DIEVEN OVER ENGELAND.
d,rtk mm
Alitiltilii- üiiMlll
)e Huwelijksloterij
Donderdag 30 Augustua 1928.
71s(te Jaorgaimg No. 8314.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
gekkere smaakt
PEPERMUNT
Gemengd Nieuws.
De chemische oorlog.
j Miss Jenkins keek hem verwijtend aan.
SC1ACEII
Alitiui Billis-
COURANT.
blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend
dit nummer bestaat uit twee bladen.
25 Augustus 1928.
j Den nacht van den 22 Augustus 1628, driehonderd
kar geleden dus, sliep George Villiers, Hertog van
uckingham, Lord High. Admiral van Engeland,
unsteling van Zijne Majesteit Karei I, enz. enz.
z., slecht
Een belangrijk feit7 Als het Engelsche volk in
18, op den morgen van den 23 Augustus, per radio
in hun ochtendblad, de mededeeling had kunnen
tvangen: „Buckingham heeft slecht geslapen",
H zou dat volk blij geweest zijn. Men ging in de
e eeuw nog niet zoo op in records, Olympische en
idere, als wij in de 20ste, anders zou Buckingham
ch er zeker op beroemd knnnen hebben, dat nie-
iand meer gehaat was in het heele land dan hij.
Is reer twijfelachtig, of iemand kans gehad zou
tóben, hem in de eigenschap van /gehaat te zijn"
benaderen. De koning misschien, of zijn gemalin.
t Was met een somber gelaat, dat George Vil-
Iers opstond op den morgen van den 23 Augustus.
Sn niet vroolijker werd zijn stemming, toen zijn
rouw het noodig bleek te vinden den dag te be-
innen met een sermoen, waarvan de text was:
Pas toch beter op jezelf." De preek was zóó lang,
t de text werd er zóó vaak op allerlei wijzen in
enhaald, dat Buckingham ten slotte- het weinigje
eduld, waarmee hij nog was opgestaan, verloor, en
p barsehen toon zijn vrouw gelastte te zwijgen. Maar
iratond daarop had hij herouw over zijn woorden,
vant hij voegde er aan toe, dat hij wel wist, dat het
taar liefde voor hem was, die maakte dat ze hem
;oo lastig viel.
Buckingham moest dien dag een reis onderne-
aen. Of het zijn slechte slaap was, of de woorden
an zijn vrouw, of dat hij voorgevoelens had, dat
ezen dag wel eens verkeerd voor hem kon eindi-
»ii, valt moeilijk te zeggen. Vast staat evenwel, dat
e Lord High Admiral, die heel veel slechte eigen-
itaypen had, maar in geen geval een lafaard was,
l|J!n vriend Laud, den bisschop van Londen, ver-
bcht er voor te zorgen, dat de koning zijn vrouw
en kinderen niet zou vergeten, „aangezien een of
ander ongeluk mij den dood kan brengen, zoo góed
als aan een ander m'an".
Tot dien dag had Buckingham slechts gelachen
om waarschuwingen. H'ij had hardnekkig geweigerd
een maliënkolder te dragen. „Voor den aanval van
een enkeling hoef ik niet te vreezen. De geest der Ro
meinen bestaat niet meer", had hij gezegd.
Doch den laatsten tijd was de eene waarschuwing
)p de andere gevolgd. Een oude dienaar van de fa
milie had den geest van een van Buckingham's
voorvaderen gezien, en deze had hem bevolen zijn
meester te waarschuwen. H'ij moest, zoo zei de geest,
Ie natie, die hem zoo hitter 'gezind was, gunstig voor
zich trachten te stemmen. Dat Buckingham's vrouw
onheil voorzag, hebben we reeds voorzien. Doch
>ok zijn zuster had allerlei vage voorgevoelens, die
iet ergste deden verwachten.
Nu, het lot liet niet lang op zich wachten op dien
Ssten Augustus van het jaar 1628. Toen Bucking-
lam de kamer verliet, waar hij ontbeten had, groe
tend naar dezen en genen, bleef hij even staan om
te spreken met Sir Thomas Fryer, een man van
zeer kleine gestalte. Buckingham bukte zich om te
hooren, wat Sir Thomas zei. Op dat oogenblik trad
een jong mensch naar voren, die aan het eind van
de gang had staan wachten. Zonder aarzelen stapté
hij op den gebogen edelman af, en stak hem een mes
diep in de linkerborst, met de woorden: „God zij
uw ziel genadig."
Zelfs in dit oogenblik behield Buckingham zijn
aangeboren stoutmoedigheid. Zijn eerste gedachte
wa9 niet aan de wond, die hij ontvangen had, maar
aan dengene, die de wond had toegebracht. Hij
sprong voorwaarts, om zich op zijn aanvaller te
storten. Doch hij had zich vergist. Voor dergelijke
dingen was hem geen tijd gelaten. De meest gehate
man van Engeland wankelde, en viel dood neer.
Een geweldige opschudding volgde, waarin, zoo
als gewoonlijk in dergelijke gevallen schijnt voor te
komen, niemand er aan dacht op den moordenaar
te letten. Als deze zich zelf niet aangegeven had,
door luidkeels te roepen: „Ik ben de man, hier ben
i'k", zou hij zich rustig hebben kunnen verwijderen,
of onder de toeschouwers voegen. Nu werd hij ge
grepen, naar den Tower van Londen gebracht, en,
zooals te verwachten was, na eenigen tijd opgehan
gen. Zelden of nooit is iemand terecht gesteld, die
zulk een populariteit bezat als deze man. Op zijn
weg van de gevangenis naar het schavot smeekte
een groote volksmenigte God's zegen voor hem af,
en dankte hem voor zijn daad.
De naam van dezen mlan was John Felton. Hij
was drie en dertig jaar oud en luitenant in het En
gelsche leger. Reeds geruimen tijd had 'hij recht op
promotie gehad, maar kreeg deze niet, ook niet, toen
hij zich twee maal persoonlijk -tot Buckingham
wendde. „My Lord", had Felton de tweede maal uit
geroepen, „hoe kan ik leven, wanneer ik niet eens
mijn soldij ontvang?" „Als je niet kunt leven", riep
Buckingham lachend uit, „hang je dan maai' op,
wat miji betreft."
Sinds dat oogenblik 'begon Felton zich zelf te be
schouwen als de vertegenwoordiger van het Engel
sche volk. Het volk haatte den gunsteling, maar de
herhaalde eisch van het Parlement, dat hij van zijn
ambten zou worden ontheven, werd door den ko
ning afgewezen. Felton. die zich eerst met politiek
niet veel had ingelaten, bestudeerde nu alles, wat
op zijn persoonlijken vijand betrekking had, totdat
hij de overtuiging had gekregen, dat het dooden van
Buckinghami een weldaad was aan het volk bewe
zen. Toen besloot -hij te handelen.
Men zou denken, dat een officier niet in verle
genheid zou zitten, om een wapen. In pistolen
schijnt hij geen vertrouwen gehad te hebben, hoe
wel een dergelijk moordwerktuig vier en veertig
jaar te voren al-door Balthasar Gerards met succes
was gebruikt.
Felton vond een mes blijkbaar zekerder. Voor tien
stuivers schafte hij er zich een aan op Tower Hill.
Zooals ik reeds zei, had de moordenaar gemakke
lijk kunnen ontsnappen, dóch Felton verkoos niet
dit te doen. Zijn dood was een zeer barmhartige
voor dien tijd en voor zulk een daad. Hij werd op
gehangen, zonder meer. Maar wij moeten niet ver
geten, dat het geheele Engelsche volk niets liever
had gedaan, dan hem te sparen, en een groot jaar
geld te geven. Zonder openlijken opstand tegen den
koning ging dit echter niet. Maar wat de rechters
konden doen deden ze. De koning en de bisschop
van Londen drongen er op aan, dat de moordenaar
gemarteld zou worden. Maar marteling, hoe vaak
ook toegepast, was inderdaad onwettig, en de rech
ters weigerden haar toe te passen.
Felton stierf, gezegend door een geheele natie. Als
hij zijn daad tien jaar eerder had verricht, zou ze
mogelijk goede gevolgen gehad hebben. Nu was ze
nutteloos. De koning ging door op den ingeslagen
weg, die dertien jaar later zou leiden tot den dood
van een tweeden gehaten minister, -vier jaar daarna,
tot dien van Bisschop Laud, en eindelijk, in 1649,
tot de onthoofding van den koning zelf.
„Ik meende, dat Ik geen
pepermunt lustte, meer ee-
heb geproetd, vind ik ze
heerlijkl"
aanval met brand- en giftgasbommJen op een indu
striestad. (Zooals men weet zullen in een volgenden
oorlog volgens vele deskundigen de industriecentra
enz. achter het front grooter gevaar loopen nog dan
de troepen aan het front, zoodat generaal Schoenaich
in dit verband den toestand eens heeft samengevat
met de woorden: De lafaards zullen zich aan het
front melden I)
Uit deze studie blijkt, dat majoor Endres niet al
te veel vertrouwen heeft in het eventueel succes van
gasbeschermings- en vliegtuigafweermiddelen.
De vredesapostel, generaal v. Deimling, die het
werkje van majoor Endres in het „BerL Tag." be
spreekt, schrijft, dat het het beste is wat tot dusver
geschreven is over den gasoorlog en alles wat daar
mede samenhangt. Men kan er het nieuwste over
den, jongsten „vooruitgang" van de giftgasindustrie
en over de aerochemische toerustingen van de ver
schillende mogendheden uit vernemen.
Daarom beveelt generaal v. Deimling het een
ieder ter lezing aan blijkbaar als uitnemend pro
pagandamiddel t6gen den modernen oorlog en om
een juist inzicht te krijgen in de ware beteekenia
van een gasoorlog.
Inderdaad dergelijke nuchtere brochures van
deskundige hand zijn minstens evengoede strijdmid
delen in den krijg tegen „das radical Böse", den
oorlog, als het Kellogg-pact, zooals thans te Parijs
is afgesloten.
Engro« bi] J. F. V. LIESHOUT en O, KUYPEB,
allmna*
EEN BROCHURE, DIE EEN KRACHTIG STRIJD
MIDDEL IS TEGEN DEN OORLOG.
De jongste luchtrnhnoeuvres boven Londen heb'
ben eenig denkbeeld gegeven hoe weinig tot dusver
verdedigingsmaatregelen uitrichten tegen vliegers,
deze moderne vijanden, die van achter hooge wolken
gevaarten naar beneden schieten om hun prooi met
eenige bommen te bekogelen.
Lloyd George meende dan ook als resultaat van
de gehouden oefeningen als zijn meening te moeten
uitspreken, dat het onmogelijk is gebleken, groote
steden tegen luchtaanvallen te verdedigen.
In een brochure „Giftgaskrieg, die grosse Gefahr",
geeft thans een Duitsch deskundige, de militaire
schrijver, gep. majoor Karl Endres zijn meening ten
beste over het waarschijnlijke verloop van een lucht-
HOE KWAM EB ANTIMOON INT
FEUILLETON
Uit het Engelsch
van
CHARLOTTE OCONNOR ECCLES.
10.
HOOFDSTUK VIII.
Een hardnekkige aanbidster.
Eenige maanden voordat ons verhaal begon, was
ihiss Arethusa Jenkins gewoon haar devotie te ver
richten in de kapel van Saint Sepulchre in het
westen. Tezamen met haar moeder, een ouderwet-
jsche dame met eigenaardige gewoonten,, woonde ze
op kamers, vlakbij, in Camomile Street 20.61, om
telat^°^8vruc^1^ zo°veel mogelijk den vrijen loop
De bekende High Ghurch, met haar celibataire
hatelijkheid, wordt bezocht door een uitgelezen
ri en is 200 zeer °P Roomsche leest geschoeid,
w v!en 9611 katholiek het verschil kan opmerken,
vve hebben miss Jenkins aangeduid als vreemd-
tziend, we mogen er gerust aan toevoegen, dat ze
list vreemd was. Men begrijpe ons niet verkeerd;
msinueeren niet dat miss Jenkins niet in het
was van haar geest vermogen, Haar familie-
iwen waren vaak genoeg van meening, dat het, wan
eer ze maar uitgesproken en duidelijk krankzin-
Was- £ek genoeg om opgesloten te worden, het
Q opluchting en een uitkomst zou zijn voor hun.
wrmlf11 miss ^enk*ns pas in de parochie was komen
0TMro+ Was kaPelaaii Rev. Augustine 1'Estrange,
diffö ^9+n-over kaar- Zulk een oprechte en overvloe-
£rMiQi>iei91t als hare had hij maar al te zelden
crfwto+ wponde de talrijke diensten met de
en ontbrak biji geen enkele
chinoi koogerde en dorstte naar paro-
Nn q w®rk ei* naar geestelijke raadgeving,
te hArr>Qni1^en 6°hter begon Reverend Augustine
hem S2 meer van miss Jenkins zag dan
kriieon? x^as' ^en kan ook van ket goede te veel
goeds tv -<wu8 miss Jenkins ongetwijfeld iets
ziin waf bezorgd was voor haar geestelijk wel-
- j. n meeer dan natuurlijk. Maar toch
bloest da 4^cot'1 uan natuurlijk. Maar w>cn
dat zü ^ke 'kaar erop opmerkzaam maken
met de eenige persoon in de kudde was die
een ziel zalig te maken had. Ze had last van scru
pules van de zwaarste soort, waarvoor ze op de
meest ongelegen tijden raad kwam vragen. En niet
zoodra was de eene twijfel uit den weg geruimd, of
er ontstond weer een nieuwe en in zijn pogingen
om haar tot gids te dienen, raakte de jongeman
vermoeid en uitgeput. Zijn geestelijk tuighuis was
I niet altijd voorzien van de geschikte wapenen om de
verschillende in den geest dezer dame ontstane
moeilijkheden te bekampen. Bovendien bleken haar
aardsche zaken erg veel moeilijkheden op te leve-
ien, en ook hierover kwam ze raad vragen. Onder
anderen wenscht zij bijvoorbeeld te weten of het
goed van haar zou zijn om den eenen man te hu-
I wen, terwijl ze een ander liefhad. De arme Augus-
I tine, ofschoon verbaasd dat de dagen van liefdes-
beslommeringen voor miss Jenkins nog niet voor
bij waren, luisterde geduldig en verzekerde haar als
haar geestelijke leidsman dat het naar >zijh meening
verkeerd zou zijn haar hand te schenken aan een
zijde waar haar gevoelens niet heen gingen.
Hierna deed het hem pijnlijk aan om te zien hoe miss
Jenkins steeds in de nabijheid van den kansel ging zit
ten en hem met schitterende oogen aankeek, wat hem
zoo verlegen maakte, dat hij tot tweemaal toe midden
in zijn preek ophield en de grootste moeite had om den
i draad weer te vatten. Wanneer hij toevallig haar rich
ting uitkeek, zag hij een heilig verrukt, en schoon glim
lachje op haar gelaat, dat hem in verwarring bracht...
Bovendien zong miss Jenkins alle teksten waarin van
liefde of harten of gevoelens gesproken werd met groo
ter^ nadruk, en knikte daarbij met het hoofd op zeer
bijzondere wijze, terwijl ze den geestelijke met onver
holen vervoering aangaapte. Hij begon miss Jenkins te
mijden; maar dit verhaastte het proces slechts, want
de eenige gedachte, die daardoor bij deze dame opkwam
was, dat iemand zich .tusschen hen belden trachten te
dringen, of dat hij poogde zijn gevoelens te verbergen.
Op zekeren dag beklaagde miss Jenkins den jongen
man in het voorportaal toen hij de kerk uitging.
Heeft u een paar minuten voor me, waarde heer
L' Estrange? vroeg ze met haar lieflijken glimlach.
Ik wel, dat is te zeggen, stotterde de overrom
pelde Augustine, heusch, miss Jenkins, ik heb het
vreeselijk druk.
Ik weet dat u het druk heeft, zei miss Jenkins be
scheiden, druk als altijd, werkend voor het heil der
kudde, En juist omdat ik voel dat mijn heil in gevaar
verkeert, kom ik tot u om raaa.
Wel, ik kan u precies drie minuten geven, want
ik heb met iemand afgesproken.
Het is wel kort voor een levensvraag, mijnheer
1' Estrange; maar ik zal mijn best doen. Kunnnen we
niet ergens rustig spreken? Ik voel mij heelemaal van
streek.
Oh, oh, ik ben bang van niet, zei Mr. L'Estrange,
Ik vrees... dat... ik u werkelijk verzoeken moet kort
te zijn.
Ik zal kort zijn, zei imiss Jenkins. Ik zal kortaf
zijn. Zegt u mij eens, o zeg het mij als de wachter
van mijn ziel, als mijn geestelijke leidsman, zeg mij, is
het te rechtvaardigen om een man te trouwen, die
mij liefheeft tot krankzinnig wordens toe, terwijl ik te
gelijkertijd een een een ander liefheb.
Ze sloeg haar oogen neder, liet haar stem dalen en
trachtte te blozen.
U heeft me deze vraag reeds eerder gedaan, merkte
Augustine verveeld op, en ik gaf u als mijn meening
te kennen, dat zulk een stap buitengewoon verkeerd zou
zijn. Waarom herhaalt u uw vraag?
Omdat, riep miss Jenkins woest uit, omdat de
zaak dringend is, omdat ik gedwongen geprest word door
omstandigheden om een man te trouwen, dien ik ver
afschuw.
Heeft misschien, zei de jonge man. uw moeder...
Ja, antwoordde miss Jenkins, ze dwingt mij...
en... en er zijn nog andere redenen waarop ik nu niet
kan ingaan.
En de man wien u zegt dat uwe gevoelens toebe-
hooren, zei Mr. 1' Estrange, waarom komt hij niet voor
den dag?
Miss Jenkins aarzelde.
Hij weet van mijn gevlelens niets af, murmelde ze
schuchter. Misschien denkt hij dat ik het allereerst
let op géi of positie, imaar dat is niet zoo.
Ik weet dat u daar niet op uit bent, zei de kape
laan kalmeerend. maar zou u hem hievan niet op de
hoogte kunnen bregen?
Raadt u mij dat aan? zei miss Jenkins.
Wel, voor zoover ik kan oordeelen uit hetgeen u
mij gezegd heeft zeer zeker, zei Augustine aarzelend.
U zegt dat hij uw gevoelens beantwoordt, dan zou ik
hem ook doen begrijpen wat uw gevoelens zijn.
Ik heb getracht dat te doen, zei miss Jenkins op
zeer zachten toon, maar misschien drukte ik mij niet
goed uit. Het is zoo moeilijk voor een vrouw om
iemand aan te moedigen.
Dan zou ik openhartig zijn, raadde de kapelaan.
U zegt mij, dat het geluk van uw leven op het spel
staat. Waarom anaakt u hem dat dan niet duidelijk?
Wanneer hij u liefheeft, zal hij er u niet minder om
achten; integendeel, hij zal dankbaar zijn voor uw moed.
O, denkt u denkt u dat werkelijk.
Ik twijfel er niet aan.
Dan zal lk niet langer aarzelen, zei miss Jenkins
Een merkwaardig geval van een massavergiftiging
bij arbeiders In een Engelsche onderneming wordt in
de Lancet" meegedeeld; daar de omstandigheden zóó
zijn geweest, dat iets dergelijks zich ook bij ons zou
kunnen voordoen, is het nuttig dit hier me© te deelen.
Een groote firma met ongeveer 600 employé's wilde
gedurende het warme weer aan hare arbeiders limo
nade met ijs verstrekken. Daarvoor kocht zij de noodige
hoeveelheid „frult-crystals", een preparaat, bestaande uit
wijnsteenzuur, suiker en aetherlsche oliën, dat in water
moet worden opgelost en dan een aangenaam smaken-
den zuren drank geeft. Dit „kunstlimonadepoeder"
bleek bij onderzoek geheel zuiver en zonder schadelijke
bestanddeelen te zijn; weliswaar bevatten de betere
soorten ln plaats van wijnsteenzuur citroenzuur, maar
ook tegen het eerste zuur zijn geen hygiënische bezwa
ren ln te brengen.
Toch werd een groot aantal werklieden ernstig ziek
na het drinken der limonade; zij werden misselijk,
braakten en een deel hunner moest naar het zieken
huis gebracht worden. Allen herstelden echter.
Het onderzoek van- de limonade, zooals die was ge
dronken, bewees,, dat deze vrij groote hoeveelheden an
timoon bevatte. Nu is antimoon een bekend braakmid
del: het wordt thans als zoodanig niet meer zooveel
gebruikt. Vroeger waren uit antimoon bestaande be
kers zeer gewoon; hierin werd zure wijn gedaan on deze
werd dan als braakmiddel gedronken, nadat da vloei
stof een tijdlang in den beker had gestaan en er an
timoon in was opgelost; men gebruikte toen veel meer
braakmiddelen dan tegenwoordig.
Hoe was het antimoon nu in de limonade gekomenT
De „fruit crystals" waren den vorigen dag opgelost ln
water in geëmailleerd vaatwerk, dat speciaal voor deze
gelegenheid was aangeschaft Dit vaatwerk was eigen
lijk niot bedoeld om er dranken In te bewaren; het
email was van goedkoop soort en bevatte 8 anti
moon. (Het email van vaatwerk, waarin gekookt wordt
geluidloos. U bent er zeker van dat hij mijn beteekenia
niet met koelbloedigheid en mlnachtng zal bejegenen.
Wel, wanneer hij een heer is, zal hij dat waai^-
schijnlljk niet doen, zei de kapelaan.
Dan zal ik spreken, zei miss Jenkins, ik zal alles
op het spel zetten. Oh, Mr. 1' Estrange, heeft u nog niets
gemerkt? Voelt u het niet? Moet lk nog meer zeggen?
Dwingt u mij aan mijn vrouwelijke schuchterheid ge
weld aan te doen, en u nog duidelijker te zeggen, wie
hij is?
De Hemel beware me, zei Augustine, wiens ge
laatskleur oversloeg tot vuurrood en daarna aschgrauw.
U meent toch niet
Ja, zeker! riep miss Jenkins uit U perst mij de
bekentenis af, anders zou ik liever steryen dan mijn
geheim openbaren. In de woorden der Schrift gij zijt
de man.
Miss Jenkins, u weet niet wat u zegt u zoudt
iemand in moeilijkheden brengen. Miss Jenkins, ik ver
zoek u zich te beheerschen de stovenzetster kijkt raar
u beheerscht u, zeg ik u.
Neen, zei miss Jenkins, nu pas goed op dreef ko
mend. Oh, Augustine, heeft je gevoel je dnn niets
gezegd? Heb jc niet geraden dat jij hét bent voor wien
ik bereid ben een goede partij te laten schieten?
Neen, zei Augustine, dat heb lk niet gemerkt
En, miss Jenkins, dat heb lk niet gemerkt En, misa
Jenkins, het is glad verkeerd wat u nu doet U weet
wat mijn standpunt is. Ik beschouw dat als werkelijk
zondig.
O. Hemel, dat ik u dat moet hooren zeggen. Wel,
een oogenblik tevoren raadde u mij in geweten «an den
man te trouwen dien ik liefheb.
Ja, eh, zeker maar dien raad gaf ik U
zonder de feiten te kennen. Nu is mijn meening, dat
u zeer beter deed den man te huwen die u gevraagd
heeft, en u als een verstandige vrouw alle bespottelijke
gedachten over mij uit het hoofd te zetten. Ik zou het
zeer jammer vinden, indien u een goede partij om mij
nentwille van de hand wees.
j Noemt u liefde een bespottelijke gedachte? vroeg
miss Jenkins.
Ik kan u niet langer aanhooren, z$l kapelaan
Augustine, die beefde van opwinding. En lk moet u
verzoeken mij in het vervolg met rust te laten. U weet
hoe ik er over denk. Goeden morgen.
Tot zijn groote vreugde kwam juist een kerkmeester
voorbij. Mr. Clarke, heeft u een oogenblikje voor mij?
riep hij, en .beschermd door deze zwaro stounpilaar der
kerk ontsnapte hij aan miss Jenkins.
Wordt vervolgd.