HERMAN DY PELS'
Uinpapzijnen
GEESTELIJK LEVEN.
Goedkoope en
mooie sorteering.
Schagen-Den Helder
Speciale Afdeeling HEEREN MODEARTIKELEN.
Dit stelsel wtrirt mg «troef «n bet 1« -wel msrinraar-
dlg, dat Baron Janssen» da Blathovan, Gouverneur
van West-Vlaand «ren In de zomerztttlng van dit Oaweet
«nop gewezen heeft, dat het toeiloht op rivieren, slui
zen en wateringen, gaande over hot Westelijk Beatuur
heen, te betreuren was, daar, indien nu het Centraal
Beatuur to Bruaael nalatig was, de Provincie door die
nalatigheid zou lijden, zonder de gevolgen te hebben
kunnen verhinderen.
Het Gewestelijk Beatuur heeft dan ook bij de cala
miteit niet ander» kunnen doen dan de hoogo regeering
mot do feiten in kennis te «tellen en de communale
autoriteiten aan to zeggen, om de bevolking te waar-
Behuwen. De bevolking bracht zich zelf en haar vee
in veiligheid. De hooge regoering noemt al dat go-
waarschuw en gevluoht schromelijk overdreven, maar...
riep lntus8Chen de militaire macht ter hulp om den
ramp to beperken. Het was een moment te Brugge
alsof er oorlog waa. De troepen trokken over de Groote
Plaats in gevechtstenue, naar het station. Vanuit Ant
werpen kwamen groote militaire vrachtauto's aangere
den, waarop sterke zoeklichten keurig waren inge
pakt en bewaakt door militairen.
Terwijl Juist het avondblad het bericht behelsde, dat
het gevaar geweken was, zag ik van uit mijn hotelraam
opnieuw een half bataillon troepen naar het station
marcheer© n.
Toen ik aan de doorbraak kwam, waa het grootste
gevaar geweken, men was bezig een beschermende
hulpdijk rondom de doorbraak aan te leggen en daar
men over genoeg manschappen beschikte, echoot dat
goed op.
Verder werd opnieuw, waar noodlg, damwand gesla
gen, maar men vraagt zich toch af, of dit alles niet
had vermeden kunnen zijn.
Wanneer men zijn oor te luisteren legt, dan blijkt
al spoedig, dat vrijwel ledereen overtuigd Is, dat er iets
niet in den haak is. Een mijner vrienden vertelde aan
tafel een verhaal, dat werklieden zakken zand hadden
moeten vullen en naar den dijk brengen. Ieder man
kreeg 20 zakken. Wat deden nu de lieden, zij stopten
in twee zakken de 18 anderen en braohten die weg:
hun taak waa verricht.
Geen toexloht van staatswege heeft tot de calamiteit
aanleiding gegeven. Aannemers en ministers worden
beschuldigd en het hangt alechta van de politieke kleur
der zegelieden af, weiken minister een veeg uit de pan
krijgt
De haat tusschen Liberaal en Katholiek is
in België veel grooter dan die tusschen Waal en Vla
ming, of liever gezegd, dit laatste bestaat eigenlijk niet
en het eerste wél.
Ik was toevallig getuige van een onderhoud tusschen
eenlge mijner vrienden, naar aanleiding van het feit,
dat een liberaal raadslid te Brugge een functie zou be-
kleeden in een nieuw op te richten steunfonds arbei
dersgezinnen. Ik achtte mijn tegenwoordigheid bij zulk
een aangelegenheid overbodig en ging heen. Dit werd
zeer gewaardeerd en het gevolg was, dat men mij den
anderen dag de quaestie haarfijn vertelde. Men wilde
de politiek uit die zaak houden. In hoeverre dat moge-
Deml-Saisons - Regenjassen
Ulsters - Jekkers - Winterjassen
voor Hoeren en Kinderen.
KLEEDING NAAR MAAT.
derzoek op Schillers kamer in Soho had echter niet veel
resultaat Veertien dagen achtereen waren de schran
derste mannen van den Geheimen dienst op Schiller*»
étage aan het werk, sloopten meubelstukken uit elkaar,
braken vloeren op, in het kort, ze lieten om zoo te
zeggen „geen steen op den anderen" maar vinden de
den ze niets.
Ik durf er een eed op te doen dat er wat moet
zijn, verzekerde Bland.
We moeten Iets over het hoofd gezien hebben.
Waar Is May Prince?
Heeft op het oogenblik een belangrijke afdeeling
op het hoofdbureau van de censuur.
Vraag of ze hierkomt.
May kwam met Iets van triomf.
Ik dacht wel dat U me tenslotte zou laten halen.
Ik had U een hoop moeite kunnen besparen.
Bland putte zich uit in excuses.
Ik heb je schandelijk verwaarloosd May. Weet je
wel dat ik niets meer van Je gemerkt heb nadat Je me
dat telegram over Schiller hebt gestuurd?
Ze klnkte.
Schiller is dood, hé? Je krijgt een hoop onder de
bogen bij de censuur Onschuldige Hollandsche brieven,
met berichten tusschen de regels, die met onzichtbare
Inkt gesohreven zijn en die aan het licht komen als
Je ze met het juiste chemische procédé behandelt.
Schiller was een merkwaardige Jongen; zijn vader waa
één van de grootste geleerden van Zwitserland. HU was
blind, wist U dat?
Bland vertelde haar van de code no. 2 zooveel als
noodlg was, maar ook geen woord meer. Hoe wist
je overigens dat hij een agent van den vijand was?
vroeg hij tenalote.
Ik ontdekte zijn code, antwoordde het meisje ge
heimzinnig.
Samen met de belde mannen ging May Prince naar
de etage in Soho. .De vloeren waren dichtgemaakt en
de kamers zagen er weer bewoonbaar uit May maakte
een rondgang over de flat en ten slotte ging ze terug
naar de eetkamer.
Dit is de kamer waar de code is, zei ze beslist
Het was een aardige kamer, in warme donkerbruine
tinten gehouden, De muren waren behangen met papier,
waarop een eenvoudige dessin op een bruinen ach
tergrond met de hand geschilderd was en de lambri
seering was in een daarmede harmonieerende kleur
Aan de zoldering hing een electrlscha lamp en daar
keek May terloops naar.
Die hebben we eraf gehad en de lambriseering is
ook los goweest, vertelde Bland, maar we hebben niets
gevonden.
Wit U me een paar minuten hier alleen laten?
vroeg May.
De beide mannen trokken zich terug, maar ze waren
nauwelijks de kamer uit of het meisje liep ze achter
na, haar oogen stralend door de vreugde van de ont
lijk vreet niet, want 1» de gnront Bélgleche Ka
tholiek niet ale zoodanig reeds beboerend tot de Ka
tholieke Partij I
In Brugge etaat men sterk tegenover elkaar, daar
heeft men twoe voetbalverenigingen in den volksmond
kort genoemd Club en Cerole. De Club ie liberaal, de
Cercle Katholiek.
Ik wandelde naar St Kruis, even bulten Brugge, toen
mijn oog viel op een schutting, wast te lezen stond:
„Brugsche rashondenclub, liberaal."
Dadelijk daoht lk aan onze Katholieke gcitenfok-
vereenlglngen en aan do voortdurende „Hetze" van zo-
kor e zijde, om Katholieke Jongens te verbieden, lid to
zijn van een neutrale voetbalverocniging. Met schrik
dacht lk toen aan de steeds toenemende macht van het
Katholiolsme in Nederland en dacht, zal de splijtzwam
dan doorwroeten cn zal or verdeeldheid gaan hoerschc-n
ln Nederland als in België.
Terwijl ik zoo dacht, zittende op het balcon van mijn
hotel op de Groote Markt te Brugge, naderde muziek.
Uit de Steenstraat kwam een burger-muziekcorps met
daarachter wel zee vaandels en een groote troep dan-
eerriSe vn wprtflgwnBs bbuuwb vq vrowtn to tnwsfls
rijen, arm in arm. De vaandele waren die van een
Brugeche en een Lulkeoho voetbalolub, de vaandele
droegen opechriften, waaruit bleek, dat het vaandele
waren van de Club,en van de Supporters. De Luike
naren werden met muziek en vaandels afgehaald, de
vroolljke Walloneche supporter» en supporeters hoeten
achter de muziek.
De troep verdween ln de Vlamingstraat en meteen
daagden uit de Breijdelstraat militairen op, het waren
twee compagnlën. die naar NJeuwpoort geroepen waren.
De zee bracht weer gevaar, de zee stoort zich niet aan
don Zondag, ovenimln aan onzen starren Calvinistisch en
Hollandsch.cn Zondag als aan den vroolijken Katholie
ken Belgischen Zondag. Meteen hoorde ik weer muziek
en zag ik de voetballers de Sablonatraat lobossen.
Zoo is het leven.
1). Zie: J. Korthals Aliea, De Eerste Bedijking der
Groote en Kleine Moeren in West-VIaftraderen; Joseph
de Plancke, Brugge 1925.
Niet lang geleden ontmoette ik een klein bouwertje.
die met inspanning van alle krachten, met behulp van
zijn vrouw, het hoofd boven water wist te houden.
Zijn leven was hard on sober. Als daglooner sou hij in
de omgeving, waar hij woonde, veel meer kunnen ver
dienen. En toch zoo zeide hij mij toch zou lk niet
graag loonarbeider zijn, want nu heb ik tenminste vrij
heid en mijn vrijheid is me meer waard dan een wat
dikkere boterham.
Toen ik die woorden hoorde, steeg sympathie voor
hem, die ze uitte in mij op. Ik zag in hem iemand, die
nog iets anders hegeerde dan alleen maar „brood" om
te leven. In hem waa ieta aanwezig van het verlangen
om zichzelf te zijn! Liever een arm vrij man dan een
rijke knecht!
De ontmoeting met dazen man was vluchtig, maar
wat hij gezegd had, bleef bij mij hangen, bracht mij
aan het denken over dat begrip vrijheid.
De vrucht van mijn denken zal ik neerleggen in dit
en één of twee vervolgartikelen.
Een of twee vervolgartikelen; dat klinkt misschien
heel gewichtig. Kan het niet ln één artikeltje worden
gezegd? Ja, ziet ge, mijn waarde lezers, dat is 't nu
juist! Ook hier is mij weer bewaarheid geworden dat,
hoe meer men over 't een of andere onderwerp na
denkt, des te meer men ook tot het inzicht komt, dat
bij diepere bepeinzing telkens nieuwe moeilijkheden en
vragen oprijzen. Eerat was ik van meening, één artikel
tje te wijden aan het onderwerp „vrijheid" en toen ik
er mij toe zette en een plan daarvoor ging opmaken,
stond ik er zelf over verbaasd, dat er zoo véél over
gezegd moest worden.
Maar tevens kreeg lk de overtuiging, dat het U niet
zou afschrikken, wanneer gij genoodzaakt zoudt worden
om twee of drie artikelen over dit ondorwerp to moeten
doorworstelen. Want mijn overdenken heeft me dit héél
stellig geleerd: dat diep in ieder normaal
mensoh, verlangen naar en eerbied voor
vrijheid aawezlg is. Ik reken dus van tevoren
reeds op uwe belangstelling bij de behandeling van de
vragen, welke wij te behandelen zullen krijgen*
Dr. Frederik van Eeden zegt in zijn boek „de blijde
wereld" het volgende:
„Vrijheid! Wat wil dat toch zeggen dat vreemde,
machtige, heerlijke woord?
Het is zoo heilig, dat niemand het ronduit honen durft,
maar het is ook zoo duister dat niemand zonder tegen
spraak kan zeggen wat het beteekent. Al wat ls, is im
mers aan elkander verbonden, hoe kan er dan Iets zijn
vrij, zonder verband?
Het schijnt ondenkbaar en onmogelijk, en toch weel
de natuurlijke, zuiver-voelende mensch dat zijn wil vrij
is en zijn persoon vrij behoort te zijn, naar lichaam
en geest
De wil vrij van alle banden der tijd- en wereldsfeer,
alleen gebonden door wat is boven tijd, boven ruimte,
boven begrip.
De persoon vrij van alle banden die haar volle
ontwikkeling belemmeren, van slavernij, willekeur, gees
tesdwang en inprenting of suggestie."
In deze woorden, geschreven door den dichter vóór
hij overging naar de roomsch-katholieke kerk, vinden
wij ongetwijfeld iets vertolkt van datgene, wat wij al
len meer of minder scherp gevoelen. De behoefte aan
vrijheid is een der eerste nelgingen, welke bij den
mensch tot uiting komen.
Vrijheid!
dekking.
Ik heb het, hoor! Ik had het wel gedacht.
Waar is het? vroeg Bland snel en stom-verbaasd.
Wacht even. Wanneer verwacht U dien man uit
Zuid-Amerika?
Morgen. De kamer zal natuurlijk bewaakt worden
en hij zal geen kans hebben om hier rond te snuffelen.
We zullen kijken! Ik denk dat er morgen een
heel vrijmoedige en openhartige bezoeker uit Val paral so
komt en ik verzoek U vriendelijk me te laten roepen
als hij er la Wilt U weten hoe hij heet? Hij heet Ray-
mond Viztelll
Wel allemachtig, weet je dat allang? vroeg de
verbijsterde Grigsby. Het meisje schudde het hoofd.
Ik kwam er achter toen ik daarnet alleen in de
kamer was maar wat ik U verder vertel is giswerk.
Ik denk dat hij zijn hulp zal aanbieden om de oode
te ontdeken; hij zal U vertellen dat er een geheim pa
neel In den muur ls en dat het dagen zal duren om
de code te vinden. En ik vermoed ook dat hij U zal
vragen om bij zijn onderzoek tegenwoordig te zijn.
Dat hoeft hij niet speciaal te vragen, dat gebeurt
ook zonder zijn verzoek, zei Bland eenlgszins geprik
keld. Maar ik vind dat je erg geheimzinnig doet,
May, al moet ik toegeven, dat ik geloof, 'dat je het
bij het rechte eind hebt
Voor ze wegging had May nog een kort onderhoud met
de kamerverhuurster.
Mr. Schiller heeft zelf de decoratie» in de eet
kamer gemaakt nietwaar?
Ja, miss.
—En hij heeft de huur vooruit betaald.
Zeker miss.
En hij heeft gezegd dat er nieta de kamer moest
gebeuren tot hij terugkwam?
Zoo is het precies, miss.
Dat dacht ik wel, besloot May filosofisch.
Den volgenden morgen om tien uur werd Bland in
zijn bureau een visitekaartje overhandigd
Senor X. Bertramo SUva
stond er op en in een hoekje was geschreven?
alt Vaparalsa
Bland belde en even later kwam Grigsby met May
in de kamer.
De bezoeker werd binnengelaten. Het was een ste
vige, kleine man met een puntbaard, die vloeiend En-
gelsch sprak. Hij viel met de deurin huis.
Ik zal heel openhartig tegen TJ zijn, Mr. Bland,
zei hij.
Bland gaf May een snellen blik en hij zag een tri
omfantelijk lachje in de oogen van het meisje omdat
haar voorspelling al direct uitkwam.
Ik ken geen woord in onze taal, dat sterker, leven
diger, dieper aandoeningen wekt Geen woord, waarin
méér suggestieve kracht, ja, ik ben geneigd om te zeg
gen: meer magische kracht schuilt dan in dit eene
kleine woord, dat zoo vaak is geworden voor duizenden
tot een betooverende, haast bedwelmende, maar altoos
bezielende en tot machtige beweging voerende leuze.
Geen strijd is ooit met grooter geestdrift gevoerd
dan die, waarvan de strijders, te recht of ten onrechte,
meenden dat hij noodlg was om verlost te worden van
overheerschlng, onderdrukking, geweldenarij en geeste
lijken dwang. Ieder, die wel eens een enthousiaste volks
vergadering of een spontane demonstratie heeft meege
maakt, waar bijna instinotmatlg het vrijheidslied werd
aangeheven, heeft kunnen opmerken, dat in die sterke
woorden „Op voor de vrijheid op! Weg met de sla-*
vernlj!" Iets leefde van wat, diep ln de ziel des volks
aanwezig, dan even oplaaide ln felle klaarheid.
Als we dit bedenken, verstaan wij 't des te beter dat,
méér dan Iets anders dat woord,, vrijheid" een ster
ken invloed moet hebben, omdat het de stoutste en te
gelijkertijd de diepste en verhevenste begeerten opwekt
En dan wordt het ons ook duidelijk, dat de geschiede
nis altijd weer ons gewaagt van machtige bewegingen,
van offers-eischenden strijd, ontbrand onder de men-
schen, omdat levend in hen was geworden het besef, dat
het ging om dat ééne, groote goed: de vrijheid!
Want als dit woord schalde over de wereld, dan was
't soms of een wonder geschiedde. In doffe oogen be
gon het licht te glanzen, moede hoofden werden opge
richt, harten gingen sneller kloppen. En voor levensmoe
heid trad levenslust in de plaats en ln electrlseerende
zangen uitte zich wat in sterk gespannon zielen gi3tte.
En gansche menschengroepen hebben zich opgemaakt
tot den kamp tegen overheeraching en onderdrukking
en tyr&nnie.
Hierom leeft geen nagedachtenis bij eenig volk ster
ker voort, dan de nagedachtenis aan den vrijheidsheld,
die is geworden de nationale held bij uitnemendheid zoo
als b.v. een Andreas Hofer in Tlrol.
De Duitsche wijsgeer Immanuël Kant heeft niét zon
der reden de ganscho geschiedenis der menschheld eens
genoemd: één groote worsteling om vrijheid.
En in de worsteling treedt dikwijls een heroïsme aan
den dag, zóó groot en verheven, dat het alléén maar zijn
verklaring kan vinden in de aanwezigheid van het diep
in den mensch verborgen besef, dat het bij de vrijheid
gaat om wat den mensoh het allerdierbaarst Is.
En nu gevoelen wij hoe, naar waarheid, de dichteres
Henriëtte Roland Holst kon zeggen:
Zooals lk zag in kalme Oktober-morgen
de scharen der trekvogels ongeteld
drijven voorbij, op weg naar het verborgen
doel, dat achter zeeën en bergen zwelt;
Zooals die vogels aten 't witte veld
der lucht: weifelloos-zeker, zonder zorgen,
omdat een zuivere drang ze door den morgen
heenzoog gewisselijk, met zoet geweld,
naar het zuid, waar de groene kusten wenken,
waarheen hun vogelkoppen .zonder denken
heenwillen door natuurs gena,
Zoo zie ik nu den mensch, langs alle paden
des levens, naderen tot de gestaden
waar mij opblinkt, Vrijheid, uw witte wél.
Ik ben een tijdlang .agent van de Central en ge
weest. De bedoeling was, dat men niet buiten Zuid-
Amerika een beroep op mijn diensten zou doen, be
halve in één bijzonder gevaL Maar een paar weken
gelden kreeg ik een telegram dat onderschept werd
door de Britsche autoriteiten. Uit dit telegram begreep
ik dat het eenige geval waarvoor ik mijn hulp ook in
Engeland zou moeten verleenen, zich had voorgedaan.
Ik moest namelijk nasporingen doen naar een zeker
document en de plaats waar dat verborgen was, stond
in het bewuste telegram aangegeven. Direct na mijn
komst ben lk nu bij U gekomen om U te zeggen dat ik
het spel opgeef en niet langer in dienst wensch te zijn
van de Centralen. Ik heb genoeg van dat gevaarlijke
werk en ik wil U zooveel mogelijk helpen om het be
wuste document te ontdekken. Ik hoop dat U mij daar
na zult toestaan naar Zuid-Amerika terug te keeren.
Bland was bulten zichzelf van verbazing. Het waa
allemaal preoies zooals May voorspeld had. Hij keek
opnieuw naar het meisje en zij knikte hem even toe.
begrijpt dat Uw onderzoekbegon Bland.
Zal plaats hebben onder toezicht van de politie,
wilt U zoggen, antwoordde de man uit Valparaiso.
Dat is mij zelfs bijzonder aangenaam.
U wilt waarschijnlijk direct beginnen? veronder
stelde Bland.
Hoe eerder ^ïoe liever.
Eén oogenblik!
Het was het meisje dat thans sprak.
U hebt een heel goed geheugen, Senor?
Een ondeelbaar oogenblik week de genoegelijke glim
lach uit de oogen van den vreemdeling.
Ik keb een uitstekend geheugen, Madame, ant
woordde hij kort.
Zij gingen met elkaar in een taxi naar het huis in
Soho en betraden de woning.
Hebt U een theorie?, vroeg Bland toen ze in de
hall stonden.
Ja, antwoordde de Zuid-Amerikaan snel, ik
denk dat het document verborgen is in een holte in den
muur achter een geheim paneel. Het kan wel een week
duren voor ik het paneel vind. Dit is een oud huls en
het is heel waarschijnlijk dat Mr. Schiller het juist heeft
uitgezocht met het oog op dergelijke geheime berg
plaatsen.
Alweer kwam May*s voorspelling wonderbaarlijk goed
uit, dacht Bland. Hij zag de verborgen pret in haar
heldere oogen. Daarop wendde hij zich tot den kleinen
m»n.
Gaat U voor.
Ze kwamen in de eetkamer.
Ik zal dezen muur eerst nemen, zei Senor Silva,
en naar het paneel zoeken. Mijn vingers zijn mis
schien gevoeliger dan de Uwe
Hij strekte zijn hand uit naar het behang, en toen:
Stop!
fisnor SUva draaide zich om «n toen hij den scherpen.
En toch... wnmetT wij, vragen naar wat de
nis, de inhoud is van dit to «verweerd, dan rl.«m gr&c*i
moeilijkheden.
Lazen wij sooeven niet ln de uitspraak van Predqfc
van Eeden: „Wat wil dat toch Mff'.-n, dat
machtige, haeriijke woord?" En liet hij er niet n
dellfjk op volgan: „het is zoo heilig. dat n.' - and fe#
ronduit honen durft, maar het ls ook zoo duister, dit
niemand zonder tegenspraak kan zeggen wat het
kent?"
Maar de moeilijkheden mogen on» niet weerhoudn
om althans een poging te doen om het zuivere begty
„Vrijheid" zoo veel mogelijk te benaderen
In begin met te onderscheiden tusschen uiterlijk!
en innerlijke vrijheid.
Onder uiterlijke vrijheid versta ik de afwezigheid
van dwang, die wordt uitgeoefend door machten
den mensch, welke hem noodzaken zich andera te
dragen dan hij zou doen, wanneer die dwang niet
wezig was.
Hierbij denken wij in *t bijzonder aan stoff»
machtsmiddelen, als de mensch door geweld
ganlseerd of ongeorganiseerd tot gehoorzamen
forceerd wordt, maar ook aan wat wij noemen eco&tj
m i s o h e n dwang, d.w.z. aan den dwang der omsti
heden, waaronder de menschen in deze maatschappij k|
ven, en waardoor zü terwille van hun stoffelijk bes:
ln hun levensuitingen worden belemmerd. Over dezuj
economischen dwang moeten we niet licht denken. fflj
ia buitengewoon groot Dit gevoelen wij het sterkst, ali
we ons herinneren hoe dikwijls men ons verzekert, dat
men iets en dit „iets" is soms heel, heel leelijk! aj.
leen maar doet om het brood 1
Wij vergeten hierbij ook niet, dat er geestelijke macht»
middelen bestaan, waarbij ik denk aan bedreiging, au
vreesaanjaging door een fictie als den duivel b.v. cf au
bangmakerij met den hel of in het algemeen aan vooi
spiegeling van straf bij afwijking van den voorgeschrt
ven weg. En men denke hierover niet te gering. Duim*
den onzer medemenschen durven zichzelf niet te z$
onderdrukken vol angst in zich zelf de zucht hierna*
zoodra zij deze in zich voelen opkomen. Want van jong
af aan hebben zij voor zich gezien den dreiger,
schuwenden vinger van den priester en achter diens
zagen zij in hun kinderlijke verbeelding de booze
van Satan en bet heete hellevuur!
En wat betreft du Innerlijke vrijheid: als lk sp
van een mensch, die innerlijk vrij is, dan denk lk
een mensch, die verlost is van wat ln hem zelj
een belemmering vormt, om te komen tot een
standig persoonlijk bestaan. Hier is vooral de vrees,
moet overwonnen worden. Wan te meerv dan mé
een vermoedt, speelt vrees een groote rol in]
het leven van den mensch. Vrees om door da rede
oordeelde begrippen en voorstellingen los te laten, vi
om alles kritisch te overdenken, vrees om alles te v
liezen en n 1 e ts over te houden als steun en stut in
moeitevolle leven.
Na deze onderscheiding tusschen uiterlijke en im
lijke vrijheid, zullen we beginnen met ons mot de eei
nader bezig te houden, ook al om deze reden, dat zij ali
een der vroegste neigingen in den mensch zich open
baart, als verzet tegen elke vrije-bewegingsbelemmering
Hierover dus de volgende maal.
ASTOR.
De man, die in verboden water won gaan vfsschen
ontdekt dat het ioopen over het gras verboden ts!
(IVahrt facoh, Berlijn).
waarschuwenden uitroep van het meisje hoorde.
Voordat U verder gaat, wil ik U vragen of U iets
aan Uw leven gelegen is?
Natuurlijk, Madame, zei de Chileen verbaasd.
Het meisje wendde zich tot Bland.
Als deze man Code no. 2 leert kennen, wat gebeurt
er dan met hem?
Dan zal hij er geen woord van navertellen, rel
Bland droog.
Juist, zei May genietend van de algemeene ver
wondering, du3 als U er zin in hebt kunt U verder
gaan, maar U begint een beetje te veel naar rechts
De kleine man werd doodsbleek. Naar rechts?, sta
melde hij.
Ja. De mededeelIng begint bij de deur, Senor Yi*
telli, en de code zelf begint bij het raam.
Hij schudde zenuwachtig het hoofd, toen het mel»J»
zijn waren naam noemde en was niet in staat om woor
den te vinden.
Bland floot de buiten-geposteerde politieagenten
deze voerden den pseudo-Silva weg.
En nu voor den dag met je verklaring, jengedam*
zei Bland.
Hot meisje liep naar den muur bij de deur en raakte
het behang
Voel!, zei ze.
Bland's vingers tastten over het papier. HJj voeli
een paar bobbeltjes, bracht zijn hand meer naar recht
en voelde er meer.
Braille!, hijgde hij.
Het meisje knikte.
Schiller's vader was blind, zooals ik U verteld heb
en Schiller zelf schijnt daardoor het blinde:
goed te hebben gekend. Silvax of beter Viztelll wa®
op de hoogte van de wijze waarop de code gecopl-
zou worden, en heeft zich natuurlijk ook de kennis va#
het BralDe-schrift eigen gemaakt om in geval van nood
het document te kunnen ontcijferen.
Ze bewoog haar vingers over het behang en las:
„Aan Raymond Viztelll. Doe alsof ge de pollti»
helpen wil, zooals ik U geschreven heb. Wees
openhartig mogelijk. Zeg, gelijk afgesproken i®>
dat zich hier een geheim paneel bevindt en £6 j
zult gelegenheid hebben om vaak te komen.
Hier begint de code:
Abraham beteekent: er zijn nieuws kanon
nen gemaakt
Bland nam haar bij de hand en trok haar rrachtj®®
weg van den muur Als je een Hef meisje wilt MP
en vanavond met me gaan eten, zei hij vroolijk, 20
je- onderzoekingen dan niet verder voort
Dien middag fungeerde Bland als am&teur-beba&flr"
