DE RAADSELACHTIGE
MAN.
■"""«tfgasL
Donderdag 1 November 1928.
71ste Jaargang No. 8350.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Arrondissements Rechtbank
•te Alkmaar.
[Hardhandig optreden van een Alkmaarsche
js
Gemengd Nieuws.
I
J.GRUMO's
AAI TABAK
Groote partijen koffie mt Nederland
in Prinsen binnengesmokkeld.
[j)it blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder-
en Zatórdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver*
Itöntlön nog zooveel mogolijlc in het eorstuitlcomend nummer geplaatst.
POSTREKENINB No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 8 maanden i 1.05. Losse nummers cent. ADVEnTEN-
TIöN van 1 tot 6 rogels 11,10, iedere rogel meer 20 cent (bewijsno.
Inbegrepen). Grootaro lettors worden naar plaatsruimte berekend,
dit nummer bestaat uit twee bladen.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
Zitting van Dinsdag S0 October 1828.
Nieuwe Zaken»
DE ARRESTANT BREEKT EEN BEEN.
twee verdachten; wegens beleediging van de politie.
DInBdag werd voor de meervoudige strafkamer van
do rechtbank te Alkmaar do zaak behandeld tegen den
magnetiseur v. d. Putten uit Amsterdam, die in den
avond van den 13den Juli 1.1. op een druk punt In de
Langestraat te Alkmaar zijn auto geruimen tijd on
beheerd had laten staan, terzake waarvan hij door den
agent Webster werd aangehouden.
Xnstede zijn schuld te erkennen, trad de man tamelijk
Irriteerend tegen den agent, 'n jong en stevig ambte
naar, op. Hij weigerde zijn naam te noemen en wilde
zich in zijn auto verwijderen, waarop de agent meende
krachtdadig te moeten optreden en den weerspannige
bij zijn kraag nam en hem uit zijn auto sleurde.
In de daarop gevolgde worsteling kwam de arrestant
te vallen en had het ongeluk zijn been te breken. Op
het bureau aangekomen, werd een nader onderzoek
Ingesteld en proces-verbaal opgemaakt. Daarop werd de
achtergelaten auto opgehaald door agent Jonker, 'n be
kwaam chauffeur. Da verdachte, wiens been intusschen
was verbonden door Dr. Degenaar, werd met de noodige
voorzichtigheid, gewikkeld In dekens, in de auto ge
plaatst en door den politiechauffeur naar zijn woning
to Amsterdam gereden. Natuurlijk werd door dit voor-
Val te Alkmaar, waar de stemming ten opzichte van
fle politie onder een deel van 't publiek niet zeer welwil
lend is, veel stof opgejaagd, In de Alkmaarsche Courant
verscheen daarover een niet al te welwillende bericht,
waarop van politiezijde een relaas werd ingezonden,
flat een meer gunstige voorstelling van zaken gaf, waar
de gewonde autobestuurder, de 34-jarige magne
tiseur J. F. v. cL P. zou hebben ingestemd.
Daarop lanceerde de Alkm. Ct. een ingezonden stuk
van genoemden magnetiseur, welk stuk voornamelijk
beoogde een scherpe critlek op het aandeel, dat de
Commissaris van Politie in dit verhoor had genomen,
Dit stuk was in zoodanige termen gesteld, dat ge
doemde commissaris van politie zich beleedigd achtte
en een klacht tegen v. d. P. indiend.
Ondertusschen hadden ook andere verontwaardigde
mrgers naar da pen gegrepen, en in de Alkm. Ct hun
B»enir,g gelucht over 't optreden van de politie, maar he
laas ook al weer in bewoordingen, die door de aange
vallen personen c.q. de Commissaris en de agent
Webster als beleed igend werden aangemerkt, zoodat
ook; tegen deze scribenten ©en strafvervolging werd in-
gwteld.
Heden werden deze saken achtereeenvolgens door
fie Alkmaarsche rechtbank behandeld, in tegenwoordig-
|Md van een flink regiment occasion-bézoekers, door
i*« desbetreffende bericht in de Alkm. Crt bijeenge-
FEUJLLETON
Naar heil EngeLsch van EDGAR WALLACE.
V'
mwt
toén*
Uit zijn stem sprak niet het geringste medegevoelen:
flat was het eerste waardoor zij getroffen werd. Hij
toaalcte kort en zakelijk melding van een onbetwistbare
^beurtenis, en zij vroeg zich af waarom hij zich de
Koelte gegeven had haar dit bezoek te brengen.
was toevallig in de buurt," ging hij voort, „en ik
'ernam wat hier gebeurd was. Ik kwam eens hooren of
u, of de politie, van dienst zou kunnen zijn hoewel
*oet erkennen dat ik minder omtrent Mijnheer Tarn
*«flt dan u of een van mijn kennissen. Wie zijn er bij
^Mijnheer Hallam,' 'antwoordde zij. „Hij was een groot
■tod van den armen Mijnheer Tarn, en hij ia een zeer
•bare vriend van mij."
Hallam?" Hij knikte. En met zijn, gebruikelijke
geachtheid liet hij volgen: „Is u soms om geld ver-
Jfeen, dank u, Majoor Amery", zeide zij. „Het is zeer
^odelijk van u daarnaar te vragen..."
'W oom heeft nog een zeker bedrag te goed, en zoo
2ev i.*>en bereid u een voorschot op uw salaris te
ochfo'" zelde bij- „Ik verwacht u natuurlijk morgen
rit °P gewone uur °P kantoor. Het is maildag
avo^eb een massa werk voor u te verrichten. Goeden
Vólkernen versteld over zijn ongevoeligheid, kon zij
anders dan hem nastaren, terwijl hij de stoeptreden
- *8- De hoofdzaak b ijhem was geweest, dat zij op
fïewone uur ten kantore zou verschijnen. Een se-
iea h langi voerde een gevoel van woede en nijd in haar
»°yent°°n, en haar oogen zonden de verdwijnende
van den Majoor bliksems achterna.
een onmensch!" mompelde zij en ging terug
den op haar wachtenden Hallam,
moest hij hebben?"
ij naaide de schouders op.
Ver ik kon opmaken, wenschte hij zeker te zijn
ttorgen op het gewone uur op kontoor zou zijn,
trommeld. Deze tijdolijko bowonora van de engelenbak,
die nu juist niet veol bijdroegen tot verfrlssching der
atmosfeer, gedroegen zich echter zeer rustig en kalm
en onthielden zich op voorbeeldige wijze van teekenen
van goed- of afkeuring,
Do magnetiseur P„
thans weer geheel hersteld, was de eerste die op de
eondaarsbank plaats nam, wegens beleediging in ge
schrifte van den Commissaris Walraven. Verdachte
die precies gelijkt op een Spaansche torreador met va-
cantie, werd verdedigd door een Amsterdamschen ad
vocaat, mr. Ritz.
Laten we er aanstonds bijvoegen, dat de magnetiseur
bereids door den kantonrechter wegens overtreding der
verordening op het plaatsen van onbeheerde voorwen-
pen, werd veroordeeld tot f 2 boete of 2 dagen hecht.
Verdachte erkende, met zijn klachten tegen den Com
missaris zich niet te hebben gewend tot diens supe
rieuren, in casu den burgemeester, den procureur-gene
raal of den minister. Waar hij dit had nagelaten, stond
zijn zaak al vrijwel hopeloos en vorderde de Officier
na een omstandig requisitoir, waarin verzachtende om
standigheden werden aangenomen, f 80 boete of 80
dagen. Mr. Ritz concludeerde vrijspraak aan het fllot
van een uitgebreid betoog,
Een verontwaardigd boekdrukker.
Daarop stond terecht de typograaf Jan J. te Alkmaar,
die in de Alkm. Courant zijn walging had uitgesproken
over het optreden van den Commsisarls tegen van P.,
en den agent gequalificeerd als een krachtmensch, dat
rust moest gaan zoeken in een zenuwlijdersgesticht Ge
memoreerd moet hier worden dat deze criticus van het
gebeurde zelf niets had waargenomen. Hij was alleen
afgegaan op het door den magnetiseur gegeven verslag
van zijn bevindingen op het politiebureau. De Officier
noemde het in zijn requisitoir een gevaarlijke methode
om het algemeen belang te dienen. Hij gaf den schrijf-
lustigen boekdrukker voorts den goeden raad, zijn neus
niet te steken in andermans zaken en zoo hij zich
daartoe toch geroepen mocht gevoelen, zulks te doen
in behoorlijke termen. Tegen hem eischte het O.M. 75
boete of 75 dagen.
Mr. A. Prins Jr., de ambitieuss jonge verdediger, hield
een als naar gewoonte flink gedocumenteerd pleidooi,
waarin hij deed uitkomen, dat niet de ambtshandeling,
was gecritiseerd, doch wel de wijze waarop deze was
uitgevoerd.
Voorts achtte pleiter de klacht informeel en was van
meening, dat de Officier niet ontvankelijk moest wor-'
den verklaard in zijn vordering, concludeerde tot vrij
spraak en zoo noodig nog toelating tot het leveren van
het bewijs van de waarheid betreffende het in het in
gezonden stuk ten laste gelegde.
Hierop volgde het onontbeerlijke debat tusschen Of
ficier en verdediger, waarvan het resultaat was: Jaap
hield zich bij zijn koek en Pietje bij zijn peertje.
Een reiziger die niet kon zwegen
was ten slotte de heer Jacob K. ,'n bewoner van de
Landstraat, die ook al 'n aanval kreeg van febris krab-
bellanus en met geweld naar de pen greep, of 'n ander
daarnaar liet grijpen, in elk geval ook al weer met 'n
kanjer van een ingezonden stuk do redactie van de
.Alkm. Courant zielsgelukkig maakte. Deze polltie-cri-
tiek was zeer diepzinnig, van internationale beteekenis
en schitterend van spee'lsch vernuft. Zij zou onschade
lijk zijn geweest in haar algemeenheid, de partieele
onzin die het bevatte, welwillend op den koop toe ge
nomen, doch jammer genoeg voor don inzender, werd
in dat stuk gesproken van de schandelijke mishande-
ding, die de agent den magnetiseur had aangedaan en
omdat het maildag is en hij een massa werk voor mij
heeft te verrichten."
„Het toonbeeld van een gentleman," merkte Ralph
Hallam sarcastisch op. „Natuurlijk heeft hij je ook zijn
deelneming betuigd?"
„Neen, hij sprak geen enkel vriendelijk woord. Hij is
gewoon een een onmensch!"
Nu de spanning voorbij was, was zij op het punt van
In tranen uit te barsten en verlangde zij alleen te zijn,
ver, zoo ver mogelijk weg van dat griezelige, met een
laken bedekte ding in de werkkamer, ver weg van Ralph
en van Iedereen die haar kende. „Wees vroeg op het
kantoor!" Die man bezat geen hart, geen menschelijk
gevoel. Het was ondenkbaar dat zij in het geheel naar
het kantoor zou gaan, en zij betwijfelde of zij daar ooit
weer een voet zou zetten. En zij had zooveel voor hem
gedaan. Zij had het hem willen vertellen, wat zij gedaan
had, hoe zij om zijnentwille had gelogen, hoe zij bijna
de hand ha.d gehad in den moord op haar oom, hoe zij
hem moeilijkheden had willen besparen, doch de moed
daartoe had haar ontbroken. Maar hij zou het weten!
Het geluid van vele voetstappen weerklonk op de trap.
De mannen van Scotland Yard traden de kamer binnen;
de kamerdeur werd geopend en Bickerson vertoonde zich
aan haar,
„Komt u dit bekend voor?" vroeg hij.
Hij liet haar een nieuwen slappen vilten hoed zien.
„Dit vond ik in een hoek van de werkkamer van uw
oom," zeide hij. „Heeft u dien hoed ooit eerder gezien?"
Zu schudde het hoofd.
„Neen, mijn oom droeg dat soort van hoed nooit," ver
klaarde zij.
Bickerson bekeek den binnenkant eD hoed was voor
zien van den naam van een bekend magazijn. Het was
een grijze hoed, met een zwart lint Indien, zooals hij
geneigd was aan te nemen, deze hoed door een Chinees
gekocht was, zou het niet bijster moeilijk zijn, den eige
naar op te sporen.
„U weet volkomen zeker dat do man, die de kamer
binnengetreden is, de man met de zaklantaarn, niet ge
sproken heeft?"
„Ja, antwoordde zij, „hij sprak geen woord.
„En gezien heeft u hem ook niet"
„Neen, gezien heb ik hem ook niet"
„Zelfs niet bij dien lichstraal?" hield de detective aan.
„Het is onmogelijk een straal uit een electrische lanta
ren op welke lichte oppervlakte ook ,te laten schijnen,
zonder dat het licht op den houder eenigszins terug
kaatst"
Zij schudde het hoofd.
„Ik zag niemand; ik zag nieta dan het licht, en dat
daarmede ging bedoelde agont woor hoolemaol niet
nccoord, zoodat opnieuw een klacht werd gedaan.
Ook deze verdachte had zijn wetenschap grootendoela
van hooren zeggen. Een beroep op het algemeen be
lang werd door den Offioler onvoorwaardelijk verwor
pen en het weinig voordeelige resultaat van zijn actie
was een krachtige aanslag op de portemonnaie van den
verdachte, tegen wiea eveneens 75 boete of 75 dagen
werd ^gevorderd.
Mr. Belonje, verdediger van verdachte, niet minder
strijdlustig dan zijn vriend en collega mr. A. Prins Jr.,
(deze sympathieke jongelieden zijn de Romulus en Re-
mus der Alkmaarsche balie) viel met volle kracht van
zijn juridische belegenheid den Officier en zijn dagvaar
ding aan, ontkende dat beleediging, noch opzet tot
beleediging had voorgezeten, zoodat naar de meening
van pleiter vrijspraak zou moeten volgen.
De uitspraak in alle zaken werd na sluiting van,
het onderzoek bepaald op aa week Dinsdag, waarop
deze met brandend ongeduld verbeide sensatiezitting,
die trouwens absoluut niet aan de hooge verwachting
beantwoorde, weer tot het verleden behoorde.
Eenige amateur-rechtsgeleerden in blauwe truien en
manchester sportbroeken ibleven op den Singel over het
genotene nog wat naboomen, dooh van eenige opge
wondenheid was nieta te bespeuren, wat weer pleit ten
gunste van het Alkmaarsche publiek, dat gelukkig meer
in extase geraakt door 'n flinke portie hutspot met 'n
vet klapstuk.
EEN NOOT, DIE IN T GEHEIM WERD GEKRAAKT
Da eerste zaak, op de strafrol voorkomende betrof
de 51-jarige grondwerker Hermanua Bernardua R., wo
nende te Wierlngen, die zich op 26 September te Wie-
ringen had bezig gehouden met een circa 6-jarig meisje
op 'n wijze, die zijn arrestatie en voorloopige hechtenis
ten gevolge had. Deze uiteraard onsmakelijke zaak werd
op grond van het zedekwetsende met gesloten deuren
behandeld. Mr. Zeegers uit Den Helder stond den ver
dachte bij als ambtshalve toegevoegd raadsman en
verdediger.
OPNIEUW BEVAAR VOOR OVERSTROO
MING AAN DEN VZER,
Een sluis dreigt In te storten,
Volgens berichten uit Nieuwpoort zou opnieuw go-
vaar voor overstrooming in de Yzerstreek dreigen. De
herstelde dijken van de rivier blijken goed weerstand
te hebben geboden aan den storm van Zondag en Maan
dag, maar de sluis aan de IJzer dreigt nu in te stor
ten. Het jongste rapport der ingenieurs is zeer pes
simistisch; verder blijkt ook nog een nieuwe, hoewel
nog niet zeer gevaarlijke dijkbreuk geconstateerd te
zijn in de kreek van Nieuwendamme. Maatregelen wor
den getroffen, om het gat zoo spoedig mogelijk te stop
pen,
IETS NIEUWS IN LONDEN.
Poïltletelefoons op straat.
Verwacht wordt dat lord Byng over een maand zijn
ambt als hoofdcommissaris der politie v. Londen zal aan
vaarden door hem verschillende hervormingen zullen wor
den ingevoerd 'waarvan er een zal zijn 't, aanbrengen van
telefoonstations op straat in verschillende deelen van
de stad, een New-Yorksch systeem, en waardoor de
agenten elk half uur het hoofdkwartier opbellen, om
rapport uit te brengen. Een andere maatregel zal zijn,
dat de straten lederen nacht geregeld gepatrouilleerd
slechts gedurende één seconde."
Waarom deed zij dit? Waarom, waarom, waarom?
vroeg zij zich in wanhoop af. Zij hield een moordenaar
de hand boven het hoofd den moordenaar van Mau-
rice Tarn. Zij loog om een wreeden en gewetenloozen
schurk uit de handen der wet te redden, en zij was van
afgrijzen voor zichzelve vervuld wegens haar dwaasheid.
Want zij kende den man in de kamer had hem gezien,
zooals de detective vermoedde, in den weerschijn die te
ruggekaatst werd, toen het licht op een courant was ge
vallen. En die man was Feng Ho geweest!
HOOFDSTUK XVIL
OP HET GEWONE UUR.
Elsa bracht een zeer slapeloozen nacht door .hoewel
zij rustte in een heerlijk bed in een van de rustigste ho
tels in het West End, Nauwelijks had de slaap haar
oogen doen dichtvallen, of de herinnering aan dien vree-
selijken avond drong zich aan haar op, en zij werd be
vend wakker, in de Verwachting te zien dat het perka
mentachtige gezicht van Feng Ho haar in de duisternis
stond aan te staren.
En Feng Ho was Paul Amery. Hun daden stonden
met elkander in verband, evenals hun drijfveeren. Een
maal stond zij op en liep in haar kamer heen en weer,
trachtende tot bedaren te komen en haar gedachten te
regelen. Zij moest Mijnheer Bickerson opzoeken en hem
de waarheid zeggen. Op dat punt was zij vastbesloten.
Wat Amery betreft, zij wenschte hem nooit weer te
zien, wenschte nooit weer dae nauwe kronkelende trap
te beklimmen, nooit weer geroepen te worden door die
schel, die iemand deed schrikken, om zich rillend en
bevend in zijn bijzijn te begeven, gelijk een konijn on
der de toovermacht van een ratelslang.
In haar kamer bevond zich een klein schrijfbureau,
en, het licht ontstekende, nam zij een vel postpapier en
begon te schrijven.
„Geachte Majoor Amery", ving zij aan.
„Na deze vreeselijke gebeurtenis vind ik dat Uc
niet weer op kantoor terug kan komen; en terwijl
het mij zeer zou spijten indien mijn plotseling weg
blijven U ook slechts de geringste moeilijkheden be
zorgde, ben ik overtuigd dat U mij volkomen kimt
begrijpen..."
Hij zou het heelemaal niet begrijpen. Hij zou zeer mis
noegd zijn. Hij zou zijn bovenlip tot dien smadelijken
lach omkrullen, en mogelijk zou hij een aanklacht we-
Een spannend boeh voor iou»
Dïe fraaFe pCjp voor my.
Wie BAAI-TABAK van GRUNO rooW
Dfe Kryql ze er qratto byj
ECHTE FRIESCHE
leti buitengewoon
tegen teer lagen prijx
zullen worden, waardoor men wil bereiken, dat de agen
ten op hun post zijn en niet hun avondeten gaan nut
tigen in gelegenheden, die soma een half uur van hun
ronde verwijderd zijn,
ONTPLOFFING OP EEN ONDERGROND»
BICHEN SPORWEG.
80 gewonderd
Gister heeft bp den ondergrondschen spoorweg té
New-York een ontploffing plaats gehad. Een der pas
sagiers droeg een bus bij zich, welke een mengsel van
schellak en alcohol bevatte.
Dit mengsel ontplofte, waardoor ben paniek onder
do reizigers ontstond. Allen haastten zich naar den
uitgang waarbij vele vrouwen en kinderen onder den
voet geloopen werden, In het geheel zjjn ben $04al
personen gewond.
SLACHTOFFERS VAN 9EEEX SNEL
VERKEER,
92 do oden op één dag.
Gedurende den afgeioopen Zondag werden in de
Vereenigde Staten 32 personen bij auto-ongevallen ge
dood, waarvan 17 personen bij 8 ongelukken.
DE KOFFER ALS MAIS AANGEGEVEN.
Een NederL koopman de aanstichter.
Voor de strafkamer te Munster wordt thans ben be
langrijk: proces behandeld: het smokkelen, van groot®
partijen koffie uit Nederland naar Pruisen, hetwelk
gedurende lange» tijd per vrachtauto aan de Fruisisch-
Gelderscho grens bij Aalten ia geschied. Bij dit proces
zijn.ook verschillende Duitsehe grensbeambten betrok-
gens contractbreuk tegen haar tndienem
Zij las haar brief nog eens over, fronste dé 'wenk
brauwen en verscheurde hem. Er bestond geen aanlei
ding tot zulk een gemeenzamen aanhef. Alles bijeen go-
nomen, verkeerde zij met hem niet op zoodanlgen voet
dat zij hem bij zijn naam mocht noemen. Zij begon een
anderen brief met „Geachte Heer", en zat in het ledige
voor zich uit te staren tot de klokken vier uur sloegen
en een gevoel van algeheel© uitputting haar zóó plotse
ling overviel dat zij het lioht uitdraaide en weer naar
bed ging.
Te acht uur was zij gekleed en nuttigde haar koffie
en broodjes op haar kamer. Weder nam zij plaats aan
het schrijfbureau, speelde met haar pen, terwijl haar
denkvermogen in allerlei richtingen geslingerd1 werd.
Het sloeg kwartier over acht, half negen, zij begon aan
een anderen brief. Zij kon dezen nog door een dienstman
laten bezorgen. Doch de brief werd nooit geschreven.
Te kwartier voor negen scheurde zij den brief aan snip
pers, kleedde zich in hoed en bontmantel en ging uit.
Te vijf minuten over negen, zag Juffrouw Dame, die
met een courant onder den arm, haar hersens hamerend
van opwinding in haar kantoortje op haar wachtte, haar
aankomen en viel haar letterlijk op het lijf.
„Ach lieve," zeide zij, „hoe vreeseUjk akelig! Het staat
in alle couranten! Het zou mij niet verwonderd hebben,
indien ge van den schrik doodgebleven waart Ik zou het
zeker gedaan hebben! Ik kan zelfs op het doek geen
moord zien..."
„Mijn beste meisje," zeide Elsa lusteloos, „spréék er
om 's hemelswil niet over! Indien ge u verbeeldt dat ik
er gaarne over zou spreken... Doch blijven doe ik in
geen geval; ik ben alleen gekomen om met Majoor
Amery te spreken en dan ga ik weg."
„Is u flauw gevallen?" vroeg de op sensatie beluste
jonge dame. „Ik wed van wel!"
En toen klonk de reddende schel boven de schrijftar
fel van Elsa langdurig en gebiedend. Vóór zij wist wat
zij deed, had zij haar mantel uitgetrokken, haar hoed
opgehangen ,en, potlood en kladboek opnemende, opende
zij weldra de deur van het prlvé-kantoor.
Amery zat aan zijn bureau, zijn handen om de zijran
den geklemd, zijn strenge oogen op de deur gericht Hij
liet volstrekt geen verrassing blijken, hetzij in zijn blik
of in zijn woorden hij scheen het inderdaad voor een
uitgemaakte zaak gehouden te hebben dat zij binnen het
gehoor van de schel zou zijn, Indien hij slechts op den
knop drukte.
„Ik ben vroeg," zeide hij.
Wordt vervolgd»
