelens beantwoordt, dan zou ik hem ook doen begrijpen wat uw gevoelens zijn. Ik heb getracht dat te doen, zei miss Jenkins op zeer zachten toon, maar misschien drukte ik mij niet goed uit. Het is zoo moeilijk voor een vrouw om iemand aan te moedigen. Dan zou ik openhartig zijn, raadde de kapelaan. U zegt mij, dat het geluk van uw leven op het spel staat. Waarom anaakt u hem dat dan niet duidelijk? Wanneer hij u liefheeft, zal hij er u niet minder om achten; integendeel, hij zal dankbaar zijn voor uw moed. O, denkt u denkt u dat werkelijk. Ik twijfel er niet aan. Dan zal lk niet langer aarzelen, zei miss Jenkins Een merkwaardig geval van een massavergiftiging bij arbeiders In een Engelsche onderneming wordt in de Lancet" meegedeeld; daar de omstandigheden zóó zijn geweest, dat iets dergelijks zich ook bij ons zou kunnen voordoen, is het nuttig dit hier me© te deelen. Een groote firma met ongeveer 600 employé's wilde gedurende het warme weer aan hare arbeiders limo nade met ijs verstrekken. Daarvoor kocht zij de noodige hoeveelheid „frult-crystals", een preparaat, bestaande uit wijnsteenzuur, suiker en aetherlsche oliën, dat in water moet worden opgelost en dan een aangenaam smaken- den zuren drank geeft. Dit „kunstlimonadepoeder" bleek bij onderzoek geheel zuiver en zonder schadelijke bestanddeelen te zijn; weliswaar bevatten de betere soorten ln plaats van wijnsteenzuur citroenzuur, maar ook tegen het eerste zuur zijn geen hygiënische bezwa ren ln te brengen. Toch werd een groot aantal werklieden ernstig ziek na het drinken der limonade; zij werden misselijk, braakten en een deel hunner moest naar het zieken huis gebracht worden. Allen herstelden echter. Het onderzoek van- de limonade, zooals die was ge dronken, bewees,, dat deze vrij groote hoeveelheden an timoon bevatte. Nu is antimoon een bekend braakmid del: het wordt thans als zoodanig niet meer zooveel gebruikt. Vroeger waren uit antimoon bestaande be kers zeer gewoon; hierin werd zure wijn gedaan on deze werd dan als braakmiddel gedronken, nadat da vloei stof een tijdlang in den beker had gestaan en er an timoon in was opgelost; men gebruikte toen veel meer braakmiddelen dan tegenwoordig. Hoe was het antimoon nu in de limonade gekomenT De „fruit crystals" waren den vorigen dag opgelost ln water in geëmailleerd vaatwerk, dat speciaal voor deze gelegenheid was aangeschaft Dit vaatwerk was eigen lijk niot bedoeld om er dranken In te bewaren; het email was van goedkoop soort en bevatte 8 anti moon. (Het email van vaatwerk, waarin gekookt wordt geluidloos. U bent er zeker van dat hij mijn beteekenia niet met koelbloedigheid en mlnachtng zal bejegenen. Wel, wanneer hij een heer is, zal hij dat waai^- schijnlljk niet doen, zei de kapelaan. Dan zal ik spreken, zei miss Jenkins, ik zal alles op het spel zetten. Oh, Mr. 1' Estrange, heeft u nog niets gemerkt? Voelt u het niet? Moet lk nog meer zeggen? Dwingt u mij aan mijn vrouwelijke schuchterheid ge weld aan te doen, en u nog duidelijker te zeggen, wie hij is? De Hemel beware me, zei Augustine, wiens ge laatskleur oversloeg tot vuurrood en daarna aschgrauw. U meent toch niet Ja, zeker! riep miss Jenkins uit U perst mij de bekentenis af, anders zou ik liever steryen dan mijn geheim openbaren. In de woorden der Schrift gij zijt de man. Miss Jenkins, u weet niet wat u zegt u zoudt iemand in moeilijkheden brengen. Miss Jenkins, ik ver zoek u zich te beheerschen de stovenzetster kijkt raar u beheerscht u, zeg ik u. Neen, zei miss Jenkins, nu pas goed op dreef ko mend. Oh, Augustine, heeft je gevoel je dnn niets gezegd? Heb jc niet geraden dat jij hét bent voor wien ik bereid ben een goede partij te laten schieten? Neen, zei Augustine, dat heb lk niet gemerkt En, miss Jenkins, dat heb lk niet gemerkt En, misa Jenkins, het is glad verkeerd wat u nu doet U weet wat mijn standpunt is. Ik beschouw dat als werkelijk zondig. O. Hemel, dat ik u dat moet hooren zeggen. Wel, een oogenblik tevoren raadde u mij in geweten «an den man te trouwen dien ik liefheb. Ja, eh, zeker maar dien raad gaf ik U zonder de feiten te kennen. Nu is mijn meening, dat u zeer beter deed den man te huwen die u gevraagd heeft, en u als een verstandige vrouw alle bespottelijke gedachten over mij uit het hoofd te zetten. Ik zou het zeer jammer vinden, indien u een goede partij om mij nentwille van de hand wees. j Noemt u liefde een bespottelijke gedachte? vroeg miss Jenkins. Ik kan u niet langer aanhooren, z$l kapelaan Augustine, die beefde van opwinding. En lk moet u verzoeken mij in het vervolg met rust te laten. U weet hoe ik er over denk. Goeden morgen. Tot zijn groote vreugde kwam juist een kerkmeester voorbij. Mr. Clarke, heeft u een oogenblikje voor mij? riep hij, en .beschermd door deze zwaro stounpilaar der kerk ontsnapte hij aan miss Jenkins. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1928 | | pagina 1