RADIO-RUBRIEK.
GRABBELTON. 5
Staking in vroeger lijd.
VOOR DEN TOESTELBOUWER.
Variabele lekweerstanden.
4;°
DE UTRECHTSCHE JAARBEURS EN
DE RADIO.
WARE WOORDEN.
in fijn drukkerij? Op fijn tienen, oaftbwfeiM, fïul'
pend, liep Sam Black, mot een vreemd licht ge
voel in zijn hoofd, door het stikdonkere gangetje,
draaide de knop om van de deur, van het kantoor
tjeEr brandde licht..— Maar het kamertje was
verlaten. Alleen, daaraan den muur naast de
schrijftafel van dien verwenschten John Bicknell,
hing warempel het colbertje vanDroomde hij?
Daar hing, net als twee jaar geleden, het jasje van
John Bicknell. Op zijn schrijftafel lagen papieren,
drukproeven, van alles dooreen.Met bevende
handen deed Sam Black het luikje open, waardoor
hij in de drukkerij kftn kijken.Er trok een waas
voor zijn oogen.Want daar zag hij, hoe Kees ach
ter zijn zetmachine zat, en er op los ratelde, als een
bezeteneDaar, daar, „oude Jan" stond over een
vorm gebogen, en maakte in koortsachtige haast een
pagina ophet zweet stond den ouden zetter op
het voorhoofd, terwijl hij schuinweg over zijn ijze
ren bril heen keek, zooals hij altijd deed.En
daar-achter een kast, met een zethaak in zijn
handen, stond warempel, in zijn oude, havelooze
kantoorjasje.precies als twee jaar geleden.....
die verwenschte John BicknelL..zette eigenhandig
een advertentie, zooals hij vroeger zoo gaarne deed,
als het erg druk was.die deed warempel voor een
volleerde handzetter niet onder.—
John Bicknell keek snel op, toen het luikje van
het kantoortje met een harden slag naar beneden
klopteHij legde den zethaak neer, stapte snei
het kantoortje binnen. Over zijn oude, vervelooze
schrijftafel weggezakt, zijn handen voor zijn ge
zicht gedrukt, zat Sam Black en snikte. Zijn schou
ders schokten
John Bicknell klopté hem zacht op den schouder
en zei, terwijl zijn stem wel wat vreemd en heesch
klonk: „Kom, kom, Sam, ouwe jongen, vervloekte
stijfkop... Ouwe Jan was vanmiddag, na het
work, bij me, vertelde me de heele zaaknou, we
konden „De Oprechte Nieuwspost" toch niet laten
crepeeren, niet? Daarom ben ik een beetje komen
helpen, Sam, ennedie advertentie van het Stads-
warenhuis hindert niks, dat je die kwijt bent, kerel,
ik heb een nieuw contract voor je, elke week een
hééle pagina, 52 plaatsingen, tegen den normalen
prijs, vanhmvan die........ boekzaak, van Bick
nellen ik heb de menschen opgetrommeld, Kees,
en Ouwe Jan natuurlijk en het jongmaatje en ik
ben zelf ook maar gekomen, om een handje te
helpen, wat voor den drommel, Sam, „De Oprechte
Nieuwspost" zal morgen uitkomen 1 Ik heb een paar
aardige berichtjes, Sam* en een lollig artikeltje, en
een goed feuilleton..— alles is al bijna afgezet, over
twee uur gaan we draaien, en morgenochtend, op
den gewonen tijd, hebben de menschen de krant........
zal je de Stadskoerier zien kijken.Saml Neenee,
stijfkop, bedank me nou niet, hou nou op, toe nou.
zit nou niet te grienen als een kind, help me liever
évon, ik ben zelf mijn advertentie aan het zetten,
maar Jij kunt het vlugger, Sam..."
Zoo kwam „De Oprechte Nieuwspost" dien bewus-
ten Zaterdag precies op tijd uit.
De ledige stoel was ingenomen
MALAISE IN ZAKEN.
ST"^,faar' - Moe g«M d. adte.»
De bUnde bedelaar: Treurig I Hrt k bof tl
nog ee goedgeebcfc mensch k de gaica krife
DB ZOON VAN LODEWIJK XVI EN
MAROS ANTOÏNETTH.
Over het lot van den zoon van Lodewijk XVI en
Marie Antoinette, de Dauphin, bestaat een aantal min
of meer steekhoudende legenden. Het meest bekend ia
de lezing, naar welke een schoenmaker den konings
zoon met een ander kind verwisselde en uit de ge
vangenis „Le Temple" smokkelde. In Auvergne wordt
nu algemeen Madame Lozes, 84 jaar oud, en eigenares
van een byouteriewlnkel te Auch, voor de achterklein
dochter van Lodewijk XVI aangezien. Bij vergelijking
met de buste van den gegulllotlneerden koning ver
toont het gelaat van deze frappante gelijkenis der ge
laatstrekken en het proffl.
Louis Mazel was een weesjongen, in dienst van den
graaf de la Vernéde en werd in de plaats van den
Dauphin, Lodewijk XVII, in de gevangenis „Le Temple"
gebracht Dit geschiedde met behulp van Genes Ojar-
dlas, die de schildwachten als arts passeerde. Ojardlas
had Louis Mazel van Auvergne naar Parijs gebraoht
Hij verborg hem In een paard van carton, dat als speel
goed aan den kleinen kroonprins werd gebracht Toen
het eerste waagstuk was gelukt verstopte de vrouw
van den schoenmaker, Slmon, den prins, wiens bewa
king aan haar man was toevertrouwd, in een hoop
vuil waschgoed en verliet ongehinderd de gevangenia
Het kind bleef drie maanden op een soldering zorg
vuldig verborgen, terwijl hij nu en dan bezoek van zijn
vrienden kreeg. Ze lieten hem beloven nimmer zijn ga-
helm te openbaren. Ook later bleef Genes Ojardlas den
prins behulpzaam. Hij bracht hem naar Auvergne,
Bonnac, in een jachtslot, dat aan den graaf do 1» Ves-
plaatsvervanger Louis Mazel aan.
Toen de graaf stierf kwam de knaap met sljn vriend
een kleinen eohooroteenveger, naar Auch. Daar bleef
hij in het hotel de France als staljongen.
Later bevond zich zijn zuster, de hertogin van Angou-
lême, in de buurt om een onderzoek in te stellen naar
haar broer. Zij vond ook inderdaad het spoor van haar
broer dat naar Auch leidde. Ze ging naar deze plaats
en stapte af in het Hotel de France. Het was Louis
Mazel, haar broeder, die, door haar niet herkend, haar
uit den wagen hielp en haar paard uitspande. HU
schreidde, maar had niet den moed om zijn geheim
te openbaren.
Louis Mazel trouwde den 16en Januari 1810 met een
kellnerin, Marie Vignaux, voor monsieur Thoret, den
malre van Auch. De huwelijksacte draagt niet den naam
van den bruidegom, daar deze had verklaard niet te
kunnen lezen en schrijven.
Uit dit huwelijk sproten zes kinderen, drie zoons en
drie dochters. De oudste, Jean Pierre Mazel, wist eerst
niet, wie zijn voorouders waren. Zijn vader, Lodewijk
XVII, lichtte hem, eenige uren voor diens dood, in over
zijn afkomst.
Jean Pierre moest beloven het geheim te bewaren.
De thans nog levende Madame Lozes, dochter van Jean
Pierre Mazel, herinnert zich, dat zij eens op de kamer
van haar ouders sliep. Midden in den nacht kwam
iemand haar vader halen. Toen hij terugkeerde vroeg
zijn vrouw hem, wat men van hem had gewild. Hij
antwoordde toen: „Mijn vader maakt mij tot zijn erf
genaam, maar dat is me niet erg aangenaam."
In dien tijd was Madame Marie Mazel vier jaar oud.
Ze was het eenlg kind van haar oudera Ze werd in
1844 geboren. Zij huwde met Jozef Lozes en heeft een
zoon, die tegenwoordig directeur van de „Banque Po
pulaire" van Avignon is. Ook zij kende het geheim
eerst niet en hoorde het pas bij het sterfbed van haar
vader. Tegenwoordig drijft Marie LozesMazel een
byouteriezaak van den man van haar kleindochter, Mr.
Journes, Place de la Cathedrale te Auch.
Is dat alles een legende of ls alles op waarheid ge
grond? Wie zal het kunnen zeggen? Is het niet opmer-
ZIELEN, TWEE GEDACHTEN»
(fiaêpcr, StockhobnJ
Zf Hoe heerlijk ver zijn we nu van de bana
liteiten van 't alledaagsche leven.
Hf: Hé, ja, zoo'n heerlijk potie bier!
kelijk, dat ook, nadat de revolutie was geëindigd en de
Bourbons weer naar Frankrijk waren teruggekeerd,
de jongen zijn geheim bewaarde en zelfs zijn vrienden
hem niet hebben bewogen zijn geheim te openbaren?
Dat ook in vroeger tijd stakingen voorkwamen, be
wijst het volgende bericht van 18 Juli 1828:
De bewegingen onder de arbeidslieden aan het nieuwe
dok te Gent, zijn door het tijdig plaatsen van krijgs
volk en vooral door de tusschenkomst van mijnheer
den gouverneur dezer provincie gestild. Da vijftien
honderd werklieden, welke bijna allen geweigerd had
den den arbeid voort te zetten, hebben langzamerhand
denzelven hervat Zoo het schijnt was de ontevreden
heid ontstaan over het te gering loon, hetwelk hun
door de bazen werd gegeven.
Velen nemen als iets vancelfsprekend aan, dat de
rooster-condensator en lekweerstand (van de detector-
lamp) waarden moeten hebben van resp. 0.00025 mf.
en 2 megohm. Toch is dit in het geheel niet het geval;
iedere radioamateur, die maar even geëxperimen
teerd heeft, wan u mededeelen, dat de waarde van
den lekweerstand varieeren kan tusschen V2 en 8
megohm en afhangt van het type (merk) detector-
lamp, het toegepaste schema en nog eenige andere
dingen.
Ook komt het niet celden voor, dat een roostercon-
densator van 0.001 mf. reeds dadelijk betere resul
taten geeft, maar deze speelt toch een kleinere rol.
n «-•••«■ -/
O O tg
De figuren 1 en 2 van figuur 70 geven de twee
meest gangbare methoden aan voor de schakeling
van den roosterconderosator en een variabele lekweer
stand, waarvan er thans werkelijk goede en betrouw
bare in den handel zijn. Deze weerstanden, die va
riabel zijn tusschen 1 en 10 megohm, stellen ons in
staat bij „ontvangst" van zenders op groote afstan
den, of bij ontvangst van zwakke signalen, een weer
stand van ongeveer 5 megohm in te schakelen, een
weerstand die in het veronderstelde geval het best
voldoet. Daarentegen, bij ontvangst van lokale zenders
en/of krachtige signalen, is het inschakelen van een
weerstand van 2, 1 of zelfs megohm mogelijk. Dan'
zal namelijk blijken, dat een dezer weerstanden be
tere resultaten geeft.
Kortom, voor ieder speciaal geval kan men den
meest gunstigen stand van den lekweerstand proef
ondervindelijk bepalen. Vooral bij kortegolf-ontvangst
is de waarde van den lekweerstand een niet onbe
langrijke grootheid. Met behulp van den variabelen
lekweerstand voorkomt men dus het herhaaldelijk
uitwisselen van minder goed voldoende lekweerstan
den, al zal het wel blijken, dat deze waarde liggen
moet tusschen 4 en 8 inagohm. Als men eenmaal de
goede waarde gevonden heeft, behoeft deze niet meer
gewijzigd te worden.
Men doet goed bij gebruik van de variabele lek
weerstanden het contact van het schakelarmpje, dat
geisoleerd moet zijn, van het huis, te verbinden met
het rooster van de lamp en het andere contact met
de gloeidraad (gelijk fig. 702 toont). Dit zal in de
meeste gevallen wel beter blijken te voldoen, daar,
door de bovengenoemde verbinding, men dan geen,
of minder last van handcapaciteit heeft.
Neem eens een rustig oogenblikje, om den vasten
lekweerstand te vervangen door een variabelen. De
kosten zijn al weer gering en de moeite kan zeer
wel dubbel beloond worden.
WAT ER VOOR NIEUWS OP RADIO-GEBIED IS
OF DE UTRECHTSCHE JAARBEURS.
Onze groote nationale Jaarbeurs heeft de meeste
radio-firma's in het geweer geroepen. Talloos zijn ook
ditmaal de nieuwste snufjes, die men den radio-luiste
raar, -handelaar en -experlmenteur voorzet; zoo groot
in aantal, dat het wel ondoenlijk is, ze in kort bestek
naar voren te brengen. Daarom zullen wij geen namen
noemen van importeerende of fabrlceerende firma's,
doch alleen in groote trekken een algemeenen indrtfk
trachten weer te geven.
De zegetocht van de electro-dynamische luidsprekers
schijnt niet meer te remmen. Bijna alle groote en be
kende luidsprekers-fabrikanten brengen thans een luid
spreker met Qe „moving coil" op de markt Hetgeen
geen wonder is, als men de resultaten kent Toch
worden ook nog nieuwe vindingen op membraan-
gebied gelanceerd, maar dan In goedkoopere typen. Dat
Is dus voor hen, die de electro-dynamische luidsprekers
toch nog wel wat „prijzig" vinden, van belang.
Dan ie het de „afscherming", die zlenderoogen veld
wint De noodzakelijke verhooging van de „eeleetivl-
tur dwiBft durto*. D. ei—ie beegee gmteUi «Mm
aan de zuiverheid der weergave brachten ons toestellen
met krachtige eindversterker-lampen, terwijl san het
uiterlijk van de toestellen, naast de eenvoudige afstem
ming, nog steeds de meest geraffineerde zorg besteed
wordt
De perfectlonneering van de onderdeelen gaat kalm
zijn gang. Trommelschalen, gecombineerde plaatspan-
nings-transformatoren met smoorspoelen zijn hiervoor
de levende bewijzen. De terugtocht van den hoornluid
spreker is volbracht; evenwel: zonder verliezen voor
die firma's die er veel in voorraad hebben?
Ook de koffer-ontvangers, die handige, draagbare,
verplaatsbare toestellen, die U overal ontvangst ver
zekeren, zijn thans in grooter aantal en van zeer uit
eenloopend fabrikaat verkrijgbaar. Ga naar buiten met
oenradio-ontvanger!
Ten slotte komt onze groote Philips met zijn nieuwe
oogst". Van alles wat Het is weer een vruchtbare zo
mer geweest voor de heeren ingenieurs, die bij Philips
werkzaam zijn.
De Televisie Is op komst niet meer tegen te houden.
Een vooruitstrevende firma toonde ons een demonstra
tie-toestel
Deze Jaarbeurs maakt dat onze verwachtingen voor
het komende radlo-oelzoen; hoof «tja. Moge de verw».
sealtjldsg volgt*.
Brood mot gut)*
Jongetje: O, Mam, ik lust niet dat brood met die
gaatjes er inl
Moeder: Hindert niet, vent "Je 'hoeft de gaatjes niet
op te eten. Leg die maar op je bordje.
Moderne idealen.
- Wat word je als je groot bent,, vraagt oom aan
kleine Anneke.
Filmactrice, oom.
Zoo, zoo. En Mi-entje? Wil die ook filmspeelster
worden?
Neen, oom, die wordt Kamerlid.
En Lies je?
Och, die kan toch niets! Die word| maar alle]
moeder.
In z'n vingers gesni
Een gierig man, die gehoord had dat dokter Si
voor het eerste consult vijf gulden rekende en voor
het tweede een riks, ging naar den dokter toe
zei pienter: „Daar ben ik weer, dokter",
„Ik kan me niet herinneren, dat ik U al eens eer
der gezien heb", wasc het antwoord van den dokter.
„0, ja, ik was hier vorige week ook al", loog de
man.
„Zoo, dan heb ik het zeker vergeten. En hoe gaat
het?"
„Slecht, dokter, slecht".
„Zoo", zei de dokter, „Nu, gaat U dan maar door
met het recept dat ik U vorige week gegeven heb,
Een rijksdaalder asjeblief".
werl
ee:
a&ld
hij a
ger
Lkte c
tnskl
In ordel ^ekl
Agent! Die kerel nam de arm van mijn vrouwl
In orde, meneer. We zullen hem op het bureau
wel fouilleerenl
Ja, waarom dant
Wat zegt je vrouw wel, als je zoo laat thuii
komt?
Ik ben niet getrouwd.
- Maar waarom ga je dan in vredesnaam zoo Iaat
naar huis?
Opa vliegt er in
Oud heertje (hoofdschuddend): Ik zie tegenwoordig
nooit meer een blos op het gelaat van een jong
meisje. Dat was in mijn tijd anders.
Bakvisch: O, opa, wat zei U dan wel tegen ze.
Op zoek naar „stof".
De jeugdige journalist, op zoek naar „stof, vond
een oude boer in een aardappelveld staan. De man
zag er zoo echt-ouderwetsch en landelijk uit, dat de
journalist hem aansprak en zei:
„Goeie morgen, mooi weer vandaag".
„Ja", zei de boer, en leunde op zijn schoffel, maar
er komt onweer".
De journalist haalde zijn blocnote te voorschijn en
begon te schrijven. Dan vroeg hij:
„Hoe weet u dat zoo? U denkt zeker: Morgenrood fckelijli
Kr het
geeft water in de sloot? Nietwaar?"
mij m
„Wat je me daar aJlecmaal vertelt, weet ik ntkijftöwda
van", zei de boer.
„Maar Ik heb (het vanmorgen door de radio ge
hoord en het heeft vanmorgen in alle kranten ge
staan".
ONTVANGEN EN GEVEN.
(Moustiqtu, Charleroi)
Mevrouw ontvangt vandaag niet
Da's niet erg, juffie; as ze maar wat geeft!
Het is beter, zichzelf te bdheerschen, dan door an- bet ge
Stóimai
LKu. z
eer
paple
Be nl<
vrt
'hall,
knikt
totalt n
evi
«en.»)
deren beheerscht te worden.
o
De gezondheid van een volk zetelt in de wieg, d« ënohtyib
kinderkamer en de school. De eerste tien jaar zijn Hogelijk
beslissend voor het leven. Laten we daarom omve- towkze
tendheid, ziekte en duisternis verbannen uit de
reld van het kind.
o
Een gezonde 'geest schept een gezond lichaam.
o
De kracht van het gebed ligt in de begeerte n;
het goede.
o
Wij moeten ons denken voortdurend op geluk #1
richt houden en iedere gedachte aan somberheid rf]
weren.
0
Hij, die, mits de noodige zelfcritiek, zijn eigen ovef-j
tuiging vrijelijk durft belijden, die de kracht beril,
de onwaarachtigheid te trotseeren, zal altoos slagen.
0 ïa
Zon- en feestdagen zijn het onvervreemdbaar Uej
eigendom van vader, moeder en kinderen, de huis-
kamer moet het vereenigingslokaal zijn, van hieruit
moet het zaad, dat gestrooid is, ontkiemen voor di
toekomst.
verlletei
11 te zich 1
1» V*
