Geestes-Sport en Hersen-Gymnastiek
De Ledige Stoel.
SLAAPGAS.
EVENTJES DENKEN.
VOOR ONZE SCHAKERS.
VOOR ONZE DAMMERS.
SI
in
H
Jm
s
H
B
i§
IS
fit
|pp
81
ii
Hf
§1
af
i
0
jg
§1
6
11
JU
11
üf
M
(1
16
18
fff
ÉPI
21
is
fü
iü
Hf
26
1®
fjf
ÉH
31
ÉH
ns
36
41
ÜP
n
46
it
PP
m
B
Bijvoegsel der Schager Courant van Zaterdag 15 September 1928. No. 8323.
Vraagstuk No. 197.
Vraagstuk No. 198.
Vraagstuk No. 199.
Vraagstuk No. 200.
w
m
9
m
m
m
M
m
9
m m,
9,
9.
"9
m
C"
9
De oorlog wordt meer familjaar,
Meer practisch en meer mensch'lijk,
Da's voor de volksgezondheid ook
In 't algemeen wel wenschelijk!
We roepen niet meer de bacil,
Of dood'lijk gas te wapen,
We laten heel de compagnie....
Maar slapen 1
Het slaapgas wordt als nieuw product
De wereld in gezonden,
Ben uitgeslapen ingenieur
Moet 't hebben uitgevondenl
'Hij heeft met werk'lijk ruimen blik
Dit middeltje geschapen,
Wie weinig voor een kogel voelt—
Gaat slapen 1
Dat is zeer populair gezien,
En zelfs zielkundig handig,
Jan Militair wordt meer geliefd,
En eindelijk verstandig!
Wat men ook van het leger zegt,
Het kweekt gezonde knapen,
Wat doet men liever zoo in dienst..
Dan slapen 1
Nu krijgen we een slaapgasschool
Met proeven naar believen,
Een wakk're mafgas-instructeur
Met slaapmut9-distinctieven!
Veel oefeningen in den nacht,
Een leidraad voor het gapen,
En laten verder 't Bataljon...
Vaak slapen!
Maar toch, ons spiedend vaderland
Voelt zich niet bijster lekker,
Wanneer £rijgt eind'lijk de soldaat,
Naast z'n geweer,.... een wekker?!
Straks komt een wakk're vijand kalm
Oud-Hollands vrijheid kapen,
Wat doet dan onze legermacht,
i Met al haar strijders groot van kracht?
We hebben weer te lang gewacht,
Ze worden snorkend weggebracht,
En niemand had er aan gedacht.
Ze slapen!!
jaren gezeten had, een schop had gegeven, dat hij
in een hoek vloog. Sedert dien was de stoel leeg
gebleven. Als de mannen elkaar in het kleine pro
vinciestadje op straat tegenkwamen, draaiden ze
hun hoofd om en veinsden niets te zien.
Twee maanden later opende John Bicknell een
keurige boekzaak, annex papier en kantoorbehoef
ten, en galanterieën. Maar geen regel adverentie
kwam er in "de „Oprechte Nieuwspost". Wèl in het
concurreerende blaadje: „De Stadskoerier."
Maar voor Sam Black bestond er geen boekzaak
van John Bicknell. Hij negeerde het bestaan ervan,
en zette de uitgave van „De Oprechte Nieuwspost"
voort, alsof er nooit een John Bicknell bestaan had.
Maar de lezers bemerkten het wel. En de adver
teerders ook. Want Sam Black was geen vlot schrij*-
ver. Hij had er trouwens ook geen tijd voor. En er
was niemand, die zóó handig was geweest als John
Bicknell in bet opsporen en uitpluizen van allerlei
stadsnieuwtjes en gebeurtenissen, die zoo vlotte ar
tikeltjes en aardigheidjes kon schrijven. Die ver-
wenschte John BicknellEn zoo ging „De Op
rechte Nieuwspost" bergaf, hoe langer hoe meer. Er
wa9 geen houden meer aan. Het laatste halfjaar
moe3t er elke week geld bij. Tot ook de grootste ad
verteerder, het Stadswarenhuis, die elke week bijna
een halve pagina nam, al was het dan ook tegen
een civiel prijsje, na beëindiging van zijn contract,
niet meer hernieuwde. En daar het particuliere
daukwerk nagenoeg niets meer opleverde, had Sam
Black midden in de week met het werk voor de
krant laten stoppen. „De Oprechte Nieuwspost" had
den geest gegeven. De lezers, zouden Zaterdag tever
geefs uitzien naar de krant. „De Oprechte Nieuws
post" zou niet komen. Nooit meer.-
Sam Black voelde deze slag als het einde van al
les. Twintig van zijn beste jaren had hiji in die
kleine drukkerij, met zijn twee snelpersjes, zijn
ééne zetmachine, en de oude, zwart-vettige bokken,
en de vettig-glimmende „steenen" geploeterd. Met
den ouden Jan, zijn „meesterknecht" en Kees, de
machinezetter, die op de oude, ratelende zetmachine
onder leiding van GEO VAN DAM.
Een kleine misrekening.
Een koopvrouw kocht 120 appels tegen vier voor
een stuiver en 120 van een ander soort tegen zes
voor een stuiver; maar toen zij merkte, dat de ap
pels wat beursch werden, besloot zij ze tegen in
koopsprijs weer van de hand te doen. Om moeite te
besparen, deed zij ze door elkaar en verkocht ze
voor een dubbeltje de tien, denkende zoodoende haar
geld terug te krijgen Maar toen alle appels ver
kocht waren, merkte zij tot hare verbazing, dat zij
er nog een dubbeltje op verloren had.
Hoe kwam dit?
(Nadruk verboden.)
September 1928.
KROES.
Een lastige vraag?
1 Gevraagd: „Een getal te vinden dat zooveel min-
der is dan 50, als 't viervoud ervan méér is dan
50?"
IN HET WARENHUIS.
4Karikaturen, Cslo.)
Waarom wiK gij zes weken vacantie hebben?
.«r~4 overwerkt en de dokter heeft me ab
solute rust voorgeschreven.
Goed, dan wordt ge van middag verplaatst
naar de afdeeling haarspelden.
Oorspronkelijke vertelling door Sirolf.
(Nadruk verboden. Alle rechten voorbehouden.)
Sinds John Bicknell op dien laten namiddag in
November, na een heftige woordenwisseling met
hjn vriend en werkgever Sam Black, woedend zijn
Penhouder had neergesmeten, zijn hoed had gegre
pen en met een trap tegen zijn 'stoel waardoor
d'e in een hoek tuimelde het kantoortje was uit
gestormd, om er nooit meer een voet in te zetten,
waren de mannen aartsvijanden geweest. John
Bienell was feitelijk compagnon van Sam Black
geweest, ten minste wat hun verhouding in den
dagolijkschen omgang betrof. Al behoorde officieel
de drukkerij en het wekelijksche Nieuwsblad „Do
Oprechte Nieuwspost" aan Sam Black. De ruzie
was aangekomen, doordat John Bicknell zich ge-
e'gerd had. over het eeuwige geknoei, dat Black
met de advertentieprijzen deed, om maar met goed
wat advertenties uit te kunnen komen. Dat kon
ohn Bicknell, die grootendeels voor de redactie
zorgoe, niet verkroppen, En zoo .was het gekomen,
a ij in groote woede, den stoel, waarop hij twaalf
OPLOSSINGEN DER PUZZLES
uit ons vorig nummer.
No. 192. Een Familie-Probleem.
De partij bestond uit drie kinderen (twee meisje3
en een jongen), verder uit vader en moeder en groot
vader en grootmoeder Als men natelt zal men zien,
dat al de opgegeven betrekkingen aanwezig zijn. De
vader is, in verhouding tot zijn vader, met' en een
zoon en zoo redeneert men verder!
No. 193. Onderscheid en VerschiL
Dat verschil is 20 cent, want 2 X 5 -f 20 ets. 30
cents, en twee kwartjes is 50 ets. Dus 50 30 201
Een kwestie van weten te „lezen"!
van O. WURZBURG.
(Brltish Chess Magazine 1896.)
Zwart: 4.
ci e f g h
Wit: 3.
Stand: Zwart Kb7 en drie pionnen op a6 a7- en
•5. Wit i c5, De2 en Ld7. Wit geeft mat in rio
zotten
OPLOSSING PROBLEEM No. 194.
van J. SCHEEL.
Kerv. v. rm. Noori'sche Schaakbond.)
De diagramstand in cijfers was: Zwart Ke3, Pl>7,
en drie pionnen op b6, c3 en g4. Wit Kcl, Dfl, Tf7,
Lb8 en een pion op e4. Wit speelt als sleutelzet
Tf7tc7, dreigt Tc4. Op zwart 1. b5 zou volgen wit
2. Te7, terwijl op zwart 1. (d2) of Pa3 zou volgen
wit 2.: Tc3X, eveneens met mat op den derden zet!
van A. PLANTINGA, Noordscharwoudt.
Zwarfcf 11.
H OELUKSKEREU
{Pasqaino, Turijn*!
Wat 'n gelukkige vent, die daar! f
Wat
Ja. Hij wordt nooit geplaagd door eksteroog»
en 3choenm''Versrekeningen.
Wit: 11.
De diagramstand In cijfers behoort te zijn: Zwart,
11 schijven op 8—11, 17, 19, 23, 27, 31, 35 en 36. Wit 11
schijven op 26, 33, 37, 38, 39, 42, 44 en 46-49. Wit
speelt en wint op keurige wijze door toepassing van
een oud maar geestig motief van den oud-wereld
kampioen Iaidore Weiss te Parijs. Den inzender onze
hulde voor deze fraaie bewerking.
OPLOSSING PROBLEEM No. 196,
van A. M. OLSEN, Rotterdam.
De diagramstand in cijfers was: Zwart, 10 schijven,
op 2, 7, 11—13, 18, 22, 23, 28 en 29. Wit 10 schijven
op 21, 26, 27, 34, 37—40, 42 en 44. Wit speelt en wint
door 38—32, 32-27, 37—32, 21—17, 26-21, 42-37,
29—24 en 25X5. Een mooien slagzet!
EEN MERKWAARDIGE COMBINATIE
van wijlen J. NOOME Mz.
Zwart: 12.
WW/
zoo vlug terecht kon, als de knapste setter op de
nieuwste Lynotype. En de laatste jaren met het Jong
maatje, dat hem bij het drukken hielp met inleggen
en in zijn vrijen tijd achter een hooge zetkast stond
en „kleine annonces" zette. Nu was dat alles voor
bij. Hlji had de menschen opgezegd. Er was geen
werk meer voor ze, nu de krant er niet meer- was^
Van Woensdag af hadden ze maar wat in de druk
kerij rondgehangen, wat oud zetsel gedistribueerd,
de steenen" schoon gemaakt, wat opgeruimd. En
toen ze Vrijdagavond naar huis waren gegaan, had
het er onwennig netjes in de drukkerij uitgezien.
Al het materiaal, lag zoo netjes op zijn plaats, er
lagen geen proppen papier, geen misdrukken, geen
touwtjes op den grond. Alles.was netjes, schoon,
aangeveegd. En stil, vreemd stil. Het vuur onder
den loodpot van de zetmachine was in twee dagen
niet meer aan geweest. De drukkerij was uitgestor
ven.„De Oprechte Nieuwspost" was dood.
Toen Sam 'Black, door den onnaspeurlijken drang
gedreven, dien Vrijdagavond laat door hét uitgestor
ven stadje naar zijn drukkerij ging, had hij een ge
voel bij' zich, alsof hij voor een laatste maal de sterf
kamer binnen zou gaan van een lieve doode. Of hij
nog ^énmaal de verstarde trekken van iemand, die
hem heel lief was geweest, zou gaan aanschouwen,
alvorens vreemde, ruwe handen, koud en gevoelloos
den kist voor altijd1 zouden sluiten....... Ja zeker, zóó
voelde hij het. Zijn doode drukkerij, zijn doode krant,
wilde hij nog eenmaal zienNog eenmaal zou hij,
heel stil, in den nacht, door de schemerdonkere, hem
zoo vertrouwde drukkerij gaan, zijn hand laten glij
den over de vettige „bokken", de verstarde zetma
chine, de oude, trouwe snelpersen-nog eens voor
de laatste keer, heel stil in zijn uitgezakte stoel in
het kleine kantoortje zitten en wat soezen over den
ouden tijd, en zijn blikken nog een laatste maal door
het kleine vertrekje laten gaan, waar ze zouden
blijven rusten op den stoel, den ledigen stoel-van
John BicknelLdien duizendmaal verwenschten
John Bicknell
Hij zou den achteringang maar nemen, in het
steegje. Het was er stikdonker. Slechts heel in het
begin stond een lantaarn, die een flauw schijnsel
gaf. Met loome schreden liep Sam Black het beken
de steegje ten einde, tastte naar de deur—— de deur
stond aan. Wat was dat nu? Had die „ouwe Jan"
vergeten dë achterdeur te sluiten, vanavond? Een
cogenblik bleef hij' luisterend staan in het stikdon
kere gangetje. Wel alle drommels, er was iemand in
de drukkerij. Hij hoorde duidelijkhet bekende
geratel van de zetmachine snel, heel snel, alsof
iemand er op zat te tikken, die ontzettende haast
hadMaar lieve Hemel, dat was natuurlijk zins
begoocheling, dat was niet mogelijk, neenee, dat wa
ren zenuwenMaarhoor, hoor, daar werd ge
hamerd, een vorm geklopt, hij kende dat geklepper
van het houten blok op den metalen vorm' maar al
te goedMaar wie— wie? Wat wa3 dat nu
apeelden zijn overspannen zenuwen hem zoo par
ten? "Wat gebeurde er toch in zijn doode drukkerij
DE GEORIEFDE WERKMAN.
{Bulletin, Sydney.)
Wit: 12.
in dezen typisch geblolckeerden stand forceert wit
toch nog winst door een combinatie. En wel met: I
39—34, 2217, 34—29, 28—23, 38—33, 32X2! 42—37, i
4 38 en 48X10 Zwart's beste spel is nu 9—14, wit
10X8, (2X13). 3X25 (1319), 25—43 (19-23 of 24'.
4338 en wint!
juffrouw, zou u asjeblief wille uitscheie? We
denke als maar, dat de schaftfluit gaat en dan bent
u het maar!
