la
Eï
Radioprogramma
N
Gemengd Nieuws.
De roode haan in het dorp.
Een merkaardig dubbel leven.
Nog steeds stakiugsonlusten in Australië.
Ji
H
Ktif
Zoi
vi
tin
BILLY BOO.
Jeu
k«n, op do hogrte v*n wat or op do wèrtld reilt en «ellt
As ge dan zoo, in oew vergeten hoekske, zit te lurken
aan oew pepke en ge leest de dingen uit de stejen, och
amtco, dan brabte maar onder oew pet en ge bedankt
onzen lieveneer dat ie oew in zo'n rustig plekske op de
wereld ee neergezet
Want de kif onder de menschen is ok niet alles. Wem
men nou zo'n echten leut en plezier ga'd ee, mee die
akkedeemiefeesten en me waren zoo echt in de wolleken
dat de koningin mee heel d'r huishouwen 'n paar da
gen mee kwam feesten en iedereen sloofde z*n eigen uit
om 't er allemaal zoo schoon meugelijk te laten zien
en nouw komen d'r 'n paar kraanten venijn zuigen uit
al die narigheid
Onder anderen, asdat het hier zo'n pan was, dat er
hossende vrouwen en meskea waren, die 'n stukske in
d'r dierektwaar hadden.
Zoo ongeveer schreef d'n orispedent van t Volk. De
riddekteur van de Berdasche Kraant, ók 'nen Zuijerling
van afrx scheiding tot aan z'n eksteroogen, schreef in z'n
kraant daarop: Hij mot de feesten nie verdacht mwltAn
mee zo'n kaal smoesje, want as da waar is, dan zou
dieën orispedent wel 's in de gaten kunnen krijgen, dat
die vrouwelijke zatkullekes toevallig „kinderen des
Volks" waren .En dan weet ik nog nie, zou ik zoo zeg
gen, wat dan gekker sting: Esdeejepeesche wefkes die
zóó in d'ren sas waren over 't feest da ze te diep in d'n
oranjebitter keken, of oranjeklanten die gin stukske in
hadden.'
Ik veur mijn, amioo, aan elk horke op m'nen bol, hing
*n zweetdruppeltje van oranje-mee-'nen-klont en as ze
da nie goed vinden, nouw lammenade lus ik nie! En
ik zal drinken wa-d-ik lus ,want 't mot deur mijnen
eigen nek loopen en dieë nek draalt m'n kopke zooas
hij wil en nie zooas 'n andier 't wil. Basta!
Maar allee, hoe ga-g-et in de wereld: iedereen perbeer
z'n waar aan d'n man te brengen. Ik m'n gruuntes en
m'n piepers en 'n ander z'n politieke knollen.
En de menschen motten dan zei vers maar zóó ver
standig zien te worren, da ze gin poes in d'n zak koopen!
As ge bevoorbeeld leest, da Frankrijk ,in roerende over
eenstemming mee 't ontwapeningsverdrag 81 nieuwe
oorlogsschepen op stapel zet, dan kunnen wij nog wel
vreedzaam en in vrede 't 100-jarig bestaan vieren van
d' akkedeemie!
Ja, amioo, as ge mee die lange winteravonden, zoo
aan t vuur aan oew pepke zit te leur ken en de krant
zit te lezen, dan kunde, ok al luste Han op z'nen
tijd 'n oranjebltterke, rare dingen onder oew oogen
krijgen!
As ge nagaat, da Frankrijk het meest duikbooten
bouwt van die 81 vredesvaartulgen en da 'nen duikboot
zoo wa vijf- en veertig muljoen frangeskes per stuk
kost en da ze dus ongeveer duuzend muljoen motten
tellen veur die grappen-makerlj, en dat ze tot d'r oor
lellen in d'n schuld steken, lot ons dan 'n bietje akke-
deemiefeest vieren, zeg!
Laten me dan allemaal t geluk zegenen, da-d-onze
Lieveneer ons in 'n vergeten hoekske op d'n wereldbol
ee gestopt in ons fiere Nederland je!!
Daar hedde nouw koning Aanmeloelah. Ge wit, die
ee-d-'n rondreis deur Europa gemokt mee z'n Trui.
Eigelijk hiet ze Soeraja. (Da zou 'nen schoenen naam
veur Trui gewiest zijn: Soeraja van Druppelen! 'n
achatje van 'n Soerajaatje!) Affijn Aanmeloelah Is dan
in de beschaving gewiest en 't eerste wat ie gedaan heet
is: vier Mohammed aan sche priesters op laten hangen.
Die wouwen van Loelah z'n spiksplunternuuwe opvoe
ding niks emmen. „Dan aan d'n hogsten boom van
Afgatiedan of Afganiestan", zee Loelah en daar bun
gelden ze, zeg. Ze betaalden Loelah z'n schoolgeld daar
in de hogte. Z'n oudste bruur Oelah, daar heet ie de
Masjesees achter gestuurd om 'm te arresteeren (daar
schijnt nog plek over te zijn, aan dieën boom!) en de
Lochtvaart mot aangezet worren, heet ie gezeet De i
Af-ga-t-iedanscha wefkes, nouw ok èf. Gelijk mee
de mannekea.
Kortom, amioo, da land plukt de vruchten van onze
beschaving, die Loei geleerd heet in Frankrijk en En
geland veurnamelijk. Waar ze aan 't „ontwapenen" zijn, j
da-g-er bang van wordt,
'a Eenvoudig veurbeeldje van 'nen boer, amico. Ge
steld da'k al m'n centen omzet in piepera Da'k b.v.
'nen wagen savooie-koolen verkoop en piepers d'r veur
in de plak neem. Da'k op m'n land gin kool, gin fruit,
gin bieten, niks anders meer poot as piepera Dan za'k
toch op 'nen goeien dag d'r aan motten geleuven en
ok de piepers gaan verpatsen!
Da's zoo klaar as 'n klontje.
Zoo is 't dan ok in de landen as Frankrijk b.v. As
ee daar maar één frangeske wèl of niet te missen em-
men, dan koopen z'r 'n schroefke veur 'nen duikboot
veur. As 'r tien mannen emmen, Han worren d'r zes
van soldaat (de andere vier hebbexl 'nen bult of zoo
iets). As er twee-en-vijftig Zondagen zijn en twintig
menisters, dan worren er per jaar 20 X 52 is 1040
oorlogsmoniementen onthuld.
As er nog éénen mensch is in de wereld die nie de
smoor aan d'r heet, dan trappen ze 'm op z'n hakken
en as ie dan omkekt spouwen ze 'm in z'n gezicht.
Nou begrepte toch wel, op één mement, net ae ik mee
m'n piepers, motten rullie d'r oorlogsrommel gaan hek-
spleteerea. Ea da's,..
Oorlog!
Zemmen al 'n stiekum konkelderijke op touw gezet
mee Engeland en t zou me niks verwonderen, of d'n
prins of vorst is al aangewezen, die doodgeschoten mot
worren, as algemeen sein veur 't ophalen van 't gor
dijn van de tweede kemeedie!
En as 't zóóver is, dan stemmen alle honderd kamer-
Ie jen veur de mobelesatie-kredieten, alle honderd, ami
co en daarna, wel, dan gaan me mekaar weer
knollen veur sietroenen verkoopen in de politieke
kraam en dan emmen de zatte wefkes et gedaan.
Kom, ik mot 't vuur weer 'n bietje oprakelen, want
m'n Soeraja zit er bij te knikkebollen en lot Gods water
over d'r muts druppelen.
Toch veul groeten van d'r, ze snurkt oew toe, en
gin horke minder van oewen
toe a voa
DRó.
7.15 HILVERSUM (1071) Engelsche les voor beginners.
7.30 KUIZEN (1870) Zangcureus.
j 7.45 HILVERgUM (1071) Politieberichten.
1 7.50 BERLIJN (484) Die Walküre, opera van R. Wag-
ner. Daarna dansmuziek.
HILVERSUM (1071) Tijdsein.
HUIZEN (1870) Ultzendavond. Sprekers, muziek,
persberlchtn Vaa Dias.
HILVERSUM (1071) AVRO-HaJidels-wetenschap
pelijke lezingen.
ROME (449) Concert
DAVENTRY (1600) Veaudevillo.
DAVENTRY (1600) Concert
HILVERSUM (1071) Concert door omroeporkest.
Solisten: Theja Schwartz (piano), Fritz Hlnze
(viool.)
KALUNDBORG (1153 of 1680) Populaire muziek.
PARUS (R. 1750) Concert
DAVENTRY (1600) Concert
HILVERSUM (1071) Persberichten Vaa Dias,
daarna voortzetting concert
DAVENTRY (1600) Dansmuziek.
Voor Zondag 4 November.
8.30 HUIZEN (341) K.R.O. Morgenwijding.
9.50 HUIZEN Kerkdienst uit Geref. Kerk te Mejj-
pel. NCRV.
10.00 HILVERSUM (1071) Doe het veilig, voordracht
VARA.
10.80 HILVERSUM Kerkuitzending uit de Ver. van
Vrije Hervormden. V.P.R.O.
12.80 HUIZEN (341) K.R.O. Lunchmuziek.
12.30 HILVERSUM (1071) Lunchmuziek door Boris
Lensky-Trio.
1.05 PARUS (R. 1750) Concert.
3-30 HUIZEN (341) K.R.O. Godsdienstonderricht voor
ouderen.
2.00 HUIZEN Causerie door Ministeriel rat Dr.
H. Strunden uit Berlin.
2.00 HILVERSUM (1071) Doorloopend verslag door
deskundig ooggetuig van den voetbalwedstrijd
Holland—België.
2.80 HUIZEN (341) K.R.O. Middagooncert.
3.50 DAVENTRY (1600) Concert
3.60 LANGENBERG (469) Vesperconoert.
4.00 HILVERSUM (1071) Gramophoonplaten.
4.00 HUIZEN (341) K.R.O. Ziekenlof uit BloemendaaL
4.50 PARIJS (R. 1750) Gramophoonplaten.
5.00 HILVERSUM (1071) V.A.R.A.-kinderuurtje.
5.00 HUIZEN (341) N.C.R.V. Kerkdienst uit Ned. Herv.
Kerk te MeppeL
5.20 BRUSSEL (509) Concert
5.20 DAVENTRY (1600) Concert
6.00 HILVERSUM (1071) VARA Concert door ver
sterkt orkest uit Cinema Royal te Amsterdam.
6.05 DAVENTRY (1600) Bach-oantate.
6.50 BRUSSEL (509) Concert
7.30 HUIZEN (1870) K.R.O. Intente van het Aposto
laat des Gebeds.
7.40 HUIZEN K.R.O. Bulletin van den Volkeren
bond.
7.45 HUIZEN K.R.O. Avondconcert
8.00 HILVERSUM (1071) Tijdsein. Pers- en Sportbe
richten Vaz Dias.
8.10 HILVERSUM Aasluitiag concertgebouw te
Amsterdam. Concertgebouworkest oLv. Pierre
Monteux. Solist: C&rel van Leeuwen Boom
kamp (cello).
8.35 BRUSSEL (509) Concert
8.50 PARUS (R. 1750) Concert 1
8.50 BERLIJN (484) Concert Daarna tot 11.50 dans
muziek door Kapel Marek Weber.
9.25 DAVENTRY (1600) Concert
10.00 HUIZEN (1870) Persberichten Vaz Dias.
10.05 KALUNDBORG (1153 of 1680) Dansmuziek.
10.15 HILVERSUM (1071) Gramophoonplaten.
10.45 HUIZEN (1870) Epiloog door Klein-Koor.
Voor Maandag November.
11.20 DAVENTRY (1600) Gramophoonplaten.
12.00 HILVERSUM (1071) Politieberichten.
12.20 DAVENTRY (1600) Balladenconcert
12.80 HILVERSUM (1071) Lunchmuziek door Boris
Lensky Trio.
12.30 HUIZEN (341) Orgelconcert
12.50 PARUS (R. 1750) Concert
12.50 DAVENTRY (1600) Dansmuziek.
1.20 DAVENTRY Orgelconcert
1.25 HAMBURG (895) Concert,
2.00 HUIZEN (341) Zangles.
2.20 KALUNDBORG (1153 of 1680) Namiddagconcert
3.45 DAVENTRY (1600) Concert.
4.00 HUIZEN (341) Ziekenuurtje.
4.05 PARUS (R. 1750) Concert
5.00 HILVERSUM (1071) Kinderuurtje.
5.20 BRUSSEL (509) Dansmuziek. I
6.00 HILVERSUM (1071) Tijdsein.
6.00 HILVERSUM Dinermuziek door Boris Lensky
Trio.
6.30 HUIZEN (1870) Boekenbespreklng.
7.00 HUTZEN Stenografieles door A. A. Schoevers.
8.00
8.00
8.05
8.05
8.05
8.20
8.35
9.05
9.05
9.55
10.00
1L20
EEN BRANDSTICHTER AAN HET WATER.
*8 Avonds voor het naar bed gaan worden de emmers
water al gereed gezet.
De bewoners van het Fran&che dorpje Camps-en-
Amienois bij Amiens, verkeeren in een toestand van
angst en schrik door een reeks geheimzinnige bran
den, die blijkbaar te wijten zijn aan een brandstich
ter.
In dit dorp van slechts 200 inwoners hebben in de
laatste paar weken negen ernstige branden gewoed,
waardoor schuren, hooibergen en woningen geheel
vernield zijn. Politie en gendarmerie houden scherp
toezicht, maar zonder succes. Branden braken uit
onmiddellijk nadat de politie-patrouille voorbij was.
Alle inwoners zetten, voor zij naar bed gaan emmers
water gereed of leggen brandslangen klaar en de
dorpelingen hebben onderling brand-patrouilles ge
vormd, die den heelen nacht de wacht houden. In
weerwil hiervan duren de branden voort.
Men denkt aan een brandstichter, die niet door
wraak gedreven wordt, maCar door een maniakale
aandrift tot vernieling.
ZOO HEER, ZOO... BEDELAAR.
Voor den ingang van het Anhalter station te Ber
lijn zat sedert geruimen tijd een man van middel
baren leeftijd, die slechts één been had en van mede
lijdende voorbijgangers heel wat giften kreeg.
De conciërge van een Berlijnsch hotel herkend®
thans in den bedelaar een oud-onderwijzer, die al»
8rnstig oorlogsverminkte tijdelijk in het hotel had
gewoond en daar kledingstukken en waschgoed had
gestolen.
Toen de bedelaar in hechtenis zou worden geno.
men, verzocht hij zie., eerst re-Ar de toiietinrichting
van het station te mogen begeven. De politiebeamb.
te, die hem daarheen vergezelde, bemerkte, dat de
bedelaar daar een prachtige overjas, een even keu-
rig overhemd, een costuum, lakschoenen en een kost»
baar kunstbeen had verborgen, met behulp waarvan
hij in enkele oogenblikken in een onberispelijken
heer was gemetamorphoseerd.
De recherche ontdekte, dat de zoogenaamde bede
laar, die uit de zakken van zijn „ambtsgewaad" tal
rijke kleine muntstukken opdiepte, uit Lubeck af-
komstig was en in een hotel in het centrum der stad
zijn intrek had genomen, waar hij doorging voor een
hoopman in goeden doen uit de provincie, daar hy
met fooien niet karig was
VRIJWILLIGERS IN DEN TREIN MISHANDELD.
Reuter meldt uit Melbounia:
Ala gevolg van de vijandelijke stemming tusschen de
georganiseerde havenarbeiders cn de vrijwilligers is het
gister tot nieuwe onlusten gekomen. Veertig leden vac
de vakvereenigingen drongen een trein binnen, die vrij
willigers naar de haven vervoerde. Gedurende de reig
ontstond een handgemeen, waarbij de vrijwilligers wer
den overmeesterd en mishandeld; danig toegetakeld
kwamen zij in de haven aan. De politie wist te voor
komen, dat zij een tegenaanval ondernamen.
Op verscheidene plaatsen in de stad hadden vecht-
partijen plaats, waarvan enkele zelfs twee uur duurden.
RELLETJES^ TB MANSOERA.
Bij een bezoek van Moestafa Pacha.
l ca
ivan
tot
U
ads
ft
ek<
,erw(
Ope
U
Gemeld, wordt, dat er te Mansoera in Afrika, ter
gelegenheid van het bezoek van den vroegeren pro-
mier, Moestafa Pacha. botsingen hebben plaatsge
had tusschen politie en een oproerige menigte.
De politie werd door de menigte met steenen ga-,
worpen. Achttien politie-agenten en drie betoogera
werden gewond.
Dé politie dreef ten slotte de menigte uiteen; er
hadden twaalf arrestaties plaats.
FRANSCH POSTVLIEGTUIG NEERGE
STORT.
Donderdagmiddag is een postvliegtuig op de lijn
Parijs-Lyon-Marseille tengevolge van den nevel in
de nabijheid van St. Vallier neergestort. De piloot
werd gedood, de eenige passagier zwaar gewond.
ft in
Ai
nant;
Her
olkin
Kg 7.
„Wat is Mars groot," meende Billy,
„Zoo had ik het niet gedacht,"
„Ja," kraaide Redneb wijsgeerig,
Vaak komt, wat men niet verwacht."
„Maar nu heb ik dorst,' zei Billy,
„Ik wou, dat ik wat te drinken vond,"
„Ja, ik zou ook wat lusten," zei Redneb,
.Afijn tong is als zoolleer in mijn mond.
„Best,' zeide Billy en stopte,
Wreef zijn amulet op d'oude wijs.
„Breng mij," zeide hij, „limonade,
Twee glazen en een groot stuk ijs."
Nauw'lijks had hij den wensch geëindigd.
Of alles stond voor hem gereed.
„Je ziet," zei Billy, ,,'t is een kunstje,"
„Zeker, als je het kunstje weet."
Het eerste buitengewoon spannend avontuur is op hel
volgende plaatje te zien.
willekeurig individu voor het hoofd van die opium-
smokkelaars hield. En tochbij die gedachte frons
te hij de wenkbrauwen. Wie had dien Chinees naar
het huis van Maurice Tarn gezonden? Welk doel had
hij nagestreefd, toen.."
Eensklaps klampte hij zich aan een denkbeeld
vast. Soyoka bezat zeer goede redenen zijn tegenstan
ders te verpletteren.
Het syndicaat, waarvan Ralph Hallam en Maurice
Tarn de hoofden waren, had zijn ontstaan te danken
gehad aan het toeval. Vijf jaren geleden, was Ralph
volkomen aan lager wal geweest en had hij zich ach
tervolgd gezien door een heirleger van schuldeischers,
die dreigden hem failiet te laten verklaren.
Toen was op zekeren avond, terwijl hij en Tarn in
een druk-hezochte har in het West End gezeten war
ren, een kennis komen binnenstappen het ramp
zalig overschot van een mensch, die hem gesmeekt
had om een recept, tot het tegengaan vaa een onver-
zadelijken en verderfelijken honger naar bedwelmen
de middelen. Ralph had hem het recept gegeven, en
eem woord dat het slachtoffer van opium zich liet
ontvallen, bracht hem op de gedachte eens nader na
vraag te doen naar diens gelijksoortige vrienden, en
zoodoende was hem het bestaan bekend geworden
van eer\ machtige organisatie, die, in weerwil van
de krachtige maatregelen van de politie, een uitge-
breiden handel dreef in iets, dat „saccharine" ger
noemd werd. Saccharino was in dien tijd het voor
naamste artikel waarin smokkelhandel gedreven
werd. doch het nieuwe en verderfelijker product ver
keerde nog slec.hts in het begin.
Voor Tarn boden zich ongeëvenaarde gelegenheden
aan om aan deze slinksche praktijken deel te nomen.
Hij stond als het ware aan het hoofd van een van
de oudste import-firma's in de City van Londen,
want de waro eigenaar van de firma was een zieke
lijke man en liet zich zelden in de kantoren zien.
Toen Hallam met zijn voorstel voor den dag kwam,
had Tarn eenige bedenkingen geopperd, doch nadat
hem voorgehouden was welke ontzettende winsten er
aan dio soort van „Handel" verbondon waren, was hij
gezwicht, cn or was een duistere kogsi in het leven
geroepen, die haar agenten in lederen hoek van hot
konikrijk bezat en haar voornaamsto bijkantoren in
een Amerikaansche stad.
Ralph was dokter, doch hij was tevens een schran
der zakenman. Zijn beroepstitel verleende hem ze
kere voorrechten, en diende tot dekmantel van ze
kere plaatselijke handelingen van de bende. Van den
beginne af, was hun een verkapt succes ten deel ge
vallen, en, verder hun fouten tot hun voordeel aan
wendende en hun organisatie uitbreidende, traden
deze amateurs" hoe langer hoe driester op, tot groot
ongerief van den langer ge vestigden Soyoka.
i -
Soyoka! Het kon wel eens niet geheel en al ver-
beelding van de zijde v.an Tarn geweest zijn en
die moordlustige Chinees
„SoyokaI" riep Ralph luid. „Wie zou het zijn?"
Een half uur later verscheen Elsa, een zeer terneer
geslagen en zeer ongelukkig meisje.
„Ik ben bang dat ik gek zal worden, wanneer het
nog langer zoo duurt", zeide zij. „Morgen ga ik voor
het laatst naar Amery."
JHeb je hem je betrekking opgezegd?"
I Zij schudde het hoofd.
I „Hij heeft mij niet de gelegenheid geschonken hem
iets van dien aard te zeggen", antwoordde zij. „Ik ge
loof niet dat je weet hoe hij is hij is een onmensch!
Indien men nagaat dat die arme mijnheer Tarn zijn
firma langer dan dertig jaren gediend heeft, zou
men mogen aannemen, dat majoor Amery er iets
van moet voelen. Doch dat doet hij niet. Vandaag zat
er een nieuwe procuratiehouder in de kamer van
ooml En mij heeft hij -geen seconde met rust gelaten.
,H'k sta u niet meer dan een half uur toe voor de
lunch", zeide hij. „Ik wilde dat ik er in het geheel
igeen was gaan gebruiken, want dio ellendige pers-
j fotografen stonden mij hij do deur af te wachten om
I mij te kieken".
I „,Hoe eerder je bij Amery weggaat hoe beter. Heeft
hij er eenig vermoeden van, dat je hem verlaten
wilt?"
Zij maakte een ontkennende beweging met haar
hoofd.
„Hij weet niet beter of ik behoor daar", zeide zij
eenigszdns spottend. ..Ik ben! 'n deel van den inven-
itaris. Och laat ons niet spreken over hem; ik wil
den raadselachtigen man, ik wil Amery, ik wil alles
1 vergeten! Waarover wilde je me spreken? Over iets
aangenaams, hoop ik?"
„Dat zal ik je na het diner mededeelen", gaf hij
i opgeruimd ten antwoord.
Toen zijn knecht de koffie binnengebracht en de
deur bescheiden achter zich gesloten had, deelde
Ralph haar mede hetgeen hij op het hart had.
„Heb jo ooit gehoord van de Stanford Corporat'ion?"
Zij zag hem mot wijd geopendo oogen aan.
„Ja; Majoor Amery dood mij de vraag of ik dien
sten voor haar verrichtte"
Ralph liet een zacht gefluit hooren.
„Wel voor den duivel! Deed hij dat? Wanneer was
dat?"
Zij stelde hem in kennis met de verbijsterende
vraag die het hoofd van de firma. Amery haar gesteld
had.
„En natuurlijk heb je geantwoord dat je niets van
haar afwist? En zeer terecht".
„Was oom met haar bekend"f vroeg zij, toen deze
gedachte hij haar oprees.
Hij knikte bevestigend.
„Ja. De waarheid is, dat Je oom zoo'n beetje za
ken op eigen hand dreef. Het spreekt van zelf"
hij sprak met zekeren weerzin, alsof hij niet dan
ongaarne het geheim van den vermoorden man ver
ried ,dat hij zich alleen in zijn vrijen tijd relaties
trachtte te soheppen, ten einde iets om handen te
hebben, wanneer Amery den toestand voor hem on
houdbaar zou maken. Ik zal niet zeggen dat hetgeen
hij deed, iets was dat gerust het daglicht mocht zien,
want het schijnt dat hij daardoor de firma bij welke
hij in betrekking was, concurrentie aandeed. Doch
dat kunnen wij laten rusten ik trachtte hem tot
andere gedachten «te brengen, doch hij had zich deze
plannen zoo stellig in het hoofd gezet dat hij ze
uitvoerde".
„Dus hij was de Stanford Corporation? Wat doet
zij, Ralph?"
„Het is een vereeniging van importeurs of zooiets",
zeide hij achteloos. „Ik hen ééns op hun kantoor ge
weest, en het eenige wat ik weet is dit: hij vertelde
mij dat zich in zijn brandkast eenige documenten be
vonden, waarvan hij niet gaarne zou willen dat zij
aan het licht kwamen. Ik heb daarover den gehee-
len dag zitten nadenken en het schijnt mij toe dat
de grootste dienst dien wij den armen drommel be
wijzen kunnen is dat wij ons van die papieren
meester maken, alvorens zij aan de politie aanwijzin
gen verschaffen. Het is mijn wensch dat de naam
van den ouden heer niet door het slijk gesleurd wordt,
terwijl Amery wis en zeker zijn dubbelzinnig hande
len met de zwartste kleuren zal afschilderen".
Zij zag hem met eenigszins twijfelachtigen blik
aan.
„Wat hij gedaan heeft, lijkt mij niet zoo héél ver
schrikkelijk", zeide zij. „En voorts zou het bekend
zijn dat het iets met de zaken van Amery te maken
had?"
„Ik acht het vrij zeker dat alles zal uitkomen", ant-
woorddo hij zonder bedenken. „De vraag is slechts
deze, Elsa, wil je met mij medegaan naar Thread-
neodle Street
„Doch indien do documenten zich in de brandkast
bevinden, hoo kun Je er dan bijkomen?" vroeg zij vol
komen terecht
Als antwoord trok hij een sleuteltje uit zijn zak.
„Tarn en, ik waren zeer grooto vrienden, in weer
wil van de ontstemming die don laatsten tijd tusschen
ons gerezon was, én hij overhandigde mij dezen sleu
tel, als den eenigen man dien hij vertrouwen kon, zoo
dat, indien hem iets mocht overkomen, ik bij zijn
papieren zou kunnen komen".
Threadneedle Street bij avond is een wanhopige
janboel, en het gebouw waarin de Stanford Corpora
t'ion haar zetel had, werd door schoonmaaksters on- .j_
derhanden genomen, toen zij de drie trappen beklom-
men, die voerden naar de verdieping waar de in het
geheim werkende Mijnheer Tarn zijn werkzaamheden
verricht had. Halverwege een slecht verlichte ganj
bevond zich een deur met het opschrift „Stanfor
Corporation", en deze werd door Ralph geopend. Eli
had gaarne geweten of hij dit deed met denzelfd»
sleutel als die, welke op de brandkast paste, doch
liet iedere vraag achterwege.
Na het licht te hebben ontstoken, liet hij haar
vertrek van tamelijke grootte binnentreden en na i
deur achter hen gesloten te hebben, draaide hij deM
op slot
„Hier is het sanctum sanctorum", merkte hij op.
•Het "was een zeer alledaagsch kantoorlokaal. Er
was niets te zien dat op een kleedje of karpet geleek,
de vloer was kaal; een wankelende tafel, een stoel
en een degelijke brandkast in een hoek, waren do
eenige zichtbare voorwerpen. Zelfs het electrisch
licht, dat van de zoldering afhing, werd door geen
kap getemperd.
„Het is een vrij armoedig uitziend kantoor, vind
je niet?" zeide Ralph, diie, naar 'het meisje dacht,
meermalen hier geweest moest zijn.
Hij plaatste een reistasch, die door hem medege-l
bracht was, op de tafel, liep naar de brandkast, stak]
den sleutel in het slot, en draaide -hem twee male~
om. De groote deur draaide op haar hengsels en h<
meisje zag hoe Ralph begeerig een blik naar binnr
wierp.
Eensklaps hoorde zij hem een gesmoorden kreei
van teleurstelling uiten.
„De brandkast is ledig!" riep hij met heesche st<
„Niets... niets!"
Zij wierp snel een blik om zich heen. Er werd doet
iemand op het glazen paneel van de deur getikt.
„Ralph onwillekeurig liet zij haar stem dal«D
„er is iemand aan de deur".
Zij zag een schaduw zich op het glas afteekenen -
de gedaante van een man.
Een seconde lang was Ralph door zijn ontdokktnfl
zoodanig van zijn zinnen beroofd, dat hij niet bogroop
welke waarschuwing zij hem toegeroepen had. Zij
irste
greep zijn arm en wees.
„Aan die deur?" zeide hij somber. „Een van d»
lui die hier schoonmaken". En, zijn stem verheffend* pcüine
riep hij nijdig. „Ga weg, jij daar ...I"
„Ik zou u liever eerst eens spreken", antwooroo'
een stem, en het meisje viel bijna in zwijm.
Het was de stem van Paul Amery!
Eilderin
Ünes
^koo]
e8orte
"laf f.
thting
»1
Tel. i
Wordt vervolgd.
