DWARS
DOOR
CANADA
Reclames.
VERSTERK UW NIEREN!
Aankomst in de Nienwe Wereld.
Plaatselijk Nieuws.
.'.T DEMONSTRANDU*.
\Kunkaartn. OtloJ
Enfin, zij wa* de verstandigste vrouw ter werekL
Waarom bent n dan niet met haar getrouwd.
Zij reide: Neen.
Harvey bad intusschen ook een vreemde ervaring
opgedaan.
Mr. Delden, die naast hem woonde, was Harvey'a
patroon. Die ging wat vroeger dan hij gewoon was,
naar rijn kantoor en zocht zijn telegrafist op.
Goeden morgen, mr. Johnson, heb je vanmorgen
veel commissies te verzenden?
Neen, mijnheer, Banks en ik hebben het «co ge
schikt, dat hij mij z'n orders morgons zendt en ik
hem de onze 's middags, Ik ontvang ze dus vanochtend.
Uitstekend. Zou je ze ook in ontvangst kunnen
nemen als je niet aan het toestel zit, maar alleen het
tikken hoort. Bijvoorbeeld hier in dat zijkamertje?
Zeker, mijnheer, zoolang ik dat hooren kan >al
't wel gaan.
- Nu, houd je dan deren ochtend schuil; daar héb
ik zoo mijn bedoeling mee.
Nooit vroeg men Mr. Delden, waarom hij dit of dat
deed, hoe vriendelijk en minzaam de oude er nu ook
uitzag.
Toen ging hij naar Hervey en zei dat hij hem noo-
dig had om aan het telegrafeertoestel te zitten. Harvey
keek hem verwonderd aan.
Maar, mijnheer, ik kan niet telegrafeeren.
O, dat leer je gauw genoeg, het is heel gemakke
lijk.
Maar ik heb 't nooit bestudeerd. De zou zelfs geen
telegram, waar mijn leven van afhing, kunnen ver
zenden of aannemen.
- Er moet hier een boek zijn, geloof ik. Ja, hier la
het en Mr. Delden greep een oud „Handboek voor den
Telegrafist" en gaf het hem. Ieder man moest kunnen
telegrafeeren. Doe er je best maar eens voor. Ik zal
natuurlijk vandaag geen volmaakt werk elachen; het
zal langzamerhand wel beter gaan" en hij ging heen.
Harvey achterlatende, in de overtuiging, dat zijn pa
troon plotseling krankzinnig was geworden.
Het telegraaftoestel begon zeer geheimzinnig te tik
ken. Het zei misschien iets van het grootste gewicht,
in aar Harvey was niet in staat, het te ontcijferen. Toen
besloot hij er maar niet op te letten: het was zijn
werk niet en hij had mr. Delden gezegd, dat hij niet
kon telegrafeeren. Hij ging boos, ja woedend zitten. Het
getik van het toestel maakte hem zoo zenuwachtig,
dat hij het <Hng wel had kunnen slaan, om er van ver
lost te wezen. Maar dat deed hij toch niet Brommend
bleef hij zitten.
Hij hield het tot bijna den middag uit, want hij was
vastbesloten niet te willen werken voor ten krank
zinnige.
Mr. Delden keek verrast, toen Harvey zijn kantoor
binenstapte met de woorden: De ben gekomen, om mijn
betrekking op te zeggen.
Zoo, vondt Je telegrafeeren moeilijker werk, dan
je dacht?
Het is niet het moeilijke werk waar Ik tegen op
kom, het is, dat ik het werk moet doen, waar ik niets
van weet Ik vind het heel onbillijk van U zoo iets van
mij te vergen.
Maar Je hadt toch een boek? vroeg mr. Delden
bedaard.
Een boek, herhaalde Harvey verontwaardigd. Wat
helpt een boek als je niets weet van de praktijk van
een zaak. Men leert niet in een dag telegrafeeren,
■maar na jaren van geduldige studie en hard werken.
Net zoo als een vrouw leert koken, zei mr. Delden.
Harvey staarde hem aan en dacht nu zeker, dat de
rnn.n a'n verstand had verloren. Mr. Delden ging voort:
veelheid opium, alsmede een pak, inhoudende 16
pond cocaine, moeten in beslag genomen en mede
gevoerd zijn, terwijl verondersteld wordt dat het
pakhuis het disrtributie-depot vormde van een van
de heide kongsi's, die zoowel hier te lande als in
Amerika, bij de wet verboden verdoovende middelen
aan de markt trachten te brengen. De politie meent
te weten dat een van deze duistere organisaties on
der leiding staat van een Japansch koopman, Soyo-
ka genaamld, die overigens de meest fictieve rol in
de zaken vervult, waar deze geheel gedreven worden
door een aantal mannen, die men niet kent, en van
wie gezegd wordt dat zij goede maatschappelijke po
sities bekleeden; twee hunner moeten een betrekking
bij den Indischen Burgerlijken Dienst bekleed heb
ben. De samenstelling van de tweede kongsi, die de
laatste twee jaren aanzienlijke sommen verdiend
moet hebben, is niet zoo goed bekend. Achter deze
beide organisaties gaan honderden agenten schuil
en een klein leger van desperado's wordt gebruikt
om de praktijken van deze benden te dekken. De
onlangs in Cleveland plaats gehad hebbende aan
houding van een Griek, en diens bekentenis aan de
Federale autoriteiten, hebben Scotland Yard in staat
gestold iets meer omtrent het Britsche bijkantoor
van deze „zaak" te wieten te komen. Uit de ver
klaringen van den Griek Moropoulos meent men te
mogen opmaken dat een Engelsoh geneesheer en een
vooraanstaand koopmian uit de City van Londen,
aan de leiding van deze tweede kongsi deel heb
ben.
«Ha!"
HM was geen gekreun, het was geen tucht, doch
een mengsel van beide. Elsa sloeg de oogen op, zag
het hoofd van haar voogd over de tafel tinken, en
sprong uit haar stoeL
„Wat scheelt u?" vroeg zij.
Hij maakte een afwerende beweging met de hand.
„Geef mij wat cognac uit de kast in mijn werk
kamer", bracht hij moeilijk uit, en zij snelde naar
het onfrissche vertrek, waaruit zij terugkeerde mot
een haft gevuld glas, welks inhoud door hem in één
teug verzwolgen werd.
Langzaam keerde een kleurtje op zijn wangen te
rug en dwong hij zich tot een verwrongen lachje.
„Dat heb jij op je geweten", gromde 'hij met ge
maakte scherts, „iemand van mijn leeftijd doet niet
straffeloos op dit uur van den morgen een huwe
lijksaanzoek - hè? Een beetje te oud om den ver
liefde te spelen, denk ik. Denk er nog eens over,
Elsa. Ik ben altijd een goed kameraad voor je ge
weest"
„Wenscht u dat ik nog verder voorde es?*'
'Hij hield haar met_een handbeweging tegen.
„Onzinl Een courantenverzinsel: die kerels zijn al
tijd op sensatie belust Zij moeten er van leven".
Met eenige moeite stond hij op.
„Ik zie je straks wel op kantoor", zeide hij. „Denk
er nog eens over, ElBal"
De deur van zijn werkkamer werd achter hem
dichtgeslagen hij was nog in zijn afgesloten kamer
a auuUBt VQ tusiil yvaxxtorgwa je nart Je
▼rouw en meende Je eigen onbillijkheid «ene practlech
te moeten toelichten. Ik geloof niet, dat het ongerem
der van mij is, te verwachten dat Je dadelijk zoudt
kunnen telegrafeeren, dan van Jou, te verwachten dat
Je vrouw dadelijk zou kunnen koken. Een huishouden
besturen is ook een beroep, beete vriend en er ls veel
tijd, nauwlettende studie en een goede leermeesteres
noodig, om het te leeren. Ga nu naar huls en vertel
Je vrouw dat je nog niet te oud bent om wat te lee
ren en zeg haar, dat je op een andere manier zult
bezuinigen, tot ze het huishouden geleerd heeft, waar
ze zeker eerder mee klaar zal zijn, dan jij met tele
grafeeren. Vanmiddag kim je je gewone werk her
vatten, dat is al, wat ik Je zeggen wilde.
Hij ging weer aan zijn werk en Harvey vertrok. Die
was intusschen heelemaal van streek; hij begreep er
niets van; alleen één ding stond vast, dat hij heel
dwaas gedaan had. Mr. Delden had hem dat nog al
niet onduidelijk te kennen gegeven. Helene begroette
hem met geveinsde beleefdheid, maar hij sloot haar tn
de armen, terwijl hij riep: Zeg niets Helene, zeg geen
enkel woord om mij onbillijkheid te verwijten, of ik
ga weer heen. Nu, kind je hebt in Je eerste les beter
geleerd dan ik. Luister maar. Hij vertelde de gebeurte
nissen van dien morgen en voegde erbij: ik moet toe
stemmen, dat dit alles is, wat ik verdien voor mijn
lunch, maar jou mag ik niet verder straffen. Ga dus
de stad in, huur g&uw een ander meisje en laat ona
vrede sluiten.
Van dien dag af, ging alles geregeld. Helene werd
na verloop van tijd een eerste hulshoudster en als Har
vey soms geneigd mocht zijn, om eens een aanmerking
te maken, dan zette die enkele vraag: „Kan Jij Tele
grafeeren" hem weer op zijn plaats
Werp d&t lustelooze, afgematte gevoel van u, en
herwin uw gezondheid en energie door uw nieren
te helpen om de schadelijke en kwaaddoende ver
giften uit uw bloed te filtreeren .Maak uw leven
weer tot een lustl Die pijn in de lendenen, die uri-
nestoornissen, dat vermoeid, zenuwachtig, uitgeput
gevoell, die hoofdpijn en duizeligheid kunnen alle te'
wijten zijn aan nierzwakte en deze kan overwon
nen worden.
Piekeren helpt u niet Word flink en gezond door
het gebruik van Foster'a Rugpijn Nieren Pillen. De
tijd bewees, dat dit specifieke niergeneesmiddel aan
de nieren juist die versterkende hulp geeft, die zij
noodig hebben en deze organen bijstaat om het
bloed volkomen en terdege te zuiveren.
Door nieuwe kracht aan de verzwakte nieren te
geven, kunnen Foster'a Pillen kwellende nierver
schijnselen, als rheumatiek, ischias, spit, water
zucht, niersteen, en blaasontsteking, verlichten en
voorkomen.
Duizenden in Holland danken hun tegenwoordige
goede gezondheid aan de genezende eigenschappen
van dit niermiddel. Begin nog heden met het ge
bruik en zie hoe snel gij een flinke gezondheid kunt
herkrijgen.
Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel etiket
let hier vooral op) bij apotheken en drogisten
fl.75 per flacon.
VOORDEN EN DADEN.
- -7'
dat is de manier om vooruit te komen Hl tiet leven.
Had u dan geen paraphtte kannen aseencmm,
vader, toen we van haas gingen?
toen het meisje een oostwaarts rijdende omnibus
besteeg, die haar tot bijna aan de deur van de Amery
Corporation, zou brengen.
HOOFDSTUK H.
Het Huls Amery.
Hlet Hiuia Amery Amery stond nog op de plok
waar het gestaan had in de dagen toen de stichter
zijn personeel had aangevoerd hij de bestrijding van
den Grooten Brand van Londen, zoodat, toen de
vlammenzee tot asch verkeerd was, het ineenge
drongen oude huis alleen, het hoofd tusschen de be-
rookte puinhoopen van Wood Street omhoog gesto
ken had. Met de jaren waren verbeteringen aange
bracht, een veeHeiaohend Stadsbestuur had op ze
kere veranderingen in den bouw aangedrongen, doch
in uiterlijk was het Huis Amery gebleven, zooals het
geweest waa in de dagen toen de „Mayflower" de ha
ven van Plymouth uitzeilde, om ter n&wernood te
ontkomen aan een aanvaring met de „Pleasant En-
deavour", den eersten Oost-Indiövaarder van de
vloot van Gebroeders Amery.
De eeuwen waren van veel wisselvalligheden in de
fortuin van het Huis getuige geweest. In de dagen
van het Regentschap had een Amiery op zekeren
avond bij White, de vloot verdobbeld: later had een
andere Amery haar waarde in den theehandel terug
verdiend; doch het huis met zijn sm&llen gevel, zijn
ongelijke vloeren, zijn benauwde kleine bergruimten
en kantoorvertrekjes, zijn lage zolderingen en kron
kelende trappen, tartte den tand des tijds.
Over de vensterruiten van dik groen' glas, die het
fUoht toelieten en een verdraaid uitzicht verleenden,
stond verkleurd, de firmanaam te lezen, „Amery ét
Amery, Reeders en Importeurs", in dezelfde letters,
eenmaal door een Amery gekozen op den dag Waarop
George III het tijdelijke met het eeuwige verwissel
de. Het kamertje, waarin Elsa Marlowe de privé cor
respondentie van den laatsten eigenaar van de firma
verrichtte, was in diens jonge jaren ingericht door
een procoratiehouder, die, als bejaard man, de eer
ste politieagenten in de straten van Londen had zien
verschijnen.
Op zekeren morgen, in de na-lente, terwijl het
zonlicht door de kamer golfde, aan haar van ouder
dom getuigende schrijftafel gezeten, scheen Elsa in
deze omgeving evenmin thuis te behooren als het
ruikertje lelietjes-der-dalen, dat zij in een goedkoope
glazen vaas naast haar schrijfmachine neergezet
'had.
Te Parijs woonde een beeldhouwer die zijn specia
liteit maakte van het vervaardigen van fijne beeld
jes van slanke Parisiennes, en met haar kaarsrecht
bovenlijf, lange ledematen, met haar opgeheven kin,
haar rechten neus, haar groote, vragende oogen, en
den overvloed van gouden haren waarvan hij zoo
veel hield, had zij gerust voor Mijnheer Milliere kun
nen poseeren.
Zij bezat die gelaatskleur, welke wijze en scep
tische vrouwen twee malen naar haar deden zien;
«n toch had haar rosé en blank niets aan kunst
L
OTTAWA, 21 September 1928.
Na tien dagen van vredige zcrmervaart over den
Atlantische Oceaan, is de „Volendam" der Holland
Amerika Lijn dan eindelijk de breede baai der Hud-
son-rivier voor New York ingeloopen. Nog voor zons
opgang had heel de bevolking van het drijvende
hotelpaleis zich reeds op de dekken verzameld om
niets te missen van die glorieuze entrée in de Nieu
we Wereld. Want voor hen die tien lange dagen en
elf nog langere nachten geleefd hebben tusschen de
monotone uitgestrektheid van niets anders dan de
oneindige horizonten van het water en de majestu
euze luchten, is het eerste ontwaren der mysterieuze 1
lichten van het vasteland een heele sensatie. Lang-i
zaam kwam de dag doorgloren en in het middelpunt j
van den einder, teekend e spoedig het ontzaglijke
Vrijheids-standbeeld zich af tegen het impressionee-
rende decor der wolkenkrabbers.
Langzaam voer de „Volendam" het Stateneiland
voorbij, die landtong, eenige eeuwen geleden voor
een appel en een ei door de Indianen aan de eerste
Hollandache aettler* verkocht en nu volgepropt met
de als een gigantisch woud naast elkaar geplante
skyscrapers, het kostbaarste eiland ter wereld.
In den regel behoeft d'e tourist voor Canada niet
eerst naar New York te komen, want de meeste Hol
landAmerika-Lijnbooten landen hun Canadeesch
contingent in Canada's meest Oostelijke havenplaats
Halifax Doch voor wie via New York komt, is het
slechts een treinreis van twaalf uurtjes, welke u ge
rieflijk van New York naar Montreal brengt.
„Slechts" twaalf uurtjes. De reiziger door Canada
went er zich al heel spoedig aan een spoorreisje
van twaalf uren als maar een onbeteekenend akke
fietje te beschouwen. Dit immers is het land der on
begrensde afstanden. Van de kusten der Atlantische
tot aan die der Stille Oceaan strekt Canada zich uit
en naar boven verliest bet zich in de nog ongekende
verten der Poolstreken.
Waarmede weer niet gezegd is dat Canada een
soort beschaafde Poolwereld zou zijn. Verre van,
daar, want het land is zoo ongelooflijk groot, zulk
een werelddeel op zich zelf, dat er landstreken zijn
van elk klimaat. Voor mij was mijn Canadeesch
entrée zeer gedecideerd anti-Pool. Ofschoon reeds
'half September, was het In Montreal snikheet De
negerbediende in onzen treinwagen had de horren in
de ramen gezet en het meerendeel der heeren, met
die typisch Amerikaansche lak aan formaliteiten hier
eigen, kauwden hun kauwgom in hun hemdsmou
wen.
De binnenkomst in Canada was als dn Holland, als
lagen er geen duizenden zeemijlen en honderden ki
lometers land tusschen het vaderland en de nieuwe1
wereld. Vredig graasden de zwart-witte koeien in de
groene weiden, even frisch stroomde het water der
vele riviertjes, vlak was het land en hier en daar
boven de begrenzende bosschages stak tLe spits van 'n
dorpsche kerktoren uit En boven 'heel dit tafereel
hing een lucht zooals we die in 'Holland kennen, vol
van lucht en kleur en zwijmelende wolken.
Tot op een kromming der haan, na een overtocht
over de majesteitelijk breede St Laurens rivier
Montreal opdoemde, grootste stad van Canada van
ver over het müllioen inwoners, neergelegen aan de
oevers van den stroom tegen de beschuttende
Mount Royal heuvelflank aan. Woud van huizen,
met hier en daar de torenhooge paleizen van een
machtig bank- of handelaconcern, want Montreail is
de commercieele metropolis van Canada en met
een woud van kerktorens, want Montreal, dat voor
tweederde Fransch is, ia daardoor ook de meeat Ka--
thoiieke stad van het overigens gemengde Canada.
Bonen op die Mount Royal overtieerecht een gewti.
dig ijzeren kruis, dat met de instemming van all»
gezindten 'a avond» door de etad electrisoh geiku.
mineerd ie, het omliggende land als een uiterlijk
teeken der godsdienstigen van een jonge natie.
Op drie uur sporens afstand dezer handelsmetro,
polis ligt Me hoofdstad van den Canadeeschen St*
tenbond Ottawa. Hier, moderne stad, breed uiig*
legd met een oog voor de veelbelovende toekom^
zetelt het landsbestuur in monumentale regeeringt
paileizen. Het parlementsgebouw met haar slanlu
overwinningstoren beheerscht de stad. Rondoccmn
zijn de gebouwen der ministeries gegroepeerd, d,
onderkoninkiijke woning van den Gouverneur-Gen*
raai, kortom hoofd en 'hart des lands.
Dwars door Canada zou dan feitelijk van Halifv
uit gewerkt moeten worden, Doch ik heb gemeen
mij eerst in de hoofdstad des lands, bij de beste li J
lichtingsbronnen der boogste autoriteiten, die noo
zakelijke voorbereiding te moeten opdoen, wel
alleen de persoonlijke ondervindingen van stra J
nuttig kunnen maken voor mijn lezers. Van hie [n
uit voorbereid gaat dan dezen avond eerst de re
naar het verre Westen, de prairies van Canada, wa^
het binnenhalen van den oogst juist nu in volleï
gang is. Zoo vruchtbaar en overvloedig is de oogj|
dit jaar dat eenige weken geleden tien duizend wei
kelooze Engelsohe mijnwerkera tegelijk over^
bracht zijn om een handje mee te helpen. Cana
heeft ze geabsorbeerd, zoo onmerkbaar als de sp
een drup water op zou zuigen.
Eerst dus naar het verre Westen. Winnipeg, waai
dit Westen eerst recht begint, is 50 uur per sn*l.
trein van Ottawa uit Tijd te over dus om in di t
comfortabele wagens de „Canadian National Rail. h»
ways", de Staatsspoorwegen hier, de in de hoofd
stad opgedane inlichtingen te verwerken.
Slechts één détail moet ik U alvast vertellen. Id 2
het verfijnd, luxueuse „Ohateau Laurier"-Hotel der
Canadian National Rail ways, een hotelpaleis zooali
er in heel Nederland geen te vinden is, dat er in d» den 1
verste verte mede vergeleken kan worden, was 11
uitgenoodigd deel te nemen aan een ilunch welk» *8 vs
de regeering een Britschen onderminister aanbood
En hier van mijn tafelbuur, een hooge regeering* vdi l
ambtenaar van het Departement van Justitie, „1 I*v°8
komt van Holland?", vroeg hij mij en in één aden *k>h
voegde hij er aan toe: „We moesten meer Hollander
hier hebben. Veel meer. Uitstekende lui. Ik ben dire» ne
teur van het geheele Canadeesche gevangenisweze
en uw landgenooten vormen een der geringste eveajdoc>r
redige percentage s onder delinkwenten".
En deze woorden, precies zoo geuit in korte afg* *ftn
beten zinnen onder de happen van zijn lunch, vormei
wel zulk een vleiend testimonium over de Hollan r
ders in Canada, dat ik niet kon nalaten er mijn eer *lt 1
ste artikel over Canada mede te besluiten. een 1
ie 11
KEES VAN HOEK. i!"*1
middeltjes te danken en het vurige roode van baar
mond was even blijvend van aard ais het diepe
grijsblauw van haar oogen.
Haar voorhoofd was gerimpeld, terwijl zij naar
haar spraakzame gezellin luisterde. Zij bevond zich
nooit volkomen op haar gemak, wanneer Juffrouw
Dame haar lievelingsonderwerp aangeroerd had,
hoewel het schrale meisje veel zeide wat zij zelve
ook dacht
Elsa Marlowe was niet geneigd het oordeel van
Juffrouw Dame over eenig ander onderwerp te aan
vaarden dan stenografie. Haar oordeelvellingen over
menschelijke aangelegenheden werden merkbaar be
ïnvloed door de soort van roman waarin zij geduren
de den afgeloopen nacht had liggen 'lezen. Doch
toen ziji het Huis Amery Amery beschreef als
iemand doende huiveren", en van Paul Roy Amery
als van een „raadselachtige figuur" sprak, vond
Elsa zich ditmaal aan de zijde van een van die ro-
mians geschaard.
„Men kan om dergelijke voorstellingen lachen",
zeide Juffrouw Dame ernstig, „doch men put er Le
vensdenkbeelden uittypen, karakters, indien gij
mij begrijpt Welk een schurken heb ik gezien!.
Mijn Godl Maar nooit zag ik iemand zooals de Ma
joor. Raadselachtig! Men behoeft hem slechts aan te
zien, Juffrouw Marlowe. En waarom uw beste, brave
oom, de grootste heer die ooit bestond hij heeft
méér weg van Theodore Roberts dan iemand dien
ik ken u hier in betrekking laat blijven, gaat
mijn verstand te boven. U begrijpt wat ik bedoel?"
Juffrouw Dame keek me* vreesachtige oogen door
haar onomrande lorgnetglazen, 'haar mond was on-
noodig .wijd geopend, haar mJopneuaje rooder dan
ooit. Zij1 was lang, rond van schouders., zonderling
gebouwd. Haar handen en voeten waren groot en
haar gebobde horen, weigerende zich als gebobde
haren te gedragen, stonden als een waaier uitge
spreid op haar hoofd.
„Raadselachtig kan ik hem: niet bepaald noemen"
zeide Elsa peinzend; „doch onbehaaglijk is hij stel
lig. Ik geloof niet da* hen gewoon ia met blanken om
te gaan
„Dat zeg ik ookl" viel Juffrouw Dame 'haar in de
rede. „Negers en zwarten en Indiërs! Ik wed dat hij
ze liet doodranselen. Ik heb het zien gebeuren. Herin
ner je je „Het Monster uit het Moeras"? Anna Coa-
seuello kwam er in voor. O, het was gewoon ver
bazingwekkend! Dat monster nam haar mede naar
een hut, waar hij haar vastbond, en Frank dat
was haar verloofde, in wien zij zich vergist meende
te hebben, omdat zij gezien had hoe hij' zijn zuster
kuste, van het 'bestaan van welke zij niets afwist
hij' reed den geheelen nacht door, met een bevel
van den sheriff in zijn zak de manier, waarop
zij tot over de heuvels vluchtten, was éénig.
Een onderdrukt lachje van Elsa legde haar het
zwijgen op.
„In ieder geval, hij is een raadsel", hield Juffrouw
Dame koppig vol, „en dat is dit gebouw ook. Hon
derden Jaren oud er is geen vloer die recht ligt,
noch «en deur die goed sluit; en kijk een* naar die
THEATER ROYAL.
Als je lacht dan ben Je rijkdat Is de verleide
lijke titel van de film die deze week in Theater Royal
draait Verleidelijk, omdat een mensoh persé zien wil,
hoe deze titel is waar te maken. Welnu, dat gebeurt
op een bijzonder interessante en amusante manier. Mea
zal zich bepaald amuseeren en de volgende korte in-
houd vertelt er ons al het «en en ander van.
Hans Sartoriua, de neef van den gepenslonneerda
kapitein Jonathan Frensen, brengt zijn dagen d<
met een genoeglijk nietsdoen en leidt een leventje van
vroolljke „Frans". HIJ heeft vele vrienden en vrien
dinnen, want Hans is zeer royaal en verkwistend m«t
het geld, dat zijn oom met moeite vergaard heeft
Kapitein Frensen, die, nadat hij de heele wereld b*
reisd had, zijn levensavond slijt ln zijn gezellig tehuli
in Hamburg, is te goed om Hans, waan oer deze ca
geld vraagt dit te weigeren.
Een vriend van den kapitein, Mr. Mahl&u, die teven»
zijn vermogen administreert, ziet dat als het op de»
wijze voortgaat, het niet lang meer zal duren, of si
het geld ls weg. Hij dringt er daarom sterk op aan,
dat Jonathan zijn neef eens ernstig onder handen
neemt hetgeen dan ook geschiedt Tevens wijst Jo
nathan zijn neef erop, dat allen die zich nu zijn
vrienden noemen, hem ln geval van nood ln den steek
zouden laten.
Hans wil dit niet gelooven en vraagt daarom op
zekeren avond zijn vrienden en vriendinnen zelf, dl«
hem natuurlijk verzekeren, dat zij voor hem door 1
vuur zouden gaan.
Nu
Mui
it di
erke
ivo!
irsti
benauwde kleine vensters en de balken in de zol
dering. Er is niet eens een behoorlijke plaats om
zich te wassohen, en dat nog wel in het hartje van
de City! Waar is hij eigenlijk vandaan gekomten?
De oude heer Amery heeft nooit verteld dat hij nog
een neef had, en uwe brave oom; werd, toen het tes
tament voorgelezen werd, zoodanig getroffen, dat
hij tegen den grond dacht te slaan. Dat heeft hij mij
zelf verteld".
Voor het oogenblik Was haar „brave oom" een
even onwelkom onderwerp ails de raadselachtige
MJijnibeer Amery. Het was voor het personeel van
Amery een uitgemaakte zaak dat Mijnheer Tarn
en zij oom en nicht waren en zij had nooit beproef!
deze verkeerde opvatting tegen te spreken.
„Wij zullen aan hem gewend raken", zeide zij' hal
zuchtend. „Nieuwe menschen zijn in het begin al
tijd wat vreemd- En waarschijnlijk is hij niet aan
de zaken gewoon. Hij bekleedde in Indië een offi-
cieele positie. Dat weet ik.
Zij bleef steken. Hier overschreed zij' de perken
van het behoorlijke. Zij mocht niet spreken over de
geheimzinnige brieven die Paul Amiery haar dic
teerde, brieven waarvan geheele regels uit onver
staanbare code-woorden samengesteld waren.
„Mijnheer Tarn weet meer omtrent hem", knikte
Juffrouw Dame haar dapper toe. „Gisteren waren zij
uren samen! Foeil En een lawaai dat zij maakten!'1
E/lsa zag de andere met verraste blikken aan.
„Hadden zij twist?" vroeg zij ongeloovig.
„Of zij twist hadden!" herhaalde Juffrouw Dame
triomfantelijk. „Ge hebt nooit zoo iets gehoord! Ge
waart juist vertrokken voor de lunoh. Wanneer ik
zeg uren, bedoel ik twintig mnuten. Ik heb uw bra
ve oom nog nooit van mijn leven zoo opgewonden
gezien."
BJet maakte op Elsa niet veel indruk. Mijnheel!
Maurice Tarn werd de laatste dagen gemiakkelijl
uit zijn gewone doen gerukt.. Was dat aan haar
wijten? bedacht ziK in het duister tastend. Doch eefi
twist! Waarom zou Amery een woordenwisseling
met zijn eersten procuratiehouder hebben? Zij ken
den elkander nauwelijks, want Paul Amery had
eerst kort geleden den voorzittersstoel ingenomen,
was in dé zaken niet thuis, en wist van den gang
daarvan zoo goed als niets af.
„Weet ge 'het zeker?" vroeg zij.
Alvorens Juffrouw Dame had kunnen antwoor
den, ging er een schel over en Elsa greep haastig
haar kladboekje en potlood om zich in het hol van
haar leeuw te begeven.
Hlet was een aangenaam vertrek, bevloerd met
een mafcblauw tapdjt, dat de zwarte, gepolitoerde
omlijsting tot haar voordeel liet uitkomen. Op eeD
ouderwetscihen schoorsteenmantel, liet een deftig
uitziende pendule haar plechtig getik hooren. De
in lood gevatte ruiten waren met blauw fluweelen
gordijnen behangen; de eenige kleur, die vroolijR-
beid aan de kamer verleende, was het scharlaken*
rood van het haardkleed en de bekleeding van de
stoelen.
Wordt vervolgd.
