icbager Courant
re geschiedenis van
Madge Welden.
Tutti Frutti.
Derde Blad.
De ziektegevallen op de „Insulinde".
Binnenlandsch Nieuws.
Noodlottig ongeluk te Alkmaar.
Een noodlanding op zee.
Zaterdag 8 September 1928.
71ste Jaargang. No. 8319.
jlen verbaasden zloh erover, dat Madge Weldon zoo
johzelf gekeerd geworden wan.
'roeger was zij een levenslustig bijna zorgeloos schep-
ye. Al d'r vriendinnen waren dol op haar. Ze was
Hd te vinden voor eon pretje, altijd bereid mee te
en of hulp te verleenen. Ze was lid van ontelbare
Ibs, allerlei takken van sport beoefende zij, ze danBte
reed schaaUen en op elk solrée was zij een der eer-
figuren.
Op kantoor, waar zij als typiste werkzaam was, had
dereen plezier In haar. Ze was zoo echt gezellig zon-
ir last te veroorzaken door eeuwig babbelen, waarvan
©veel kantoor-dames slag hadden. Ze was altijd be
id om dezen of genen van dienst te zijn en toonde
Ch voor alles en iedereen belangstellend.
Thuis was ze het zonnetje van haar oude moedér en
in goede kameraad voor haar twee Jongere broers.
En nu was dat alles veranderd, zoo geheel veranderd.
Geheel plotseling was het gekomen en niemand wist
oe en waarom of begreep er Iets van. En toch was het
>o heel eenvoudig, ln een paar minuten was die omme-
eer teweeg gebracht, door een paar woorden.
Maar ze waren wel hevig geweest.
Schriftelijk had Madge voor het lidmaatschap van alle
ubs bedankt.
jZe had zonder eenlge reden haar betrekking opgezegd
was bij een andere firma in dienst gegaan, nlette-
taande haar oude patroon en collega's haar zoo
gend verzocht hadden te blijven. Op hun vragen'
rom ze toch wegging, antwoordde ze slechts, dat ze
wilde, uit deze omgeving, het scheen of het haar
eling onmogelijk was geworden te leven ln een om-
lng, waar ze toch jaren lang zoo'n prettlgen tijd be-
fd had.
Op het nieuwe kantoor was ze stil en ln zichzelf ge-
rd, ze sprak niet meer dan noodig was en leder
nd haar stug en onvriendelijk.
Doch het grootst was wel de verandering thuis.
De oude, vroolijke Madge, altijd hartelijk voor moeder
broers, altijd klaar om te helpen, huu kleine zorgen
deelen en te verlichten en vroolijkheld te brengen in
stille gezin had plaats gemaakt voor een zwijgende
oele vrouw. Nooit zag men haar meer In de hulskamer
tsen of babbelen of Iets anders doen. Direct na het
ging ze naar haar kamertje, sloot dat af en dan
ertopnde zij zich niet meer dan hoog noodig was.
had altijd een harde, stroeve trek om den mond wat
aan het vroeger zoo lief gelaat een strenge, bijna som
bere uitdrukking gaf.
Toen haar moeder haar, nu lang geleden gevraagd had
naar de reden van haar plotselinge verandering, had ze
bits geantwoord dat ze daarover noch spreken wilde,
noch iets anders. Ze moesten haar met rust laten, an
dera ging ze het huis uit.
Verschrikt, bijna verstoord had de oude vrouw ge-
gen, doch toen er geen verandering kwam ln Madge's
ding had zij begrepen dat hier Iets anders ln het
el was.
Ze vermoedde dat Madge achter haar stugheid een
eel groot verdriet verborg, en ze behandelde haar met
eer liefde en zachtheid dan ooit te voren.
Doch, het scheen of dit Madge prikkelde. Ze werd
teeds onprettiger om mee om te gaan en haar moeder
dat alles met groote bezorgdheid aan. Behalve zij
onden alle kennissen en familieleden Madge onuit
staanbaar, en ze zelden -het 'haar ook vaak genoeg. Dan
hte Madge; een kort hatelijk laohje was het, waarbij
even de schouders optrok en een minachtende plooi
ch om haar mond vormde, en de anderen vonden haar
de3 te onaangenamer door. Alleen konden zij niet
begrijpen, wat de oorzaak kon zijn van dat onaangenaam
optreden.
En als gezegd, die was toch zoo heel eenvoudig en
onbeteekenend.
Toen Madge nog de oude en prettige Madge was en
veel deed aan tennis en hocky en zij 's winters op bals
en soiree's schitterde, had ze eens op een bal gedanst
met een stillen blonden jongen man en als meer ge
beurt, ze voelde zich aangetrokkén tot dezen man,
wiens natuur zoo geheel van dg hare verschilde.
K Hij was zoo heel anders dan de anderen.
gaf haar niet ven die nietszeggende oomplïmentjee
dis ze all9n uit haar hoofd kende, hij debiteerde niét
van die flauwe aardigheden en deed niet geblaseerd. HU j
was eenvoudig en waar en het deed Madge goed, zUn
rustige, welluidende stem te hooren over allerlei dingen
dlo zoo bulten het alled&agsche gedoe stonden, waarin
al die anderen opgingen.
Na afloop van den dans waren zU ln aangren
zende zaal gewandeld en ln een «til hoekje hadden zo
lang praten en Madge had den Indruk gekregen,
dat haar partner heol veel had ondervonden, wat verre
van prettig was.
Door die ondervinding moest hij zoo anders geworden
zijn als hij nu was. Hij stond zoo geheel bover. het klein
geestig gedoe rondom hem, hU zag alles zoo anders en
voelde zooveel dieper.
En Madge werd er onwillekeurig door geboeid. Ze
voelde een prettige rust over zich komen en begon te
zien hoe leeg haar leven elgenlUk geweest was, al was
het vol genoegens en kleine zorgjes daaruit voort
vloeiend.
Toen dan ook die ander haar vroeg of hij haar niet
oons zou kunnen ontmoeten stemde zo volgaarne toe
ln zijn verzoek en samen bespraken zo de golegenheden,
die daarvoor aangewezen waren.
En zoo was er tusschen die twee oen zekere vertrou
welijkheid ontstuan als tueechen twee vrienden,
HIJ maakte haar doolgenoote van al zijn gedachten
en nu bleek haar hoe diep hU dacht. Soms, heel vaak,
was hU bitter.
Dan wees hij haar erop, hoe valsch de mensohen zijn,
hoe zij elkaar verraden, drie, vier, ontelbore malen,
wanneer dat ln hun kraam te pas komt, hoe de beste
vrienden, de naaste bloedverwanten daar geen moment
voor terugdeinzen, als ze meenen, dat het hun belang
was.
i En langzaam leerde ze net als hij, de wereld verachten
Toch bleef ze ln haar milieu de oude.
Het kostte haar inspanning, maar ze moest het, dat
had hij haar gezegd; hij moest het zelf ook in een maat
schappij, waar ze nu eenmaal ln geplaatst waren, en
waar het noodig was, temidden van anderen en dus
eenigermate met die anderen te leven. Hij zelf had er
geen behoefte aan om met anderen te leven, maar hij
vroeg het wel van haar omdat het zoo heel moeilijk
was dat niet te doen.
En ze deed het ook. Maar als zij bij hem was, voelde
zij zich zoo heel anders, zooveel rustiger en zoover
verheven boven dat alles. Dan zag ze alles zoo duide
lijk en ze hunkerde er altijd naar zoo met hem samen
te zijn en hem te hooren en van hem te leeren.
En langzamerhand hechtte ze zich aan hem, ze be-
gon zich zonder hem eenzaam te gevoelen, hU was een
stuk van haar leven. Ze begon hem als haar held te
beschouwen, ze kreeg eerbied voor hem en tevens be
hoefte om onder zijn bescherming te zijn.
En als ze dan bij hem was, vleide ze zich tegen hem
aan. En eens werd haar verlangen zoo sterk, dat ze
hem vroeg:
Toe, neem me in je armen.
i HIJ deed het en ze voelde zich gelukkig en veilig en
langzaam trok ze zijn hoofd naar omlaag en drukte
hem een lange kus op de lippen. Beiden zwegen toen
een heele poos. Voor haar was dat, wat gepasseerd
I was, iets heel gewoons, een vertrouwelijkheid die haar
I goed dood en prettig stemde en toen ze afscheid na
men, nam hij haar bij de arm en lang keek hij haar
aan, toen kuste hij haar heel zacht en hij fluisterde:
Mijn klein meisje,
i De dagen die nu volgden waren allen licht en vroo-
lijk voor Magda. Er scheen geluk van haar uit te stra
len en de anderen werden er door aangestoken en ver
heugden zich met haar, ofschoon ze de reden niet kon
den. want die had Madge zorgvuldig geheim gehouden.
Bij haar volgende ontmoeting met haar held waren
zij weer samen naar dat rustig plekje gegaan, waar
ze zulke heerlijke uren gesleten hadden. Hij had haar
hand in de zijne genomen en eindelijk vroeg hij haar;
Madge, houdt je van me?
En half beschaamd, half opgetogen, tolkte Madge
van ja.
Toen zuchtte hij en vol verwachting, doch half ver
baasd over zijn houding keek ze hem aan. Plotseling
nam hij haar ln zija armen en hij kuste haar heel on
stuimig en het deed haar goed, die uiting van vurige
liefde. Zoo ging voor hen een heerlijken tijd voorbij-
Zij werden steeds meer één van geest en streven. Zij
leerde volkomen zijn inzichten kennen en deelen. Ze
vond ze zoo mooi, zoo zuiver en ze was gelukkig, dat
hij zoo was en zij zoo geworden was en zij belden elkaar
gevonden hadden en voor altijd.
En toen ze weer bijeen waren, deed ze een vraag, die
haar reeds lang bezwaard had. Ze durfde er niet goed
mee voor den dag te komen, doch eindelijk, deed ze het.
Heb je wel eens een andere vrouw Hef gehad?
vroeg ze, haar arm om hem heenslaand, dus bang
om hem te verliezen.
Hij wachtte een oogenblikje, even vertrok zUn mond
zenuwachtig, toen antwoordde hij rustig:
Neen, nooit!
Een zucht ontsnapte haar en ze bleef heel lang stil
zitten als in zalige verrukking.
En weer bewaarden ze beiden langen tijd hun zoet
geheim. Want nog steeds had Madge aan niemand Iets
verteld, noch bij.
Op zekeren dag echter vroeg Madge na lang dralen
^weer iets.
- Zouden we niet verloofd kunnen zijn, vroeg ze.
Ik wil 1 tover clot deee gshsJmhoudfag bvwaren ww
iets, wat zoo mooi en zoo heerlUk Is.
BUn* verschrikt keek hU haar aan.
Neen, zei hU zenuwachtig, nog niet Ik heb redenen
om nog te wachten daarmee, en op haar verbaasden
blik, toe vraag mij niets, welke ze zUn, eon on
overkomelijke, maar heb geduld, alles komt goed.
In een klnderlUk vertrouwen op hem, die zoo groot
en sterk was, wachto Madge en ze waohte langsn tijd.
Doch haar ongeduld werd steeds grooter en boven
dien was er Iets tusschen hon gekomen, wat er vroe
ger niet was, zo wilde het zlohzelf niet bekennen, doch
ze voelde, dat ze niet moer zoo tegenover hem stond
als ze voor dien gedaan had, er was iets gedwongens
ln haar houding
EindelUk werd het haar te machtig.
Hoor eens, zei ze, Ik vind het zoo ellendig, er Is
een wolk over ons geluk. Misschien ls het kinder
achtig van me, maar ik kan die impressie niet verdrij
ven. Laten we ons niet verschuilen, of zeg me anders
waarom het noodig la
Toen kwam het.
Wel, omdat ik reeds getrouwd ben.
HU zei het zoo rustig al» legde hij getuigenis af
ln oen rechtszaak. Madge keek hem aan. Ze begreep
hom niet en haar oogen schenen steods grooter te
worden en vragender, maar toch ook angstiger.
Haar ulterlUk scheen hem te treffen." HIJ nam haar
handen ln de zijne.
Luister, zet hij heesch, ik ben getrouwd, maar ik
heb een vrouw die mij niet begrijpt voor jou had lk
niemand die me begreep en lk durfde Jou niets te
zeggen uit angst je te verliezen. MUn vrouw heeft
geen Idee van dit alles, niemand heeft het. ZU leeft
voor haar huishouden en voor hoeden en mantels en
ik leef voor jou. Zoo ls het.
Zoo was het en Madge voelde een onzegbare pijn
ln zich.
Dat was dus haar held, haar waarheidsheld en haar
martelaar. Niet alleen zUn vrouw, doch ook haar, die
hem volgens zUn herhaalde eeden, zoo dierbaar was
had hij bedrogen. Zijn heele optreden was een docp-
loopend bedrog geweest
Een oneindig leed kwam over haar. Ze trok haar
handen terug en bracht die voor haar gelaat. Toen
bedacht ze, dat die man niet waard was, haar verdriet
te zien en plotseling kwam een groote bitterheid in haar.
Ze wist, dat haar gemoed voor eeuwig vergiftigd was,
dat zij na deze desillusie geen enkele illusie meer zou
kunnen vormen.
Ze stond op.
Ga je heen? vroeg de man, die haar voortdurend
aandachtig beschouwd had.
Ze gaf zelfs geen antwoord, en terwijl hij voelend dat
hij met haar niets meer te maken kon hebben, achter
bleef, liep ze langzaam weg, van hem en van haar ge
luk, dat op die plaats gebroken was, evenals haar leven
Dien avond ging ze zwijgend naar bed en van de vroo-
lUke hartelijke Madge was het een cyndsch harteloos
wezen geworden dat nog slechts de eenzaamheid be
geerde.
Het was heel eenvoudig en heel vlug gegaan.
Blommaert bevond zich boven -p de tweede ladder en
bed de eerste pen tusschen de leiss geslagen Z'n kame
raad kwa».'. met een tweede pen de ladder op en bevond
zich Juist halfweg, daar waar de beide ladders op el
kaar steunden, toen Blommaert plotseling de lad^.x
voelde bewegen. HU greep zich vlug vaat aan de reets
bevestigde pen, doch toen hU bemerkte dat de pen om-
boog, liet hU los en kwam terecht ln de goot.
Wassenberg evenwel viel over dan rand van do goot
on nam in z'n val de ladder mede. Deze ls gebroken tU-
dens het vallen.
Over de oorzaak van het losraken der ladders wist
Blommaert niets met zekerheid te zeggen.
Even voordat zU vielen, had hij nog aan Wassenberg
gevraagd of de ladders goed vaat zaten, wat deze beves
tigend beantwoordde.
Missohien ls Wassenberg bU het aanreiken van de pen,
trekkend tegen de ladder opgeloopen, waardoor deze
onder de bovenste is weggeschoten.
De heer Blommaert deelde verder nog mede, dat
Wassenberg en hij reeds lang dit soort werk verrichten
en zelf had hU reeds bU de Zuiderzeewerken en on.angs
nog op een toren te Schiedam denzelfden arbeid ver
richt.
De ladders zUn door de politie in beslag genomen.
j BU navraag op het bureau van gomeontowerken, al
dus de Alkm. Crt", deelde de heer Margadnnt ons nog
j mede. dat de heeren Blommaert en Wassenberg mon-
tours waren ln dienst van de firma Heringa en WiHrich,
die aangenomen heeft het loggen van een bliksembe
veiliging op het Waaggebouw.
De lezing van den heer Margadant is, dat Wassenberg
bU het aanreiken van een pen het evenwicht zou hebben
verloren en zich aan de ladder zou hebben pogen vast
te grUpen, waardoor hU met de ladder over de borstwe-
ring viel.
De ernstig gewonde heeft een hersenschudding, sche-
I delfractuur en een hoofdwonde opgeloopen.
j Naar men Donderdag uit het St. Elizabethziekonhuls
mededeelde, zou de heer Wassenberg dien middag be
diend worden.
NIET BLNNENGELOOPEN MET DE GELE VLAG.
TWEE WERKLIEDEN VAN DEN WAAGTOREN
GEVALLEN.
De een ln den dakgoot terecht gekomen, de ander op
het plein gevallen-
Donderdagmorgen, omstreeks kwart over elf, waren
te Alkmaar twee jonge werklieden, M. J. Blommaert
en P. Wassenberg, beiden uit Haarlem, op het Waagge
bouw, eenige meters onder den omloop, bezig pennen te
slaan, waarlangs de draden van den bliksemafleider ge
legd moesten worden. Plotseling zagen kaaszetters op
het Waagplein de werklieden naar beneden vallen. Rlom-
m«fert bleef in de goot liggen, doch Wassenberg viel
eerst op den luifel en daarna op het plein. Hij bleef bijna
dubbelgevouwen liggen en bloedde hevig uit wonden aan
hoofd, neus en ooren. De Eerste Hulp legde een verband,
waarna, de gewonde naar 'het St. Elisabeth-ziekenhuis
werd vervoerd. Blommaert was er vrU goed afgekomen.
Hij klaagde alleen over pijn in de knie. Volgens hem
was het ongeval te wijten aan een wegglUden van twee
a,an elkaar bevestigde ladders.
's Morgens even voor 8 uur waren z'n kameraad en
hU. aldus vertelde Blommaert, met het Inslaan van de
pennen begonnen, waarmede zij vanaf Maandag j.1. be
zig waren. Nadat eerst de andere zijde van het Waag
gebouw was afgewerkt, werd aangevangen met de
Noordzijde. HierbU werd gebruik gemaakt van twee
7.g. leiladders, die splinternieuw waren en waarmede,
naar de man zeide, steeds gewerkt wordt.
De eerste ladder werd ln de goot geplaatst en ten
einde uitglijden te voorkomen, had Blommaert or voor
gezorgd, dat de ladder van onder vaststond.
De tweede werd hierop geplaatst, zooals dit steeds
gebeurt, zonder aan de eerste ladder te zijn vastgemaakt,
doch op deze manier, dat de laatste sport van de eerste
ladder steunt op de eerste sport van de tweede ladder.
Aneta seint uit Batavia d.d. 5 dezer:
Het Bat. Nieuwsblad, dat informeerde, wat er met
het telegram van den scheepsarts van de Insulinde was
gebeurd, vernam van Dr. J. L. W. F. van Leent en van
den agent van den Lloyd, dat het telegram ten rechte
niet gezonden was aan Dr. Van Leent, doch aan den
agent van den Lloyd en het was niet verzonden door
den scheepsarts, maar door den gezagvoerdor.
Een telegram op 1 Juni van zee uit tusschen Singa
pore en Batavia ontvangen meldde, dat toen verdachte
roodvonkgevallen aan boord waren en deelde mede, dat
den volgenden dag nader bericht zou worden gezonden.
Het blad merkt op, dat het telegram niet spreekt van
het roodvonkgeval te Singapore.
Op 2 Juli kwam een nader telegram, meldend, dat
enkele passagiers en leden van de bemanning erg ziek
waren en opname gewenscht word. Van deze telegram
men is geen mededeeling gedaan aan den havenarts,
noch aan den Dienst voor Volksgezondheid. Wel is aan
Dr. Van Leent verzocht bij de aankomst, van de Insu
linde zich aan boord te begeven en een onderzoek in
te stellen. Dit is geschied en wel onmiddellijk na aan
komst varr de boot op 2 Juni, bij daglicht.
Dr. Van Leent merkte in de eerste plaats aan boord
op, dat het niet naar behooren was, dat de Insulinde
niet met de gele vlag was blnnengeloopen, Indien ver-
i moed werd, dat er roodvonk aan boord was. Naar de
bevindingen van Dr. Van Leent heeft zich cp de uitreis
aan boord van de Insulinde geen enkel geval van rood
vonk voorgedaan. Wel zijn acht ziektegevallen gecon
stateerd, doch dr. Van Leent kon de definitieve diag
nose niet vaststellen.
15 KJML TEN ZUIDEN VAN ENKHUIZEN.
Het toestel op zee gerepareerd.
Woensdagmiddag streken te Enkhuizen in de vis-
schershaven twee watervliegtuigen neer, n.1. de W.
55 en de W. 60.
De vliegers rapporteerden, dat ey in de Zuiderzee
op ongeveer 15 K.M. ten Zuiden van Eik'huizen een
watervliegtuig ronddreef, dat klaarblijkelijk een de
fect aan den motor had en als gevolg daarvan een
noodlanding had moeten maken.
Na telefonisch overleg met den commandant van
het vliegkamp „De Mok", werd het motormossel-
vaartuig E.H. 26. schipper van Hurck, gehuurd, om
i het vliegtuig assistenentie te verleenen.
Een der vliegtuigen vertrok naar Den Helder en
de ander bleef in de nabijheid van het motorschip,
om de richting aan te geven,
i Toen men hij de vliegmachine arriveerde en schip-
per van Hurck alles in gereedheid gebracht had, om
;.het vliegtuig op sleeptouw te nemen, bleek dat het
j mooie weer en de kalme zee hadden meegewerkt
MEN DANST ZICH „KAPOT". „DansderbiT wordt
de nieuwste modedwaasheid genoemd. Wedstrijd-
dansen zouden we op z'n Hollandsch zeggen.
WaarbU het hoofdzakelUk op de kracht der kuit
spieren en het uithoudingsvermogen aankomt. De
paren verzamelen zich o-p de dansvloer en dan
begint de springerij, die zoo lang aanhoudt, dag
en nacht door', totdat de deelnemers, de een ach
ter den ander, op het parket neerzijgen. Na elk
uur wordt een kwartier gepauzeerd, maar on
danks dat vertoonen zich al heel spoedig teeke
nen van algeheele uitputting, zoodat het weldra
niet langer meer lustige dansparen zijn die over
den spiegelgladden parketvloer zweven, doch al
leen nog maar steunende, wankelende, geeuwende
jammerbeelden, die over den grond kruipen. Da
gen lang werd dit gruwelijke epelletje ln New
York voortgezet, totdat tenslotte de aanblik zoo af
schuwelijk werd, dat de politie Ingreep. Met ge
weld moesten de laatste paren na een tweehon
derd en zelfs nog meer-urlge ononderbroken
jazzmanie uit do zaal gesleept worden. NatuurlUk
ging het om geldprijzen van een of andere kunst
zinnige eerzucht was geen sprake. Ook in Atlan
tic City en in Pittsburg werd met deze nieuwe
sport een proef genomen. En zelfs in het New-
Yorker Negerkwartier trachtten de zware dames
en heeren elkaar in het record-dansen de loef af
te steken. De dames overigens bleken tegen de
zware inspanning beter bestand te zijn dan de bee
ren. Steeds wanneer do mannen begonnen te
geeuwen of zich zelfs een kleine siësta op de
bovenarmen van hun dames veroorloofden, wer
den ze door dezen met een allesbehalve izachte
stoot in dejjjbben, een kaakslag, ja, zelfs met een
schallende oorvijg weer tot hun positieven ge
bracht. Een van de danslustlge dames, die den
passenden voornaam van Hercules droeg, had
voor deze Derby haar voeten dagen lang met
azijn- en zout-water bewerkt, om het weerstands
vermogen van de zolon te verhoogen. Het resul
taat was werkelUlc verbluffend: 208 uren en 25
minuten!toen zakte ze bewusteloos ln elkaar.
ONDER JURISTEN. Men vertelt aan de Vossische
Zeitung het volgende verhaal:
Twee juristen hadden een afspraak gemaakt
om samen een van de volgende dagen den avond
door te brengen. Toen de eene vóór het tijdstip
van het rendez-vous hoorde, dat zijn collega ver
hinderd zou zUn om te komen, Bchreef hij hem
een briefkaart, waarin hU hem voorstelde elkaar
op een ander oogenblik t6 ontmoeten dan eerst
was afgesproken. Als voorzichtig jurist voegde
hU er de opmerking aan toe: „Mochtje mU in-
tusschen een ander voorstel hebben doen
toekomen, en zouden onze brieven elkander heb
ben gekruisd, dan geldt jouw voorstel als aan
genomen."
HU leefde de eerstvolgende uren ln het zalige
bewustzijn, dat Iedere complicatie fhann was uit
gesloten.
Den volgenden morgen kreeg hU van zijn col
lega de verwachtende boodschap, waarin deze de
afspraak opzegde, maar tevens een nieuw voor
stel, anders dan het zUne deed en tot zUn ont
zetting las hij als laatsten zin van den brief van
zUn vriend: „Mocht JU me echter Inmiddels een
ander voorstel hebben gezonden en zouden
onze brieven elkander hebben gekruisd, dan ls bU
voorbaat Jouw voorstel geaccepteerd.
PROCES OM EEN POSTZEGEL. Het opperste ge
rechtshof dn Argentinië'8 hoofdstad, Buenos-Alras,
heeft dezer dagen In een langdurig proces uit
spraak gedaan. Voor ettelUke maanden terug ont
dekte namelUk een postambtenaar bij het sor-
teeren van de post een brief, die zijn opmerk
zaamheid trok om de volgende reden. De couvert
was nieuw, het adres blijkbaar door een loopende
vrouwenhand geschreven, de postzegel daarente
gen van ziohtbaar ouderen datum, reeds eerder al
eens afgestempeld maar zorgvuldig schoonge
maakt en glad gestreken. De ambtenaar legde
den brief voorlooplg op zij en gaf hem na afloop
van zijn werk aan één zijner superieuren. Van
hieruit doorliep de brief de bureau's van alle mo
gelijke hooge postambtenaren, waarna hij ten
slotte bij den directeur-generaal terecht kwam, die
al bU voorbaat den onbekenden afzender niet veel
goeds toedacht*
Nu ls men in Buenos Aires niet gewoon, dat mis
dadigers worden opgespoord. Des te verrassender
moet het daarom voor den directeur-generaal ge
weest zijn, toen men hem na eenige weken kon
meedeelen, dat het aan de spreekwoordelijke vin
dingrijkheid der post gelukt was, den afzender
vast te stellen, die zich als mevrouw Luisa Tra-
montana de Vespoli ontpopte. De overtreedster
van de Postwet werd verhoord:
„Hebt U dezen brief geschreven?" „Jawel".
„En hebt U dezen postzegel op het couvert ge
plakt?" „Neen". „Zoo. Wie was het dan, die
dat deed?" „Mijn zoontje, wiep ik opgedragen
heb, een postzegel op den brief te plakken en hem
dan ln de bus te gooien." „U wilt dus daarmee
zeggen," dat uw zoon dit bedrog gepleegd heeft?"
„Welk bedrog?"
Men nam ook den jongen ln het verhoor, die
verklaarde, den brief met een postzegel er reeds
opgeplakt, ln handen te hebben gekregen. De moe
der bleef echter bij haar eerste verklaring, welke
niettemin zeer onwaarschijnlijk klonk, daar men
moellUk kon aannemen, dat de jongen eerst een
ouden postzegel had opgezocht, dezen sohoonge-
maakt en glad gestreken had, om hem vervolgens
met lUm op den brief te plakken. Het was zoo
klaar als een klontje, dat de postzegel tot een
waarde van vUf centavos van te voren met het
oogmerk op „bedriegelijke doeleinden" bewaard
was geworden. De vraag was echter,, wie hem nu
wel bewaard had. De moeder of het kind? Dit zou
nooit het licht komen. Daarentegen stond
onomstootelyk vast, dat donna Luisa Traimontana
de Vespoli den brief verstuurd had, dus er ver-
antwoordehjk voor was. Derhalve gaf de direc
teur-generaal het geval in handen van den rech
ter.
De stapels acten zwollen tot hergen aan. Het
justitie-apparaat kwam ln volle werking. De gan-
sche tragiek, die uit een samentreffen van men-
8chelijke vergissingen en het paragraphennet van
bet wetboek van strafrecht kan ontstaan, speelde
zich ook ditmaal weer af, totdat tenslotte de
rechter in een brillant, juridisch weloncterlegd
bordeel den Gordiaanschen knoop doorhakte en
de beklaagde wegens verduistering tot een bedrag
van vijf centavos, veroordeelde volgens artikel 37
der Postwet tot een geldstraf van 100 maal de
waarde der vervalschte postzegel, bij niet-betaling
te vervangen door een zeker aantal dagen hech
tenis.
Met dit oordeel van rechterlUke wijsheid toon
de zich echter donna Uuisa geenszins tevreden.
Inplaats van do 500 centavos te betalen, ging ze
in hooger beroep op grond daarvan, dat het oor
deel sterk overdreven was en dat men haar we
gens één postzegel onmogelijk kon veroordeelen
tot betaling van het honderdvoudige daarvan, een
aantal, dat zij zeer zeker in haar heele leven niet
zou gebruiken.
Maar tot haar nadeel moest zij ervaren, dat het
Opperste Gerecht In een geheime zitting na zorg
vuldige behandeling van alle acten, het vonnis,
bij eerste instantie uitgesproken, bekrachtigde.
Met het gevolg, dat donna Luisa betalen moet
Daar is geen ontkomen meer aan. En bovendien
nog binnen een bepaalden tijd, daar anders de
rechter de politie opdracht zal geven, tot ln hech
tenisneming van de „zware boosdoenster" over
te gaan.
o
UIT DE AMEREKAANSCHE VROUWENWERELD.
Molley O'Day, een achttienjarige Amerikaansche
filmster, heeft zich te Los Angeles aan een ope
ratie onderworpen om ruim 2 K.G. vet te laten
verdwijnen. ZU had een strenge vermagerings
kuur ondergaan, maar het effect had haar teleur
gesteld en haar rondheid was haar een beletsel
voor nieuwe contracten geworden.
Het ls in Amerika een rage gewprden dat de
vrouwen zich zonder kousen vertoonon. Wij ge-
looven niet wat erbij verteld wordt, namelijk dat
de kousenfabrikanten hun voorraden ln paniek
opruimen, want als de winter komtIntus-
schen gaan de vrouwen naar danszalen en schouw
burgen met bloote beenen en zoo ziet men haar
ook op straat loopen. In de deftige clubs zijn ken
nisgevingen aangeplakt dat vrouwen zonder kou
sen niet worden toegelaten.
