Alieneti Nitows-
Aimttmic- Loiiloivlilaj,
DE RAADSELACHTIGE
MAN.
Donderdag 11 October 1928.
71sftc Jaairgainig No. 8338.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Gemengd Nieuws.
Een dichter-chauffeur.
De inbraak in het kasteel
te Darmstadt
ROOKWORST
De Afrikaansche reis van den Prins
i van Wales.
SC HAGER
COURANT.
ipirblad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
pitiön nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.05. Losse nummers 0 cent. ADVERTEN-
TIcN van 1 tot 5 regels 11.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
dit. nummer bestaat uit twee bladen.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
Zitting van 9 October.
UITSPRAAK VORIGE ZITTING.
Mies H., stucadoor, Alkmaar, in hechtenis als zijnde
indacht van diefstal onder bezwarende omstandighe
den, 3 maanden gev.
NIEUWE ZAKEN.
boogerberoep-zaak.
De autobusondernemer Adolf S. uit Bergen staat in
hooger beroep terecht ter zake het feit, dat hij op 4
M«rt éen zijner autobussen bulten noodzaak, op den
'niet daartoe aangegeven tijd niet heeft doen vertrekken.
Opposant is door den kantonrechter veroordeeld en van
dit vonnis in hooger beroep gekomen. Hij ontkent de
rt Juistheid dezer vervolging en beweert nu evenals in eer
sten aanleg, dat hij een volle bus had met passagiers
en er dus wel degelijk noodzaak bestond om te vertrek-
reh
dienstregeling eerst om half 5 mocht vertrekken.
De officier releveert dat verdachte is veroordeeld tot
f CO boete of CO dagen en 6 maanden ontzegging, welke
bijkomende straf wel de hoofdreden voor het hooger be
roep zal zijn. Overigens Is spreker van oordeel, dat hier
niets nieuws naar voren ls gebracht en de gelegenheid j
om voorbij te rijden door verdachte ls geforceerd.
Summa Summarum requireert de officier instemmend
met het gewezen vonnis, bevestiging.
Mr. A. Prins Jr., is het niet geheel eens met den offl-
cler dat bepaald geen nieuwe lichtpunten naar vo-
ren zijn gebracht Voorts gaat pleiter niet accoord met j
de lijvige dagvaarding door den ambtenaar samenga- i
steld. Pleiter geeft niet toe, dat het passeeren van een
autobus gequalificeerd kan worden als roekeloos rijden, j
Dat geen fietsrijders kunnen blijven doorrijden als dit
passeeren plaats vindt is een gewoon verschijnsel. Ver
dachte heeft niet hard gereden, behoorlijk signaal ge
geven en dus gedaan wat een voorzichtig chauffeur te
doen staat Verdediger is van meening dat Oudes wel
eeniger mate naar links Js uitgeweken. Hij acht dus
het bewijs niet volledig geleverd, zoodat vrijspraak zal
moeten volgen. Is de rechtbank het hiermede niet eens,
dan spreekt pleiter de hoop uit dat bij het opleggen der
straf, de rijbevoegdheid niet zal worden ontzegd, aange
zien daardoor d «broodwinning van verdachte ernstig
wordt gesoh&ad,
Pleiter doet ook nog uitkomen, dat ontzegging van rij
bevoegdheid niet is een straf, dooh een maatregel in
het belang der veiligheid van het verkeer. Voorts ver
wijst pleiter naar verschillende loffelijke getuigschrif
ten, o.m. van den burgemeester van SchoorI, waaruit
blijkt, dat verdachte bekend staat als een uiterst kalm
en voorzichtig chauffeur. Pleiter verzocht dus een uit
kun. Hij heeft 9 minuten voor half 5 zijn chauffeur ge-
last te vertrekken. Hij geeft wel toe dat hij volgens j de?en"ge7st
Volgt als naar gewoonte re- «n dupliek.
Veldwachter Tamminga spreekt nadrukkelijk tegen,
dat men te Bergen de bevoegdheid heeft op eigen Ini
tiatief verandering In dsn dienstregeling te brengen.
Doch hij moet er bij voegen, dat er feitelijk geen vaste
ugliroorschriften bestaan,
HEVIG VERZET EN BELEEDIGING.
De HIndelooper schippers Foppe G., Barend K.
Wabe de J. hebben zich in den avond van 22 Juni hef
tig verzet tegen den majoor, den rijksveldwachter v. d.
Verkeersagent Wijnberg T.rklaart dat op ».r druk*. Schoot den rijkJveIdwachtar' v. d. L€egte van And«k en
«den te Alkmaar de geregeld, afvoer van publiek den den. g,me,ntev,iawaoht,r Vljaelaar. Zulks naar aanlel-
[awonen diensttijd voorgaat. ding dat eerste verdachte zloh In kennelijken staat be-
De officier het woord verkr«g.nds, verleekt vernis- yonsd 9n door d8 polltl,maon,n waJ aangegrepen ten
1 W* vaf h«l r0™1* T» ^tonr.oht.r, omdat op e,nde ontnuchterlng ln het arrestantenlooaal op
.dia e-rnnnon 'r tan lnara <raina-na n! at hswAun lrar» ■wnn.
te bergen. Beide anderen hebben het verzet van G. kraoh-
tlg gesteund. Ook heeft Foppe een der ordebewakers
nog in den arm gebeten.
Alleen Foppe G. la versohenen. Hij erkent flink dron
ken te zijn geweest en weet voor de rest van niets af.
Het is ook deze verdachte, die veldwachter Vijzelaar
heeft gebeten en v. d. Leegte tegen de beonen schopte.
Hij is thans werkzaam aan de Zuiderzeewerken.
- - Het verzet was zoo ernstig, dat de politie van revol-
stuurd doorrijn confrater P. OudM, ln da sloot langs dan „abel en gebruik mo.at maken. Da ra-
M Bergerweg terecht le gekomen, tot niet reer aangename v0lver echter alleen als dreigmiddel, er Ie niet geechoten.
.gewaarwording van de lnrlttende paaeaglers welk onge- D, offlclcr acht Mer gevangenisstraf noodrakelljk sn
V 2"!". 9 9 vordert tegen leder der verdachten 2 maanden gevange-
Verdachte wordt in hooger beroep verdedigd door niststraf.
nuf®1, Prlns Jr- Opposant verklaart dat er voldoende
ruimte was om te passeeren en hij meermalen signaal
hij gevaar opleverde voor het verkeer. Hij was ter zake
dit feit veroordeeld tot f 60 boete of 30 dagen, benevens
ontzegging van rijbevoegdheid voor den tijd van 1 Jaar.
Gehoord wordt thans de agent van politie Dalenberg,
die proces-verbaal van dit geval had opgemaakt.
Hij had echter door de razende snelheid noch den be
rijder, noch den duozltter kunnen herkennen.
De duozltter de Jager verklaart, dat hij geen verstand
van snelheid heeft HU kon dus de vaart van den motor
niet schatten.
Volgens agent Dalenberg zou de Jager hem vrijwillig
hebben medegedeeld dat zU 90 A 100 kilometer hadden
gereden.
Getuige de Jager zegt: Pardon, dat waren uw woor
den.
De heer officier persisteert na eenige toelichting bij
zijn requisitoir bevestiging van het vonnis van den kan
tonrechter.
Mr. A. Prins Jr., ls van meening dat nog wel eenige
twijfel bestaat, aangezien niet met zekerheid bekend ls,
dat ook op de andere motoren geen duorijders zaten.
In ieder geval dringt pleiter aan om op verdachte niet
de maatregel 1 Jaar ontzegging in zijn volle zwaarte toe
te passen. Het maximum acht pleiter te zwaar, aangezien
het de eerste maal is en verdachte voorheen nooit werd
bekeurd, Sluiting.
derd. Zes maanden hield lk het hoofd boven water. Ik
was achtereenvolgens bordenwasscher in een restaurant,
makelaar in allerlei waren, teekenaar voor een mode
zaak. Maar het ging niet erg. En altijd schreef ik.
„In 1925 ben ik in Frankrijk teruggekeerd. Parijs*
Montmartre. Ik leidde vreemdelingen rond. Het was niet
veel. Ik kwam in dienst bU een groote firma. Doch ik
bar! de vrijheid gekend, het avontuur. Het kantoorleven
stond me tegen. Ik hield het niet uit De stikte tusschea
de vier muren. Lucht, snelheid, het onverwachte!
Ik ben dol op auto's. De werd taxi-chauffeur. Waar
om niet? En dank zU mijn fooien kon ik m'n verzen
laten verschijnenI Een drukker, dien ik bij kleine beetjes
betaal, paar de ontvangsten van den dag. Doch de boek
handel neemt een verzenbundel van een onbekende niet
in dépot Dus verkoop ik m'n boekje self. 'sNachts aan
m'n klanten. De neem hen eens op, terwijl Zo betalen. Dc
heb genoeg verstand van gezichten* Dan iaat lk m'n
boekje zien. Zelden dat men weigert Praatjes, dat men
niet meer van verzen houdt"
„Dichter", staat op het visitekaart#* van Jean Bazin.
En hU is gelukkig.
Natuurlijk heeft Pierre Lagarde Muse brétólenne ge
lezen, De gedichten zijn soms naief, soms decadent Wat
doet het er toe? Je&n Bazin heeft het geloof en daar
voor moet men heden ten dage eerbied hebben,
Jean Bazin, de laatete der bohémiens?
EEN AVONTUURLIJKE LEVENSLOOP.
Het dichterlijk vuur, dat niet wordt Ultgebluscht
die gronden 't ten laste gelegde niet bewezen kan wor
den verklaard. Bij deze behandeling is dit bewijs weer
volkomen geleverd, en requireert spreker opnieuw ver
oordeel Ing tot slechts f 5 boete of B dagen.
EEN AUTOBUS IN DE BERGER SLOOT.
Da chauffeur Gerrlt K., chauffeur te SchoorI, veroor
deeld wegens roekeloos en onvoorzichtig rijden met de
door hem bestuurde autobus, waardoor de autobus, be-
PERSOONLUKE WRAAKNEMING OF GRAAF
HARDENBERG.
rai leeft gegeven. Van de aanrijding zelf heeft hij niets ge-
nerkt, doch in zijn wegspiegel bemerkte hij dat de bus
van Oudes niet volgde, waarop hij heeft gestopt
Getuige Oudes zegt geen signaal gehoord te hebben
«n dus niet naar links ls uitgeweken.
De slager Groet, 'uit Alkmaar, een der gelukkige pas
sagiers in de duikbus, heeft wel signaal gehoord. Oudes
reed rechts. Hot achtereind van Cramers bus Ia In aan-
ftdi&g gekomen met de bus van Oudes, waardoor deze
In de sloot tv i juht kwam.
Het was verschrikkelijk druk op den weg van fiet-
J «r's en auto's.
Getuige is van oordeel dat het passeeren in dien smal-
Ua bocht onmogelijk was..
De fietsrijder Schaddenhorst zegt op de grasberm te
hebben gereden, omdat verdachte persé met zijn auto
jeI roorbij wilde.
Hierna pauze.
MOTORRIJDEN IN OVERMATIG TEMPO.
In de middagzitting werd voortgezet de hooger beroep
zaak contra den 19-jarigen slager Corn. B., de motorrij
der die op Zondag 17 Juni op den Bergerweg met zijn
motor zoo hard en roekeloos zou hebben gereden, dat
70 cent per pond.
Gebr. KWELDAM,
Schagen, Tel. 64.
Pierre Lagarde doet in het Parijsohe blad, Comoedla,
een merkwaardig verhaal. Op éen nacht nam hij op de
Place Plgalle te Parijs een taxi. Toen hij voor zijn huis
was aangekomen en met den chauffeur wilde afrekenen,
nam de man z'n pet af en vroeg: „U houdt ongetwijfeld
van verzen, mijnheer?" Hij bood een kleine „plaquette"
aan: Muse brésillenne. Jean Bazin heet de dichter.
„Ja, mijnheer, dat ben lk. Ik ben chauffeur en dichter.
Een mensch moet leven..."
Hij heeft zijn levensloop verteld.
„Van m'n tiende jaar af schrijf ik verzen. Maar mijn
vader had weinig met zoo'n roeping op. Ik moest in
genieur worden. Gelijktijdig bracht lk me op goed geluk
op de hoogte van de literatuur en wijdde ik me aan we
tenschappelijke studie, vooral wiskunde. Ik was candi-
daat aan de Polytechnische School, toen de oorlog uit
brak. In 1918 stierf mijn vader. Ik was aan het front.
Ik kreeg vrijstelling en kwam met het oorlogskruis thuis.
Aan het hoofd van 24 werklieden bestuurde ik het ma
chinefabriekje van m'n vader. In 1918 riep de circulaire
van Clemenceau me terug naar het front. Ik gaf last,
de fabriek te verkoopen.
„In 1919, bezeten door Kipling, door London en Jules
Verne, snakkend naar de ruimte, vertrok in -naar Zuid-
Amerika, met 150.000 francs op zak. Daar ben ik pion
nier van den Franschen export geweest, vertegenwoor-
digei voor een Brazlliaansch jaarboek, fotograaf; ik
reisde het land af, fotografeerde planters en plantages,
vergezeld door een negerjongen, die m'n bagage droeg.
Ik begon een fabriek van scheikundige preparaten.
„Do Banque frangaise pour lo Brésil ging op de flesch,
waardoor een deel van de leden der Fransche kolonie
werd geruineer1. Ik was intusschen getrouwd. Mijn
vrouw overleefde den slag niet en liet me achter met
m'n twee kindertjes.
„Januari 1924. Om een carburator er in te brengen,
zette ik een sportkarretje op. Ik verdiende wat geld en
kocht een garage te San Paulo. In Juli brak de revolutie
uit De stad werd gebombardeerd, de garage geplun
Ult Berlijn wordt gemeld:
Daar de inbrekers in het groothertogelijk paleis te
Darmstadt slechts 90 mark uit de zalcportefeullle vaa
graaf Hardenberg hebben medegenomen, daarentegen
allerlei voorwerpen van waarde in de door hen geopende
brandkast hebben laten liggen en daar verder uit aller
lei aanwijzingen blijkt, dat men niet met beroepsmisda
digers te doen heeft, neemt de politie aan, dat er een
persoonlijke wraakneming op graaf Hardenberg in het
spel is geweest en dat da dieven naar een bepaald docu
ment hebben gezocht.
EEN BEZOEK AAN NAIROBI
Twee stammen verzoend#
Naar bet Engelach va» EDGAR WALLACE.
HOOFDSTUK IV.
DB. BAT.FH WAT.T.ATMT
Het was de gewoonte btj Amery, «a oen gewoonte,
r1®* sedert onheuglijke tijden bestaan had, om het
ïtreoneel een uur en vijf en twintig minuten toe te
voor de lunch. Niemand wist te zeggen, waar-
deae vijf en twintig minuten extra hun ontstaan,
^danken hadden. Het was een traditie van de finma
Eiaa Marlowa dien dag zeer welkom» want zij had
w*loteii den raad in tc winnen van den «enigen man
6$ !?.Werald' dle baar bij het oplossen van haar vraag-
0 lukken helpen kon.
Stokslag één verliet zij het kantoor en spoedde zich
Cheapside. Er waren taxi's in overvloed, en nog
er geen vijftien minuten verloopen, of zij stapte
4e voordeur van een klein huls in Half Mooa
uit Nauwelijks had zij den chauffeur betaald,
iU« - 6411 knap uitziend man van ongeveer vijf en der-
40 1» kwam haar halverwege de stoep tegemoet
nDat mag een wonder heeten! Ia het edele Huis
*mery gesprongen?"
,"^le3 is gesprongen, Ralph -- neen, beste, ik zou
•ets kunnen eten. Ga voort met je lunch, terwijl ik
1® alles vertel."
>Jk ben met mijn lunch gereed breng ieta bin-
v°or Juffrouw Marlowe," beval Dr. Ralph Hal-
r®- en, zoodra zijn knecht zich verwijderd had, vroeg
R nieuwsgierig: „Wat la er gaande?"
had Ralph Hallam gekend in de dagen toen zij
j1 tilt haar krachten groeiend schoolmeisje was. Be-
met haar „oom" en geregeld bezoeker van hun
mng in Bay&water, was hij met haar opgegroeid. Vol-
©i'lfen zeggen, was hij een geneesheer van zoo
ltU £®teeJcen,s' da* bij sedert hij de hospitalen ver-
a had- geen praktijk meer uitoefende. Een zeer
126 1!
81
37
76 11
43 U
53 1'
56
55
11 18
17 1!
H 1*
>2 Triend
14
FEUILLETON vernu^tig zakenman zijnde, had hij het kleine, hem
door zijn moeder nagelaten vermogen, zoodanig weten
aan te wenden, dat hij kon rondkomen zonder het
twijfelachtige inkomen dat hij door da uitoefening van
zijn beroep had kunnen verdienen.
Blond van haren, helder van oogen en Iets meer dan
dertig jaren oud, gaven zijn jongensachtig, gladgescho
ren aangezicht en zijn onverstoorbaar goed humeur
hem het uiterlijk van iemand, die zijn jongelingsjaren
nog niet ver achter zich gelaten heeft.
„Je bent toch niet ziek, wel?" vroeg hij, en toen zij
lachende het hoofd schudde, slaakte hij een zucht van
verlichting. „De hemel zij dank! Indien het zoo was,
zou ik er een eehten dokter bij moeten roepen."
Onder het spreken had hij haar op rijn onhandige
manier reeds geholpen bij het ontdoen van haar man
tel, haar handschoenen en haar taachje.
„Je weet dat Mijnheer Tarn niet werkelijk «en oom
van mij is?"
„Wat!" Hij keek haar strak aan. „O ja je neef
of zooiets, niet waar? Rare oude snuiter hij valt
je toch niet lastig?"
„Ralph hij wil met mij trouwen!" zelde arfj op tra-
gischen toon.
Hij had een wijnglas van het buffet genomen en dit,
terwijl hij sprak, op de tafel willen plaatsen. Nu ont
viel het glas aan zijn vingers en brak op den vloer aan
duizend scherven. Toen zij hem aanzag, bemerkte zij
dat zijn gelaat doodsbleek geworden was.
,Jk ben «en echte sufferd." Zijn stem klonk zeer vast
„Zeg dat nog eens. Hij wil met je trouwen, die... die...?"
Zij knikte met het hoofd.
„Precies! Die... die...! Is het niet totaal ongelooflijk?
O, Ralph, Ik ben zoo gesc/hokt Deze laatste week is er
Iets zeer eigenaardige over hem gekomen. Hij heeft
woorden gehad met Mijnheer Amery..."
„Kalm, kalm, beste meid. Ga zitten. Vertel mij nu
eens alles. Woorden gehad met Amery dat ls Immers
die Indischman?"
Zoo samenhangend als het haar mogelijk was, deelde
zij hem het tooneel dat dien morgen plaats gegrepen
had, mede. Ralph Hallam floot zacht tussóhen de lip
pen.
„Dat oude kanalje!" zeide hij zacht. „Doch wat steekt
er achter? Vandaar dat plotseling verlangen naar den
huwelijken staat? Ik heb hem mij nooit als getrouwd
man kunnen indenken. En vrouw des huizes in Elgln
Crescent te zijn, heeft mij nooit een aangenaam voor
uitzicht toegeschenen,.."
„Hij wil naar het buitenland gaan", viel zij hem in de
De Afrikaansche hoofden en hun gevolg keeren thans
weer naar huls terug, na de historische bijeenkomst te
Nairobi te hebben bijgewoond, waar 1500 der voornaam
ste inboorlingen de gasten der regeering zijn geweest
tijdens het bezoek van den prins van Wales en den her
tog van Gloucester.
De meesten van de beschilderde of met veeren ge
tooide hoofden hebben than9 voor het eerst auto's, vlieg
tuigen en een bioscoop gezien.
In de bioscoop vroegen ztf een film, waarop de ko
ning voorkwam terwijl hü de garde in volle uniform in
specteerde. De hoofden waren verwonderd over het aan
tal en de lengte der soldaten.
Deze merkwaardige gebeurtenis in de geschiedenis der
Afrikaansche stammen, heeft twee stammen tot elkaar
gebracht, die geslachten lang vijanden waren geweest, en
elkaar voortdurend hebben beoorloogd. Het feit, dat zij
in het 'kamp te Nairobi tot elkaar zijn gekomen en daar
vredelievende betrekkingen hebben aangeknoopt, is. een
succes van het Engelsche bestuur ln dit gebied.
rede. „Daarom wil hij met zijn huwelijk zulk een haast
maken o, dat had lk Je niet mogen verklappen!"
Te laat, kwam het bevel van haar voogd haar in de
gedachten. Doch zoo Ralph Hallam al door deze mede-
deeling verrast was, hij liet er niets van blijken.
„Je zult niet met hem trouwen, natuurlijk niet Dat
soort van December behoort niet bij jouw soort van Mei,
El sa"
Het leek haar een oogenblik alsof hij nog meer had
willen zeggen, doch zich bedwong. Een seconde werd
zij geplaagd door de vrees dat haar dien dag een tweede
huwelijksvoorstel gedaan zou worden, want een welspre
kend licht had ln zijn beweeglijke oogen geflikkerd. Zij
hield van Ralph Hallam doch niet op die wijze. Hij
was zoo goed, zoo vriendelijk, zulk een trouwe makker,
en indien de woorden die hij had willen spreken, geuit
waren, zou alles bedorven zijn. Tot haar onuitsprekelijke
verademing bracht hij het gesprek op Paul Amery.
„Wat voor soort mensch is die Indischman?" vroeg hij.
„Was hij niet ln Burgerlijken Dienst?"
Zij schudde het hoofd.
„Ik weet zeer weinig van hem," zeide zij. „Dat ia het
geval met ons allen. Hij Is Jaren lang in Indië geweest.
Men zegt dat hij zelfs geen Engelschman ls h ij moet
tot den Amerikaanschen tak van de Amery's behooren,
en de oude heer Amery moet hem zijn betrekking ln
Indië bezorgd hebben. Hij ls zoo vreemd."
Ralph Hallam glimlachte.
„Er loopt een streepje bij hem door de meeste van
die Indische lui worden gek. De zon..."
Zij maakte een ontkennende beweging met het hoofd.
„Neen, gek is hij niet. Zijn manieren zijn afschuwelijk
hij is lomp, tot aan het onbeschofte grenzende. En
toch, Ralph hij heeft Iets vreemdsoortig aantrekke
lijks over zich. Ik betrap mij er op dat ik gaarne zou
willen weten hoe zijn leven geweest is, welke zijn lief
hebberijen zijn: hij schijnt zich in een waas van geheim
zinnigheid te hullen. Ik mag je niet zeggen hetgeen er
op ons kantoor voorvalt dat zou niet geoorloofd zijn
doch zijn correspondentie Is van zulk een ongewonen
aard. En hij magnetiseert iemand. Wanneer hij somtijds
naar mij zit te kijken, heb ik een gevoel alsof ik... de
heerschappij over mijzelf verlies. Dat klinkt verontrus
tend, nietwaar?"
„Dat doet het zeker," glimlachte haar verbaasde met
gezel. „Hypnotiseert hij je?"
„Ja... a", bracht zij aarzelend uit. „Misschien is het
dat. Hij doet me denken aan een mooi, glibberig dier,
ofschoon hij volstrekt niet mooi is! Somtijds hebben zijn
oogen sulk een wreede uitdrukking dat lk zou kunnen
huilen terwijl hij over het algemeen zoo onuitstaan
baar ls, dat lk van hem walg."
Hij lachte ln zichzelve om haar eigen tegenstrijdig
heid van gevoelens.
„Jessie Dame noemt hem „de raadselachtige man", en
misschien heeft zij gelijk. Somtijds, wanneer ik ln zijn
tegenwoordigheid ben, heb ik een gevoel, alsof hij door
den last van een vreeselijke misdaad gekweld wordt. Hij
is zoo achterdochtig, zoo afschuwelijk wantrouwig. Wan
neer hij je een vraag doet, is het net alsof hij van te
voren verwacht dat je hem een leugen op de mouw zult
spelden. Je voelt, dat hij al dien tijd zijn blik niet van
je afhoudt. En zoo is hij in alles. Hij draagt laarzen met
dikke rubberzolen, en als hij loopt, doet hij het zoo slui
pend, dat je als het ware opspringt. Mijnheer Tarn haat
hem gruwelijk."
„Een eigenaardig, onbehaaglijk mensch," zeide Ralph
met een ingehouden spottend lachje, „doch hij maakt
indruk pas op, dat je je jeugdig hart niet aan hem
verliest. Wat Tarn betreft, Ik zou het verstandig achten,
indien je hem eenigen tijd alleen Het, Ja hebt nooit ken
nis gemaakt met mijn schoonzuster?"
,Jk wist niet, dat je er een had»" *ol *2, on hij glim
lachte.
„Je zult van haar houden," zelde hij eenvoudig. ,Jk
zal haar vragen je eenigen tijd bij haar te noodigen."
Op dat oogenblik kwam de knecht met een presen
teerblad binnen, en tot zij weer alleen waren werd geen
woord tusschen hen gewisseld. Zij was gereed met haar
lunch en stond op tot vertrekken, toen het geluid van
een taxi, die voor de deur stilhield, hem zijn oogen op
de straat liet vestigen»
„Wacht even."
Zij volgde zijn blik, doch van de plek waar zij stond,
kon zij de gedaante, die den chauffeur betaalde, niet
onderscheiden.
„De bewonderenswaardige Tarn," antwoordde hij. „Ik
acht het beter, dat hij je niet hier ziet Ga door de bl-
bibliotheek je weet den weg. Wanneer lk hem de eet
kamer binnenlaat kun je ontsnappen. Ik zal er voor zor
gen, dat hij je niet ziet."
Er werd aan de voordeur gescheld, zij spoedde zich
naar het kleine studeervertrek en vernam aanstonds de
zware stem van Tarn ln de gang. Zij bleef een seconde
wachten, liep op haar teenen de gang door, opende een
deur, en trad naar 'bulten.
Tarn, wiens zenuwen ten hoogste gespannen waren,
hoorde het dichtslaan van de deur en keek omzichtig om
zich heen.
I „Wat was dat?" Wordt vervolgd.
