n
ISCHETSEHJ
Ai
PARIJSCHE MODEBRIEF
D
Een practlscb Japonnetje voor H. B. S.-melsJes.
\I r :l;f|
1
Iwm
Moeder.
Vat moet de nog jeugdige
etrouwdo vrouw dragen?
Kussens.
maken we tztk eon
en stol, en wel in marineblauw, omdat
i kleur Beer in de mode is. Deze Japon,
t gesneden, en verwijd met plooien, la
nervures vooralen. Het bovenlijf Is sceor
i, met kleine revers, gevormd door de
om te keeren. De Japon wordt gedragen
een plastron of guimpo tn lichte kleur,
ur bewerkt of geplooid, maar vooral zeer
'oudlg om goed te passen bij het genre
eur van de Japon zelf. De mouwen zijn
eens gegarneerd met nervuren. De kleine
tuur kan zijn uit metaal of wel ln zilver,
r wollen stoffen steeds minstens 1.30 M.
d zijn, kan men voor maat 44 volstaan
ongeveer 2.50 M. stof. Deze wordt ge
en volgens het bijgaande patroon. De
cellijnen op den rok geven de plooien
Aan de voorzijde (devant) zien we de
rs welke gevormd worden door de stof
te vouwen Men zoomt met een kleine
1 van de stof welke om den rand ge
ren wordt. Desgewenscht brengt men
elfde zoom aan den rand der mouwen
elfs onder aan den rok. Daardoor krijgt
zoo eenvoudige model Japon Iets „afs".
zijn twee holle plooien aan de voor-
5 en een ln het midden van den rug
3 geven hierbij nog een viertal variaties
it model. Allereerst (1) een zonder revers
het décolleté met een ronde nervure
het middel, zonder holle plooien, maar
vlakke plooien oo de rechte mouwen.
tweede is met ingezetten stukken van
lichtere stof asn het middel, waarop
nervuren. De ceintuur heeft kwasten
jarneering.
derde heeft de nervuren van t boven
in zig-zag, de rok is verwijd door vier
ke plooien, de Janor is minder e-eopend
ie andere modellen. Een gekruiste band
;'it crêpe de chine geeft een vroolijke
aan het décolleté. Deze garneermg
j t men eveneens aan de onderzijde der
j wen terug.
\t laatste m«vJel hepft afgeronde ner-
s. de voorzijde is tot onderaan uit één
Nervures of plooien geven aan hoe de
erzijde van den rok op de voorzijde is
stigd.
plastrons en „guimne's" zlln v^n zijde,
linon enz. en worden zoo gemaakt dat
i '«makkelijk door een andere te ver van-
zijn
i »n wensch worden ook knippatroons
rerd.)
.ft
1
t W -ir- -
-
X: 4-
lo|oooooooooooooooooooooooo|o|
|cT|oooooooooooooooooooooooojot
Den uwnrt-leeren taach bungelend aan den
artn, liep zo het zanderig wegje op waar
haar getrouwde dochter woondo.
Hot loopen ging niet zoo heel gomakkelijk
ze was den laatsten tijd wat kortademig
en de tasch was zwaar
Van alles had ze er in gestopt zooals
altijd, als se voor een dagje „over" kwam;
*n lap fluweel voor 'n „overall" - een stukje
rookvleesch - kaas - snoeperijtjes voor de
kleuters, wier aantal steeds groeide - speel
goed - een leesboekje - kleurkrijtjes en een
doos kralen om te rijgen
Stil glunderend ging ze voort den tasch
nu en dan verhangend. Haar rechterarm
was gauw moe na den laatsten rheumatlek
aanval.... Zoo lederen dag door weer en
wind er op uit om je brood te verdienen,
viel niet mee als je de vijftig achter je rug
had en door de wisselende weersgesteldheid
en het vochtige klimaat hier ln Holland, had
ze t leelljk te pakken gekregen in de ge
wrichten. Maar wat gaf het? tóch bleef
ze doorsjokken *t móést wel, nu ze^na
den dood van haar man, was aangewezen
geheel voor zich zelf te zorgen. En haar
gróótste pleizier waar leefde Je anders
voor? was, om de kinderen wat te kunnen
toestoppen.
Gek toch alleen om dit te kunnen doen
wat ze blij, dit deed haar neurieën, zooals
nu.... En zoo sloeg ze het smalle wegje in,
waar hun huisje, tegen den duinrand, in
het zonnetje lag te branden.
O t was óók prettig, weer eens daar te
zijn haar dochter te zien maar
eigenlijk voelde ze zich dan.op visite
dat was Juist zoo ellendig
Waar zou t toch aan liggen? Hoe moest
ze t verklaren? Als gevolg van een natuur
wet, die de kinderen van je verwijdert al;
ze op eigen beenen gaan staan of van 'n
stille verkoeling, geboren uit een woord
een onuitgesproken gedachte een stééds
grooter wordend misverstand?
Zoodra ze straks de deurklink lichtte, zou
ze t gejuich van de kleintjes hooren als
•n spontane vreugde-uiting, die ze wist
het best de oorzaak vond in den gevulden
zak en de verborgen heerlijkhedenEn
daarnaast zou ze altijd weer hetzelfde „déig"
hooren als begroeting van haar dochter
niet onvriendelijk, maar nooit met de klank
die wéérklank kon vinden en die ze ook niet
meer verwachtte.... t Ging meer zoo, niet?
als de kinderen getrouwd waren en ze
hun eigen belangen hun eigen kringetje
hun eigen vrienden kregen och ja
en dan was 't ook maar het allerbeste je
terug' te houden en dan volgde immers
vanzelf ook het terugtrekken, het verborgen
houden wat er in je eigen hart leeft wat
er telkens nog van wil uitgaan en dat alleen
maar eens zoo nu en dan tot uiting komt ln
dat, wat in zoo'n tasch wordt ingepakt en
meegesjouwd niet achtend of het vrachtje
zwaar wordt en het loopen niet meevalt in
de warmte....
Nu was ze er eindelijk en zat ze ontlast
van hoed en mantel. De kinderen hadden
zich om haar heengedrongen en waren met
•ie soorten kleedinè passen voor de vrou-
van middelbaren leeftijd.
ior den morgen is er het klassieke man-
ik, waarvan het manteltje kort of „trois
•ts'gedragen wordt. Deze kleeding is
elt .ant wanneer men kousen, schoenen
landschoenen kiest in een kleur welke
bij het mantelpak past. In het gegeven
.1 moet aan een donkere en effen stof,
ooral voor dames die een beetje corpu-
beginnen te worden den voorkeur
ven worden boven alle andere. Ia de
cinrit» v* 1 aat» moot oth# Of
warm bruin nemen.
De mode wil een ceintuur ln gelakt leder,
maar let op den omvang uwer taille voor gij
hierop uwen keus vestigt.
Maar nu de middag: De visite's, de thé's
en de wandelingen eischen een andere klee
ding en de rechte Japon vervangt hier de
tailleur. Zeer gekleed is crêpe de soie, of
voor de kouwelijken crêpe de laine. Ook het
bedrukte fluweel, dat zoo en vogue is, levert
charmante middagjaponnen.
Maar de dag loopt ten einde, het wordt
donker: Wat moeten we voor den avond
dragen? Crêpe, kant en tulle-lamé zijn zeer
verleidelijk en hun lichtheid lokt ons aan.
Neem bijvoorbeeld een Japon uit zwarte
tulle en kant bezet met git dat ook weer
veel gedragen wordt. Het avondtoilet kan
gerust naar de mode zeer diep in den rug
gedecolleteerd zijn.
Ook grijs Is een zeer gepaste kleur. Zwart
en wit worden veel te zamen gedragen en
vormen mooie ensembles, maar de wijze van
samenschikking dezer twee kleuren is zeer
moeilijk, wanneer het geheel niet iets zwaars
wil krijgen.
En de mantels?
Heeft men geen bontmantel-om deze toi
letten te completeeren dan neemt men een
mantel uit donkerkleurig lamé of van zwart
fluweel met een vos als kraag. Dit staat zeer
gedistingeerd. Trouwens, zoo een mantel
past bij alle leeftijden.
de te voorschijn gebrachte schatten naar
buiten gehold, waar hun stemmetjes blij op
klonken om even later door luid ge
schreeuw te verraden dat de puur mensche-
UJke eigenschap: het willen behouden van
eigen bezit reeds in het Jonge zieltje hulst,
en krachtig tot uiting kan komen.
„Waar ls Je man? alles goed?* had
moedor gevraagd.
„O Ja - hij werkt, boven reuzen drukl"
klonk *t antwoord on ze had het al héél
gewoon leeren vinden, dat een begroeting
van die zijde tot de toevalligheden behoorde.
Ze dronk langzaam, met kleine teugjes,
omdat 't zoo gloeiend heet was de koffie;
een lekker „bakje", dat werkelijk exprès voor
haar gezet was en zóó, de oogen knippend
tegen het felle zonlicht, gleed haar blik
langs de Jonge vrouw, die was opgestaan om
voor het venster naar bulten te zien. waar
een huilerig stemmetje zich alweer had doen
gelden
„Je bent breed gewordenwilde ze,
tevreden knikkend, zeggen, maar op het
zelfde oogenblik hield ze de woorden terug.
Zag ze goedneen dat kon niet
dan zou ze t wel verteld hebben..Maar,
toen ze aandachtig kijkend, lette op de diepe
kringen, die onder de donkere oogen van
haar eenigste groefden aarzelde ze nog
éven, vóór ze weifelend vroeg: „Vergis ik me
verwacht je weer een baby?"
En t was, of de zon wegschool, zoo koud
werd het om haar heen, door de stem, die
antwoordde: „Ja nog drie maanden
daar hoef je Immers niet over te praten
dat is van Je zélf
MADRE.
„Zou Je nu die vrouw een zoen willen
geven?"
Een gekke vraag, zoo op 't eerste gezicht
om een modebrief mee te beginnen. Want
wat heeft nu een zoen met mode te maken?
In het geval dat ik hier. op het oog heb, zeer
veel.
We aten in een gezellig, intiem Parijsch
restaurant. Een oude schoolvriend van me,
nu ergens als ingenieur in den Achterhoek
opgeborgen, zijn vrouw, een gezonde, blozen
de Hollandsche deern, en mijn* bescheiden
persoontje. Wanneer je als Hollander in
Parijs woont, dan moet je aan zulke dinertjes
wennen. Onder de massa's landgenooten die
hier geregeld op bezoek zijn, bevinden zich
altijd wel een paar kennissen die zich plot
seling je bestaan herinneren. Ik maak me
zelf heusch niet wijs dat dit zoo is omdat ze
me vroeger zoo'n leuke kerel vonden. Integen
deel, voor 90 pCt. is 't zuiver egoïsme, want
ze willen graag ingelicht worden over restau
rants, welke comedies ze moeten zien, dan
een paar adressen waar je 's avonds nu eens
iets „echts" van Parijs te zien krijgt en
duizend dingen meer. Dikwijls hebben ze
hun schoolfransch vergeten, of wel, ze zijn
bang om afgezet te worden en dan wordt Je
uitgenoodigd om hen bij het doen van
„eenige" inkoopen te vergezellen, wat dan
daarop neerkomt, dat je een heelen middag
door dië „zalige" groote magazijnen als Prin-
temps of Lafayette moet slenteren. Hooren
de dames dat Je relaties hebt in modekrin
gen, dan wordt direct nog een modeshow
van een der grootste huizen op het program
ma ingelaseht. Tenslotte komt dan het oogen
blik dat ze meenen „iets terug te moeten
doen" en wordt je uitgenoodigd een avond
mee te gaan eten.
Ik behoef U wel niet te zegge* dat zulke
kennissen een vreeselijke bezoeking zijn. Zij
zelve komen hun vacantiedagen ln Parijs
doorbrengen, hebben allen tijd voor zich en
kunnen zich onmogelijk voorstellen dat men
hier zou leven om zijn brood te verdienen
en niet om zich van 's morgens vroeg tot
's avonds laat te amuseeren.
Maar ik zou vergeten dat ik een modebrief
moet schrijven en dat ik ook nog vertellen
moet wat de vraag waarmee ik dezen brief
begonnen ben, eigenlijk met mode uit te
staan heeft. De kwestie zit zoo:
Aan een tafeltje tegenover ons was een
heer met twee dames komen zitten, en deze
beide laatsten waren naar Parijsche ge
woonte flink gepoederd en geschminkt. Na
tuurlijk allerminst naar den smaak van mijn
degelijke Achterhoeksche tafeldame.
Of dat nu „rare" dames waren? Ook al
een lastige vraag: Want niets is moeilijker ln
Parijs dan zulks direct te zien. De degelijkste
bourgeoise ziet er dikwijls uit als een „rare"
dame, terwijl de „raarste" dame er soms
ingetogen uitziet. Maar in den regel zijn
ze beiden even sterk geverfd en gepoederd.
En ook ln het onderhavige geval moest ik
het antwoord schuldig blijven tot welke cate
gorie deze dames behoorden. Maar tegelijker
tijd beging ik een vreeselijke domheid, en
wel door te zeggen dat ik de eene verre van
onknap vond. Dat deed mij honderd percent
in de achting van onze Achterhoeksche dalen.
Hoe kan nu een man iets knaps vinden aan
zoo'n geverfd gezicht? Ik probeerde mijn fout
te herstellen door te zeggen dat ik geverfde
vrouwen vroeger ook iets vreeselijks vond en
altijd weer blij was wanneer ik het genoegen
had met een landgenoote aan tafel te zitten
die een zoo frissche natuurlijke teint er op
na hield. En dat het alleen een gevolg was
van het vaderlandsche gezegde: „Alles went,
zelfs hangen", dat ik niet meer tn die mate
er over gechoqueerd was als ik dat vroeger
geweest zou zijn, maar niets hielp: het com
pliment lag er waarschijnlijk wat te dik op
en de slechte beurt die ik gemaakt had door
de eene „niet onknap" te vinden, kon niet
meer uitgewischt worden. En lk had bij mij
zelf de vaste overtuiging dat zij op dat
oogenbltk het bes-uit nam om,
man ooit alleen voor zaken naar Pi
moeten gaan, óf wel hem te verg:
wel hem te verbieden alj op te
met mij uit te guan. Maar inti
haar vrouwelijke nieuwsgierigheid nietï
digd of misschien ook wilde zij mij oet|
kansje geven om woer Iets van do
achting terug te winnen. En daarom'
plotseling do vraag ?k die-vrouw sd
«ou'witten geven?
Kon ik ln liet gegeven geval wol hit*
doen dan daarop met een breed gebatjj
kennend antwoorden en tevens er aesi
voegen dat er tusschexi „iemand niet
vinden" en haar wel een zoen willen
nog oen hemelsbreed verschil bestaat?
Daarmede was de vrede weer getesëffl
het verder© verloop van den avond wai,
zij een goed glas Bourgogne, het
strijkje en een dansje onder het dessifji
omstandigheden zelfs vroolijk te noeoea.
Wat nu betreft de moraal van da
sehiedenis, lk zou niet graag willen^
mij voor zedelij ker aanziet dan ik bejfe
zeg het daarom maar ronduit, dat
beetje verf en poeder nu heelemaal
vind. Hebt gij van nature een frissch(3
Des te beter! Maar ls dat niet het
waarom dan niet de natuur een bi
hulp gekomen? Dat doet ge toch
zooveel andere manieren? Is soms Uw
kleeding er niet op berekend om Uw
zoo voordeelig mogelijk tot zijn recht t«
komen en datgene dat bij ongeluk
geslaagd mocht zijn, zooveel mogelijk
bergen? De groote factor blijft nats
steeds: Hoedt U voor overdrijving!
Oscar Wilde verdeelde de vrouwen 1d
groepen (wel een beetje weinig, naar
idee!) De schrijver van De Profundls
scheidde haar namelijk ln natuurlijk
geverfde vrouwen. De eersten kunnei
nuttig zijn. Wanneer men haar uitnood!
officieel ergens te gaan dineeren, dan
men stellig in ieders achting. De an
zijn dikwijls alleraardigst en verdieni
tafeldame waarschijnlijk steeds den
bla
dog cn
piën
keur, wanneer men zich wil amusi vooruil
Maar zij begaan gewoonlijk een ernstige
Zij verven zich om er jonger uit te zien.
ïrootmoeders in den Franschen tijd, schi
en zich om in gezelschap te schitteren,
bij deze wedijverden het Rouge en de
Geest met elkaar om den voorrang,
tegenwoordigneen, laat lk niet onbt
worden.
En tenslotte een bekentenis. Ik durf
hier wel te doen, omdat er al heel
k-ans is dat de vrouw van mijn
dit modeblad leest. Ik heb nats
gejokt toen ze mij vroeg of
geverfde jonge dame zou willen zoen
daarop met neen antwoordde. Zooals
vertelde deden we bij het dessert een dj
En nam ik die gelegenheid te baat 1
Verg?
lngelan
1 Dece
huls.
Voor:
Moreta
te
dat me
de hee
ongestc
dat de
De r.
segglnj
De
heer C
werkza
veer v
zijn zii
dat de
vervuil
algehei
instem
De 1
opnam
heeft
Ged.
lenginj
den he
Ged.
hebber
deelte
öenpai
De
voor c
Deze
de schoone met de geverfde lippen koni
maken.
Dat alles gebeurde nu zes maanden
leden. En wij zijn dikke vrienden gewa
Maar meer biecht Ik U niet!
Hoe leggen wij het aan en wat hebbel
noodig om een weelde van kussens
heen te hebben?
In de eerste plaats een groote dosis
dingrijkheid, gevoel voor decoratieve
en een heele bezending restjes en overfbij da
gratifi
•oor z
door c
nieuwi
De 1
gestek
het g£
heeft
en lat-
heer I
zou di
aanste
heeft,
teerd
had i
en he'
11 pe
te bej
Elsa
kamei
„Ga
had 2
nare i
„Ka
„Ne
selen van fluweelen en zijden stoffen la
mogelijke kleuren en dessins. Als daar
nog bij komt een gave hoek van een
sjaal, een paar lapjes bonte cretonne,)
vogels en bloemen gedrukt zijn, een
brocaatzljdeenfin, alles wat uit
doozen te voorschijn komt, kunnen
ren worden verricht.
Het beste ls, den heelen voorraad
sleepen naar de kamer, die nieuwe
noodig heeft en op de daarvoor be
plek, dus op divan of bank, ln de fai
of óp den grond, de lappen te etaleer®!
voor het doel ln aanmerking komen.
Een verstandige, practische huisvrouw J
ln uitverkooptij d wat lappen-voorraad
de groote magazijnen. Een couponnetje 0
tersche zijde, een restantje fluweel, eenp
stalen, waarin grillige figuren zijn
t komt op een gegeven oogenblik allen
weer tot zijn recht. Een papagaal van 1»
zijde, die uit zijn „fond1* wordt geknipt
overgebracht op een ondergrond van el gedui.
fluweel of satijn ln de gewensohte Nau
geeft een prachtig bovenstuk voor een t *esl°t
schooi
de sc
dat ui
zelve
daarrr
oogwe
Z«
twee
*aarc
dgare
%er
tasch;
en, ni
de tr
Wen
Zij
derzo
Halla
weers
aan,
ring
Tu,
sen. De onderkant mag eenvoudig bHj!
een effen lapje van hetzelfde materiaal
de rand, die liefst ruim genomen moet
den? Wel, daartoe leent zich uitstekend
rok van een afgedankt avond,japonnetje
een lang vergeten sjaal, zoogoed als de brt
ceintuur van een ouderwetsch geworden I
jurk. Als vulling kan men kapok, vee®*
dons gebruiken.
ONZE PATRONEN.
Patronen van de modellen van mantels 801
der jurken ztfn verkrijgbaar lij od
redactrice, Mejuffrouw L. Berende^ Som
suyekerstraai 96, Den Haag.
De patronen voor dames kosten X«r-> «SU*
kinderen ƒ0.80. Hot duurt ongeveer lü 0*1
alvorens se ln het bezit kón;,wt van
patronen aanvragen.
8. v. p. leeftijd op te geven DQ hoi bedelfen 1
patronen voor kinderen.
Aan de lezeressen, dia oen patroon b'-
wordt beleefd verzocht bfl de aanvrage bet
sohuldlgde bedrag fax te gfalko tor eoot
„w
hall
„W
„Hi
öen
huns
„Je
beeld
